Παρασκευή 31 Αυγούστου. Χτες στην τουρκία είχαν «εθνική επέτειο»: την ημέρα της ανεξαρτησίας. Τέτοια μέρα το 1922 τέλειωσε νικηφόρα για τον τουρκικό στρατό η πενθήμερη μάχη του Dumlupinar. Έχει και ελληνικό όνομα το γεγονός: η μάχη του Τουμλού Μπουνάρ. Εκείνος που ηττήθηκε, οριστικά, ήταν ο ελληνικός στρατός. Μετά απ’ αυτή την ήττα όλοι οι ξένοι στρατοί (αγγλικός, γαλλικός, ελληνικός) αποχώρησαν απ’ την μικρά Ασία – ο Κεμάλ Ατατούρκ και οι νεότουρκοι είχαν νικήσει. Στις αρχές του 1923 γεννήθηκε η τουρκική δημοκρατία.
Ελληνικό και τουρκικό κράτος έχουν μια δίδυμη ρητορική (και ως ένα βαθμό ιδεολογία) εθνοκρατικής γέννεσης: γεννιούνται οι μεν σαν «ελευθερωμένοι» απ’ τους δε. Ωστόσο, ενώ στην ελληνική επέτειο εθνοκρατογέννεσης ο αντιτουρκισμός είναι πρώτο τραπέζι πίστα, στην τουρκική δεν είναι το ελλαδιστάν το κυρίως μενού. Αλλά μάλλον οι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί της δύσης μετά τον Α παγκόσμιο και την διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Γενικά μιλώντας η τουρκική εθνικιστική ιδεολογία μικρό βάρος δίνει στο ελλαδιστάν: το θεωρεί ενεργούμενο της αγγλίας…
Πάντως το χθεσινό θέμα του εορτασμού ήταν η τρομοκρατία. Η Άγκυρα κοιτάει κατ’ αρχήν στη συριακή επικράτεια· και έχει τους ιμπεριαλιστικούς λόγους της γι’ αυτό…
(φωτογραφία πάνω: Εκεί το λένε «ημέρα της νίκης», εδώ το λένε «καταστροφή». Γενικά λέγεται zero sum game…
Κάτω: έλληνες φαντάροι απελευθερώνονται απ’ τον τουρκικό στρατό, μετά την συνθηκολόγηση…)