Τετάρτη 17 Μάη. Μοιάζει με προσκύνημα, και από κάποιες απόψεις είναι τέτοιο. Το Πεκίνο είναι αυτή την εποχή ο «ιερός τόπος των επενδύσεων». Συνεπώς, εκτός από τουρισμό και φωτογραφίσεις, τι άλλο θα έκανε ένας ρημαδοπρωθυπουργός εκεί εκτός απ’ το παρακαλάει για καμιά επενδυσούλα;
Κι εδώ μπαίνει ορμητικά στη σκηνή η ιδεολογία. Είτε κινέζικες, είτε ισλανδικές, είτε γερμανικές, αυτές οι «επενδύσεις» δεν είναι τίποτα άλλο από καπιταλιστικές. Πως γίνεται άλλες είναι μισητές και άλλες αξιαγάπητες; Νομίζει κανείς ότι το κινέζικο κεφάλαιο είναι «αθώο» και «αφελές»;
Σε κάθε περίπτωση η ελληνική σοδεία απ’ το προσκύνημα δεν ήταν σπουδαία· ούτε θα μπορούσε να είναι. Το Πεκίνο θέλει συγκεκριμένα πράγματα απ’ τη νότια άκρη της χερσόνησου του Αίμου, και σχεδόν τα έχει πάρει. Απομένει η έκταση για το «κέντρο διαμεταφορών» στο Θριάσιο – κι αυτά είναι τα βασικά. Τώρα τι σημαίνει αυτό, μια άλλη φορά.
Εν τω μεταξύ «η επιστροφή στην πατρίδα» δεν ήταν ένδοξη. Με ένα δεύτερο τρίμηνο στο μείον, το ελλαδιστάν ξαναείναι επίσημα σε ύφεση. «Αυτό θα δυσκολέψει την συμφωνία για τα απαραίτητα μέτρα» λένε κάποιοι, αλλά ευτυχώς όχι στα ελληνικά. Πάντως αν χρειαστούν άλλα δύο τρίμηνα «ανάπτυξης» για να ισοφαριστεί το «κακό», το πράγμα πάει αρχές Οκτώβρη…
(φωτογραφία του περασμένου Δεκέμβρη: ασφαλώς και ο Πειραιάς έχει δήμαρχο! Ο κύριος δεξιά είναι ο captain Fu Chengqiou, της cosco φυσικά. Τον κύριο αριστέρα κάπου τον ξέρουμε, αλλά δεν ορκιζόμαστε για την δουλειά που κάνει…)