Τετάρτη 17 Απρίλη. Μια φωτιά είναι μια φωτιά. Μια φωτιά σε ένα μνημείο είναι φωτιά σε ένα μνημείο. Μια φωτιά σ’ ένα χριστιανικό μνημείο, δεν είναι τίποτα άλλο από μια φωτιά σ’ ένα χριστιανικό μνημείο.
Με το συμπάθειο, αλλά η «παγκόμια συγκίνηση» για την φωτιά στη Norte Dame είναι, απλά, δημαγωγική προβοκάτσια. Η φωτογραφία με τον σταυρό μέσα στην μισοκαμμένη εκκλησία (όργανο βασανιστηρίων που έκανε top ιερό σύμβολο η πιο διεστραμμένη θρησκεία ever) είναι σκέτη προπαγάνδα.
Με όλο τον σεβασμό (ή την φιλική ανοχή…) στα μνημεία όλων των πολιτισμών όλου του πλανήτη, για τα οποία ωστόσο ισχύει (κατά πως έλεγε ένας Walter Benjamin) ότι … δεν έχει υπάρξει ποτέ τεκμήριο πολιτισμού που να μην είναι ταυτόχρονα τεκμήριο βαρβαρότητας, για την ασταμάτητη μηχανή ισχύουν αδιαπραγμάτευτα τα λόγια ενός τούρκου κομμουνιστή:
… Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο
είναι ένας άνθρωπος που τον ‘μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
Οι γάλλοι υπήκοοι χρηματοδοτούν και στηρίζουν τον στρατό τους να σκοτώνει στη ζώνη του Sahel. Και τώρα φλέγονται από εθνική συγκίνηση και ενότητα γύρω από μια εκκλησία… (Για να συνεχίσει ο στρατός τους να σκοτώνει).
Ακόμα κι αν έτσι γουστάρουν, αυτό δεν είναι «παγκόσμια υπόθεση»!
Το ξέρουμε με βεβαιότητα. Το ξέρουν και πολλοί / πολλές ακόμα.