Tag: νότια κορέα

Σάββατο 6 Οκτώβρη. Το να δημοσιεύει μια αμερικανική καθεστωτική εφημερίδα σαν την Washington Post συνέντευξη με την νοτιοκορεάτισσα υπ.εξ. Kang Kyung-wha δεν είναι κάτι αξιοσημείωτο. Αξιοσημείωτα είναι αυτά που είπε, δείχνοντας την τωρινή τακτική του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ – που δεν συμπίπτουν καθόλου με την άποψη της Ουάσιγκτον.

Δεν είναι σωστό να ζητούν οι ηπα την λίστα με τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της βόρειας κορέας σ’ αυτή τη φάση είπε η Kang. Αντίθετα θα πρέπει να δείξει ευελιξία και διάθεση για βήμα το βήμα πρόοδο. Που σημαίνει: το κλείσιμο των πυρηνικών εγκαταστάσεων της Πγιονγκγιάνγκ στο Yongbyon έναντι υπογραφής «τέλος του πολέμου» ανάμεσα σε ηπα και βόρεια κορέα.

Η «συμφωνία ειρήνης» είναι μεν ένα δυνατό διπλωματικό χαρτί στα χέρια της Σεούλ, της Πγιονγκγιάνγκ (και των υπόλοιπων του μπλοκ), αλλά δεν υπάρχει τρόπος να αναγκαστεί η Ουάσιγκτον να την υπογράψει… με αντάλλαγμα το κλείσιμο μιας εγκατάστασης που ίσως η Πγιονγκγιάνγκ δεν χρειάζεται άλλο. Ειδικά μια Ουάσιγκτον σε φάση περιχαράκωσης και πλήρους αδιαφορίας για το «διεθνές image» της. Κι ακόμα πιο ειδικά όταν μια τέτοια «συμφωνία ειρήνης» θα έχει διάφορες καθόλου αμελητέες συνέπειες για την έκταση και την ένταση του αμερικανικού μιλιταρισμού στην ευρύτερη περιοχή.

O αμερικάνος υπ.εξ. (και πρώην αφεντικό της cia) Mike Pompeo βρίσκεται ήδη σε τριήμερη τουρνέ στην ανατολική ασία (Τόκιο, Σεούλ, Πγιονγκγιάνγκ, Πεκίνο) – θα βρίσκεται στην βορεια κορέα αύριο, για μονοήμερη επίσκεψη. Είναι μάλλον απίθανο να μεταφέρει την ερωτική αλληλογραφία του ψόφιου κοναβιού προς τον «little rocket man».

Και είναι εξίσου απίθανο να συμφωνήσει σε κάτι που θα βάζει στην ημερήσια διάταξη αυτήν την «συμφωνία ειρήνης», έτσι όπως την μεθοδεύει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ.

Ξερές δημόσιες σχέσεις; Θα φανεί.

Σάββατο 6 Οκτώβρη. Τα κόκκαλα αριστερά θα πρέπει να ανήκουν σε κάποιο προϊστορικό τέρας· και βρίσκονται σε μουσείο μέσα στο τεχνολογικό σύμπλεγμα της Πγιονγκγιάνγκ. Οι μικροσκοπικές φιγούρες κάτω απ’ τα κόκκαλα ανήκουν σε τμήμα της 160μελούς αντιπροσωπείας του κορεατικού νότου στον βορρά, που βρίσκεται στην Πγιονγκγιάνγκ εδώ και δύο μέρες. Για να γιορτάσουν την 11η επέτειο απ’ την (πρώτη) “δήλωση της Πγιονγκγιάνγκ”, στις 4 Οκτώβρη του 2007, στο τέλος της 3ήμερης συνάντησης του τότε βορειοκορεατικού αφεντικού Kim Jong-il (πατέρα του τωρινού Kim) και του νοτιοκορεάτη Roh Moo-hyun (μέντορα του σημερινού Moon).

Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς έναν κορμό χωρίς ρίζες δήλωσε κατά την υποδοχή ο βορειοκορεάτης αξιωματούχος Ri Son-gwon· εννοώντας, προφανώς, ότι οι εξελίξεις μέσα στο 2018 έχουν ρίζες στις τότε συνεννοήσεις.

Μόνο που ενδιάμεσα στις τότε ρίζες και στον τωρινό κορμό – το θυμούνται όλοι στην κορεατική χερσόνησο και όχι μόνο – μεσολάβησαν οι αμερικανικές τορπίλες στην ενδοκορεατική συνεννόηση, στα τέλη της προεδρίας του Μπους του Β.

Πράγμα που σημαίνει πως όσο πιο «θα δούμε» το παίζει η Ουάσιγκτον τόσο πιο σίγουροι είναι όλοι για το έργο που προσπαθεί να σκηνοθετήσει.

(Ακόμα και οι βροντόσαυροι καταλαβαίνουν).

Παρασκευή 28 Σεπτέμβρη. Ο Moon συνάντησε μεν το ψόφιο κουνάβι… Αλλά απ’ όσα έχουν γίνει ως τώρα γνωστά δεν δείχνει να πέτυχε κάτι· πέρα απ’ τις ψοφιοκουναβικές φιλοφρονήσεις, του είδους «ο Kim είναι γαμώ τα άτομα» κλπ. Φαίνεται πως οι σωματοφύλακες στην Ουάσιγκτον έχουν ανασυνταχτεί και «αμολάνε» το ψόφιο κουνάβι με κοντό λουρί…

Ευρισκόμενος στη Ν. Υόρκη ο Moon έδωσε συνέντευξη στο fox news· μια προσπάθεια να «πιάσει» τους ψηφοφόρους των συντηρητικών. Αυτό που παρουσίασε εκεί ήταν μια μάλλον μαξιμαλιστική τακτική: εκθίασε την σοβαρότητα και την εντιμότητα του Kim, και μίλησε για «υπογραφή ειρήνης» μεταξύ Ουάσιγκτον και Πγιονγκγιάνγκ, για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας απ’ την πρώτη στη δεύτερη, ακόμα και για άνοιγμα αμερικανικού προξενείου. Μίλησε και για τις κυρώσεις:

Κινήσεις όπως η αναστολή των στρατιωτικών ασκήσεων που οι ΗΠΑ και η Νότια Κορέα έχουν υιοθετήσει είναι πράγματα που μπορούν να ξαναγίνουν οποιαδήποτε στιγμή. Αν χαλαρώσουμε τις κυρώσεις, μπορούμε απλά να τις ξαναεπιβάλλουμε αν η Βόρεια Κορέα δεν είναι συνεπής στις υποσχέσεις της – είπε. Που σημαίνει: «έλα ρε αδερφέ, χαλάρωσε τις κυρώσεις, κάνε κάτι τέλος πάντων, δεν θα πάθεις τίποτα!!!..»

Αλλά η Ουάσιγκτον δεν σκοπεύει να «κάνει κάτι» – αν κρίνει κανείς απ’ την «επί της οηέδικης συνέλευσης» ομιλία του ψόφιου κουναβιού. «Πρώτα να γίνει η αποπυρηνικοποίηση και μετά τα υπόλοιπα» επανέλαβε – η γραμμή παραμένει σταθερή. Μαζί, φυσικά, με τις χαριτωμενιές «θα ήθελα πολύ να τον ξαναδώ… (τον Kim) … αλλά δεν βιαζόμαστε»….

Να φανταστούμε τα επόμενα πρακτικά βήματα του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ (και ειδικά των δύο κορεών) δεν μπορούμε. Ωστόσο εκτιμάμε ότι η προσπάθεια ρυμούλκησης της Ουάσιγκτον (ή, έστω, του ψόφιου κουναβιού) έχει φτάσει στο «φυσικό» όριό της. Σ’ αυτό το χρονικό σημείο που βρισκόμαστε η Ουάσιγκτον έχει κάνει ένα μόνο πράγμα, κι αυτό επειδή το επέβαλε η Σεούλ: έχει σταματήσει (ή περιορίσει) τις επιθετικές στρατιωτικές ασκήσεις στην κορεατική χερσόνησο. Όμως την αναίρεση των κυρώσεων ή την υπογραφή της συμφωνίας ειρήνης (με όλες τις συνέπειες και τις προεκτάσεις που θα έχει) δεν μπορεί να την επιβάλλει η Σεούλ. Όση γοητεία κι αν επιστρατεύσει, όση διαφήμιση κι αν κάνει στον άλλοτε “little rocket man”.

Συνεπώς το ένα ενδεχόμενο είναι να μείνουν τα πράγματα (πρακτικά) κολλημένα στο σημείο που βρίσκονται τώρα για πολλούς, άγνωστο πόσους μήνες. «Αυτός θέλει μια συμφωνία, εγώ θέλω μια συμφωνία, αν θα χρειαστούν 2 χρόνια, 3 χρόνια ή 5 μήνες δεν έχει σημασία» δήλωσε το ψόφιο κουνάβι, αφήνοντας να εννοηθεί κάτι που δεν είναι ανεδαφικό: η Ουάσιγκτον (που δεν θέλει καμία συμφωνία…) δεν βιάζεται…

Αυτό, ωστόσο, δεν συμφέρει κανέναν στην κορεατική χερσόνησο, στη Μόσχα ή στο Πεκίνο. Υπάρχει η πολύτιμη εμπειρία του παρελθόντος: βήματα είχαν γίνει και άλλοτε, όμως κάποια στιγμή η Ουάσιγκτον κλωτσούσε την καρδάρα και ξαναφόρτωνε στρατιωτικά. Μάλλον το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ είναι που βιάζεται να φτάσει σ’ εκείνο το σημείο όπου «κάθε οπισθοχώρηση θα είναι αδύνατη». Το δεύτερο ενδεχόμενο λοιπόν είναι να επιχειρηθούν βήματα παράκαμψης των κυρώσεων, ώστε η Πγιονγκγιάνγκ να αρχίσει να έχει χειροπιαστό (οικονομικό) όφελος απ’ τις ως τώρα κινήσεις της. Και, ουσιαστικά, να αρχίσει να μορφοποιείται αυτό που είναι ο πυρήνας της στρατηγικής του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ: ο σταδιακός παραμερισμός της Ουάσιγκτον κατ’ αρχήν σε ότι αφορά την κορεατική χερσόνησο.

Έχουμε χειροκροτήσει την ως τώρα ευέλικτη και ευφάνταστη τακτική του μπλοκ του Βλαβιβοστόκ. Περιμένουμε την συνέχειά της…

Δευτέρα 24 Σεπτέμβρη. Από σήμερα ο νοτιοκορεάτης Moon, και για τις 3 ημέρες που θα βρίσκεται στη Ν. Υόρκη για την συνέλευση του οηε, θα προσπαθήσει να ξαναρυμουλκήσει το ψοφιοκουναβιστάν στα νερά της κορεατικής γοητείας. Σήμερα θα τα πει στο ψόφιο κουνάβι αυτοπροσώπως – και θα τα πει ωραία, αυτό είναι το μόνο σίγουρο…

Το “τυράκι” είναι το κλείσιμο των εγκαταστάσεων παραγωγής εμπλουτισμένου ουρανίου στο Yongbyon, που ανακοινώθηκε με την «διακήρυξη της Pyongyang». Κλείσιμο που όμως θα γίνει αν και εφόσον η Ουάσιγκτον δείξει έμπρακτα την καλή της θέληση…

Το αμερικανικό βαθύ κράτος επιμένει ωστόσο: «πρώτα η αποπυρηνικοποίηση και μετά τα υπόλοιπα» ξαναδήλωσε το υπ.εξ. του μέσω του εκπροσώπου του Heather Nauert πριν 4 μέρες. Που σημαίνει: πρώτα ξεβρακωθείτε ω βορειοκορεάτες, και μετά θα το σκεφτούμε αν θα σας βομβαρδίσουμε… Το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, απ’ αυτό που μεθοδεύει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ.

Στην ατζέντα του Moon βρίσκονται δύο θέματα: να πείσει το ψόφιο κουνάβι να υπογράψει το (τυπικό) τέλος του πολέμου στην κορεατική χερσόνησο ως το τέλος της χρονιάς· και να το πείσει να άρει μερικές τουλάχιστον απ’ τις κυρώσεις κατά της Πγιονγκγιάνγκ (ώστε να προχωρήσουν οι «δουλειές» που έχει στα σκαριά το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ).

Στην πραγματικότητα, και με δεδομένη την αμερικανική «αγωνία» για το τι θα συμβεί στο κυρίως μέτωπο του 4^ου παγκόσμιου πολέμου, στον Ειρηνικό, αυτό που πρέπει να καταφέρει ο Moon είναι να πυροβολήσει το ψόφιο κουνάβι τα πόδια του! Έστω «κατά λάθος»… Το ότι η Ουάσιγκτον θέλει να βρίσκεται (ακόμα και τυπικά) σε εμπόλεμη κατάσταση απ’ την Πγιονγκγιάνγκ δεν οφείλεται σε αμέλεια των διαδοχικών αμερικάνων υπ.εξ. εδώ και δεκαετίες…. Είναι βασικό, δομικό στοιχείο της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας (των βάσεων) τόσο στη νότια κορέα όσο και στην ιαπωνία. Αν δεν υπάρχει πόλεμος τότε προς τι οι στόλοι, τα βομβαρδιστικά και οι πεζοναύτες;

Ωστόσο, επειδή το τελευταίο που θα έλειπε απ’ το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ σα σύνολο και σε κάθε κράτος χωριστά είναι ο ρεαλισμός, καθώς περνούν οι μήνες και η Ουάσιγκτον κάνει αυτό που είναι αναγκασμένη να κάνει (δηλαδή: τίποτα ουσιαστικό) υποθέτουμε πως αν δεν πεισθεί το ψόφιο κουνάβι (ή αν πει «ναι» και μετά «όχι») θα πρέπει να υπάρχει και κάποιο «σχέδιο Β». Εφαρμοστέο όχι σε δέκα τέρμινα, αλλά σύντομα… Γιατί από κάποιο σημείο και μετά, το ροκάνισμα του χρόνου που τόσο καλά έχει δουλέψει ως τώρα υπέρ του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, μπορεί να γυρίσει εναντίον του. Οι προβοκάτσιες είναι αστάθμητος παράγοντας· και, δυστυχώς, είναι εύκολο να επιστρατευτούν…

Κανένας δεν είναι στραβός για να μην βλέπει σε ποια φάση επιθετικότητας βρίσκεται το αμερικανικό καθεστώς: βάζει «τιμωρία» στο Πεκίνο επειδή ψωνίζει ρωσικά όπλα… και θα κάνει ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο; Για ποιον λόγο; Για να μπορεί ο Kim να αγοράζει κινέζικα ή και ρωσικά, απ’ τα «απαγορευμένα»; Ή για να εκτοξευτούν παγκόσμια οι νοτιοκορεάτικες επιχειρήσεις (ανταγωνιστικές των αμερικανικών) τύπου samsung και hyundai αξιοποιώντας μαζικά την σαφώς φτηνή δουλειά των βορειοκορεατών εργατών και εργατριών;

Πολύ χλωμό…

Παρασκευή 21 Σεπτέμβρη. Ανάλογα με την οπτική γωνία, «όλοι έχουν δίκιο» μετά την τριήμερη επίσκεψη του νοτιοκορεάτη Moon στην Πγιονγκγιάνγκ. Και οι κορεάτες έχουν δίκιο, αλλά και οι σκληροπυρηνικοί του ψοφιοκουναβιστάν.

Ας πιάσουμε το θέμα απ’ τη μέση του: το βορειοκορεατικό καθεστώς δεν πρόκειται να καταστρέψει τα πυρηνικά όπλα του και τους βαλλιστικούς του πυραύλους· θα ήταν αυτοκτονικό, έναντι οποιωνδήποτε αμερικανικών ανταλλαγμάτων. Η πυρηνική πολεμική τεχνολογία είναι Κεφάλαιο με το «Κ» κεφαλαίο: τεχνοεπιστημονικό, στρατιωτικό, διπλωματικό / πολιτικό. Αυτό που απαιτεί η Ουάσιγκτον είναι τόσο παράλογο ώστε δεν έχει καμία πιθανότητα επιτυχίας – αλλά ο παραλογισμός είναι το τίμημα που πληρώνει σε διάφορα ζητήματα ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός για να μην παραδεχτεί την ήττα του. Πολύ απλά: με τα πυρηνικά της βόρειας κορέας απέτυχε, όπως είχε αποτύχει παλιότερα με τα πυρηνικά του πακιστάν. Όπως θα αποτύχει και με τα πυρηνικά του ιράν…

Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, οι σωματοφύλακες του ψόφιου κουναβιού έχουν το δίκιο τους να είναι καχύποπτοι με τον Kim, ό,τι κι αν δηλώνει πως σκοπεύει να κάνει. Τους κοροϊδεύει; Εκατό τοις εκατό! Όχι μόνον αυτός, όμως. Όλοι στο μπλοκ του Βλαδιβοστόκ τους κοροϊδεύουν! Και γιατί δεν θα έπρεπε; Τους κοροϊδεύει οπωσδήποτε και ο Moon. Αλλά γιατί θα έπρεπε να επιδιώκει οτιδήποτε άλλο απ’ το να ξεφορτωθεί όσο περισσότερο γίνεται τον αμερικανικό στρατό και την επικυριαρχία της Ουάσιγκτον που στηρίζεται (αν είναι δυνατόν!!!) στην τυπική παράταση του 3^ου παγκόσμιου (ψυχρού) πολέμου, ειδικά στην κορεατική χερσόνησο;

(φωτογραφία: Δεξιά η ντίβα Kim – πανταχού παρούσα, πάντα διακριτικά…)

Παρασκευή 21 Σεπτέμβρη. Την διεθνή προσοχή μετά την «διακήρυξη της Pyongyang», που προχώρησε μεθοδικά την «διακήρυξη του Panmunjom» του περασμένου Απρίλη τράβηξαν οι δεσμεύσεις του Kim, που μπορούν να θεωρηθούν σαν “βήματα για την αποπυρηνοποίηση”. Πρώτον, το οριστικό κλείσιμο του πεδίου δοκιμών κινητήρων για πυραύλους στο Tongchang-ri, παρουσία ειδικών από γειτονικά κράτη. Και, δεύτερον, το οριστικό κλείσιμο της πυρηνικής εγκατάστασης στο Yonhbyon (περιλαμβάνει έναν αντιδραστήρα 5 μεγαβάτ, που παράγει υλικό για πυρηνικές κεφαλές) παρουσία ειδικών της «υπηρεσίας ατομικής ενέργειας του οηε»– υπό την προϋπόθεση, όμως, γι’ αυτό το δεύτερο, ότι οι ηπα θα προχωρήσουν πριν στις κινήσεις που τους αναλογούν με βάση το «πνεύμα» της κοινής δήλωσης της 12^ης Ιούνη, στη Σιγκαπούρη, μεταξύ Kim και ψόφιου κουναβιού. Συνεπώς το Tongchang-ri είναι στον πάγκο σαν “τυράκι”…

«Φύκια για μεταξωτές κορδέλλες!» λένε τα πιο άγρια απ’ τα αμερικανικά γεράκια και οι δημαγωγοί τους, με κεντρικό εκπρόσωπο τον Bolton. Το πεδίο δοκιμών κινητήρων δεν το χρειάζονται πια· ήδη απ’ τον Ιούλη δορυφορικές φωτογραφίες έδειχναν ότι έχουν αρχίσει να το διαλύουν. Όσο για τον αντιδραστήρα στο Yonhbyon είναι απαρχαιωμένος και μάλλον εγκαταλελειμένος…

Ακόμα κι είναι έτσι, δεν παύουν να είναι οφθαλμοφανείς «κινήσεις καλής θέλησης», κι όχι οι πρώτες. Τι ζητάει σαν αντάλλαγμα τόσο η Πγιονγκγιάνγκ όσο και η Σεούλ απ’ την Ουάσιγκτον; Την άρση διάφορων κυρώσεων (κυρίως των οηέδηκων), ώστε να υπάρχει «ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης»…. Ουσιαστικά για να προχωρήσει η επόμενη φάση (του σχεδιασμού του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ) για την καπιταλιστική οικονομική ανασυγκρότηση / ανάπτυξη του βορειοκορεατικού καθεστώτος (κατά τα κινεζικά πρότυπα…).

Θεωρούμενου, όμως, ήρεμης και υπεύθυνης πυρηνικής δύναμης…

Παρασκευή 21 Σεπτέμβρη. Στη «διακήρυξη της Pyongyang» περιλαμβάνεται, σαν παράρτημα, και μια στρατιωτική συμφωνία που – για κάποιους – ισοδυναμεί με de facto διακήρυξη (και) του τυπικού τέλους του κορεατικού πολέμου, που ως γνωστόν εκκρεμεί απ’ το 1953. Ίσως το πιο ενδιαφέρον ζήτημα είναι ο ελιγμός: γιατί δεν υπέγραψαν τα δύο κορεατικά αφεντικά αυτό το «τέλος» τις προάλλες στην Πγιονγκγιάνγκ; Προκύπτει πως το έχουν αφήσει για την ισχυρά πιθανολογούμενη επίσκεψη του Kim στη Seoul ως το τέλος της χρονιάς· κι αφού πριν έχει φανεί πόσο (και αν) θα έχει ρυμουλκηθεί η Ουάσιγκτον. Αυτό θα προκύψει απ’ το αν θα γίνει, τελικά, δεύτερη συνάντηση του Kim με το ψόφιο κουνάβι – με δεδομένο ότι οι σωματοφύλακές του αντιδρούν…

Απ’ την άποψη των συμβολισμών (που τόσο αγαπημένοι είναι στη συγκεκριμένη ιστορία) υπάρχει ψωμί σ’ αυτό το ενδεχόμενο: το βορειοκορεατικό αφεντικό, για πρώτη φορά απ’ τον πόλεμο στην κορέα, επισκέπτεται την πρωτεύουσα του νότου· και εκεί υπογράφεται η οριστική λήξη του πολέμου!!! Τέλεια. Και μετά, αγκαλιά τα δύο κορεατικά αφεντικά, καταθέτουν κοινή πρόταση για την διοργάνωση των ολυμπιακών του 2032…

Απ’ την άποψη της ουσίας θεωρούμε δεδομένο ότι η αμερικανική απαίτηση «πρώτα καταστροφή όλων των πυρηνικών και των βαλιστικών πυραύλων και μετά όλα τ’ άλλα» δεν πρόκειται να περάσει. Ωστόσο το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ ακολουθεί μια τακτική εξάντλησης της («στρατιωτικοποιημένης» όπως την χαρακτηρίζουν διάφοροι) γοητείας (με παράλληλη παραβίαση των κυρώσεων…) μέχρις ότου ανακηρυχτεί η Ουάσιγκτον rogue state, για μια φορά ακόμα (μετά την αποχώρησή της απ’ την συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν). Οι ενέργειες του Moon ως τώρα και οι πιθανές επόμενες γράφουν με ψιλά γράμματα στην άκρη: de facto αναγνώριση του βορειοκορεατικού καθεστώτος όπως είναι! Με τα πυρηνικά του…

Παρασκευή 21 Σεπτέμβρη. Στο στρατιωτικό παράρτημα της «διακήρυξης της Pyongyang» περιλαμβάνονται τα εξής: μια κοινή δήλωση των δύο αφεντικών για τον τερματισμό οποιασδήποτε επιθετικής κίνησης στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη (τα σημερινά χερσαία σύνορα των δύο κορεών) και σε οποιοδήποτε άλλο σημείο· την δέσμευση ότι καμία απ’ τις δύο πλευρές δεν θα χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία κατά της άλλης «σε οποιαδήποτε περίσταση»· την δημιουργία θαλάσσιας ζώνης αποφυγής συγκρούσεων στη Δυτική (Κίτρινη) Θάλασσα· την δημιουργία κοινής στρατιωτικής επιτροπής για την επίβλεψη της συμφωνίας και την διαχείριση των όποιων προβλημάτων θα μπορούσαν να προκύψουν.

Μετά απ’ αυτήν την συμφωνία πως θα ζητήσει η Ουάσιγκτον απ’ την Σεούλ στρατιωτικές ασκήσεις κατά του βορρά;

(Και πάντα η κορεατική χερσόνησος ενιαία…)

Τετάρτη 19 Σεπτέμβρη. Σε μια χωρίς προηγούμενο μεγαλοπρεπή τελετή υποδοχής στην Πγιονγκγιάνγκ, Kim και Moon έπεσαν χτες ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, ενώ οι σύζυγοι γνωρίζονταν και χαριεντίζονταν δίπλα – σε παγκόσμια live μετάδοση. Σε ότι αφορά τους συμβολισμούς, το έχουμε καταλάβει: είναι αρτίστες.

Τα σημαντικά, φυσικά, πρόκειται να ανακοινωθούν στο τέλος της τριήμερης επίσκεψης. Διότι αν επρόκειτο μόνο για ζητήματα ενδοκορεατικών σχέσεων, θα είχαν λυθεί προ πολλού. Υπάρχει, όμως, ο «κανίβαλος στο δωμάτιο»: η Ουάσιγκτον.

Οι ενδείξεις συγκλίνουν πως ένα απ’ τα βασικά στοιχεία αυτής της φάσης θα είναι διάφορα πρακτικά βήματα αμοιβαίας αποστρατιωτικοποίησης. Ο κοινός τόπος πίσω απ’ αυτά τα βήματα είναι πως όσο περισσότερα τέτοια γίνουν ανάμεσα στις δύο κορέες, τόσο περισσότερο θα δυσκολεύεται πρακτικά ο αμερικανικός μιλιταρισμός.

Το άλλο βασικό θα είναι η οικονομική συνεργασία. Εδώ ο «κανίβαλος» είναι οι αμερικανικές κυρώσεις· και θα είναι ενδιαφέρον το πως σκοπεύουν να κινηθούν οι δύο κορεατικοί καπιταλισμοί όταν είναι δεδομένο πως η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να κάνει πίσω στις οικονικές τιμωρίες.

Κυριακή 16 Σεπτέμβρη. Σε δυο μέρες, στην Πγιονγκγιάνγκ, ο νοτιοκoρεάτης Moon και ο βορειοκορεάτης Kim θα έχουν πολλά να συζητήσουν. Ένα απ’ τα σοβαρότερα: το βαθύ αμερικανικό κράτος οξύνει ξανά την ιμπεριαλιστική του τακτική, βάζοντας σε εφαρμογή εκείνο που είχε αναγγείλει απ’ το περασμένο φθινόπωρο αλλά, για μερικούς μήνες το 2018, αναγκάστηκε να αναστείλει: τον ναυτικό αποκλεισμό της βόρειας κορέας.

Η Ουάσιγκτον επιχειρεί να μαζέψει τους συμμάχους της – αγγλία, αυστραλία, νέα ζηλανδία, καναδά, ιαπωνία, αλλά και γαλλία (!!!) – εκβιάζοντας και τη νότια κορέα, για να φτιάξουν έναν πολεμικό στόλο θαλάσσιας «επιτήρησης των κυρώσεων» κατά της βόρειας κορέας. Το περασμένο φθινόπωρο, όταν η Ουάσιγκτον είχε αναγγείλει τις τέτοιες προθέσεις της, ο Kim είχε απαντήσει ότι θα θεωρήσει τον ναυτικό αποκλεισμό αιτία πολέμου· η διεθνής νομοθεσία του το επιτρέπει, αφού δεν υπάρχει καν τέτοια απόφαση, έστω, του οηε. Τώρα; Τι θα κάνει; Να ένα θέμα συζήτησης…

Σύμφωνα με τα λεγόμενα της αμερικανικής καθεστωτικής Wall Street Journal η “συμμαχία των προθύμων” δεν είναι ετοιμοπόλεμη ακόμα. Η Σεούλ δεν σκοπεύει να μοιράζεται πληροφορίες με το Τόκιο (και το ανάποδο) σ’ αυτήν την ιστορία, πράγμα που αποσυντονίζει την δουλειά. Αλλά η Σεούλ έχει και ουσιαστικότερο θέμα: ναι μεν δεν μπορεί να πει ανοικτά “κάτω οι κυρώσεις” αλλά στην πράξη φροντίζει διακριτικά να παραβιάζονται.

Απ’ την άλλη μεριά, στην 3η ενδο-κορεατική συνάντηση κορυφής μέσα στο 2018 απ’ τις 18 ως τις 20 του μήνα (πρώτη μετά την “κορύφωση” της συνάντησης Kim – ψόφιου κουναβιού στη Σιγκαπούρη το περασμένο καλοκαίρι) Moon και Kim σκοπεύουν να δώσουν πανηγυρικό τόνο: παγκόσμια live προβολή διάφορων επιλεγμένων φάσεων της συνάντησης. Με δεδομένο ότι στη φανερή ημερήσια διάταξη είναι η πρακτική προώθηση της «Διακήρυξης του Panmunjom» η Σεούλ έχει ένα λόγο παραπάνω να βρει τρόπο να απεμπλακεί απ’ τις αμερικανικές πολιορκητικές πρωτοβουλίες. Ωστόσο δεν θα είναι τόσο εύκολο όσο το λέμε.

Η Ουάσιγκτον προσπαθεί να ξανακερδίσει το έδαφος που έχασε απ’ τις αρχές του 2018· και, υποψιαζόμαστε, θα το κάνει με κάθε «άκομψο» (δηλαδή: εκβιαστικό) τρόπο που θα θεωρήσει ότι την βολεύει. Η μειλίχια, ειρηνόφιλη προσέγγιση που εγκαινίασε εδώ και μήνες το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ για να βραχυκυκλώσει τον αμερικανικό μιλιταρισμό στον δυτικό ειρηνικό ίσως δεν εγκαταλειφθεί· αλλά μπροστά σ’ έναν «ταύρο σε υαλοπωλείο» θα χρειαστεί, αργά ή γρήγορα, κάτι παραπάνω. Μπορεί να είναι «ασύμμετρο» – πάντως θα είναι «κάτι παραπάνω» απ’ το ethos της κορεατικής συμφιλίωσης που αναγγέλθηκε στους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες. Αυτό έχει ξεβάψει.

Η Ουάσιγκτον δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις (λιγότερο ή περισσότερο) βίαιες «μονομερείς ενέργειες»· εκτός, προς το παρόν, απ’ τον ανοικτό και ξεκάθαρο (στρατιωτικό) πόλεμο. Το δείχνει παντού και με κάθε ευκαιρία: η μέθοδος του σερίφη που (θεωρεί ότι) πυροβολεί γρηγορότερα απ’ τη σκιά του… .

(φωτογραφία: Στα εγκαίνια της κοινής διπλωματικής αντιπροσώπευσης των δύο κορεών, δέσποζε η ενιαία κορεατική χερσόνησος. Από την άποψη των συμβόλων Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ κουρντίζουν τόσο την Ουάσιγκτον όσο και το Τόκιο. Φοβούμαστε ωστόσο ότι δεν αργεί ο καιρός που φιλικοί, συμμαχικοί στόλοι θα πρέπει να περιπολούν γύρω της – εναντίον άλλων, αυτόκλητα «αστυνομικών»…)