Τετάρτη 10 Ιούλη. Ο ελληνικός μεγαλοϊδεατισμός / ιμπεριαλισμός αναπτύχθηκε και εδραιώθηκε όχι απλά σαν ιδεολογία αλλά και σαν πολιτική τεχνολογία απόσπασης γεωπολιτικών προσόδων (όχι πάντα με επιτυχία…) εδώ και πάνω από 1,5 αιώνα, σε μια ιστορική περίοδο δηλαδή που όλες οι μείζονες ενδοκαπιταλιστικές διακρατικές συγκρούσεις γίνονταν είτε στην “γηραιά ήπειρο” είτε στην κοντινή της περίμετρο (συμπεριλαμβανόμενης της Μεσογείου και της μέσης Ανατολής). Σ’ αυτήν την περίοδο όπου υπήρχαν περισσότερα του ενός «ταμπλώ», τα αφεντικά του ελληνικού κράτους μπορούσαν να διαπραγματεύονται την «απόδοση» αυτής της άκρης της βαλκανικής χερσονήσου που είναι η επικράτειά τους σε κανονικό παζάρι.
Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους (αλλά και ολόκληρης της «δύσης»…) που ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός έχει τον έναν πόλο του όχι στην (εν τέλει «ευρωπαϊκή») Μόσχα, όπως έγινε στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου, αλλά σ’ έναν τρίγωνο / τετράγωνο του οποίου η βασική κορυφή βρίσκεται τόσο μακριά όσο το Πεκίνο. Δεν υπάρχει καμμία «παράδοση» (στο ελλαδιστάν σίγουρα όχι!), καμμία «σχολή» ιμπεριαλιστικής σκέψης και μεθόδευσης για το πως ανεβαίνουν οι προσδοκώμενες γεωπολιτικές πρόσοδοι του ελληνικού οικοπέδου όταν η «χοντρή» αντίθεση είναι, σχηματικά, ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και στο Πεκίνο!
Ακόμα και οι εκπρόσωποι του νο 1 εθνικού κεφάλαιου (οι εφοπλιστές), πάγια προσανατολισμένοι στην προστατευτική συμμαχία τους με μια «μεγάλη ναυτική δύναμη» (πρώτα το Λονδίνο και μετά την Ουάσιγκτον), δεν φαίνονται ικανοί να απαντήσουν με βεβαιότητα για μια γκάμα ζητημάτων που προκύπτουν στην εξέλιξη του 4ου παγκοσμίου πολέμου. Για παράδειγμα: έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εγκατασταθεί η cosco στον Πειραιά (για διάφορους λόγους, που δεν είναι όλοι γνωστοί – κάποια άλλη στιγμή επ’ αυτού). Ωστόσο η γραμμή θαλάσσιας μεταφοράς που φτάνει ως την ανατολική Μεσόγειο περνάει απ’ την Ερυθρά θάλασσα και τον κόλπο του Άντεν… Κι αν οι σύμμαχοι αμερικάνοι ζόριζαν ή έκοβαν αυτή τη γραμμή σε κάποια φάση όξυνσης του αμερικανο-σινικού ανταγωνισμού; Θα ήταν κάτι τέτοιο υπέρ ή κατά των συμφερόντων τους;
Η ερώτηση είναι ενδεικτική. Ενδεικτική του γιατί διάφοροι «πατριώτες» υπηρέτες του ντόπιου ιμπεριαλισμού έχουν τις ανησυχίες τους είτε για τα χειροπιαστά ανταλλάγματα της αμερικανικής συμμαχίας είτε για τις «εναλλακτικές» του – αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τέτοιες. Με σταθερά μειούμενο τον ρόλο του πετρελαίου σαν «στρατηγικής πρώτης ύλης», με την Ουάσιγκτον σε ιμπεριαλιστική παρακμή (ίσως ακόμα πιο επιθετική απ’ την “ακμή” της…) και με ένα παγκόσμιο οικονομικό ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό εκ μέρους του Πεκίνου και των συμμάχων του για την «ευρασία» που είναι σε ικανό βαθμό χερσαίος, το ελληνικό μοντέλο απόσπασης γεωπολιτικών προσόδων που στα σχεδόν 190 χρόνια ύπαρξης του ελληνικού κράτους στηρίχτηκε στις θαλάσσιες μεταφορές ζορίζεται διπλά. Όχι μόνο απ’ την εμφανή γεωπολιτικο-προσοδική «άνοδο» του «αιώνιου εχθρού» αλλά και σαν μοντέλο αυτό καθαυτό.
Γι’ αυτό λέμε keep in touch… Κι όχι μόνο αντι-πληροφοριακά…