Δεύτερα 14 Αυγούστου. Πυρομανείς υπάρχουν… Και «οικοπεδοφάγοι» υπάρχουν, ή υπήρχαν, αλλά αυτοί έκαναν πάρτυ στην «παράξενη» (καθόλου τέτοια…) παράλειψη του ελληνικού κράτους (το μοναδικό στον οασε) να έχει κτηματολόγιο και δασολόγιο…
Είναι δυνατόν όμως οι δασικές πυρκαγιές στην ελλάδα να είναι πάντα «κάτι άλλο» σε σχέση με τις αντίστοιχες στον υπόλοιπο κόσμο, απ’ τις ηπα μέχρι όλη τη νότια ευρώπη; Μήπως οι «εμπρηστές» είναι και «διεθνιστές»;
Όχι. Η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, ακόμα και φανταστικών, είναι εθνικό ιδεολογικό σπορ. Το ισοδύναμο της παιδικής ανευθυνότητας: η γάτα έσπασε το βάζο… Φαίνεται πως κάποιοι «εμπρηστές» έκαψαν κάποτε τα φαιά κύτταρα στα ελληνικά κεφάλαια. Και τα κάρβουνα μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.
Η «φυγή» μέσω της μετάθεσης ευθυνών σε «συνωμότες» δεν σταματάει ούτε φωτιές ούτε πλημμύρες. Κι αν κάποιος βρέθηκε ποτέ στη θέση να προσπαθήσει να φρενάρει δασική φωτιά έμαθε το πικρό: όταν αρχίζει σβήνει μ’ ένα ποτήρι νερό· όταν απλωθεί όμως δείχνει την μικρότητα ακόμα και των πιο σύγχρονων υπηρεσιών και συστημάτων δασοπυρόσβεσης. (Η Καλιφόρνια καίγεται σχεδόν κάθε χρόνο, χιλιάδες στρέμματα· και βρίσκεται στις ηπα…)
Κι ούτε η ταυτόχρονη εμφάνιση διαφορετικών εστιών, όταν η φωτιά έχει φουντώσει, είναι προϊόν “συνωμοσίας”. Υπάρχουν ζώα και πουλιά στα δάση (όχι; μόνο βιλίτσες υπάρχουν εκεί;), που στριμώχνονται, “αρπάζουν”, και τρέχουν πανικόβλητα να σωθούν· μεταφέροντας και διασπείροντας την φωτιά…
Δεν θα ήταν άσχημη ή άχρηστη ιδέα να το θυμόμαστε: υπάρχουν φυσικές δυνάμεις που αδιαφορούν απόλυτα για το είδος μας, όσο «εξοπλισμένο» κι αν είναι…