Πέμπτη 31 Δεκέμβρη – Παρασκευή 1 Γενάρη. Η “λογική” που υπάρχει πίσω απ’ την προώθηση των πλατφορμών (και των συγκεκριμένων γενετικών μεταλλάξεων τώρα) ως “θεραπευτικών” μεθόδων είναι …. ασφαλίτικη!! Μην σας σοκάρει καθόλου! Είναι η λογική της (λεγόμενης) διείδυσης: ασφαλίτες καταφέρνουν να εισχωρήσουν σε μια πολιτική (ή ποινική) ομάδα, συμπεριφέρονται σαν κανονικά, πιστά μέλη, ακόμα και σαν “καθοδηγητές”, και αυτό που εκρέουν είναι πληροφορίες έτσι ώστε το “ανοσοποιητικό σύστημα” του κράτους να κάνει αποτελεσματικά κτυπήματα…
Agent provocateur / πράκτορας προβοκάτορας λέγεται αυτή η δουλειά… Και πουλιέται σαν «θεραπεία απέναντι στο έγκλημα»… Μπορεί να «δουλέψει» αυτή η προσέγγιση σαν πραγματική θεραπεία; Είναι πράγματι δυνατόν να κοροϊδέψουν οι γενετιστές το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο – παρεπιπτόντως – αγνοούν δομικά;; Η απάντησή μας είναι όχι!! Δεν είναι η απάντηση του «ειδικού» – είναι η απάντηση της στοιχειώδους έμβιας λειτουργικότητας. Κανονικά, με τα κριτήρια της πολιτικής ωριμότητας άλλων εποχών, όχι μόνο οι εφαρμογές αλλά και οι σχετικές έρευνες θα έπρεπε να απαγορεύονται!
Η καταγωγή αυτών των μεθοδεύσεων αξίζει να θεωρηθεί ασφαλίτικη, αλλά πρακτικά είναι … «κομπιουτερίστικη»! Οι γενετιστές έχουν πεισθεί ότι κάθε οργανισμός μοιάζει με ένα σύνθετο πρόγραμμα υπολογιστή. Στο οποίο μπορεί κανείς πράγματι να αλλάξει μερικά στοιχεία χωρίς να διακινδυνεύει ότι θα καταρρεύσουν όλα. Όμως ούτε οι φυσικοί ιοί είναι ιοί υπολογιστών, ούτε οι οργανισμοί (σίγουρα των ανώτερων θηλαστικών) είναι υπολογιστικά προγράμματα!
Ωστόσο ο καπιταλισμός είναι καπιταλισμός! Αν έλεγε κάποιος το 1880 ή το 1930 ότι οι καπνοί απ’ τα φουγάρα των εργοστασίων θα μολύνουν την ατμόσφαιρα προκαλώντας αλυσιδωτά προβλήματα θα τον έλεγαν τρελό… Το ότι εκ των υστέρων τα ίδια τα αφεντικά του παριστάνουν ότι αναγνωρίζουν αυτό το «πρόβλημα» οφείλεται μόνο στο ότι είναι έτοιμα να δημιουργήσουν άλλα…
Τι κάνουμε; Το λιγότερο που απαιτεί η συγκυρία είναι η απονομιμοποιήσουμε όλο αυτό το τερατώδες ψέμα που πουλάει σαν «αναγκαία» την καπιταλιστική μετάβαση σε πιο ολοκληρωτικές, πιο κυτταρικές και πιο καθολικές μορφές εκμετάλλευσης.
Οι δυνατότητες των ανθρώπινων (και των εργατικών) αρνήσεων είναι πολύ μεγάλες – όταν είναι συνειδητές και ιστορικά επίκαιρες…