Αφού φέτος δεν έχει κάνει κρύα, ποιός γουστάρει φωτιά στη θάλασσα;

Παρασκευή 31 Γενάρη. Ας ανακεφαλαιώσουμε όσο πιο σύντομα γίνεται: αφού η εθνική γραμμή κάνουμε τους μάγκες στην ανατολική Μεσόγειο – με τις πλάτες των plus one από Ουάσιγκτον μεριά, και των φασιστών του Τελ Αβίβ και του Καΐρου – απέτυχε· αφού το υπέδαφος της, το «πετάμε την μπάλα έξω περιμένοντας καλύτερες μέρες», κρέμασε όταν ανακοινώθηκε πως Erdogan και Sarraj (μονομερώς – ξεμονομερώς, αυτό είναι θέμα των δικαστηρίων) οριοθέτησαν μεταξύ τους αοζ «καθ’ υπερβολήν», η πρώτη σπασμωδική αντίδραση του ελλαδιστάν ήταν τρέχουμε να μαζέψουμε υπογραφές ότι αυτοί οι τύποι είναι desperados και wanted· και βλέπουμε… Υπογραφές μαζεύτηκαν· ήταν δωρεάν… Ταυτόχρονα οι εκπρόσωποι του ελληνικού ιμπεριαλισμού πόνταραν στον «τζενεράλ», αντιλαμβανόμενοι το τι συμβαίνει στη λιβύη, στη Μεσόγειο, στην αφρική, με όρους «ολυμπιακός – παοκ»…. (Κουκιά τρώνε, κουκιά χέζουν). Τζάμπα κι αυτό…

Τι απομένει; Οι διαπραγματεύσεις… Ναι, αλλά τι σόι διαπραγματεύσεις; Υπό ποιούς όρους; Αθήνα στο μισό στρογγυλό τραπέζι και Άγκυρα στο άλλο μισό μαζί με όλο το οικοδομικό τετράγωνο; Τέτοιους ρεαλισμούς δεν τους υπομένει του έλληνος ο τράχηλος· κι ας αφήσουμε το γεγονός ότι οι αιωρούμενες θείες Λίστες έχουν χλευάσει (ή και εκτελέσει) σαν προδότες τύπους που έκαναν πολύ λιγότερα απ’ το να διαπραγματευτούν έχοντας χάσει τους συσχετισμούς δύναμης.

Εάν όμως (a big “if” που λένε και στο βασίλειο της αρμονίας…) το πράγμα μεθοδευόταν διαφορετικά; Αν, για παράδειγμα, το ελλαδιστάν προκαλούσε μια προβοκάτσια, ένα «θερμό επεισόδιο», νότια της Κρήτης ας πούμε, έχοντας εξασφαλίσει τις πλάτες του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron – και την μεσολαβητική ουδετερότητα του ψοφιοκουναβιστάν; Αν το ελληνικό κράτος / παρακράτος προκαλούσε ένα τέτοιο «θερμό επεισόδιο» (υπερασπίζοντας, as usual, το εθνικό και το διεθνές δίκαιο – ξέρετε τώρα…) παριστάνοντας (με μια κάποια γαλλική βοήθεια…) ότι επίκειται «γενική πολεμική ανάφλεξη»… και μετά πήγαινε το πράγμα σε διαπραγματεύσεις Αθήνας – Άγκυρας μέσω μιας θεαματικής (με το «θ» κεφαλαίο…), δηλαδή εικονικής τροποποίησης των συσχετισμών; Δεν θα ήταν αυτό καλύτερο και πιο αποδεκτό ακόμα και για τις αιωρούμενες θείες Λίτσες;

Η ασταμάτητη μηχανή επιτρέπει στον εαυτό της να διατυπώνει υποθέσεις εργασίας που δείχνουν έωλες· αν και δεν είναι υποχρεωτικά τέτοιες. Έχει όμως μεγάλη εμπιστοσύνη (δυστυχώς…) στον προβοκατόρικο οππορτουνισμό και καιροσκοπισμό του ελληνικού κράτους / παρακράτους. Η επίθεση των φασιστών της «μαβη» σε αλβανικό στρατόπεδο στις 10 Απρίλη του 1994 με την δολοφονία δύο αλβανών φαντάρων ήταν μια περίπτωση… Τα Ίμια στις αρχές του 1996 ήταν μια άλλη περίπτωση… Η «πράσινη γραμμή» στην κύπρο, με τους μοτοσυκλετιστές και τις δολοφονίες του Σολωμού και του Ισαάκ απ’ τους τουρκοκύπριους παρακρατικούς, λίγο αργότερα, το καλοκαίρι του 1996, ήταν μια τρίτη περίπτωση… Κι αν αυτά σας φαίνονται «παλιά», θυμηθείτε την προβοκάτσια που ετοίμαζε ο ψεκασμένος υπ.αμ., με το σκάφος ανοικτής θάλασσας «Γαύδος» του λιμενικού, μέσα στη άγρια νύχτα με τα φώτα σβηστά, στα μέσα του Φλεβάρη του 2018, ξανά στα Ίμια… Άλλες περιπτώσεις μπορεί να μας διαφεύγουν…

Η αλήθεια είναι ότι όσο πρόστυχα ευφάνταστος κι αν είναι αυτός ο εθνικός προβοκατόρικος καιροσκοπισμός, δεν πιάνει πάντα. Ευτυχώς! Απ’ την άλλη ο τρόπος που κάνουν τους λογαριασμούς τους τα ντόπια αφεντικά και οι λακέδες τους είναι (ιστορικά αποδεδειγμένο!) τόσο ναρκισσιστικός και υπερφίαλος ώστε μερικές φορές το που θα καταλήξει μια ελληνική προβοκάτσια εξαρτιέται κυρίως απ’ τους λογαριασμούς που κάνει η άλλη πλευρά. Όποια κι αν είναι.

Ηθικό δίδαγμα; Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη… Και από θλίψη έχουν μαζεμένη πολλή οι εκπρόσωποι του ελληνικού ιμπεριαλισμού.

Έχετε το νου σας! (Και τα μάτια σας όχι 14 αλλά 114…)

(φωτογραφία: Με το που θα πεις «η Μεσόγειος ανήκει στα ψάρια της», αμέσως σου σκάνε κι έναν πόλεμο με λέπια…

Έχουμε μια λύση για κάθε πρόβλημα· έχουν ένα πρόβλημα για κάθε λύση μας…)

Comments are closed.