Τετάρτη 10 Ιούλη. Στα μέσα του περασμένου Απρίλη μια εφημερίδα κυκλοφορούσε με το πιο κάτω “άρθρο γνώμης” (κείμενο του εκδότη της δηλαδή), κάτω απ’ τον προκλητικό τίτλο ώρα για μετάθεση του αμερικανού πρέσβη:
Και ποιος δεν χαίρεται που οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις περνούν μια από τις καλύτερες περιόδους στην ιστορία τους;
Σίγουρα χαιρόμαστε ιδιαίτερα εμείς οι Ελληνοαμερικανοί, που επιθυμούμε έντονα να έχουν οι δυο χώρες μας τις καλύτερες δυνατές σχέσεις, βέβαια μέσα στο πλαίσιο των εθνικών των συμφερόντων.
Εξάλλου, οι αναμνήσεις τής τεχνητής – σε ένα μεγάλο βαθμό – πόλωσης που καλλιέργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τις ΗΠΑ σχεδόν καθαρά για πολιτικούς λόγους και που τελικά ζημίωσαν ποικιλότροπα τον ελληνικό λαό, είναι νωπές σε πολλούς από εμάς.
Αρα, λοιπόν, το τελευταίο πράγμα που επιθυμούμε είναι να επιστρέψουμε σε ανάλογες επιζήμιες καταστάσεις. Και για τις δυο πλευρές.
Δεν έχω, δε, κανένα πρόβλημα να προσθέσω ότι η κυβέρνηση Τσίπρα συνέβαλε σημαντικά προς την βελτίωση των σχέσεων των δυο χωρών και την μελλοντική πορεία τους, αφού – αν εξαιρέσει κανείς την πολιτική του «δώστα όλα» – αφαίρεσε από την Αριστερά το αντιαμερικανικό χαρτί της.
Δυστυχώς, όμως, ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, ένας ευφυής και συμπαθής άνθρωπος κατά τα άλλα, συμπεριφέρεται σαν χειροκροτητής του κ. Τσίπρα, με αποτέλεσμα να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια νέα, δύσκολη μελλοντικά περίοδο, στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, αυτή την φορά από την δεξιά πλευρά του ελληνικού λαού.
Είναι δύσκολο να ερμηνευτεί αυτή η σχεδόν αδιάφορη για τις μελλοντικές συνέπειες συμπεριφορά του πρέσβη, παρά ως η έμπρακτη ανταμοιβή του κ. Τσίπρα για τις υπηρεσίες που προσφέρει.
Και δεν είναι τώρα η πρώτη φορά που ο πρέσβης το κάνει αυτό.
Το κάνει σε κάθε δύσκολη περίοδο που αντιμετωπίζει ο κ. Τσίπρας, σε σχέση με την εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα.
Επεμβαίνει δηλαδή απροσχημάτιστα στα εσωτερικά πολιτικά της χώρας.
Παραβιάζει μια πάγια, διεθνώς αναγνωρισμένη από αιώνες αρχή, από την συμφωνία της Βεστφαλίας (Westphalia), της μη επέμβασης στα εσωτερικά μιας άλλης χώρας.
Συγκεκριμένα, και για να σιγοντάρει τον Ελληνα Πρωθυπουργό, μπροστά στην κατακραυγή που ξεσηκώθηκε από την επίσκεψή του στα Σκόπια, «βάφτισε» επιτυχές το ταξίδι του.
Και πρόσθεσε:
«Το ταξίδι του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στα Σκόπια αποτελεί ελπίδα προς όλη την Ευρώπη για την ενίσχυση των σχέσεων των λαών της».
Με ποια ιδιότητα τα λέει αυτά; Του πολιτικού αναλυτή ή του προστάτη του κ. Τσίπρα;
Τόσες μεγάλες χάρες του έκανε ο κ. Τσίπρας, που να εκθέτει τον εαυτό του και την κυβέρνηση που εκπροσωπεί;
Τόσες μεγάλες χάρες, που να βάζει «δυναμίτες» στα θεμέλια των ελληνοαμερικανικών σχέσεων;
Μήπως, λοιπόν, έφτασε η ώρα για την μετάθεσή του, πριν κάνει ακόμα μεγαλύτερη ζημιά στις σχέσεις των δύο λαών;
Η εφημερίδα ήταν ο (δεξιός) “εθνικός κήρυκας”, με έδρα στη Ν. Υόρκη, και κοινό την δεξιά της ελληνικής ομογένειας στις ηπα. Και εκείνος που ζητούσε την αντικατάσταση του Pyatt ήταν ο εκδότης της, ονόματι Αντώνης Διαματάρης…
Αν έλειπαν οι δύο τελευταίες φράσεις, η αναφορά περί «επέμβασης στα εσωτερικά άλλης χώρας» και η καταγγελία του “δώστα όλα”, το κείμενο θα μπορούσε να είναι μια κλασσική εκδήλωση γκρίνιας δεξιών προς την Ουάσιγκτον, επειδή δεν τους αγαπάει τόσο όσο τον π.ε.τ. Τσίπρα και το συνάφι του.
Όντως, ο πολιτικά υπεύθυνος της προβοκατόρικης σφαγής στην πλατεία Maidan του Κιέβου (σαν πρεσβευτής, τότε, των ηπα στην ουκρανία) Geoffrey Pyatt δεν έκρυψε ποτέ την στοργή του για την φαιορόζ κυβέρνηση και τον άκρατο φιλοαμερικανισμό της, όχι μόνο εκ μέρους του ψεκασμένου αλλά, φυσικά, και του π.ε.τ. πρωθυπουργού.
Αλλά να φτάνει η γκρίνια ως το σημείο να ζητιέται η αντικατάστασή του (απ’ την «ομογενειακή δεξιά» στις ηπα αλλά, ίσως, όχι μόνο…); Δεν ήταν κάπως too much αυτό το “go home”;