Σάββατο 20 Γενάρη. Έχουμε γράψει με διάφορες αφορμές επ’ αυτού. Μια πρόσφατη ήταν σε ένα σχόλιο για μια αμερικανική κοινοβουλευτική απόφαση, στις 4 του περασμένου Ιούλη (το τζίνι και το μπουκάλι):
Βλέπουμε… την σταδιακή υποχώρηση (αν και όχι εξαφάνιση: στη νοτιοανατολική ασία “φτιάχνεται ψωμί”…) του πολέμου εναντίον «μη κρατικών πρωταγωνιστών», κοινώς «αντιτρομοκρατία», (που, σερβίροντας τις στρατιωτικές εκστρατείες σαν υπερ-αστυνομικές επιχειρήσεις δημόσιας τάξης, επέτρεπε την παράκαμψη του αμερικανικού «νομοθετικού»…) και την εξίσου σταδιακή μετατόπιση σε εξελισσόμενους ή πιθανούς πολέμους εναντίον (μεταξύ) κρατών… Όπου πράγματι χρειάζεται μια ευρύτερη συναίνεση των «εκπροσώπων του έθνους» και όχι η παράκαμψή τους.
Θα φανεί…
Φαινόταν ήδη… Απλά ήρθε και ο «τρελός σκύλος», ο αμερικάνος υπ.αμ. Jim Mattis, να το επιβεβαιώσει, παρουσιάζοντας χτες την εθνική στρατηγική άμυνας των ηπα, για το 2018 (και “μέχρι την τελική νίκη”…). Ο διακρατικός στρατηγικός ανταγωνισμός και όχι η τρομοκρατία είναι τώρα η βασική μέριμνα της εθνικής ασφάλειας των ηπα ξεκαθάρισε… Μ’ αυτά ακριβώς τα λόγια.
Είναι εύκολο να βρείτε την 14σελίδων επίσημη περίληψη του νέου αμερικανικού δόγματος. Τέσσερα κράτη αναφέρονται ρητά σαν «απειλή»: Κίνα, ρωσία, βόρεια κορέα, ιράν. Στην 4η σελίδα (της περίληψης) όπου παρουσιάζονται οι «στόχοι», η δεύτερη παράγραφος είναι κατατοπιστική μέσα στη συντομία της:
Οι μακροπρόθεσμοι στρατηγικοί ανταγωνισμοί με την Κίνα και την Ρωσία είναι οι κύριες προτεραιότητες του Υπουργείου [«άμυνας»…] και απαιτούν αυξημένες και έντονες επενδύσεις, εξαιτίας του μεγέθους των απειλών που συνιστούν για την ασφάλεια και την ευημερία των ηπα σήμερα, και την δυναμική αύξησης αυτών των απειλών στο μέλλον. Παράλληλα, το Υπουργείο θα εντατικοποιήσει τις προσπάθειές του να αποτρέψει και να αντιμετωπίσει τα κακοποιά καθεστώτα (rogue regimes) όπως η Βόρεια Κορέα και το Ιράν, να νικήσει τις τρομοκρατικές απειλές προς τις Ηπα, και να σταθεροποιήσει τα κέρδη μας στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, ενόσω θα κινείται προς μια προσέγγιση με μεγαλύτερο βάρος στην εξασφάλιση πηγών χρηματοδότησης.
Στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο («στρατηγική προσέγγιση»), η έκθεση ξεκαθαρίζει:
Περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κράτος, η Αμερική μπορεί να επεκτείνει τον χώρο ανταγωνισμού, παίρνοντας την πρωτοβουλία για να προκαλέσει τους ανταγωνιστές μας εκεί που εμείς έχουμε πλεονεκτήματα και αυτοί είναι αδύναμοι. Μια πιο φονική ισχύς [αμερικανική], οι ισχυρές συμμαχίες και συνεταιρισμοί, η αμερικανική τεχνολογική καινοτομία και μια κουλτούρα αποτελεσματικότητας θα δημιουργήσουν την αποφασιστική και σταθερή στρατιωτική υπεροχή των Ηπα…
Να είμαστε στρατηγικά προβλέψιμοι αλλά επιχειρησιακά απρόβλεπτοι: η απώθηση ή η κατανίκηση των μακροπρόθεσμα στρατηγικών ανταγωνιστών είναι μια δομικά διαφορετική πρόκληση σε σχέση με τους περιφερειακούς αντιπάλους που ήταν ο στόχος στις στρατηγικές του παρελθόντος. Η δύναμή μας και οι αναβαθμισμένες ενέργειές μας μαζί με τους συμμάχους μας θα επιδεικνύουν την προσήλωσή μας στην αποτροπή των εναντίον μας επιθέσεων, αλλά το ξεδίπλωμα της δύναμής μας, οι στρατιωτικές θέσεις μας και οι επιχειρήσεις μας θα πρέπει να εισάγουν την αβεβαιότητα στους αντιπάλους που λαμβάνουν τις αποφάσεις. Με τους συμμάχους και τους εταίρους μας, θα προκαλούμε τους ανταγωνιστές μας αναγκάζοντάς τους να κινηθούν σε θέσεις που δεν τους βολεύουν, προκαλώντας σύγχιση στις προσπάθειές τους, αποτρέποντας τις επιλογές τους ενόσω θα επεκτείνουμε τις δικές μας, και αναγκάζοντάς τους να αντιμετωπίσουν την σύγκρουση μαζί μας κάτω από συνθήκες δυσμενείς γι’ αυτούς.
…
(φωτογραφία: ο «τρελός σκύλος» στην χθεσινή παρουσίαση του νέου πολεμικού δόγματος. Σφίγγει τις γροθιές του, για να δώσει έμφαση…)