Τρίτη 13 Οκτώβρη. Η υπενθύμιση δύο απ’ τους χρηματοδότες των βοθρολυμάτων (χωρίς δικαστική επιβεβαίωση…) και των “διάχυτων” εμπλοκών τους με πρόσωπα και πράγματα του ντόπιου βαθέος κράτους, θα μπορούσε να μοιάζει με αστυνομικό ρεπορτάζ. Αυτή είναι η εύκολη ανάγνωση του θέματος.
Η δύσκολη ανάγνωση προσθέτει μια τέτοια υπενθύμιση δίπλα σε άλλες. Δίπλα στο γεγονός ότι διάφοροι δεσπότες και παπάδες πήγαν μαζί τους “χέρι χέρι”, προκαλώντας ίσως αλλεργία στο εθνικοσοσιαλιστικό τους παραμύθι. Στο γεγονός ότι στις εκλογές η μισή αστυνομία τους ψήφιζε. Στο γεγονός ότι και από καραβανάδες υπήρχε υποστήριξη. Αν το σύνολο των κυριότερων μηχανισμών του ελληνικού βαθέος κράτους έχει ή είχε, σαν παράρτημα, τα βοθρολύματα, κι αν, επιπλέον, υπήρξαν χρηματοδότες απ’ το νο 1 εθνικό κεφάλαιο, τους εφοπλιστές, τότε δεν τίθεται ζήτημα “αστυνομικού ρεπορτάζ” – έτσι δεν είναι;
Η υπενθύμιση των δύο χρηματοδοτών / εφοπλιστών απαντάει μήπως το ερώτημα “ποιός” σχεδίασε την “μεταμόρφωσή” τους, από πεζοδρομιακή συμμορία σε κοινοβουλευτική plus πεζοδρομιακή; Όχι – λέμε. Το who is who των συγκεκριμένων χρηματοδοτών / εφοπλιστών, το γεγονός δηλαδή ότι έχουν πολλές εμπλοκές με τα δικαστήρια για τις δραστηριότητές τους, δείχνει ότι σε καμμία περίπτωση δεν είναι «υψηλόβαθμοι» μέσα στα ελληνικά κρατικά / παρακρατικά κυκλώματα! Οι capo di capi δεν είναι αυτοί!
Ας θυμίσουμε ξανά, ενισχυτικά (έχουν περάσει κάποιες μέρες) δύο επιπλέον στοιχεία που δείχνουν ότι η χρηματοδότηση ήταν διακριτική απ’ τον πολιτικό σχεδιασμό της «μεταμόρφωσής» τους. Πρώτον, η “ανεξήγητη”, με διαδοχικά βήματα, απόσυρση του ακροδεξιού λα.ο.σ. προς όφελος των βοθρολυμάτων, αποκλείεται να σχεδιάστηκε και να οργανώθηκε απ’ τους συγκεκριμένους τύπους. Αυτό είναι inside job, με την έννοια ότι έχει γίνει από κυκλώματα εξουσίας που έχουν μεγάλη «εσωτερική» πείρα. Δεύτερον, η ανάθεση απ’ τον υφυπουργό δημόσιας τάξης Μαρκογιαννάκη της εκκαθάρισης / «ανακατάληψης» του κέντρου της Αθήνας (των γειτονιών με μετανάστες) στα βορθολύματα. Έτσι ώστε, πέρα απ’ αυτήν καθαυτήν την βρωμοδουλειά, να μετρηθεί βήμα – βήμα η «εκλογική διεισδυτικότητα» των βοθρολυμάτων και του συμμοριστισμού… Ούτε αυτό είναι κάτι που θα το συνελάμβαναν σαν αναγκαιότητα και θα έβρισκαν τρόπο να υλοποιήσουν οι συγκεκριμένοι εφοπλιστές / χρηματοδότες, ή άλλοι, του ίδιου επιχειρηματικού κλάδου με έδρα το Λονδίνο ή την Ν. Υόρκη. Κι αυτή η μεθόδευση είναι inside job του ελληνικού βαθέος κράτους.
Συνεπώς, το ότι το “follow the money” θα μπορούσε να ερευνηθεί ως ένα σημείο δεν απαντάει στα αρχικά ερωτήματα:
Α) ΠΟΙΟΣ (απ’ την άποψη των καπιταλιστικών συμφερόντων) χρειαζόταν την κοινοβουλευτοποίηση μιας συμμορίας τραμπούκων;
Β) ΠΟΙΟΣ (απ’ την άποψη των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών) μπορούσε να οργανώσει την «μεταμόρφωση» αυτής της συμμορίας, έστω για μερικούς μήνες, ώστε να πουληθεί στο πόπολο σαν μια «φιλάνθρωπη ελληνική εθνική δύναμη»;
Γ) ΠΟΙΟΣ (απ’ την άποψη των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών) μπορούσε να εξασφαλίσει πολλές χιλιάδες ψήφους στα βοθρολύματα;
Δ) Τελευταίο αλλά πολύ σημαντικό: ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ χρειαζόταν μια «δύο επιπέδων» φασιστική «άνοδος»;
Για να απαντηθούν ή, πιο σωστά, να υποδειχθούν οι απαντητικές προσεγγίσεις χρειάζεται να μπουν σε σειρά, σαν κομμάτια του παζλ, ορισμένες ισχυρές ενδείξεις, όχι οικονομικού (ή αστυνομικού) χαρακτήρα, αλλά πολιτικού – με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας.
Οφείλουμε ωστόσο να προειδοποιήσουμε τον ανυποψίαστο αναγνώστη: η τακτοποίηση που, συνοπτικά, θα παρουσιάσουμε στη συνέχεια ΔΕΝ έχει καμμία σχέση με την «παραδοσιακή» αντίληψη που έχουν τα κόμματα και οι οργανώσεις για το κράτος (του ελληνικού συμπεριλαμβανόμενου) και την «πολιτική»!! Σαν αυτόνομη εργάτρια η ασταμάτητη μηχανή ΔΕΝ ανήκει σ’ αυτήν την σχολή σκέψης – ακόμα κι αν αυτό δεν φαίνεται πάντα. Συνεπώς, οι λογικοί συσχετισμοί που θα εκθέσουμε στη συνέχεια, παρότι έχουν επιβεβαιωθεί αυτά τα χρόνια ως προς την ικανότητά τους για προβλέψεις, θα προκαλέσουν. Και (είναι η μόδα της εποχής) θα είναι εύκολο να θεωρηθούν «συνωμοσιολογία»!…
Όμως τα γραπτά μένουν! Τα βασικά σημεία των παρακάτω τα εκθέσαμε γραπτά και δημόσια στην ώρα τους! Αποκτήσαμε εχθρούς – αλλά ο χαρακτηρισμός «συνωμοσιολογία» δεν ήταν καθόλου της μόδας τότε…
Τί να κάνουμε; Ο καθένας έχει την κόλαση που του αναλογεί!