Tag: υγεία

Η κοινωνία σαν μόλυνση / ο διαφορικός αποκλεισμός

Πέμπτη 30 Απρίλη. Παρότι στο Θέαμα του προβληματικού γονιδίου (και, άρα, της «γενετικής προδιάθεσης») η σύγχρονη βιομηχανία / βιοτεχνολογία της υγείας έχει επενδύσει πολλά, είναι η άλλη μορφή, ο «μεταδοτικός ιός», που αξιοποιείται τώρα σαν παράσταση των κοινωνικών σχέσεων ως μολυσματικών. Λογικό: η μόλυνση είναι σχέση· και για τα αφεντικά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης κάθε μη μεσολαβημένη / μη ελεγχόμενη ψηφιακά σχέση είναι «μόλυνση»!.. Αυτή η συγκεκριμένη μορφοποίηση του μικροσκοπικού, κρυμμένου, ύπουλου «πράκτορα του θανάτου» που πηδάει από ασυμπτωματικό φορέα σε ασυμπτωματικό «φορέα» μέχρι να φτάσει στο στόχο του (να σκοτώσει…) είναι που επιτρέπει την en masse ανακατάληψη / αναδιάρθρωση του κοινωνικού εργοστάσιου απ’ τα αφεντικά, στο ξεκίνημα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Και να η αλληλουχία αυτής της πολεμικής εκστρατείας. Πρώτο βήμα η διόγκωση / διαφήμιση της φονικότητας του covid-19, ακόμα και μαλλιοκούβαρα. Δεύτερο βήμα η επιβεβαίωση πως το «κοινωνικό σώμα» έχει αφομοιώσει πράγματι το μάθημα μιας 30ετίας περί κρυμμένης και ασυμπτωματικής «νοσηρότητας», μέσα από διαδοχικά πραξικοπήματα σε βάρος του άλλοτε ιερού δισκοπότηρου, του πραγματικού (αλλά και τυπικού) συντάγματος περί «ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων». Όλοι πλέον είναι κάτι απ’ αυτά: ασθενείς, εν δυνάμει ασθενείς, «φορείς», «εν δυνάμει φορείς» – συνεπώς μπαίνουν όλοι στον υγιεινιστικό γύψο. Και δεν χωράνε αντιρρήσεις!

Αλλά αυτή είναι μια «παλιά» εκδοχή επιτήρησης και ελέγχου. Με το τρίτο βήμα θα πρέπει να εισαχθούν σταδιακά οι διαφοροποιήσεις μέσω του πιο καλά εστιασμένου ελέγχου. Και ο διαφορικός αποκλεισμός. Στη γαλλία αυτός θα μεταφραστεί γρήγορα σε «χάρτες» (διαθέσιμους σε κάθε κινητό…) με ανάλογο χρωματισμό των «επικίνδυνων», των «μέτρια επικίνδυνων» και των «ακίνδυνων» περιοχών, ανάλογα με τα διαπιστωμένα κρούσματα σε κάθε μια. Εννοείται ότι οι πραξικοπηματικοί περιορισμοί θα επανα-ισχύουν, θα αναστέλλονται ή θα είναι σε ετοιμότητα ανάλογα· όπως και οι οδηγίες κίνησης / διαταγές προς τους υπηκόους.

Όμως κι αυτό ακόμα είναι ενδιάμεσο στάδιο. Θα χρειαστεί ένα ακόμα βήμα. Το βασικό ζήτημα που πρέπει να λυθεί (και τεχνολογικά είναι ώριμο να λυθεί) είναι αυτό: η συχνότητα των εξετάσεων καθενός χωριστά. Οι μεγάλες κοινωνικές πλειοψηφίες είχαν ήδη αποδεχθεί, προ covid-19, ότι οι εξετάσεις είναι που δίνουν τα πιστοποιητικά υγείας, και τίποτα άλλο. Τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα, διανθισμένα με καϋμό για την έλλειψη των «απαραίτητων τεστ», επιβεβαίωσαν αυτήν την κοινωνική πεποίθηση.

Ωστόσο, εφόσον η μόλυνση καραδοκεί παντού και διαρκώς, το πιστοποιητικό υγείας πρέπει να εκδίδεται και αναιρείται ανά πάσα στιγμή. (Αυτό είναι το στρατηγικό πλεονέκτημα υπέρ της κυριαρχίας που έχει η μόλυνση, η «επίκτητη νοσηρότητα», σε σχέση με την γενετική προδιάθεση, την «προκαθορισμένη νοσηρότητα». Αυτή η τελευταία έχει, πάντως, άλλα πλεονεκτήματα…)

Χρειάζεται, άρα, μια διαρκής ροή εξετάσεων / επιτήρησης της κατάστασης υγείας του καθενός χωριστά. Διαφορετικά θα υπάρχει πάντα μια δομική ασυγχρονία ανάμεσα στην «πραγματική κατάσταση της υγείας του πλήθους» και τα διοικητικά / κρατικά μέτρα εξαγνιστικού αποκλεισμού ή/και «απελευθέρωσης». Το πλήθος που πειθάρχησε ως τώρα είναι αυτονόητο ότι θα αποδεχθεί και το τρίτο, και το τέταρτο και το πέμπτο βήμα: τον δρόμο τον δείχνει το λιχνεστάιν… Τα wearables, ή κάτι παρόμοιο, βρίσκουν επιτέλους πανηγυρικά την χρησιμότητά τους!

Πράγματι, όλα αυτά γίνονται για λόγους υγείας… Όχι, όμως της δική σας / μας… Για την υγεία του κεφάλαιου γίνονται!!

Covidcopters

Τετάρτη 29 Απρίλη. Είναι γελοίο. Αλλά επειδή αφορά πιστιρίκια στο τέλος γίνεται χαριτωμένο. Και, φυσικά, έρχεται απ’ την κίνα: όλες οι πρωτοπόρες ιδέες εκεί γεννιούνται.

Με τα αυτοσχέδια, d.i.y. καπέλα τους και τις προεξοχές στο κατάλληλο μήκος, εξασφαλίζεται (λέει) το πρέπον social distancing – για παιδιά, που δεν πολυκαταλαβαίνουν. Μπορούν βέβαια να πειράζουν από απόσταση το ένα το άλλο για το μασκάρεμα της κεφαλής: είσαι σαν ακρίδα, όχι εσύ είσαι σα να κρέμεσαι από μονόζυγο, εσύ είσαι σανιδοκέφαλος… και τα λοιπά… (Επιπλέον μαθαίνουν αυτή την παράξενη αλλαγή συμπεριφοράς: για να βγεις απ’ την πόρτα πρέπει να το κάνεις στρίβοντας στο πλάι. Αλλιώς θα σκαλώσεις…)

Βρίσκουμε την ιδέα ενδιαφέρουσα και για ενήλικες· ας πούμε τους φανατικούς της κοινωνικής αποξένωσης στα μέρη μας. Θα είναι πάντα γελοίο και ποτέ χαριτωμένο. Αλλά συμβαίνουν πολύ γελοιότερα, κι άλλωστε «μπρος τα κάλλη (της υγείας) τι είναι ο πόνος (της ρόμπας);»

Εξάλλου υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν ότι έχουμε πάντα μέσα μας ένα παιδί. Κι αυτό είναι το θέμα: τα αφεντικά αποφάσισαν ότι αυτό το «κρυφό παιδί» πρέπει να βγει επιτέλους κι απ’ έξω. Και ανέλαβαν να αναδιοργανώσουν τον μαζικό παλιμπαιδισμό, κυρίως τον φόβο και το δέος απέναντι στην εξουσία.

Γκράν σουξέ!

Με το λουρί στον σβέρκο

Τετάρτη 29 Απρίλη. Το χαλάρωμα του λουριού προκαλεί αμηχανία και εκνευρισμό σε κάποιο σοβαρό τμήμα των «πειθαρχημένων στρατιωτών» (του πολέμου κατά του «αόρατου εχθρού»). Βρίσκουν λογικά κενά στην αναδίπλωση: πώς είναι δυνατόν (λένε…) το χ, το ψ και το z επί δύο μήνες να ήταν επικίνδυνα και κοινωνικά ανεύθυνα και τώρα να επιτρέπονται;

Πρόκειται μάλλον για ψυχολογικό φαινόμενο παρά για αναζήτηση λογικής. Αν υπηρετούσαν την λογική θα έπρεπε να έχουν βγει απ’ τα ρούχα τους (και τα σπίτια τους) εδώ και πολύ καιρό. Αλλά όχι. Είναι θεσπέσια θύματα της δημαγωγίας· πράγμα δύσκολο να το παραδεχτούν.

Για παράδειγμα δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μας να αναρωτήθηκε κανείς απ’ την ένωση φίλων της καραντίνας και τις παρόμοιες οργανώσεις τι συμβαίνει με τον στρατό, με τους φαντάρους, με τους ναύτες (ακόμα χειρότερα μ’ αυτούς που είναι κατά καιρούς, αυτό το διάστημα, on board). Διατέθηκαν, άραγε, και γι’ αυτούς 10 ή 15 τετραγωγικά ανά άτομο, όπως το βλοσυρό ύφος της εξουσίας (συμπεριλαμβανόμενης και της χριστιανικής εκδοχής της «προσευχής των 6.00») επιβάλει σε όλους τους υπόλοιπους «πειθαρχημένους» σχεδόν σε κάθε τους βήμα; Άραγε οι κουκέτες έγιναν γκαρσονιέρες; Μήπως «έκλεισαν τα στρατόπεδα» όπως έκλεισαν διάφορες δουλειές, και δεν το πήραμε χαμπάρι; Μήπως στις καρότσες των ρεο ξήλωσαν τους πάγκους και τους αντικατέστησαν με αεροπορικά καθίσματα χωρισμένα με πλεξιγκλάς και αποστάσεις ασφαλείας; Όχι βέβαια! Η ίδια κρατική / καπιταλιστική μηχανή και τα ίδια φερέφωνα που σπέρνουν τον τρόμο παντού, κρατούν στην άκρη τον «ευαίσθητο τομέα της εθνικής άμυνας». Πράγμα που σημαίνει ένα απ’ τα δύο: είτε η «φονικότητα» είναι ένα παραμύθι για μωρά και μωρούς, είτε τα κράτη αποφάσισαν να ξεκάνουν τους στρατούς τους (για να μην το προλάβει ο οχτρός…)! Μάλλον το πρώτο… (Παράδοξο ή όχι ο μόνος στρατός του πλανήτη που έχει αναγνωρίσει ότι έχει «κτυπηθεί» απ’ τον covid-19 είναι … ο αμερικανικός!…)

Όχι λοιπόν. Κανένας «πειθαρχημένος στρατιώτης του πολέμου κατά του αόρατου εχθρού» δεν ψάχνει (δεν μπορεί να ψάξει!) λογική στο χαλάρωμα των απαγορεύσεων, επειδή δεν υπήρχε (μη καπιταλιστική) λογική ούτε στο σφίξιμο! Μάλλον πρόκειται για μια παραλλαγή του συνδρόμου της Στοκχόλμης! Οι αιχμάλωτοι της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας αγάπησαν τους δεσμοφύλακές τους· και νοιώθουν δυσθυμία ακόμα κι αν αυτοί τους πουν: άντε ρε, βγείτε μια βόλτα στο προαύλιο.

Σε φάλαγγες του ενός ατόμου, φυσικά…

Η ώρα του ταμείου

Τετάρτη 29 Απρίλη. Κάποιοι παρατηρούν πως είναι πολύ ευκολότερο να επιβάλλεις καθολική απαγόρευση της κυκλοφορίας καθ’ άπασαν την επικράτειαν (σπέρνεις μπάτσους κι αν χρειαστεί και στρατό παντού) απ’ το να ελέγχεις κάθε μαγαζί, κάθε εβγα, κάθε ψιλικατζίδικο, τα τετραγωγικά του, και πόσοι βρίσκονται μέσα, νόμιμα ή «παράνομα».

Η παρατήρηση κατ’ αρχήν είναι σωστή – αλλά δείχνει μεγάλη έλλειψη στοιχειώδους ιστορικής γνώσης. Τα (προηγούμενα) παραδείγματα πραξικοπημάτων είναι τόσο γνωστά ώστε δεν θα έπρεπε να αγνοούνται. Οι τωρινοί πραξικοπηματίες είμαστε σίγουροι ότι δεν τα αγνοούν!

Πώς εξασφαλίζει, λοιπόν, οποιοδήποτε αυταρχικό καθεστώς, οποιαδήποτε δικτατορική «αλήθεια» την μακροημέρευσή του / της, χωρίς να βάζει έναν χωροφύλακα σε κάθε σπίτι, σε κάθε μαγαζί, σε κάθε τρύπα των πόλεων και της επαρχίας; Με τους ρουφιάνους του! Οι ρουφιάνοι, η 5η φάλαγγα μέσα στο κοινωνικό εργοστάσιο, είναι τόσο πιο πολύτιμοι όσο πιο βίαιες είναι οι απαγορεύσεις.

Τα πρόσφατα υγιεινιστικά πραξικοπήματα πουθενά δεν ήταν / είναι καθολικά αποδεκτά! Οι ψυχολόγοι και οι κοινωνιολόγοι του συστήματος («σύμβουλοι» των κυβερνήσεων, θα τα πούμε άλλη φορά) έχουν στοιχειώδη επίγνωση αυτής της αλήθειας. Έχουν όμως επίγνωση κι αυτού: η μάζα που υποδέχεται το πραξικόπημα σα λύτρωση και σωτηρία ανεβαίνει επίπεδο όταν οι φοβίες της παύουν να είναι ατομικές και αποκτούν την ισχύ (και την θεατρικότητα) της εξουσίας. Κάθε «κεφαλαιοποίηση» μεγάλης κλίμακας αναβαθμίζει ψυχολογικά τους μικρομεσαίους «εαυτούς – κεφάλαια»! Αυτός που πριν ήταν απλά υποχόνδριος βλέπει στο υγιεινιστικό πραξικόπημα κάτι σαν «κάλεσμα της ιστορίας», μια επιπλέον (σημαντική) αξία για το (αποστειρωμένο) τομάρι του.

Είναι αυτή η κοινωνική φιγούρα που εξασφάλιζε πάντα την μακροημέρευση των αυταρχισμών και των στρατοαστυνομιών. Είναι αυτή η φιγούρα που έπαιρνε τηλέφωνο την αστυνομία, που φώναζε απ’ το μπαλκόνι, που μόρφαζε στο δρόμο ή στο λεωφορείο, που κάρφωνε στη ζούλα. Και είναι αυτή ξανά, με νέα επιχειρήματα και νομιμοποίηση, που θα αναλάβει την λιανική της υγιεινιστικής επιτήρησης τώρα που ο έλεγχος δεν (θα) είναι μόνο δρόμοι και πλατείες. Τώρα που ο έλεγχος θα είναι «πόντο – πόντο». (Στην πραγματικότητα δεν είναι καν καινούργια φιγούρα! Είναι αυτή που ανέλαβε, πρακτικά, την εφαρμογή του γεμάτου παράνοια «αντικαπνιστικού νόμου» απ’ το περασμένο φθινόπωρο! Πάντα για λόγους ατομικής και δημόσιας υγείας! Και έκανε την δουλειά της κανονικά!)

Θα αποκαλέσει κανείς τους «νεορουφιάνους» με το πραγματικό τους όνομα; Θα τους διαολοστείλει; Εδώ είναι η Ρόδος, εδώ είναι και το πήδημα!

Fast track

Τετάρτη 29 Απρίλη. Ενώ οι αιχμάλωτοι εδώ ή εκεί προσπαθούν να σκεπάσουν τις πληγές τους με λίγη σκόνη «κανονικότητας 2.0» (ή «κανονικότητας γέφυρα» – η λεκτική επινοητικότητα των δεσμοφυλάκων κρατάει καλά) οι «σωτήρες» τους ακονίζουν τα μεγάλα μαχαίρια.

Το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (που, είμαστε σίγουροι, δουλεύει σαν βιτρίνα plus «πολλαπλασιαστής κύρους» για κάποια φαρμακοβιομηχανία) ανακοίνωσε χτες ότι ως τον Σεπτέμβρη θα έχει εκατομμύρια δόσεις του Εμβολίου! Με κεφαλαίο το «ε»!!! V for Vaccine!!!

Μέχρι προχτές ξέραμε ότι για να αδειοδοτηθεί ένα εμβόλιο χρειάζονται πολλοί μήνες δοκιμών (σε ανθρώπους…), για να ερευνηθούν οι πιθανές παρενέργειές του. Τώρα πρόκειται για μια χημική εκστρατεία εναντίον ενός ιού για τον οποίον οι ίδιοι οι γενναίοι που θα τον κατατροπώσουν ξέρουν από τίποτα έως ελάχιστα. Κι ωστόσο είναι ικανοί – με διάφορα θεσμικά θαύματα, δηλαδή με νομικές γαργάρες που θα τους επιτρέπουν να «συντομεύουν» τις δοκιμές και να δίνουν στους θυρωρούς τους να υπογράφουν την επιτυχία των πειραμάτων… – να σερβίρουν την σωτηρία πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις… Για να προλάβουν την φυσική γενική ανοσία των πληθυσμών…

Τα λεφτά είναι πάρα πολλά! Τα λεφτά είναι άπειρα!! Ένα ολόκληρος πλανήτης διψάει για το αντίδοτο στον covid-19! (Ακόμα κι ο ίδιος έχει αρχίσει να βαριέται τις κατηγορίες… Θα βγει στο βουνό…) Και ο συναγωνισμός (για το ποιός θα προλάβει να μας σώσει πρώτος) άγριος. Ερευνητικά ινστιτούτα / βιτρίνες, βαρβάτες φαρμακοβιομηχανίες, από δύση και ανατολή, σε συνεργασία με big tech που «προσομοιώνουν» ιούς και παραγιούς, κορμιά και πληθυσμούς, ακόμα και το αγγλικό Βατικανό της απάτης και της τρομοκρατίας (το γνωστό imperial college) μασάνε εκατομμύρια σε χρηματοδοτήσεις κάθε προέλευσης, και χέζουν κλινικές δοκιμές που αποδεικνύονται πετυχημένες σε χρόνους dt. Έχουν ξεφύγει!!!

Ο αέρας του βιοπολιτικού άλματος βρωμάει νέους καταναγκασμούς. Κάτι μας λέει (τι νάναι; τι νάναι;) πως το πρώτο και το δεύτερο εμβόλιο που θα ανέβουν στο βάθρο θα ξεπουλήσουν επειδή ο εμβολιασμός θα γίνει υποχρεωτικός. Πώς; Μ’ έναν απλό τρόπο: αν δεν έχεις “πιστοποιητικό εμβολιασμού” θα σου απαγορεύονται πολλά: αλιτήριε, ανεύθυνε, παρακμιακέ, δεν θα μας χαλάς την μανέστρα!

Ευχηθείτε να κάνουμε λάθος…

Ούτε ο θάνατος αντέχει 1

Τρίτη 28 Απρίλη. Το θανατόμετρο είναι πρωτόγονο, αλλά αποδεικνύνεται θαυμαστό εργαλείο. Μπορεί (όποιος έχει την εξουσία) να το κουρντίσει κατάλληλα για να παίζει στις σωστές συχνότητες. Στη φάση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας κανείς δεν μπορεί να πεθάνει «άσκοπα». Το πέρασμα στην «άλλη ζωή» μπορεί να χαρακτηριστεί άσκοπη μετακίνηση – αν δεν έχει την σωστή επικύρωση.

Αυτό που ακολουθεί είναι απόσπασμα από άρθρο στον offguardian στις 16 Απρίλη (ευχαριστούμε τον Μ.). Είναι παραξενιά της αγγλίας; Όχι (αν το ελλαδιστάν είναι εν μέρει εξαίρεση αυτό οφείλεται σε μια διαφορετική διαχείριση – που δεν έχει καμμία σχέση με την δημόσια υγεία… άλλη φορά γι’ αυτό). Ιδού λοιπόν:

…Κάθε μέρα, εδώ και εβδομάδες, τα καθεστωτικά μήντια αναφέρουν κάθε θάνατο που υποτίθεται οφείλεται στην covid-19. Αυτές οι αναφορές είναι κεντρικές στην προσπάθειά τους να μας πείσουν για την σοβαρότητα της πανδημίας. Οι αναφορές πάντα στηρίζουν την αφήγηση του κράτους για την αναγκαιότητα του lockdown.

Υπό κανονικές συνθήκες, όταν κάποιος πεθαίνει, ένα πρόσωπο που ξέρει καλά τον θανόντα, όπως ένα μέλος της οικογένειας ή κάποιος που ήταν με φυσικό τρόπο κοντά στο άτομο την στιγμή του θανάτου, είναι ο κατάλληλος να ενημερώσει (qualified informant) τον ληξίαρχο για τις συνθήκες και τις μη ιατρικές λεπτομέρειες του θανάτου. Αλλά αυτό δεν ισχύει για ασθενείς υπόπτους για covid-19. Ένας υπάλληλος του γραφείου τελετών, που σχεδόν πάντα δεν γνωρίζει και δεν συνάντησε ποτέ τον θανόντα, μπορεί να είναι ο κατάλληλος να ενημερώσει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δίνεται ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στο Ιατρικό Πιστοποιητικό των Αιτιών του Θανάτου (Medical Certificate of Cause of Death – MCCD), καθώς η επίσημη καταγραφή μπορεί να γίνει χωρίς καμία ενημέρωση από την οικογένεια ή κάποιον που να γνωρίζει τις συνθήκες του θανάτου.

Πριν τον Νόμο για τον Κορονοϊό (Coronavirus Act), ο τελευταίος γιατρός που είδε τον αποβιώσαντα είχε την ευθύνη να καταγράψει τον θάνατο. Όμως όταν υπάρχει υποψία θανάτου από covid-19, η ευθύνη αυτή μπορεί να αναληφθεί από κάποιον γιατρό που δεν είδε ποτέ τον ασθενή. Ο επίσημος οδηγός του βρετανικού κράτους για τους ασθενείς με covid-19 δηλώνει:

Ένας γιατρός που παρακολούθησε τον θανόντα κατά την τελευταία ασθένειά του έχει την νομική ευθύνη συμπλήρωσης του MCCD… Το καθήκον αυτό μπορεί να αναληφθεί από άλλον γιατρό που μπορεί να συμπληρώσει το MCCD σε μια περίοδο επείγουσας κατάστασης… Σε μια περίοδο επείγουσα κατάστασης, οποιοσδήποτε γιατρός μπορεί να συμπληρώσει το MCCD… Για τις ανάγκες της επείγουσας περιόδου, ο συντάκτης του πιστοποιητικού μπορεί να είναι παρόν ο ίδιος προσωπικά ή να έχει οπτική ενημέρωση (μέσω video), αλλά όχι ηχητική (μέσω τηλεφώνου, για παράδειγμα)… Εάν ο γιατρός που πιστοποιεί δεν έχει παρακολουθήσει τον αποβιώσαντα πριν τον θάνατο, πρέπει να διαγράψει την φράση «τον οποίο συνάντησα ζωντανό τελευταία φορά»…

(Μήπως θα μπορούσαν να αναλάβουν αυτή τη δουλειά οι σεκιουριτάδες; Για να μην «υπερφορτωθεί» το αγγλικό σύστημα υγείας;)

Ούτε ο θάνατος αντέχει 2

Τρίτη 28 Απρίλη. Το ρεπορτάζ συνεχίζει:

Είναι κρίσιμο να καταλάβουμε ότι προκειμένου να καταγραφεί η covid-19 στο πιστοποιητικό θανάτου, ως υποκείμενη αιτία θανάτου, δεν χρειάζεται να γίνει κανένα τεστ. Η διάγνωση μπορεί απλά να στηρίζεται σε παρατηρήσεις ή αξονικές τομογραφίες. Οι οδηγίες προς το νοσηλευτικό προσωπικό δηλώνουν:

Εάν πριν τον θάνατο ο ασθενής είχε τυπικά συμπτώματα της covid-19, αλλά δεν έχουν παραληφθεί τα αποτελέσματα του τεστ, είναι επαρκές να καταγραφεί το «covid-19» ως αιτία θανάτου, να τσεκάρετε το κουτί Β και να καταγράψετε τα αποτελέσματα του τεστ όταν αυτά γίνουν διαθέσιμα. Σε περίπτωση που δεν έχει ληφθεί υλικό για τεστ, είναι επαρκές να σημειώσετε «σύμφωνα με ιατρική κρίση».

Με δεδομένη την έλλειψη σαφήνειας των επίσημων οδηγιών, οι οδηγίες από το Βασιλικό Κολλέγιο Παθολόγων (Royal College of Pathologists – RPC) είναι επίσης ανησυχητικές. Σε περιπτώσεις που υπάρχει έστω υπόνοια του covid-19, συμβουλεύουν ότι δεν υπάρχει ανάγκη νεκροψίας:

Εάν ο θάνατος πιστεύετε οτι οφείλεται σε μόλυνση από covid-19, είναι απίθανο να υπάρξει ανάγκη νεκροψίας και το Ιατρικό Πιστοποιητικό των Αιτιών Θανάτου θα πρέπει να εκδίδεται.

… Το να πούμε ότι προκύπτουν ερωτήματα σχετικά με τα επίσημα στατιστικά, θα ήταν πολύ λίγο. Τα ερωτήματα δεν έχουν να κάνουν με ιατρικά λάθη ή αβλεψίες, που έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζονται για να προκληθεί η μέγιστη σύγχυση, επειδή εδώ έχουμε να κάνουμε με εκτεταμένη παραποίηση των αιτιών θανάτου που φαίνεται να βρίσκεται στον πυρήνα της διαδικασίας που θέσπισε το κράτος για την έκδοση των πιστοποιητικών θανάτου…

Ούτε ο θάνατος αντέχει 3

Τρίτη 28 Απρίλη. Εδώ είναι η αμερικάνικη εκδοχή του θανατόμετρου, και συγκεκριμένα το θανατόμετρο της Ν. Υόρκης (ευχαριστούμε τον Σ.). Οι πίνακες (ο κάτω μεγέθυνση ενός τμήματος του επάνω) προέρχεται απ’ το τμήμα υγείας της κυβέρνησης της Ν. Υόρκης. Τα στοιχεία είναι απ’ τις 26 και τις 27 Απρίλη.

Τι λέει ο πίνακας; Υπάρχουν δύο κατηγορίες θανάτων που μπαίνουν στο μεγάλο σακί της τρομοεκστρατείας με σημαία τον covid-19. Οι «επιβεβαιωμένοι» (confirmed) ως προερχόμενοι απ’ τον ιό. Και οι «πιθανολογούμενοι» (probable)…

Οι «επιβεβαιωμένοι» θεωρούνται τέτοιοι αρκεί αυτός που πεθαίνει να έχει διαγνωστεί «θετικός» σε εξέταση. Δηλαδή; Δηλαδή αδιάφορα απ’ το αν η αιτία του θανάτου του είναι επιπλοκές του covid-19 ή οποιαδήποτε άλλη. Ένα – μηδέν!!!

Οι «πιθανολογούμενοι» είναι ακόμα πιο προχωρημένο κομμάτι της τρομοεκστρατείας. Αυτοί οι άνθρωποι ΔΕΝ διαγνώστηκαν καν και καν θετικοί, αλλά «το πιστοποιητικό του θανάτου τους αναφέρει σαν αιτία θανάτου τον covid-19 ή κάτι ισοδύναμο». Πέντε – μηδέν!!!

Πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα κι αν ένας σεκιουριτάς νοσοκομείου (λόγω φόρτου εργασίας του νοσηλευτικού προσωπικού…) μπορούσε να υπογράψει πιστοποιητικά θανάτου από covid-19 επειδή, πολύ απλά, «από τι άλλο να πεθάνει κάποιος την σήμερον ημέρα;», το ισοδύναμο του covid-19 (σαν αιτία θανάτου) μόνο ένας μαθηματικός ή φυσικός θα μπορούσε να το σκεφτεί, να το μηχανευτεί – και να το επικυρώσει. Διότι τι μπορεί να είναι το «ισοδύναμο»; Είναι το ίδιο μεταδοτικό με τον covid-19; Το ίδιο θανατηφόρο; Μπορεί να μας ξεκάνει το «ισοδύναμο»; Θα βρεθεί και γι’ αυτό θεραπεία ή θα μας κλείσει για πάντα στα σπίτια / φυλακές; Οιμέ!!!

Απλή αριθμητική πάντως. Το 1/3 των θανάτων που έχουν αποδοθεί στον covid-19 στο πολύπαθο Μεγάλο Μήλο (Ν. Υόρκη) έχουν το σχετικό πιστοποιητικό επειδή «έτσι την έκοψε την φάση κάποιος», χωρίς κανένα άλλο στοιχείο… Ενώ άγνωστο μέρος των υπόλοιπων 2/3 πέθαναν ΜΕ αλλά όχι ΕΞΑΙΤΙΑΣ του φονιά ιού… (Επίσης μπορεί να πέθαναν ΜΕ την πιτζάμα τους…. αλλά οι πιτζάμες δεν έχουν μπει ακόμα στη λίστα των παγκόσμιων απειλών…)

Που σημαίνει ότι το θανατόμετρο και εκεί, στο New York, όπως παντού, είναι καλά κουρντισμένο…

Δεν ξέρουμε πόσοι θα μας κατηγορήσουν επειδή υποδεικνύουμε (με στοιχεία που είναι όσο πιο αξιόπιστα θα ήταν δυνατόν) πως όχι μόνο η «απειλή» ή η «φονικότητα» του covid-19 αλλά και τα θανατόμετρα τα ίδια, το διαμάντι στο στέμμα της τρομοεκστρατείας, ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΜΕΝΑ! Δηλαδή ΣΤΗΜΕΝΑ! Υποψιαζόμαστε ότι θα είναι αρκετοί. Και θα είναι αρκετοί επειδή πολλοί το έφαγαν ότι το body counting είναι ιερό (και στον καπιταλισμό), είναι υπεράνω συμφερόντων (και στον καπιταλισμό), άρα δεν μπορεί παρά να είναι τίμιο και ακριβές.

Δεν είναι! Δεν θα μπορούσε να είναι! Η «εμπιστοσύνη στις αρχές», είτε συνειδητή είτε ασυνείδητη, είναι δηλητηριώδης….

Κάνουμε ό,τι μπορούμε υπέρ της αποτοξίνωσης. Αλλά είναι δουλειά του καθενός να συλλάβει ότι η φράση του Benjamin … ούτε ακόμη και οι νεκροί δεν θα ‘ναι ασφαλείς απ’ τον εχθρό, εάν αυτός νικήσει – και ο εχθρός αυτός δεν έχει πάψει να νικά.. είναι μια αστραπιαία προειδοποίηση απ’ το παρελθόν την στιγμή του κινδύνου…

Από μικρό….

Κυριακή 26 – Δευτέρα 27 Απρίλη. Είναι ένα τόσο δα μικροσκοπικό πριγκηπάτο· με έκταση κάτι παραπάνω από το 1/20 της Αθήνας. Πληθυσμό με το ζόρι 40.000. Έχει όμως πρωτεύουσα, ονόματι Vaduz. Είναι ορεινό, ανάμεσα στην αυστρία και στην ελβετία, έχει ski resorts, και φυσικά είναι πλυντήριο («φορολογικός παράδεισος» στην καθώς πρέπει ορολογία). Όλα αυτά δεν το εμποδίζουν καθόλου να κάνει ένα άλμα στην πρωτοπορία της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Covid – 19 βοηθούντος.

Η διοίκηση του Λιχτενστάιν, ίσως και ο πρίγκηπας Johannes Adam Ferdinand Alois Josef Maria Marco d’Aviano Pius (για συντομία: Hans-Adam 2) αυτοπροσώπως, αποφάσισε λοιπόν ότι για το καλό της δημόσιας υγείας (έχουν πρόβλημα κι εκεί, με τον αέρα των Άλπεων;) πρέπει κάθε υπήκοος να φοράει ένα high tech βιομετρικό μπρασελέ, που θα μεταφέρει διαρκώς δεδομένα υγείας (θερμοκρασία, σφιγμούς, ένταση βήχα, ποιός ξέρει τι άλλο;) σε μια κεντρική βάση δεδομένων – στη γειτονική ελβετία.

Σε πρώτη φορά το έχουν πάρει / φορέσει 2.000 απ’ τους υπηκόους. Τα δεδομένα τους συγκεντρώνονται, αναλύονται, αλγοριθμοποιούνται, και ο Mauro Pedrazzini, υπουργός εσωτερικών του πρίγκηπα, είναι ευχαριστημένος. Η κλινική μελέτη των δεδομένων γίνεται απ’ το υπουργείο υγείας της ελβετίας, κι όλα κουρντίζονται ώστε απ’ τον Σεπτέμβριο να μοιραστούν / φορεθούν τα μπρασελέ απ’ όλους / ες. Και τις 40.000: που να τολμήσει να πλησιάσει ο τύραννος τσαχπίνης covid-19; Το εξάρτημα είναι εξέλιξη ενός παρόμοιου που έχει λανσάρει με επιτυχία η ελβετική τεχνολογική εταιρεία Ava, με σκοπό την επιτήρηση του γυναικείου κύκλου (μα ποιες γυναίκες χρειάζονται τέτοια γκάτζετ;)

Κάποιο cloud εκεί, στην ελβετία, είναι πολύ busy: με δείγμα 40.000 αιχμάλωτους της υγιεινιστικής επιτήρησης, στη μέση της ευρώπης, πολλά χρήσιμα συμπεράσματα θα βγουν. Κι ας λέει η/ο Preciado ότι «δεν χρειάζονται τα wearables, μια χαρά είναι τα κινητά». Οι 40.000 διαρκείς, 24/7 ροές δεδομένων υγείας είναι special ευκαιρία για δοκιμή. Για να καλιμπραριστούν οι αλγόριθμοι, να βελτιωθούν… Δεν πας κατευθείαν έτσι, στα εκατομμύρια ροές…

Πάντα χρειάζεται κάτι επιπλέον το αφεντικό! Πάντα!! Ειδικά αν πρόκειται για την υγεία και την προστασία της; Ωωωωω πόσες θυσίες πρέπει να κάνετε!

(φωτογραφία κάτω: Κάτι παρόμοια “βραχιολάκια” δεν ήταν, ως πρόσφατα, αξεσουάρ για κατ’ οίκον κράτηση / έκτιση ποινής; Πώς προχώρησε το πράγμα τόσο εύκολα και γρήγορα;)

Νεκροπολιτική

Σάββατο 25 Απρίλη. Το θέμα δεν είναι ευχάριστο… Και το «όσο ζω μαθαίνω» η ασταμάτητη μηχανή θα προτιμούσε να το αποφύγει για τέτοια θέματα. Ωστόσο, όταν η βιομηχανία του υγιεινιστικού τρόμου στήνεται πάνω σε θανατόμετρα, αναγκάζεται κανείς να ψάξει το πως τα κράτη «μετράνε τους νεκρούς του covid-19» – και, εν τέλει, για λογαριασμό τίνος κάνουν αυτό το (στραμπουληγμένo) μέτρημα.

Με αφορμή ένα ρεπορτάζ του offguardian ψάξαμε το αγγλικό body counting… Ψάξαμε τους επίσημους πίνακες… Και το συμπέρασμα δεν είναι καθόλου φιλικό-για-την-αλήθεια. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας της βασίλισσας της αγγλίας, της σκωτίας, της ουαλίας κλπ κλπ έχει καταρρεύσει κάθε έννοια (και δυνατότητα) ακρίβειας σε ότι αφορά αυτό το προπαγανδιστικό όπλο (: των αριθμό όσων πεθαίνουν από τις επιπλοκές του covid-19). Πράγμα που, φυσικά, παραείναι βολικό: μιλάμε για το μοναδικό (και μάλιστα “πυρηνικό”!) όπλο αυτού του “πολέμου” (κατά του κοινωνικού εργοστάσιου). Αν εκπυρσοκροτεί δεξιά κι αριστέρα τι να το κάνεις;

Στην χειρότερη (και πιο πιθανή) περίπτωση; Συντηρείται μια «δημιουργική λογιστική θανάτου», με κύριο ιμάντα μεταφοράς τους νεκρόφιλους δημαγωγούς (: τους ιδιοκτήτες και τους υπαλλήλους των παλιών και νέων μήντια, το «βαθύ κράτος» εδώ κι εκεί) και τελικούς αποδέκτες τους υποτελείς.

Εξετάσαμε και συγκρίναμε τις επίσημες ανακοινώσεις (και τους επίσημους πίνακες) του NHS (του «εθνικού συστήματος υγείας» του βασιλείου) και τα νούμερά του για την αγγλία αποκλειστικά (δηλαδή όχι για την ουαλία, την σκωτία και την βόρεια ιρλανδία). Έχουμε τους σχετικούς πίνακες, αλλά για να μην σας ζαλίσουμε με excel αναδημοσιεύουμε τα βασικά.

Στις 10 Απρίλη το μεγάλο στόμα του θανατόμετρου ανακοίνωσε στο Λονδίνο 866 νεκρούς απ’ τον covid-19 (πάντα στην αγγλία), πράγμα που μαζί με τους νεκρούς απ’ τις υπόλοιπες περιοχές (σύνολο 980…) πανηγυρίστηκε δεόντως απ’ τους νεκρόφιλους δημαγωγούς σαν «νέο ρεκόρ» και ξεπέρασμα της ισπανίας… (ενδεικτική φωτογραφία επάνω).

Στις 11 Απρίλη το ίδιο στόμα ανακοίνωσε 823… Και:

Στις 12 Απρίλη ανακοίνωσε 657… Προφανώς όλοι έμειναν σίγουροι ότι τις προηγούμενες ημέρες (πάντα οι ανακοινώσεις αφορούν την προηγούμενη μέρα) είχαν συμβεί τα εξής: στις 9 Απρίλη ο covid-19 είχε σκοτώσει 866 ανθρώπους (στην αγγλία)· στις 10 Απρίλη 823 και στις 11 Απρίλη 657… Σωστά;

Αμ δε!!!!

Αν κοιτάξει κανείς τον επίσημο πίνακα της 10ης Απρίλη θα διαπιστώσει ότι στις 9/4 φέρονται νεκροί 117! Και τότε; Γιατί ανακοινώθηκαν 866; Επειδή προστέθηκαν νεκροί προηγούμενων ημέρων: 356 από τις 8/4, 154 από τις 7/4, 70 στις 6/4… ως και 6 στις 28 Μάρτη, 3 στις 27 Μάρτη, 2 στις 26 Μάρτη … και ένας στις 5 Μάρτη… Όχι, δεν αναστήθηκαν και ξαναπέθαναν. Μάλλον χρησιμοποιήθηκαν σαν “δανεικοί”…

Περίεργο πράγμα… Γιατί δεν ανακοινώνονται οι νεκροί κάθε μέρα και γίνεται τέτοιος «ετεροχρονισμός»; Και γιατί προστίθενται όλοι στην ημέρα που αφορά η ανακοίνωση αφού ανήκουν σε άλλες; Αφήνουμε το ερώτημα ανοικτό προς το παρόν.

Κοιτώντας κανείς τον πίνακα της επόμενης ημέρας, της 11ης Απρίλη (επίσημη ανακοίνωση για την προηγούμενη, 10/4: 823) διαπιστώνει ότι πέθαναν μόνο 115! Και η λιτανεία του ετεροχρονισμού συνεχίζεται. Στις 9/4, που νόμιζε αυτός ο κανείς ότι πέθαναν 117 προστίθενται άλλοι 325· στις 8/4 προστίθενται άλλοι 161· στις 7/4 άλλοι 61… Γυρνάς πίσω και βλέπεις καινούργια φέρετρα…

Μα αυτό το αναδρομικό «μέτρημα» δεν έχει τελειωμό! Στον πίνακα της 12ης Απρίλη, που αφορά την προηγούμενη 11/4 (με επίσημη ανακοίνωση: 657…) διαπιστώνει κανείς καταμετρημένους μόνο 121! Για τις 10/4 όμως προστίθενται άλλοι 308· για τις 9/4 άλλοι 120· για τις 8/4 άλλοι 52· για τις 7/4 άλλοι 26…

Χαμένο στο μέτρημα το αγγλικό σύστημα υγείας; Ίσως η απάντηση βρίσκεται στην επικεφαλίδα κάθε πίνακα που εξηγεί περί τίνος πρόκειται: Οι θάνατοι ασθενών που πέθαναν σε νοσοκομεία στην αγγλία και είχαν διαγνωστεί θετικοί στον covid-19 την ώρα του θανάτου.

Καταλαβαίνετε κάτι; Η ασταμάτητη μηχανή καταλαβαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι πράγματι το θανατόμετρο βάζει στο σωρό όχι εκείνους που πέθαναν εξαιτίας του covid-19 αλλά τους πάντες όσους πέθαναν έχοντας απλά κολλήσει, μπορεί και μερικούς παραπάνω· άσχετα με την πραγματική αιτία θανάτου. Προσβλητικό, ατιμωτικό, στα όρια της προσβολής νεκρού – αλλά ποιος ασχολείται με τέτοια πια; Και, δεύτερον, ότι ενδεχομένως οι απαντήσεις των τεστ covid-19 για αρκετούς βαριά ασθενείς να βγαίνουν μετά τον θάνατό τους – οπότε προστίθενται κι αυτοί. Αναδρομικά. Διότι – στο κάτω κάτω – σημασία έχει να χρεωθεί ο φονικός ιός σαν σήριαλ κίλλερ· όχι το πότε βρέθηκαν τα «πειστήρια της ενοχής του», ούτε, βέβαια, το αν υπήρξε ενοχή… (Φυσικά κάποιος πολύ καχύποπτος μπορεί να υποθέσει ότι με σκοπό να φουσκώσουν τα νούμερα προσθέτουν συλλήβδην … νούμερα… αφού κανένας δεν μπορεί να ελέγξει άμεσα αν όντως υπάρχουν τόσοι νεκροί… Ο offguardian αυτό υποστηρίζει… Αλλά η ασταμάτητη μηχανή δεν το πάει ως εκεί…)

Στην τελική όμως έχει σημασία τι συμβαίνει πραγματικά; Μπορεί, ίσως, να μιλήσει κανείς ξανά για την κοινοτοπία του κακού: η κρατική γραφειοκρατία στον καπιταλιστικό κόσμο είναι έτσι μονταρισμένη ώστε να χάνεται στην αριθμητική όταν το σωστό εκ μέρους της είναι να χαθεί… Γιατί, κατά τα υπόλοιπα, τέτοιου είδους προσθέσεις (που εκτείνονται σε βάθος χρόνου ακόμα και δυο εβδομάδων…) βολεύουν. Ποιούς; Την δημαγωγία, την παραγωγή φόβου, την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία.

Ας το ξαναπούμε: έχει σημασία τι συμβαίνει πραγματικά; Υπάρχει πραγματικότητα; Μία; Ακόμα; Δεν έχετε βαρεθεί το να υπάρχει μόνο μία πραγματικότητα; Δεν έχουμε μπει πανηγυρικά στην εποχή των «πολλών πραγματικοτήτων»;

Έτσι φαίνεται… Και σ’ ότι αφορά τον covid-19 κερδισμένη είναι η «πραγματικότητα» που είναι πιο ισχυρή, που έχει την εξουσία και τα μέσα να επιβληθεί. Αυτό, πράγματι, ένα όνομα μόνο μπορεί να έχει: νεκροπολιτική.

Αφόρητο να την υφίστασαι…