Η εποχή της εικονικότητας 1

Σάββατο 11 Σεπτέμβρη>> Δεν είναι ένας μήνας ούτε δυο. Δεν είναι ένας χρόνος, ούτε πέντε, ούτε δέκα. Είναι είκοσι ολόκληρα χρόνια που ένα κρατικό μεγα-παραμύθι συνεχίζει να δουλεύει, να θεωρείται Η πραγματικότητα, να γίνεται υλικό της εξήγησης του χτες, του σήμερα και του αύριο.

Το τι συνέβη στις 11 Σεπτέμβρη του 2001 είναι βέβαιο πως εκατοντάδες εκατομύρια υποτελών του καπιταλιστικού πλανήτη θεωρούν πως το ξέρουν: τζιχαντιστές τρομοκράτες (ή, για άλλους, αγωνιστές), υπό την ηγεσία του Οσάμα μπιν Λάντεν, επιτέθηκαν στις ηπα… σε μια θεαματική (αλλά χωρίς αύριο ας θυμίσουμε) ενέργεια αεροπειρατειών που κατέληξαν στην κατάρρευση 3 ουρανοξυστών στη Ν. Υόρκη, και στην καταστροφή ενός τμήματος του αμερικανικού πενταγώνου….

Είναι τόσο διαδεδομένη (έως αυτονόητη…) αυτή η περιγραφή των γεγονότων ώστε όποιος τολμήσει να την αμφισβητήσει συθέμελα έχει βέβαιη την ρετσινιά του «συνωμοσιολόγου» και του «ψέκα». Την αμφισβήτηση την κάναμε ΤΟΤΕ, δίνοντας την πολιτική της εξήγηση, δυο βδομάδες μετά, στις 25 Σεπτέμβρη του 2001… Η ορολογία «συνωμοσιολόγος» και «ψεκασμένος» δεν ήταν ακόμα σε χρήση, οπότε την γλυτώσαμε… Πάντως δεν άλλαξε κάτι: η «αλήθεια» για την 11η Σεπτέμβρη είναι εδώ και 20 χρόνια εκείνη που είπε το αμερικανικό κράτος και οι σύμμαχοί του – και όχι οποιαδήποτε άλλη σχετική, ας πούμε, με τις αισθήσεις (την όραση…) των υπηκόων. Ό,τι κι αν είδαν εκατοντάδες εκατομύρια υποτελών να συμβαίνει εκείνη την ημέρα είναι αδιάφορο…

Και τι είδαν; Είδαν έναν ουρανοξύστη, τον «κτίριο 7», να καταρρέει χωρίς να έχει πέσει επάνω του κανένα αεροπλάνο, μερικές ώρες μετά την εντελώς ίδιου τύπου κατάρρευση των δύο δίδυμων ουρανοξυστών που είχαν «κτυπηθεί» από αεροπλάνα…

Αυτό.

Comments are closed.