Παρασκευή 7 Δεκέμβρη. Ας πάμε, λοιπόν, πίσω στο χρόνο…. Ενώ η «εθνική γραμμή» (και ο «εθνικός κορμός» της) ξέρουν πολύ καλά τις φασιστικές τους αιτίες, αυτό που τις καθαρίζει (και τους δίνει μεγάλο χώρο και ελευθερία κινήσεων) είναι εκείνοι οι σύμμαχοί τους που εμφανίζονται σαν … «αντιμπεριαλιστές»… Το μοτίβο είναι γνωστό απ’ την δεκαετία του ’80. Ο δεξιός αντιτουρκισμός συμπληρωνόταν (και εξηγούνταν) απ’ τον αριστερό αντιτουρκισμό. Που δικαιολογούσε τον εαυτό του με το θέωρημα ότι «η τουρκία είναι το αγαπημένο παιδί του νατο» και ότι «πίσω απ’ την Άγκυρα βρίσκεται η Ουάσιγκτον»…
Τώρα είναι κομμάτι δύσκολο να επαναληφθούν οι ίδιες βολικές βλακείες για την Άγκυρα. Η εθνική αδυναμία για τέτοιες «καταγγελίες» είναι οδυνηρή, αλλά… Never mind. Τώρα η Ουάσιγκτον είναι πίσω απ’ τα Σκόπια, και μάλιστα πίσω απ’ το ζήτημα της ύπαρξης (ή όχι) σλαβομακεδονκής μειονότητας στην ελληνική επικράτεια. Επειδή (έτσι πάει το θεώρημα) ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός θέλει να φτιάχνει μειονότητες εδώ κι εκεί, για να διαλύει τα κράτη…
Δεν πρόκειται απλά για διαστρέβλωση της ιστορίας. Πρόκειται για διαστροφή· στην οποία είναι αναγκασμένοι να πέφτουν οι όποιοι «αριστεροί ψάλτες» του ελληνικού εθνικισμού!
Η σλαβομακεδονική μειονότητα υπάρχει στην ελλάδα!!! Μπορεί να έχει μικρύνει σε μέγεθος, αλλά υπάρχει! Και δεν την δημιούργησε κανένας «αμερικανικός ιμπεριαλισμός». Την ύπαρξή της την αναγνώρισε κοτζάμ 5η ολομέλεια της κεντρικής επιτροπής του κκε, στις αρχές του 1949 – αναλυτικά στην ασταμάτητη μηχανή, η πολιτική σαν ενοχή, 3 Φλεβάρη 2018.
Ήταν, βέβαια, η (επιεικώς) ηλίθια πολιτική του Ζαχαριάδη που ανέτρεψε ουσιαστικά την άποψη του κκε για το ζήτημα της σλαβομακεδονικής μειονότητας απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ’20, και υποσχέθηκε κράτος – την στιγμή, μάλιστα, που ο δημοκρατικός στρατός είχε ουσιαστικά ηττηθεί. Λάθος, τραγικό λάθος (ο Ζαχαριάδης δεν έκανε και τίποτα άλλο εκτός από τραγικά λάθη…).
Το γεγονός είναι ότι από τότε, απ’ το 1949 δηλαδή, οι νικητές «εθνικοί φασίστες» άρπαξαν την ευκαιρία που τους έδωσε το κκε, και «διέγραψαν» τους σλαβομακεδόνες όχι απλά σαν μειονότητα, αλλά σαν «συμμορίτες», σαν κομμουνιστική απειλή… Έκτοτε «αυτοί δεν υπάρχουν» – και «δεν υπήρχαν» (ως τα τέλη των ‘80s) όχι επειδή ήταν πιόνια της Ουάσιγκτον αλλά επειδή ήταν ενεργούμενα της ε.σ.σ.δ. – που ήθελε να διαλύσει την ελλάδα…. Ειρωνεία της ιστορίας: απ’ τις αρχές των ‘90s (με πρώτο τεστ το “μακεδονικό”) οι «αριστεροί» του ντόπιου εθνικισμού άλλαξαν τον «κακό» που κρυβόταν πίσω απ’ την σκηνή, στη θέση των σοβιετικών έβαλαν τους αμερικάνους, και ξεχύθηκαν να αντιγράφουν κατά βούληση τα εθνικά «επιχειρήματα» των «δεξιών»…
Οι αποδείξεις της ύπαρξης της σλαβομακεδονικής μειονότητας βρίσκονται στα όσα υπέφερε και υποφέρει επί πολλές δεκαετίες κάτω απ’ την «ημικατοχή» των χωριών της (πέριξ της Φλώρινας και ως τα βόρεια σύνορα με την τωρινή δημοκρατία της – βόρειας – μακεδονίας) απ’ τους μπάτσους και τους ασφαλίτες· στις απαγορεύσεις και στο κυνηγητό· που έφτασαν ως το σημείο τα τοπικά τραγούδια τους εδώ και δεκαετίεςνα μην έχουν λόγια, αλλά μόνο μουσική… Αφού η ντοπιολαλιά τους ήταν η γλώσσα που απαγορευόταν να υπάρχει: σλαβομακεδονικά… Μιλούσαν κρυφά την γλώσσα τους οι άνθρωποι…
Απ’ την άλλη μεριά η εθνικιστική ψύχωση εναντίον τους, χωρίς – φυσικά – κανέναν «αντιαμερικανισμό» σαν δήθεν νομιμοποιητική αιτία, είναι διαχρονική και διακομματική. Για παράδειγμα, όταν το πρώτο πασοκ αναγνώρισε την «εθνική αντίσταση», επέτρεψε σε όλους τους πολιτικούς εξόριστους του εμφυλίου να γυρίσουν στην ελλάδα· εκτός απ’ αυτούς! Τους έλληνες σκλαβομακεδόνες, που είχαν καταφύγει και ζούσαν στην τότε «μακεδονία των Σκοπίων». Δέκα χρόνια μετά ο Μητσοτάκης ο Α απέρριπτε την πρόταση του Μιλόσεβιτς για διαμελισμό και μοιρασιά μεταξύ σερβίας και ελλάδας της «μακεδονίας των Σκοπίων» με το επιχείρημα … αυτούς είδαμε και πάθαμε να τους διώξουμε, και τώρα θα τους φέρουμε πίσω; (Υπάρχει η σχετική δήλωση στο video ντοκουμέντο για την «ελληνοσερβική φιλία»).