Tag: νότια κύπρος

Δροσερά επιχειρηματικά νέα (ή περί “τριχών”) 2

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Το δικηγορικό γραφείο του νυν νοτιοκύπριου προέδρου ήταν / είναι απ’ τα πιο γνωστά (και πλούσια) στη νότια κύπρο· όχι επειδή ασχολείται με διαζύγια ή «εργατικά»… Αλλά το μεγαλύτερο μέρος του νοτιοκυπριακού δικηγορικού κλάδου (και των σημαντικότατων πολιτικών προεκτάσεών του…) είναι διεθνώς γνωστό ακριβώς γι΄αυτές τις δραστηριότητές του: το ξέπλυμα. Συνεπώς καμμία έκπληξη.

Για παράδειγμα ένας άλλος διάσημος νοτιοκύπριος πρόεδρος, που ανακηρύχτηκε «εθνικός ήρωας», ο Τάσσος Παπαδόπουλος, επίσης με φημιστό δικηγορικό γραφείο, ήταν ο «φύλακας» (δηλαδή ο διαχειριστής) των πολύ μεγάλων κλοπών και των εσόδων από διάφορα λαθρεμπόρια της οικογένειας Μιλόσεβιτς· ενός θρυλικού φίλου της ελλάδας. Ήταν τόσο γνωστός ο Τάσσος Παπαδόπουλος σαν «ταμίας» του Μιλόσεβιτς, ώστε παρότι έγινε πρόεδρος της νότιας κύπρου, όταν άλλαξε το καθεστώς στη Σερβία, οι καινούργιες πολιτικές βιτρίνες στο Βελιγράδι, στην προσπάθειά τους να ανακτήσουν ένα τουλάχιστον μέρος απ’ τα κλεμμένα, έφτασαν σχεδόν στο σημείο να παραπέμψουν τον «εθνικό ήρωα» πρόεδρο στα διεθνή δικαστήρια. Όμως κάποιο «αόρατο χέρι» τους εμπόδισε… Κι έτσι ο «εθνικός ήρωας» πέθανε σαν τέτοιος, κι όχι σε κάποιο βαθύ μπουντρούμι – όπως έπρεπε.

Αλλά και του νυν προέδρου ο επαγγελματικός βίος και η πολιτεία δεν είναι καθόλου άγνωστα. Για παράδειγμα, όταν ο Nicos Anastadiades ήταν ακόμα υποψήφιος πρόεδρος, το 2013, αποκαλύφθηκαν κάτι περίεργες δοσοληψίες του γραφείου του, και κάτι περίεργα (και μεγάλα) δάνεια από μια ρωσική τράπεζα (ονόματι Sobibank) με ενέχυρο μετοχές «εταιρειών / άχυρα» (ασήμαντης αξίας δηλαδή). Η Sobibank ήταν επίσης γνωστό γρανάζι στο ξέπλυμα ρωσικού χρήματος…

Και πάλι κάποιο αόρατο χέρι προστάτεψε τον Nicos… Κι έτσι αυτός πρόκοψε πολιτικά, φτάνοντας στο σημείο να είναι «κεντρικό σημείο» του υποάξονα Αθήνας – Λευκωσία – Τελ Αβίβ… Και, εν δυνάμει, ο απελευθερωτής του φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου….

Με τούτα και με τ’ άλλα τα «αόρατα χέρια» και η «προστασία» τους έγιναν κάτι σαν η στάνταρ καβάτζα για το νοτιοκυπριακό καθεστώς. Ήταν η «αίσθηση της υψηλής γεωπολιτικής αξίας του οικοπέδου» που είχε λειτουργήσει τόσο προστατευτικά ως πρόσφατα, και που επιπλέον επέτρεπε όλα αυτά τα όνειρα με τα αμερικανικά (ή, έστω, τα γαλλικά) πολεμικά που θα έρθουν να φυλάνε τα τρυπάνια στην (υποτιθέμενη) «κυπριακή αοζ» πετώντας στα βράχια τους παλιοτούρκους… Ήταν η ίδια «αίσθηση της υψηλής γεωπολιτικής αξίας του οικοπέδου» που είχε οδηγήσει τον ογκόλιθο έλληνα τότε φαιορόζ υπ.εξ. Κοτζιά, χέρι χέρι με τον Αναστασιάδη, να βουλιάξουν τις διαπραγματεύσεις «για την λύση του κυπριακού» στο Κραν Μοντανά· γιατί «έχουμε το πάνω χέρι και έτσι γουστάρουμε»…

Δροσερά επιχειρηματικά νέα (ή περί “τριχών”) 3

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Η νότια κύπρος απέλαυσε επί δεκαετίες σημαντικές γεωπολιτικές προσόδους λόγω θέσης και διάφορων γενικά πετυχημένων ισορροπιών μεταξύ «δύσης» και «ανατολής». Η «ανατολή» ήταν η εσσδ και οι ειδικές σχέσεις που είχε η Λευκωσία με την Μόσχα… Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι είχε μόνο αγγλικές βάσεις στο έδαφός της και όχι αμερικανικές / νατοϊκές, τύγχανε ιδιαίτερης εκτίμησης απ’ τους σοβιετικούς.

Οι σοβιετικοί παρήλθαν, ακολούθησε η δεκαετία Γιέλτσιν, η δεκαετία της τεράστιας λεηλασίας (‘90s) στα ερείπια της διαλυμένης εσσδ, και η Λευκωσία αναδιοργάνωσε εύκολα τις σχέσεις της με τους βαρώνους των ρωσικών μαφιών. Ακόμα κι όταν ανέλαβε την εξουσία η kgb μέσω Putin, η «μαύρη» σχέση Λευκωσίας – Μόσχας δεν διαταράχτηκε ιδιαίτερα, αφού το μεγαλύτερο μέρος των βαρώνων, με το καλό ή το κακό, προσαρμόστηκε στην καινούργια κατάσταση.

Αλλά οι καιροί αλλάζουν…

Περί “τριχών”: πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι…

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Κάνοντας το αντιπληροφοριακό / κριτικό καθήκον της η ασταμάτητη μηχανή σας είχε ενημερώσει στις 22 Ιούλη («αυτά δεν τα φωνάζουν…») ότι η αμερικανική αγκαλιά υπέρ του όποιου ελληνικού ιμπεριαλισμού, για την οποία έκαναν τα πάντα οι φαιορόζ κυβερνήτες απ’ το 2015 και μετά, έχει αυστηρά ανταλλάγματα υπέρ της Ουάσιγκτον, πέρα απ’ την στρατιωτική επιμελητεία, τις βάσεις και τα λοιπά. Πιο συγκεκριμένα, ανάμεσα στα υπόλοιπα (καλό θα ήταν να τα βρείτε και να φρεσκάρετε την μνήμη σας…) γράφαμε:

…Στη συνέχεια ο νόμος προβλέπει την πώληση αμερικανικών όπλων στη νότια κύπρο (τερματίζοντας μια απαγόρευση 45 χρόνων) υπό δύο προϋποθέσεις. Α) Να τερματιστεί το ρωσικό τραπεζικό νταραβέρι με τις νοτιοκυπριακές τράπεζες (ξέπλυμα ή μη)· και, Β) να απαγορευτεί ο ελλιμενισμός ρωσικών πολεμικών σε νοτιοκυπριακά λιμάνια, ακόμα και για ανεφοδιασμό καυσίμων. Με δυο λόγια νοτιοκύπριοι: αν θέλετε αμερικανική προστασία πετάξτε στη θάλασσα τους ρώσους φίλους σας – και μαζί τα κέρδη σας απ’ αυτούς….

Για να το πούμε διαφορετικά: καθώς ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται διαρκώς (και η ανατολική Μεσόγειος είναι δευτερεύον μεν αλλά υπαρκτό πεδίο του 4ου παγκόσμιου…) η πολύχρονη νοτιοκυπριακή «άνεση» το παίζουμε λίγο απο ‘δω και λίγο απο ‘κει έχει φτάσει στο απότομο τέλος της. Το κυπριακό οικόπεδο και η νοτιοκυπριακή διοίκηση δεν έχουν σε καμμία περίπτωση το «βάρος» και τον «όγκο» του «αιώνιου εχθρού», της Άγκυρας, που μπορεί ακόμα να κινείται «και στα δύο ταμπλώ» – με μια έμφαση σ’ εκείνο της ευρασίας.

Οι φαιορόζ, σε πλήρη συνεργασία με την νοτιοκυπριακή εξουσία και με τα ισραηλινά λόμπυ, κυλίστηκαν σαν σκουληκαντέρες στα πόδια των ψοφιοκουναβικών παρακαλώντας τους (κυριολεκτικά…) να δώσουν «σημασία» στα σχέδια για «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» και στη συμμαχία και την γεωπολιτική αξία του ελληνικού και του ελληνοκυπριακού οικοπέδου. Τελικά κατάφεραν να τους «πείσουν»: οι αμερικάνοι έρχονται… Αλλά όχι για να ανεχτούν ρωσικές «δουλειές» και «παρουσίες» ανάμεσα στα πόδια τους!!!

Όχι δα!

Πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι (2)…

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Θα μπορούσε κάποιος να κάνει την καρδιά του βούτυρο και να πει πως οι καλοκαιρινές αποκαλύψεις του occrp για μερικά απ’ τα έργα και τις ημέρες του γραφείου «Nikos Anastasiades ‘n’ Partners» συνέπεσαν εντελώς τυχαία με την «αλλαγή των καιρών»… Όχι, όμως, και η επίσκεψη αυστηρού ελέγχου της αμερικανίδας βουλευτού Maxine Waters στη Λευκωσία, στα τέλη (28 – 29) Αυγούστου. Η (democratic) Waters είναι επικεφαλής της επιτροπής οικονομικών υποθέσεων του κογκρέσσου – και πολύ αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την Μόσχα όπου και όπως μπορεί· ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει. Πόσο μάλλον εκεί που υπάρχει…

Η Waters έκανε το ταξίδι Ουάσιγκτον – Βέρνη – Λευκωσία για να τραβήξει αυτιά σε σχέση με τα ρωσικά «πλυντήρια». Στην ελβετία (δήλωσε ότι) «της δημιουργήθηκαν αμφιβολίες» (για την αποφασιστικότητα του ελβετικού τραπεζικού συστήματος)… Στη Λευκωσία, αφού «θύμισε» ότι …until recently, for example, Russian oligarchs were reported to have laundered the spoils of their political corruption through banks in the Republic of Cyprus… δήλωσε «ναι, μεν, αλλά». «Ναι μεν κάνετε κάποιες προσπάθειες»… «αλλά πρέπει να κάνετε πολύ περισσότερα».

Αυτός είναι ένας διπλωματικός τρόπος για να ειπωθεί… Να ειπωθεί τι;

Να ειπωθεί ότι οι ιμπεριαλιστικές μεγαλομανίες πληρώνονται – ήδη. Να ειπωθεί ότι οι γεωπολιτικές πρόσοδοι δεν είναι ακλόνητες και αιώνιες – ήδη. Να ειπωθεί, ίσως, ότι ένα τέτοιο «πλυντήριο» σαν το νοτιοκυπριακό (όπου, όμως, οι δραστηριότητες αυτές είναι πολύ βασικό τμήμα του … πραγματικού, «μαύρου» ελληνοκυπριακού αεπ…) άνετα μπορεί να βουλιάξει στον πάτο της θάλασσας…

Διάφοροι «φοβούνται» ότι τα νοτιοκυπριακά (και μαζί τους τα ελληνικά) σχέδια για την ανατολική Μεσόγειο έχουν ήδη βουλιάξει… Η ασταμάτητη μηχανή δεν θα στεναχωρηθεί καθόλου γι’ αυτό: άλλωστε, η θρυλική «κλιματική αλλαγή» μπορεί κάλλιστα να αφορά (και) το γεωπολιτικό κλίμα… Τα γνωστά: «φουσκώνει η θάλασσα»…

Η επίκληση της “διεθνούς νομιμότητας”

Τετάρτη 14 Αυγούστου. Κάθε φορά που το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος θέλει να προωθήσει για εσωτερική κατανάλωση δόσεις αντιτουρκισμού, επικαλείται την «διεθνή νομιμότητα». Την οποία, υποτίθεται, παραβιάζει το τουρκικό καθεστώς – πιο πρόσφατα με την εκστρατεία γεωτρήσεων στα πέριξ της κύπρου.

Το ποια είναι αυτή η «διεθνής νομιμότητα» ποτέ δεν αναφέρεται. Εύλογο μιας και υπάρχει κι άλλη «διεθνής νομιμότητα» την οποία επικαλείται η Άγκυρα. Η οποία δείχνει να είναι περισσότερο κατοχυρωμένη («διεθνώς»).

Ωστόσο είναι πραγματικά το ελληνικό καθεστώς «φίλος του νόμου» στις διεθνείς σχέσεις; Όχι. Ένας πολύ στενός σύμμαχός του, τον οποίο αθωώνει (ακόμα και με ενεργητικό τρόπο) όχι μόνο εντός αλλά και εκτός συνόρων, είναι το ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Πέρα απ’ όσα διαπράττει ο ισραηλινός φασισμός κατά των Παλαιστινίων, υπάρχει κι άλλο ενδιαφέρον κεφάλαιο: τα υψώματα του Γκολάν. Η συγκεκριμένη περιοχή ανήκει στη συρία (ένα μικρό μέρος στο βορρά, οι Shab’a farms ανήκει στον λίβανο), και καταλήφθηκε απ’ τον ισραηλινό στρατό το 1967. Έκτοτε παρέμενε «κατεχόμενη περιοχή ξένου κράτους» – σύμφωνα με την «διεθνή νομιμότητα». Αυτά τα 1800 τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους θα έπρεπε να επιστραφούν στη Δαμασκό…

Αλλά όχι. Στις 25 του περασμένου Μάρτη το ψόφιο κουνάβι ανακοίνωσε απ’ τα ανάκτορα στην Ουάσιγκτον ότι τα υψώματα του Γκολάν ανήκουν στο ισραήλ – και ότι αυτή η “κατοχύρωση ιδιοκτησίας” είναι, απλά, παραδοχή της πραγματικότητας. Ήταν ένα απ’ τα δώρα που έκανε η φασιστοΟυάσιγκτον στο φασιστοΤελ Αβίβ, ειδικά στον Netanyahou, παραμονές των εκλογών εκεί.

Αν και η ε.ε. απέρριψε αυτήν την «αναγνώριση» η Αθήνα θα είχε έναν σοβαρό λόγο όχι απλά να κρυφτεί πίσω απ’ την απόφαση της ε.ε. αλλά να καταγγείλει την προσάρτηση και να διακόψει (ή, έστω, να περιορίσει) τις σχέσεις της με ένα καθεστώς που παραβιάζει τόσο χοντροκομμένα την «διεθνή νομιμότητα». Κι αυτός ο λόγος λέγεται «βόρεια κύπρος». Η οποία, σύμφωνα με την ελληνική εθνικιστική ρητορική, είναι έδαφος της «κυπριακής δημοκρατίας» που κατέχεται απ’ τον τουρκικό στρατό. Απόδειξη της «παραβίασης της διεθνούς νομομότητας» απ’ την Άγκυρα, και πηγή όλων των υπόλοιπων «παραβιάσεων» που υποτίθεται ότι κάνει.

Αν η Αθήνα ευλογεί (σιωπηλά αλλά καθαρά) την προσάρτηση κατεχόμενου (συριακού) εδάφους από έναν σύμμαχό της· αν δεν σηκώνει την φωνή καταγγέλοντας αυτήν την μιλιταριστική «κατάκτηση», τότε πώς θεωρεί ότι μπορεί να εμποδίσει την Άγκυρα να κάνει ακριβώς το ίδιο στη βόρεια κύπρο, αν το θελήσει, με επικλήσεις σε “διεθνή νομιμότητα”; Γιατί είναι ο.κ. η προσάρτηση των υψωμάτων του Γκολάν απ’ το ισραηλινό καθεστώς και δεν είναι ο.κ. η προσάρτηση της βόρειας κύπρου απ’ το τουρκικό καθεστώς; Επειδή η στρατιωτική κατάκτηση των πρώτων έγινε το 1967 και της δεύτερης το 1974;

Δεν υπάρχει απάντηση – προφανώς! Η ελληνική επίκληση της «διεθνούς νομιμότητας» δεν είναι απλά a la cart (κάτι που, έτσι κι αλλιώς, είναι γελοίο). Είναι εντελώς ψευδής. Ένα, ακόμα, απ’ τα ιδεολογικά σκατά με τα οποία τρέφεται (με χαρά του…) ο «λαός»….

Νερά χωρίς οικόπεδα 1

Δευτέρα 12 Αυγούστου. Ενώ στο ελλαδιστάν η ρουτίνα είναι οι καταγγελίες (της «τουρκικής προκλητικότητας»…) στη νότια κύπρο είναι κάπως διαφορετική. Θα υπάρξει, άραγε, «λύση»; Ή το πράγμα πάει σε «αχαρτογράφητα νερά»…. χωρίς θαλάσσια οικόπεδα και πλατφόρμες εξόρυξης;

Τα «αχαρτογράφητα νερά» αφορούν εκείνο για το οποίο έχουμε ήδη προϊδεάσει: μια «λύση» (μπορεί και μισή…) που θα είναι ή θα τείνει είτε σε μια αρκετά ελαστική «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία» είτε σε μια πολύ αρκετά ελαστική… Στην πράξη εκείνο που κουβεντιάζεται στη νότια κύπρο (χαμηλόφωνα μεν προς το παρόν, αλλά κουβεντιάζεται…) είναι η «συνομοσπονδία», μ’ άλλα λόγια ένα μοντέλο δύο κράτων που έχουν και κάποια πολιτικά κοινά. Όμως αυτό, επειδή βρίσκεται έξω απ’ τις πολύχρονες «αποφάσεις του οηε», θα ήθελε αν μη τι άλλο μια ειδική έγκριση απ’ την ε.ε. Για την οποία η κύπρος είναι πάντα ένα κράτος…

Τον ερχόμενο Μάρτη ο τουρκοκυπριακός βορράς έχει εκλογές. Οι προβλέψεις λένε ότι θα τις κερδίσει ο νυν υπ.εξ. Κουντρέτ Όζερσαϊ. Οι νοτιοκύπριοι τον παρουσιάζουν σαν “εκλεκτό” του Erdogan, χωρίς να ξέρουν όμως πως θα κινηθεί η Άγκυρα – με ή χωρίς «εκλεκτούς» στην βόρεια κύπρο.

Το σίγουρο είναι ο «γκαζωμένος» τσαμπουκάς Αθήνας και Λευκωσίας όχι μόνο δεν πέρασε, αλλά έχει γυρίσει μπούμεραγκ. Η Λευκωσία μπορεί να δίνει άδειες γεωτρήσεων εδώ ή εκεί, αλλά τόσο η total όσο και η eni έχουν ειδοποιήσει «αρμοδίως» ότι δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε καμία γεώτρηση αν «δεν ξεπεραστεί η κρίση». Πρακτικά, πλέον, οι μόνες γεωτρήσεις γύρω απ’ την κύπρο είναι απ’ τα τρυπάνια της Άγκυρας· και έτσι θα συνεχίσει η κατάσταση… Το πολύ πολύ η Άγκυρα, σε ένδεικη καλής θέλησης, κάποια στιγμή να φρενάρει τις γκαζοκινήσεις της.

Ας μεταφέρουμε, ενδεικτικά, μια παράγραφο από επώνυμο άρθρο ανάλυσης στην νοτιοκυπριακή (αντιπολιτευόμενη) εφ. «πολίτης»:

… Ο Νίκος Αναστασιάδης – πέρα από την περικύκλωση της Τουρκίας – δείχνει να είναι και ο ίδιος περικυκλωμένος από αμφιβόλου αποφασιστικότητας συμβούλους, αλλά και ομάδες συμφερόντων, οι οποίοι εγκλωβίζονται συνεχώς στη μικρή εικόνα του Κυπριακού. Όλοι αυτοί ενστερνίζονται τον λογικό φόβο ότι μέσω της λύσης υπάρχει το ρίσκο να χάσουμε κι αυτά που έχουμε σήμερα, ο οποίος ωστόσο εκ των πραγμάτων είναι παράλογος. Κι αυτό διότι χωρίς λύση ήδη αρχίσαμε να χάνουμε αυτά τα οποία έχουμε σήμερα, όπως π.χ. την ΑΟΖ μας. Οπότε ο Νίκος Αναστασιάδης ήδη γνωρίζει ότι η τακτική της επίτευξης μιας καλύτερης λύσης μέσω της αξιοποίησης του φυσικού αερίου έχει παρέλθει.

Νερά χωρίς οικόπεδα 2

Δευτέρα 12 Αυγούστου. Σα να μην φτάνουν αυτά, ο γ.γ. του οηε Γκουτέρες απάντησε στα επίσημα ραβασάκια που είχε λάβει πρόσφατα τόσο απ’ τον Akinci όσο και απ’ τον Αναστασιάδη. Στα ελληνικά μήντια θα δείτε αναφορά μόνο στην απάντησή του στον δεύτερο, μια λίγο πολύ αδιάφορη «ενθάρρυνση» για έναν επόμενο γύρο «συνομιλιών». Στον Akinci όμως ο γ.γ. έδωσε τα συγχαρητήριά του για την πρόταση του περί κοινής εκμετάλλευσης των όποιων κοιτασμάτων – αυτή που απέρριψαν πανηγυρικά και ομόφωνα οι νοτιοκύπριοι… Μπορεί να είναι λιγάκι «ανθέλλην» αυτός ο γ.γ. ή απλά να έχει βαρεθεί τα ελληνικά / ελληνοκυπριακά κόλπα. Το σίγουρο είναι ότι είδε στην πρόταση Akinci μια θετική κίνηση…

Δεν θα γίνει προκοπή έτσι!

Πως το γκάζι εμπνέει ιδέες…

Σάββατο 10 Αυγούστου. Το νοτιοκυπριακό αφεντικό (επίσημος τίτλος: πρόεδρος της κύπρου…) Αναστασιάδης συναντήθηκε χτες με το βορειοκυπριακό αφεντικό (με επίσημο τίτλο «ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας») Akinci, τα είπαν για 3 ώρες, και θα υπάρξει συνέχεια.

Η ασταμάτητη μηχανή, κρατώντας την ιπτάμενη θεία Λίτσα σε απόσταση (με σφενδόνα), σημειώνει την «ικανοποίηση» του μαφιοΑναστασιάδη: …γιατί η πρόταση για την αποκέντρωση εξουσιών βρίσκει πρόσφορο έδαφος και θα είναι ένα εκ των αντικειμένων που θα συζητηθούν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων…

Η “αποκέντρωση των εξουσιών” ως ελληνοκυπριακή πρόταση ακούγεται όμορφη· μόνο που με βάση την ιστορία του “κυπριακού” τείνει (καθαρά λέμε) προς ένα είδος “χαλαρής ομοσπονδίας” με ένα τυπικό και άνευρο “κέντρο εξουσίας” – αναγκαστικό εφόσον η ε.ε. δεν συμφωνεί με την εκδοχή της ανακήρυξης δύο κράτων (μπας και τελειώνει αυτό το παραμύθι) όπως βολιδοκόπησε ο μαφιοΑναστασιάδης…

Φυσικά απ’ το να το ρίξει κάποιος την ιδέα (και “να βρει πρόσφορο έδαφος”…) μέχρι να καθοριστούν οι λεπτομέρειες για τις “αποκεντρωμένες εξουσίες” του κυπριακού βορρά και νότου η απόσταση είναι μεγάλη. Σημειώνουμε ωστόσο την “ικανοποίηση” της νοτιοκυπριακής πολιτικής βιτρίνας επειδή είναι εν μέρει σικέ και εν μέρει αγχωτική: αν δεν βρεθεί φόρμουλα που να ικανοποιεί τόσο τους τουρκοκύπριους όσο και την Άγκυρα δίνοντας στους πρώτους εξουσίες “σχεδόν κράτους”, το ονειρεμένο γκάζι θα μείνει θαμμένο…

Εν τω μεταξύ οι φασιστοσυμμαχίες ανθίζουν κανονικά… (φωτογραφία….)

… ή δημιουργεί μέτωπα…

Σάββατο 10 Αυγούστου. Στη χθεσινή πρόχειρη περιγραφή της αεριο-γεωμετρίας της ανατολικής Μεσογείου έμεινε ασχολίαστη η απουσία της Βηρυτού απ’ το ανατολικομεσογειακό gas forum.

Όχι τυχαία η απουσία. Το λιβανέζικο κράτος είναι σε αντιπαράθεση με το ισραηλινό για μια θαλάσσια φέτα (με πολύ πιθανά έως σίγουρα κοιτάσματα) έκτασης 860 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η Λευκωσία έβαλε το χεράκι της για να κλέψει το Τελ Αβίβ αυτό το κομμάτι της λιβανέζικης αοζ: όπως φαίνεται στη δεύτερη φωτό, ξεκίνησε την οριοθέτηση των αοζ με την Βηρυτό από ένα αυθαίρετο σημείο (το 1), με μια λογική «ντάξει μωρέ, τα πιο πριν θα τα βρούμε», και ύστερα έκανε συμφωνία με το Τελ Αβίβ χωρίς «ντάξει»! Μ’ αυτόν τον τρόπο η Λευκωσία έγινε επιχείρημα (ασθενές μεν, αλλά επιχείρημα) του φασιστικού ισραηλινού καθεστώτος κατά του λιβανέζικου για το που είναι τα θαλάσσια σύνορά τους. Εννοείται ότι ύστερα απ’ αυτό οι σχέσεις της Βηρυτού με τη Λευκωσία είναι στην κατηγορία «φιλάκια – φτιάχνω κλίμα…»

Το βασικό τώρα είναι ότι η λιβανέζικη κυβέρνηση έχει δώσει άδειες ερευνών σ’ αυτό το παγκοσμίως γνωστό «διαφιλονικούμενο» τρίγωνο, που λέγεται block 9, σε μια κοινοπραξία της γαλλικής total, της ιταλικής eni και της ρωσικής novatek. Ταυτόχρονα το Τελ Αβίβ έχει δώσει άδειες για την ίδια περιοχή στη δική του Dalek Drilling και στην αμερικανο-ισραηλινή Noble Energy. Μαντέψτε: κανείς δεν κάνει τίποτα, περιμένοντας να υπάρξει διακρατική συμφωνία για το τι ανήκει σε ποιόν.

Αν έχει μια ευρύτερη αξία αυτή η καθήλωση είναι επειδή δείχνει ότι το να μοιράζεις άδειες γεωτρήσεων σε αμφισβητούμενες περιοχές δεν τις κατοχυρώνει υπέρ του – όπως διαδίδει η ελληνική / ελληνοκυπριακή εθνικιστική ιδεολογία. Οι ιδιοκτησιακές εκκρεμότητες δεν αρέσουν καθόλου στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, εκτός αν κουβαλάνε ιδιωτικούς στρατούς και καπαρώνουν σαν δικά τους εδάφη και θάλασσες – αυτό που λέγεται ωμή αποικιοκρατία.

Δείχνει επίσης ότι οι και καλά «σωματοφύλακες» της αυθαίρετης ελληνοκυπριακής αοζ, η γαλλική total και, ενίοτε, η ιταλική eni, έχουν πολλές μπίζνες στα πέριξ και όχι μόνο. Υποθέτουμε ότι οι ceo τους δεν ασχολούνται με την «λύση του κυπριακού». Θέλουν, απλά, μια – οποιαδήποτε! – λύση για να κάνουν τις δουλειές τους…

Κάτι τελευταίο. Το ψοφιοκουναβιστάν έχει αναλάβει «μεσολαβητική προσπάθεια» για να λυθεί η διένεξη Βηρυτού – Τελ Αβίβ. Ανατριχιαστικό! Όταν ακούτε ότι η Ουάσιγκτον που υποστηρίζει όσο δεν γίνεται τον ισραηλινό μιλιταρισμό / φασισμό το παίζει «ουδέτερος» κουμπωθείτε εκατό φορές. Το Τελ Αβίβ δεν πρόκειται να κάνει πίσω ούτε μισό μέτρο!

Και επειδή το παλιό σχέδιο να υπάρξει στη Βηρυττό ένα «φιλικό καθεστώς» προς το Τελ Αβίβ δεν έχει ευωδοθεί παρά τα ισραηλινά εγκλήματα στο λίβανο, είναι ανοικτό (τόσο για το ισραηλινό καθεστώς όσο και για τους συμμάχους του) αυτό που υπονοούσαμε μιλώντας αυτή τη βδομάδα για την μπάντα των Mashrou’ Leila και το κυνήγι σε βάρος της απ’ τους χριστιανοφασίστες: ένας, ακόμα, «εμφύλιος πόλεμος» εκεί….

Θα έκανες βουτιά σε δροσερό γκάζι;

Παρασκευή 9 Αυγούστου. …Η Αίγυπτος υπέγραψε τον Σεπτέμβρη του 2018 μια συμφωνία με την Κύπρο για την σύνδεση του κοιτάσματος “Αφροδίτη” με τις εγκαταστάσεις υγροποίησης στο Idku και στη Damietta. Το κυπριακό αέριο θα φτάνει στην Αίγυπτο με υποθαλάσσιο αγωγό για να υγροποιηθεί και να επανεξαχθεί. Επίσης αέριο αξίας 15 δισ. δολαρίων από τα ισραηλινά κοιτάσματα “Tamar” και “Leviathan” θα προωθηθεί στην Αίγυπτο σαν μέρος της δεκαετούς συμφωνίας μεταξύ της ισραηλινής Delek Drilling και του αιγυπτιακού ομίλου Dolphinus…

Αυτά έγραφε μεταξύ άλλων η αιγυπτιακή καθεστωτική al ahram στις 25 Γενάρη 2019, αναφερόμενη στη συνάντηση του “gas forum” της ανατολικής Μεσογείου – με την κάπως περίεργη σύνθεση. Τότε, βέβαια, είχαμε φαιορόζ γκουβέρνο, οπότε και το gas forum ήταν αόρατο…

Ο αγωγός νότιας κύπρου – αιγύπτου θα έπρεπε να είναι έτοιμος ως το 2020… Ένα χρόνο μετά την υπογραφή της συμφωνίας (19/9/18) τίποτα δεν κουνιέται σχετικά. Υποτίθεται ότι η εξόρυξη απ’ το κοίτασμα “Αφροδίτη” είναι να αρχίσει το 2023… Δεν βιαζόμαστε όμως! Δεν θα πεθάνει δα ο καπιταλισμός από ενεργειακή ασιτία… Σε τελευταία ανάλυση δεν έχουν σημασία τα μεγάλα έργα. Σημασία έχει και η εθνική ιδεολογία. Το πως κρύβεται ο κάθε ιμπεριαλισμός…

Κατά τα άλλα υπάρχουν μερικές θανάσιμες λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, αν η τουρκική επικράτεια είναι εκτός λογαριασμού, ο επόμενος πιο λογικός τρόπος για να πουληθεί το νοτιοκυπριακό γκάζι είναι να υγροποιηθεί στην αίγυπτο. Ενώ η πιο φτηνή λύση είναι πάντα η διάθεσή του μέσω τουρκικού εδάφους, ο αγωγός ως το κοντινότερο αιγυπτιακό υγροποιητήριο στοιχίζει 1 δισ. δολάρια. Η “λύση” της υγροποίησης συμφέρει τους έλληνες εφοπλιστές – αλλά ποιός θα βάλει το 1 δισ. που, σαν “επένδυση”, θα χρειάζεται απόσβεση, άρα θα ανεβάσει την τιμή του νοτιοκυπριακού γκαζιού, κάνοντάς το μη ανταγωνιστικό στη διεθνή αγορά;

Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα: η αίγυπτος μπορεί να υγροποιεί και να πουλάει το δικό της γκάζι, ενώ το ισραηλινό μπορεί να πηγαίνει στην αίγυπτο ακολουθώντας ανάποδα έναν αγωγό μέσω του οποίου ως πρόσφατα το Κάιρο πούλαγε γκάζι στο Τελ Αβίβ. Ας πούμε “μηδέν νέα επένδυση”. Μάνι μάνι, λοιπόν, δεν υπάρχει κανάς διεθνής νταλκάς για το νοτιοκυπριακό αέριο…

Ύστερα υπάρχει και το θέμα “ιταλία”. Το φάντασμα του θρυλικού east med θέλει οπωσδήποτε και την Ρώμη στο κόλπο. Αλλά ο ιταλικός καπιταλισμός δεν πεθαίνει. Συμμετέχει στο “gas forum” όχι για την μεγάλη και ανεφάρμοστη ιδέα του east med, αλλά επειδή α) η ιταλική eni μαζί με την ισπανική naturgy έχουν το 50% της αιγυπτιακής εγκατάστασης υγροποίησης στη Damietta, και β) επειδή τα φορτία υγροποιημένου γκαζιού θα ξεφορτώνονται σε ιταλικά λιμάνια…

Με δυο λόγια, λαμβάνοντας υπόψη και την όποια αβεβαιότητα, η γεωγραφία της “αξιοποίησης” του φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου δεν έχει καμμία (ή έχει ελάχιστη) σχέση με την ελληνική επικράτεια…

(φωτογραφία: η ιταλική επικράτεια είναι ήδη hub αερίου…)