Month: March 2022

Not so deep fakes…

Δευτέρα 14 Μάρτη>>

Πάνω φωτογραφία: «έκκληση για στρατιωτική σωτηρία των παιδιών στην ουκρανία», από το τμήμα προπαγάνδας των φασιστο-ουκρανών… Κάτω: ίσως το πρωτότυπο πριν 4 χρόνια (το «ίσως» με την έννοια ότι θα μπορούσε να είναι από παλιότερη στιγμή, ίσως μετά από σεισμό κάπου).

Ένα μικρό, ελάχιστο δείγμα απ’ την συστηματική εκστρατεία σύγχισης και πρόκλησης συγκινήσεων στις κοινωνίες του Ώριμου, Ενσωματωμένου Θεάματος – για λογαριασμό του δυτικού ιμπεριαλιστικού ανθρωπισμού και των στρατών του…

Ποια εισβολή, ποια κατοχή;

Δευτέρα 14 Μάρτη>> Οι δύο χάρτες επάνω (ο ένας τμήμα του άλλου) δεν δείχνουν την ουκρανική επικράτεια. Δείχνουν την συριακή. Τώρα. Για την ακρίβεια: εδώ και χρόνια.

Το κίτρινο που καλύπτει το 1/3 της συριακής επικράτειας, ανατολικά του Ευφράτη, αποδίδεται στις κουρδικές ypg. Είναι ψέμα. Το 1/3 της συρίας κατέχεται απ’ τον αμερικανικό στρατό (στην δεύτερη φωτο δείχνονται κάποιες απ’ τις βάσεις του όταν είχε ξεκινήσει η κατοχή – λείπει μια λωρίδα στο βορρά που είναι υπό τουρκικό έλεγχο…) – οι ypg είναι, στην προκειμένη περίπτωση, οι proxies της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του άξονα εν γένει, μετά την κατάρρευση του σχεδίου isis. Ουδέποτε στην ιστορία το 1/3 της συρίας ήταν «κουρδικό»! Ο us army το κατέχει, δια της βίας, εξοπλίζοντας και προστατεύοντας τους proxies του, που αυτό-χρηματοδοτούνται απ’ το λαθρεμπόριο πετρελαίου: στην ανατολική μεριά του Ευφράτη βρίσκονται τα μεγαλύτερα συριακά πετρελαϊκά κοιτάσματα. (Ένα μέρος, επίσης, στα βόρειαδυτικά, με πρασινογκρί, κατέχεται απ’ τον τουρκικό στρατό).

Η Ουάσιγκτον έχει εισβάλει σε έδαφος ανεξάρτητου κράτους εδώ και χρόνια∙ κατέχει το 1/3 της έκτασης και σημαντικούς οικονομικούς πόρους του εδώ και χρόνια∙ χωρίς καν οποιαδήποτε εξήγηση, δικαιολογία, αφορμή∙ και το πιο πιθανό είναι ότι ο στρατός της δεν θα φύγει από εκεί με το καλό. Η Ουάσιγκτον εμποδίζει επίσης με κάθε τρόπο που διαθέτει (και ως τώρα το κάνει αποτελεσματικά) οποιαδήποτε «πολιτική» ή «διπλωματική» διαδικασία θα έλυνε το «συριακό πρόβλημα» – προφανώς για να μην χάσει την κατοχή και τις βάσεις της.

Εννοείται πως «το θέμα» είναι τώρα η ρωσική εισβολή στην ουκρανία. Ήδη ο ρωσικός στρατός έχει καταλάβει το 1/6 της ουκρανικής επικράτειας. Όμως ποιος ακριβώς είναι που «κουνάει το δάκτυλο» στη Μόσχα; Η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, οι σύμμαχοί τους; Ή μήπως όλοι εκείνοι οι «ευαίσθητοι και ανθρωπιστές» δυτικοί που πάσχουν από τόσα οφθαλμικά (και συνειδησιακά) προβλήματα ώστε κοιτάνε μόνο όσα τους δείχνουν (τα αφεντικά) και καταλαβαίνουν μόνο όσα τους ταϊζουν (οι δημαγωγοί);

Δεν θα κλαψουρίσουμε για τα «διπλά κριτήρια» των δυτικών ιμπεριαλισμών. Τέτοιες καταγγελίες είναι εύκολες, άχρηστες, εκτονωτικές. Λέμε όμως πως εξαιτίας ενός συνδυασμού παραγόντων αυτά τα «διπλά κριτήρια» τα βλέπει και τα καταλαβαίνει εδώ και καιρό όλος ο πλανήτης∙ πιο σωστά οποιοσδήποτε έχει χρόνο και τρόπο να ασχοληθεί με το τι συμβαίνει στον κόσμο. Μέσα σ’ αυτόν τον «όλο πλανήτη» ο δυτικός κόσμος είναι σαφώς μειοψηφία από άποψη έκτασης, πληθυσμών, πρώτων υλών. Κυριαρχούσε ως πρόσφατα στο βαθμό που μπορούσε να πουλάει (ή και να επιβάλλει) κάτι σαν «ηθικό πλεονέκτημα», μέσω θεσμών, ιδεολογιών, κλπ.

Αυτή η ηθικολογική/ιδεολογική κυριαρχία έχει τελειώσει. Ελάχιστοι (αν υπάρχουν ακόμα κάποιοι) παίρνουν πλέον στα σοβαρά τους δυτικούς όρκους υπέρ της «δημοκρατίας», της «ελευθερίας», της «δικαιοσύνης», της «διεθνούς νομιμότητας», του “διεθνούς δικαίου”, κλπ. (Αν δει κάποιος το τι λέγεται εκτός ευρώπης και βόρειας αμερικής για την ρωσική εισβολή και, κυρίως, για τις δυτικές αντιδράσεις, θα καταλάβει…) Και, για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα (ή ακόμα πιο ξεκάθαρα) αυτό το «ξεβράκωμα» δεν αφορά μόνο τις πολιτικές βιτρίνες ή τα δυτικά αφεντικά. Αφορά και τις δυτικές κοινωνίες στην συντριπτική πλειοψηφία τους. Που ταυτίζονται όλο και περισσότερο με τους αφέντες τους: ο άλλοτε ακμαίος (δυτικός) αντι-ιμπεριαλισμός, μειοψηφικός μεν αλλά δυναμικός όταν υπήρχε, έχει πεθάνει.

Συμβαίνει κάτι σαν μαζικό βούλιαγμα σε ψευδαισθήσεις μεγαλείου και εικονικότητες. Αυτή η κατά κάποιον τρόπο διαταξική (δυτική) ηθικο/αισθητηριακή παρακμή (φοβόμαστε ότι) μόνο τέρατα μπορεί να γεννήσει…

 

Ποιος πόλεμος;

Δευτέρα 14 Μάρτη>> Μερικά τεκμήρια ακόμα για την αποσαφήνιση του «είδους και της πραγματικότητας» του πολέμου∙ και τον περιορισμό των πρόσφατων συγκινησιακών αντι-δράσεων που, 11 φορές στις 10, δηλώνουν την αυτο-υποδούλωση που έχει προηγηθεί και, ίσως, στερεωθεί.

Πρόκειται για μια έκθεση πρόταση της αμερικανικής RAND (προβάλλεται σαν το σημαντικότερο και πιο επιδραστικό απ’ τα αμερικανικά μιλιταριστικά think tanks) το 2019, για το πως ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός θα πρέπει να αντιμετωπίσει την Μόσχα. Μεταφράζουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα (ολόκληρη η εκτενής περίληψη της έκθεσης : https://www.rand.org/pubs/research_briefs/RB10014.html)

… Αυτή η δουλειά στηρίζεται στην αντίληψη του μακρόχρονου στρατηγικού ανταγωνισμού που αναπτύχθηκε στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, που ως ένα βαθμό κατάγεται απ’ την RAND. Μια αναφορά της RAND το 1972 διατύπωσε την θέση ότι οι ΗΠΑ έπρεπε να μετατοπίσουν την στρατηγική σκέψη τους πέρα απ’ την προσπάθεια να βρίσκονται πιο μπροστά απ’ την Σοβιετική Ένωση απ’ όλες τις απόψεις, προς την κατεύθυνση της προσπάθειας να ελέγξουν τον ανταγωνισμό και να τον διοχετεύσουν σε περιοχές όπου οι ΗΠΑ έχουν πλεονέκτημα. Αν αυτή η αλλαγή εστίασης μπορούσε να γίνει πετυχημένα (κατέληγε η έκθεση του 1972) οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να σπρώξουν την Σοβιετική Ένωση να μετατοπίσει τους περιορισμένους πόρους της σε περιοχές που είναι οι λιγότερο απειλητικές.

Η νέα έκθεση εφαρμόζει αυτήν την προσέγγιση στην σημερινή Ρωσία. Μια ομάδα ειδικών της RAND διαμόρφωσε οικονομικές, γεωπολιτικές, ιδεολογικές, πληροφορικές, και στρατιωτικές επιλογές και τις εκτίμησε από ποιοτική άποψη σε σχέση με την πιθανότητα επιτυχίας τους αν επιβληθούν στη Ρωσία, τα οφέλη τους, και τους κινδύνους και το κόστος τους.

Οικονομικά επιβλαβή μέτρα

Η αύξηση της ενεργειακής παραγωγής των ΗΠΑ θα πιέσει τη ρωσική οικονομία, εν δυνάμει περιορίζοντας τον κρατικό προϋπολογισμό και, κατά συνέπεια, τις αμυντικές της δαπάνες. Υιοθετώντας πολιτικές που αυξάνουν την παγκόσμια προσφορά και ρίχνουν τις παγκόσμιες τιμές, οι ΗΠΑ μπορούν να περιορίσουν τα Ρωσικά έσοδα. Κάτι τέτοιο έχει μικρό κόστος ή ρίσκο, παράγει δευτερογενή οφέλη για την οικονομία των ΗΠΑ και δεν απαιτεί πολυμερή υποστήριξη.

Η επιβολή βαρύτερων εμπορικών και χρηματοπιστωτικών κυρώσεων μπορεί επίσης να επιδεινώσει την Ρωσική οικονομία, ειδικά αν αυτές οι κυρώσεις είναι περιεκτικές και πολυμερείς. Ωστόσο η αποτελεσματικότητά τους θα εξαρτηθεί απ’ την διαθεσιμότητα άλλων κρατών να συμμετάσχουν σε μια τέτοια διαδικασία. Αλλά οι κυρώσεις έχουν κόστος και, ανάλογα με την σοβαρότητά τους, αξιοσημείωτους κινδύνους.

Η αύξηση της δυνατότητας της Ευρώπης να εισάγει αέριο από προμηθευτές πέραν της Ρωσίας μπορεί να πιέσει οικονομικά την Ρωσία και να θωρακίσει την Ευρώπη έναντι της Ρωσικής ενεργειακής εξάρτησης. Η Ευρώπη κινείται αργά προς αυτή την κατεύθυνση κατασκευάζοντας εγκαταστάσεις επανα-αεριοποίησης του υγροποιημένου φυσικού αερίου (LVG). Αλλά για να υπάρχει πραγματικό αποτέλεσμα, αυτή η επιλογή θα απαιτούσε να γίνουν πιο ευέλικτες οι παγκόσμιες αγορές LNG σε σχέση με την τωρινή κατάσταση, και θα πρέπει το LNG να γίνει περισσότερο ανταγωνιστικό στην τιμή του σε σχέση με το Ρωσικό αέριο.

Η ενθάρρυνση της μετανάστευσης απ’ την Ρωσία της ειδικευμένης εργασίας και της καλά εκπαιδευμένης νεολαίας έχει ελάχιστο κόστος ή κινδύνους και θα ωφελούσε τις ΗΠΑ και άλλες χώρες υποδοχής ενώ θα δημιουργούσε πρόβλημα στη Ρωσία, αλλά οποιοδήποτε αποτέλεσμα – θετικό για τις χώρες υποδοχής και αρνητικό για την Ρωσία – θα είναι δύσκολο να φανεί παρά μόνο μετά από αρκετά μακριά περίοδο. Αυτή η επιλογή έχει επίσης μικρή πιθανότητα να πιέσει την Ρωσία.

Γεωπολιτικά επιβλαβή μέτρα

Η παροχή φονικών στρατιωτικών μέσων στην Ουκρανία θα αναδείξει τον ισχυρότερο σημείο εξωτερικής αδυναμίας της Ρωσίας. Αλλά κάθε αύξηση των αμερικανικών όπλων και των οδηγιών προς την Ουκρανία πρέπει να είναι προσεκτικά ζυγισμένη έτσι ώστε να αυξήσει το κόστος για την Ρωσία χωρίς να προκαλέσει μια αρκετά ευρύτερη σύγκρουση μαζί της, που εξαιτίας της εγγύτητας έχει αξιοσημείωτα πλεονεκτήματα.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Λίγες ερωτήσεις και απαντήσεις περί φασιστο-ουκρανών

Δευτέρα 14 Μάρτη>> Η καθεστωτική, μιλιταριστική δημαγωγία προσπαθεί να κάνει τα άσπρα μαύρα σχετικά με την ουκρανία – αυτή είναι άλλωστε η δουλειά των πληρωμένων και των εθελοντών σ’ έναν πόλεμο. Ακόμα χειρότερα σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο. Δεν παρεξηγιόμαστε.

Ένα απ’ τα «επιχειρήματα» των δημαγωγών είναι «Μα πως είναι δυνατόν να λέτε ότι είναι ναζί ένας εβραϊκής καταγωγής πολιτικός;» – για τον κλόουν Zelensky ο λόγος. Ας δούμε λοιπόν πως έχουν τα πράγματα.

Ερ.: Είναι όλοι οι ουκρανοί φασίστες;

Απ.: Φυσικά όχι!!! Ούτε καν στη ναζιστική γερμανία δεν ήταν όλοι οι γερμανοί ναζί! Στην ουκρανία έχει υπάρξει και κομμουνιστικό κόμμα (απαγορεύτηκε μετά το πραξικόπημα του 2014, με την κατηγορία ότι «υποστηρίζει τους αυτονομιστές στο Donbass» – και, παραδόξως, αυτό έχει «ξεχαστεί»…) καθώς και λίγοι αναρχικοί. Η μεγάλη πλειοψηφία που εξέλεξε τον Zelensky (73,2%) υποδεικνύει ότι ίσως το μεγαλύτερο μέρος των ουκρανών ήθελε την άνοιξη του 2019 την ειρηνική συνύπαρξη με την ρωσία μέσα από συμφωνημένες διευθετήσεις των ζητημάτων του Donbass και όχι μόνο. Έχει την αξία του ότι οι τότε προτάσεις του Zelensky νίκησαν σ’ όλο το πλάτος και μήκος της ουκρανικός επικράτειας εκτός απ’ την δυτική «φασιστοπεριοχή» του Lviv (δες τον χάρτη από κάτω). Εννοείται πως αυτό ήταν απολύτως αδιάφορο για το φασισταριό και τα αφεντικά του.

Ερ.: Είναι ο Zelensky ναζί;

Απ.: Όχι, κι αυτό είναι άσχετο με την εβραϊκή καταγωγή του! Ο Zelensky είναι ένας θεατρίνος που όταν ανακάλυψε ότι το αξίωμά του δεν είχε καμία σχέση με τον ρόλο του στο σήριαλ που τον έκανε γνωστό, επέλεξε να υποκύψει στους φασιστοναζί της ουκρανίας αντί να παραιτηθεί, που μαζί με τους χρηματοδότες τους (ντόπιους μαφιόζους και Ουάσιγκτον / Λονδίνο) συγκροτούν την πραγματική εξουσία στο Κίεβο.

Ερ.: Μα έστω κι έτσι είναι δυνατό κάποιος εβραϊκής καταγωγής να ανεχτεί ή και να συνεργαστεί με ναζί;

Απ.: Διαβάστε το βιβλίο «Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ: έκθεση για την κοινοτοπία του κακού» της Hannah Arendt για να λύσετε τέτοιες και άλλες απορίες σας…

Ερ.: Έχει κάποιο υλικό όφελος ο Zelensky παραμένοντας ένας υποτακτικός, εικονικός πρόεδρος υπό την εξουσία των ουκρανών ακροδεξιών και των διεθνών συμμάχων τους;

Απ.: Τα λεγόμενα «panama papers» έχουν την απάντηση. Δεν είναι δύσκολο να την βρείτε με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο (έως ότου παίξει και επ’αυτού συσκότιση αφού ξεβρακώνεται ο «ήρωας της ελευθερίας»…)

Ερ.: Τι συνέβει λοιπόν μετά την εκλογή του κλόουν Zelensky;

Απ.: Ο κλόουν εξελέξη πράγματι υποσχόμενος να αντιμετωπίσει την κτηνώδη «διαφθορά» στην ουκρανία και να λύσει μέσω διαλόγου τα όποια προβλήματα με τις αντάρτικες περιοχές του Donbass και, κατά συνέπεια, με την Μόσχα. Μεταξύ άλλων υποσχόμενος να εφαρμόσει την «πρόταση Steinmeier» (Steinmeier formula). Περί τίνος επρόκειτο;

Το 2016, σαν υπουργός εξωτερικών τότε στο Βερολίνο (σήμερα είναι πρόεδρος της γερμανίας) ο Frank-Walter Steinmeier πρότεινε ότι στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές του Donetsk και του Luhansk θα έπρεπε να προταθεί «ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης», στη συνέχεια να γίνει δημοψήφισμα, και αν η επιλογή ήταν παραμονή στην ουκρανία να εφαρμοστεί αυτό το ειδικό καθεστώς.

Στις 1 Οκτώβρη του 2019 ο Zelensky, σαν πρόεδρος λίγων μηνών, ανακοίνωσε ότι συμφώνησε σ’ αυτό το σχέδιο, στη διάρκεια μιας απ’ τις συναντήσεις μεταξύ εκπροσώπων της Μόσχας, του Κιέβου και του ΟΑΣΕ. Η συμφωνία του ήταν συνέπεια των υποσχέσεών του, ήταν συνεπής με τις «συμφωνίες του Μινσκ», και είχαν προηγηθεί άλλες συναντήσεις για να διευθετηθούν οι λεπτομέρειες της εφαρμογής της «φόρμουλας»…

Αλλά η πραγματική εξουσία στο Κίεβο είχε αντίθετη γνώμη. Ξεκίνησε μια εκστρατεία με τίτλο «όχι στη συνθηκολόγηση», απειλές (και όχι μόνο απ’ το εσωτερικό…) ότι θα βρεθεί (ο Zelensky) σε κάποιο χαντάκι, και σε λίγες μέρες (στις 6 Οκτώβρη του 2019) μια μεγάλη συγκέντρωση εθνοφασιστών στο Κίεβο.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Της αγίας σφαγής ανήμερα…

Δευτέρα 14 Μάρτη>> Δεν ξέραμε ότι ο ρημαδοΚούλης έχει κάνει τάμα να πηγαίνει κάθε χρόνο, την «Κυριακή της ορθοδοξίας»* στο Πατριαρχείο, στην Istanbul. Δεν το ξέραμε επειδή δεν πήγαινε∙ φέτος όμως ένοιωσε κάτι… Ένοιωσε ότι πρέπει να μιλήσει με τον αιώνιο εχθρό, τον Erdogan (πριν διαλυθεί, καταστραφεί, χρεωκοπήσει η τουρκία – κάτι που αναγγέλλεται στα μέρη μας κάθε βδομάδα εδώ και χρόνια…). Γιατί τέτοια πρεμούρα; Μήπως θέλει να τον παρακαλέσει να πει καμιά καλή κουβέντα στην ανεγκέφαλη αλεπού, να ξεχαστεί ρε παιδί μου αυτή η ιστορία με τα 20.000 καλάσνικωφ και τις αντιαρματικές ρουκέτες; Μήπως πήγε να δει πρώτος πρώτος και να θαυμάσει το καινούργιο «ελαφρύ» αεροπλανοφόρο του αιώνιου εχθρού, το anadolu; Ή μήπως ετοιμάζονται κοινές γιορτές για την «μικροαστική καταστροφή»;

Έχει πάντως το ενδιαφέρον του: ξαφνικά οι ντόπιοι πατριώτες δημαγωγοί ανακαλύπτουν ότι … η τουρκία είναι φίλη μας!!! Ποιος; Το κράτος που διαλυόταν, και διαλυόταν, και διαλυόταν∙ και ο «σουλτάνος» που είχε ξοφλήσει, κι είχε ξοφλήσει, κι είχε ξοφλήσει!!! (Έχουμε ν’ ακούσουμε!!! Μέχρι το ότι το τουρκικό καθεστώς φοβάται τους ρώσους και παρακαλάει για την βοήθειά μας!… Άβυσσος το μυαλό του εθνικόφρονα…)

Το «ελαφρύ» βρίσκεται σε φάση δοκιμαστικών πλεύσεων. Το φθινόπωρο ίσως να είναι έτοιμο. Πρόκειται για “amphibious assault ship”, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν πλωτό κέντρο επιχειρήσεων… Να το δούμε να του γίνεται υποδοχή με όλες τις τιμές σε ελληνικό λιμάνι, με την μπάντα του λιμενικού, και τι άλλο στον κόσμο!!!

Όλες οι πολιτικές βιτρίνες μας τραβάνε εδώ και χρόνια στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, για τα συμφέροντα των αφεντικών, ειδικά του νο 1 «εθνικού κεφάλαιου» (των εφοπλιστών). Το λέμε χρόνια, κάποιοι μας θεωρούν «γραφικούς», αλλά το γεγονός ότι η ουκρανική επικράτεια και, μαζί της, η Μαύρη Θάλασσα, φεύγουν απ’ τα χέρια των εθνικών συμμάχων (Ουάσιγκτον και σία) θα μεταφέρει (για την Ουάσιγκτον) την ένταση του ευρύτερου μετώπου «αποτροπής» του ευρασιατικού project στο Αιγαίο. Το θίξαμε ήδη απ’ την προηγούμενη εβδομάδα. Θα εστιάσουμε τώρα πιο συγκεκριμένα.

Τι ζητάει η Μόσχα απ’ το Κίεβο; «Αποστρατιωτικοποίηση της ουκρανίας»… Τι ζητάει η Άγκυρα απ’ την Αθήνα εδώ και χρόνια, έχοντας ανεβάσει πρόσφατα τους τόνους; «Αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων»… Η ομοιότητα στην ορολογία είναι χαρακτηριστική, αλλά δεν τελειώνει στα λόγια το θέμα. Επειδή, σε αντίθεση με την θέση της Μόσχας υπέρ μιας ουδέτερης ουκρανίας, η θέση της Άγκυρας είναι κατοχυρωμένη εδώ και 75 χρόνια, σαν μέρος του (ανασκολοπισμένου) διεθνούς δικαίου! Κι αυτό αφού τα Δωδεκάνησα, έδαφος της (ηττημένης στον πόλεμο) Ρώμης, παραχωρήθηκαν το 1947 στην Αθήνα με βάση την (μετά το τέλος του Β παγκόσμιου πολέμου) «διάσκεψη ειρήνης στο Παρίσι»… Υπό μόνον τον όρο της μη οχυρώσεώς των – όπως μπορείτε να διαβάσετε (ελπίζουμε) στην πάνω φωτογραφία, στα δεξιά της εικόνας.

Ο μέσος έλληνας μπορεί να νομίζει πως η αποστρατιωτικοποίηση αυτού του συμπλέγματος νησιών ήταν (και παραμένει…) «απαίτηση της τουρκίας»…. Λάθος! Ήταν όρος της σοβιετικής ένωσης! (Η Άγκυρα, σαν ουδέτερη στη διάρκεια του 2ου παγκόσμιου, δεν είχε δούναι και λαβείν μετά το τέλος του). Όρος απόλυτα λογικός! Ας το επαναλάβουμε μπας και εντυπωθεί: ο μη εξοπλισμός των Δωδεκανήσων αφορούσε τις ανησυχίες της σοβιετικής ένωσης… Και τώρα, το μαντεύετε, τις ανησυχίες της ρωσικής ομοσπονδίας…

Γιατί ο Μολότωφ, σαν υπ.εξ. του Στάλιν, δεν ήθελε το 1947 να υπάρχουν όπλα και στρατοί στα Δωδεκάνησα; Κοιτάξτε τον χάρτη και θα καταλάβετε: επειδή λόγω θέσης «ελέγχουν» (μπορούν να ελέγξουν…) το πέρα/δώθε πλοίων (πολεμικών πλοίων…) στο Αιγαίο… από και προς την Μαύρη Θάλασσα….

Η Μαύρη Θάλασσα (όπως όλα δείχνουν) θα μείνει στα χέρια της Μόσχας και της Άγκυρας κατά κύριο λόγο. Και για το πέρα/δώθε των πολεμικών τους το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων παραμένει το ίδιο σοβαρό και λογικό όσο το 1947∙ Χ2 πια.

Κι εδώ αρχίζουν τα ζόρικα…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Gene

Δευτέρα 7 Μάρτη>> Μια αραβική μπάντα progressive rock, για την οποία δεν ξέρουμε περισσότερα εκτός απ’ ότι έχει (ή είχε;) έδρα την Δαμασκό. Φτιαγμένη πριν τον πόλεμο (το 2005), που νάναι τώρα;

(Δεν είναι λευκοί, και μπορεί να είναι μουσουλμάνοι ή άθεοι. Σε ποια καρότσα να τους φορτώσουμε κύριε με τέτοιο όνομα που διάλεξαν;)

Ποιος πόλεμος; 0

Δευτέρα 7 Μάρτη>> …Μας δίνουν τώρα τόσα πολλά όπλα όχι επειδή, όπως λένε μερικοί, «η Δύση μας βοηθάει», όχι επειδή θέλουν το καλύτερο για εμάς, αλλά επειδή εκτελούμε τα καθήκοντα που μας έχει αναθέσει η Δύση, επειδή είμαστε οι μόνοι έτοιμοι να το κάνουμε, επειδή το διασκεδάζουμε, διασκεδάζουμε να σκοτώνουμε και διασκεδάζουμε να πολεμάμε, κι αυτό τους αρέσει: «Ωου, ας δούμε τι θα γίνει».

… Είμαστε οι σημαιοφόροι εδώ, γιατί αρχίσαμε έναν πόλεμο που δεν είχε ξαναγίνει εδώ και 60 χρόνια…

Έτσι ξεκινάει την παρούσιαση της κατάστασης στην ουκρανία αυτός που θα δείτε – πρέπει να δείτε, όλοι πρέπει να δουν! – στο video από κάτω. Η συνέντευξη αυτή δόθηκε στο Κίεβο στις 5 Φλεβάρη ΠΡΙΝ «αρχίσει ο πόλεμος» όπως νομίζουν και διαδίδουν διάφοροι (με την εισβολή του ρωσικού στρατού).

Το φασιστοκάθαρμα αυτό λέγεται Yevhen Karas, είναι 35 χρονών και επικεφαλής της ουκρανικής νεοναζιστικής οργάνωσης C14. Το σχέδιο της Δύσης (άρα και τα καθήκοντα που έχει αναθέσει στο ουκρανικό φασισταριό) είναι – κατά τον Karas – η διάλυση της ρωσικής ομοσπονδίας σε 5 – 6 κομμάτια… Έχει άκρες με (φασίστες) βουλευτές, και έχει καταδικαστεί (ερήμην) από ρωσικό δικαστήριο για συμμετοχή στην επίθεση στην ρωσική πρεσβεία στο Κίεβο, τον Σεπτέμβρη του 2016. Έχει «πολεμήσει» (και διασκεδάσει σκοτώνοντας) στο Donbass από το 2014 ως και το 2015, πρώτα με τo τάγμα «Κίεβο-2» του υπουργείου εσωτερικών (ένα απ’ τα επίσημα φασιστοτάγματα του ουκρανικού κράτους, που εμφανίζονται σαν «αστυνομία για ειδικές αποστολές», αλλά είναι εξοπλισμένα σαν στρατός…), και στη συνέχεια σαν «εθελοντής» στο τάγμα Harpun.

Και καμαρώνει: … Έχουμε τις περισσότερες “Javelins” [αντιαρματικές ρουκέτες αμερικανικής κατασκευής…) στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, μπορεί μόνο το Ενωμένο Βασίλειο να έχει περισσότερες….

(Οι φίλοι του νατο όλων των ειδών θα πουν «έλα μωρέ, φασίστας είναι, μαλακίες λέει». Το πρώτο ισχύει, καθόλου το δεύτερο. To κάθαρμα και η οργάνωσή του είναι άλλωστε γνωστά και εκτός ουκρανικών συνόρων. Τρεις φωτογραφίες επ’ αυτού μετά το video διάρκειας 2.15 λεπτών. Οι υπότιτλοι είναι στα αγγλικά…

To video ανακάλυψε και υποτίτλισε ο Alex Rubinstein, ανεξάρτητος ρεπόρτερ του mintpress και του anti-imp / anti-capital site the gray zone, και αναδημοσιεύτηκε απ’ τον Θανάση Αυγερινό στο λογαριασμό του στο twitter).

Επικουρικά κάποια λίγα πρόσφατα στοιχεία (απ’ τα πολλά που υπάρχουν) για να ξέρετε ποιος μιλάει.

Αύγουστος 2019, ουκρανικό δικαστήριο τιμωρεί ένα κανάλι στο internet επειδή τόλμησε να αποκαλέσει την συμμορία του Karas «νεο-ναζί»…

Νοέμβριος 2019, γίνεται επερώτηση στο ευρωκοινοβούλιο για το αν το ευρωπαϊκό «υπ.εξ.» σκοπεύει να βάλει κυρώσεις στον Karas και άλλους παρόμοιους («όχι», εννοείται – τα παιδιά σκοτώνουν για εμάς!)…

Δεκέμβρης 2019, ο κλόουν πρόεδρος Zelensky τα λέει με τους επικεφαλής διάφορων φασιστο-οργανώσεων. “Να οργανωθούμε!”… Ο Karas είναι ο καράφλας με την πλάτη στον φακό, στα δεξιά της φωτογραφίας….

Ευρωπαίοι, λευκοί και χριστιανοί…

Δευτέρα 7 Μάρτη>> Όπως είναι γνωστό (;) το «political correct» έχει απαλλοτριωθεί εδώ και χρόνια από νέο-ακροδεξιές νοοτροπίες και στοχεύσεις. Στα δύο χρόνια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας είδαμε πόσο εύκολα ξέρασε λογοκρισίες, συκοφαντίες, λοιδωρίες – όχι μόνο απ’ τα κράτη αλλά και «απ’ τα κάτω»…

Τι θα μπορούσε να συμβεί όταν το «political correct» mainstream των δυτικών κοινωνιών εκβάλει σε «geopolitical correct»; Το κυνήγι του οτιδήποτε το όνομά του αρχίζει από ru.. Ίσως και μόνο από r…

Αλλά όχι μόνο: η δήθεν «αντιρατσιστική» δυτική ιδεολογία ξεβρακώθηκε ακαριαία μόλις βρήκε την ευκαιρία, σαν αυτό που πράγματι είναι και πάντα ήταν: ωμός ρατσισμός.

Ο ινδός επί 3 δεκαετίες διπλωμάτης Melkulangara K. Bhadrakumar (στη σύνταξη πια), με τον διευρυμένο ορίζοντα που απέκτησε δουλεύοντας για χρόνια σε 8 πρωτεύουσες (κυρίως ασιατικές αλλά και στην Μόσχα επί σοβιετικής ένωσης και στη Βόννη επί δυτικής γερμανίας) σταχυολόγησε την ομολογία του δυτικού, λευκού, χριστιανικού ρατσισμού με υλικό σχόλια και δηλώσεις με αφορμή τους πρόσφυγες απ’ την ουκρανία. Κάτω απ’ τον τίτλο We’re Europeans, Christians, Whites! παρουσίασε τον μικρό αλλά χαρακτηριστικό κατάλογο στο blog του (Indian punchline) την 1η Μάρτη. Τον παραθέτουμε αυτούσιο, με την εξής προσθήκη: το τι είναι οι δυτικοί καπιταλισμοί και το τι ήταν πάντα δεν μπορεί να κρυφτεί πια μέσα σε κανένα ιδεολογικό, «ανθρωπιστικό» σύννεφο. Το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη έχει αποικιοκρατική, ιμπεριαλιστική, κατοχική εμπειρία και μνήμη. Και τώρα εύκολα επιβεβαιώνουν όλοι ότι στην παρακμή τους οι δυτικοί ξερνάνε αυτές τις κυριαρχικές αλήθειες τους, την ίδια ώρα που παριστάνουν ότι ορκίζονται στην «ελευθερία», στη «δημοκρατία», στη «δικαιοσύνη»…

(Το «είναι σαν κι εμάς, όχι φουκαράδες σαν τους Άλλους» επιστρατεύτηκε με τον όχι και τόσο αόρατο σκοπό να φοβηθούν οι πρωτοκοσμικοί τις στρατιές του Shoigu. Όμως για να φοβηθούν οι πρωτοκοσμικοί το 2022 τον πόλεμο θα έπρεπε να επιβεβαιωθεί πως όλοι οι υπόλοιποι, οι Άλλοι, που υφίστανται τις δυτικές στρατιές εδώ και δεκαετίες, είναι κατώτερο είδος. Άξιοι το πολύ πολύ για πρωτοκοσμική λύπηση, με όρους και με το σταγονόμετρο…)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ποιος πόλεμος; 1

Δευτέρα 7 Μάρτη>> Πότε άρχισε ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος; Την 1η Σεπτέμβρη του 1939; Ή 20 χρόνια νωρίτερα, στις 28 Ιούνη του 1919; Άρχισε με την εισβολή του Χίτλερ στην πολωνία; Ή με την υπογραφή της «συνθήκης των Βερσαλιών», μετά το τέλος του 1ου παγκόσμιου;

Η απάντηση δεν είναι θέμα γούστου, ορισμού, ή καφενειακής φλυαρίας. Είναι, μάλλον, ζήτημα πολιτικής προσέγγισης και ανάλυσης από εργατικές / ταξικές θέσεις των ενδοκαπιταλιστικών συγκρούσεων – ή όχι. Αν τα χρονικά διαστήματα όπου αυτές οι συγκρούσεις εκδηλώνονται με διάφορους τρόπους εκτός απ’ το να αναμετρηθούν οι «βασιλικές φρουρές» μεταξύ τους θεωρούνται ειρηνικά, τότε η όποια βρώμικη «ειρήνη» επιτρέπει στον κάθε άρχοντα να κατηγορήσει τον αντίπαλο σαν «τρελό», που έβγαλε το ιππικό του αναίτια. Για να συσπειρώσει τους δικούς του υποτελείς με την φοβερή αιτιολογία της «αθωότητας» του και του «προκλητικού αιφνιδιασμού» (εκ μέρους του εχθρού).

Για τον επερχόμενο 2ο παγκόσμιο πόλεμο είχε ωστόσο μιλήσει έγκαιρα, στα τέλη του 1919, ένα λαμπρό τέκνο της τότε αγγλικής αστικής τάξης. Ο John Maynard Keynes, που έμεινε στην ιστορία σαν οικονομολόγος, ενώ ακόμα και οι οικονομικές προσεγγίσεις του ήταν εξόχως πολιτικές. Στο βιβλίο του Οι Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης που εκδόθηκε λίγους μόνο μήνες μετά την υπογραφή της «συνθήκης των Βερσαλιών», αφού σκυλόβρισε τόσο τον άγγλο πρωθυπουργό Wilson όσο και τον γάλλο Clemensceau για την πολιτική μυωπία τους και την εκδικητική μικροψυχία τους απέναντι στη γερμανία και την επιδίωξή τους να την ταπεινώσουν, να την γονατίσουν έως εξαφανίσουν οικονομικά, τους κατηγόρησε ότι απλά προετοιμάζουν τον επόμενο γύρο πολέμου στην Ευρώπη…  (Έξι χρόνια αργότερα ένας αυστριακός χαμηλόβαθμος αξιωματικός του γερμανικού στρατού, βετεράνος του 1ου παγκόσμιου, τόνιζε στην περιγραφή της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας του αυτήν την ταπείνωση της «συνθήκης των Βερσαλιών»…)

Όχι λοιπόν. Οι ενδοκαπιταλιστικοί, διακρατικοί πόλεμοι δεν ξεκινούν όποτε βολεύει την «αθωότητα» των τάδε αφεντικών και την καταγγελία της «παραφροσύνης» των αντιπάλων τους. Ούτε οι καθεστωτικές περιγραφές των «αιτίων» είναι κάτι άλλο από προπετάσματα καπνού.

Τέλος στο σύντομο ιστορικό διάλειμα. Ένα δυστυχώς επίκαιρο παράδειγμα, ανατολικά του Δνείπερου. Αυτό στη συνέχεια ήταν πόλεμος;

Η ειρηνική διαδήλωση στις 9 Μάη του 2014 στη Μαριούπολη της ουκρανίας έγινε ενάντια στο φασιστοπραξικόπημα που είχε προηγηθεί στο Κίεβο – και τα πρώτα μέτρα εναντίον των ρωσόφωνων…. «Όχι, δεν ήταν πόλεμος – ήταν βίαιη καταστολή» θα πουν κάποιοι… Ακόμα κι αν αυτή η φονική καταστολή (και άλλες παρόμοιες καταστάσεις ανατολικότερα) ήταν η αιτία της ένοπλης εξέγερσης στο Donbass… Ας πούμε λοιπόν: καταστολή…

Ενάμισυ χρόνο μετά έγινε αυτό. Μήπως αυτό ήταν πόλεμος;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.