Month: August 2021

Φονική… αλλά με ευαισθησίες

Δευτέρα 2 Αυγούστου>> Όταν γινόταν η ανάρτηση των αναφορών της προηγούμενης Δευτέρας (οι αόρατοι 1, 2, 3 και 4), Κυριακή 25 Ιούλη, δεν είχαμε δώσει σημασία στο θέμα που τις επόμενες ημέρες θα προκαλούσε έναν αηδιαστικό σάλο: την βράβευση ή όχι του Ιάσονα Αποστολόπουλου.

Ο συγκεκριμένος άνθρωπος πολύ σωστά πράττει και πολύ σωστά μιλάει για τον εγκληματικό χαρακτήρα του ελληνικού κράτους (και όχι μόνον αυτού) κατά των μεταναστών προσφύγων. Όμως αυτή η κρατική αριστερά και ακροαριστερά που έσπευσε να «υπερασπιστεί» την βραβευσή του; Για ποιο πράγμα μιλάει;

Αυτή δεν ξέρει τίποτα εδώ και μήνες, εδώ και χρόνια! Δεν έχει ιδέα για το τι κάνει το υπουργείο δημόσιας τάξης και το λιμενικό του!!! Δεν έχει ιδέα για το τι γίνεται εδώ και πάνω από 1,5 χρόνο στα κάτεργα / στρατόπεδα συγκέντρωσης!!! Όχι, δεν ήξερε τίποτα μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα – ούτε τώρα ξέρει! Αυτή η αριστερά δεν έχει μέλη ούτε στη Χίο, ούτε στη Μυτιλήνη, ούτε στη Σάμο, ούτε πουθενά… Τα στελέχη της δεν διαβάζουν τα ρεπορτάζ διάφορων διεθνών καθεστωτικών μήντια… Ούτε οι ευρωβουλευτές της έχουν ακούσει τίποτα… Όχι. Η ευαίσθητη κρατική αριστερά και ακροαριστερά είναι αθώα – λόγω άγνοιας, κουφαμάρας και τυφλότητας.

Και να η απόδειξη της χυδαιότητάς της, «τώρα που έμαθε»: κάνει θέμα την μη βράβευση – όχι τον μακρόχρονο κανιβαλισμό! Κάνει θέμα το παράσημο – όχι τον ανθρώπινο πόνο και την απόγνωση του να σε πετάνε στη θάλασσα!! Προσωποποιεί το ζήτημα προβάλλοντας τον Αποστολόπουλο, αλλά δεν έχει ιδέα για το αστυνομικό κυνήγι σε βάρος συγκεκριμένων μκο που βρίσκεται σε εξέλιξη!!! Καμαρώνει με τις καταγγελίες της για την «μη βράβευση», αλλά δεν προβάλει ούτε ένα απ’ τα video απ’ αυτά που έχουν τραβήξει μετανάστες και πρόσφυγες! Παριστάνει την φιλάνθρωπη αλλά ούτε στιγμή δεν αμφισβητεί το δόγμα του «κακού Ερντογάν που σπρώχνει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στο ελλαδιστάν»!

Με απλά λόγια: κάνει την αγαπημένη της θεαματική αντι-πολίτευση για να κρύψει την πραγματική της συν-πολίτευση και συνενοχή…

Κι ύστερα αυτή η κρατική αριστερά και άκρα αριστερά θέλει να πείσει ότι η δεύτερη φωνή που κάνει στην κυβερνητική υγιεινιστική τρομοεκστρατεία είναι πιο γλυκιά, πιο human…

Μαθήματα απ’ την συρία (1)

Δευτέρα 2 Αυγούστου>> Ο αμερικανικός στρατός φεύγει μεν απ’ το αφγανιστάν, αλλά θα επανέρχεται κατά βούληση αεροπλανικά. Ξεκίνησε ήδη βομβαρδισμούς (κατά των ταλιμπάν). Θα έλεγε κάποιος: αν ο us army απέτυχε να νικήσει τους ταλιμπάν όταν και δεκάδες χιλιάδες πεζοναύτες είχε μέσα στο αφγανιστάν και αεροπορικές βάσεις, πώς σκοπεύει τώρα να πετύχει ξεκινώντας είτε από αεροπλανοφόρα είτε απ’ τις βάσεις στην αραβική χερσόνησο;

Η διαφορά, καθόλου ασήμαντη, είναι στο τι σκοπεύει τώρα το Joνυσταλεάν. Και μπορεί να γίνει κατανοητή σε πρώτο χρόνο απ’ την πάνω και την κάτω φωτογραφία.

Στις 28 Ιούλη εννιαμελής αντιπροσωπεία των ταλιμπάν έκανε επίσημη επίσκεψη στην κίνα, και έγινε δεκτή για συνομιλίες υψηλού επιπέδου απ’ το κινεζικό καθεστώς· με κορυφαία την συνάντηση με τον υπ.εξ. Wang Yi. Επίσημα και διεθνώς οι ταλιμπάν χαρακτηρίζονται ακόμα «τρομοκρατική οργάνωση», αλλά για το Πεκίνο (όπως δήλωσε ο Wang Yi) «είναι μια σημαντική στρατιωτική και πολιτική δύναμη στο αφγανιστάν που θα παίξει σημαντικό ρόλο στην διαδικασίας της ειρήνευσης, της συμφιλίωσης και της ανοικοδόμησης».

Οι πάντες (σίγουρα οι rivals) ξέρουν ποιά είναι η «τακτική νο 2» για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό μετά την ήττα / αποχώρησή του απ’ το αφγανιστάν: το να δημιουργηθεί μια «κατάσταση isis» και εκεί, όπως έγινε και στην συρία / ιράκ στη διάρκεια των θητειών του Obama: ένας διαρκής τοπικός πόλεμος, στον οποίο η μια μεριά θα υποστηρίζεται υπόγεια απ’ την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της, έτσι ώστε (και) το αφγανιστάν να συνεχίσει να είναι επ’ άπειρον «καμμένη γη», και να σταματήσει έτσι η προώθηση του κινέζικου καπιταλισμού και των «δρόμων του μεταξιού».

Ο αμερικανικός στρατός έχει πράγματι μεταφέρει στο αφγανικό έδαφος ενόπλους και στελέχη του isis απ’ την συρία και το ιράκ. Αυτό είναι γνωστό. Προς το παρόν κατέχουν μια ασήμαντη έκταση στα ανατολικά, κοντά στα σύνορα με το πακιστάν – είναι «μαγιά». Αυτό που ενδιαφέρει όλους τους rivals γείτονες (το Πεκίνο, την Μόσχα, την Τεχεράνη και την Ισλαμαμπάντ, σίγουρα σαν επίσημη κυβερνητική θέση) είναι το κατά πόσον οι ταλιμπάν θα καταφέρουν να εξουδετερώσουν όλες αυτές τις αμερικανοκίνητες προσπάθειες για την δημιουργία (και την εξαγωγή) τζιχαντιστικού χάους στο (και από) το αφγανιστάν. (Πράγματι, είναι οι μόνοι ικανοί – για τον επίσημο στρατό του δημάρχου Καμπούλ δεν υπάρχει κουβέντα ούτε γι’ αστείο). Η αμερικανική αεροπορία, απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, βομβαρδίζει όχι απλά για να πει «είμαι εδώ», αλλά για να πει «είμαι εδώ αντιτρομοκρατικά», όπως το έλεγε / λέει στη συρία και στο ιράκ, προστατεύοντας τους proxies της.

Όμως οι πάντες έχουν μάθει απ’ την συρία. Η τόσο γρήγορη και αβανταδόρικη υποστήριξη στους ταλιμπάν τόσο απ’ το Πεκίνο όσο και απ’ την Μόσχα έχει σκοπό να ενισχυθούν τόσο όσο χρειάζεται ώστε έγκαιρα να «πνίξουν» τους ουαχαβίτες μισθοφόρους, πριν προλάβουν να αποκτήσουν «όγκο» και έδαφος. Το έργο αυτό δεν είναι εύκολο, επειδή δεν είναι μόνο στρατιωτικό. Με δεδομένη την ιστορική φυλετική δομή της αφγανικής κοινωνίας, οι πράκτορες-με-τα-δολάρια μπορούν να ελπίζουν ότι θα έχουν την ευκαιρία να εξαγοράσουν ένα κλαν εδώ και ένα κλαν εκεί. Συνεπώς οι ταλιμπάν χρειάζονται, κυρίως, οικονομική υποστήριξη, ώστε να κάνουν λιγότερο επιθυμητή την μισθοφορία όσων ελπίζουν ότι έτσι θα κάνουν την «τύχη» τους.

Μαθήματα απ’ την συρία (2)

Δευτέρα 2 Αυγούστου>> Πριν μια βδομάδα ο αμερικάνος υπ.εξ. Παρωπίδας (: Blinken) ανακοίνωσε ότι «οι μάχιμες μονάδες του αμερικανικού στρατού θα αποχωρήσουν απ’ το ιράκ ως το τέλος του 2021». Είχε προηγηθεί συνάντησή του με τον ιρακινό πρωθ. Mustafa al-Kadhiri στην Ουάσιγκτον (φωτογραφία πάνω, με τον νυσταλέο).

Αν και είναι σαφές ότι δεν πρόκειται για πλήρη στρατιωτική αποχώρηση του us army απ’ το ιράκ (ποιές θεωρούνται «μάχιμες» και ποιες «μη μάχιμες» μονάδες; Προφανώς η αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη, η μεγαλύτερη σε έκταση βάση στην περιοχή, θα παραμείνει στρατόπεδο «ειδικών δυνάμεων» – για λόγους άμυνας – και τα κομάντα θα βαφτιστούν «εκπαιδευτές» και «σύμβουλοι»…) το θέμα είναι κάπως πιο περίπλοκο.

Κατ’ αρχήν ο αμερικανικός κατοχικός στρατός μισοφεύγει απ’ το ιράκ εξαιτίας της ιρακινής αντίστασης, που δεν έχει κοπάσει καθόλου. Πρόκειται για ήττα του δηλαδή. Όμως ακόμα και η μισοαποχώρηση θα επηρεάσει και τα τμήματα που έχει παρκάρει στην ανατολική συρία (σίγουρα επιμελητειακά), άρα και τους μισθοφόρους ypg της Ουάσιγκτον. Η Δαμασκός, η Άγκυρα και πιο διακριτικά αλλά εξίσου αποφασιστικά η Μόσχα παρακολουθούν με ενδιαφέρον αυτήν την αμερικανική αναδίπλωση – παρότι κάπου δίπλα, τόσο στο κατάρ όσο και στη σαουδική αραβία, θα μείνουν χιλιάδες πεζοναύτες.

Σ’ ότι αφορά το ιράκ, παρότι η Τεχεράνη έχει ιδιαίτερη επιρροή στην (σιιτική) αντίσταση, αυτή η τελευταία δεν είναι ενιαία οργανωτικά. Η δολοφονία του Soleimani άφησε ένα κενό, ή πιο σωστά δημιούργησε μια κάποια ανισορροπία σ’ αυτήν την επιρροή. Κι ενώ οι επιθέσεις κατά αμερικανικών στόχων (επί ιρακινού εδάφους) ήταν μια διαδικασία που άξιζε να αμοίβεται (φανερά ή κρυφά δεν έχει σημασία), αν δεν υπάρχουν αμερικανικοί στόχοι και επιθέσεις ο βιοπορισμός αρκετών ανταρτών θα μπει σε άλλη βάση. Ίσως γεννήσει και εκνευρισμούς.

Προς το παρόν ο σχεδιασμός είναι η ανάπτυξη καλλιεργειών και κτηνοτροφίας στο νότιο ιράκ – διάφορες οργανώσεις της αντίστασης αγοράζουν εκεί φτηνά δημόσια γη που προορίζεται για τα μέλη τους όταν βάλουν στην άκρη (χωρίς να παραδώσουν) τα όπλα τους.

Πρακτικά, και πάλι το Πεκίνο μπορεί να δώσει χέρι βοηθείας – με κάποιες επενδύσεις. Αλλά αυτό προϋποθέτει πως είτε δεν θα αναγεννηθεί κάποιος isis στο ιρακινό έδαφος (ούτε θα μετακομίσει απ’ το συριακό…) είτε θα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και έγκαιρα.

Εν τέλει, θέλοντας και μη, το μέλλον του ιράκ συνδέεται με το μέλλον της συρίας. Και παρότι η αμερικανική ήττα θα μπορούσε να έχει χιλιοτραγουδιστεί, η δυνατότητα της «όχι πλήρους ήττας» συντηρεί, κρατάει ανοικτές, πληγές μικρότερες ή μεγαλύτερες.

Πόλεμος, όχι και τόσο «περίπου»

Δευτέρα 2 Αυγούστου>> Η κάθε πλευρά δηλώνει «καμμία σχέση». Οι διαψεύσεις είναι για τους τύπους. Κατά τα υπόλοιπα το Τελ Αβίβ έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό «ανορθόδοξο» πόλεμο κατά της Τεχεράνης· κι αυτή απαντάει, όπως μπορεί, επίσης «ανορθόδοξα». Το ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς διατηρεί κάποιους «πυρήνες» εντός της ιρανικής επικράτειας, και έχει δολοφονήσει κορυφαίους πυρηνικούς φυσικούς, ενώ κάνει και διάφορα σαμποτάζ σε κρίσιμες υποδομές. Μερικές φορές «μυστηριώδεις βόμβες» κτυπούν ιρανικά τάνκερ στη Μεσόγειο. Η Τεχεράνη, απ’ την μεριά της, εξαντλείται (;) σε αντίποινα κτυπώντας τάνκερ ισραηλινής ιδιοκτησίας στη θάλασσα του Ομάν ή/και στα πέριξ.

Μέχρι τώρα αυτές οι επιθέσεις σε τάνκερ ήταν αναίμακτες. Στην τελευταία όμως, στο ισραηλινής ιδιοκτησίας τάνκερ Mercer Street, φέρονται να σκοτώθηκαν ο ρουμάνος καπετάνιος και ένας άγγλος σεκιουριτάς. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι έτσι έγιναν τα πράγματα, αλλά Λονδίνο, Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ μιλάνε ήδη για την «κατάλληλη απάντηση». Ως γνωστόν δεν χρειάζονται πλέον αποδείξεις· χρειάζονται αφορμές, ακόμα και σκηνοθετημένες…

Δεν είναι εύκολη οποιαδήποτε πρόβλεψη. Το Τελ Αβίβ «πεινάει» εδώ και πολύ καιρό για πυραυλική επίθεση σε πυρηνικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης – αλλά απ’ τον usarmy. Η Ουάσιγκτον δεν είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο, όσο τουλάχιστον έχει γεμάτα στρατόπεδα σε απόσταση βολής απ’ τους ιρακινούς πυραύλους. Τι μπορεί να είναι “κατάλληλη απάντηση” σε μια επίθεση σε τάνκερ, και τι “κατάλληλη απάντηση σε μια κατάλληλη απάντηση”;

Δεν ξέρουμε.