Month: January 2018

Οι μαζικές ψυχώσεις σαν καθεστωτική πολιτική

Τρίτη 23 Γενάρη. Δεν είναι μόνο οι hard core φασίστες αλλά και πολλοί περισσότεροι «πατριώτες», που πιστεύουν ότι η Istanbul είναι «ελληνική». Δεν θα έκαναν, ίσως, συλλαλητήρια για να διατρανώσουν την «ελληνικότητά» της με τα τωρινά δεδομένα. Αλλά κατά βάθος πιστεύουν ότι κάποτε θα «απελευθερωθεί». Είναι μια εθνική φαντασίωση εν υπνώσει: ο πληθυσμός της Istanbul είναι 1,5 φορά το σύνολο του ελληνικού, κι αν χρειαζόταν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους έλληνες «απελευθερώτες» της μόνο με ροχάλες…

Μπορεί να μην «σπρώχνει» κανείς να γίνει υλική (δηλαδή: πολιτική με όρους ιμπεριαλισμού και εξουσίας) δύναμη η «ελληνικότητα της Istanbul», όμως δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια να το πετύχει υπέρ της «ελληνικότητας της μακεδονίας». Ως γνωστόν (στον υπόλοιπο πλανήτη, αλλά ποιος ασχολείται με δαύτον όταν παραληρεί η θεία Λίτσα;) υπάρχει όχι μία αλλά τρεις μακεδονίες. Η μακεδονία του Αιγαίου (στην ελλάδα), η μακεδονία του Πιρίν (στην βουλγαρία) και η μακεδονία του Βαρδάρη (η σημερινή δημοκρατία της μακεδονίας). Με δεδομένο ότι ο όρος «μακεδονία» αφορά κατ’ αρχήν γεωγραφικό προσδιορισμό, η φράση «η μακεδονία είναι μία και ελληνική» σημαίνει ότι το ελλαδιστάν διεκδικεί τα εδάφη και των άλλων δύο. Αυτό και μόνον αυτό.

Αυτή είναι η στρατηγική φαντασίωση της ελληνικής ιμπεριαλιστικής επέκτασης. Η τακτική φαντασίωση είναι ότι η ελληνική μαύρη αντίδραση μπορεί να βαφτίζει όποιον θέλει, όπως θέλει… Αλλά, προσέξτε: δεν ασχολείται με την μακεδονία του Πιρίν!!! Γιατί; Επειδή τα αφεντικά των ιμπεριαλιστικών ονειρώξεων το θεωρούν πολύ δύσκολο να κατακτήσουν αυτήν την μακεδονία, πολεμώντας και νικώντας το βουλγαρικό κράτος… Αντίστροφα, επειδή θεωρούν λίγο πολύ «του χεριού τους» το μακεδονικό κράτος, απ’ αυτό, σαν ενδιάμεση τακτική αποσταθεροποίησης, ζητάνε … ότι τους κατέβει. Κι αν χρειαστεί «κατεβάζουν τον λαό στο δρόμο να αγωνιστεί για τα εθνικά δίκαιά του»…

Η πολύ υπολογισμένη ιδιοτέλεια του ελληνικού ιμπεριαλισμού, είτε των ορέξεών του, είτε των φαντασιώσεών του («όπου μας παίρνει»…), φαίνεται και απ’ αυτό. Στο νότο της ιταλικής χερσονήσου υπάρχει ένα σύνολο περιοχών στα παράλια της Καμπανίας, της Απουλίας, της Καλαβρίας και της Σικελίας που έχει το εναλλακτικό τοπικό όνομα magna graecia. «Μεγάλη ελλάδα». Το όνομα έχει ξεμείνει απ’ την εποχή της Ρώμης: υπήρχαν εκεί αποικίες των ελληνικών πόλεων. Από ιστορική και ονοματολογική άποψη η magna graecia καλύπτει όλα τα εθνικιστικά επιχειρήματα που οι ντόπιοι φασίστες και τα τσιράκια τους εκτοξεύουν κατά της δημοκρατίας της μακεδονίας.

Ακούσατε, είδατε ποτέ κανέναν να διαμαρτύρεται γι’ αυτό; Να λέει «η ελλάδα είναι μία και ελληνική»; Να υπονοεί ότι πρέπει αυτά τα ιταλικά εδάφη να «απελευθερωθούν»;

Όχι!! Δεν τα βάζει ο ελληνικός ιμπεριαλισμός με το ιταλικό κράτος… Οι φαντασιώσεις, οι ψυχώσεις και οι ορέξεις του είναι για «εκεί που τον παίρνει».

Μόνο που όπως συμβαίνει και με την θεία Λίτσα, αυτήν την ιστορική περίοδο, έχει ρετάρει… Έχει βαρέσει μπιέλα… Δεν καταλαβαίνει τίποτα…

Keffiyeh

Δευτέρα 22 Γενάρη. Το ‘φερε η κουβέντα και παρατηρήσαμε ότι η αραβική / παλαιστινιακή keffiyeh έχει σχεδόν εξαφανιστεί απ’ το ντύσιμο του ευρύτερου anti-imp ρεύματος· ό,τι έχει μείνει με ψυχή, τέλος πάντων, στα μέρη μας. Θα πει κάποιος: θέμα «μόδας». Σωστά. Μόνο που είχε προηγηθεί μια (τοπική και διεθνής) εκστρατεία του Τελ Αβίβ να μοστράρει την keffiyeh σαν ισραηλινή και όχι αραβική μαντήλα.

Η εκστρατεία απέτυχε… Αλλά ύστερα άλλαξε και η μόδα (στα μέρη μας). Σύμπτωση…

Με τις καλημέρες μας, λοιπόν: η παλαιστίνια (ζει στο Λονδίνο…) Shadia Mansour ραπάρει για την keffiyeh… (Το video έχει γυριστεί κάπου στη δυτική Όχθη).

http://www.youtube.com/watch?v=paQAdTElChM

Βαθιές αλήθειες – να ξερνάς

Δευτέρα 22 Γενάρη. Πάνω, η υπενθύμιση για το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης. Έτσι, για να μη νομίζουν τίποτα παλιοευρωπαίοι ότι θα μας πάρουν τα πλούτη μας, τα πετρέλαιά μας, τον ήλιο και την θάλασσά μας, και τα λοιπά.

Κάτω, αυτοί που εισπράτουν το νοίκι (για λογαριασμό του ιδιοκτήτη). Μπορεί να μην σας φαίνεται θεοκρατικό (το ελληνικό καπιταλιστικό καθεστώς) αλλά φταίει που το έχετε συνηθίσει…

Λάθος σας και λάθος μας η συνήθεια…

Μπίζνες

Δευτέρα 22 Γενάρη. Το εργοστάσιο που συσκευάζει τους “μακεδονομάχους” έχει παραπάνω γραμμές συναρμολόγησης και συσκευασίας. Τι έχει μέσα το πακέτο “το όνομά μας είναι η ψυχή μας”; Το μαζικό σύμπλεγμα κατωτερο-ανωτερότητας που υποδεικνύει “είμαστε γαμάτοι, και γι’ αυτο κάτι θέλουν να μας πάρουν – επειδή είμαστε μικροί κι αδύναμοι”. Δεν έχει ούτε λογική ούτε ειρμό. Δεν πειράζει. Είναι πανουκλιασμένα συγκινησιακό, σκέτο μελόδραμα – και δουλεύει.

Αυτή είναι η πρώτη ύλη. Η ελληνική μικροαστική κουτοπονηριά, και τα σύνδρομα μεγαλείου παρέα με τα συμπλέγματα κατωτερότητας. Έτσι φτιάχτηκε όχι απλά το ελληνικό κράτος αλλά η μόνιμη εθνική ιδεολογική ηγεμονία μιας χούφτας αφεντικών / κοτζαμπάσηδων (με το καιρό πήραν άλλα ονόματα) πάνω σ’ ένα μόνιμα αλαφιασμένο και αλλοπαρμένο πλήθος υπηκόων, που την Κυριακή την ψωνίζει ότι έκανε “εξαγωγή πολιτισμού” στο σύμπαν (οπότε το σύμπαν του χρωστάει) και την Δευτέρα κλαψουρίζει “ελεήστε τον αόμματο”… Γι’ αυτό το εργοστάσιο που επεξεργάζεται αυτήν την “πρώτη ύλη” έχει βγάλει κι άλλες σπουδαίες εμπορικές επιτυχίες. Και πάντα είχε τους ανάλογους πωλητές.

Μία, για παράδειγμα, ήταν ότι “οι ξένοι θέλουν να μας κατακτήσουν”, γι’ αυτό “και μας έφεραν τα μνημόνια” – εκεί που είμασταν μια χαρά… Να θυμίσουμε ποιοι ήταν οι πωλητές και πόσα κονόμησαν;

Μην σας τρομάζει: Η πραγματική ελληνική εθνική κουλτούρα δεν παίρνει αλλαγή. Η μόνη αλλαγή της είναι η καταστροφή της.

Στερνή μου γνώση…

Δευτέρα 22 Γενάρη. Έπρεπε να περάσουν 8 χρόνια για να επιβεβαιώσει ένας τεχνοκράτης κυβερνητικός υπάλληλος (ο υφ.υπ.οικ Χουλιαράκης) ένα ελάχιστο απ’ όσα είχαμε υποστηρίξει δημόσια, σαν αυτόνομοι εργάτες, έγκαιρα, πριν 9 χρόνια, τον Μάρτη και τον Μάη του 2009, χωρίς να διεκδικούμε ίχνος σοφίας – περιγράφοντας κριτικά τόσο τα χαρακτηριστικά όσο και τις αιτίες της παγκόσμιας καπιταλιτικής κρίσης…

Δεν ήταν τα “μνημόνια” που προκάλεσαν την κρίση είπε προχτές (σε εκδήλωση βιβλιοπαρουσίασης) αλλά η κρίση που έφερε τα “μνημόνια”… Όσο για το τι προκάλεσε την ελληνική παραλλαγή της κρίσης; Ασφαλώς ο υφυπουργός ξέρει. Και για να μην πολυλογεί το συμπύκνωσε σε μια μυστηριώδη φράση: να μην γυρίσουμε στις παλιές κακές μας συνήθειες… Να μην τρώμε τα νύχια μας δηλαδή; Να μην βάζουμε το δάκτυλο στη μύτη μπροστά σε κόσμο; Να μην φτύνουμε κάτω; Τι;

Φυσικά, το ότι ο ακαδημαϊκός οικονομολόγος είναι (και πληρώνεται σαν) υφυπουργός οικονομικών το οφείλει στο ακριβώς αντίθετο: στη θηριώδη αντοχή των “παλιών, κακών συνηθειών”, που τόνωσε και θέρισε το ελληνικό σύμπλεγμα κράτους / κεφάλαιου, με διάφορες μορφές και παραλλαγές, από εκείνη την μαύρη 5η Μάη του 2010 και μετά… Μεταξύ των οποίων (μορφών) ήταν το κόμμα / όχημα της Κουμουνδούρου και η φαιορόζ κυβέρνηση, της οποίας είναι μέλος. Αν την τωρινή του σοφία ο κυρ Γιώργος την διαφήμιζε το 2014 και το 2015 δεν θα έβρισκε ούτε την δική του ψήφο στο κουτί…

Η απάντηση στην προτροπή του (ηθικολογική έτσι κι αλλιώς) ήρθε χτες απ’ τον βούρκο της Σαλονίκης. Δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος της συγκεκριμένης έκφρασης της μαύρης αντίδρασης. Δεν ήταν μεγάλο, ήταν όμως ικανό και επαναλήψιμο: σημασία έχει ότι μπορεί να μοστράρει το μέγεθός της· και πως “μιλάει” (και επικοινωνεί) μονοπωλιακά, από θέση “φάρου”, με όλα τα εθνικά συμπλέγματα. Μπορεί να μην έχει άμεσα πρακτικά αποτελέσματα. Όμως η “φαντασιακή θέσμιση της εξουσίας” που έλεγε και ο Καστοριάδης είναι πολύ πρακτική… Διαχρονικά!

Έχοντας καλοθητεύσει στην παρέλαση των πολιτικών βιτρινών ο κυρ Χουλιαράκης το ξέρει: όσο θάρρος έχει τώρα για να βγει να πει, χωρίς περιστροφές, αφήστε τις μαλακίες, δημοκρατία της μακεδονίας λέγεται και έτσι θα την λέμε, άλλο τόσο είχε (όταν ο αρχηγός του ορυόταν «go back Merkel») να βγει και να πει δυνατά αφήστε τις μαλακίες, έτσι και σταματήσουν να μας δανείζουν αυτοί θα γυρίσουμε πριν την ανακάλυψη του τροχού…

Η δειλία δεν ήταν ποτέ προϋπόθεση ή προσόν της εντιμότητας… Ούτε η υστεροβουλία.

Είναι η πολιτική οικονομία ηλίθιε!

Δευτέρα 22 Γενάρη. Δεν υπάρχει θέμα “επιστροφής”: δεν έγινε ποτέ κάποιου είδους “αναχώρηση”! Όταν ο συνάδελφός του στις υπουργικές καρέκλες με το όνομα Αποστόλου έλεγε δημόσια, στο κοινοβούλιο, «…θα το ψηφίσουμε αλλά δεν θα το εφαρμόσουμε…» κλείνοντας πονηρά το μάτι στους συναδέλφους του, συνομιλούσε με την εδώ και 180 ιστορία της θεσμικής συγκρότησης του νέου ελληνικού κράτους. Κι αυτή η θεσμική συγκρότηση, συμπεριλαμβανομένων όλων όσων απλώνονται γύρω της, πίσω της, μπροστά της, είναι «πολύ παλιά συνήθεια» για να αλλάξει το φθινόπωρο του 2018 – επειδή (και καλά) ανησυχεί ετεροχρονισμένα ο κυρ Χουλιαράκης.

Το αυτοαποκαλούμενο «αριστερό» του κόμμα, αυτό που του έδωσε την καρέκλα, είναι μόνο μια απ’ τις χαρούμενες και δημοφιλείς απάτες αυτής της εθνικής πολιτικής και ιδεολογικής ιστορίας. Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε και η τελευταία. Και είναι κάτι παραπάνω από γελοίο να μιλάει κανείς απ’ την έτσι ανώδυνα και εύκολα εξασφαλισμένη θέση του για «παλιές συνήθειες» όταν έχει δίπλα του, στο υπουργικό συμβούλιο, ογκόλιθους, ψεκασμένους και άλλους που κάνουν το ίδιο όπως εδώ και 180 χρόνια, υπηρετώντας το συνηθισμένο εθνικό συμφέρον: ψάχνουν κάποιον να πληρώσει γεωπολιτικό νοίκι – να παίρνει ο ιδιοκτήτης το μερδικό του, (δες πιο πάνω…) να περισσεύει κάτι και για τους υπόλοιπους.

Όσο για τους άλλους, τους αντιπολιτευόμενους; Αυτοί πάντα φασίστες ήταν: τον «φιλελευθερισμό» τον αγάπησαν για την χάρη του να «μειώνει το εργατικό κόστος». Αν δεν είναι για την αντιεργατική αρβύλα του, κατά τα υπόλοιπα, είναι μόνο για one night stand…

Απ’ την άλλη, κι αυτό καπιταλισμός είναι. Όχι για σεμινάρια, αλλά πάντως καπιταλισμός. Δεν το ξέρει ο οικονομολόγος;

Κορέες

 

Δευτέρα 22 Γενάρη. Μπορεί το πολεμικό δόγμα της Ουάσιγκτον να προβλέπει ξεφόρτωμα βομβών στη βόρεια κορέα μπας και πετύχει την ηγεμονία στην ανατολική ασία / ειρηνικό, αλλά οι σχεδόν δύο μήνες ως το τέλος των χειμερινών παραολυμπιακών στη Σεούλ θα γιορτάζονται σ’ όλη την κορεατική χερσόνησο. Φυσικά υπάρχουν και ακροδεξιοί νοτιοκορεάτες, που δεν γουστάρουν συμφιλίωση. Αλλά δεν έχουν την “τάση” με το μέρος τους…

Κατά τα υπόλοιπα οι βορεοκορεάτες που από χτες φτάνουν στη Σεούλ γίνονται δεκτοί / δεκτές με πανηγύρια. Στην φωτογραφία η Hyon Sonh Wol, επικεφαλής της βορειοκορεατικής ορχήστρας που θα παίξει στην τελετή έναρξης των αγώνων, στον νοτιοκορεατικό σιδηροδρομικό σταθμό της Gangneung, χτες.

Τι να σκέφεται ο “τρελός σκύλος” Mattis και το επιτελείο του γι’ αυτές τις χαρές;

Ένας πρόεδρος απ’ το Παρίσι

Δευτέρα 22 Γενάρη. Στέλνει κατά βούληση τον στρατό του στις αφρικανικές πρώην (;) κτήσεις του κράτους του – για “αντιτρομοκρατικούς” λόγους φυσικά. Στο εσωτερικό ασφαλτοστρώνει τους εργάτες, μπας και οι γαλλικές εταιρείες καταφέρουν να ανέβουν στο ύψος του διεθνούς ανταγωνισμού στον 21ο αιώνα. Όμως, όλα κι όλα: “κάτω τα χέρια απ’ την Afrin”!

Τα διεθνιστικά αισθήματα του γάλλου σοσιαλφιλελεύθερου Macron είναι, πράγματι, πολύ συγκινητικά. Πολύ περισσότερο που θα «φέρει το θέμα» (της τουρκικής εισβολής) στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε. Επειδή όμως δείχνει τακτικά το εθνικό λαχάνιασμα που εκπροσωπεί, κινδυνεύει να γελοιοποιηθεί. Κι αυτό γιατί ενώ ήταν (σαν καθεστώς) «φίλος του Άσαντ», δεν έστειλε ούτε μισό στρατιώτη να πολεμήσει μαζί του, κατά του isis (και όχι μόνο). Η Μόσχα, η Τεχεράνη και η Χεζμπ’ αλλάχ ήταν που μάζεψαν φέρετρα (χωρίς να σκοτιστούν) – όχι το Παρίσι.

Τι σκαρφίστηκε τώρα; Να χαϊδέψει τους ypg που είναι στην αγκαλιά της Ουάσιγκτον; Να δηλώσει «είναι και η γαλλία εδώ» για την μέση Ανατολή, όπου δεν φαίνεται να χωράει ούτε το αεροπλανοφόρο του; Ή να ξεκαρφωθεί για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων που ετοιμάζει;

Μήπως εκτός απ’ το αμερικανικό παρακμάζει και το γαλλικό «εθνικό μεγαλείο», και μήπως ο Macron προσπαθεί να αντιγράψει τον ψοφιοκουναβισμό αλλά ντρέπεται να το πει;

Προσοχή: ο εχθρός οργανώνεται!!

Κυριακή 21 Γενάρη. Στιγμιότυπα απ’ το καρναβάλι στο Vencani, ένα χωριό στα δυτικά της πουγου δημοκρατίας της μακεδονίας (καλά το λέμε ω αρχιτράγοι και λοιποί ή θα μας αφορήσετε;).

Το d.i.y. καρναβάλι στο Vencani ξεκίνησε χτες. Και αποκαλύπτει τα σατανικά σχέδια των οχτρών – αποκλείεται να μην ξεχωρίσει κανείς τους αιμοδιψείς (αλλά ενίοτε και «έκφυλους»!) που απειλούν τα εθνικά δίκαια των ελλήνων!

Από κάθε άποψη το καρναβάλι στο Vencani (διεθνώς γνωστό) είναι χιλιάδες φορές πιο αυθεντικό και ευχάριστο απ’ το σημερινό των «το όνομά μας είναι η ψυχή μας»…

Απ’ την άλλη μεριά ό,τι μπορεί ο καθένας…

Συρία 1

Κυριακή 21 Γενάρη. Η επιχείρηση / εισβολή στον θύλακα της Afrin προχωράει στη δεύτερη μέρα της, με κάτι κοντά σε carpet bombings – όπως ήταν αναμενόμενο. Σύμφωνα με τις αναγγελίες από σήμερα θα αρχίσει η χερσαία εισβολή… Εκείνο που δεν είχαμε φανταστεί είναι ότι η επιχείρηση θα βαφτιζόταν απ’ την Άγκυρα «κλάδος ελαίας»… Ένας όρος που προέρχεται, 100%, απ’ τη «νέα ομιλία» του Οργουελιανού «1984».

Υπάρχει ανάμεσα στους κούρδους της συρίας κάποιος υπολογίσιμος αριθμός που να καταλαβαίνει, έστω αυτή την ύστατη στιγμή, τι ακριβώς σημαίνει η συμμαχία / παράδοση στην Ουάσιγκτον; Υπάρχουν κούρδοι μέσα και έξω απ’ τον θύλακα της Afrin που να έχουν το κουράγιο να συνειδητοποιήσουν ότι οι «επαναστατικές» ηγεσίες τους και ο δικός τους εθνικισμός τους έχουν πουλήσει στους αμερικάνους και στους ισραηλινούς, και πως αυτό που θα γίνει στην Afrin (μελλοντικά μπορεί και αλλού) είναι το τίμημα της εθελοτυφλίας και της υποδούλωσης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς; Υπάρχουν κούρδοι που να συνειδητοποιούν πόσο πρόστυχα είναι τα εδαφικά μεγαλεία που τους έχουν επιτρέψει τα αφεντικά τους απ’ το αμέρικα και το Τελ Αβιβ; Πόσο ματωμένα είναι τα δολάρια που παίρνουν απ’ το Ριάντ; Και ότι είναι τα εθελοντικά βατράχια στον καυγά των ιπποπόταμων;

Φοβούμαστε πως όχι. Ακόμα κι αν υπάρχουν θα πρέπει να είναι λίγοι, πολύ λίγοι. Οι πολλοί έχουν στραβωθεί απ’ τις χάντρες και τα καθρεφτάκια που τους πουλάει τώρα ο Mattis και ο McMaster… Όμως δεν έχουν καμμία δικαιολογία, απολύτως καμμία, που έφαγαν το παραμύθι. Υπήρχε κι άλλη δυνατότητα μπροστά τους…

Ναι, ο τουρκικός ιμπεριαλισμός είναι που εισβάλει στον θύλακα της Afrin. Αλλά η Ουάσιγκτον «φουσκώνει» τα κουρδικά μυαλά με υποσχέσεις, όπλα και εκτάσεις εκεί που την συμφέρει – μόνο για να κάνει την δουλειά της. Κι όταν δεν θα θέλει ή δεν θα μπορεί ή θα την συμφέρει αλλιώς κάποιοι θα ξαναγλύφουν τις πληγές τους.

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός (και γυναικός) σοφού/σοφής. Το τρις;