Κυριακή 4 Αυγούστου. Ο ιρανός υπ.εξ. Mohammad Javad Zarif βρέθηκε στη Ν. Υόρκη στα μέσα του περασμένου μήνα, για δουλειές στον οηε. Το ψοφιοκουναβιστάν δεν τον υποδέχτηκε με κόκκινα χαλιά – το αντίθετο: επέβαλε περιορισμούς στις μετακινήσεις του…. Χοντράδα· αλλά για ψόφια κουνάβια το πράγμα είναι «λογικό».
Όμως στη διάρκεια της παραμονής του στην πόλη, και συγκεκριμένα στις 15 Ιούλη, ο καταραμένος υπ.εξ. συναντήθηκε με τον δεξιό γερουσιαστή Rand Paul, μετά από αίτημα του δεύτερου. Τα είπαν για καμιά ώρα. Ο Rand Paul θεωρείται του «περιβάλλοντος» του ψόφιου κουναβιού ενώ συμμετέχει στην «επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων» του κογκρέσσου· και σύμφωνα με προχθεσινό ρεπορτάζ του “the new yorker”, το ραντεβού έγινε με τις ευλογίες του. Όχι μόνο αυτό όμως… Ο Paul μετέφερε στον Zarif πρόσκληση (του ψόφιου κουναβιού) για συνάντηση (μεταξύ τους) στο άσπρο σπίτι! Με φωτογράφους και όλα τα λούσα!!!
Για την περίπτωση που έχετε λάθος ιδέα για το ιρανικό καθεστώς: ο Zarif δεν είναι “αγιατολάχ”! Είναι αμερικανοσπουδαγμένος για κάμποσα χρόνια, έχει διατελέσει πρεσβευτής της Τεχεράνης στον οηε για κάποια χρόνια, ξέρει από μέσα τα δυτικά κόλπα, και έχει φίλους στο αμέρικα στα «υψηλά κλιμάκια» του καθεστώτος. Το ότι το ιρανικό καθεστώς του εμπιστεύεται την “εξωτερική πολιτική” του έχει, προφανώς, σχέση και μ’ αυτά τα προσόντα. Και ενώ το ραντεβού του Paul θα μπορούσε να θεωρηθεί κλασσικό τμήμα «διπλωματίας», η πρόσκληση του ψόφιου κουναβιού είναι άλλης τάξης ζήτημα. Πολύ περισσότερο που ο Zarif δεν την απέρριψε (!) αλλά κομψά απάντησε ότι «πρέπει να πάρει οδηγίες επ’ αυτού απ’ την Τεχεράνη» – τον Χαμενεΐ δηλαδή…
Και τι έγινε μετά; Το ψοφιοκουναβιστάν πριν 3 ημέρες έβαλε «τιμωρία» τον Zarif («κυρώσεις») με βασικό πρακτικό μέτρο εναντίον του το ότι «θα εξετάζει κατά περίπτωση» αν θα του δίνει visa για να πηγαίνει στις συνελεύσεις του οηε… Η «κατηγορία» εναντίον του είναι ότι …. «υπηρετεί την ατζέντα του Χαμενεΐ, και είναι ο βασικός εκπρόσωπος τύπου του καθεστώτος σε όλο τον κόσμο»! Με δυο λόγια: η κατηγορία κατά του Zarif είναι ότι είναι ο υπ.εξ. του ιράν… (Εδώ σπάνε όλα τα κοντέρ!)
Υπάρχει σύγκρουση στα υψηλά κλιμάκια του ψοφιοκουναβιστάν σε ότι αφορά την «αντιμετώπιση του ιράν»; Ας πούμε: η «τιμωρία» του Zarif επιβλήθηκε στο ψόφιο κουνάβι απ’ τους σωματοφύλακες; Ή παίζει το έργο «καλός μπάτσος / κακός μπάτσος»; Στην πράξη αυτό το τελευταίο θα μπορούσε να συμβαίνει ακόμα και χωρίς να είναι σχεδιασμένο. Στη γεωμετρία λέγεται συνισταμένη· στην κρατική πολιτική μπορεί να λέγεται “δεν ξέρουμε τι να κάνουμε”…
Είναι γνωστό ότι το ψόφιο κουνάβι για μέχρι «ξέπλυμα» είναι ικανό (επιχειρηματικά) – και πιθανόν να κάνει την ίδια δουλειά, θέλει δεν θέλει, σαν βιτρίνα των σωματοφυλάκων. Πολύ θα τους βόλευε να δημιουργηθεί κάποια «εσωτερική κρίση» στο ιρανικό καθεστώς, με τον Zarif να είναι ο «καλούτσικος» της ιστορίας και οι υπόλοιποι οι «τρομοκράτες». Η πρόσκληση στο άσπρο σπίτι θα μπορούσε να είναι τέτοια δηλητηριώδης προσφορά· αλλά ο Zarif είναι παλιά καραβάνα…
Συνεπώς βρισκόμαστε πάντα στο τετραγωνάκι νο 1: το παρακμιακό ψοφιοκουναβιστάν ψάχνει να βρει τον πιο εύκολο και ανώδυνο τρόπο για να κάνει επίδειξη δύναμης· και δυσκολεύεται.
Κι ο καιρός περνάει…