Πέμπτη 30 Σεπτέμβρη>> Το άλλο ανέκδοτο για το «ελλάς – γαλλία – συμμαχία 2.0» είναι ότι αυτά τα δύο κράτη πρωτοπορούν (με την «ειδική στρατηγική σχέση τους») στη στρατιωτική χειραφέτηση της ευρώπης απ’ τις ηπα…
Το ανέκδοτο περί ενιαίου «ευρωπαϊκού» μιλιταρισμού / ιμπεριαλισμού είναι παλιό. Πολύ παλιό. Ο «ευρωστρατός» έχει ακουστεί και ξανακουστεί καμμιά δεκαριά φορές τα τελευταία 30 χρόνια, πάντα με το ίδιο επιχείρημα, την ίδια αναγκαιότητα: την «ευρωπαϊκή χειραφέτηση». Αν υπάρχει – και υπάρχει – ένα κράτος που έχει κάνει τα πάντα για να εμποδίσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αυτό είναι το γαλλικό! Ακριβώς: το γαλλικό!
Σοβαρές πραγματικές αλλά και ιδεολογικές αιτίες φταίνε γι’ αυτό. Το Παρίσι είναι το μόνο κράτος της ηπειρωτικής ευρώπης με πυρηνικά όπλα… Είναι εύλογο, λοιπόν, ότι δεν θα έβαζε τις ατομικές του βόμβες στην υπηρεσία οποιουδήποτε άλλου καπιταλιστικού συμφέροντος εκτός απ’ τα αυστηρά εννοημένα δικά του.
Επιπλέον: πέρα απ’ το Λονδίνο ο πραγματικός αντίπαλος του Παρισιού και η πραγματική πηγή των «εθνικών» φόβων του δεν είναι η Ουάσιγκτον αλλά το Βερολίνο. Εν μέρει εξαιτίας της ιστορίας των ευρωπαϊκών ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών στον 20ο αιώνα, και κυρίως της συντριβής στον Β παγκόσμιο. Κυρίως όμως επειδή ο γερμανικός καπιταλισμός έχει αποδειχθεί πολύ πιο δυναμικός απ’ τον γαλλικό. Θα ήταν, λοιπόν, κάτι χειρότερο από «εθνική προδοσία» το να μπει, στα πλαίσια κάποιου «ευρωστρατού», γαλλικός στρατός υπό τις διαταγές γερμανού στρατηγού!!
Πράγμα που σημαίνει: όταν γάλλοι καθεστωτικοί μιλούν για «στρατιωτική χειραφέτηση της ευρώπης» εννοούν υπό γαλλικές διαταγές αποκλειστικά και μόνο!!! Πράγμα που δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ – απλά…
Δεν τελειώνει εκεί η φάρσα της δήθεν «γαλλικής πρωτοπορείας» για την «ευρωπαϊκή στρατιωτική χειραφέτηση», με συνεταίρο το ελλαδιστάν πια… Έχουν περάσει λίγοι μόνο μήνες απ’ την περασμένη άνοιξη όταν, με δύο διαδοχικές «ανοικτές επιστολές» εκατοντάδες γάλλοι καραβανάδες, απόστρατοι και εν ενεργεία, προειδοποίησαν για (ή απείλησαν με, ανάλογα με το πως το καταλαβαίνει κανείς) εμφύλιο πόλεμο. Ακροδεξιοί αναμφίβολα, ανεμίζοντας τον «πατριωτισμό» τους, δεν παρέλειψαν να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους:
… Είμαστε απ’ αυτούς που υπηρέτησαν στο Αφγανιστάν, στο Μάλι και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, ή σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στο εσωτερικό της χώρας… Δώσαμε το αίμα μας για να καταστρέψουμε τον Ισλαμισμό….
Δεν είναι καθόλου παράξενο ή πρωτότυπο: όταν οι ιμπεριαλιστικές εκστρατείες εκτός συνόρων αποτυγχάνουν, όταν ηττώνται, πολλοί πιστοί τους «επιστρέφουν» εντός συνόρων δριμύτεροι συνήθως σαν εσωτερικός ιμπεριαλισμός προκαλώντας (ή ελπίζοντας να αξιοποιήσουν) μια σοβαρή εσωτερική κρίση. Σπάνια, πολύ σπάνια, τέτοιου είδους εσωτερική κρίση είναι χειραφετική / αντι-ιμπεριαλιστική – τέτοια ήταν η περίπτωση της πορτογαλίας και της «επανάστασης των γαρυφάλλων»…
(Συμβαίνουν και στην Ουάσιγκτον τα ίδια με το Παρίσι τον ίδιο καιρό, με ανάλογες επιστολές και προφητείες περί επερχόμενου εμφυλίου, πάλι από καραβανάδες, για τους ίδιους ακριβώς πραγματικούς λόγους…)
Τί νομίζει, λοιπόν, ότι είναι ο βασιλιάς Macron; Πού προσπαθεί να κρύψει την παρακμή του βασιλείου του;
(φωτογραφίες: 27 Απρίλη και 10 Μάη, το γαλλικό φασιστοκαραβαναριό είχε εαρινή φαγούρα. Δεν είναι η καλύτερη διαφήμιση του “γαλλικού πολιτισμού” και της “προσήλωσης στη δημοκρατία”, έτσι δεν είναι; Ούτε το ιδανικό εξαγώγιμο είδος…)