Δευτέρα 4 Οκτώβρη>> Ανάλογες είναι οι ουσιαστικά ανεμπόδιστες εξελίξεις αν δούμε όχι το ζήτημα «υγεία και θεσμοί φροντίδας» αλλά το ζήτημα «εργασία και όροι εργασίας». Προς το παρόν αυτοί που πετιούνται εκτός εργασίας στον τομέα της υγείας (ή και αλλού) δεν απολύονται καθαρά. Προς το παρόν… Όμως έχει γίνει ένα αποφασιστικό βήμα απ’ την μεριά του συστήματος: έχει νομιμοποιηθεί μια μονομερής «απαίτηση», στηριγμένη σ’ ένα συνδυασμό τερατωδών ψεμάτων, τρομοκρατίας, ψυχολογικού πολέμου και εκβιασμών, σαν «όρος εργασίας». Η απόρριψη αυτής της απαίτησης ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να θεωρείται είτε σαν «πολιτική», είτε σαν «ηθική» – η απαίτηση (του πλατφορμιασμού) απ’ την άλλη μεριά είναι αδιαπραγμάτευτη και βίαιη. Και δεν πρέπει καν να θεωρείται αυτή η απαίτηση «πολιτική» με την μία ή την άλλη έννοια ή «ανήθικη» και, άρα, να ελέγχεται σαν τέτοια.
Και κτυπάει στον εργασιακό χώρο που κατεξοχήν, σε άλλες εποχές, η απόρριψη θα ήταν κοινωνικά και πολιτικά έγκυρη! Στο γενικό νοσοκομείο, στο παραδοσιακό ιατρείο. Για να γίνει καθαρό τι σημαίνει αυτό από εργατική άποψη, αρκεί να θυμηθείτε: οι δημαγωγοί και οι πειθαρχημένοι στρατιώτες, caradinierοι και pfizerοι, θεωρούσαν ότι αποστομώνουν οποιονδήποτε απέρριπτε / απορρίπτει την τρομοεκστρατεία και αμφισβητεί τα «δόγματά» της, με το είσαι γιατρός; αφού δεν είσα σκάσε… Κατέφευγαν, δηλαδή, στη μυθοποίηση ενός συγκεκριμένου καταμερισμού εργασίας / γνώσεων… Ε, τώρα, «ακόμα και γιατρός να είσαι μάζεψέ τα και δίνε του!!!» Πράγμα που σημαίνει όχι μόνο ότι η αμφισβήτηση και η άρνηση ακόμα και απ’ την μεριά «ειδικών» απαγορεύεται (κάτι που είναι ξεκάθαρο με την συνεχιζόμενη και εντεινόμενη λογοκρισία και αυτολογοκρισία…) αλλά, κυρίως, ότι η μισθωτή εργασία, ειδικευμένη ή όχι, θα υπόκειται πλέον στην αυθαιρεσία της εξουσίας!!! Της όποιας εξουσίας… Και οι «απαραίτητες ειδικότητες» δεν θα είναι τέτοιες μόνο με την παλιά έννοια του καταμερισμού γνώσεων, αλλά επιπλέον με τους όρους της «νέας κανονικότητας»: της τυφλής υπακοής, της πειθαρχημένης και «ευέλικτης» προσαρμογής… Τι κι αν είσαι, λέμε ένα παράδειγμα, ο μόνος ειδικός χειρούργος που έχουμε για καρκίνο των λεμφαδένων; Αν δεν υπακούς στο μεγάλο φετίχ της γενετικής (ή όποιο άλλο στον γαλαξία των νέων θεοτήτων) μάζεψέ τα και φύγε… Και οι ασθενείς σου ας πάνε στο διάολο!
Και πάλι μια υπενθύμιση, για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης και εκτίμησης των τωρινών καταστάσεων. Η αντίστοιχη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία που είχε δοκιμαστεί με τις δήθεν «θανατηφόρες γρίπες», κυρίως εκείνη της «γρίπης των χοίρων» το 2009, απέτυχε μεταξύ άλλων επειδή ήταν οι γιατροί στα δημόσια συστήματα υγείας που απέρριψαν το δήθεν «σωτήριο» tamiflu καθησυχάζοντας τον κόσμο ενάντια στα ψέμματα της τότε δημαγωγίας περί φονικότητας!! (Το οποίο tamiflu τα κράτη είχαν ήδη αγοράσει με τους τόνους!). Κανένα κράτος όμως και κανένας δημαγωγός δεν τόλμησε τότε να πετάξει έξω απ’ τα νοσοκομεία τους «αρνητές» και τους «υπονομευτές»!!! Μόλις έντεκα ή δώδεκα χρόνια πριν οι συσχετισμοί δύναμης ήταν εντελώς διαφορετικοί…
Μοιάζει σα να έχουν περάσει αιώνες. Κι όμως. Είναι μόνο μισή γενιά! Δεν υπάρχει όμως πια καν συλλογική μνήμη. Και η ατομική είναι εξόριστη και καταγέλαστη.
Το τωρινό αντιεργατικό «momentum» είναι κάτι που απ’ την μεριά των αφεντικών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης δεν πρόκειται να περιοριστεί στον τομέα της υγείας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τέτοιο … αυτοπεριορισμό! Ίσως όχι αύριο, αλλά σύντομα θα προχωρήσει. Η επίθεση στο ιστορικό σύστημα υγείας με αιχμή και πολιορκητικό κριό την καταστροφή κάθε κοινωνικής και κλινικής ιδέας περί υγείας ήταν / είναι μια ριψοκίνδυνη εκστρατεία, που οφείλεται (το έχουμε γράψει και ξαναγράψει στο παρελθόν) σε δύο αιτίες. Πρώτον, στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό και στην ελπίδα ότι οι δυτικές φαρμακομαφίες μπορούν ακόμα να ηγεμονεύσουν τεχνολογικά στον πλανήτη, με όλες τις προεκτάσεις που έχει ο έλεγχος της υγείας και των ατομικών data δισεκατομυρίων επιβατών της γης. (Αποδεικνύεται φρούδα αυτή η ελπίδα αλλά τα δυτικά αφεντικά δεν πρόκειται να το παραδεχτούν…). Και δεύτερον, στο ότι εδώ και χρόνια τα ίδια δυτικά αφεντικά έχουν εκτιμήσει ότι με όρους «δημοκρατίας», «ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών» και «ελεύθερης αγοράς» η καπιταλιστική αναδιάρθρωση γίνεται αργά, πολύ αργά, με πολλά και διάφορα εμπόδια, κυρίως απ’ την μεριά των κοινωνικών ηθών και εθίμων που ωστόσο παράγουν τυπική νομιμότητα.
Ριψοκίνδυνη μεν εκστρατεία το κτύπημα στην καρδιά του ιστορικού μοντέλου υγείας με όλες τις παραλλαγές του… Αλλά στο βαθμό που έχει νίκες (και, δυστυχώς, έχει πετύχει κάμποσες) η μεθοδολογία της «δημιουργικής καταστροφής» δεν πρόκειται να περιοριστεί εκεί. Ειδικά εφόσον η βίαιη αναδιάρθρωση της υγείας (τόσο ως εννοήσεων / αντιλήψεων όσο και ως θεσμών / μηχανισμών) αφορά άμεσα και κατευθείαν το πολύ ευρύτερο ζήτημα της κοινωνικής αναπαραγωγής στο σύνολό της, της αναδιοργάνωσης δηλαδή της εργασίας και της καθημερινής ζωής.
Ίσως το καταλάβουν αυτό ακόμα και οι πιο ηλίθιοι και πειθαρχημένοι caradinierοι / pfizerοι όταν θα γίνει καταναγκαστική, και όρος της μισθωτής σκλαβιάς συνολικά, η «ατομική φροντίδα υγείας» πάνω σε συγκεκριμένες καθεστωτικές «γραμμές» για το τι είναι τι, με διαρκείς ελέγχους και υποχρεωτικές «θεραπείες»… Κι όταν τα «ψυχολογικά τεστ» θα γίνουν καθημερινότητα για την έγκριση ή την απόρριψη του καθενός εδώ κι εκεί. Σε δουλειές, στη διασκέδαση, σε «χώρους μαζικών συγκεντρώσεων», στην κυκλοφορία…
Τότε όμως θα είναι αργά.
(φωτογραφία: Επτακόσιοι γιατροί και επαγγελματίες υγείας, στην ελβετία, ζητούν να σταματήσουν αμέσως οι πλατφορμιασμοί. “Δεν έχουμε κανένα στοιχείο ότι είναι ακίνδυνοι” λένε, και έχουν δίκιο. Δεν είναι οι μόνοι που τιμούν την θέση τους, έστω και καθυστερημένα, στρεφόμενοι κατευθείαν στην “καρδιά” της επίθεσης. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα κράτη.
Μόνο στο ελλαδιστάν είναι μετρημένοι στα δάκτυλα εκείνοι που τολμούν να πουν κάτι ανάλογο…)