Tag: παλαιστίνη

East… ωέω;

Παρασκευή 22 Μάρτη. Οι παραπάνω εικόνες (και εκείνες στο επόμενο σχόλιο) είναι απλά υπενθύμιση του τι λεγόταν επί βδομάδες (και μήνες) μέχρι προχτές – για το “εθνικό μεγαλείο” της υπό τον “πομπηία” χθεσινής συνάντησης της συμμορίας των 3: ελλαδιστάν, νότια κύπρος, ισραήλ. Ο.Κ. Η συνάντηση έγινε σε γιάφκα της Ιερουσαλήμ… Και λοιπόν; Υπογράφτηκε αυτή η ρημάδα “διακυβερνητική συμφωνία” για τον east med; Ακούσατε τίποτα; Όχι!… Ας ξεχαστεί… Όπως και τόσα άλλα…

Μια στιγμή όμως! Θα μπορούσαμε, σαν Sarajevo και σαν ασταμάτητη μηχανή να «κάτσουμε» πάνω σε δεκάδες σχόλια και στο Sarajevo 135a (οι δηλώσεις του «κόκκινου Κατρού» μετά το ραντεβού του με τον τούρκο υπ.εξ. Cavusoglu επιβεβαιώνουν… θα υπάρξουν κι άλλες τέτοιες επιβεβαιώσεις…). Αλλά εδώ συμβαίνει κάτι διαφορετικό: ένα συστημικό και συστηματικό παραμύθι που, μόνο και μόνο εξαιτίας της επανάληψής του, κάνει τα μυαλά βούρκο. Κάνοντας την εργατική κριτική μας ανάλυση να μοιάζει alien – ενώ είναι το αντίθετο.

Ζήτημα πρώτο, και καλό είναι να το λαμβάνετε υπόψη σας πάντα. Κανένα, ΚΑΝΕΝΑ ελληνικό μήντιο, mainstream ή μη, σε οποιαδήποτε μορφή, δεν κάνει αυτό που λέγεται «ρεπορτάζ» σε σχέση με τα ζητήματα της «εθνικής εξωτερική πολιτικής». Όλα, ΟΛΑ, ανεξάρτητα άποψης, κομματικής ταυτότητας ή επιχειρηματικών συμφερόντων, τρέφονται απ’ τα non papers του υπ.εξ., τα οποία εμφανίζουν σαν «άρθρα» και «ειδήσεις». Χωρίς να λένε ότι είναι απλά κρατικές ανακοινώσεις. Όλος ο ντόρος περί «διακυβερνητικής υπογραφής της συμφωνίας για τον eastmed» προερχόταν απ’ το κράτος / παρακράτος· οι δημαγωγοί ανέλαβαν, απλά, την προβολή του. Σαν μεγάφωνα. Αυτό σημαίνει ότι η παραπληροφόρηση είναι συστηματικά και με ακρίβεια οργανωμένη και στο ελλαδιστάν, όποια γνώμη κι αν έχει ο καθένας για το χάος του ελληνικού κράτους. Η «εξωτερική πολιτική» και η παραγωγή της σχετικής ιδεολογίας δεν είναι αδέσποτη· δεν είναι ανοργάνωτη· δεν είναι “χύμα”· ακόμα κι αν σε άλλα ζητήματα το ελληνικό κράτος σαν “διοίκηση” είναι failed. (Εξού και τα διάφορα τσιράκια δεν είναι τυχαία…)

Ζήτημα δεύτερον. Ακόμα κι αν αυτές οι υπογραφές είχαν πέσει χτες, θα είχαν μόνο συμβολική σημασία. Διάφορες πολιτικές βιτρίνες ανά τον κόσμο μπορεί να υπογράφουν διάφορες εμπορικέςσυμφωνίες, με διάφορα περιεχόμενα. Αυτό δεν σημαίνει ότι υλοποιούνται. Ένα (αλλά καθόλου το μοναδικό) παράδειγμα θρυλικών αγωγών που είχαν μαγέψει κοινό και κριτικούς είναι ο Nabucco. Ένας αγωγός για τον οποίο οι διακυβερνητικές υπογραφές άρχισαν να πέφτουν το 2002… και συνέχισαν να πέφτουν ακόμα και το 2012… Ένα χρόνο μετά, το 2013, ο Nabucco (που παρέμενε σχέδιο…) κηρύχτηκε νεκρός!… Προτιμήθηκαν άλλες, πιο συμφέρουσες λύσεις…

Ζήτημα τρίτον. Το γεγονός, λοιπόν, πως ούτε καν αυτές οι συμβολικές (και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο πέρα απ’ το θέαμα) υπογραφές δεν έπεσαν χτες, δείχνει ότι αυτό το παραμύθι του eastmed ούτε καν σαν παραμύθι δεν είναι δυνατόν να «υπογραφτεί», να ανέβει πίστα σα να λέμε, αυτή τη στιγμή! Για παράδειγμα, δεν υπάρχει καν αυτό που λέγεται «μελέτη σκοπιμότητας» για την κατασκευή του· μια μελέτη που (πέρα απ’ την ε.ε. που θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει το 1/3 του κόστους της) δεν έχει βρει άλλους να την πληρώσουν. Μιλάμε για αρχικό προϋπολογισμό της μελέτης 100 μύρια ευρώ – κι όμως, δεν υπάρχει ακόμα κανένας που να θέλει να βάλει τα 65…

Ανατολική Μεσόγειος

Παρασκευή 22 Μάρτη. Όλα όσα έχουμε συγκεντρώσει στο Sarajevo 135a ισχύουν μέχρι την τελευταία τελεία. Ισχύει, όμως, κι αυτό: το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος συνειδητά και συστηματικά τροφοδοτεί την δημαγωγία περί του γκαζοσωλήνα για να κρύψει το πραγματικό περιεχόμενο της συμμαχίας Αθήνας – Τελ Αβίβ. Και η απόκρυψη αποδίδει…

Αυτό, υποστηρίζουμε, αποδεικνύεται περίτρανα στην ως τώρα πιο πρόφατη σκηνή του έργου: ξεκίνησε με τα τρελά ζήτω στην διακρατική υπογραφή για τον eastmed που θα «ευλογούσε» το ψοφιοκουναβιστάν μέσω Pompeo, και τέλειωσε με την «άμυνα κατά των κακόβουλων επιρροών», που όντως χρειαζόταν Pompeo για να έχει βάρος… Αυτό ήταν το πραγματικό αντικείμενο της συνάντησης της συμμορίας των 3 plus τον εκπρόσωπο των capo di capi απ’ τις united states!!! Το παραμύθι είχε επί βδομάδες μεθυστικό γκάζι· αλλά το ραντεβού αφορούσε τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, και το μέτωπο που έχει αυτός ο παγκόσμιος εδώ, στα πέριξ. “Regional stability” λέγεται…

Δυστυχώς η απώθηση θα συνεχίσει να δουλεύει – έτσι συμβαίνει πάντα στα χασάπικα του πλανήτη. Είναι προτιμότερο να ελπίζει κανείς ότι όλα αυτά τα νταραβέρια, εδώ και χρόνια, μεταξύ Αθήνας, Λευκωσίας, Τελ Αβίβ, Καΐρου και Ουάσιγκτον αφορούν μπίζνες παρά ότι αφορούν σφαίρες (που δεν αποκλείουν τις μπίζνες, αλλά καθόλου δεν τελειώνουν σ’ αυτές)… Όπως, επίσης, είναι προτιμότερο να είναι σίγουροι οι «καλοπροαίρετοι» πως όταν καλούμε σε αγώνα κατά της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας και υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης είμαστε «πολιτικοί προικοθήρες», «κολληματίες», «κομπλεξικοί» (ή, ίσως ίσως, και «πράκτορες της Τεχεράνης»), σε κάθε περίπτωση «περιορισμένης ευθύνης», παρά ότι έχουμε μια συνεκτική ανάλυση αυτής της περιόδου της ενδοκαπιταλιστικής σύγκρουσης, σε διάφορες κλίμακες, και επιδιώκουμε οδοφράγματα για να εμποδίσουμε, υποκειμενικά και αντικειμενικά, αυτό που ήδη έχει ξεκινήσει!

Εντάξει. Ακόμα κι αν είναι έτσι, από εδώ και από αλλού, από παντού όπου πρέπει και μπορούμε, θα συνεχίσουμε. Σκεφτείτε όμως για δυο λεπτά: πόση υποτίμηση μπορείτε να αντέξετε ακόμα, σε εποχιακές μεταμοντέρνες συσκευασίες; Κι αν έχετε μεγάλα περιθώρια αντοχής, που και πως νομίζετε ότι τελειώνει η υποτίμηση της ζωής απ’ τα αφεντικά;

Κατά τα άλλα, ισχύει αυτό: ο καιρός περνάει και δεν κοιτάει την δική σου την μελαγχολία…

(φωτογραφία: Η επάνω είναι απ’ τον περασμένο Δεκέμβρη…)

Και οι γλάστες χρήσιμες είναι 1

Πέμπτη 21 Μάρτη. Δεν ξέρουμε τι θα πουλήσουν (σήμερα) τα ντόπια καθεστωτικά μήντια σαν “επιτυχία” της “εθνικής γραμμής” στην Ιερουσαλήμ / al Quds χτες, αλλά σας διαβεβαιώνουμε ότι τρία ισραηλινά καθεστωτικά μήντια (haaretz, times of israel και jerusalem post) δεν ανέφεραν καν (ή, σε μία περίπτωση, ανέφεραν στα ψιλά) χτες αυτήν την «τριμερή» μεταξύ Τσίπρα, Αναστασιάδη, και Netanyahou. Αντίθετα όλα είχαν στα πρώτα θέματά τους την συνάντηση του Netanyahou με τον Pompeo. Ο αμερικάνος υπ.εξ. δεν πήγε στο ισραήλ για να ευλογήσει τον … east med… Πήγε για άλλους, σαφώς πιο σοβαρούς λόγους – και η «τριμερής» πήγε και «κόλλησε» πάνω του, μπας και πάρουν και οι υπόλοιποι εκτός του ισραηλινού φασίστα κάτι τις απ’ την αμερικανική ευλογία… (Ας σοβαρευτούμε: για να συνεννοηθούν μαζί του…)

Τι είναι αυτό που ενδιαφέρει το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ αυτήν την στιγμή; Τι ήταν που «κουβέντιασε» (ή «ζήτησε») ο Netanyahou απ’ τον «πομπηία»; Μετά την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ / al Quds ως πρωτεύουσας του ισραήλ, αυτό που θέλει ο Netanyahou είναι η αναγνώριση των κατεχόμενων υψωμάτων του Golan ως ισραηλινού εδάφους! Αν μπορούσε να γίνει και άμεσα, θα ήταν το τέλειο προεκλογικό δώρο απ’ τον θείο απ’ την αμερική!

Το κόλπο είναι ζόρικο. Τα υψώματα του Golan είναι συριακό έδαφος, που ο ισραηλινός στρατός κατέλαβε και κατέχει απ’ το 1967. Παράνομα σύμφωνα με πολλά ψηφίσματα του οηε, που έχουν και την υπογραφή των ηπα. Το να παραχωρήσει η Ουάσιγκτον στο ισραηλινό κράτος μια συριακή κατεχόμενη περιοχή (κάτι που εκτός από πολύ στενούς συμμάχους του ψοφιοκουναβιστάν είναι απίθανο να το δεχτεί οποιοδήποτε άλλο κράτος στον πλανήτη) θα προσθέσει άλλη μια αιτία πολέμου στη μέση Ανατολή. Όχι ότι τα υψώματα του Golan και η ισραηλινή κατοχή τους δεν ήταν θέμα. Όσο, όμως, η «διεθνής κοινότητα» αναγνώριζε ότι είναι συριακή επικράτεια, η Δαμασκός μπορούσε να περιμένει, μέχρι την στιγμή που θα είναι πολιτικά (ή και στρατιωτικά) ικανή να τα πάρει πίσω. Αν, όμως, η Ουάσιγκτον προχωρήσει στην «παραχώρηση», τότε αργά η γρήγορα το πράγμα θα αγριέψει.

Το ζήτημα έχει δρομολογηθεί. Στην πρόσφατη έκθεση του αμερικανικού υπ.εξ. για την «κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον πλανήτη» (συγκινητικό το ενδιαφέρον!), για πρώτη φορά τα υψώματα του Golan δεν αναφέρθηκαν σαν κατεχόμενα (όπως όλη την προηγούμενη 50ετία) αλλά σαν ελεγχόμενα απ’ το Τελ Αβίβ. Πέρυσι τον Μάη ο επικεφαλής των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών Israel Katz, συνεντευξιαζόμενος στο reuters, είχε δηλώσει βέβαιος ότι το ψόφιο κουνάβι θα κάνει την αναγνώριση. Και υπάρχει ένας σοβαρός λόγος: πετρέλαια. Και, κυρίως, ο τρόπος που θα επιτρέψουν αυτά τα πετρέλαια στον άξονα να εμποδίσει τα ενεργειακά σχέδια του μπλοκ της Αστάνα.

Απ’ τα τέλη του 2015 η ισραηλινή θυγατρική μιας αμερικανικής πετρελαϊκής (της Genie Energy) που φέρεται να έχει «στενές σχέσεις» με τον βασιλικό γαμπρό Kushner, δηλώνει ότι έχει βρει τουλάχιστον ένα μεγάλο κοίτασμα στα υψώματα του Golan. Το να παραχωρήσει η Ουάσιγκτον την περιοχή στο Τελ Αβίβ συνεπάγεται ότι θα συμβάλει και στην στρατιωτική προστασία του αν χρειαστεί – αν και, όπως έχουμε πει για τα θαλάσσια κοιτάσματα, το «στη μέση πηγάδι και γύρω γύρω βαριά όπλα» δεν είναι ο ορισμός του «επενδυτικού κλίματος»! Ωστόσο δεν θα πρέπει να βγάλουμε απ’ τον λογαριασμό τον κυνισμό. Τελ Αβίβ και Ουάσιγκτον μπορεί να ελπίζουν ότι έναντι κάποιων ανταλλαγμάτων (;) ίσως πείσουν το καθεστώς Άσαντ να παραιτηθεί (σιωπηλά) απ’ την διεκδίκηση του Golan… «Μπορεί»… «Ίσως»… Η ελπίδα είναι πολιτικό σωσίβιο…

(φωτογραφίες: Στη μέση: τα ισραηλινά τανκς στο Golan στραμμένα προς την συρία. Κάτω: Η στιγμή της χαλάρωσης. Ο στα δεξιά λέει το αγαπημένο του ανέκδοτο με την καμήλα και την ουρά στους γκισέδες, και ο «πομπηίας» λύνεται στα γέλια επειδή φαντάζεται stealth καμπούρες…)

Και οι γλάστες χρήσιμες είναι 2

Πέμπτη 21 Μάρτη. Τι αποκόμησε, λοιπόν, ο πιστός λακές της ελληνικής ιμπεριαλιστικής γραμμής εξοχότατος π.ε.τ. απ’ το πολυδιαφημισμένο χθεσινό ραντεβού του; Στη σύντομη “κοινή δήλωση” της συμμορίας στην οποία έχει ενταχθεί το ελλαδιστάν οι λέξεις «east med» όχι απλά δεν υπάρχουν· δεν υπονοούνται καν. Υπάρχει δυο φορές αναφορά σε «ενεργειακή ασφάλεια», υπάρχει ένα «καλώς το» για το «πρόσφατο εύρημα φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο», αλλά υπάρχει κι αυτό:

… [Οι ηγέτες συμφώνησαν] να αμυνθούν εναντίον των εξωτερικών κακόβουλων επιρροών στην ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή…

Με δεδομένο ότι η Άγκυρα μπορεί να θεωρείται κακόβουλη αλλά «εξωτερική» δεν είναι (το ξεκαθάρισε, ρεαλιστικά μιλώντας, και ο «κόκκινος Κατρού»…), ο στόχος της «άμυνας» είναι η Μόσχα, η Τεχεράνη – ίσως και το Πεκίνο…

Με άλλα λόγια, όπως είχε προβλέψει η ασταμάτητη μηχανή (και όπως ήταν εύλογο να προβλέψει ο οποιοσδήποτε απλά σοβαρός), η παρουσία του «πομπηία» στο καθιερωμένο ραντεβού της συμμορίας των 3 δεν προσέθεσε μέτρα σωλήνα, ούτε ντάλαρς για την κατασκευή του. Προσέθεσε (ή, πιο σωστά, επικύρωσε) πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς. Κι ενώ δεν ξέρουμε τι ακριβώς «βάζει» στο καλάθι του αμερικανικού και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού ο ελληνικός εκτός απ’ τις διευκολύνσεις, με πρώτη και λαύτερη την Σούδα (για την Λευκωσία είναι σαφές το τι!), είναι ξεκαθαρο για ποιο πράγμα κουβεντιάζει ο εξοχότατος π.ε.τ. (σαν υπηρέτης της ελληνικής «εθνικής γραμμής», τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο)· και ποιοι είναι οι στόχοι.

Ο παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος, μαζί με τον συνεργάτη του ψεκασμένο, δίνουν έτοιμη την εντατική πολεμοκάπηλη προεργασία που έκαναν μαζί επί πάνω από 4 χρόνια στον πιθανό επόμενο κυβερνήτη. Σε ότι αφορά συμμαχίες, επιλογές, προσανατολισμούς. Ο ρημαδοΚούλης θα πάρει καλή προίκα.

Φαίνεται πως αυτό αρκεί για να θεωρείται ο τενεκεδένιος «έξυπνος» και “ικανός”…

Αδειάζοντας υπνοδωμάτια με βομβαρδιστικά

Τρίτη 19 Μάρτη. Μεθαύριο ο εξοχότατος π.ε.τ. θα βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ / al Quds «για δουλειές». Μεθαύριο θα σφίγγει χέρια και θα φωτογραφίζεται χαμογελαστός και πανευτυχής – δεν είναι, δα, και μικρό πράγμα να έχεις φίλους επαγγελματίες μαζικούς δολοφόνους σαν τον Netanyahou ή τον Pompeo. Μεθαύριο, ο εξοχότατος π.ε.τ. θα παίξει (με χαρά υποθέτουμε) τον ρολάκο του στην προεκλογική εκστρατεία στο φασιστικό ισραηλινό καθεστώς: σαν ζώο πολιτικό που υποστηρίζει πως είναι, σίγουρα δεν του διαφεύγει αυτή η διάσταση του ραντεβού και των «συμφωνιών» που θα υπογράψει. Μεθαύριο ο εξοχότατος π.ε.τ. θα χαριεντίζεται με τον πιο πατενταρισμένο ρατσιστή – κι όχι μόνο της ευρύτερης περιοχής. Όπως έχει κάνει τόσες φορές ως τώρα… Έτσι ώστε η συνενοχή και του ίδιου και των οπαδών του (και των σιωπηλών διακομματικών, εσω- και εξω-κοινοβουλευτικών συνοδοιπόρων του) να έχει προχωρήσει πολύ πιο μακριά απ’ την υπόθαλψη εγκληματία.

Πόσοι «Μοράλες» (οι ιθαγενείς της νότιας αμερικής που επέζησαν απ’ την εποικιστική αποικιοκρατία των λευκών ευρωπαίων) χρειάζονται για να ξεπλυθεί ένας υποστηρικτής της εποικιστικής αποικιοκρατίας στην Παλαιστίνη;

Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι για είναι κανείς ένα απ’ τα καθάρματα της εξουσίας. Χαμογελαστός ή πιο συγκρατημένος, ο εξοχότατος π.ε.τ. πρωθυπουργός ανήκει αμετάκλητα στην εικονογραφία του εγκλήματος: της κατοχής και της δολοφονίας της Παλαιστίνης. (Μαζί του ανήκουν στην ίδια εικονογραφία όλα τα αφεντικά και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι στο ελλαδιστάν…)

Απ’ την άλλη μεριά ο αρχικαραβανάς Benny Gantz, αντίπαλος του Netanyahou, είναι – λένε – η «κεντρώα επιλογή», στις εκλογές της 9ης Απρίλη. Ο Netanyahou θεωρείται η «ακροδεξιά». Αν ο εξοχότατος π.ε.τ. καθυστερήσει την δική του εκλογική μάχη δεν αποκλείεται, στην επόμενη «τριμερή», να σφίξει το χέρι και του Gantz. Να τον κοιτάξει με το ίδιο “η ελπίδα έρχεται” βλέμμα όπως τόσες φορές τον Netanyahou.

Για να θυμόμαστε πόσο κάθαρμα μπορεί να είναι ένα ντόπιο πρωθυπουργικό τοτέμ (ανεξάρτητα «ιδεολογίας» και παραμυθιών – όλοι την ίδια εθνική γραμμή υπηρετούν, γι’ αυτό προσλαμβάνονται…) ας θυμήσουμε το πόσο «κεντρώος» είναι αυτός ο Gantz.

(φωτογραφία πάνω: Στην πολιτική καριέρα του π.ε.τ. σαν εξουσία ίσως οι περισσότερες φωτογραφίες του είναι με τον Netanyahou – μετά, φυσικά, από εκείνες με τον ψεκασμένο. Δυστυχώς, αυτό το φωτογραφικό υλικό “εξωτερικής πολιτικής” δεν είναι πιασάρικο, “επικοινωνίσιμο” με τον λαό. Οπότε ο ματαιόδοξος παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος κάνει κι άλλες φωτογραφήσεις…

Όμως γι’ αυτές μια άλλη φορά.)

Μέσα στη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου;

Δευτέρα 18 Μάρτη. Θα περίμενε κανείς από μια οργάνωση αντίστασης να έχει όλα τα μέσα να αποκρούει τους (πιο ισχυρούς) καταπιεστές. Όχι μόνο με την μορφή των όπλων, αλλά και κάθε άλλη. Συμπεριλαμβανόμενης της ικανότητας να διαχειρίζεται τις όποιες εσωτερικές αντιθέσεις. Δεν θα περίμενε όμως να διαθέτει “μονάδες αποκατάστασης τάξης” – ματ! Η μπατσαρία ποτέ και πουθενά δεν έλυσε τίποτα. Μόνο να φοβίζει μπορεί – αυτή είναι η δουλειά της: η καταστολή.

Η Χαμάς έχει. Προφανώς τα ματ στη λωρίδα της Γάζα δεν είναι για να αντιμετωπίσουν ούτε τον αποκλεισμό, ούτε τον ισραηλινό στρατό. Δεν είμαστε αφελείς: τα ματ της Χαμάς, όπως και τα ματ της “παλαιστινιακής αρχής” στη Δυτική Όχθη, είναι κάποιοι “δημόσιοι υπάλληλοι” με σχετικά ανεκτούς μισθούς (του κώλου ίσως, αλλά σταθερούς) που παίζουν τάβλι· κι όποτε χρειάζεται, μία στο τόσο, ρίχνουν ξύλο για να δικαιολογήσουν αυτούς τους μισθούς. Μέσα στη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου η Χαμάς, μετά από τόσα χρόνια στην εξουσία (εξουσία; αστεία πράγματα…) δεν έχει εφεύρει τίποτα καλύτερο απ’ αυτά που διδάσκουν όλες οι “δημοκρατίες” του κόσμου: μονάδες αποκατάστασης τάξης. Κι ακόμα χειρότερο: δεν έχει καταφέρει να μην δίνει χαρά (και επιχειρήματα…) στον ισραηλινό φασισμό, την ευκαιρία να το παίζει “καταγγελία της καταστολής”!

Τις τελευταίες ημέρες γίνονται διαδηλώσεις στη Γάζα ενάντια στην ακρίβεια. Ναι, είναι πιθανό ότι η ψευτοεξουσία της Χαμάς δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα για τις τιμές των όποιων βασικών εμπορευμάτων – το λαθρεμπόριο της επιβίωσης έχει τα δικά του “κόστη κινδύνου”, και ο έμπορος, ακόμα κι αν είναι λαθρέμπορος, έχει τον τρόπο του να κουμαντάρει την αγορά… Ναι, είναι πιθανό ότι αυτές οι διαδηλώσεις οργανώνονται απ’ τους συνεργάτες του Τελ Αβίβ στη Ραμάλα, και την συμμορία του Αμπάς, στα “πλαίσια” του κομματικού ανταγωνισμού (ναι, υπάρχει τέτοιος)… Ναι, το χρήμα που μπήκε πρόσφατα στη λωρίδα της Γάζας σαν δωρεά μισθών εκ μέρους της Ντόχα (πολιτική πρόσοδος…) θα γίνει, υποχρεωτικά αντικείμενο διεκδίκησης. Αλλά όχι: δεν κάνεις τις διαδηλώσεις μιας ή δύο χιλιάδων θέμα των διεθνών media! Όχι, δεν φροντίζεις για την σχετικά καλύτερη θέση μερικών δεκάδων μπάτσων επιδεικνύοντας την “αποτελεσματικότητά” τους. Όχι, μερικά καμμένα λάστιχα δεν είναι κίνδυνος…

Δεν θα έπρεπε να περιμένουμε ότι οι αιχμάλωτοι στη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου είναι μια αγγελική κοινωνία! Σε καμμία φυλακή δεν συμβαίνει αυτό, παρά μόνο σαν εξαίρεση – γι’ αυτό το ισραηλινό απαρτχάιντ είναι αδιαπραγμάτευτος εχθρός μας.

Όμως οι δεσμοφύλακες δεν είναι το άλλοθι για τα πάντα μέσα στις φυλακές…

Είμαστε σταθερά, περισσότερο απ’ όσο μπορούμε αλλά λιγότερο απ’ όσο πρέπει, στο πλευρό της παλαιστινιακής αντίστασης.

Όμως ακόμα κι αν επρόκειτο για την αγαπημένη μας ποδοσφαιρική ομάδα μερικές φορές η κόκκινη κάρτα είναι δικαιολογημένη. Και οφείλουμε να το αναγνωρίζουμε.

Ενάντια σε κάθε βρώμικη προσπάθεια συμψηφισμού με τα ισραηλινά εγκλήματα εδώ και δεκαετίες…

Εξαιρετικός σύμμαχος

Κυριακή 17 Μάρτη. Ο π.ε.τ. το διαπίστωσε με τα ματάκια του: ακόμα κι αν το ψόφιο κουνάβι φαίνεται μοχθηρό, στην πραγματικότητα ό,τι κάνει το κάνει για καλό.

Μιας και, λοιπόν, θα αγκαλιαστεί με τον “πομπηία” σε 3 μέρες, μπορεί να του σφίξει το χέρι ειδικά γι’ αυτόν τον καλό στόχο του: απειλεί να απαγορεύσει στα μέλη του “διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης” να πατήσουν το πόδι τους στις ηπα (και να τους επιβάλλει, επιπλέον, έξτρα οικονομικές κυρώσεις…) αν τολμήσουν να αρχίσουν έρευνες / ανάκριση για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έχει κάνει ο αμερικανικός στρατός στο αφγανιστάν· αλλά και για τα ανάλογα εγκλήματα που κάνει ο άλλος καλός σύμμαχος, το Τελ Αβίβ, στα υπό κατοχή παλαιστινιακά εδάφη.

Δεν θα είναι δύσκολο για τον π.ε.τ. να συγχαρεί τον “πομπηία” γι’ αυτόν τον πατριωτισμό του. Ο αμερικάνος υπ.εξ., εκτοξεύοντας τις απειλές του, ξεκαθάρισε ότι “οι ήπα είναι εθνικά κυρίαρχο κράτος” (όχι σαν κάτι γερμανίες που οφείλουν να υπακούουν την Ουάσιγκτον!). Απ’ την άλλη μεριά, στο ελλαδιστάν, κανείς δεν συμπάθησε ποτέ αυτό το “διεθνές δικαστήριο της Χάγης”. Όχι επειδή ήταν προσχηματικό. Για πιο σοβαρούς λόγους, εθνικού συμφέροντος. Πρώτον επειδή δίκασε (και καταδίκασε) φίλους των ελλήνων υψηλού επιπέδου: Μιλόσεβιτς και Κάραζιτς. Και δεύτερον επειδή είχε την απαίτηση να δικάσει και τους έλληνες “λεβέντες” (φασίστες…) που συμμετείχαν στη σφαγή στη Βοσνία, κυρίως στο Sarajevo και στην Σεμπρένιτσα. Επειδή και το ελλαδιστάν είναι «εθνικά κυρίαρχο κράτος» δεν έδωσε ούτε μισό στοιχείο (κι ούτε λόγος για τους φασιστο-εθελοντές) στο παλιοδικαστήριο. Ρε τραβάτε από κει! ήταν η εθνικά υπερήφανη απάντηση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων στα αιτήματα του «διεθνούς δικαστηρίου». “Εμείς σκοτώνουμε και βασανίζουμε και γαμάμε και δέρνουμε όποτε γουστάρουμε – τρέχει τίποτα;” – που θα έλεγε και ο “πομπηίας” αν είχε την τιμή να είναι έλληνας στα ’90s…

Το κατηγορητήριο που έχει διαμορφωθεί τώρα αναφέρεται …σε βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση, προσβολές στην προσωπική αξιοπρέπεια, βιασμούς και άλλες μορφές σεξουαλικής βίας που έκαναν μέλη του αμερικανικού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών σε βάρος αιχμαλώτων στο αφγανιστάν και σε άλλα μέρη, ειδικά την περίοδο 2003 – 2004…

Αποκλείεται!!! Σκευωρία!!! Οι πρωτοκοσμικοί δεν κάνουν τέτοια πράγματα!

Η συμμορία είναι τεράστια

Σάββατο 16 Μάρτη. Είναι τόσοι (και τέτοιοι…) που “καταδίκασαν” την σφαγή στο Christchurch ώστε κάποιος που θα έφτανε χτες στον πλανήτη γη απ’ τον Δ του Κενταύρου θα νόμιζε ότι τον αντιμουσουλμανικό ρατσισμό τον εφηύρε ένα φασιστοκάθαρμα στη νέα ζηλανδία.

Όχι. Αυτό το κάθαρμα, 28 χρονών, έζησε τα τελευταία 17 χρόνια της ζωής του, απ’ το 2001 και μετά, ακούγοντας από εκατό και χίλιες μεριές, το πόσο επικίνδυνοι είναι οι μουσουλμάνοι… Για πολιτιστικούς / θρησκευτικούς λόγους. Αυτό το κάθαρμα είναι απλά η στατιστικά αναμενόμενη απόδειξη ότι η ιδεολογική / δημαγωγική δουλειά τόσων χρόνων μπορεί να παράξει «αυθόρμητα» αποτελέσματα. Αυτό το κάθαρμα είναι απλά ένας που έκαψε κάθε φρένο κάτω απ’ την γενική και συστηματική ώθηση.

Είναι ο φυσικός αυτουργός μιας σφαγής. Οι ηθικοί αυτουργοί είναι πολλοί.

Και «καταδικάζουν»… Τις ευθύνες τους μόνο εμείς μπορούμε να τις αποδώσουμε. Θα είναι δύσκολο, θα είναι τραχύ. Όμως δεν πρόκειται να γίνει αλλιώς.

(φωτογραφία: Καμμία ανησυχία. Δεν είναι στην “άκρη”, σε κάποια νέα ζηλανδία. Είναι στην “πηγή”. Στη λωρίδα της Γάζας. Διαρκώς, εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Εδώ και 70 χρόνια.

Γιατί να μην παραδειγματιστούν οι πρόθυμοι; Και γιατί να μην προσπαθούν να κρύψουν οι εδώ και χρόνια φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της εξόντωσης, απ’ την βοσνία ως το αφγανιστάν, απ’ το ιράκ ως την παλαιστίνη και την αίγυπτο, ότι οι μουσουλμάνοι εδώ και χρόνια υφίστανται ένα Διαρκές Ολοκαύτωμα;)

Αρνητική στάση

Σάββατο 16 Μάρτη. Το εντοπίσαμε ταυτόχρονα πριν περίπου ενάμισυ μήνα σε Αθήνα και united states: όποιος αντίθεται στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό είναι… «αντισημίτης»!!! Ο «συλλογισμός» (η εξέλιξη της προβοκατόρικης αντιστροφής για την οποία έχουμε ξαναμιλήσει…) πάει ως εξής: η Ουάσιγκτον (ειδικά υπό το ψόφιο κουνάβι…) είναι ο Σύμμαχος (με κεφαλαίο το σίγμα) του Τελ Αβίβ. Συνεπώς, όποιος είναι αντίπαλος του ψοφιοκουναβιστάν είναι αντίπαλος και του ισραηλινού κράτους, οπότε (πάμε στα «βασικά» της ιδεολογικής προβοκάτσιας…) είναι «αντισημίτης», δηλαδή «ναζί»… (Άμα είσαι καμμένος, το τρως για λογικό…)

Θαυμάσαμε την σύμπτωση και την ταυτοχρονία μεταξύ Αθήνας και ηπα! «Τα μεγάλα πνεύματα…» Ένας τρόπος για να κυκλοφορούν σε χρόνο dt τέτοιες λαμπρές ιδέες είναι μέσω ίντερνετ… Ένας άλλος τρόπος είναι μέσω αρχηγείου…

Να, όμως, που ο συγκεκριμένος «συλλογισμός» βγαίνει απ’ τα υπόγεια του κυβερνοχώρου – στις ηπα σίγουρα. Η έρευνα ενός think tank με έδρα την Ουάσιγκτον (ονόματι “american society for the prevention of cruelty to democracy – ASPCD) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οποιοσδήποτε είναι αντίθετος στην μιλιταριστική δράση των δυτικών κρατών είναι αντισημίτης (και ρωσόφιλος). Ένας απ’ τους ερευνητές του think tank το διατύπωσε ως εξής:

… Είναι ενδιαφέρον ότι βρήκαμε αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ των ατόμων που πιστεύουν ότι οι φτωχοί πρέπει να αντιμετωπίζονται με ευγένεια, και εκείνων που πιστεύουν ότι οι Παλαιστίνιοι είναι ανθρώπινα πλάσματα…

Έτσι ακριβώς!!! Μ’ αυτές τις λέξεις (και μ’ αυτό το νόημα). Αυτοί που θεωρούν τους Παλαιστίνιους ανθρώπους = «αντισημίτες»· αυτοί που είναι αντίπαλοι της εξόντωσης των πληβείων του πλανήτη = αντι-ιμπεριαλιστές· οπότε αποκαλύπτεται επιτέλους η συνωμοσία!

Όλα αυτά θα ήταν γελοία – αν δεν ήταν οπλισμένα ως τα δόντια. Η ιστορία (η ιστορία της τάξης μας) αποδεικνύει ότι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν είναι συλλογικά. Στο πεζοδρόμιο.

(φωτογραφία: Μία απ’ τις γνωστές fake προσωπικότητες των υπηρεσιών στο σόσιαλ μήντιο. Που δεν διαβάζει δεύτερη φορά αυτά που γράφει, μπας και διορθώσει τα λάθη – βιάζεται γιατί έχει να ταΐσει κι άλλους λογαριασμούς… Χολοσκάει για τους βενεζουελάνους, στο πλευρό του Guaido φυσικά. Αν δεν έχουν για τέτοια ζητήματα άποψη τα troll των υπηρεσιών ποιος θα έχει; Γι’ αυτά πληρώνονται…)

Ωωωω ο εθνικός σωλήνας!

Σάββατο 16 Μάρτη. Το πιο πάνω δημοσίευμα (της καθεστωτικής “καθημερινής”) πριν 2 μέρες ήταν πανηγυρικό:

Την Τετάρτη 20 Μαρτίου, στο Τελ Αβίβ αντί της Κνωσσού, προκειμένου να παραστεί και ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών Μάικ Πομπέο που θα βρίσκεται καθ’ οδόν για επίσκεψη στα Αραβικά Εμιράτα, θα πραγματοποιηθεί η τριμερής συνάντηση κορυφής Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου για την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας που αφορά τον αγωγό EastMed.

Η συμμετοχή του Αμερικανού υπουργού εξωτερικών στη συνάντηση αποτελεί μια ξεκάθαρη στήριξη των ΗΠΑ στον αγωγό EastMed και παράλληλα ένα ισχυρό μήνυμα προς Ρωσία και Τουρκία, στήριξης του άξονα συνεργασίας των τριών χωρών και της Αιγύπτου για την ασφάλεια της περιοχής της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, μετά και την εδραίωση των συμφερόντων τους στην περιοχή, που σηματοδότησαν οι νέες ανακαλύψεις της ExxonMobil στην ΑΟΖ της Κύπρου…

Μήπως κάνουμε λάθος που επιμένουμε ότι αυτή η ιστορία με τον eastmed είναι ένα παραμύθι που κουκουλώνει το πραγματικό περιεχόμενο της συμμαχίας Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ (μ’ όλες τις απογοητεύσεις για τις ελληνικές φιλοδοξίες…); Όχι!

Κατ’ αρχήν η «τριμερής κορυφής» επρόκειτο να γίνει στην Κρήτη, όπου αναμενόταν και ο αμερικάνος υπ.εξ. (μετά από ενέργειες του Τελ Αβίβ..) για να «ευλογήσει» όχι ειδικά τον σωλήνα, αλλά την συμμαχία. Όμως ο «πομπηίας» δεν ενδιαφέρεται, τέτοιους καιρούς, για «συμβολικές κινήσεις»: ενδιαφέρεται για συζητήσεις με το ισραηλινό φασιστικό καθεστώς, για τις οποίες η ανακοίνωση του αμερικανικού υπ.εξ. ξεκαθαρίζει ότι:

… Ο υπουργός θα συναντηθεί με ισραηλινούς αξιωματούχους για την συζήτηση κρίσιμων περιφερειακών ζητημάτων, συμπεριλαμβανόμενης της καταπολέμησης της κακοήθους επιρροής του ιρανικού καθεστώτος και της εοιβεβαίωσης της αμετάβλητης δέσμευσης των ηνωμένων πολιτειών για την ασφάλεια του ισραήλ. Ο υπουργός θα συζητήσει επίσης την αφοσίωση της κυβέρνησης στην παρακολούθηση και την καταπολέμηση του αντισημιτισμού…

Ο πομπηίας δεν κάνει, λοιπόν, αυτό το ταξίδι για σαχλαμάρες. Το κάνει για πόλεμο: είναι συνέχεια της (λίγο πολύ αποτυχημένης) προσπάθειας που έγινε στη Βαρσοβία, για την δημιουργία μιας ευρω-αραβικής συμμαχίας κατά του ιράν (και υπέρ της διάλυσης της ε.ε…). Επιπλέον, αυτό το «παρακολούθηση και καταπολέμηση του αντισημιτισμού» σημαίνει απλά το κυνήγι σε βάρος όλων όσων συμπαραστέκονται στους Παλαιστίνιους. Στις ηπα – και όπου αλλού είναι δυνατόν.

Ο παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος (εξοχότατος πρωθυπουργός) δεν θα πάει στο Τελ Αβίβ για να υπογραφτεί η «διακρατική συμφωνία» – που είναι παντελώς αδιάφορη αφού δεν υπάρχει ούτε γκάζι, ούτε κατασκευαστής για τον eastmed!! Αυτό το παραμύθι είναι το προκάλυμμα. Θα πάει για να συζητήσει τις αμερικανικές απαιτήσεις (και τις ελληνικές προσφορές) σε σχέση με τις μεθοδεύσεις του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ για την μέση Ανατολή. Για το ιράν, και όχι μόνο.

Επιπλέον, η συνάντηση ΔΕΝ θα γίνει στο Τελ Αβίβ (όπως έλεγε, είτε από άγνοια είτε από δόλο το πιο πάνω δημοσίευμα). Θα γίνει στην Ιερουσαλήμ / al Quds. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τόσο το ελληνικό όσο και το νοτιοκυπριακό κράτος θα αναγνωρίσουν de facto (σε «επίπεδο κορυφής») το ότι είναι «η πρωτεύουσα του ισραήλ»…

Σε ότι αφορά, τώρα, την συμμετοχή του «πομπηία» σε οποιαδήποτε κουβέντα περί «ζητημάτων ενέργειας στην ανατολική Μεσόγειο», αυτό είναι μεν ζωτικό ζήτημα για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, αλλά το τελευταίο πράγμα που θα κουβεντιαζόταν σοβαρά είναι ένας αγωγός του είδους eastmed. Η Ουάσιγκτον και το τελ Αβίβ έχουν άλλες ιδέες, πολύ πιο πρακτικές και εφαρμόσιμες – και πάντα κατά της ρωσίας.

Και κατά της τουρκίας; Το έχουμε πει αρκετές φορές, θα το ξαναπούμε: η Ουάσιγκτον θα ήθελε πολύ να αποφύγει μια ανοικτή ρήξη διαρκείας με την Άγκυρα. Δεν είναι, απλά, ένα τεχνικό ζήτημα του πως θα μεταφέρονται (όταν και αν) τα περισσεύματα του γκαζιού στην ευρώπη… Είναι ένα πολύ σοβαρότερο ζήτημα κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο. Αν η Άγκυρα σταθεροποιηθεί σαν σύμμαχος της Μόσχας και του Πεκίνου, όλη αυτή η θαλάσσια περιοχή θα γίνει στον ένα ή στον άλλο βαθμό «πρώτη γραμμή». Κι αυτό θα κάνουν ό,τι μπορούν για να το αποφύγουν τόσο η Ουάσιγκτον όσο και το Τελ Αβίβ…