Δευτέρα 4 Ιούνη. Η εκπληκτική ιστορία, το φαγητό και η κουλτούρα της Κρήτης πρόσφεραν ένα ευχάριστο διάλειμμα στους σκληρά εργαζόμενους ναυτικούς μας… Μ’ αυτά τα λόγια ο αρχικαραβανάς και υπεύθυνος τύπου Dave Snowden (καμμία σχέση με τον γνωστό!) αποχαιρέτησε το νομό Χανίων τις προάλλες. Πάνω στο αμερικανικό αεροπλανοφόρο Harry Truman, πριν αποπλεύσει απ’ την βάση της Σούδας μετά από 4ήμερη “ξεκούραση” (με όλα τα απαραίτητα…): η «σκληρή δουλειά» του πληρώματός του είναι εύκολα εννοούμενη…
Τέτοια «ευχάριστα» δεν έχουν την προβολή που θα έπρεπε στα μέρη μας. Κι όμως. Προκειμένου να αποδείξουν την αγάπη τους στο ελλαδιστάν (και να βγάλουν την «υποχρεώση της ζεστής φιλοξενίας») 96 απ’ τους ναυτοκαραβανάδες του αεροπλανοφόρου, προσέφεραν εθελοντική εργασία στους ντόπιους. Έβαψαν το κοινοτικό γήπεδο στον Μουζουρά, και τον φράχτη της εκκλησίας του αγ. Ιωάννη, στο ίδιο χωριό, στις 24 και στις 25 του μήνα. Στο τέλος, έπαιξαν κι ένα φιλικό ματσάκι ράγκμπι με τους «Cretan Gunners» (ελληνική ομάδα ράγκμπι… εεεε; υπήρχε και πριν;), στο εθνικό στάδιο των Χανίων, στις 25 Μάη…
Αυτά είναι φιλία, φροντίδα, συμμαχία!!! Αυτά είναι επιμελητειακή υποστήριξη ενός στρατού σε συνθήκες «ειρηνοπολέμου»…
(Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που άμα έβλεπαν οι Χανιώτες αμερικάνο πεζοναύτη τον πέταγαν στη θάλασσα! Πολλά, πολλά χρόνια… Τώρα τους έχουν για να τους κάνουν κανά βαψιματάκι… Να τους αφήνουν κανά δολαριάκι… Και να τους γλύφουν πατόκορφα…)