Μέση Ανατολή 2

Τρίτη 12 Δεκέμβρη. Η ισραηλινή φασιστο/μιλιταριστική κρατική προπαγάνδα κάνει προσπάθειες να πείσει ότι οι παλαιστίνιοι σκοτώνονται μόνοι τους και σκηνοθετούν επιθέσεις του ισραηλινού στρατού, για να προκαλέσουν την συμπάθεια του κόσμου. Το κόλπο είναι παλιό, το εφάρμοσαν κατά κόρον σέρβοι (και έλληνες αδελφοί) στα χρόνια της σφαγής των βοσνίων αντρών και γυναικών, απ’ το 1992 ως το 1995. Και, ας το παραδεχτούμε, έπιασε, μιας και γαργαλούσε μια ανομολόγητη πρώτη ύλη: τον πρωτοκοσμικό χριστιανικό ρατσισμό.

Βέβαια οι παλαιστίνιοι είναι μια διαφορετική περίπτωση, σίγουρα για ιστορικούς λόγους. Επιπλέον το κίνημα BDS (Boycott, Divestment, Sanctions) κατά του ισραηλινού κράτους βρίσκεται σε ανάπτυξη διεθνώς (όχι στην ελλάδα, προς θεού!) κι έτσι τα παραμύθια του Τελ Αβίβ αποκαλύπτονται εύκολα. Απ’ την μεριά του το ισραηλινό καθεστώς, μέσω του ακροδεξιού υπ.αμ. Avigdor Liberman (αδελφικού φίλου του ψεκασμένου έλληνα υπ.αμ. και, κατά συνέπεια, του ελληνικού βαθέος κράτους) προσπαθεί να αντιγράψει / αντιστρέψει αυτήν την διεθνή καταγγελία του ισραηλινού απαρτχάιντ καλώντας σε μποϋκοτάζ του παλαιστινιακού χωριού Wadi Ara, μέσα στην ισραηλινή επικράτεια. Επειδή (λέει) οι κάτοικοί του στρέφονται κατά του ισραηλινού κράτους· υπονοώντας (κι αυτό το λένε ισραηλινές καθεστωτικές εφημερίδες) ότι πρέπει να διωχτούν απ’ τα σπίτια τους· να εξοριστούν.

Φαίνεται, τελικά, ότι οι παλαιστίνιοι δεν σκηνοθετούν την εναντίον τους τρομοκρατία, τον ρατσισμό και την ισραηλινή βία· ή ότι ο φασίστας Liberman είναι πράκτοράς τους.

Πάντως η πιο πάνω φωτογραφία δείχνει μέχρι που μπορεί να φτάσει η δολιότητα των παλαιστινίων – κι ας τόχει υπόψη του ο κάθε πατριώτης νεοέλληνας: έδεσε τα μάτια του και πήγε κι έπεσε πάνω στους στρατιώτες ο πιτσιρικάς. Ο παλιο Fawzi al-Juneidi, 16 χρονών, απ’ την Χεβρώνα. Κι όχι μόνο πήγε κι έπεσε πάνω στους φιλήσυχους ισραηλινούς στρατιώτες, αλλά δάρθηκε κιόλας μόνος του!

Αίσχος!

Ελλαδιστάν

Τρίτη 12 Δεκέμβρη. Δεν μας φαίνεται περίεργο αν ο θρυλικός «αντιπρόσωπος» (λέμε τώρα…) του Ριάντ στην αγορά των βλημάτων είχε πουλήσει σφαίρες, όπλα ή και τα δύο στον isis… Εκείνο που μας φαίνεται ενδιαφέρον είναι ότι όμορφα κι ωραία μπήκε στην άκρη το που θα πήγαιναν τελικά τα 300 ή τα 200 (χιλιάδες βλήματα) που οι φαιορόζ (με πολλή ευρύτερη συναίνεση, ξεχάστηκε αυτό;) ήθελαν να ξεφορτωθούν σε μια τιμή που μόνο κάποιοι «μη κρατικοί παράγοντες» (δηλαδή: με κάποιες δυσκολίες έρευνας στην «ελεύθερη αγορά») και σε μεγάλη ανάγκη θα πλήρωναν. Κι έτσι ξέμειναν τα βλήματα (δίπλα σε κάτι βαρέλια με βαζελίνη).

Μήπως (λέμε, μήπως) αυτά τα 300.000 βλήματα που είναι τώρα στα αζήτητα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να τα πουλήσει στους συμμάχους της που περνάνε τα πάνδεινα, στο ισραήλ, έστω και στη μισή τιμή, μπας και ησυχάσουν απ’ αυτούς τους αλητήριους που δεν θέλουν να συμφιλωθούν με την πραγματικότητα της κατοχής και της καταστροφής της ζωής τους;

Και μήπως ο ογκόλιθος υπ.εξ. Nick the greek, που έχει πολύ ωραίες ιδέες για την «δημοκρατία» όταν αναφέρεται στους φίλους του της αιγυπτιακής χούντας, πρέπει να αναλάβει υπεύθυνος δημόσιων σχέσεων στο υπουργείο του αδελφού Lieberman;

Ρομποτικοί γερανοί

Τρίτη 12 Δεκέμβρη. Στο μεγαλύτερο λιμάνι ρομποτικής εκφόρτωσης / φόρτωσης κοντέινερ εξελίσσεται στο εμπορικό λιμάνι Yangshan στη Shanghai. Τα δοκιμαστικά ξεκίνησαν προχτες, και στην πλήρη λειτουργία του θα διαχειρίζεται 4 εκατομύρια teu (μονάδα μέτρησης για τα κοντέινερ). Με προοπτική τα 6,3 εκατομμύρια.

Σχεδιασμένο και κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από κινέζους μηχανικούς και ηλεκτρονικούς, το ρομποτικό λιμάνι στη Shanghai είναι μια απ’ τις πολλές υπενθυμίσεις του γεγονότος ότι ο κινεζικός καπιταλισμός πιάνει «πρώτες θέσεις» παγκόσμια σε τεχνολογίες και εφαρμογές αιχμής – προς αγανάκτηση (φανερή ή κρυφή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία) των ανταγωνιστών του.

Γη κι ελευθερία…

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη. Η πρώτη “αραβική άνοιξη” ήρθε νωρίς. Πριν ακριβώς 3 δεκαετίες. Το φθινόπωρο του 1987. Η εξέγερση κράτησε 4 χρόνια. Ακολούθησε άλλη μια, το 2000.

Όμως η άνοιξη για τις παλαιστίνιες και τους παλαιστίνιους δεν ήρθε ποτέ ως τώρα.

Αν τα αγγλικά σας (δεν χρειάζεται δα να είναι της Οξφόρδης…) το επιτρέπουν, δείτε αυτό το “επίσημο” video ντοκουμέντο. Μπορεί να μην είναι το καλύτερο, είναι όμως χρήσιμο για «αρχάριους» – ή για όσους ξεχνούν ενώ δεν θα έπρεπε. Αν έχετε χρόνο.

Κι αν δεν έχετε, βρείτε… Κι αν σας θυμήσει κάτι που σαν διηγήθηκαν γονείς ή παπούδες απ’ την γερμανική κατοχή, θα έχετε δίκιο…

Ταξίδι χαλάρωσης

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη. Ενόσω ο ελληνικός εθνικισμός και το βαθύ κράτος πίσω του ψάχνουν “αν έπαθαν κάτι” απ’ την επίσκεψη του Ερντογάν (ενώ πουλιούνται με το κιλό σ’ όποιον δώσει καλή τιμή…), το αφεντικό του τουρκικού καθεστώτος ξανάπιασε δουλειά, την ίδια ημέρα που έφυγε απ’ την Κομοτηνή: τηλέφωνο με τον Πούτιν.

Απ’ την ανακοίνωση της Μόσχας σχετικά με την επικοινωνία της 8ης Δεκέμβρη προκύπτει κάτι που θα πρέπει να κρατήσετε, επειδή είναι λογικό: Μόσχα και Άγκυρα (και δεν είναι μόνες τους) τοποθετούν την αμερικανική ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ σε πρωτεύουσα του ισραήλ μέσα στον ευρύτερο χάρτη των πιο πρόσφατων αμερικανικών κινήσεων, στην περιοχή και όχι μόνο: την επιβολή νέων κυρώσεων κατά της Τεχεράνης και της Μόσχας, την αναμενόμενη “έξοδο” των ηπα απ’ την συμφωνία 5 + 1 για τα ιρανικά πυρηνικά, την στάση της Ουάσιγκτον στον οηε, και τις εξελίξεις στο συριακό πεδίο μάχης.

Πράγματι, όλα αυτά είναι αλληλένδετα μεταξύ τους· όμως έχει σημασία η σύνδεση που κάνει το “μπλοκ της Αστάνα” (διακριτικά και το Πεκίνο) και η τακτική που θα αναπτύξει απέναντι τους. Σήμερα ο Πούτιν πετάει στην Άγκυρα για συζήτηση από κοντά για όλα αυτά· όμως δεν είναι σίγουρο ότι οι ανακοινώσεις μετά την επαφή θα μας κάνουν σοφότερους.

Αύριο ο Ερντογάν θα προεδρεύσει σε έκτακτη σύνοδο του “οργανισμού ισλαμικής συνεργασίας”, με θέμα την Ιερουσαλήμ και όλα τα σχετικά· τα όσα συμφωνήσουν σήμερα με τον Πούτιν θα έχουν τον ρόλο τους αύριο, παρότι κατ’ αρχήν δεν περιμένουμε τίποτα περισσότερο από σκληρές δηλώσεις. Ωστόσο όσο περισσότερα “μαζεύονται” στο μεσανατολικό πεδίο μάχης τόσο περισσότερο εξαπλώνεται το πεδίο της, ας την πούμε έτσι, “επιφυλακής”. Κι όσο περισσότερο απλώνεται το “μέτωπο” της καταδίκης της Ουάσιγκτον (ακόμα κι αν είναι μόνο σε “διπλωματικό επίπεδο”) τόσο περισσότερο δυσκολεύουν οι κινήσεις των όποιων καθεστώτων προσβλέπουν στον ισραηλινό μιλιταρισμό. Ας πούμε του τοξικού πρίγκηπα ή του μέντορά του στα εμιράτα…

Ας το συνυπολογίσει κανείς: οι ηπα στα τέλη της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα δεν είναι πια οι ηπα των ‘90s· ούτε καν των ‘00s… Καθώς το Πεκίνο (κατά κύριο λόγο) και η Μόσχα με την Τεχεράνη και την Άγκυρα αναδύονται σαν «ουσιαστικοί δράστες» στη μέση Ανατολή (ή σ’ όλη την κεντρική Ασία «μέχρι τη μέση Ανατολή») προκαλούνται και θα προκαλούνται διαδοχικές συνέπειες στις επιλογές και τους προσανατολισμούς διάφορων καπιταλιστικών κρατών…

Μάχες ετοιμότητας

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη. Εν τω μεταξύ ο Ερντογάν φρόντισε να αναθερμάνει την αντιπαράθεση με το ισραηλινό καθεστώς. Μιλώντας στην Sivas χτες ανέβασε τους τόνους:

Το ισραήλ είναι ένα κράτος κατοχής και κράτος τρομοκράτης… Δεν θα αφήσουμε την Ιερουσαλήμ στη μεταχείριση ενός κράτους που σκοτώνει παιδιά. Η Ιερουσαλήμ είναι το φως μας. Δεν θα την αφήσουμε στα χέρια ενός κράτους που οι μόνες αξίες του είναι η κατοχή και η λεηλασία. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα αποφασιστικά μέσα στα όρια των νόμων και της δημοκρατίας… Θα συνεχίσουμε να είμαστε στο πλευρό των καταπιεσμένων.

Ο Νετανιάχου απάντησε σε ανάλογο ύφος, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Οι μόνοι που είναι ακροατές του αυτή τη στιγμή είναι εκείνοι που πρόλαβε να στρατολογήσει: οι ypg (ή όσοι κούρδοι έχουν ανέβει στην αμερικανικο-ισραηλινή καρότσα) – και φυσικά οι έλληνες… Αντίθετα ο Ερντογάν προσπαθεί να θεμελειώσει ηγετική θέση μέσα στον μουσουλμανικό κόσμο και έχει συγκεκριμένες γεωγραφικές εστιάσεις, που ενοχλούν έντονα και την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ:

…Ο αραβικός σύνδεσμος θα είναι παρόν στις 13 Δεκέμβρη (είπε για την έκτακτη σύνοδο του ο.ι.σ.) Ο πρόεδρός του αυτήν την περίοδο, ο βασιλιάς της ιορδανίας Abdullah ο Β, σκέφτεται όπως εμείς. Τα ισλαμικά κράτη πρέπει να αποκτήσουν ενιαία στάση για το θέμα… Οι διαιρέσεις και τα εσωτερικά προβλήματα του ισλαμικού κόσμου διευκόλυναν τις ηπα να πάρουν αυτήν την απόφαση. Το τι έγινε στο ιράκ και στη συρία είναι γνωστό. Η λιβύη, η αίγυπτος και η υεμένη αντιμετωπίζουν επίσης σοβαρά προβλήματα. Αυτό το βήμα που έγινε με την Ιερουσαλήμ δείχνει πως μερικοί επωφελούνται απ’ αυτήν την κατάσταση. Πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα σαν μουσουλμάνοι…

Τέτοιες εκκλήσεις ενότητας είναι πρακτικά ατελέσφορες όταν στον ισλαμικό κόσμο περιλαμβάνονται και η σαουδική αραβία, τα εμιράτα, ή η χούντα της αιγύπτου. Σε κάθε περίπτωση η αντιπαράθεση δεν είναι θρησκευτική, αλλά κρατικο-καπιταλιστική. Και τα συμφέροντα δεν οπαδοποιούνται με βάση τα «ιερά βιβλία»… Ωστόσο το Ριάντ έχει αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να «ξαναμιλάει» με την Ντόχα (που μέχρι προχτές είχε επικηρύξει)· ενώ ίσως και το πακιστανικό καθεστώς συνυπολογίσει τις εξελίξεις στις (στρατιωτικές) σχέσεις που θέλει να έχει με την σαουδική αραβία.

Αυτά στο φόντο της ως τώρα αντι-αμερικανικής / αντι-ισραηλινής επιτυχίας στη συρία· και των δρόμων του μεταξιού που προχωρούν…

Η πρώτη αναγνώριση

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη. Που βρίσκεται το ελλαδιστάν, σαν κράτος, σαν κεφάλαιο, σαν ιδεολογία, σαν γεωπολιτικός προσοδισμός, μέσα σ’ όλα αυτά; Μήπως βρίσκεται στην πρόσφατη κρυόκωλη δήλωση του ψόφιου κοριού (δήλωση εκβιασμένη αφού πριν από δαύτον μίλησε για το θέμα ο Ερντογάν, απ’ την Αθήνα) ότι … θεωρώ ότι η απόφαση για αναγνώριση ολόκληρης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, είναι μια απόφαση που δεν συμβάλλει στην ειρήνη σε μια περιοχή που φλέγεται από εντάσεις – ε;.

Όχι!!! Βρίσκεται σ’ αυτή την υπογεγραμμένη δήλωση: “With great honor to be in your historical capital and to meet your excellencies”. Που στα ελληνικά μεταφράζεται Είναι μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι στην ιστορική σας πρωτεύουσα και να συναντώ τις εξοχότητές σας”, έχει την υπογραφή του ψόφιου κοριού, ημερομηνία 26 Νοέμβρη του 2015 (!!!), και βρίσκεται στο βιβλίο επισκεπτών του προεδρικού μεγάρου του ισραήλ, στην Ιερουσαλήμ… Καθότι ο ψόφιος κοριός έκανε ένα πέρασμα και από εκεί στα τέλη Νοέμβρη του 2015 – με “νωπή λαϊκή εντολή”: πήγε να φιλήσει χεράκι…

Μερικοί που πήραν χαμπάρι την δήλωση τότε είπαν ότι ο ψόφιος κοριός είναι ηλίθιος. Αυτό είναι γνωστό και διαχρονικό, αλλά δεν εξηγεί την συγκεκριμένη πράξη. Ακόμα και ο πιο ηλίθιος απ’ τις πολιτικές βιτρίνες του πλανήτη έχει συμβούλους που πληρώνονται για να είναι λιγότερο ηλίθιοι από δαύτον. Κι αν ο ψόφιος κοριός είναι αγράμματος και ανιστόρητος, οι λιγότεροι αγράμματοι και ανιστόρητοι σύμβουλοί του επί ευαίσθητων ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής ξέρουν ότι το ισραηλινό κράτος δημιουργήθηκε το 1947, και ότι ποτέ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, δεν είχε σαν πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ… Ξέρουν οι σύμβουλοί του ότι η Ιερουσαλήμ περιλαμβάνεται στα άλυτα και προς διαπραγμάτευση ζητήματα της περιβόητης “λυσης των δύο κρατών”…

Συνεπώς ούτε “capital” ούτε “ιστορική capital” υπήρξε ποτέ η Ιερουσαλήμ για το ισραηλινό κράτος (και τον ισραηλινό πρόεδρο) παρ’ εκτός με μια μόνο έννοια: επειδή αυτό υποστηρίζει η ρατσιστική και μιλιταριστική ιδεολογία του Τελ Αβίβ. Αυτό υπέγραψε με τα χεράκια του ο ψόφιος κοριός στις 26 Νοέμβρη του 2015: την άποψη των συμμάχων του… Πιο σωστά: την θέλησή τους, που έφτασε στ’ αυτιά του και στο χέρι του μέσω κάποιων «ενδιάμεσων»…

Που σημαίνει, σε απλά ελληνικά: ένας ηλίθιος (;) έλληνας πρωθυπουργός υιοθέτησε αυτό που του πρότεινε ένας λιγότερο ηλιθιος (;) σύμβουλός του, και στις 26 Νοέμβρη του 2015 ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΣΑΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!!! Μόνο δυο χρόνια νωρίτερα απ’ το ψόφιο κουνάβι και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό – αυτή είναι η μοναξιά των πρωτοπόρων!!! Δεν τους αναγνωρίζεται καν η πρωτοπορεία… Γι’ αυτό και το ισραηλινό καθεστώς πήρε στα σοβαρά την αφοσίωση του εκπροσώπου του ελληνικού κράτους: φωτογράφισε τη σελίδα, την δημοσιοποίησε, και δεν είπε “έλα μωρέ, ένας μαλάκας είναι”.

Γιατί το Τελ Αβίβ ξέρει: κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος σε τέτοια καρέκλα, εκτός αν είναι ένας χρήσιμος ηλίθιος. Δηλαδή; Τσάτσος.

Έτσι έχουν τα πράγματα, χωρίς περιστροφές. Και απομένει σ’ εσάς που διαβάζετε αυτές εδώ τις γραμμές η απόφαση για το αν θέλετε να πληρώσετε τις συνέπειες της εξωτερικής πολιτικής του ελληνικού κράτους (γιατί θα υπάρξουν τέτοιες που θα κληθείτε να τις πληρώσετε, ας μην έχετε αμφιβολία!) ή όχι.

Εμείς έχουμε αποφασίσει.

(φωτογραφία πάνω: λίγο πριν ή λίγο μετά την ελληνική αναγνώριση, ο ψόφιος κοριός χαμογελάει μ’ αυτό το σπινθηροβόλο ύφος που τον έκανε αξιαγάπητο στους έλληνες, καθώς ποζάρει με τον ισραηλινό πρόεδρο Reuven Rivlin. Μαζί του χαίρεται, εκτός φωτογραφίας, το ελληνικό βαθύ κράτος που τον προώθησε στο πόστο το καλό…

φωτογραφία κάτω: φαρδιά πλατειά η υπογραφή του ψόφιου κοριού στις επιθυμίες του Τελ Αβίβ… Προφανώς για λόγους “εθνικού συμφέροντος” – αλλοίμονο! Ο ψόφιος κοριός δεν είναι προδότης!!).

Συμπαραστάτες

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη. Απ’ την άλλη άκρη της Ασίας, απ’ την Kuala Lumpur, ο υπ.αμ. Datuk Seri Hishammuddin Tun Hussein έθεσε τον στρατό του στη διάθεση των παλαιστινίων!… Προσθέτοντας ότι … εύχεται να μην χρειαστεί. (Πώς ακριβώς εννοεί η Kuala Lumpur την παλαιστινιακή χρεία του στρατού της; Δεν θέλουμε καν να το σκεφτούμε…)

Το κράτος της μαλαισίας έχει παραδοσιακά στενές σχέσεις με τους παλαιστίνιους, δεν έχει αναγνωρίσει το κράτος του Τελ Αβίβ, και ο πρωθ. του Najib Razak κάλεσε τους μουσουλμάνους όλου του κόσμου να αγωνιστούν ενάντια στην απόφαση του ψόφιου κουναβιού. Στα πανεπιστήμια της μαλαισίας υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 4.000 παλαιστίνιοι φοιτητές, ενώ υπάρχουν και πολλοί παλαιστίνιοι πρόσφυγες.

Έχει κάποια σημασία αυτός ο μακρινός αντιαμερικανισμός που βρίσκει τώρα ένα διεθνούς εμβέλειας σημείο αναφοράς; Η μαλαισία είναι μακρυά μεν απ’ την ανατολική Μεσόγειο, αλλά ελέγχει τα στρατηγικής σημασίας θαλάσσια “στενά της Malacca”…

(φωτογραφία: διαδηλωτές έξω απ’ την αμερικανική πρεσβεία στη πρωτεύουσα της Μαλαισίας, την περασμένη Παρασκευή).

Ο “αιώνιος εχθρός” των ελλήνων 1

Κυριακή 10 Δεκέμβρη. Το ελληνικό βαθύ κράτος (και οι πολιτικές του βιτρίνες) δεν ήθελαν την επίσκεψη Ερντογάν. Όπως πάντα στην ιστορία των 2 τελευταίων αιώνων πιστεύουν τα παραμύθια τους· και το παραμύθι της “διεθνούς απομόνωσης της τουρκίας” (έστω: απ’ την ευρώπη…) δεν βολευόταν απ’ αυτήν την επίσκεψη. Απ’ την άλλη μεριά φαίνεται ότι την είχαν τρενάρει για καιρό. Συνεπώς την αποδέχτηκαν ελπίζοντας ότι δεν θα σημαίνει κάτι που να μην μπορούν να διαχειριστούν. Όπως και έγινε, παρά τον “πατριωτικό θόρυβο” (ή και χάρη σ’ αυτόν) περί “συνθήκης της Λωζάνης”.

Η συγκεκριμένη συνθήκη, του 1923, αφορά την δημιουργία του σύγχρονου τουρκικού κράτους· ή, ειπωμένο διαφορετικά, την τελική μορφή της διάλυσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας· δεν πρόκειται για “ελληνοτουρκική” υπόθεση. Αντικατέστησε την συνθήκη των Σερβών (του 1920) που ήταν ιδιαίτερα κακή για το κράτος που δημιουργούσε ο Ατατούρκ. Το γιατί οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες κατά καιρούς μιλούν για “αναθεώρηση” ή “επανερμηνεία” της επιδέχεται πάνω από μία εξηγήσεις. Ωστόσο μια διεθνής συνθήκη δεν αλλάζει παρά μόνο από μια διάδοχη εξίσου διεθνή. Πράγμα που σημαίνει ότι οι σχετικές κορώνες της Άγκυρας είναι, σε μεγάλο βαθμό, “λεκτική κατανάλωση” – αν και δείχνουν διαγώνια πραγματικά ζητήματα.

Το σίγουρο είναι ότι το τουρκικό κράτος δεν επιδιώκει αλλαγή των ελληνοτουρκικών συνόρων. Αν υπάρχει συνοριακό ζήτημα με πραγματική υλική μορφή που να αφορά την τουρκία αυτό βρίσκεται στο νότο της, και την κατασκευή των “ανεπίσημων” κουρδικών ημι-κρατικών περιοχών στη συρία και στο ιράκ. Θεωρούμε σχεδόν βέβαιο ότι η Άγκυρα θα ήθελε μια διεθνή συμφωνία που θα απέκλειε την κατασκευή μιας αντίστοιχης “οντότητας” μέσα στην δική της κρατική επικράτεια: μια τέτοια συμφωνία θα ήταν, όντως, “αναθεώρηση” (ή “συμπλήρωση”) της συνθήκης της Λωζάνης. Και έχει σοβαρούς λόγους να θέλει μια τέτοια συμφωνία για τον 21ο αιώνα.

Όλα τα υπόλοιπα, απ’ την μεριά της Αθήνας, είναι η ηχώ της αμηχανίας του ελληνικού βαθέος κράτους για την ραγδαία αλλαγή των δεδομένων και των συσχετισμών σ’ αυτήν την περιοχή του πλανήτη όπου η Αθήνα ελπίζει ότι “κάτι μπορεί να βγάλει” πουλώντας το παραμύθι της “όασης σταθερότητας”…

Το πόσο “όαση” είναι το δείχνει η συμπεριφορά των πιο στενών συμμάχων της: του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον.

Ο “αιώνιος εχθρός” των ελλήνων 2

Κυριακή 10 Δεκέμβρη. Το τουρκικό σύμπλεγμα κράτους / κεφάλαιου έχει περάσει εξαιρετικά δύσκολες στιγμές την τελευταία 6ετία. Από τις 20 Σεπτέμβρη του 2011 τουλάχιστον 956 άτομα έχουν σκοτωθεί (και 4717 έχουν τραυματιστεί) σε πάνω από 80 επιθέσεις “τρομοκρατικού” είδους! Οι πιο φονικές επιθέσεις έχουν γίνει στην Istanbul και την Ankara – είναι μια αιματηρή συνέπεια της άμεσης ή έμμεσης εμπλοκής της Άγκυρας στον «επανασχεδιασμό» του χάρτη της μέσης Ανατολής απ’ τις ηπα, το ισραήλ και τους συμμάχους τους.

Δεύτερον, αντιμετώπισε την πολύ επικίνδυνη μεταφορά της τακτικής του isis στο τουρκικό έδαφος, απ’ το pkk: κατάληψη τμημάτων πόλεων με σκοπό την ένωσή τους και την δημιουργία «κράτους» α λα «χαλιφάτο». Το στρατοαστυνομικό τουρκικό σύμπλεγμα της ασφάλειας κατάφερε να αντιμετωπίσει αυτήν την απειλή με επιτυχία· βασιζόμενο κυρίως στο γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κουρδικού πληθυσμού στη νότια τουρκία δεν στήριξε εκείνη την ολοφάνερα υποστηριζόμενη απ’ την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ εκστρατεία του pkk. Όμως τα φαντάσματα των ‘80s και των ‘90s ζωντάνεψαν για μια σύντομη περίοδο ιστορικού χρόνου… Και δεν θυμόμαστε ποτέ, ούτε τότε ούτε τώρα, το ελληνικό βαθύ κράτος να υπεραμύνθηκε της συνθήκης της Λωζάνης, δηλαδή της συνέχειας της τουρκικής επικράτειας και της ισχύος των συνόρων της, όταν (στα ‘90s…) απ’ τη Μόσχα ως την ε.ε. και ως την Ουάσιγκτον όλοι μιλούσαν για την διάλυση του τουρκικού κράτους.

Τέλος, το τουρκικό καθεστώς αντιμετώπισε το περσινό πραξικόπημα· του οποίου οι υποστηρικτές σχεδόν δεν κρύβονται. Κατάφερε να το ξεπεράσει και αυτό… Κι όχι μόνο “κατάφερε”: ενώ οι ελληνάρες βολεύονται να πιστεύουν ότι η αντιμετώπιση των πραξικοπηματιών διέλυσε τον τουρκικό στρατό (!!!) η Άγκυρα έχει ακονίσει τον ιμπεριαλισμό της αποκτώντας, για πρώτη φορά στην ιστορία της, δύο στρατιωτικές βάσεις εκτός συνόρων: στο κατάρ και στη σομαλία. Ενώ παραμένει στους g20…

Αν το 1/100 απ’ όσα έγιναν στην τουρκία τα τελευταία 6 χρόνια είχε συμβεί στην ελλάδα είτε το ελληνικό κράτος θα είχε διαλυθεί, είτε η λέξη «χούντα» δεν θα έφτανε για να περιγράψει το «καθεστώς σωτηρίας» που θα είχε προκύψει! Ένας ψυχρός παρατηρητής θα παραδεχόταν ότι το τουρκικό καθεστώς κατάφερε να σταθεί μέσα σε τέτοιου είδους, έκτασης και μεθόδευσης κινδύνους με επιτυχία· και με τις μικρότερες κατά το δυνατόν απώλειες. Ναι, είναι αλήθεια, έγινε αυταρχικότερο· δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Μόνο που δεν μιλάει κανείς για τον αυταρχισμό του γαλλικού βαθέος κράτους, που έχει κάνει μόνιμη την κατάσταση «αντιτρομοκρατικής έκτακτης ανάγκης», έτσι δεν είναι; Ούτε μιλάει κανείς για τον αυταρχισμό του αμερικανικού κράτους, όπου οι έγχρωμοι πυροβολούνται και δολοφονούνται … επειδή δεν σταμάτησαν σ’ ένα αστυνομικό μπλόκο…