Πέμπτη 9 Γενάρη. Με την εξαίρεση της κατάρριψης ενός αμερικανικού drone (που ωστόσο πετούσε μέσα στον ιρανικό εναέριο χώρο), η χθεσινή πυραυλική επίθεση είναι το πρώτο άμεσο κτύπημα των ιρανών «φρουρών της επανάστασης» στον αμερικανικό στρατό – από το 1979!! Μετά από 40 χρόνια σύγκρουσης, το γεγονός ότι οι «φρουροί της επανάστασης» κτύπησαν για πρώτη φορά αμερικανικούς στόχους (και δεν έτρεξε τίποτα, εξαιτίας της δολοφονίας του Soleimani) είναι σημαντικό. (Όσο ζούσε ο Soleimani δεν έγινε – έγινε τώρα, στο όνομά του, post mortem).
Για παράδειγμα, η Ουάσιγκτον και το ψόφιο κουνάβι προσωπικά ξέχασαν ότι έχουν κηρύξει τους «φρουρούς της επανάστασης» τρομοκράτες! Αντέδρασαν ως εάν δεν επρόκειτο για επίθεση από «τρομοκράτες», αλλά από κανονικό στρατό – που απαντάει εύλογα στη δολοφονία ενός στρατηγού του. Με τους τρομοκράτες (εντός ή εκτός εισαγωγικών) δεν ισχύουν τα «στρατιωτικά ήθη». Αν η (ανύπαρκτη…) al Qaeda εκδικούνταν την δολοφονία του bin Laden θα συγκέντρωνε πολλά πυρά… Ακόμα κι αν εκδικούνταν την δολοφονία του γυιού του….
Ξαφνικά (και όχι εξηγήσιμα με εύκολο τρόπο) οι «φρουροί της επανάστασης» όχι μόνο έπαψαν να είναι «τρομοκράτες» (για ένα βράδυ; για περισσότερο;) αλλά τους αναγνωρίστηκε το δικαίωμα να πάρουν, έστω με συμβολικό τρόπο, το αίμα τους πίσω… Με 80 νεκρούς όπως λέει η Τεχεράνη; Με λιγότερους όπως δεν λέει η Ουάσιγκτον; Αυτό και τόσο…
Φαίνεται πως η Ουάσιγκτον δεν μπορούσε ή δεν ήθελε την συγκεκριμένη ιστορική στιγμή να κάνει τίποτα άλλο (το «άλλο» είναι ένας all out πόλεμος…) . Πρόκειται γι’ αυτό που είπαμε πριν λίγες μέρες: για την προτελευταία νίκη του Soleimani. Αφού ο αμερικανικός στρατός αναγκάστηκε να υπογράψει μια δολοφονία που κανονικά δεν έπρεπε να κάνει «επώνυμα» για να μην έχει ευθύνη· κι αφού η κατακραυγή ήταν παγκόσμια και γενικευμένη, αναγκάστηκε έμμεσα, σιωπηλά, κατηγορηματικά (και απρόοπτα για εμάς! – θεωρούσαμε ότι ήταν μια all out επιλογή της «γραμμής Pence»…) να αναγνωρίσει ότι ο πόλεμος κατά των «φρουρών της επανάστασης» δεν είναι η μάχη της πάνκαλης νομιμότητας εναντίον των πάνκακων τρομοκρατών, αλλά η αναμέτρηση ανάμεσα σε δύο (παρόμοιους) στρατούς (στην οποία θεωρεί εαυτόν συντριπτικά ανώτερο, αλλά δεν βιάζεται να το αποδείξει…)
Ακόμα και πριν 2 μήνες κάτι τέτοιο θα θεωρούνταν αδιανόητο!
(φωτογραφία: Η αμερικανική αεροπορική βάση στην Ain al-Assad. Σε κύκλους τα σημάδια μιας “έντονης νύχτας”…)