Αφγανιστάν 2018 – 1

Πέμπτη 28 Δεκέμβρη. Στην πολιτική γεωγραφία οι αποστάσεις δεν είναι χιλιομετρικές. Στην γεωγραφία των χαρτών είναι. Αλλά τα χιλιόμετρα τα ξέρουν όσοι μετακινούνται στην ξηρά – και τα μίλια στη θάλασσα. Τα υπόλοιπα; Φαντασιώσεις…

Στη χιλιομετρική γεωγραφία το αφγανιστάν είναι μακριά. Στην πολιτική τέτοια, πότε είναι έτσι, πότε είναι αλλιώς. Το 2001, όταν το αφγανιστάν κηρύχτηκε απ’ την Ουάσιγκτον σαν ο safe heaven της τρομοκρατίας, ήταν κοντά. Όταν η al Qaida ανακηρύχτηκε το μυστηριώδες απόλυτο κακό, πάλι ήταν κοντά. Όταν ο bin Laden έγινε η icon του απόλυτου τρομοκράτη, οι σπηλιές της tora bora ήταν (ιδεολογικά) σε κάθε πρωτοκοσμικό σπίτι. Το υπόλοιπο καιρό; Ποιο αφγανιστάν;

Σωστά (δηλαδή: λάθος!). Το 2018 το αφγανιστάν θα ξαναείναι κοντά, και ταυτόχρονα μακριά. Δεν το διαλέξατε (για τουριστικό προορισμό…) αλλά μήπως διαλέξατε την εποχή που ζείτε; Το αφγανιστάν διαμορφώνεται σαν αναβάθμιση ενός (βασικού) πεδίου μάχης του 4ου παγκόσμιου. Το 2018 θα συμβούν εκεί σοβαρά γεγονότα. Όποια / όποιος έχει την υπομονή (ή μήπως το βίτσιο;) να παρακολουθεί σταθερά την ασταμάτητη μηχανή θα έχει προϊδεαστεί. Είναι εύκολο να κάνει κάποιος αναζήτηση στο site μέσω worldpress….

Πρέπει τώρα να θυμίσουμε αυτό, από σχόλιο της 6ης Μάη (America first):

Ο Lawrence Wilkerson, επιτελάρχης του αμερικάνου στρατηγού και στη συνέχεια υπ.εξ. (2001 – 2005, στην πρώτη θητεία του Μπους του Β) Colin Powell, έδωσε μια συνέντευξη στο ανεξάρτητο ιντερνετικό κανάλι real news (καμμία σχέση με το ελληνικό καθεστωτικό συγκρότημα!). Τα λεγόμενά του είναι πολύ πιο πέρα από «απλή προσωπική γνώμη».

Ερώτηση (του δημοσιογράφου Aaron Mate): Ακούμε τώρα ότι ο πρόεδρος Trump θα στείλει περισσότερο στρατό στο Αφγανιστάν, ύστερα από αίτημα των στρατηγών του. Αυτό που με εντυπωσιάζει σ’ αυτή τη συζήτηση είναι ότι όχι και πολύ παλιά, μόλις το 2011, στην κορύφωση της εκστρατείας επί προεδρίας Obama, υπήρχαν 100.000 αμερικάνοι στρατιώτες εκεί. Δεν κατάφεραν να νικήσουν τους Ταλιμπάν. Οπότε τώρα, που υπάρχουν 9.000, γίνεται κουβέντα να πάνε μερικές χιλιάδες ακόμα, λες και πρόκειται να κάνουν την διαφορά. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτόν τον πόλεμο των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, που δεν δείχνει να τελειώνει μετά από 16 ολόκληρα χρόνια;

Απάντηση (Wilkerson): … Η στρατηγική λογική έχει αλλάξει, και νομίζω ότι θα μείνουμε στο Αφγανιστάν για τα επόμενα 50 χρόνια. Επειδή το Αφγανιστάν είναι για εμάς η μόνη δυνατότητα, η μόνη χερσαία δυνατότητα, το μόνο έδαφος όπου μπορούμε να έχουμε αμερικανικές δυνάμεις έτσι ώστε οποιαδήποτε στιγμή το θελήσουμε, οποιαδήποτε στιγμή διατάξει ο πρόεδρος, να εμπλακούμε ή να προκαλέσουμε προβλήματα στους Κινέζους, μ’ αυτήν την θεωρία τους “one belt one road”, που σημαίνει ότι θέλουν να φτιάξουν έναν καινούργιο δρόμο του μεταξιού απ’ την επαρχία Xinjiang ως την Ευρώπη.

 … Διαπιστώσαμε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο ή και σχεδόν αδύνατο να μπλοκάρουμε αυτήν την ιστορία στην ανατολική Μεσόγειο με ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις. Γι’ αυτό και δεν νομίζω ότι θα φύγουμε απ’ το Αφγανιστάν…

Η σχέση ανάμεσα στην ανατολική Μεσόγειο και στην κεντρική ασία θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη… Σχέση πολιτικής γεωγραφίας.

Σε ποια εποχή και σε ποια γεωγραφική περιοχή, είπαμε, σας (μας) έριξε ο πελαργός; Well: όποιος βρει άμμο και γουστάρει χώνει το κεφάλι του (και νομίζει ότι ησύχασε…).

Αφγανιστάν 2018 – 2

Πέμπτη 28 Δεκέμβρη. Πιο πρόσφατα (19 Νοέμβρη, αφγανιστάν 1) σημειώναμε: … Ήταν το κινέζικο καθεστωτικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua που, σε μια ανάλυσή του στις 13 Νοέμβρη, υποστήριξε ότι είναι η κίνα, η ρωσία, το ιράν, το πακιστάν και τα κεντροασιατικά κράτη που μπορούν να μεσολαβήσουν για να γίνουν πετυχημένες διαπραγματεύσεις μεταξύ των ταλιμπάν και της Καμπούλ· και όχι οι ηπα και οι συμμαχοί τους…

Αυτό ακριβώς συμβαίνει ήδη! Σε παράλληλα επίπεδα. Ένα απ’ αυτά: την περασμένη Κυριακή (24 Δεκέμβρη) στην πακιστανική πρωτεύουσα, στην Islamabad, έγινε διήμερη «σύνοδος για την περιφερειακή ασφάλεια». Με την συμμετοχή των προέδρων των κοινοβουλιών από: το πακιστάν (φιλοξενούσε τη σύνοδο), το ιράν, την τουρκία, το αφγανιστάν, την ρωσία και την κίνα… Η ιδέα της «περιφερειακής ασφάλειας» σημαίνει: τα προβλήματα της γειτονιάς θα τα λύσουν οι γείτονες, και όχι αυτοί που σκάνε με αλεξίπτωτα από μακριά… Δηλαδή οι αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους…

Εκ μέρους του ρωσικού κοινοβουλίου ήταν ο πρόεδρός του Vyacheslav Volodin (πρώην εκπρόσωπος τύπου του Πούτιν). Αυτό που ακολουθεί είναι τμήμα της ενημέρωσης που έκανε στον Πούτιν, όπως έγινε δημόσια γνωστό:

… Φυσικά, όλοι όσοι συμμετείχαν στο συνέδριο μοιράστηκαν μία βασική έγνοια, που είναι η ανάγκη να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία που έχει εγκατασταθεί στο αφγανιστάν. Αποκτάει πόρους μέσω του εμπορίου ανρκωτικών… Το πακιστάν και το ιράν πιστεύουν ότι από τότε που κατέφθασαν οι αμερικανοκρατούμενες δυνάμεις οι εκτάσεις όπου καλλιεργείται όπιο αυξήθηκαν κατά χιλιάδες φορές, και ο αριθμός των εργαστηρίων επεξεργασίας του πολλαπλασιάστηκαν πολλές φορές… Απ’ αυτή την άποψη, οι χώρες που πήραν μέρος έχουν σοβαρές ανησυχίες. Απ’ την άποψη της θετικής συνεργασίας – οι κινέζοι, οι ιρανοί και εμείς το δηλώσαμε καθαρά – όλοι μίλησαν για την θετική εμπειρία που απέκτησε ο κόσμος στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του isis στη συρία, που θα μπορούσε να έχει φτιάξει εκεί ένα τρομοκρατικό κράτος…

Απ’ τους 6 που συμμετείχαν οι 3 συγκροτούν ήδη το «μπλοκ της Αστάνα» στο συριακό πεδίο μάχης· και ο τέταρτος (το Πεκίνο) παρακολουθεί από πολύ κοντά (μα πάρα πολύ κοντά). Οι άλλοι δύο του συνεδρίου ήταν ένας εκπρόσωπος του πακιστάν… και ο πρόεδρος του αφγανικού κοινοβουλίου, βουλευτής ουζμπέκικης καταγωγής (κρατείστε το αυτό…), της αντιπολίτευσης. Ο (φύλαρχος / πολέμαρχος της Hezb-e-Islami) Abdul Rauf Ibrahimi.

Συμφώνησαν, λοιπόν, αυτοί α) ότι η καταπολέμηση της τρομοκρατίας στη συρία (απ’ το “μπλοκ της Αστάνα”) ήταν πολύ πετυχημένη, και β) ότι υπάρχει πρόβλημα τρομοκρατών στο αφγανιστάν, που πρέπει να αντιμετωπιστεί το ίδιο πετυχημένα. Ποιοί είναι αυτοί οι τρομοκράτες στο Ινδοκούς; Μήπως οι ταλιμπάν; Όχι βέβαια!!! Τρομοκράτες που χρήζουν πετυχημένης αντιμετώπισης στο αφγανιστάν (όπως στη συρία) είναι ο isis… Πούσαι αμερικανική αντιτρομοκρατία που νόμιζες ότι έχεις το μονοπώλιο!!!

Ο πρόεδρος του ιρανικού κοινοβουλίου Ali Larijani το είπε στη σύνοδο τόσο καθαρά που περισσότερο δεν γίνεται: Είναι αναγκαίο να ενισχύσουμε τις συμμαχίες, όπως αυτή ανάμεσα στο ιράν, την ρωσία και την τουρκία, γιατί έτσι θα αποκτήσουν νόημα αυτές οι συναντήσεις, κι αν η κίνα και το πακιστάν βοηθήσουν σ’ αυτό το θέμα [: την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας του isis στο αφγανιστάν] είναι σίγουρο ότι θα πετύχουμε.

Αφγανιστάν 2018 – 3

Πέμπτη 28 Δεκέμβρη. Αν θα βοηθήσουν, λέει, το Πεκίνο και η Ισλαμαμπάντ; Μια μέρα μετά την λήξη εκείνης της συνόδου, στις 26 Δεκέμβρη, έγινε στο Πεκίνο μια άλλη συνάντηση: του “διαλόγου ανάμεσα σε κίνα – αφγανιστάν – πακιστάν”. Φρέσκο κόλπο, είχε γρήγορα αποτελέσματα: τις τζίφρες για την δημιουργία του “economic corridor” κίνας – πακιστάν μέσω αφγανιστάν: ενός απ’ τους βασικούς (και γεωπολιτικά στρατηγικούς) κλάδους του one belt / one road. (Φυσικά οι υπογραφές είναι υπογραφές· αλλά ας μην παίζει κανείς με τις υπογραφές του Πεκίνου…)

Βέβαια η εκπροσώπηση της Καμπούλ ήταν η «επίσημη», δηλαδή μιας κυβέρνησης που παραπαίει και στηρίζεται (;) υποτίθεται στην Ουάσιγκτον και στον αμερικανικό στρατό. Προσέξτε όμως τι έλεγε η τρίτη παράγραφος της ανακοίνωσης τύπου που εξέδωσε η Ισλαμαμπάντ γι’ αυτήν την συνάντηση:

… Οι τρεις πλευρές επαναεπιβεβαίωσαν ότι μια περιεκτική και ευρεία ειρήνη και η ανάλογη διαδικασία συμφιλίωσης, που θα είναι «Afghan led, Afghan owened”, και θα υποστηρίζεται περιφερειακά και διεθνώς, είναι η πιο βιώσιμη λύση για την βία στο Αφγανιστάν. Μ’ αυτή την έννοια καλούν του Taliban να πάρουν μέρος στις ειρηνευτικές διαδικασίες απ’ τα πρώτα τους στάδια…

Οι taliban (που κατέχουν ήδη το 40% του αφγανικού εδάφους) ΔΕΝ είναι τρομοκράτες (κατά την τριμερή κίνας – αφγανιστάν – πακιστάν…), παρότι σκοτώνουν κατά δεκάδες μπάτσους και στρατιώτες της κεντρικής κυβέρνησης, αλλά, ακόμα χειρότερα, κάνουν και επιθέσεις κατά αμερικανικών βάσεων… Αυτοί οι παλιοχαρακτήρες (για τους οποίους η Ουάσιγκτον υποψιάζεται έως είναι σίγουρη ότι εξοπλίζονται, μπορεί και εκπαιδεύονται από την Μόσχα) είναι τμήμα της διαδικασίας ειρήνευσης στο αφγανιστάν. Αυτό δήλωσε το Πεκίνο, η Ισλαμαμπάντ, αλλά και η παραπαίουσα κυβέρνηση στην Καμπούλ… Ταμάμ.

Και ποιοι είναι οι «τρομοκράτες» που πρέπει να αντιμετωπιστούν; – ξαναρωτάμε… Μα ο isis!!!

(φωτογραφία: Για την συλλογή σας. Από αριστέρα προς τα δεξιά ο υπ.εξ. του αφγανιστάν Salahuddin Rabbani, της κίνας Wang Yi και του πακιστάν Khawaja Asif – προχτές…)

Αφγανιστάν 2018 – 4

Πέμπτη 28 Δεκέμβρη. Ο isis; Στο αφγανιστάν; Μα βέβαια!!! Την ίδια ημέρα (26 Δεκέμβρη) ο επικεφαλής του ρωσικού στρατού στρατηγός Valery Gerasimov, σε μια απ’ τις σπάνιες συνεντεύξεις του, δήλωσε ότι το μεγαλύτερο μέρος των ενόπλων του isis που έχουν ηττηθεί στη συρία φεύγουν για την λιβύη και την νοτιοδυτική ασία. Για να επιμείνει: …Σύμφωνα με πληροφορίες από δορυφόρους και άλλες πηγές, εκατοντάδες στελέχη του isis εκπαιδεύονται τώρα που μιλάμε σε στρατιωτικές βάσεις των ηπα στη συρία… Εννοούσε μία βάση στα σύνορα με την ιορδανία και τις πολύ περισσότερες βάσεις στις ypgκρατούμενες περιοχές της βόρειας συρίας.

Ο ειδικός απεσταλμένος της Μόσχας στο αφγανιστάν Zamir Kabulov, σε δική του συνέντευξη, ήταν πιο συγκεκριμένος:

… Ο isis έχει αυξήσει την παρουσία του στο αφγανιστάν. Η εκτίμησή μας είναι ότι οι δυνάμεις του είναι πάνω από 10.000 ένοπλοι, και συνεχίζει να αυξάνεται. Σ’ αυτόν τον αριθμό περιλαμβάνονται ένοπλοι με πείρα απ’ τη συρία και το ιράκ… Στόχος του isis είναι να επεκτείνει την επιρροή του εκτός αφγανιστάν, που θα το χρησιμοποιήσει σαν βάση. Κάτι τέτοιο αποτελεί σοβαρή απειλή για τη κεντρική ασία και τον νότο της ρωσίας….

‘Εχουμε και λέμε λοιπόν, σύμφωνα με τα λεγόμενα του “ευρασιατικού μπλοκ”. Α) Ο isis, μετά την ήττα του στη συρία και στο ιράκ ανασυγκροτείται στο αφγανιστάν υπό την εποπτεία της Ουάσιγκτον· Β) ο isis χρηματοδοτείται απ’ την παραγωγή οπίου, και πάλι χάρη στην αμερικανική κατοχή του αφγανιστάν· Γ) το “μπλοκ της Αστάνα” plus πακιστάν και κίνα ανησυχούν σφόδρα γι’ αυτό, και είναι διατεθειμένοι όλοι να πράξουν τα δέοντα· Δ) Πεκίνο, Ισλαμαμπάντ και Καμπούλ (υπό την τωρινή διοίκηση…) μεθοδεύουν σοβαρά επενδυτικά κόλπα, και καλούν τους ταλιμπάν να συμμετάσχουν έγκαιρα σ’ αυτά (κάτι που, είμαστε σίγουροι, τους ενδιαφέρει…).

Τελειώσαμε; Όχι.

Αφγανιστάν 2018 – 5

Πέμπτη 28 Δεκέμβρη. Ξανά την ίδια ημέρα (26 Δεκέμβρη – τι πυκνότητα!) που μόλις είχε τελειώσει το 6μερές διήμερο συνέδριο στην Ισλαμαμπάντ και γινόταν η 3μερής συνάντηση στο Πεκίνο, στη Μόσχα γινόταν η “άτυπη” σύνοδος των μελών της CIS («κοινοπολιτεία ανεξαρτήτων κρατών»). Η CIS είναι οικονομική συνεργασία. Κανένα πρόβλημα: η «τρομοκρατία» είναι και οικονομικό πρόβλημα…

Οπότε ο Πούτιν είχε το περιθώριο να δηλώσει ότι: …οι χώρες της CIS ενισχύουν την συνεργασία τους ενάντια στην τρομοκρατία, το διασυνοριακό έγκλημα και το εμπόριο ναρκωτικών… Είμαι σίγουρος ότι η μεγαλύτερη εμβάθυνση της συνεργασίας στην CIS ανταποκρίνεται στα θεμελιώδη συμφέροντα των εθνών μας…

Ωστόσο σαν οικονομική συνεργασία η CIS δεν θα μπορούσε να κάνει σπουδαία πράγματα στην «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», δηλαδή του isis (στο αφγανιστάν κατά κύριο λόγο, και όπου αλλού χρειαστεί, κατ’ αρχήν στα εδάφη των κρατών μελών). Κάτι έλειπε απ’ τις δηλώσεις του Πούτιν: ο στρατός. Ανέλαβε να καλύψει την έλλειψη ο παρών στην «έκτακτη» σύνοδο πρόεδρος του κιργιζιστάν Sooronbai Zheenbekov:

… Θεωρώ ότι είναι αδύνατο να εξασφαλίσουμε την συλλογική ασφάλεια, την αξιόπιστη προστασία των συνόρων μας και να ανταπεξέλθουμε στις σημερινές προκλήσεις και απειλές χωρίς την αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ των κρατών της κοινοπολιτείας ανεξάρτητων κρατών και εκείνων του οργανισμού συλλογικής ασφάλειας (CSTO) στο ζήτημα της ασφάλειας των συνόρων…

Τέλεια! Τώρα ο πολιτικοστρατιωτικός χάρτης γίνεται σαφέστερος. Ο Collective Security Treaty Organization είναι η στρατιωτική συμμαχία ρωσίας, λευκορωσίας, αρμενίας, καζακστάν, κιργιζιστάν και τατζικιστάν (με το ουζμπεκιστάν να το παίζει μπαλαντέρ, πότε μέσα πότε έξω…) Το αφγανιστάν έχει καθεστώς μόνιμου παρατηρητή εδώ…

Υπάρχει όμως κι άλλη μια συμμαχία που θα μπορούσε να ενδιαφέρεται για την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας» στο αφγανιστάν: το «σύμφωνο της Σαγκάης». Με μέλη 4 + 1 απ’ τα μέλη τους CSTO (καζακστάν, κιργιζιστάν, ρωσία, τατζικιστάν, ουζμπεκιστάν) συν…. την κίνα…

Όλα αυτά τι σημαίνουν; Σημαίνουν ότι ο βασικός πολιτικοστρατιωτικός πυρήνας α λα «μπλοκ της Αστάνα» υπάρχει ήδη – για την περίπτωση της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας στο αφγανιστάν», με τρόπο που δεν θα αρέσει καθόλου στην Ουάσιγκτον. Η προσθήκη της Τεχεράνης, της Ισλαμαμπάντ και, ως ενα σημείο, της Άγκυρας σ’ αυτόν τον πυρήνα δεν θα είναι δύσκολη. (Για να μην πούμε: είναι δεδομένη!)

Happy new year!! Αν, μέσα στο 2018, το αφγανιστάν έρθει κοντύτερα στους μυωπικούς πρωτοκοσμικούς ορίζοντες, μην παραξενευτείτε. Θα φταίει η αδιάλλακτη πολιτική γεωγραφία του καπιταλισμού…

Κεντρική ασία

Τετάρτη 27 Δεκέμβρη. Πρέπει να έχει αποκτήσει μια ακόμα φαγούρα η Ουάσιγκτον: με την κεντρική ασία και τον έλεγχό της. Προς το παρόν το κάστρο της λέγεται «αφγανιστάν». Είναι όμως απόρθητο;

Στην «αιφνιδιαστική» επίσκεψή του στο αφγανιστάν πριν 6 ημέρες ο αντιπρόεδρος Pence κούνησε το δάκτυλο στην Ισλαμαμπάντ. Επί πολύ καιρό το πακιστάν προσφέρει καταφύγιο στους ταλιμπάν και πολλές άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις· αλλά τέλειωσαν αυτές οι μέρες είπε. Ο πρόεδρος Trump έχει προειδοποιήσει το πακιστάν. Τα λέγαμε και στις 22 Δεκέμβρη (ένα ακόμα σταυρουδάκι).

Αφού το ψόφιο κουνάβι έκανε τέτοια προειδοποίηση, όλοι ανατρίχιασαν. Υπάρχει όμως κάτι σοβαρότερο πίσω απ’ τις ψοφιοκουναβίστικες προειδοποιήσεις: η ανησυχία της Ουάσιγκτον (βάσιμη, εντελώς βάσιμη!) ότι μπορεί να στριμωχτεί πολύ σοβαρά στο Ινδοκούς· ακόμα και να αναγκαστεί να τα μαζέψει. Ο μονόδρομος των αμερικανικών βάσεων στο αφγανιστάν έχει πίσω του διαδρόμους (χερσαίους και αεροπορικούς) ανεφοδιασμού μέσω πακιστάν. Είναι, σα να λέμε, ευάλωτος σε (πακιστανικούς) εκβιασμούς. Κι αφού η Ισλαμαμπάντ είναι πολύ πιθανό (έως σχεδόν σίγουρο λέμε) ότι «θα βρει το φως» της δίπλα στο Πεκίνο (με το οποίο, έτσι κι αλλιώς, έχει παλιά συμμαχία) πως θα συνεχίσει να ελέγχει στρατιωτικά η Ουάσιγκτον τα υψίπεδα της κεντρικής Ασίας, μερικούς χερσαίους «δρόμους του μεταξιού», αλλά και την συσχέτιση της ναυτικής κυριαρχίας της (;) στον ινδικό με την περικύκλωση της κίνας (και όχι μόνο) χωρίς ανεφοδιασμό; Το μάθημα το έμαθε ο Ναπολέων (ο μέγας), το έμαθε και ο Χίτλερ – αλλά η Ουάσιγκτον δεν το ξέρει ακόμα: Μακριές γραμμές ανεφοδιασμού; Βάψτα μαύρα!!!

Ο Pence πήγε στην Καμπούλ στις 21. Δυο μέρες νωρίτερα το ψόφιο κουνάβι επεδίωξε τηλεφωνική κουβεντούλα με τον πρόεδρο του ουζμπεκιστάν Shavkat Mirziyoyev. Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση του άσπρου σπιτιού οι δύο πρόεδροι …«συζήτησαν τον ρόλο του Ουζμπεκιστάν στη κεντρική ασία, συμπεριλαμβανόμενης της υποστήριξής του στην πολιτική του προέδρου Trump στη νότια Ασία και στις αμερικανικές προσπάθειες στο αφγανιστάν»…

Είναι φάρσα η προσπάθεια επανάληψης της ιστορίας· είναι τέτοια και χωρίς τα αποφθέγματα του κυρ Κάρολου. Το 2001, με την φόρα της «μόνης υπερδύναμης» και του «ολοκληρωτικού προληπτικού αντιτρομοκρατικού πολέμου», η Ουάσιγκτον κατσικώθηκε στο ουζμπενιστάν αποκτώντας μια αεροπορική βάση στο έδαφός του, κοντά στη Khanabad, στο νότο. Για «αντιτρομοκρατικούς σκοπούς» βέβαια· ποια ήταν η Τασκένδη που θα έλεγε «όχι»; Η Ουάσιγκτον έδινε λεφτά (τρίζοντας τα δόντια) και εκείνη η βάση ήταν η πρώτη που αποκτούσε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στον πρώην «σοβιετικό χώρο».

Δεν κράτησε πολύ. Το καλοκαίρι του 2005 η Τασκένδη (υπό τον post soviet πρόεδρο Karimov) έδωσε έξι μήνες προθεσμία στα αμερικανικά κομμάντα να τα μαζέψουν και να ξεκουμπιστούν. Πολλοί είπαν ότι αυτό έγινε κάτω απ’ την πίεση του Πούτιν, που εν τω μεταξύ είχε εδραιωθεί στη Μόσχα. Σωστό φαίνεται. Ας κοιτάξει όμως κανείς τον χάρτη (αν δεν θέλει να ασχοληθεί με την ιστορία): το Ουζμπεκιστάν δεν βρίσκεται βόρεια του μεξικό… Τώρα, 12 χρόνια μετά, η Ουάσιγκτον πιστεύει ότι ο «μετριοπαθής» Mirziyoyev είναι του χεριού της. Και ότι θα την ξαναφτιάξει εκείνη την ωραία βάση που είχε παλιά… Πώς έτσι; Η γεωγραφία δεν άλλαξε· και η Ουάσιγκτον παρακμάζει… Θα πληρώσει το ψόφιο κουνάβι; Μα δεν κάνει οικονομία για την “america first”;

Εννοείται ότι στην (εύκολα αναγνωρίσιμη) αμερικανική απόγνωση, εκφρασμένη απ’ το ψόφιο κουνάβι τηλεφωνικά, – Έλα ρε φιλάρα, τι γίνεται; Καιρό έχουμε να πούμε… το ουζμπέκικο καθεστώς ανταποκρίθηκε όλο χαρά – Πού ‘σαι ρε ψηλέ! Πάνω που σκεφτόμουνα να σε πάρω…

Αυτά έγιναν πριν κάτι μέρες. Αλλά χτες ο Mirziyoyev ήταν στη Μόσχα, στην “άτυπη” σύνοδο των κρατών μελών του CIS («κοινοπολιτεία ανεξαρτήτων κρατών»), για να κουβεντιάσει ζητήματα περιφερειακής ασφάλειας… Υποθέτουμε ότι η σύνοδος θα συμφώνησε ότι δεν πρέπει η Τασκένδη να αποπάρει τον Ουάσιγκτον… Το πως και γιατί θα (την) δουλεύει, αυτό είναι θέμα για «εξόρυξη» – κοτζάμ 2018 είναι μπροστά μας!!!

Στο απόσπασμα…

Τετάρτη 27 Δεκέμβρη. Ο φίλος κι αδελφός της Αθήνας, του ψεκασμένου, του ογκόλιθου, του ψόφιου κοριού, όλης της κυβερνητικής παλιοπαρέας του ελληνικού βαθέος κράτους, κι όλων των υπόλοιπων βιτρινών, ο ισραηλινός υπ.αμ. Avigdor Lieberman, κατέθεσε νομοσχέδιο για την ενεργοποίηση της θανατικής ποινής. Για τους παλαιστίνιους φυσικά, για τους οποίους ισχύει μεν «άτυπα» (12 τουλάχιστον δολοφονημένοι διαδηλωτές τις 3 τελευταίες εβδομάδες), αλλά αυτός ο καλοκάγαθος, ανθρωπιστής, δημοκράτης θέλει να νομιμοποιηθεί επίσημα, με δικαστικές αποφάσεις, κάμερες, ζεστό χειροκρότημα απ’ το φιλοθεάμον κοινό, και όλα τα υπόλοιπα που ομορφαίνουν την ζωή κάθε φασίστα.

Ποιο είναι το επιχείρημα του συγκεκριμένου χασάπη: Και στις ηπα ισχύει τέτοια νομοθεσία. Που σημαίνει ότι ταιριάζει στο ισραήλ να ακολουθήσει ένα τόσο δυναμικό δημοκρατικό σύστημα στον κόσμο – εννοεί το αμερικανικό.

Αν δεν κάνουμε λάθος (και δεν κάνουμε), όταν ο Ερντογάν, μετά το περσινό πραξικόπημα, έλεγε σε οπαδούς του ότι «αν θέλετε την επαναφορά της θανατικής καταδίκης θα το κάνουμε» (ολοφάνερα για να τους καλμάρει μετά τους πάνω από 200 νεκρούς του πραξικοπήματος), στα μέρη μας είχαν σηκωθεί όλες οι δημοκρατικές πέτρες, όλες οι δημοκρατικές τρίχες, μην πούμε και τίποτα παραπάνω… Ωστόσο ο Ερντογάν, αυτός που είχε καταργήσει την θανατική ποινή στην τουρκία, δεν έφερε ποτέ τέτοιο νόμο για να ψηφιστεί. Και κατά την γνώμη μας δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνει· δεν το χρειαζόταν. Το έλεγε «λαϊκίστικα»…

Τώρα ο φίλος, ο αδελφός, ο καρδιακός σύμμαχος της Αθήνας, το κάνει – το Τελ Αβίβ. Κι όχι όποιος όποιος. Ο άνθρωπος με τον οποίο τα πολιτικά και στρατιωτικά επιτελεία της Αθήνας έχουν διαρκή συνεργασία· ο άνθρωπος που έχουν εγκαλιάσει όχι μία, όχι δύο, όχι τρεις φορές…

Μπορεί να περάσει και να γίνει νόμος, μπορεί και όχι. Όμως πόσες πέτρες, τρίχες και ό,τι άλλο πρέπει να σηκωθούν; Πόσες καταγγελίες και πόσες απαιτήσεις για «τερματισμό των διπλωματικών σχέσεων» με το μιλιταριστικό, ρατσιστικό, αποικιοκρατικό, δολοφονικό καθεστώς του Τελ Αβίβ θα πρέπει να ακουστούν και να ξεχυθούν στους δρόμους;

Σσσσσςςςςςς! Κάντε λίγο ησυχία να ακούσουμε την οργή των πούρων δημοκρατών και ανθρωπιστών του ελλαδιστάν!!!! Λίγο ησυχία ρε μαλάκες: ορμάει ο έμφυτος δημοκρατισμός των ελλήνων!!! Δεν τον ακούτε που καλπάζει;

Σιγά!!! Μικροαστοί από κούνια, φασίστες από συμφέρον και πεποίθηση!!!

Γεννήτριες προβοκάτσιας

Τετάρτη 27 Δεκέμβρη. Στις 20 του περασμένου Ιούλη η ισραηλινή καθεστωτική εφημερίδα haaretz στην ηλεκτρονική αγγλόφωνη έκδοσή της, κάτω απ’ το τίτλο το ισραήλ ξεκινάει μονάδα «βρώμικων κόλπων» για να βρίσκει και να σκορπάει βρωμιά σε βάρος των ομάδων του BDS, έριχνε ένα διαγώνιο φως σε κάτι που σαν ασταμάτητη μηχανή το γνωρίζαμε (ή το υποψιαζόμασταν βάσιμα), χωρίς κάποια ιδιαίτερη έκπληξη: το ισραηλινό κράτος διαθέτει (εδώ και χρόνια) μηχανισμούς «συνειδησιακού πολέμου» για χρήση όχι μόνο στο εσωτερικό του, όχι μόνο εναντίον των παλαιστινίων, αλλά εναντίον οποιωνδήποτε, οπουδήποτε στον πρώτο κόσμο, αμφισβητούν τις ισραηλινές ιμπεριαλιστικές «αλήθειες».

Δεν πρόκειται μόνο για φανερούς μηχανισμούς προπαγάνδας. Πρόκειται επίσης (και κυρίως) για κρυφούς μηχανισμούς, undercover, απο-πληροφόρησης, διαστρέβλωσης, δυσφήμισης ή/και ακύρωσης των αντιπάλων του ισραηλινού ρατσισμού. Κρυφούς μηχανισμούς που, όπου χρειάζεται, μπορούν και πρέπει να παίρνουν ακόμα και “κινηματική” μορφή….

Το άρθρο της haaretz (που περιγράφει πολύ περιληπτικά κι ένα είδος γενεαλογίας του project) είχε αφορμή μια αναδιάρθρωση των σχετικών μηχανισμών:

… Με σκοπό να πετύχει τους σκοπούς του, o επικεφαλής της σπίλωσης στο υπουργείο προπαγάνδας και παραπληροφόρησης «θα αναπτύξει και θα εφαρμόσει νέα εργαλεία και μηντιακά κανάλια, συμπεριλαμβανόμενων των έμμεσων, μέσα από εξω-κυβερνητικούς οργανισμούς». Μ’ άλλα λόγια θα δημιουργήσει, θα προσλάβει ή θα δελεάσει μη κερδοσκοπικές οργανώσεις ή ομάδες που δεν έχουν σχέση με το ισραήλ, με σκοπό να διασπείρουν το υλικό της σπίλωσης. Αυτή η δραστηριότητα περιγράφεται σαν «στρατολόγηση και προώθηση της συνεργασίας μεταξύ διαφορετικών ομάδων στο ισραήλ και διεθνώς»

Συνεχίζει αντιγράφοντας την αργκώ της κρατικής ανακοίνωσης που σχολιάζει ο αρθρογράφος. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς περί τίνος πρόκειται, έστω γενικά και αόριστα…

Η αποκάλυψη

Τετάρτη 27 Δεκέμβρη. Τέτοιο καιρό πριν ένα χρόνο, πολλούς μήνες πριν το παραπάνω άρθρο, προβλήθηκε ένα σε 4 συνέχειες ντοκυμαντέρ, παραγωγής του al Jazeera, με τίτλο “the lobby” (υπάρχει διαθέσιμο μέσω youtube). Ένας δημοσιογράφος, εξοπλισμένος με κρυφή κάμερα, εμφανίστηκε στο Λονδίνο σαν «εθελοντής», διαθέσιμος να στρατολογηθεί εναντίον των φίλων των παλαιστινίων εκεί· ειδικά εναντίον του εργατικού κόμματος του οποίου ο επικεφαλής Jeremy Corbyn έχει τοποθετηθεί καθαρά υπέρ του δίκαιου της παλαιστινιακής αντίστασης στην ισραηλινή κατοχή.

Ο «εθελοντής» κατέγραψε πλήθος συνομιλιών του αλλά και γεγονότων σ’ αυτήν την μισο-φανερή μισο-κρυφή εκστρατεία που διηύθυναν οι ισραηλινές μιστικές υπηρεσίες, με «βάση» την πρεσβεία στο Λονδίνο, εναντίον κατ’ αρχήν της νεολαίας του εργατικού κόμματος, που υποστηρίζει το BDS (Boycott, Divestment, Sactions movement) κατά του ισραηλινού απαρτχάιντ.

Το ντοκυμαντέρ είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε όσους είναι αφελείς. Όμως προκάλεσε σοβαρό σκάνδαλο στην αγγλία (το ότι στα μέρη μας δεν μαθεύτηκε τίποτα σχετικά έχει την εξήγησή του – δεν νομίζετε;) αφού σ’ αυτό εμφανίζεται ένας «ειδικός» υπάλληλος της ισραηλινής πρεσβείας, που είναι ο χειριστής της «στρατολόγησης και προώθησης της συνεργασίας μεταξύ διαφορετικών ομάδων…», να συζητάει για τις δυνατότητες και τον στόχο του «να γκρεμίσει διάφορους βουλευτές», αυτούς του εργατικού κόμματος που στρέφονται κατά της ισραηλινής κατοχής. Μ’ άλλα λόγια το Τελ Αβίβ, προκειμένου να προστατέψει τον ιμπεριαλισμό του, εμφανίζεται να διαθέτει όχι μόνο τους undercover μηχανισμούς αλλά και την πρόθεση να «καταστρέψει» άγγλους βουλευτές. Και μπορεί να φανταστεί κανείς πως ακριβώς θα το έκανε, αν δεν πιανόταν στα πράσα η μεθόδευση.

Σε πρώτο χρόνο το νόμιμο φιλο-ισραηλινό λόμπυ στην αγγλία προσπάθησε να απαγορεύσει την προβολή του ντοκυμαντέρ στην αγγλία. Επειδή δεν μπορούσε να υποστηρίξει ότι «λέει ψέμματα» ή ότι «είναι κατασκευασμένο» (αφού όλοι και όλες που μιλάνε σ’ αυτό ανήκουν στον παρακρατικό μηχανισμό του Τελ Αβίβ), κατέφυγε στα δικαστήρια κατηγορώντας το για αντισημιτισμό (!!!) Η κατηγορία περί «αντισημιτισμού» είναι βασικό εργαλείο στα «βρώμικα κόλπα» του Τελ Αβίβ, αφού επιχειρεί να ταυτίσει όποιον κάνει κριτική στο ισραηλινό κράτος, κεφάλαιο, ιμπεριαλισμό με τους … ναζί.

Εννοείται ότι το αγγλικό δικαστήριο δεν βρήκε τίποτα «αντισημιτικό» στο ντοκυμαντέρ, αφού άλλωστε τα μόνα λόγια σ’ αυτό ήταν είτε ισραηλινών πρακτόρων είτε «εθελοντών» (συχνά εν αγνοία τους) στο σχέδιο. Επετρεψε την προβολή, επαινώντας το σαν μια δουλειά που τηρεί όλα τα δημοσιογραφικά στάνταρ.

Μετά απ’ αυτό το Τελ Αβίβ αναγκάστηκε να ανακαλέσει πίσω τον πρώην καραβανά «χειριστή» και ένα ακόμα στέλεχος των υπηρεσιών που εμφανίζεται στο ντοκυμαντέρ· και να ζητήσει συγγνώμη για τις απειλές κατά των βουλευτών…

(φωτογραφία: Σκηνή απ’ το “the lobby”. Ο χειριστής ξηγιέται…)

Η αποβλάκωση

Τετάρτη 27 Δεκέμβρη. Τυπικά το ισραηλινό καθεστώς κάνει αυτό που θα έκανε κάθε κράτος· ειδικά τα κράτη των οποίων τα συμφέροντα μπορούν να θιγούν σοβαρά από κινηματικές και δημόσιες δράσεις εναντίον τους, ακόμα και στην άλλη άκρη του πλανήτη: προβοκάρει με κάθε διαθέσιμο τρόπο, φτάνοντας όσο μακρυά χρειάζεται.

Ουσιαστικά, τόσο το “the lobby” όσο και το άρθρο της haaretz δείχνουν ότι προκειμένου να επιβάλλει σιωπή στις εναντίον του κριτικές το Τελ Αβίβ (και προφανώς δεν είναι το μόνο…), μέσω φανερών ή/και undercover μηχανισμών δρα ακόμα και σε κράτη που είναι συμμαχικά του· ίσως ειδικά σ’ αυτά. Το αγγλικό δεν είναι δευτερεύον συμμαχος, έτσι δεν είναι; Υποθέτουμε ότι αυτό μπορεί να το κάνει και μέσω των κρατικών ή των παρακρατικών μηχανισμών κάθε συμμάχου· έχει ενδιαφέρον όμως (και, τελικά, ιδιαίτερο βάρος) ότι αναπτύσσει και δικούς του, ανεξάρτητους μηχανισμούς. Προφανώς δεν ακολουθεί παντού τις ίδιες τακτικές. Πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα συγκεκριμένα δεδομένα (πολιτικά, ιδελογικά, κοινωνικά, οικονομικά, γεωγραφικά, ιστορικά) κάθε «στόχου», να προσαρμόζει τις τακτικές, να χαμαιλεοντίζει όπου χρειάζεται, να γαυγίζει όπου μπορεί, να πλαστογραφεί πειστικά, να χρηματοδοτεί χωρίς να φαίνεται, και λοιπά.

Και πάλι δεν θα έπρεπε να ξαφνιάζεται κανείς. Οι προθέσεις και οι σχεδιασμοί πληροφοριακής χειραγώγησης στις καπιταλιστικές κοινωνίες είναι τόσο «φυσικοί» όσο το γεγονός ότι τα αφεντικά δεν αυτοπεριορίζονται στην υλική τους κυριαρχία αλλά δίνουν μεγάλο, στρατηγικό βάρος στην ιδεολογική συσκότιση. Αυτονόητο είναι, επίσης, πως όταν δυναμώνουν οι (όποιες) αρνήσεις ή όσο οξύνεται ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, τόσο πιο επείγουσα είναι η διανοητική χειραγώγηση· το «κάψιμο των μυαλών».

Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμιά δικαιολογία σε όσους φουσκώνουν σαν επαναστατικά παγώνια υιοθετώντας τις (αντίπαλες μεταξύ τους) βρωμιές του Τελ Αβίβ, της Ουάσιγκτον, της Μόσχας ή του Πεκίνου, του Λονδίνου, του Παρισιού, του Βερολίνου ή της Ρώμης, της Αθήνας ή της Άγκυρας. Σ’ έναν καπιταλισμό σχεδόν δύο αιώνων κανείς δεν μπορεί να το παίζει «εγώ τώρα ήρθα, δεν ξέρω…».

Οι «φτωχοί τω πνεύματι» είναι μακάριοι από παπάδες και βασιλιάδες (έστω: των ουρανών) – όχι στον ταξικό ανταγωνισμό…