Αφγανιστάν

Δευτέρα 26 Ιούνη. Η «μάνα» της ιμπεριαλιστικής αμερικανικής «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας, απ’ το 2001, το αφγανιστάν, εμφανίζει ζόρικα συμπτώματα – για την Ουάσιγκτον: οι ταλιμπάν κήρυξαν και επίσημα τον πόλεμο κατά του isis, και ο isis ανταπέδωσε.

Η εύκολη εξήγηση, ότι πρόκειται για αναμέτρηση εδαφοκυριαρχίας μεταξύ «φανατικών» ομοϊδεατών, είναι πέρα για πέρα λάθος. Οι ταλιμπάν (πιθανόν με τις κατάλληλες συμβουλές των συμμάχων τους στη Μόσχα και στο Πεκίνο) δρουν σαν η “moderate” («μετριοπαθής») ισλαμική δύναμη στο αφγανιστάν, που εκτός απ’ τον isis έχει μέτωπο και εναντίον της αμερικανοκρατούμενης κεντρικής διοίκησης στην Καμπούλ.

Η Ουάσιγκτον και το Ριάντ χρηματοδότησαν μεν την δημιουργία ενός isis στο αφγανιστάν (για να επικαιροποιήσουν την «αντιτρομοκρατική» αναγκαιότητα της πρώτης) έχοντας όμως σαν πραγματικό στόχο τους ταλιμπάν που επεκτείνουν διαρκώς την εδαφική τους επικράτεια… Αλλά δεν προέβλεψαν ότι και οι ταλιμπάν έχουν σοβαρούς λόγους να είναι «αντι-τρομοκράτες», δηλαδή αντι-isis.

Έτσι, μετά το συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου και στο αφγανικό η Ουάσιγκτον βρίσκεται μπλεγμένη στην ίδια την 16χρονη τακτική της, που έχει εν τω μεταξύ ξεπεραστεί. Ο «τρελός σκύλος» στην Ουάσιγκτον μελετάει το πόσο αμερικανικό στρατό θα ξαναστείλει στο αφγανιστάν, εναντίον των ταλιμπάν. Οι οποίοι απ’ τη μεριά τους έχουν τέτοια αυτοπεποίθηση πια ώστε να απαιτούν την πλήρη αποχώρηση των αμερικάνων και των συμμάχων τους απ’ τα αφγανικά υψίπεδα, … «και μετά μπορούμε να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας».

Εκείνα που έσπειρε η Ουάσιγκτον θερίζει; Αυτό. Είμαστε βέβαιοι ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έχει ένα σοβαρότατο πρόβλημα σ’ όλη αυτή τη ζώνη του κόσμου: πρέπει να επεξεργαστεί μια εντελώς καινούργια, post-antiterrorism τακτική στρατιωτικών επεμβάσεων… Αλλά αυτό είναι δύσκολο. Και, κυρίως, χρονοβόρο.

Μείζονες και ελάσσονες αντίπαλοι των ηπα έχουν τρυπώσει για τα καλά κάτω απ’ την «αντριτρομοκρατική» κουβέρτα που αυτές ξεδίπλωσαν, και αξιοποιούν υποδειγματικά αυτό το στρατηγικό (ιδεολογικά και πολιτικά) κενό. Ενώ η αλλαγή διοίκησης στις ηπα σημαίνει την αλλαγή «γραμμής», το «καινούργιο» δείχνει δύσκολο να διαμορφωθεί.

Έτσι, το μεν ψόφιο κουνάβι κτυπιέται στο πόστο του· το δε αμερικανικό στρατιωτικο/ασφαλίτικο σύμπλεγμα ψάχνει να βρει μια καινούργια συσκευασία για την δράση του, χάνοντας εν τω μεταξύ «νομιμοποίηση». Ακόμα και εδάφη…

Comments are closed.