Tag: τεχνολογία

Νεοκρατισμός (τροφή για σκέψη) 2

Τετάρτη 8 Ιούλη. Για όσες / όσους ζουν (και σκοπεύουν να συνεχίζουν να ζουν) ΟΧΙ μ’ έναν τρόπο που τους διαφεύγει, μεταφέρουμε εδώ αποσπάσματα από ένα άρθρο κάποιου ονόματι Marshall Auerback που επαγγέλεται τον “αναλυτή της αγοράς” (με θητεία σε διάφορα γνωστά ή λιγότερο γνωστά μαγαζιά “συμβούλων επιχειρήσεων”). Είναι εχθρός / αντίπαλος δηλαδή! Παρ’ όλα αυτά, μιλώντας απ’ την απέναντι μεριά, το πλεονέκτημα των αποσπασμάτων του Auerback είναι ότι με λίγα λόγια τοποθετεί τον νεοκρατισμό μέσα στο πραγματικό περιβάλλον του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού – χωρίς να χρησιμοποιεί αυτήν την ορολογία. Ελπίζουμε ότι για όσους έχουν ακόμα την δυνατότητα να διαβάζουν (και όχι, απλά, να “σαρώνουν οπτικά”) τα παρακάτω θα έχουν κάποια χρησιμότητα:

… Το κείμενο του Atkinson [αναφέρεται σ’ ένα άρθρο που κατηγορεί τον κινεζικό καπιταλισμό ότι «πνίγει» τον δυτικό…] αναγνωρίζει εν τέλει ότι το κινεζικό μοντέλο του κρατικά καθοδηγούμενου καπιταλισμού έχει παίξει αξιοσημείωτο ρόλο στην καπιταλιστική ανάπτυξη και καινοτομία…

Πρόκειται για ένα μοντέλο που δεν είναι πρωτοφανές. Ο οικονομολόγος και επαγγελματίας της αγοράς Bill Janeway παρατήρησε [σε μια μελέτη του 2013] ότι η καινοτομία που καθοδηγείται απ’ το κράτος είναι ένα μοντέλο που «έχει μπει και ξαναμπεί σε πετυχημένη χρήση: στην Ιαπωνία, ξεκινώντας απ’ τις τελευταίες δεκαείτες του 19ου αιώνα· έπειτα με την ανάδυση των Ασιατικών Τίγρεων στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα· και τώρα απ’ την Κίνα».

Σε μια άλλη ανάλυση που δείχνει τον κεντρικό ρόλο που παίζει το κράτος στην καθοδήγηση της εκβιομηχάνισης, οι συγγραφείς Ben Landau-Taylor και Oberon Dixon-Luinenberg [τον Φλεβάρη του 2020] υποστηρίζουν ότι «Η μεγάλη δύναμη των καπιταλιστικών κοινωνιών είναι ότι βιομήχανοι σαν τον Henry Ford ή τον Jeff Bezos μπορούν να μετασχηματίσουν μεμονωμένες βιομηχανίες μέσα σ’ ένα υπάρχον οικονομικό πλαίσιο, αλλά το οικονομικό πλαίσιο αυτό καθαυτό είναι πολύ μεγάλο για να αναδιαρθρωθεί με χρήση των πόρων απλά οποιουδήποτε ιδιώτη ή εταιρείας. Μόνο το κράτος μπορεί να συντονίσει διαφορετικές βιομηχανίες για να δημιουργηθεί ένας μετασχηματισμός μεγάλης κλίμακας».

Αυτό δεν σημαίνει απλά να χρησιμοποιείται η κυβέρνηση για να κάνει τον τροχονόμο ανάμεσα σε νικητές και ηττημένους… Αντίθετα, οι τίγρεις της Ανατολικής Ασίας χρησιμοποίησαν την αγορά σαν μηχανισμό ανάδρασης για να εντοπιστούν περιοχές μελλοντικής ανάπτυξης, και στη συνέχεια χρησιμοποιούσαν αυτήν την συσσωρευμένη πληροφορία για να μεταφέρουν κρατικούς πόρους από αντιπαραγωγικές σε παραγωγικές χρήσεις. Στην περίπτωση της Νότιας Κορέας, για παράδειγμα, αυτό πήρε την μορφή των ομίλων όπως η Samsung, που ξεκίνησε με βασικές βιομηχανίες γεωργικών προϊόντων και υφασμάτων στη δεκαετία του 1960, για να εξελιχθεί μέσω της κυβερνητικής καθοδήγησης σε πιο αναβαθμισμένους τομείς, όπως τα κινητά τηλέφωνα, οι υπολογιστές και οι ημιαγωγοί, όπου είναι απ’ τις μεγαλύτερες φίρμες στον κόσμο σήμερα. Αυτό έκανε και η Κίνα, τις ίδιες πολιτικές ως κάποιον βαθμό, προκαλώντας ένα κβαντικό άλμα στο επίπεδο ζωής του πληθυσμού της μέσα στα τελευταία 50 χρόνια.

Αντίθετα, η κρίση του 2008 (και η τρέχουσα παγκόσμια ύφεση εξαιτίας της πανδημίας) έχουν υποδείξει ακόμα μεγαλύτερες αποτυχίες στο δυτικό μοντέλο του φονταμενταλισμού της αγοράς: ένα κοκτέιλ πολιτικών που προωθούν το ελεύθερο εμπόριο, την απορρύθμιση, την εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση (και την ανάλογη μείωση του ρόλου του κράτους) και την χρηματοπιστωτική αυστηρότητα, που όλες έχουν συμβάλει στην μεγάλη αύξηση της ανισότητας, σε φούσκες παγίων, σε καθήλωση των μισθών και σε μια έντονη βιομηχανική ακαμψία που προκαλεί σημαντική οικονομική ανασφάλεια σε μεγάλα τμήματα των πληθυσμών.

Νεοκρατισμός (τροφή για σκέψη) 3

Τετάρτη 8 Ιούλη. Και συνεχίζει το άρθρο:

… Αυτά τα προβλήματα δεν βρίσκονταν κοντά στη λύση τους ως χτες και, τελικά, σήμερα έχουν εκτραχυνθεί εξαιτίας της πανδημίας του covid-19.

Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι ένα μινιμαλιστικό κράτος που απλά δρα σαν διαιτητής για «την δημιουργία αποτελεσματικών, απαλλαγμένων από προσόδους αγορών, σε συνδυασμό με αποτελεσματικούς, απαλλαγμένους από διαφθορά δημόσιους τομείς, είναι έστω στοιχειωδώς ικανή ή αναγκαία συνθήκη για μια δυναμική, καπιταλιστική οικονομία». Τέτοια ήταν μια παρατήρηση που έγινε πριν δυο δεκαετίες απ’ τον καθηγητή Robert Wade στο επιδραστικό έργο του «Governing the Market» – και εξακολουθεί να είναι το ίδιο σημαντική και σήμερα.

Αντί απλά να στείλουμε «ένα καθαρό μήνυμα στην Κίνα ότι, προχωρώντας, ο συστηματικός μερκαντιλισμός των καινοτομιών που επιβραδύνει την παγκόσμια τεχνολογική καινοτομία δεν γίνει ανεκτός πια», όπως προτείνει ο Atkinson, μια καλύτερη επιλογή θα ήταν να στρέψουμε αυτές τις ίδιες πολιτικές εναντίον της Κίνας εμποδίζοντας την πρόσβαση του Πεκίνου στις δυτικές αγορές, ενόσω παράλληλα θα διαμορφώσουμε το κράτος σαν ενεργό παίκτη, για να βοηθήσει στην επιτάχυνση των καινοτομιών και της ανάπτυξης με καλύτερη ποιότητα (που θα έχει σα συνέπεια την ανάλογη αύξηση της οικονομικής ασφάλειας).

Αυτό συμβαίνει ως ένα βαθμό ήδη: η κυβέρνηση Trump πιέζει τον μεγαλύτερο στον κόσμο κατασκευαστή chip – την ταϊβανέζικη TSMC – να σταματήσει να παίρνει καινούργιες παραγγελίες απ’ την κινεζική Huawei. Αλλά δεν είναι αρκετό. Ακόμα κι αν ο Trump κρατήσει μια σκληρή στάση απέναντι στην Huawei αυτό θα σημαίνει ελάχιστα πράγματα, αν δεν συνδυαστεί με μια πιο δομική, εθνική αναπτυξιακή στρατηγική, στην οποία το κράτος θα παίζει δραστήριο ρόλο, αντί απλά να είναι ένας ουδέτερος παρατηρητής δίπλα στην αγορά….

Αν κάποιος καθησυχαστεί θεωρώντας ότι απλά πρόκειται για ζητήματα «καθοδήγησης της βιομηχανικής ανάπτυξης» θα κάνει τεράστιο λάθος. Δεν βρισκόμαστε ούτε στην αρχή της 1ης βιομηχανικής επανάστασης (όπου, για παράδειγμα, η κρατικοποίηση των εταιρειών σιδηροδρόμου στις ηπα ήταν υποχρεωτική προκειμένου να υπάρξει ένα συνεκτικό σχέδιο σιδηροδρομικών γραμμών που να οφελεί το σύνολο του κεφαλαίου, αντί για τυχοδιωκτικές ιδιωτικές πρωτοβουλίες απ’ τις οποίες πολλές κατέληγαν σε χρεωκοπία), ούτε στην αρχή της 2ης (όπου οι απαιτήσεις των παγκόσμιων πολέμων επέβαλαν κεντρικό έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της τότε παραγωγής)· ούτε καν στην αρχή της 3ης, που έγινε μέσα σ’ ένα ένδοξο και πανηγυρικό νεοφιλελεύθερο περιβάλλον, ως η επική γοητεία και η καταπληκτική ιδιωτική εφευρετικότητα των start upers…

Βρισκόμαστε στην αρχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης όπου όχι μόνο η εκμετάλλευση της εργασίας (και, κατά συνέπεια, ο κρατικός έλεγχος της αγοράς εργασίας) αλλά η εκμετάλλευση του συνόλου της ζωής και των κοινωνικών σχέσεων είναι Η “αγορά” που, για να γίνει ακόμα πιο λειτουργική (για λογαριασμό των αφεντικών), χρειάζεται κρατική καθοδήγηση. Αυτό το σημείο της ανάλυσής μας χρειάζεται πολύ περισσότερα, αλλά εν τω μεταξύ υπάρχει ήδη ένα ισχυρό παράδειγμα: στη διαχείριση του covid-19 η μορφή – κράτος στην δύση ΔΕΝ ανέλαβε την έρευνα και την παραγωγή φαρμάκων (ένα κλασσικό είδος «κρατικοποίησης»)· ανέλαβε όμως να μιμηθεί και να προσπαθήσει να εφαρμόσει / επιβάλλει μερικά στοιχεία του κινέζικου συστήματος κοινωνικού ελέγχου που λέγεται “social credit”!

Πράγματι. Μαζί με την αστυνομία και τον στρατό (που έχουν αναλάβει την εφαρμογή των πραξικοπημάτων, είτε είναι καθολικά είτε είναι διαφορικά), μαζί με την ανάληψη του χρηματικού κόστους «απλής επιβίωσης» του μεγαλύτερου μέρους της «εργατικής δύναμης», μαζί με την πολύ πιο θηριώδη επιδότηση των πιο δυναμικών ή στρατηγικών καπιταλιστικών κλάδων (συμπεριλαμβανόμενης και της «μερικής κρατικοποίησης», όπως σε επιλεγμένες αεροπορικές εταιρείες), η μορφή-κράτος ανέλαβε την ηθική διαπαιδαγώγηση των πληθυσμών, δίνοντας μαθήματα (δηλαδή διαταγές των οποίων η παράβαση συνεπάγεται χρηματικά πρόστιμα…) «κοινωνικής ευθύνης»! Πρακτικά κανένα ιδιωτικό αφεντικό, κανένας Bezos, δεν θα μπορούσε να επιβάλλει την γενική εκκένωση όλων των δημόσιων χώρων / χρόνων (με την κατηγορία της… μολυσματικότητας!) έτσι ώστε να κάνει άλματα η «ανασύνθεση / αναδιάρθρωση του δημόσιου / κοινωνικού» για λογαριασμό των αφεντικών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος!

Οι ηλίθιοι (και, δυστυχώς, είναι άφθονοι) το έφαγαν αυτό. Δυστυχώς δεν πρόκειται για ένα πρόσκαιρο ιδεολογικό τρυκ προορισμένο να ξεχαστεί. Πρόκειται ουσιαστικά για την συσκευασία του περιορισμού των άλλοτε θρυλικών ατομικών δικαιωμάτων, ελευθεριών και εννοήσεων / γνωμών, στο όνομα του «κοινού καλού» που θα ορίζεται απ’ το κόμμα των αφεντικών. Τα νεοφιλελεύθερα «ιδεώδη» αποσύρονται διακριτικά απ’ την σκηνή, αφήνοντας το κέντρο της στη μορφή – κράτος! Αυτή είναι η καρδιά του κινέζικου social credit system: τόσο οι υπήκοοι μεταξύ τους όσο και το κράτος αξιολογεί την «κοινωνική ευθύνη», αμοίβει τους «κοινωνικά υπεύθυνους», τιμωρεί τους «κοινωνικά ανεύθυνους»… (Και οι ανόητοι νοσταλγοί του (φροντικού) “κράτους πρόνοιας” νομίζουν ότι ξαναζούν το παρελθόν!…)

Μιλήσαμε εξ αρχής για βιοπολιτική· συμβουλεύοντας ταυτόχρονα (αν μας επιτρέπεται!) ότι «βιοπολιτική» δεν είναι μια καινούργια λέξη για να την παπαγαλίζει ο καθένας που μοστράρεται εδώ κι εκεί… Βιοπολιτική υπήρχε και τον 19ο αιώνα, και τον 20ο – ας είναι καλά ο Φουκώ που τις υπέδειξε. Άρα δεν ψάχνουμε έναν δήθεν «καινούργιο» ορισμό· αλλά τα ιδιαίτερα σύνθετα και καινοτόμα χαρακτηριστικά και περιεχόμενά του σήμερα και αύριο…

Αυτόματη ποιότητα εξυπηρέτησης

Δευτέρα 29 Ιούνη. Μια φήμη λέει ότι στην κορύφωση του εργατικού «θερμού φθινόπωρου» στον ιταλικό βορρά, ο Agnelli, ιδιοκτήτης της fiat, φαντάστηκε, ευχήθηκε ή θέλησε να ελπίσει σ’ ένα εντελώς αυτόματο εργοστάσιο – χωρίς εργάτες, απεργίες, συγκρούσεις, σαμποτάζ.

Μια άλλη φήμη λέει ότι καθώς το κίνημα fight for 15 φούντωνε στις ηπα, κάποια αφεντικά μεγάλων αλυσίδων φαγητού άρχισαν να απειλούν ότι θα ρομποτοποιήσουν τα μαγαζιά τους, και ότι δεν θα έχουν ανάγκη ζωντανή εργασία – που απεργεί, συγκρούεται, έχει απαιτήσεις.

Το όνειρό τους φαίνεται να πραγματοποιείται στην επαρχία Guangdong στην κίνα. Μια θυγατρική της εταιρείας «country garden» ονόματι Qianxi Robot Catering Group εγκαινίασε το πρώτο ρομποτικό εστιατόριο στον κόσμο. Οι μηχανές υπόσχονται θεαματικές επιδόσεις: οι πελάτες (όχι ρομπότ!) μπορούν να διαλέξουν ανάμεσα σε 200 διαφορετικά πιάτα, τα οποία σερβίρονται σε λιγότερο από 20 δευτερόλεπτα…

Θα είναι μια ενδιαφέρουσα ατραξιόν… Αλλά πρόκειται όντως ο «κλάδος του επισιτισμού» να γλυτώσει απ’ την ανθρώπινη εργασία; Είναι ένα όνειρο, πάντα το ίδιο όνειρο, που στην προκειμένη περίπτωση αποδίδεται όχι στο «κόστος» ή την αρνησικυρία της ανθρώπινης εργασίας, αλλά στον φόβο της μόλυνσης. Ωστόσο, γεμίζοντας ρομποτικές μηχανές το μαγαζί της η Qianxi Robot Catering απλά μεταφέρει την ανθρώπινη εργασία λίγο πιο πίσω: ας πούμε στους τεχνικούς που θα συντηρούν και θα επισκευάζουν αυτές τις μηχανές. Και ακόμα πιο πίσω, στους κατασκευαστές και τους προγραμματιστές. Κι ακόμα ακόμα πιο πίσω: στα ορυχεία σπανίων γαιών, και στους μεταφορείς. Όλα αυτά ανεξάρτητα απ’ τις πρωτες ύλες φαγητού που, ας υποθέσουμε, θα μείνουν οι ίδιες όπως σ’ ένα κοινό εστιατόριο.

Δεν θα προφητέψουμε «είναι αντιεμπορικό να σε σερβίρουν μηχανές»! (Τα κυριλέ εστιατόρια θα έχουν πάντα γκαρσόνια με παπιγιόν που θα τραβάνε τις καρέκλες για να κάτσουν οι καλοί πελάτες). Θα προβλέψουμε μόνο ότι η ιδέα του ρομποτικού φαγάδικου θα μείνει μια εξαίρεση: οι πελάτες μπορεί να θαυμάσουν την απόλυτα μηχανική κουζίνα, αλλά αργά ή γρήγορα θα αναρωτηθούν τι είναι αυτό που βγαίνει από εκεί… Το κτηνώδες μηχανικό “παρασκευαστήριο” μπορεί να προκαλέσει δέος· αλλά δεν τρώγεται…

Εν τω μεταξύ, απ’ την άποψη της ανθρώπινης εργασίας (που υποτίθεται ότι είναι γενικευμένα αντικαστάσιμη απ’ τις μηχανές), δεν έχουμε κανένα λόγο ανησυχίας. Ας κατέβει ο βασικός εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας στις 10 ώρες (αντί για 40) με αύξηση των μισθών, να δούμε ποια ρομποτοαφεντικά θα σκεφτούν τι!

(φωτογραφία πάνω: Αυτή είναι η ρομποκουζίνα. Στον κατάλογο των πιάτων ίσως να λέει: το λάδι μπορεί να περιέχει και υπολείμματα γράσου. Για τους αλλεργικούς στα λιπαντικά μηχανών…

Κάτω: Τα ρομποτικά γκαρσόνια. Γλυκούτσικα – ε; Με τα αυτάκια τους, τα λαμπερά ματάκια τους… Άμα πετύχετε κανένα μην του αφήσετε tips!)

Το εμβόλιο

Παρασκευή 26 Ιούνη. Αν μέσα στο καλοκαίρι ή στις αρχές του φθινόπωρου ακούσετε τίποτα χριστοπαναγίες, τίποτα φρεσκαρισμένα μπινελίκια εναντίον του Πεκίνου, να το ξέρετε: θα έχει έτοιμο προς διάθεση και χρήση ένα εμβόλιο κατά του covid-19.

Τα νέα δεν είναι καλά για τις δυτικές big pharma (κι αυτό είναι αιτία πολέμου…). Το china national pharmaceutical group sinopharm ανακοίνωσε πριν λίγες ημέρες ότι ξεκινάει την «φάση 3» της δοκιμής του εμβολίου, της φάσης που είναι η τελική. Το εμβόλιο δεν είναι mRNA ή άλλης γενετικής τεχνολογίας – ο κινεζικός καπιταλισμός δεν σκοπεύει να αυτοκτονήσει από τεχνολογική λιγούρα! Είναι ένα old fachion εμβόλιο εξασθενημένου ιού, που προκαλεί την δημιουργία ανοσοποιητικού δυναμικού απ’ τον εμβολιαζόμενο οργανισμό. Το «εργαστήριο βιολογικών προϊόντων» της Wuhan, που συμμετέχει στη sinopharm, ανακοίνωσε ότι το εμβόλιο πέρασε με επιτυχία την «φάση 1» και την «φάση 2» των κλινικών δοκιμών, ότι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό, και ότι έχει πολύ λιγότερες παρενέργειες από οποιοδήποτε άλλο αντι covid εμβόλιο υπό δοκιμή. Είναι παρήγορο κύριε αυτό το «πολύ λιγότερες»;

Όπως συμβαίνει σ’ όλη αυτήν την «ευγενή άμιλλα» μεταξύ των φαρμακοβιομηχανιών του πλανήτη για το ποιος θα πουλήσει πρώτος μια «σωτηρία» (κατά του covid-19) που γενικά δεν χρειάζεται, έτσι και η sinopharm βιάζεται. Έκανε τις δοκιμές της «φάσης 1» και της «φάσης 2» χρονικά πολύ κοντά την μία στην άλλη. Σχεδόν ταυτόχρονα… Στην πρώτη φάση εμβολιάστηκαν 180 εθελοντές εργάτες της εταιρείας· στη δεύτερη φάση πάνω από 1.000 πάλι εθελοντές, πάλι εργάτες, πάλι της εταιρείας. Μπορεί κανείς να το πει «κατάχρηση εργασιακής σχέσης» εκ μέρους της εταιρείας. Μπορεί να το πει και «συνεργατική προώθηση της σωτηρίας του κόσμου». Θέμα γούστου – ή γεωγραφικής θέσης…

Το ενδιαφέρον είναι ότι στις δοκιμές της «φάσης 3» θα συμμετάσχει … ποιός λέτε; Τα ενωμένα αραβικά εμιράτα! Ο τοξικός του Abu Dhabi: όχι αυτοπροσώπως, αλλά μέσω μιας εταιρείας (του) που ονομάζεται group 42. Κάτι μας λέει ότι στα εμιράτα οι «εθελοντές» δεν θα είναι εργαζόμενοι της sinopharm, αλλά κάποιας κατασκευαστικής· ή, ίσως, οικιακοί βοηθοί.

Αυτός ο διεθνισμός της sinopharm δείχνει καλά ζυγισμένος. Αν το Abu Dhabi, του οποίου ο ρόλος στους δυτικούς ιμπεριαλισμούς (τόσο στη συρία και στο ιράκ όσο στην υεμένη και στη λιβύη) είναι αναγνωρισμένος, πει «μια χαρά είναι το εμβολιάκι», ποιοί θα κατηγορήσουν τον τοξικό πρίγκηπά του σαν πράκτορα του Πεκίνου; Ταμάμ!!!

Η sinopharm έχει ανακοινώσει ότι έχει την δυνατότητα παραγωγής 120 εκατομυρίων δόσεων τον χρόνο· το ινστιτούτο της Wuhan μπορεί να παράξει άλλα 100 εκατομμύρια δόσεις τον χρόνο. Παρότι ο κινεζικός καπιταλισμός έχει πολλές ακόμα φαρμακοβιομηχανίες (και πολύ μεγαλύτερη παραγωγική δυνατότητα) ίσως περιοριστεί στο να κάτσει πάνω στις δάφνες «εκείνου που νοιάζεται για τον κόσμο». Ίσως παραχωρήσει δωρεάν την συνταγή του εμβολίου, για να τo φτιάχνει κάθε ενδιαφερόμενο πρωτοκοσμικό κράτος μόνο του· κι ίσως αφιερωθεί στο να φροντίσει τους συμμάχους του στην ασία, στην αφρική, και στη λατινική αμερική.

Μπορεί να γίνουν έτσι τα πράγματα, μπορεί και όχι. Αν, πάντως, δείτε καπνούς στον ορίζοντα και δεν έχει ξεσπάσει πυρκαγιά, να ξέρετε πως κάποιοι ύπουλοι δυτικοί επιχειρηματίες αντι-covid «σωτήρες» έχουν ζεματιστεί…

Ακινητοποίησέ το – καλύτερα!

Παρασκευή 26 Ιούνη. Αν μπορούν να εντοπίσουν, μέσω σήματος κινητού, ποιοί βρίσκονται μέσα σ’ ένα μαγαζί για να ψωνίσουν, τότε μπορούν να εντοπίσουν ποιοί έχουν μπει για να το λεηλατήσουν! Σωστό; Σωστό – αλλά διαφεύγει…

Η Foursquare για παράδειγμα είναι μια αμερικάνικη τεχνολογική εταιρεία ηλικίας 12 χρόνων. Έχει εξειδικευτεί στον (γεωγραφικό) προσδιορισμό θέσης που δεν λέγεται μόνο «geolocation» αλλά και «geofencing». Μπορεί να υπάρχουν εφαρμογές με το όνομα της εταιρείας· αλλά υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες εφαρμογές με άλλα ονόματα που χρησιμοποιούν (χωρίς να το φωνάζουν) την τεχνολογία της. Η δουλειά της Foursquare είναι να εντοπίζει και να διακρίνει δεκάδες χιλιάδες σήματα κινητών, ακόμα κι όταν είναι συγκεντρωμένα όλα μαζί. Και να σκεφτείτε ότι δεν χρησιμοποιεί (ακόμα) 5G τεχνολογία, ούτε υπόσχεται την προστασία των προσωπικών δεδομένων όπως κάτι δήθεν οσπιτάλιοι σταυροφόροι του social tracking “για το καλό της υγείας σας ατιμούτσικα”…. Αντίθετα, ο ceo της εταιρείας Jeff Glueck, όταν ρωτήθηκε για την προστασία της ιδιωτικότητας από τέτοιου είδους εταιρείες / τεχνολογίες απάντησε (μέσω New York Times): … Όσοι εμπλέκονται σ’ αυτόν τον τομέα της data science ας δίνουν έναν όρκο του Ιπποκράτη… κι ας ελπίσουμε πως αν τον δώσουν θα περιορίσουν τις παραβιάσεις… Μπορεί να έχει φιλήσει σταυρό ο κυρ Jeff… Αλλά οι δουλειές είναι δουλειές.

Κάποιοι θα σκεφτούν, όχι αυθαίρετα, πως αυτή η υπαρκτή (τώρα που μιλάμε) δυνατότητα θα ενισχύσει την δημόσια τάξη. Αν είναι εύκολο να εντοπίσει κανείς τους looters μέσω των κινητών τους, εκείνο που χρειάζεται είναι απλά μια προσθήκη στο νόμο για τα τεκμήρια που γίνονται δεκτά απ’ τα δικαστήρια: ένας χάρτης με τον προσδιορισμό θέσης του τάδε στις 11.00 το βράδυ μέσα σ’ ένα μαγαζί που λεηλατείται θα κατατεθεί αρμοδίως. Αλλά η χρησιμότητα του εντοπισμού θέσης δεν τελειώνει εκεί.

Η Tectonix, μια άλλη εταιρεία του κλάδου, έφτιαξε έναν χάρτη με το από που προέρχονται οι διαδηλωτές του black life matters στη florida· πόσο καιρό μένουν στον τόπο των διαδηλώσεων· πότε και πως επιστρέφουν στα σπίτια τους. Θα μπορούσε να έχει κοινωνιολογικό ενδιαφέρον – σίγουρα κάποια πανεπιστήμια θα ενδιαφερθούν. Ίσως και κάποια πρακτορεία ταξιδιών…

Κι ούτε καν μόνον αυτό. Σε συνδυασμό με άλλες πληροφορίες για τον καθένα απ’ αυτούς τους διαδηλωτές (πάντα μαζεμένες απ’ αυτήν την ολέθρια συνήθεια που λέγεται «κινητό») ή και οποιουσδήποτε άλλους, κόμματα, οργανώσεις, εμπορικές εταιρείες, μαφίες, οτιδήποτε, θα ενδιαφερθούν για να προωθήσουν εξατομικευμένα κάτι. Μπορεί να μην είστε looter, μπορεί να είστε ένας άνθρωπος ευαισθητοποιημένος για την police brutality ή τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Τι θα λέγατε για ένα ταξίδι εκεί όπου γίνεται ένα μεγάλο αντιρατσιστικό φεστιβάλ οργανωμένο απ’ τον Bono;

Θέλετε να γλυτώσετε απ’ όλα αυτά τα «γνωστά άγνωστα» ακόμα κι όταν βγαίνετε βόλτα; Είναι απλό. Χρειάζεσθε μια πρόκα και λίγο σπάγγο. Κρεμάστε το κινητό σας μαζί με την θήκη του σε μια κάσα του σπιτιού σας. Και αφήστε το εκεί, for ever. Κάντε το «τηλεκοντρόλ τοίχου».

Ναι, ξέρουμε, το πλεονέκτημα του κινητού είναι ότι είναι κινητό… Πλεονέκτημα; Για ποιόν; Βάζετε το χέρι σας στη φωτιά; Ακόμα;

Σκεφτείτε το και πάρτε την απόφαση να χωρίσουν κυριολεκτικά οι δρόμοι σας πριν το βιδώσουν υποχρεωτικά επάνω σας!! (Το σκέφτονται, όχι με βίδες βέβαια, αλλά…)

Στο σωστό δρόμο


Παρασκευή 26 Ιούνη. Δεν βάζουμε το 1,5 λεπτού video για να δείτε τα 4 εκτός έδρας γκολ της Barcelona κατά της Mallorca πριν σχεδόν 2 βδομάδες (13/6). Αλλά για να δείτε, επιτέλους, ένα γεμάτο γήπεδο! Μάλιστα όλα τα γήπεδα της ισπανικής λίγκας είναι το ίδιο γεμάτα, πράγμα που προφανώς αποδεικνύει ότι το κακό με τον covid-19 πάει, πέρασε….

Όχι ακριβώς. Οι φίλαθλοι είναι εικονικοί. Θα πείτε «καλά, το ίδιο γίνεται και στο Καραϊσκάκη». Στην ισπανία (ίσως λόγω γούστου αλλά και λόγω θέσης του ισπανικού ποδοσφαίρου στον διεθνή καταμερισμό…) δεν θα καταδέχονταν να σκεπάσουν ένα μέρος των κερκίδων με ζωγραφισμένες λινάτσες. Έκαναν κάτι καλύτερο – το μόνο διαθέσιμο προς το παρόν – που δείχνει όμως τον δρόμο. Όλο το πρωτάθλημα (η αντίστοιχη ισπανική «επαε») έκλεισε συνεργασία με την νορβηγική τεχνολογική Vizrt. Η Vizrt ειδικεύεται στην παραγωγή ψηφιακών αναπαραστάσεων ή/και επεξεργασιών εικόνων σχετικών με το ποδόσφαιρο. Ειδικεύεται στο πάντρεμα ποδοσφαιρικού video game και κανονικού ματς.

Η δουλειά του να φτιάξει εικονικούς φιλάθλους και εν πάσει περιπτώσει να «γεμίσει τις κερκίδες» θα πρέπει να ήταν η πρώτη τέτοιου είδους για την Vizrt. Σε αντίθεση με την ιδέα που ίσως σχηματίσετε, ότι «κάτι έχει απλωθεί στις κερκίδες», όλη η επεξεργασία των γραφικών γίνεται μέσω υπολογιστών πάνω στην εικόνα που τραβάνε οι κάμερες, πριν αυτή η εικόνα περάσει στη μετάδοση.

Στην συγκεκριμένη ιστορική στιγμή η Vizrt έφτιαξε και εγκατέστησε το συγκεκριμένο λογισμικό μόνο στη λήψη της κεντρικής κάμερας του γηπέδου (εκείνης που βρίσκεται πάνω απ’ τα «επίσημα»). Για αυτό είτε στην αρχή αρχή, είτε στο 0.21, που οι λήψεις είναι από διαφορετικές κάμερες, οι κερκίδες φαίνονται όπως είναι: άδειες. Η εικόνα τους “γεμάτες” είναι flat και ακίνητη, αλλά καλά προσαρμοσμένη στις κινήσεις της κάμερας… Επιπλέον προστίθεται ήχος, βασικά μια οχλαγωγία πλήθους, που γίνεται πανηγύρια όταν μπαίνουν γκολ. Αυτό είναι δουλειά μιας άλλης εταιρείας, καθαρόαιμα gaming, της ΕΑ Sports Fifa, που έχει καλό αρχείο πραγματικών γηπεδικών ήχων…

Μπορείτε να θεωρήσετε το αποτέλεσμα πρωτόλειο – είναι! Αλλά βρίσκεται στο σωστό δρόμο: μέσω high tech graphics. Ούτε λινάτσες, ούτε χαρτόνια, ούτε κούκλες! Με τα οποία γραφικά, φυσικά, μόνο ένα πράγμα μπορεί να συμβεί: να εξελιχθούν, να γίνουν πιο σύνθετα, πειστικότερα.

Οι φανατικοί των κερκίδων αντέδρασαν στην ισπανία με τον τρόπο που νομίζετε: κοροϊδεύοντας (στα αντιsocial media…). Απόλυτα κατανοητό – τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια ζωντανή κερκίδα. Μέχρις στιγμής δηλαδή…. Αλλά για ποιούς; Η Liga απολογήθηκε λέγοντας ότι δεν θέλει να κοροϊδέψει κανέναν, αλλά σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς θέλει να προσφέρει μια εμπειρία κοινού στο γήπεδο, για χάρη των τηλεθεατών.

Ακριβώς. Για χάρη των τηλεθεατών. Μετά την ξινή απαγόρευση της υγιεινιστικής τρομοκρατίας, οι οπαδοί των ομάδων και οι φίλαθλοι τσεκάρονται τώρα για το αν συμβιβάζονται να βλέπουν τις ομάδες τους αποκλειστικά μέσω οθόνης, από απόσταση. Η απάντηση είναι ένα ξερό και αντιηρωϊκό «ναι». Μπορείτε να το εκλάβετε και σαν εκβιασμό· αλλά το θέαμα και ο καπιταλισμός δεν είναι φιλόπτωχα ταμεία, αν το έχετε υπόψη… Αν το στοίχημα κερδηθεί (και όλα τα στοιχεία δείχνουν ό,τι κερδίζεται) θα ανοίξει ένας δρόμος επαυξημένης πραγματικότητας και για το ποδόσφαιρο.

Άλλωστε τα ισπανικά κανάλια προσφέρουν στους θεατές τους την επιλογή: μπορούν να δουν τα ματς με τα γήπεδα «γυμνά», αν αυτό το αντέχουν· ή με τις ηλεκτρονικές πατέντες της Vizrt. (Θα γίνει κι εκεί μια καταμέτρηση…)

Οι οπαδοί, τόσο με τα διαρκείας όσο και οι ευκαιριακοί των κερκίδων, θα διανοούνταν να κάνουν αυστηρή, πειθαρχημένη απεργία τηλεθέασης διαρκείας, να γυρίσουν την πλάτη στην τηλεοπτική μετάδοση, προκειμένου να απορρίψουν την εικονικότητα της αναπαράστασής τους και να διεκδικήσουν την αποκλειστικότητα της ζωντανής παρουσίας στα γήπεδα;

Μάλλον δεν τον έχουν σκεφτεί… Είναι τόσο έντονος ο αιφνιδιασμός και τόσο καινούργια αυτά τα κόλπα…

(Βρε τον παλιο covid-19! Τι σκαρώνει ο μπαγάσας…Ε;)

“Synthesis”

Πέμπτη 18 Ιούνη. Η microsoft (η επίσημη ναυαρχίδα του κυρ Βασίλη, του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων) συνεργάζεται με μια ελληνική επιχείρηση media (τον sky) για την προώθηση των σκοπών της (και της ιδεολογικής συσκευασίας του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος) στο ελλαδιστάν, στην κύπρο και στη μάλτα…. Η σωστή ανάγνωση του ρήματος «συνεργάζεται» θα πρέπει να είναι πληρώνει· αν λάβει κανείς υπόψη του τα μεγέθη των δύο «εταίρων»… Και, φυσικά, οι μετέχοντες σ’ αυτήν την εκστρατεία δεν θα πρέπει να θεωρούνται αφελείς… Απ’ τον ρημαδοΚούλη ως εκείνο το «τρομερό παιδί» του MIT που έκανε ένα σύντομο πέρασμα απ’ την εντόπια σκηνή της τρομοεκστρατείας κάνοντάς μας μάθημα αυτοκαταστολής με σπυριά ρυζιού (you know who). Η συνεργασία microsoft – sky είναι ένα εγχείρημα του είδους που προβλεπόταν (στη γενικότητά του) στο σενάριο του Event 201. Απλά φαίνεται ότι ο covid-19 εκτός από λάθος αφετηρία είχε και λάθος timing. Βιάστηκε…. Εν πάσει περιπτώσεις τα “συνέδρια” προετοιμασίας συνεχίζονται με μεγαλύτερη ορμή και εξάπλωση πια….

Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο!! Όσα δεν ήταν έτοιμα (κυρίως από ιδεολογική / προπαγανδιστική άποψη) την περασμένη άνοιξη, δημιουργώντας σοβαρά «κενά πειθούς», κακό συντονισμό μεταξύ των μηχανισμών και κάποιες δυνατότητες αντι-πληροφόρησης και κριτικής, πρέπει να ετοιμαστούν για μελλοντική χρήση. Τα μαχαίρια πρέπει να είναι τέλεια ακονισμένα. Η οποία μελλοντική κρίση / χρήση, αν κρίνουμε απ’ την βιασύνη των εταιρειών του συμπλέγματος, δεν θα αργήσει. Οπότε να που ένας γίγαντας σαν την microsoft σκύβει στοργικά ακόμα και σε αμελητέες (συγκριτικά…) αγορές σαν την ελληνική, τη νοτιοκυπριακή και την μαλτέζικη (με ψήφους όμως στην ε.ε…..), για τις κοουτσάρει:

Σε μια σειρά 4 ψηφιακών επεισοδίων, κορυφαίοι στοχαστές, επιστήμονες, πολιτικοί και άνθρωποι των επιχειρήσεων συναντιούνται ψηφιακά σε μία πρωτοποριακή σύνθεση απόψεων και οραμάτων, εστιάζοντας στα πιο καίρια ζητήματα που απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα σήμερα. Μέσα από εκτεταμένες συνεντεύξεις με τον δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα, οι συμμετέχοντες, συμβάλλουν σε έναν γόνιμο και απαραίτητο διάλογο για το κοινό μας μέλλον, με βασικό καταλύτη την τεχνολογία, στον απόηχο πλέον της παγκόσμιας πανδημίας που όλοι βιώσαμε.

Ανάμεσά τους, ο Πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλάει για την εμπειρία των τελευταίων μηνών και τη στρατηγική της χώρας για το μέλλον, ενώ συνομιλεί με τον καθηγητή του Yale Νικόλα Χρηστάκη για τα διδάγματα της πανδημίας και την τεχνολογία ως κινητήριο δύναμη για τη χώρα και τον κόσμο ολόκληρο. Ο Dr Nassim Nicholas Taleb, ο Πρόεδρος της Microsoft Brad Smith, ο καθηγητής του ΜΙΤ Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, ο CEO της Microsoft Ελλάδας, Κύπρου και Μάλτας Θεοδόσης Μιχαλόπουλος, o Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης, CEOs και επικεφαλής νευραλγικών κλάδων και οργανισμών είναι μερικά μόνο από τα πρόσωπα που συνθέτουν το πολυσυλλεκτικό μωσαϊκό του Microsoft Synthesis.

Συνεχίζοντας την τετραετή παράδοση του flagship event της εταιρίας Microsoft Summit, το οποίο αποτέλεσε τα τελευταία χρόνια ένα παραγωγικό βήμα για την τεχνολογία στη χώρα με χιλιάδες επισκέπτες, η σειρά των ψηφιακών επεισοδίων δεν αντικαθιστά το συνέδριο, αλλά υπηρετεί τον ίδιο σκοπό: να φέρει τη παγκόσμια συζήτηση γύρω από τη τεχνολογία και τις αλλαγές που φέρνει σε κάθε πτυχή της ζωής και της οικονομίας, σε πραγματικό χρόνο στη χώρα μας.

Αν νομίζετε ότι επειδή είστε κρυμμένοι σ’ αυτήν εδώ την άκρη της χερσόνησου του Αίνου και παριστάνετε τους ψόφιους κοριούς ότι θα την γλυτώσετε κάνετε μεγάλο λάθος!!!

“Prognosis”

Πέμπτη 18 Ιούνη. O covid-19, εκτός απ’ το ότι ξεκίνησε από λάθος μέρος (την κίνα) και ήρθε πριν έχει ολοκληρωθεί η προετοιμασία, είχε κάτι ακόμα χειρότερο: ήταν εξαιρετικά αδύναμος. Ήταν / είναι ο “λάθος ιός”! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κινητοποιήθηκαν όσο πιο γρήγορα γινόταν όλοι οι διαθέσιμοι μηχανισμοί, κρατικοί, παρακρατικοί, επιχειρηματικοί, για να επωφεληθούν τα μέγιστα. Το ότι ο covid-19 ΔΕΝ ήταν ο φονιάς που θα βόλευε αλλά το ότι «φούσκωσε» με κάθε διαθέσιμο μέσο (απ’ τις «κοινές δεξεμενές» μέχρι το μηντιακό carpet bombing) για να πλησιάσει τις προδιαγραφές που χρειάζεται το βιο-πληροφορικό-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, αυτή την αιρετική άποψη την έχετε διαβάσει εδώ. Αλλά ξέρετε τι «μοίρα» έχουν οι αιρετικοί: τους ρίχνουν στη φωτιά οι πιστοί…

Να όμως που το παραδέχεται ένας mainstream «ειδικός», επαγγελματίας και βετεράνος στην υγιεινιστική τρομοκρατία! Ο 67χρονος σήμερα Michael T. Osterholm είναι επιδημιολόγος μεταδοτικών ασθενειών, έχει υπάρξει προφέσορ στο πανεπιστήμιο της Μιννεσότα, και σύμβουλος του αμερικανικού υπουργείου υγείας για θέματα βιοτρομοκρατίας στην πρώτη θητεία του Bush του Β («ηρωϊκές εποχές»!!!), μεταξύ 2001 και αρχές του 2005. Αυτός ο Osterholm κοκορεύεται πως το 2005 είχε “προβλέψει” την επόμενη πανδημία: στον σκοτεινό κόσμο της μετάβασης στην 4η καπιταλιστική βιομηχανική επανάσταση τέτοιοι “ειδικοί προφήτες” κολυμπούν σαν τους καρχαρίες στο νερό.

Σ’ ένα πρόσφατο άρθρο που συνυπογράφει στο γνωστό καθεστωτικό αμερικανικό Foreign Affairs ο Osterholm κοιτάει κι αυτός το μέλλον, όπως και κάθε κυρ Βασίλης (και όσοι εκπροσωπεί) με την διεστραμμένη αισιοδοξία του «ειδικού» της δημιουργικής καταστροφής:

… Η κοινότητα της δημόσιας υγείας ξέρει από χρόνια με βεβαιότητα ότι μια μεγάλη πανδημία έρχεται, κι ύστερα άλλη μια. Δεν υπάρχει «εάν», μόνο το «πότε»… Η τρέχουσα κρίση τελικά θα τελειώσει, είτε μόλις βρεθεί εμβόλιο, είτε μέσω της ανάπτυξης ανοσίας απ’ τον παγκόσμιο πληθυσμό…

Ωστόσο μερικές μελλοντικές μικροβιακές εκρήξεις θα είναι μεγαλύτερες και φονικότερες. Μ’ άλλα λόγια αυτή η πανδημία πιθανότατα δεν είναι η «Big One», η προοπτική της οποίας στοιχειώνει τους εφιάλτες των επιδημιολόγων και των αξιωματούχων δημόσιας υγείας παντού. Η επόμενη πανδημία θα είναι πιθανότατα ένας καινούργιος ιός γρίπης με τις ίδιες αποσταθεροποιητικές συνέπειες της πανδημίας του 1918, που έκανε τον γύρο του κόσμου 2,5 φορές σε λίγο παραπάνω από ένα χρόνο, σε διαδοχικά κύματα, σκοτώνοντας περισσότερους ανθρώπους απ’ τον άγριο και αιματηρό πόλεμο που είχε προηγηθεί…

… Να ξεκινήσουμε απ’ το ότι οι Αμερικάνοι πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτονται αυτήν την πρόκληση. Αν και πολλοί άθρωποι στη σφαίρα της δημόσιας υγείας δεν θέλουν να έχουν σχέση με τον στρατό – αυτοί θεραπεύουν και δεν σκοτώνουν λένε – υπάρχουν πολλά που μπορούν να μάθουν απ’ τον στρατιωτικό σχεδιασμό… Ο στρατός δεν περιμένει να κηρυχτεί ο πόλεμος για να αρχίσει να κατασκευάζει αεροπλανοφόρα, πολεμικά αεροπλάνα ή άλλα οπλικά συστήματα. Αναπτύσσει όπλα επί χρόνια, με κρατική χρηματοδότηση.

Το ίδιο είδος προσέγγισης είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη οπλικών συστημάτων για να πολεμήσουμε πιθανές πανδημίες. Το να στηριζόμαστε μόνο στην αγορά και στον ιδιωτικό τομέα είναι δρόμος προς την αποτυχία, επειδή σε πολλές περιπτώσεις δεν θα υπάρχει άλλος πελάτης απ’ την κυβέρνηση για να χρηματοδοτήσει και την ανάπτυξη και την παραγωγική διαδικασία. Αυτό αποδεικνύεται ιδιαίτερα αληθινό όταν η κουβέντα έρχεται στην ανάπτυξη φαρμάκων, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει πανδημία. Για τα περισσότερα απ’ τα πιο κρίσιμα φάρμακα, μια προσέγγιση με οδηγό την αγορά που στηρίζεται στις ιδιωτικές φαρμακοβιομηχανίες απλά δεν δουλεύει….

Πολλά είναι που διδάσκει τους φίλους της καραντίνας αυτός ο ειδικός, δεν συμφωνείτε; Τελικά ο covid-19 δεν είναι ο Ιός ο Αναμενόμενος (απογοήτευση…)· δεν ήταν ο Big One (σνιφ….)· αλλά πού θα πάει; Θα έρθει ένας επόμενος!!! Επιπλέον, χρειάζεται η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (αυτό που στην γενική του εφαρμογή της ονομάζουμε νεοκρατισμό) για όλη την διαχείριση αυτού του «πολέμου»: απ’ την προετοιμασία των όπλων μέχρι την (πολύ σημαντική) προετοιμασία των πληθυσμών…

Να λοιπόν που η εταιρεία του κυρ Βασίλη δεν πετάει τα λεφτά της…

Προειδοποιήσεις

Πέμπτη 18 Ιούνη. Η Naomi Klein είναι ιδιαίτερα γνωστή (και) στα μέρη μας, ειδικά χάρη στο βιβλίο Το δόγμα του σοκ (The Shock Doctrine, 2007). Δημοσιογράφος / ακτιβίστρια ιδιαίτερα συνδεδεμένη με το «φαινόμενο της αντιπαγκοσμιοποίησης», θα πρέπει να είχε πάμπολλους οπαδούς στα μέρη μας, ειδικά στη λεγόμενη «αριστερά». Σήμερα οι περισσότεροι από δαύτους δεν θα ήθελαν καν να την ξέρουν: γράφει περίεργα πράγματα που χαλάνε τη μανέστρα της πανηγυρικής κατάφασης στα αντιcovid-19 πραξικοπήματα…

Σ’ ένα άρθρο της (intercept, 8 Μάη 2020) με τίτλο Screen New Deal (: το new deal της επιτήρησης) γράφει με αφορμή την πρόσκληση απ’ τον κυβερνήτη της Ν. Υόρκης Andrew Cuomo διάφορων τεχνοσωτήρων για το μετα-covid 19 μέλλον, μεταξύ άλλων κι αυτά:

… «Πρώτες μας προτεραιότητες» είπε ο Schmidt [πρώην ceo της google, ένας απ’ τους σωτήρες / διαμορφωτές του μέλλοντος] «εστιάζουν στην τηλε-υγεία, στην εκπαίδευση από απόσταση και στην ευρυζωνικότητα… Πρέπει να βρούμε λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα και να επιταχυνθούν, και να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία για να βελτιώσουμε τα πράγματα», Ας μην υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι οι σκοποί του πρώην διευθυντή της google είναι εντελώς αγαθοεργοί, αφού το video πίσω του είχε ένα πλαίσιο με χρυσά φτερά αετού.

Μόλις μια μέρα νωρίτερα ο Cuomo είχε ανακοινώσει μια παρόμοια συνεργασία με το ίδρυμα Bill και Meninda Gates, για την ανάπτυξη ενός «εξυπνότερου εκπαιδευτικού συστήματος». Αποκαλώντας τον Gates «οραματιστή», ο Cuomo είπε ότι η πανδημία δημιούργησε «μια στιγμή στην ιστορία όπου μπορούμε να ενσωματώσουμε και να αναπτύξουμε τις ιδέες του Gates … όλα αυτά τα κτίρια, όλες αυτές οι αίθουσες – τι τα θέλουμε με την τεχνολογία που έχουμε;» αναρωτήθηκε, προφανώς ρητορικά.

Μπορεί να χρειάστηκε κάποιος χρόνος για να φανεί, αλλά έχει αρχίσει να αναδύεται κάτι που μοιάζει σαν συνεκτικό Πανδημικό Δόγμα του Σοκ. Πείτε το «new deal επιτήρησης». Πολύ περισσότερο υπερτεχνολογικό απ’ οτιδήποτε έχουμε δει σε προηγούμενες φυσικές καταστροφές, το μέλλον που ορμάει πάνω στα κορμιά αντιμετωπίζει τις προηγούμενες εβδομάδες της φυσικής μας απομόνωσης όχι σαν μια επώδυνη αναγκαιότητα για να σωθούν ζωές, αλλά σαν ένα ζωντανό εργαστήριο για ένα διαρκές – και με υψηλή κερδοφορία – μέλλον μη-επαφών.

Η Anuja Sonalker, ceo της Steer Tech, μιας εταιρείας του Maryland που πουλάει τεχνολογία αυτόματου παρκαρίσματος, συνόψισε πρόσφατα το ζουμί της καινούργιας ιο-προσωποποίησης. «Έχει αρχίσει ένα διακριτό ζέσταμα στις τεχνολογίες με μικρότερη ανθρώπινη συμμετοχή, σε τεχνολογίες μη επαφής» είπε. «Οι άνθρωποι είναι βιολογικά επικίνδυνοι, οι μηχανές όχι».

Είναι ένα μέλλον στο οποίο τα σπίτια μας δεν θα ξαναείναι ποτέ οι αποκλειστικοί προσωπικοί μας χώροι αλλά θα είναι επίσης, μέσω της πολύ γρήγορης ψηφιακής συνδεσιμότητας, τα σχολεία μας, τα ιατρεία μας, τα γυμναστήριά μας και, αν έτσι αποφασίσει το κράτος, οι φυλακές μας. Φυσικά, για πολλούς από εμάς, αυτά τα ίδια σπίτια είχαν γίνει ήδη τόποι ατελείωτης δουλειάς και οι βασικοί χώροι της διασκέδασής μας, πριν την πανδημία, και η επιτήρηση / αιχμαλωσία «στην κοινότητα» είχε ήδη εκτοξευτεί. Αλλά στο μέλλον, με βιαστικές ενέργειες, όλες αυτές οι τάσεις θα επιταχυνθούν εξαιρετικά…

Άλλο να υποστηρίζει η ασταμάτητη μηχανή ότι η ιδεολογία / νομιμοποίηση των πραξικοπημάτων και των γενικευμένων υγιεινιστικών απαγορεύσεων ήταν η εμπέδωση της “αλήθειας” ότι οι κοινωνικές σχέσεις είναι μολυσματικές, κι άλλο να λέει μια τεχνο-ceo ότι «οι άνθρωποι είναι βιολογικά επικίνδυνοι…» ε;

Ένα μόνο ερώτημα, κατάλληλο και για τους φίλους της καραντίνας: είναι κι όλα αυτά τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος «συνωμοσιολόγοι»; Ή απλά έχουν νικήσει (ως ένα βαθμό…) και μιλούν ωμά;

Και τα μάτια σας τετρακόσια!

Δευτέρα 8 Ιούνη. Το νοτιοκορεάτικο σύμπλεγμα κράτους / κεφάλαιου αξιοποίησε γρήγορα και αποτελεσματικά την ευκαιρία του covid-19. Το σίγουρο είναι ότι από τεχνολογική άποψη ανήκει στην παγκόσμια πρωτοπορεία· σ’ αυτό που στη δύση λέγεται το κέντρο του καπιταλισμού έχει μετατοπιστεί ανατολικά.

Δυο μικρές ενδείξεις του καινούργιου θαυμαστού κόσμου που έρχεται. Η πρώτη είναι νοτιοκορεάτικη, μοιάζει «παιχνιδιάρικη», αλλά οι προοπτικές της είναι πολύ πιο σοβαρές. Τα γυαλιά επαυξημένης πραγματικότητας της εταιρείας LGU+, που έχουν κατασκευαστεί σε συνεργασία με την κινεζική Nreal, φέρνουν το είδος «οθόνη» ακριβώς μπροστά στα μάτια… (Για να μην υπάρχει περισπασμός, δηλαδή σωτηρία!..) Τοποθετώντας την «εικονική πραγματικότητα» μέσα στην κανονική, σε μια σχέση «συμβίωσης». Κι όποιος καταφέρει να θυμάται στο μέλλον τι είναι όντως πραγματικό … θα θεωρείται “αρχαιολόγος”!

Το ότι το πιο κάτω διαφημιστικό trailer απευθύνεται σε gamers οφείλεται απλά στο γεγονός ότι οι gamers (και σίγουρα οι νοτιοκορεάτες!) είναι ένα συμπαγές target group που αγκαλιάζει τέτοιες καινοτομίες…

Στο επόμενο παράδειγμα όμως η 4η βιομηχανική επανάσταση είναι καλοδεχούμενη! Η OrCam MyEye 2 είναι ένας μικροϋπολογιστής με κάμερα και εκπομπή ήχου, που μπορεί να γίνει κυριολεκτικά τα «μάτια» για τους ανθρώπους που είναι τυφλοί ή έχουν σοβαρά προβλήματα όρασης. Χρησιμοποιώντας τεχνητή νοημοσύνη διαβάζει οτιδήποτε υποδεικνύει το δάκτυλο του χρήστη (μετατρέποντάς το σε ηχητικό text), αναγνωρίζει έως και 100 άτομα (τα πρόσωπα των οποίων ο χρήστης έχει αποθηκεύσει στον σκληρό της OrCam) με face recognition τεχνολογία, αναγνωρίζει διάφορα εμπορεύματα, χαρτονομίσματα, εμπόδια στο δρόμο και πολλά άλλα, σε πραγματικό χρόνο. Υπακούει σε 20 τουλάχιστον διαφορετικές φωνητικές εντολές, λειτουργεί αυτοτελώς (δεν χρειάζεται σύνδεση με το διαδίκτυο, άρα δεν μεταφέρει τα data…), και μπαίνει εύκολα πάνω σε οποιονδήποτε σκελετό γυαλιών.

Μην αγαπήσετε όμως με πάθος την τεχνολογία “αναγνώρισης προσώπου”!!! Εκτός απ’ τους τυφλούς που την χρειάζονται πράγματι, κατά κόρον την χρησιμοποιούν ήδη τα ανοικτομάτικα κράτη – υπέρ της γενικευμένης επιτήρησης.