Δευτέρα 13 Δεκέμβρη>> Εκείνο που ενδιαφέρει κυρίως την φαρμακομαφία στην έκθεσή της προς το παραμάγαζό της (: fda και σια) είναι να μην εκτεθεί … απέναντι στους ανταγωνιστές της, τους άλλους φαρμακομαφιόζους!!! Σαν πιο φονική ή μήπως σαν λιγότερο; Δεν διευκρινίζεται… Πάντως στη σελίδα 5 αυτού του σετ εγγράφων η φαρμακομαφία αναφέρει, κάτω απ’ τον τίτλο «μεθοδολογία», ανάμεσα σε άλλα κι αυτά (ο τονισμός δικός μας):
Η pfizer έχει την ευθύνη της διαχείρισης των δεδομένων ασφάλειας μετά την έγκριση για λογαριασμό της biontech σύμφωνα με την συμφωνία φαρμακοεπιτήρησης που βρίσκεται σε ισχύ. Τα στοιχεία απ’ την biontech περιλαμβάνονται στην έκθεση…
Η βάση δεδομένων της pfizer περιλαμβάνει περιπτώσεις παρενεργειών που αναφέρθηκαν αυθόρμητα στην pfizer, περιπτώσεις που αναφέρθηκαν απ’ τις αρχές υγείας, περιπτώσεις που δημοσιοποιήθηκαν στην ιατρική αρθρογραφία, περιπτώσεις απ’ τα προγράμματα προώθησης της pfizer… Οι περιορισμοί στις αναφορές των post-marketing παρενεργειών … θα πρέπει να εκτιμηθούν στην αξιολόγηση των δεδομένων:
– Οι αναφορές έχουν γίνει εθελοντικά και το μέγεθος της υποκαταγραφής είναι άγνωστο…
– Εξαιτίας του γεγονότος ότι πολλοί εξωτερικοί παράγοντες επηρεάζουν το αν μια παρενέργεια αναφέρεται ή όχι, το σύστημα αυθόρμητων καταγραφών απαιτεί αναλογικότητα και όχι [απόλυτες] μετρήσεις των περιπτώσεων. Κατά συνέπεια είναι γενικά όχι σωστό το να γίνονται συγκρίσεις μεταξύ φαρμάκων με την χρήση τέτοιων αναλογιών∙ το σύστημα αυθόρμητων καταγραφών θα πρέπει να χρησιμοποιείται σαν σηματοδότης μάλλον παρά σαν έλεγχος…
Με δυο λόγια η φαρμακομαφία υποστηρίζει (και το παραμάγαζό της αποδέχεται) ότι πρέπει να κριθεί ΟΧΙ για το πόσους σκοτώνει ή/και σακατεύει, αλλά μόνο ως προς τα φονικά «ποσοστά» της! Αυτή η απαίτηση είναι ήδη σκληρό δεδομένο της «νέας κανονικότητας», κι όπως θα δούμε στη συνέχεια έχει ενσωματωθεί απ’ τους αιχμάλωτους, που ζουν ήδη μια αντεστραμμένη ζωή!
Εν τω μεταξύ ας το τονίσουμε: στην «παλιά κανονικότητα» η εκτίμηση της ασφάλειας ενός (οποιουδήποτε) παρασκευάσματος για χρήση προληπτική στην υγεία ΔΕΝ προέκυπτε απ’ τα …«ποσοστά» του! Πρώτον, επειδή είναι ανήθικο: τα προληπτικής χρήσης φαρμακευτικά μέσα, δηλαδή τα κανονικά εμβόλια, δίνονται ουσιαστικά σε υγιείς… πώς θα ήταν, λοιπόν, αποδεκτό, να δολοφονούνται ή να σακατεύονται υγιείς άνθρωποι με επιχείρημα το … να μην αρρωστήσουν ίσως κάπου, κάπως, κάποτε; (Το «σκοτώνω για να σώσω» ήταν η ιδεολογία των λευκών χριστιανών κατακτητών σε βάρος των ιθαγενών πληθυσμών στην αμερική, στην αφρική, στην ασία, στην αυστραλία, όταν απολάμβαναν τις σφαγές σαν καθήκον που τους ανέθεσε ο θεός τους: «στέλνουμε τις ψυχές τους» έλεγαν «αν έχουν τέτοιες, στο θεό, για να τις φροντίσει»…)
Και δεύτερον επειδή είναι παρανοϊκό: πόσο επί τοις εκατό είναι άραγε «αποδεκτό» το να σκοτώνει ένα οποιοδήποτε προληπτικό μέσο για να θεωρηθεί ασφαλές; Ένα επί τοις εκατό; Γιατί ένα και όχι δύο ή πέντε ή δέκα; Γιατί δέκα επί τοις εκατό και όχι είκοσι; Όρεξη για αίμα και κυνισμός να υπάρχουν, και το «ποσοστό» μπορεί να είναι οποιοδήποτε συμφέρει. Οικονομία θα κάνουμε;
Αυτά περί ηθικής και λογικής ίσχυαν … «παλιά»! Τότε που η θανατοπολιτική δεν ήταν η «νέα κανονικότητα» και αυτοκρατορική λεωφόρος των γενετιστών, των φαρμακομαφιόζων, του συμπλέγματος… Θυμάστε, μήπως, πως όταν ανακοινώθηκε ένας (1) θάνατος, μιας γυναίκας, στη φάση 2 των δοκιμών της φαρμακομαφίας oxford/astrazeneca, «πάγωσε» για δύο εβδομάδες αυτή η δοκιμή έως ότου «οι αρμόδιες αρχές ερευνήσουν το περιστατικό»; Αυτό δεν έγινε τον προηγούμενο αιώνα – το καλοκαίρι του 2020 έγινε… Κι όταν αμέσως μετά ανακοινώθηκε ένας δεύτερος θάνατος, πάλι γυναίκας, πάλι στη φάση 2 της vector γενετικής μηχανικής της oxford/astrazeneca; Φυσικά οι «αρμόδιες αρχές» αποφάνθηκαν μέσα σε χρόνο dt ότι «δεν τρέχει τίποτα» (μάλλον «ψυχολογικό» θα ήταν…) και άναψαν πράσινο… Επρόκειτο για το ύστατο χαίρε της «παλιάς κανονικότητας» σε σχέση με την φροντίδα υγείας και την ασφάλεια των εμβολίων, όταν ακόμα και «λίγοι» θάνατοι, λιγότεροι ακόμα και από 10, επέβαλαν την απαγόρευση της χρήσης του χ ή του ψ προληπτικού μέσου αν, έστω και εμπειρικά, σχετιζόταν μ’ αυτούς τους θανάτους. Επρόκειτο, επίσης, για την αυγή της «νέας κανονικότητας»: η φαρμακομαφία astrazeneca κατάφερε να σκοτώσει εκατοντάδες και να σακατέψει χιλιάδες, με το καλημέρα, πριν διάφορα κράτη αποφασίσουν ότι «δεν αξίζει τον κόπο», αφού άλλωστε ήταν / είναι διαθέσιμοι κι άλλοι δολοφόνοι, πιο «ελπιδοφόρας» τεχνολογίας…