Τρίτη 28 Φλεβάρη. Να που το ψόφιο κουνάβι και η καραβανο-χρηματοπιστωτική συντηρητική κυβέρνησή του, παρά τις δυσκολίες και τις έριδες που προκαλούν, προχωρούν σε κάτι που αφενός θα βρεί κατ’ αρχήν σύμφωνους και τους αντιπάλους του (τους “δημοκρατικούς”), αφετέρου είναι ένας απ΄τους κύριους σκοπούς θα έπρεπε να υπηρετήσει κάθε αμερικάνος πρόεδρος εν έτει 2017. Άσχετα αν ειναι ψόφιο κουνάβιο ή παρδαλό κατσίκι.
Όπλα κύριοι! Περισσότερα (και καλύτερα) όπλα! Η ανακοίνωση λέει ότι ο φετεινός “αμυντικός” προϋπολογισμός των ηπα θα αυξηθεί κατά το εντυπωσιακό 10%, ή 54 δισ. δολάρια. Και βλέπουμε. Οι βλέψεις των συντηρητικών δεν αφορούν μόνο την έρευνα και την κατασκευή νέων όπλων, ή την συντήρηση παλιότερων, αλλά και, όπως διεκρινίζει η ίδια ανακοίνωση “… την πιο δυναμική παρουσία σε κεντρικά διεθνή σημεία, όπως τα στενά του Ορμούζ και η νότια θάλασσα της Κίνας…|
Αυτή η θηριώδης αύξηση (στον έτσι κι αλλιώς μακράν μεγαλύτερο στρατιωτικό προϋπολογισμό του κόσμου, κοντά στα 600 δις δολάρια) θα πάει, φυσικά, με περικοπές αλλού. Που; Εεεε… Δεν καταλαβαίνετε;
Αν, τώρα, βρούμε ιστορικές αναλογίες θα γίνουμε δυσοίωνοι, έτσι δεν είναι; Πάντως η προηγούμενη ανάλογου εύρους και βάθους (και παρόμοιων αιτίων) παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, εκείνη της δεκαετίας του ’30, αφού πρώτα μισοαντιμετωπίστηκε στις ηπα με ένα γιγάντιο πρόγραμμα κατασκευής υποδομών (από δρόμους μέχρι φράγματα και εξηλεκτρισμό), στη συνέχεια, προς τα τέλη της δεκαετίας του ’30, βρήκε ένα καινούργιο αλάνθαστο γιατρικό: όπλα, όπλα, όπλα. Παρόμοια μαζικά προργάμματα εξοπλισμού ακολούθησαν την ίδια εποχή κι άλλα καπιταλιστικά κράτη (“μεγάλες δυνάμεις” της εποχής), κτυπημένα επίσης απ’ την κρίση, που δεν είχαν υιοθετήσει ακόμα την Κεϋνσιανή προσέγγιση: η αγγλία, η γαλλία, η ιταλία. Εννοείται πως το ίδιο φανατικά ήταν σ’ αυτήν την “ιδέα” η ναζιστική γερμανία.
Η συνταγή, λοιπόν, είναι γνωστή από παλιά, ακόμα κι αν έχει αλλάξει ο ιδεολογικός χάρτης του κόσμου (η αμερικανική κυβέρνηση είναι φασιστική, η γερμανία όαση καπιταλιστικής δημοκρατίας, η ρωσία δεν είναι μπολσεβίκικη, και η κίνα έχει αναδυθεί σαν ο “κομμουνιστικός” φάρος του παγκόσμιου ελεύθερου εμπορίου…). Ο στρατιωτικός εξοπλισμός έχει, μάλιστα, δύο προτερήματα σε σχέση με την κατασκευή παραδοσιακών υποδομών. Πρώτον μετακινείται, και δημιουργεί “εκμεταλλεύσιμες αξίες” εκεί που ξεδιπλώνει τις ικανότητές του. Και δεύτερον, μπορεί κανείς να φτιάχνει ανεμπόδιστα όπλα σε μεγάλες ποσότητες (αρκεί να έχει βάλει χέρι στις απαραίτητες πρώτες ύλες), αρκεί να καταστρέφει αρκετά απ’ αυτά σε καλούς ρυθμούς – αντιμετωπίζοντας, εννοείται, τους οχτρούς.
Ναι, ξέρουμε, αυτά δεν είναι ευχάριστες εξελίξεις. Και λοιπόν; Να προσευχηθούμε για την «παγκόσμια ειρήνη»; Κάτι τέτοιο;