Παρασκευή 24 Μάη. Τελικά η δημόσιας ιδιοκτησίας “στασυ” (και η ιδιωτική γεκ-τέρνα) βγήκαν απ’ τον διαγωνισμό για την κατασκευή μιας απαρτχάιντ γραμμής τραίνου στην Ιερουσαλήμ / al Quds. Το έκαναν, βέβαια, τηρώντας τα προσχήματα: προφασίστηκαν κάποιες «τεχνικές δυσκολίες»….
Η γαλλική Alstrom επίσης αποχώρησε απ’ τον δεύτερο (και τελικό) γύρο του διαγωνισμού – αυτή πιο καθαρά, ύστερα απ’ την αντίδραση των συνδικάτων. Η γερμανική Siemens, η καναδέζικη Bombardier και αυστραλέζικη Macquarie είχε φύγει ακόμα νωρίτερα. Στην τελική φάση του διαγωνισμού έχουν απομείνει δύο εταιρείες, η κινεζική Crrc και η ισπανική Caf· η δεύτερη (υπάρχει η εκτίμηση ότι) θα αποχωρήσει επίσης, και πάλι λόγω της κατακραυγής των συνδικάτων (και όχι μόνο) εναντίον του ισραηλινού απαρτχάιντ.
Η πιο περιεκτική και ταυτόχρονα σύντομη τεκμηρίωση του τι ήταν / είναι αυτή η δήθεν αθώα «γραμμή» του τραμ έγινε από το antifa community, στην προετοιμασία της διαδήλωσης ενάντια στην ελληνική συμμετοχή στον διαγωνισμό για την κατασκευή του, στις 26 του περασμένου Γενάρη. Ακολούθησε κι άλλη κινηματική αντίδραση, αυτή τη φορά από εργαζόμενους στη στασυ (“ταξικό μέτωπο”)· κάποιες δημοσιεύσεις – και τελικά «επερωτήσεις» στο κοινοβούλιο, από ροζ βουλευτές και βουλευτές του κκε.
Τι απ’ όλα έκανε το αυτί του ντόπιου γκουβέρνου (και των επιχειρηματιών) να ιδρώσει; Δεν ξέρουμε – μπορεί λίγο απ’ όλα. Στην πράξη η συμμετοχή στον διαγωνισμό είχε την πλήρη κυβερνητική έγκριση, κι αυτό δεν αλλάζει με την αναδίπλωση. Σε τελευταία ανάλυση, δεν το ξεχνάμε, σε τέτοιους διαγωνισμούς υπάρχουν και «λαγοί».
Όπου κι αν οφείλεται η αποχώρηση των στασυ/γεκ τερνα απ’ τον διαγωνισμό της απαρτχάιντ γραμμής, με όποια προσχήματα κι αν έγινε, είναι μια έμμεση αλλά σαφής ένδειξη ενοχής, άρα αναγνώριση της εγκληματικότητας της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας. Που είναι πάρα πολύ πιο πλατιά και βαθιά. Και, κυρίως πολύ πιο αιμοβόρα. Αν οι ως τώρα μικρές, δύσκολες, αβέβαιες και πολλαπλές κινηματικές δράσεις στα μέρη μας επιτρέπουν μια κάποια συγκρατημένη αισιοδοξία σε ότι αφορά την υποστηρίξη της παλαιστινιακής αντίστασης και τον αγώνα ενάντια στον ισραηλινό φασισμό, αυτή δικαιολογείται λιγότερο απ’ την στιγμιαία υποχώρηση του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου (που, άθελά της, εγγράφεται στην εντεινόμενη διεθνή τάση «μπουκοτάζ» κατά του ισραηλινού φασιστικού καθεστώτος…) και πολύ περισσότερο απ’ την σημασία της κινηματικής αντι-απαρτχάιντ αφύπνισης σ’ όλον τον κόσμο. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το πόση ανταγωνιστική κινηματική δουλειά χρειάστηκε για να αναγκαστούν να αποχωρήσουν οι άλλες εταιρείες απ’ αυτόν τον διαγωνισμό· αλλά έτσι θα ξεπερνούσαμε κατά πολύ τα όρια της ασταμάτητης μηχανής.
Θα συνεχίσουμε λοιπόν. Θα συνεχίσουμε στο πλευρό των παλαιστίνιων της αντίστασης, όσο καλύτερα μπορούμε, ό,τι κι αν χρειάζεται γι’ αυτό το κινηματικό «καλύτερα» – στο βαθμό που μπορούμε. Ακόμα χειρότερα: θα συνεχίσουμε ό,τι και να λέγεται απ’ οποιουσδήποτε τσατσορούφιανους!