Παρασκευή 29 Μάρτη. Τα «δεδομένα επί του εδάφους» ήταν τόσο καλά, τόσο «τέλεια», ώστε οι ρεαλιστές παρατηρητές τους απ’ τον άξονα δεν χρειάζονταν την επίσημη παραχώρηση του Golan στο Tel Αβίβ… Όμως αυτά τα «δεδομένα επί του εδάφους» (του συριακού…) άρχισαν να χαλάνε στο τέλος του 2016, όταν το ανατολικό Aleppo ανακαταλήφθηκε απ’ τον συριακό στρατό και τους συμμάχους του (Μόσχα, Τεχεράνη και Χεζμπ’ αλλάχ) – σε μια εξέλιξη που ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ ένοιωσε σαν βαριά ήττα. Και τέτοια ήταν… Από εκείνο το χρονικό σημείο και μετά (ας πούμε απ’ τις αρχές του 2017) ήταν ζήτημα χρόνου το πότε το μπλοκ της Αστάνα θα κατέβει νοτιότερα.
Άργησε, κάτι περισσότερο από ένα χρόνο. Τελ Αβίβ, Ριάντ και Ουάσιγκτον άρχισαν να ανησυχούν πολύ σοβαρά την άνοιξη του 2018 όταν οι πρώτοι «τζιχαντιστικοί» θύλακες, ξεκινώντας απ’ τα προάστεια της Δαμασκού, άρχισαν να πέφτουν. Ήταν τότε που σκηνοθετήθηκε στις αρχές Απρίλη του 2018 η δήθεν «χημική επίθεση του Άσαντ στη Douma», ώστε η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και ως ένα σημείο το Παρίσι να «απαντήσουν» με πυραύλους Κρουζ – μήπως φοβήσουν την Δαμασκό και την Μόσχα.
Η ανάσχεση της προέλασης προς τον συριακό νότο απέτυχε. Στις αρχές καλοκαιριού του 2018 ο στρατός του Άσαντ και οι σύμμαχοί άρχισαν την επίθεση στον θύλακα της Dara’a. Το Τελ Αβίβ θύμωσε πολύ, πάρα πολύ, και άρχισε να απειλεί ότι θα επιτεθεί στον συριακό στρατό (όχι στους «τζιχαντιστές» συμμάχους του…) – μπλοφάροντας προφανώς, μέσα στην απελπισία του: θα έπρεπε να επιτεθεί και στον ρωσικό… Απ’ την μεριά της η Ουάσιγκτον προέβλεπε «σφαγές αμάχων», και δήλωνε έτοιμη να ξαναεπιτεθεί με πυραύλους στο «απάνθρωπο καθεστώς». Προς μεγάλη τους θλίψη τίποτα απ’ όσα προέβλεπαν δεν έγινε. Χάρη στη «ρωσική μεσολάβηση» (της οποίας το ακριβές περιεχόμενο θα μάθουμε ίσως στο μακρινό μέλλον…) οι ένοπλοι της Dara’a, της Quneitra και της Suwaida (και οι 3 επαρχίες είναι δίπλα δίπλα) συμφώνησαν σε μια «έντιμη αποχώρηση / παράδοση», όπως είχε γίνει από ομοϊδεάτες τους και στους προηγούμενους θύλακες. Η ανακατάληψη της συριακής περιοχής που το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς θεωρούσε buffer zone για την buffer zone του Golan έγινε στις αρχές Ιούλη του 2018 εύκολα, με ελάχιστες μάχες, αναίμακτα για τους αμάχους. Έτσι ο συριακός στρατός, ενισχυμένος αυτή τη φορά από συμμάχους και πολύ πιο αξιόμαχος ακούμπησε ξανά τα συριακά «σύνορα του ‘67», δίπλα στο Golan· δίπλα στο άγιο, το ευλογημένο απ’ τον θεό και την Ουάσιγκτον κράτος…
(φωτογραφία: Ο συριακός στρατός φτάνει στο συνοριακό πέρασμα με την ιορδανία στη Nassib, έχοντας ανακαταλάβει την επαρχία της Dara’a, στις 6 Ιούλη του 2018 – και όλοι οι συναγερμοί βαράνε δαιμονισμένα στο Τελ Αβίβ…)