Με το λουρί στον σβέρκο

Τετάρτη 29 Απρίλη. Το χαλάρωμα του λουριού προκαλεί αμηχανία και εκνευρισμό σε κάποιο σοβαρό τμήμα των «πειθαρχημένων στρατιωτών» (του πολέμου κατά του «αόρατου εχθρού»). Βρίσκουν λογικά κενά στην αναδίπλωση: πώς είναι δυνατόν (λένε…) το χ, το ψ και το z επί δύο μήνες να ήταν επικίνδυνα και κοινωνικά ανεύθυνα και τώρα να επιτρέπονται;

Πρόκειται μάλλον για ψυχολογικό φαινόμενο παρά για αναζήτηση λογικής. Αν υπηρετούσαν την λογική θα έπρεπε να έχουν βγει απ’ τα ρούχα τους (και τα σπίτια τους) εδώ και πολύ καιρό. Αλλά όχι. Είναι θεσπέσια θύματα της δημαγωγίας· πράγμα δύσκολο να το παραδεχτούν.

Για παράδειγμα δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μας να αναρωτήθηκε κανείς απ’ την ένωση φίλων της καραντίνας και τις παρόμοιες οργανώσεις τι συμβαίνει με τον στρατό, με τους φαντάρους, με τους ναύτες (ακόμα χειρότερα μ’ αυτούς που είναι κατά καιρούς, αυτό το διάστημα, on board). Διατέθηκαν, άραγε, και γι’ αυτούς 10 ή 15 τετραγωγικά ανά άτομο, όπως το βλοσυρό ύφος της εξουσίας (συμπεριλαμβανόμενης και της χριστιανικής εκδοχής της «προσευχής των 6.00») επιβάλει σε όλους τους υπόλοιπους «πειθαρχημένους» σχεδόν σε κάθε τους βήμα; Άραγε οι κουκέτες έγιναν γκαρσονιέρες; Μήπως «έκλεισαν τα στρατόπεδα» όπως έκλεισαν διάφορες δουλειές, και δεν το πήραμε χαμπάρι; Μήπως στις καρότσες των ρεο ξήλωσαν τους πάγκους και τους αντικατέστησαν με αεροπορικά καθίσματα χωρισμένα με πλεξιγκλάς και αποστάσεις ασφαλείας; Όχι βέβαια! Η ίδια κρατική / καπιταλιστική μηχανή και τα ίδια φερέφωνα που σπέρνουν τον τρόμο παντού, κρατούν στην άκρη τον «ευαίσθητο τομέα της εθνικής άμυνας». Πράγμα που σημαίνει ένα απ’ τα δύο: είτε η «φονικότητα» είναι ένα παραμύθι για μωρά και μωρούς, είτε τα κράτη αποφάσισαν να ξεκάνουν τους στρατούς τους (για να μην το προλάβει ο οχτρός…)! Μάλλον το πρώτο… (Παράδοξο ή όχι ο μόνος στρατός του πλανήτη που έχει αναγνωρίσει ότι έχει «κτυπηθεί» απ’ τον covid-19 είναι … ο αμερικανικός!…)

Όχι λοιπόν. Κανένας «πειθαρχημένος στρατιώτης του πολέμου κατά του αόρατου εχθρού» δεν ψάχνει (δεν μπορεί να ψάξει!) λογική στο χαλάρωμα των απαγορεύσεων, επειδή δεν υπήρχε (μη καπιταλιστική) λογική ούτε στο σφίξιμο! Μάλλον πρόκειται για μια παραλλαγή του συνδρόμου της Στοκχόλμης! Οι αιχμάλωτοι της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας αγάπησαν τους δεσμοφύλακές τους· και νοιώθουν δυσθυμία ακόμα κι αν αυτοί τους πουν: άντε ρε, βγείτε μια βόλτα στο προαύλιο.

Σε φάλαγγες του ενός ατόμου, φυσικά…

Comments are closed.