Καψοκαλυβίτες united…

Δευτέρα 27 Αυγούστου. Συνέβη (στην ασταμάτητη μηχανή) πριν, ας πούμε ένα χρόνο, να πέσει πάνω σε όργωμα γης με μουλάρια… Αλέτρι, υνί… Στο ελλαδιστάν – έχει την σημασία που, αλλά δεν αφορά αυτό το σχόλιο. Αλέτρι, υνί, το ζώο να τα σέρνει… πράγματα δηλαδή που θεωρούσε (η ασταμάτητη μηχανή) ότι είναι ιστορικά / τεχνολογικά ξεπερασμένα εδώ και δεκαετίες…

Το 2020 είναι κοντά, πολύ κοντά. Όπως είναι πολύ κοντά το hightech “made in china – 2025”. Φυσικά στο χωριό μπορεί να μην καταλάβουν τίποτα· ή να παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Μπορεί, για παράδειγμα, να γίνεται εξαγωγή διανοητικού κεφαλαίου σε διάφορα μέρη του πλανήτη, και ταυτόχρονα να βασιλεύει ο βαθύτερος επαρχιωτισμός, ο μεγαλύτερος συντηρητισμός, η στενομυαλιά και η μικροψυχία. Οι 50 αποχρώσεις του μικροαστισμού…

Μόνο που αυτά που κανονίζουν την καθημερινή ζωή στα μέρη μας βρίσκουν τους τρόπους να ανεβαίνουν ως τα «παλάτια», και να επιστρέφουν από εκεί δικαιωμένα σαν «εξουσία». Έτσι, ακριβώς, έγινε εφικτό 8 χρόνια διανοητικής μιζέριας, πολιτικής υποτέλειας και ηθικής (κι όχι μόνο) υποτίμησης να βαφτιστούν σαν «ανατρεπτικά»…

Στο χωριό – ελλαδιστάν το κάψιμο των μυαλών είναι (διαρκής) γιορτή. Στο χωριό – ελλαδιστάν οι φτωχοί τω πνεύματι (θα) είναι κληρονόμοι κάποιου βασιλείου…

Μπορεί στον 34ο αιώνα.

Comments are closed.