Τετάρτη 12 Δεκέμβρη. Πριν 4 ημέρες, το προηγούμενο Σάββατο (το σημείο βρασμού) γράφαμε:
…
Σ’ αυτό το ιστορικό σημείο το γαλλικό καθεστώς καταφεύγει σ’ ένα φασιστικής προέλευσης μεγαΘέαμα εθνικής ενότητας μέσω δημόσιας τάξης. Ο βούρκος των social media (οι απειλές για δολοφονίες…) βοηθάει· αν δεν έχουν κατασκευαστεί αυτά τα «υλικά» (οι κάθε είδους απειλές) επί τούτου…
Όμως οι επιδόσεις του γαλλικού κράτους σε προηγούμενες παραλλαγές του ίδιου έργου «εθνική ενότητα μέσω δημόσιας τάξης» (κωδικός «ισλαμική τρομοκρατία»…) έχουν συγκροτήσει ένα ανθρωποφάγο βιογραφικό, εδώ και δεκαετίες.
Υπάρχει, βέβαια, μια διαφορά τώρα: το ζητούμενο δεν είναι η σιωπή για τον στρατιωτικό έλεγχο κάποιων αποικιών (εντός ή εκτός εισαγωγικών) αλλά η ίδια η μητρόπολη σαν πεδίο συγκρούσεων, ακόμα και παραφοράς. Πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό… Είναι ένα σκαλί πάνω σε σχέση με την μόνιμη «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» (έκτακτης νομοθεσίας) που ισχύει στη γαλλία (εναντίων των πάντα ύποπτων μαγκρεμπιανών)· στην οποία κατάσταση, και πάλι, κανένα κίνημα δεν εναντιώθηκε πειστικά…
Ελέγχει το βαθύ γαλλικό κράτος τους original φασιστικούς μηχανισμούς στο εσωτερικό του; Ή παίζει με την φωτιά;
…
Πριν δυο μέρες, προχτές, ημέρα Δευτέρα (το σημείο εξάτμισης) βιαστήκαμε να χαρούμε:
Το γαλλικό κράτος σκηνοθέτησε το περασμένο Σάββατο το μεγαΘέαμα της εθνικής ενότητας μέσω δημόσιας τάξης – ευτυχώς χωρίς αίμα (γιατί και τέτοια είχαν ακουστεί…).
Αποδεικνύεται, δυστυχώς, ότι το θέαμα της εθνικής ενότητας μέσω δημόσιας τάξης είχε και “ψιλά γράμματα”: ήταν εύστοχος ο παλιοτρομοκράτης (απ’ τη λίστα των υπόπτων “τρομοκρατίας” της γαλλικής ασφάλειας, όπως συνήθως “ποινικός” και ποιος ξέρει τι άλλο – δουλεύει η υπηρεσία…) χτες στο Στρασβούργο. Τόσο εύστοχος ώστε αν (λέμε “αν”) την ευθύνη της επίθεσης – στο – ψαχνό αναλάβει ξανά κανάς παλιοIsis (υπάρχει ακόμα; είναι διαθέσιμος; ή θα εφευρεθεί κάτι καινούργιο;) κάθε λογικός άνθρωπος θα πρέπει να το συμπεράνει: η καρδιά, η κορυφή της παγκόσμιας πολιτικής σκέψης, της «σύλληψης της στιγμής», του timing, της ευστοχίας της δράσης, κτυπάει σε κάποια απ’ τις ερήμους της συριακής ή της ιρακινής επικράτειας… Ε;
Σε κάθε περίπτωση, επειδή κακοπροαίρετοι και φιλύποπτοι όντες το γράψαμε (ας πούμε: έγκαιρα), θα το επαναλάβουμε:
…Όμως οι επιδόσεις του γαλλικού κράτους σε προηγούμενες παραλλαγές του ίδιου έργου «εθνική ενότητα μέσω δημόσιας τάξης» (κωδικός «ισλαμική τρομοκρατία»…) έχουν συγκροτήσει ένα ανθρωποφάγο βιογραφικό, εδώ και δεκαετίες…
Ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε… Οι γάλλοι υπήκοοι (κάνουν ότι) δεν ξέρουν. Τι κρίμα! Είναι ένα πράγμα ο φωσφοριζέ θυμός του μικροαστού που του έμεινε το όχημα από καύσιμα, και εντελώς αντίθετο η γνώση του τι συμβαίνει στις (καπιταλιστικές / κρατικές) λεωφόρους στις οποίες απολαμβάνει να κυκλοφορεί…