Tag: νόμοι σχέσεις

Ελλαδιστάν uber alles!

Πέμπτη 30 Σεπτέμβρη>> Ό,τι κι αν νομίζει πως είναι ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης, το δικό μας «ριζικό» είναι εδώ.

Έχουμε γράψει αναλυτικά στο παρελθόν για την πολιτική γεω-πρόσοδο που είναι η «καρδιά» του νέου ελληνικού κράτους, απ’ την εποχή της δημιουργίας του τον 19ο αιώνα. Για το γεγονός δηλαδή ότι οι «άρχοντες του λαού και του τόπου» προσπαθούν να παρεμβάλλονται στις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις των «μεγάλων δυνάμεων» για να αυξάνουν την γεωπολιτική αξία του οικοπέδου που διοικούν – και τα δικά τους, συχνά προσωπικά οφέλη.

Το κόλπο αυτό το έχουν κάνει πολλές φορές οι κατά καιρούς άρχοντες (πολιτικοί, θρησκευτικοί, στρατιωτικοί) – και όσες φορές τα κατάφεραν ακόνισαν τον ελληνικό ιμπεριαλισμό. Όσες φορές απ’ την άλλη έκαναν λάθος υπολογισμούς, κατέληξαν σε «εθνικές καταστροφές».

Το τωρινό πρόβλημα αυτού του μοντέλου και των εκπροσώπων του είναι ότι, από πολιτική γεωγραφική άποψη, το ελληνικό οικόπεδο ΔΕΝ μπορεί να παρεμβληθεί (ή δεν έχει ιδιαίτερη αξία σαν θέση) στον οξυνόμενο παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό / 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Το ευρασιατικό project κινείται ταυτόχρονα σε πολλούς “δρόμους” και έχει κατακτήσει ήδη θέσεις στην αφρική, βόρεια και υποσαχάρια. Αντίθετα, σ’ αυτήν την καινούργια γεωγραφία της ενδοκαπιταλιστικής σύγκρουσης, εντελώς καινούργια εδώ και αιώνες, το τουρκικό καθεστώς / έδαφος έχει καίρια θέση και δυνατότητες. Είναι στρατηγικά πολύτιμο, είτε για την όποια «δύση» είτε για το ευρασιατικό project. Πράγμα που σημαίνει ότι έχει πολλαπλάσιες δυνατότητες κινήσεων, ελιγμών, επιλογών – σε σχέση με το ελλαδιστάν.

Ελλείψει μιας «καλής θέσης» στις πραγματικές ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, τόσο οι φαιορόζ όσο και το ρημαδογκουβέρνο, έχουν επιλέξει να συμμαχήσουν ακόμα πιο σφικτά, σχεδόν «παθολογικά», με την παρακμιακή πρώην υπερδύναμη – αυτή είναι η «γραμμή» του νο 1 «εθνικού κεφάλαιου», του εφοπλιστικού, που δεν έχει άλλες επιλογές εκτός απ’ το να ελπίζει στο αμερικανικό πολεμικό ναυτικό. (Δεν έχει ξανασυμβεί στην πρόσφατη ιστορία να  κυκλοφορούν από το 2015, κατά κύματα, οι εντόπιες πολιτικές βιτρίνες με χάρτες για να πείσουν τους «γιάνκηδες» ότι χρειάζονται κι άλλες βάσεις στα μέρη μας εκτός απ’ αυτές που ήδη έχουν!) Δευτερευόντως οι βιτρίνες του ελλαδιστάν ψάχνουν μια θέση σε πλαστές ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, όπως η υποτιθέμενη ανάμεσα στο Παρίσι και την Ουάσιγκτον.

Η ιστορία με τα υποβρύχια της αυστραλίας προβλήθηκε απ’ τους εντόπιους δημαγωγούς (και υιοθετήθηκε απ’ το πόπολο) σαν «σοβαρή ρήξη» στις σχέσεις γαλλίας – ηπα ή ευρώπης – ηπα. Προφανώς έχει ξεχαστεί σαν ασήμαντο το τι είχε γίνει το 2003, παραμονές της αμερικανικής εισβολής στο ιράκ, όταν κοτζάμ Ράμσφελντ είχε δηλώσει πανηγυρικά ότι «η παλιά ευρώπη πεθαίνει» (δηλαδή η γαλλία και η γερμανία) επειδή τα συγκεκριμένα κράτη δεν θα συμμετείχαν στην εκστρατεία… Έχει ξεχαστεί το τι είχε γίνει όταν αποκαλύφθηκε ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν το προσωπικό τηλέφωνο της Μέρκελ…

Με δυο λόγια υπάρχει πράγματι μια κάποια ένταση στις σχέσεις της Ουάσιγκτον … όχι με την μυθική «ευρώπη» (στην οποία ανήκουν η πολωνία και τα βαλτικά κράτη, ε;…) αλλά με πολύ συγκεκριμένα κράτη. Στα οποία ΔΕΝ ανήκει το γαλλικό. Η ένταση αφορά κυρίως το γερμανικό. Οφείλεται στους διαφορετικούς προσανατολισμούς των κρατών / καπιταλισμών – τι άλλο;

Παρίσι και Ουάσιγκτον βρίσκονται στην ίδια μεριά, μαζί με το Λονδίνο (παρότι, φυσικά, το Παρίσι γρυλίζει πότε πότε προς την άλλη μεριά της Μάγχης). Την μεριά της ιμπεριαλιστικής παρακμής εξαιτίας της ανάδυσης και της διαρκούς εξέλιξης και δυναμικής του ευρασιατικού project. Αν και όποτε υπάρχουν τριβές μεταξύ αυτών των τριών κρατών, οφείλονται μόνο στο ότι είναι υποχρεωμένα να κινούνται σε όλο και μικρότερο τμήμα του κόσμου έχοντας πάντα μεγάλη όρεξη και παγκόσμιες φιλοδοξίες – οπότε πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο…

Δεν υπάρχει λοιπόν αντιπαλότητα μεταξύ Παρισιού και Ουάσιγκτον τέτοια ώστε ένας γεωπροσοδικός σχηματισμός σαν το ελλαδιστάν να μπορεί να τζογάρει επάνω της! Κι όταν χάνεται ο ιστορικός / γεωγραφικός παράγοντας «πρόσθεσης αξίας» στο οικόπεδο, διάφορα άσχημα έπονται. Όπως το να κάνεις deal με μακέτες…

Απομένει, οπωσδήποτε, το θέατρο. Το ελληνικό κοινό είναι αποδεδειγμένα πιστό στις σαπουνόπερες. Συνεπώς συγκινείται εύκολα…

(φωτογραφία: ο αριστερά, μέσα στα υπόλοιπα μεγαλεπήβολα και αυτοκρατορικά, έχει βάλει σκοπό να φτιάξει δικό του ισλάμ… Ο δεξιά προσπαθεί να κάνει «εκσυγχρονισμό του παραγωγικού μοντέλου»… Ο πρώτος έχει εκλογές την ερχόμενη άνοιξη… Ο δεύτερος ακούει το κρίτσι-κρίτσι απ’ το ίδιο του το κόμμα στα πόδια της καρέκλας του… Το οποίο κόμμα λέει ανοικτά την μεγάλη αλήθεια: ο ρημαδοΚούλης είναι «ποτάμι»! Ουάου! Ξένο σώμα δηλαδή, ε;)

Gig economy

Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη>> Η γρήγορη και εντυπωσιακή νίκη των «γκαρσονιών μεγάλων αποστάσεων» της (γερμανικής ιδιοκτησίας) efood είναι μια ακόμα απόδειξη ότι η θρυλική gig economy, που έχει διαφημιστεί σαν το καινούργιο μοντέλο ψηφιακά μεσολαβημένης παροχής υπηρεσιών, όχι μόνο δεν είναι ανίκητη, αλλά – αντίθετα – έχει κρίσιμα ευαίσθητα σημεία, όπου μπορούν να κτυπήσουν αποφασισμένοι και υποκειμενικά συνειδητοποιημένοι εργάτες / εργάτριες.

Εντελώς συμπτωματικά τις ίδιες ακριβώς ημέρες, στην άλλη άκρη του κόσμου, το ίδιο εργατικό υποκείμενο, οι ντελιβεράδες – των – ψηφιακών εφαρμογών, πετύχαιναν την δική τους νίκη. Στη Ν. Υόρκη ο αγώνας των Los Deliveristas Unidas, μιας άτυπης οργάνωσης κυρίως λατινοαμερικάνων μεταναστών «γκαρσονιών μεγάλων αποστάσεων», κατέληξε σε μια πολιτειακή νομοθεσία (την πρώτη αυτού του είδους στις ηπα) που περιορίζει αισθητά την gig «λογική» εταιρειών διανομής φαγητού όπως η Grubhub, η Uber Eats και η Doordash. Μεταξύ των πιο σημαντικών στοιχείων αυτού του νόμου είναι η καθιέρωση βασικού μισθού, το δικαίωμα των εργατών / μεταφορέων να κρατάνε μεγαλύτερο μέρος απ’ τα tips (τα έτρωγαν οι εταιρείες αφού οι πληρωμές γίνονται με κάρτες…) καθώς και ο περιορισμός των χιλιομέτρων που κάνουν. Επιπλέον (μπορεί να ακούγεται ταπεινό αλλά δεν είναι) η παραχώρηση w.c. στους ντελιβεράδες απ’ την μεριά των «προμηθευτών» πελατών.

Αυτή η ανταγωνιστική χρονική «σύμπτωση» μας επιτρέπει (για να μην πούμε ότι μας επιβάλει!) να ξεφύγουμε απ’ την μικροκλίμακα για να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά σ’ όσο μεγαλύτερο μέρος της (ψηφιακής) αναδιάρθρωσης του τριτογενούς τομέα, ειδικά της εστίασης και των urban μεταφορών.

Όπως έχουν αποδείξει ήδη προηγούμενοι παρόμοιοι αγώνες (π.χ. κατά της uber) αλλά και νομοθετικές νίκες, τα αφεντικά των σχετικών «πλατφορμών» επωφελήθηκαν για κάποια χρόνια όχι μόνο από «κενά νόμων» αλλά, επίσης, απ’ την μικροαστική υποκειμενικότητα του «μικρο-εργολάβου» που θεωρεί ότι δεν τον αφορούν τα εργατικά δικαίωματα αφού δεν είναι εργάτης. Απ’ την εντελώς αντίθετη μεριά, όταν σταδιακά άρχισε η συνειδητοποίηση του κάτεργου που είναι το «δουλεύω για τον εαυτό μου» στις urban μεταφορές, η απρόσωπη «πλατφόρμα» (δηλαδή τα αφεντικά) ελάχιστη ή καθόλου δυνατότητα είχε να ελέγξει τις φυσικές ή τις ηλεκτρονικές επαφές και συνεννοήσεις μεταξύ αυτών των «νέου τύπου» εργατών. Αυτό σε σύγκριση με τον έλεγχο που είναι πολύ ευκολότερος σε εργάτες εσωτερικού χώρου, είτε στην εστίαση είτε, για παράδειγμα, στις αποθήκες / κάτεργα της amazon.

H δυνατότητα «ανεπίσημης» μεν αλλά αποφασιστικής αυτο-οργάνωσης έξω απ’ τα ραντάρ του αφεντικού της «πλατφόρμας» αναδύθηκε γρήγορα στους ντελιβεράδες της Deliveroo ήδη από το 2019. Το ότι ήδη οι συγκεκριμένοι εργάτες έχουν πια ιστορία πετυχημένων και νικηφόρων παν-αγγλικών απεργιών (η τελευταία τον περασμένο Απρίλη), σε μια εποχή που αλλού οι αντεργατικοί έλεγχοι είναι ασφυκτικοί, ανανεώνει την σημασία της αυτο-οργάνωσης, ακόμα κι όταν χρειάζεται χρόνο και υπομονή για να επιτευχθεί (: ο μακρόχρονος και νικηφόρος αγώνας του fight for 15, που ξεκίνησε απ’ τα κάτεργα των μεγάλων αλυσίδων εστίασης / fast food).

Ένα δεύτερο σημαντικό ζήτημα είναι η κατάκτηση εργατικής συνείδησης από κοινωνικά υποκείμενα με μικροαστικές ιδεολογικές αφετηρίες. Αυτό δεν αφορά τους μετανάστες εργάτες του Los Deliveristas Unidas, αφορά όμως άλλες περιπτώσεις, ειδικά εκεί που η κατ’ αποκοπή δουλειά (: εργολαβία) φαίνεται κατ’ αρχήν ελκυστική. Με κριτήρια «δουλεύω όποτε και όσο θέλω», κλπ. (Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στην περίπτωση της Volt…) Αυτό καθ’ αυτό το συγκεκριμένο μοντέλο πληρωμής – με  – το κομμάτι είναι παμπάλαιο. Ήδη απ’ τον 19ο αιώνα. Όπως επίσης παμπάλαιοι είναι οι κίνδυνοι, τα ζόρια, οι απλήρωτες φθορές και οι ζημιές για όποιον θεωρεί ότι μ’ αυτόν τον τρόπο «απελευθερώνεται απ’ την μισθωτή σκλαβιά». H gig economy προσθέτει την ψηφιοποίηση, αλλά αυτό δεν αλλάζει το βασικό χαρακτηριστικό του μοντέλου: το να γίνει ο πελάτης συν-αφεντικό δεν μειώνει αλλά μάλλον αυξάνει την σκλαβιά! Κυρίως: θολώνει σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες διεκδικήσεων, σπρώχνοντας τους συσχετισμούς δύναμης και τα δικαίωματα στους … νόμους της αγοράς! Αυτό, άλλωστε, είναι το βαθιά πολιτικό ζητούμενο όλων των αφεντικών.

Καθώς η ψηφιακά μεσολαβημένη αναδιάρθρωση διάφορων τομέων του τριτογενούς, ειδικά η λεγόμενη gig economy, «ενηλικιώνεται», καθώς δηλαδή τόσο τα αφεντικά όσο και οι εργάτες μαθαίνουν, και καθώς οι διφορούμενες φιγούρες των πελατών κρατούν πάντα μια κεντρική θέση που συχνά γέρνει προς την μεριά των πρώτων (των αφεντικών), δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Ο τομέας των urban μεταφορών, είτε πρόκειται για φαγητό είτε για άλλα εμπορεύματα, γνώρισε μια εκρηκτική αύξηση σ’ όλη την δύση τον τελευταίο 1,5 χρόνο εξαιτίας των καθολικών απαγορεύσεων κυκλοφορίας. Τα κέρδη των επιχειρήσεων εκτοξεύτηκαν, οι εργάτες σ’ αυτές μαζικοποιήθηκαν, και οι πελάτες, συχνά «καινούργιοι» σ’ αυτό το είδος απαίτησης και παροχής υπηρεσιών, δεν έχουν αποκτήσει ακόμα την σκλήρυνση του «εγώ έχω δίκιο, τελεία και παύλα!», τις τυραννικές συνέπειες της οποίας υφίστανται για παράδειγμα οι εργάτες και οι εργάτριες των φυσικών χώρων / χρόνων, είτε πρόκειται για εστιατόρια και μπαρ, είτε για σούπερ μάρκετς, είτε για το εμπόριο λιανικής γενικά.

Όλα αυτά είναι πλευρές της αναδιάρθωσης, που βρίσκεται σε φάση μετάβασης. Πρόκειται για ένα ενδιάμεσο διάστημα… Αυτό δεν μειώνει καθόλου την αξία των ως τώρα αγώνων και των επιτυχιών τους! Το αντίθετο. Μάλλον την διπλασιάζει. Έχουν την άμεση αξία, των χειροπιαστών αποτελεσμάτων. Έχουν όμως και την αξία της προκαταβολής για το μέλλον αν μελετηθούν σωστά όλες οι παράμετροι.

Τα αφεντικά υποχωρούν προς το παρόν σ’ αυτούς τους τομείς αφενός επειδή δεν μπορούν να εμποδίσουν την εργατική αυτό-οργάνωση και αφετέρου επειδή οι πελάτες δεν εκδηλώνονται σαν σύμμαχοί τους όπως θα ήλπιζαν. Αλλά θα πρέπει να θεωρήσουμε τις υποχωρήσεις τους σαν τακτικές μάλλον παρά σαν οριστικές…

Blow up 1

Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη>> ‘Ένα καινούργιο είδος μικροαπατεώνα κυκλοφορεί στην πιάτσα. Ο κρυφοπλατφορμιασμένος. Έχει δώσει μπράτσο αλλά δεν το διαφημίζει. Δεν είναι από σεμνότητα ή για την προστασία των προσωπικών δεδομένων του, αλλά μόνο ενός απ’ αυτά: της ματαιοδοξίας του. Το πλατφορμίασμα δεν ταιριάζει με το προφίλ του «ασυμβίβαστου» που θέλει να πουλάει. Οπότε το ρίχνει στις συμβουλές και στα πορίσματα. Δεν είναι εκεί το θέμα, τα εμβόλια είναι δευτερεύον ζήτημα λέει. Κάντο μωρέ, να ξεμπερδέψεις, και μην το πεις συμβουλεύει. Ώχου πια με τα εμβόλια! αγανακτεί… Εκεί είναι το ζήτημα ή στην υγεία; Η σοφία έχει τον πατερναλισμό της: στα εμβόλια θα κοντράρουμε μωρέ; Δεν υπάρχουν άλλα θέματα;

Ό,τι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Τα κίνητρα των αλεπούδων είναι ταπεινά – αλλά το τεραίν βαρύ κι ο βούρκος βαθύς και πηκτός. Η καπιταλιστική εξέλιξη πάντως έχει σταθερούς σκοπούς και στόχους. Γιατί, λοιπόν, δείχνουμε ότι το μαζικό και βίαιο «καλημέρα» της γενετικής μηχανικής μέσα απ’ τις τωρινές πλατφόρμες έχει στρατηγικό χαρακτήρα για την Αλλαγή (καπιταλιστικού) Παραδείγματος, για το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, για την 4η βιομηχανική επανάσταση;

Οι προσεκτικοί έχουν εντοπίσει στη διαχείριση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, την εξαφάνιση των φαρμάκων. Παρότι υπάρχουν αρκετά, φτηνά και αποτελεσματικά φάρμακα (ακόμα και φυτικά…) στην αντιμετώπιση ακόμα και σοβαρών συμπτωμάτων απ’ τον sars-cov-2. Έχουμε γράψει ήδη αρκετά επ’ αυτού, αλλά η κριτική, ανταγωνιστική, εργατική σκέψη δεν πρέπει να υποτιμήσει την ιδιάζουσα βία που έχει χρησιμοποιηθεί για να επιτευχθεί αυτή η εξαφάνιση. Δεν εννοούμε την (μαζική) βία των κατ’ οίκων φυλακίσεων, των απαγορεύσεων κυκλοφορίας, της μασκοφορίας, της κοινωνικής αποξένωσης, των πλατφορμιασμών και των τιμωριών στους «ανεπίδεκτους». Είναι μια ειδική βία, που ασκείται επί μήνες σε βάρος γιατρών σε όλο τον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο – αλλά, ευτυχώς, χωρίς απόλυτα αποτελέσματα εδώ (στη δύση), και με κανένα αποτέλεσμα σε ένα πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου, στην αφρική και στην ασία. Αυτή η ειδική βία σηματοδοτεί, με τον δικό της τρόπο, τον επείγοντα χαρακτήρα της Αλλαγής Παραδείγματος…

Κάποιοι θα πουν ότι το αποκλειστικό κίνητρο της απαγόρευσης των φαρμάκων είναι η υψηλή κερδοφορία των πατενταρισμένων πλατφορμών γενετικής μηχανικής σε σχέση με εκτός πατέντας αποτελεσματικά φάρμακα. Αυτό είναι ως ένα σημείο σωστό. Ωστόσο θα ήταν λάθος να συγκριθούν οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής (: τα δήθεν «εμβόλια») με τα φάρμακα σαν «ένα είδος υψηλού κέρδους απέναντι σ’ ένα είδος χαμηλού κέρδους». Η διαφορά δεν είναι συγκυριακή και δεν είναι απλά αυτού του είδους.

Και να γιατί. To 2015 ο τότε αμερικάνος πρόεδρος Obama, στην ετήσια «ομιλία του προς το έθνος» ανακοίνωσε την χρηματοδότηση της Πρωτοβουλίας για την Ιατρική Ακριβείας (precision medicine initiative). Σύμφωνα με τις τότε ανακοινώσεις:

… Πρόκειται για ένα εκτεταμένο ερευνητικό πεδίο που θα φέρει επανάσταση στο πως βελτιώνουμε την υγεία και πως διαχειριζόμαστε την ασθένεια… Πρόοδοι στην precision medicine έχουν γίνει ήδη πολλές, και διάφορες θεραπείες σχεδιάζονται ήδη που θα είναι κομμένες και ραμμένες στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καθενός, δηλαδή στην γενετική του ταυτότητα…

Ο ίδιος ο αμερικάνος πρόεδρος στις 30 Γενάρη του 2015 καθησύχαζε (αν υπήρχε τέτοιος λόγος) ή διαφήμιζε (υπήρχε λόγος) το νέο μοντέλο:

… Μια μετάγγιση αίματος γίνεται με βάση της ομάδα αίματος – αυτό είναι μια σημαντική ανακάλυψη. Τι θα λέγατε αν μια αντικαρκινική θεραπεία ταίριαζε στον γενετικό σας κώδικα όμορφα κι απλά, σαν στάνταρ μέθοδος; Τι θα λέγατε αν ο υπολογισμός της σωστής δόσης ενός φαρμάκου ήταν τόσο απλός όσο η θερμομέτρηση;…

Ο Obama έδωσε ένα αρχικό ποσό 200 εκατομυρίων δολαρίων σ’ αυτήν την «πρωτοβουλία» – ένα ευτελές ποσό αν πρόκειται να χρηματοδοτήσει ένα κράτος ή περισσότερα μια τέτοια επανάσταση… Όμως τέτοια ήταν μόνο η αρχή.

Το φάρμακο αφορά μόνο τον ασθενή. Η γενετική επιτήρηση / διόρθωση αφορά τους πάντες. Η λεπτή (;) μετατόπιση προς το «είστε όλοι σαν άρρωστοι» (θυμίζει κάτι;) δεν είναι μόνο ποσοτική αλλαγή, γιγάντωση της εμπορευματικής αγοράς για λογαριασμό της βιομηχανίας υγείας στις βιοτεχνολογικές της εκφάνσεις. Είναι επίσης (και κυρίως) ποιοτική αλλαγή: προκαλεί ριζικές ηθικές, συναισθηματικές και λογικές αντινομίες στους αιχμαλώτους, προκαλεί μαζικά πόνο και αβεβαιότητα, προκαλεί κρίσεις και θάνατο – και προχωράει έτσι. Γνήσια καπιταλιστικά!

 

Blow up 2

Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη>> Τι είναι όμως αυτή η «ιατρική ακριβείας» που ονομάζεται επίσης «εξατομικευμένη ιατρική»; Είναι ουσιαστικά η συγκέντρωση (απ’ την βιομηχανία της υγείας) όλων των data υγείας του καθενός, απ’ την γέννησή του ως τον θάνατό του, συμπεριλαμβανόμενου του γενετικού κώδικα, των συνηθειών, των συμπεριφορών του, του περιβάλλοντός του κοντινού και πιο μακρινού και των αλληλεπιδράσεών του μ’ αυτό (των επιγενετικών παραγόντων δηλαδή…) με σκοπό, υποτίθεται, να «κόβονται και να ράβονται στα μέτρα του», σαν κουστούμι, φάρμακα και θεραπείες. Αυτό προβάλλεται (και θα το δείτε μπροστά σας στο όχι μακρινό μέλλον…) σαν αντίδοτο στην «απρόσωπη» και «ισοπεδωτική» ιατρική του 20ου αιώνα, την μαζική, φορντική ιατρική θα λέγαμε, που παρότι ποτέ δεν ήταν «απρόσωπη» και «ισοπεδωτική» τόσο όσο κατηγορείται, είχε πράγματι γενικευτικές παραδοχές και νόρμες με όρους δημογραφίας και διαχείρισης πλήθους α λα μαζική παραγωγή.

Ωραίο ακούγεται αυτό το «να σεβόμαστε τον καθένα χωριστά», έτσι δεν είναι; Αμ δε!!! Πίσω απ’ την βιτρίνα του ατομικού υγιεινιστικού κουστουμιού κρύβονται φίδια. Το ένα φίδι ίσως το μαντεύετε: είναι η πλήρης και «τεκμηριωμένη» μεταφορά στον καθένα και στην καθεμιά της «ευθύνης» για τις συνέπειες υγείας που έχει «ο τρόπος ζωής του / της» – πράγμα που είναι συνώνυμο με την μεταφορά στον καθένα και στην καθεμιά του κόστους της όποιας θεραπείας του… για να μην καταρρεύσει (απ’ την «κοινωνική ανευθυνότητά» του / της) το σύστημα υγείας… Θυμίζει τίποτα;

Το ακριβώς δίπλα φίδι είναι το ίδιο με το προηγούμενο, όχι όμως με αιτιολόγηση «κοινωνικής ανευθυνότητας» αλλά γενετικής / γονιδιακής ανεπάρκειας ή αδυναμίας… Γενετικός ρατσισμός ή και ευγονισμός – έχουν γραφτεί πολλά γι’ αυτόν την εποχή που υπήρχε ένα ευρύτερο θάρρος κριτικής…

Ακριβώς παραδίπλα, αλλά στο κέντρο αυτής της (αλγοριθμικής) βιοπολιτικής είναι το γενετικό και όχι μόνο φακέλωμα των πάντων… Και, φυσικά, η διαρκής «επιτήρηση υγείας» που ακολουθώντας τα βήματα της «πολιτικής»  του αυτοκινητοβιομήχανου Φορντ όταν εγκαινίασε το σύστημα μαζικής παραγωγής διπλασιάζοντας τα μεροκάματα πριν έναν αιώνα, θα αφορά την «σωστή ζωή», την επιβεβαίωση και την επιβράβευσή της. Αυτό θυμίζει κάτι μήπως;

Δεν τελειώνουν εδώ τα φίδια της precision medicine. Εγγράφεται (και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά) στο σκοπό της μείωσης του κόστους της φροντίδας υγείας, της μείωσης του κόστους της «κοινωνικής αναπαραγωγής» για τ’ αφεντικά, όχι απλά και μόνο μέσα απ’ την μεταφορά των όποιων εξόδων στον «όχι με σωστό τρόπο ζωής» ασθενή αλλά, κυρίως, μέσα απ’ την διαμόρφωση αυστηρών και διαρκώς ελεγχόμενων «υγιεινών τρόπων ζωής». Αυτή η precision medicine είναι το αποκορύφωμα της «πρόληψης», που είναι με την σειρά της απεριόριστη. (Η «πρόληψη» έχει αποδειχθεί το γνωσιο/πολιτικό θεώρημα του κάθε είδους ελέγχου… Κι όποιος δεν φροντίζει να είναι προληπτικός θα θεωρείται σχεδόν εγκληματίας…)

Οι τωρινές πλατφόρμες γενετικής μηχανικής είναι η πρώτη (από ιστορική άποψη) μαζική, άγρια, βίαιη επίθεση των βιοτεχνολόγων στην κοινωνική και προσωπική καθημερινότητα, η πρώτη τέτοιας κλίμακας εκστρατεία καταστροφής κάθε αυτοτελούς ατομικής ή/και κοινωνικής γνώσης για το σώμα (συμπεριλαμβανομένων των γνώσεων της κλινικής ιατρικής), το πρώτο σκληρό «μάθημα» με τίτλο «οι γενετιστές, οι μπηχεβιοριστές και οι πληροφορικάριοι ξέρουν την αλήθεια», και μόνον αυτοί. Θα μπορούσαν να θεωρηθούν ένα είδος εισαγωγής στο νέο μοντέλο, όχι ακόμα απ’ την άποψη της εξατομίκευσης (εκτός αν πρόκειται για τον θάνατο ή το σακάτεμα εξαιτίας τους, όπου πάντα φταίει ο πελάτης…) αλλά απ’ την άποψη των «μέσων θεραπείας».

Θα πει κάποιος: μα και ο πλατφορμιασμός είναι μαζικός, γενικευμένος και αδιαφοροποίητος! Είναι μια τυπική εκδοχή του φορντικού one size fits all! Τι δουλειά έχει με την «εξατομικευμένη ιατρική»;

Πράγματι, κατ’ αρχήν έτσι ακριβώς συμβαίνει. Όμως για πρώτη φορά στην ιστορία των μαζικών, γενικευμένων και αδιαφοροποίητων εκστρατειών «πρόληψης» αυτή η συγκεκριμένη έχει ήδη ενσωματωμένη την δυνατότητα «αυτοκριτικής» / διόρθωσης, δηλαδή την τεχνική δυνατότητα εσωτερικών διαφοροποιήσεων! Μπορεί να μην λέγεται δημόσια, αλλά πίσω απ’ την σκηνή το ζήτημα της δοσολογίας (της ποσότητας των νανοστοιχείων που περιλαμβάνεται σε κάθε τσίμπημα…) είναι ένα στάνταρ ερώτημα. Η ποσότητα σε σχέση με το ιστορικό κάθε πλατφορμιαζόμενου. Στο όχι μακρινό μέλλον θα μπορούσε αυτό ένα είναι η αρχή της εξατομίκευσης – με δεδομένο ότι φυσικά η mRNA τεχνολογία έχει μέλλον, και ότι οι φαρμακομαφίες θα αντικαταστήσουν άμεσα τα παραδοσιακά εμβόλια με πλατφόρμες γενετικής μηχανικής. Κι αυτό είναι βέβαια ο άμεσος, τωρινός στόχος, η πρώτη προτεραιότητα. Η «αντικατάσταση / μετατρεψιμότητα» των συστατικών ενός (υποτιθέμενου) φαρμακευτικού παράγοντα και η ευελιξία στη σύστασή του είναι μια απ’ τις βασικές υλικές βάσεις της «εξατομικευμένης» προσέγγισης, όχι απ’ την μεριά του πελάτη αλλά απ’ την μεριά της βιομηχανίας της υγείας. Πάντα με κριτήρια ζημιάς για το πλήθος / οφέλους υπέρ της.

Τι σημαίνει αυτό;

Blow up 3

Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη>> Όταν, τον περασμένο Δεκέμβρη, διάφοροι δημαγωγοί και σφουγγοκωλάριοι του συστήματος λύσσαξαν με την αφίσα μας «δεν είναι εμβόλια, είναι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων» και καλούσαν τον κύριο κράτος να μας δέσει για «διασπορά ψευδών ειδήσεων», οι ίδιοι δεν ήξεραν ακριβώς γιατί λυσσάνε εναντίον μας. Τα αφεντικά τους όμως ήξεραν.

Αν και τα έχουμε γράψει αναλυτικά για καιρό ας τα επαναλάβουμε περιληπτικά. Αυτά που επιβάλλονται σαν «εμβόλια» όχι μόνον δεν είναι τέτοια αλλά είναι, από πολλές απόψεις, το αντίθετο. Οι βιοτεχνολόγοι στην υπηρεσία των αφεντικών της βιομηχανίας της υγείας, δοκιμάζουν ένα «σασί», μια τεχνητή κατασκευή σε νανοκλίμακα, που πρέπει να λειτουργεί σαν φορέας γενετικού υλικού (οποιουδήποτε τέτοιου), ικανός αυτός ο φορέας, απ’ την μια να ξεγελάει / τυφλώνει το ανοσοποιητικό σύστημα για να δράσει «αόρατος» και απ’ την άλλη να τρυπάει την μεμβράνη των κυττάρων εισβάλοντας σ’ αυτά για να «ξεφορτώσει» το γενετικό υλικό που κουβαλάει.

Η ιδέα αυτής της ιστορίας είναι κατ’ αρχήν η πετυχημένη «πλοήγηση» ενός τέτοιου «σασί», μιας τέτοιας «πλατφόρμας», μέσα στο ανθρώπινο σώμα χωρίς το ανοσοποιητικό να την αντιλαμβάνεται σαν ξένο σώμα, όπως είναι, και να την καταστρέφει. Ειδικά γι’ αυτό το ζήτημα έγιναν επί χρόνια πειράματα, υπήρχαν τρανταχτές αποτυχίες, μέχρι που όπως φαίνεται βρέθηκαν κάποιες (μυστικές και όπως όλα δείχνουν τοξικές) συνταγές… Από εκεί και πέρα, το γενετικό υλικό που κουβαλάει (για να αλλοτριώσει τα κύτταρα) αυτό το «σασί» μπορεί να αλλάζει ανάλογα με την περίσταση. Μερικές αλληλουχίες Χ ή Ψ ή Ζ, με τον τάδε ή τον δείνα στόχο… Η precision medicine στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σ’ αυτήν την δυνατότητα εύκολης αλλαγής «γενετικού φορτίου / κώδικα» πάνω/μέσα σ’ ένα αξιόπιστο «σασί / εισβολέα», σε μια πατενταρισμένη απ’ την μία ή την άλλη βιομηχανία «πλατφόρμα». Το «κουστούμι» μπορεί να έχει πολλά διαφορετικά κοψίματα αλλά έχει πάντα περιορισμένη γκάμα υλικών και «ραψίματος»….

Το ζήτημα αυτό έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος – αλλά δεν είναι η ασταμάτητη μηχανή το μέρος για περισσότερα (για όσους μπορούν να διαβάζουν υπάρχει το cyborg…) Υποθέτουμε ότι σε πολύ γενικές γραμμές καταλαβαίνει όποιος θέλει το γιατί οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, εμφανιζόμενες σαν «εμβόλια», φονικές και άχρηστες ήδη, όχι μόνο δεν είναι ένα «δευτερεύον θέμα» αλλά, αντίθετα, ήταν εξ αρχής ο άξονας περιστροφής της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο! Και τέτοιος παραμένει. Εκατοντάδες εκατομμύρια έχουν επενδυθεί εδώ και χρόνια στο genetic engineering και πολλαπλάσια επενδύονται για το κοντινό και πιο μακρινό μέλλον στην μετατροπή της ιατρικής σε γενετική κοπτοραπτική. Οι κατ’ οίκον μαζικές φυλακίσεις, οι κάθε είδους απαγορεύσεις και οι κάθε είδους διαταγές, ήταν και είναι «χαμηλής τεχνολογίας». Πειθαρχικά αποτελεσματικές μεν, αλλά χωρίς φανερή υπαγωγή σ’ ένα σχέδιο αντάξιο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, αν τις αντιμετωπίσει κανείς αποσπασματικά, κομμάτι κομμάτι. Το κέντρο τους, κέντρο αντάξιο του καπιταλιστικού 21ου αιώνα και της πλήρους υπαγωγής των κοινωνιών στο κεφάλαιο, είναι υψηλής, υψηλότατης τεχνολογίας! Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Όπως άλλοτε η ατμομηχανή, η τηλέγραφος, το ηλεκτρικό ρεύμα / δίκτυο ή η απόσταξη του πετρελαίου και ο κινητήρας εσωτερικής καύσης, έτσι και τώρα ο καπιταλισμός σα σύστημα «ανοίγει τον δρόμο του» μηχανικά!

Είναι, τουλάχιστον, αυτή η «ιατρική ακριβείας» ακριβής; Η υπόσχεσή της για «εξατομικευμένη θεραπευτική επιτυχία» είναι βάσιμη; Όχι!!! Όλο αυτό το κόλπο στηρίζεται (ως προς την «θεραπευτική» ευστοχία του) σε στατιστικές εκτιμήσεις και δημογραφικά διαγράμματα. Ακόμα και η «ερμηνεία» του ίδιου του ανθρώπινου γονιδιώματος είναι βασικά στατιστικού τύπου! Συνεπώς η «εξατομίκευση» είναι τέτοια και τόση όση επιτρέπει η κατάταξη του καθενός και της καθεμιάς, είτε από γενετική άποψη είτε απ’ την άποψη του τρόπου ζωής, σε κατάλληλα επιλεγμένα υποσύνολα / τύπους. Ένα φάντασμα, ιδεολογία… Ο ελεγχόμενος φορμαλισμός της εξουσίας… Οι περιφράξεις, αυτή τη φορά κινούμενες… Από πολλές απόψεις η διέπουσα αρχή της precision medicine είναι η ταιηλοροποίηση του συνόλου της καθημερινής ζωής και των βιολογικών υποθεμάτων της σε όλες τις ζωϊκές μορφές, και οπωσδήποτε του είδους μας – ως το πιο ακραίο σημείο που επιτρέπει η κάθε φορά διαθέσιμη τεχνολογία καταγραφής, αποθήκευσης και επεξεργασίας (data).

Η διαγραφόμενη επιτυχία αυτού του μοντέλου δεν είναι υγιειονομική αλλά πολιτική, με την έννοια των τεχνικών της (καπιταλιστικής) εξουσίας. Η επιδίωξη δεν είναι η υγεία – τι θα κάνουν δηλαδή οι φαρμακομαφίες; Θα γίνουν καστανάδες; Όχι λοιπόν. Η επιδίωξη είναι η μέσω γενετικής μηχανικής μαζική προσαρμογή σε ελεγχόμενα και εξελισσόμενα «πρότυπα νοσηρότητας» και «πρωτόκολλα διαχείρισης» τέτοια που να επιτρέπουν την κάθε φορά κατάλληλη / πρέπουσα κοινωνική διαστρωμάτωση / διαφοροποίηση. Τόσο της εργασίας ειδικά, όσο και της ζωής στο σύνολό της. Πάντα υπό την προϋπόθεση πως η συντριπτική πλειονότητα των υπηκόων θα «αποδεικνύεται» ασθενική, δηλαδή αδύναμη να φροντίσει τον εαυτό της, εξαρτημένη απ’ την βιομηχανία της υγείας. (Α-σθενής: χωρίς σθένος…)

Οι ανίδεοι μια ιδέα έχουν μόνο, για τον εαυτό τους… Οι άσχετοι μια γλώσσα μόνο χρησιμοποιούν, της άγνοιας τους… Οι ματαιόδοξοι μια φορεσιά έχουν μόνο, τον ναρκισσισμό τους… Αυτά είναι ανθρώπινα βέβαια. Αλλά ο καπιταλισμός σα σύστημα δε δίνει δεκάρα τσακιστή. Κι ούτε φοβάται φυσικά μην τον παρεξηγήσουν.

Δεν μπορείς να αναλύσεις τον ελέφαντα – στο – δωμάτιο λέγοντας ότι είναι ποντικός με προβοσκίδα και μεγάλα αυτιά, κι ότι το βασικό μ’ αυτόν είναι τα ποντικοκούραδα επειδή μόνο τέτοιου μεγέθους κόπρανα μπορείς να σκουπίσεις απ’ το πάτωμα. Δεν μπορείς να αντιληφθείς τον καπιταλισμό του 21ου αιώνα φέρνοντάς τον στα μέτρα της μυωπίας σου. Οι διαχωρισμοί και η διαστρωμάτωση δεν είναι στατικές καταστάσεις – έχουν δυναμική και ρευστότητα που καθοδηγείται τεχνολογικά. Θυμηθείτε τον Rove: φτιάχνουμε πραγματικότητες και μόλις προσπαθήσετε να τις καταλάβετε φτιάχνουμε καινούργιες… Η δημιουργική καταστροφή / ρευστοποίηση των κοινωνικών σχέσεων απ’ το κεφάλαιο συμπεριλαμβάνει ακόμα και τις κουτοπόνηρες μπαμπεσιές των παλιών καιρών – κι έχει «ατμομηχανές».

Η ζωή δεν συνεχίζεται «as usual»….

 

Blow up 4

Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη>> Αντίθετα, εκείνο που πλασσάρεται σαν «αριστερά» (με την ευρεία έννοια) προσπαθεί να μείνει as usual. Από την άγνοια για την γενετική μηχανική ένα μεγάλο μέρος της, και οπωσδήποτε του στελεχικού δυναμικού της, έχει περάσει στην απώθηση. «Δεν είναι τα εμβόλια το θέμα…» λένε, σε διάφορες παραλλαγές. Μερικοί πονηροί το προχωρούν περισσότερο: «Με τα εμβόλια ασχολούνται οι φασίστες…»

Πότε ακούστηκε για πρώτη φορά και επαναλήφθηκε έκτοτε άπειρες φορές ότι «τα εμβόλια θα μας σώσουν»; Την περασμένη άνοιξη, του 2020, ενόσω βρισκόταν σε εξέλιξη το πρώτο βήμα τρομοκρατίας και διάλυσης των συνταγμάτων. Την ίδια ακριβώς εποχή άρχισε η προπαγάνδα του «μετά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, η ζωή θα είναι αλλιώς» με την μορφή σοφού αξιώματος. Χωρίς να εξηγείται το γιατί η αντιμετώπιση ενός ιού θα «αλλάξει τα πάντα» – λες και ήταν η πρώτη ίωση στην ιστορία του ανθρώπινου είδους…

Δεν θα χρειαζόταν ιδιαίτερη έρευνα για να διαπιστώσει κάθε ενδιαφερόμενος ότι η «κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης για λόγους υγείας» δεν ήταν η πρώτη αλλά η τρίτη στον 21ο αιώνα («γρίπη των πτηνών» και «γρίπη των χοίρων» είχαν προηγηθεί), ήταν όμως πράγματι η πρώτη τόσο καλά και βίαια οργανωμένη. Δεν θα χρειαζόταν επίσης μεγάλη σοφία για να καταλάβει κάθε ενδιαφερόμενος ότι «κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης» σημαίνει μεταφορά του κέντρου των αποφάσεων (ή της αιτιολόγησής τους) σε συγκεκριμένους κάθε φορά μηχανισμούς «ειδικών», που «ξέρουν». Ποιοι ήταν αυτοί οι μηχανισμοί στη συγκεκριμένη περίπτωση; Όχι εκείνοι που φαίνονταν (οι αγορασμένοι απ’ τις big pharma «ειδικοί» για παράδειγμα…) αλλά εκείνοι που όριζαν το timing και την «ποιότητα» της «κυρίως επίθεσης στον αόρατο εχθρό». Οι φαρμακομαφίες. Ο εκπρόσωπος του αμερικάνικου βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κυρ Βασίλης (ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, aka Bill Gates) έλαμψε στο προσκήνιο για μερικούς μήνες – ίσα για να θυμίζει ότι το επίδικο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας μόνο σχέση με την υγεία δεν είχε. Οι ίδιες οι εταιρείες και τα logo τους άρχισαν να γίνονται διάσημα ήδη απ’ τις αρχές του καλοκαιριού του 2020 – γιατί άραγε;

Χωρίς «τον άσσο στο μανίκι» (δηλαδή τις εφαρμογές των genetics) όλα τα υπόλοιπα θα ήταν απλά αδιέξοδα: οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις, το κουρέλιασμα των συνταγμάτων και των θεσμίσεων υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, το δημαγωγικό carpet bombing, η δημιουργική λογιστική θανάτου, οι «κοινές δεξαμενές»… Κάθε ένα απ’ αυτά είχε ειδικό περιεχόμενο, την ιδιαίτερη στόχευσή του, αυτό είναι βέβαιο. Αλλά ο άξονας περιστροφής και η «πηγή» νοηματοδότησης κάθε «μέτρου για την δημόσια υγεία» ήταν διακριτά: όλα επρόκειτο να ξεπεραστούν με τη «λύση του δράματος», απ’ τον «από μηχανής θεό»: την γενετική μηχανική. Σαν κομμάτια ενός παζλ αποκάλυπταν την «εικόνα» μόνο όταν τοποθετούνταν στο σωστό πλαίσιο.

Δείτε, για παράδειγμα, το ζήτημα του ψηφιακού, υγιεινιστικού (ή και συμπεριφορικού) φακελώματος. Ή δείτε την σύνδεση εργασίας και πλατφορμιασμών (που, πάντως, δεν είναι ακόμα γενικευμένη ούτε καν στην ευρώπη). Δε νοείται φακέλωμα – για – το φακέλωμα, ούτε εργασιακή πειθαρχία – για – την – εργασιακή πειθαρχία. Και τα δύο βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και μερικά χρόνια. Όμως με τρόπο τυχαίο, σποραδικό, μέσα από πρωτοβουλίες αφεντικών (κυρίως στις ηπα), και με «εργαλείο» τα wareables, σαν φορητές μηχανές διαρκούς καταγραφής της «κατάστασης της υγείας» καθενός που φοράει ένα από δαύτα.

Μπορεί να υποθέσει ο καθένας ότι τέτοιου είδους αλγοριθμικές αυτό-φυλακίσεις είχαν (και έχουν) προοπτική… Όμως η προοπτική με βάση τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, η προοπτική δηλαδή με βάση την ατομική επιλογή, είναι αργή. Πολύ αργή. Ακόμα κι έτσι, μέσω των wareables και των data υγείας, το τέλος της διαδρομής θα ήταν αυτό: η precision medicine. Όχι, όμως, και το τεχνικό της υπόστρωμα!!! Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και η «έξοδος / λύση» της γενετικής μηχανικής, όχι απλά επιτάχυνε άγρια και βίαια μια διαδικασία που είχε ήδη ξεκινήσει, αλλά της έδωσε και την υλική / τεχνολογική “υγιεινιστική” καρδιά της. Εν τέλει υπάρχει και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, η αναμέτρηση με την κίνα… Ποιος θα περιμένει την «ελεύθερη αγορά» να οργανώσει / στρατιωτικοποιήσει κατάλληλα το (δυτικό) κοινωνικό εργοστάσιο;

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα κατασκεύασε ένα σωματικό και εν-σωματώσιμο Θέαμα θανάτου που ξεκινούσε απ’ την μύτη και το στόμα και πήγαινε κατευθείαν στις εντατικές, χωρίς τίποτα ενδιάμεσο, χωρίς κανένα μέρος του σώματος και χωρίς κανένα μέσο που να επιτρέπει «άμυνα κατά του εχθρού»! Έπρεπε να σκηνοθετηθεί ένα θρίλερ μοιραίου (εκτός υπακοής και πειθαρχίας) μαζικού θανάτου, μόνο και μόνο για να δοξαστεί η «λύση»! Κι αυτή δεν θα μπορούσε να είναι μια – οποιαδήποτε – λύση! Απαγορεύτηκαν τα πάντα, συκοφαντήθηκαν οι πάντες που τόλμησαν να κινούνται «εκτός γραμμής»! Εξ αρχής η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία δούλευε για ένα και μόνο ένα αφεντικό: το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. Για μία και μόνο μία «υπεύθυνη κοινωνικά στάση»: σήκωσε το μανίκι σου, έχω τον άσσο στη σύριγγα για σένα… There is no alternative – για όσους θυμούνται τι σημαίνει αυτό…

Η «αριστερή» (με την ευρεία έννοια) απώθηση είναι σαφέστατα ηθελημένη. Μετά από 1,5 χρόνο δεν μπορεί κανείς να μιλάει για άγνοια. Είναι επιλογή. Είναι συνενοχή, και είναι οργανική. Μερικές φορές παίρνει κωμικοτραγικά χαρακτηριστικά. Όπως όταν, για παράδειγμα, ανασταίνεται ο Λένιν και οι εκστρατείες εμβολιασμών από τους μπολσεβίκους πριν έναν αιώνα, τότε που τα εμβόλια ήταν όντως εμβόλια κι όχι GMO! Μπορεί κάποιος να εξηγήσει με τον «κύκλο του Carnot» (1824…) την λειτουργία του διαδικτύου; Ε, άλλο τόσο είναι δυνατό να εξηγήσει τις γενετικές επεμβάσεις μέσω της βιογραφίας του Pasteur! (Κι ο Λένιν δεν φταίει σε τίποτα!)

Μπορεί όμως να θάψει βαθιά τα τελευταία υπόλοιπα ιστορικού διαλεκτικού υλισμού, όσα τέλος πάντων έχουν απομείνει στα μυαλά, εξαφανίζοντας όχι μόνο την εργατική κριτική αλλά και κάθε προϋπόθεσή της. Και μπορεί επίσης να γελοιοποιηθεί, αβαντάροντας σαν κομπάρσος τρίτης διαλογής τον πυρήνα του ως τώρα πιο βίαιου και φονικού μετασχηματισμού των κοινωνικών σχέσεων μέσα σε ελάχιστο χρόνο, για λογαριασμό του κεφάλαιου και της μορφής – κράτος, στις ιστορικά πιο πρόσφατες και ολοκληρωτικές εκδοχές τους.

(Πόσο κυνικό είναι διάφοροι «φίλοι των εργατών» να σπάνε στα δύο τον εκβιασμό «αν δεν εμβολιαστείς θα μείνεις άνεργος» λέγοντας κρυόκωλα ότι το θέμα δεν είναι τα «εμβόλια»; Και πόσο συνένοχο στην καθεστωτική βία; Αν ο εκβιασμός ήταν «αν δεν ρουφιανέψεις θα μείνεις άνεργος» θα έλεγαν ότι το θέμα δεν είναι η ρουφιανιά;

Απ’ ότι φαίνεται ναι…)

Το ζύγι και η πραγματικότητα 1

Δευτέρα 20 Σεπτέμβρη>> Πώς γίνεται αυτό το «θαύμα»; Πώς γίνεται και στο ελλαδιστάν (όπως και στις ηπα) όσοι / όσες νοσηλεύονται σαν «περιπτώσεις covid 19» να είναι (λένε οι ειδικοί δημαγωγοί…) κατά 90% «ανεμβολίαστοι» (θα έλεγαν κατά 110% αλλά θα ακουγόταν κάπως υπερβολικό!), πώς γίνεται αυτό όταν πια οι ίδιες οι φαρμακομαφίες, προωθώντας τα σχέδιά τους, αναγνωρίζουν ότι μετά 6 μήνες οι πλατφόρμες τους «δεν δουλεύουν», κι όταν το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ παραδέχεται ότι απ’ το 77% ως το 83% (ανάλογα με την ηλικιακή κατηγορία) των «περιπτώσεων covid19» στα νοσοκομεία του είναι πλατφορμιασμένοι;

Μαντέψτε: οι «δημιουργικοί λογιστές» θανάτου βρίσκουν πάντα κόλπα. Είναι τα αμερικανικά cdc που πρωτοστατούν, δείχνοντας πολλά για το παρόν και το μέλλον του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου, των κρατών και των κοινωνιών του. Σύμφωνα λοιπόν με τις οδηγίες των αμερικανικών cdc:

– Για να θεωρηθεί κάποιος πλατφορμιασμένος σαν «περίπτωση covid» πρέπει να εισαχθεί σε νοσοκομείο τουλάχιστον 14 ημέρες μετά την ολοκλήρωση του πλατφορμιασμού του (με δυο δόσεις ή μία για το «μονοδοσικό» της johnson). Αυτό σημαίνει πως αν «κολλήσει» είτε ανάμεσα στις δόσεις είτε έως και 13 ημέρες μετά την τελευταία κατατάσσεται στους «ανεμβολίαστους»…

– Τα θρυλικά pcr που παράγουν μαζικά «συμπτώματα» έχουν πια διαφορετικές οδηγίες χρήσης: για τους μη πλατφορμιασμένους γίνονται πάντα σε 40 ή και παραπάνω κύκλους, για να βγει απ’ την μύγα ξύγκι «θετικότητας»… Αντίθετα για τους πλατφορμιασμένους είναι αρκετοί 28 κύκλοι, ή και λιγότεροι….

– Για να θεωρηθεί κάποιος πλατφορμιασμένος «περίπτωση covid» πρέπει να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο ή/και να πεθάνει εκεί…

Εννοείται ότι η «κοινή δεξαμενή» απόδοσης θανάτων (στον sars-cov-2) συνεχίζεται. Μετά απ’ αυτή την «τέχνη» της απόκρυψης και, επιπλέον, την σταθερή αποσιώπηση των χιλιάδων δολοφονιών και των εκατοντάδων χιλιάδων σακατεμένων απ’ τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, είναι να απορεί κανείς που οι πλατφορμιασμένοι που επιζούν παραμένουν φοβισμένοι και δεν νοιώθουν αθάνατοι.

Αυτοί, τα αφεντικά του συμπλέγματος, κάνουν εκείνο που έχουν ανακοινώσει πριν 2 δεκαετίες: δημιουργούν πραγματικότητες (στα μέτρα τους και κατά τα συμφέροντά τους) και προσπαθούν να τις επιβάλλουν στους αιχμάλωτους υπήκοους. Γίνονται δεκτές αυτές οι σαν-κινούμενη-άμμος πραγματικότητες απ’ τους κρατούμενους; Άλλοι τις τρώνε, άλλοι όχι. Αλλά φαίνεται ότι οι καλύτεροι καταναλωτές αυτών των τερατωδών ψεμμάτων είναι οι ίδιοι οι παραγωγοί τους, δηλαδή οι καθεστωτικοί μηχανισμοί… Είναι η μορφή – κράτος που προσπαθεί να επιβάλλει τη «νέα σκέψη» απειλώντας, εκβιάζοντας και τιμωρώντας όσους αρνούνται να παραδοθούν. Συνεπώς η δουλειά γίνεται – ή έτσι μοιάζει.

Για ποια δουλειά μιλάμε όμως; Στον ύστερο καπιταλισμό, στη φάση της βίαιης μετάβασης στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, στην ιστορική περίοδο των «απόλυτων υπολογισμών», στην αυτοκρατορία των data, τα κράτη και τα αφεντικά, κοροϊδεύοντας συστηματικά και άγρια έχουν φτάσει στο σημείο να αγνοούν τα μεγέθη της πραγματικής πραγματικότητας!!! Όχι, είναι απίθανο να κρατάνε διπλά βιβλία σε σχέση με τις «απώλειες» της τρομοεκστρατείας τους! Απλά τις πλαστογραφούν και τις αγνοούν συστηματικά. Με άλλα λόγια αδιαφορούν για την πραγματική κατάσταση η οποία, ακόμα και για τα δικά τους σχέδια, θα έπρεπε να «μετριέται» με ακρίβεια!

Όπως αποδεικνύεται πανηγυρικά και αλλού (π.χ. στα «οικονομικά της 20χρονης κατοχής του αφγανιστάν» όπου τεράστια ποσά «χάθηκαν» σε κατάλληλες αλλά όχι και εντοπίσιμες τσέπες) οι εικονικές πραγματικότητες εδώ ή εκεί, που παράγονται για να συντηρήσουν την κοινωνική πειθαρχία (και την καπιταλιστική κερδοφορία), γίνονται το σαθρό έδαφος για τις επόμενες εικονικές πραγματικότητες. Κι έτσι πάει, όσο πάει…

Μπορεί έτσι να συντηρείται η εξουσία της κατοχής – της κατοχής επί του κοινωνικού πεδίου. Αλλά από αυστηρά καπιταλιστική άποψη είναι αυτοκαταστροφικό. Αν όχι για άλλους λόγους, σίγουρα επειδή οι διαβόητοι “rivals” δεν καταφεύγουν σε τέτοια φτηνά κόλπα…

Το ζύγι και η πραγματικότητα 2

Δευτέρα 20 Σεπτέμβρη>> Η λέξη «υποκαταγραφή» (των «απωλειών» απ’ την επίθεση της γενετικής μηχανικής) είναι, ίσως, παραπλανητική. Εάν οποιαδήποτε καπιταλιστική επιχείρηση, παραγωγός οποιουδήποτε εμπορεύματος, από αυτοκίνητα μέχρι παπούτσια, έκρυβε τα προβλήματα που δημιουργεί το προϊόν της, θα θεωρούνταν επιεικώς επιχείρηση απατεώνων (και η μετοχή της θα είχε πιάσει πάτο στα «χρηματιστήρια αξιών»). Αν αυτά τα προβλήματα ήταν φόνοι και σακατέματα, θα θεωρούνταν τυπική, εγκληματική οργάνωση. Κι αν είχε εξασφαλίσει απ’ το αντίστοιχο κράτος ατιμωρησία συν την συνεργασία στην απόκρυψη, κάθε στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος θα μιλούσε για νεοφασιστικό καθεστώς…

Όχι πια! Σίγουρα όχι για τις φαρμακομαφίες. Η εγκληματική, νεοφασιστική ρητορική, διέδιδε ως πρόσφατα πως «οι σοβαρές, φονικές παρενέργειες είναι πολύ λίγες» και ότι, εν πάσει περιπτώσει ρε αδερφέ, «συμφέρουν, γιατί είναι λιγότερες απ’ τις απώλειες του sars-cov-2»… Απ’ την μια ένας ιός κι απ’ την άλλη οι φαρμακομαφίες: ο πρώτος σκοτώνει τσάμπα, αλλά οι δεύτερες τσεπώνουν 20 δολάρια για κάθε τρύπημα: συμφέρει να πληρώνεσαι για να σκοτώνεις, πράγματι!

Για το δεύτερο σκέλος της δημιουργικής λογιστικής θανάτου και των κοινών δεξαμενών, ξέρουμε πια. Οι έρευνες που έχουν γίνει με νεκροψίες, που είναι ο μόνος ασφαλής τρόπος να διαπιστωθεί η πραγματική αιτία / οι πραγματικές αιτίες θανάτου, δείχνουν ότι μόνο ένα ποσοστό μεταξύ 4% και 6% των θανάτων που έχουν χρεωθεί στον τσαχπίνη οφείλονται πράγματι σε δικές του παρενέργειες. Στο υπόλοιπο 94% ως 96% οι θάνατοι έχουν προκληθεί από έναν συνδυασμό αιτίων, ανάμεσα στις οποίες ο τσαχπίνης δεν είναι ο σημαντικότερος ή ο κυρίως υπεύθυνος. (Μεταξύ αυτών των θανάτων, σε άγνωστο αριθμό, αιτία θανάτου είναι οι διασωληνώσεις, άλλα ιατρικά λάθη και διάφορα τοξικά φαρμακευτικά πειράματα…). Με αυτά τα δεδομένα οι πραγματικοί θάνατοι απ’ την covid, παγκόσμια, δεν είναι 4,5 μύρια αλλά 270.000. Προκύπτει επίσης καθαρά το γιατί τα καπιταλιστικά κράτη με τα θεωρούμενα καλύτερα υγιειονομικά συστήματα στον πλανήτη και στην ιστορία (βασικά τα δυτικά) έχουν τρομακτικά δυσανάλογους «θανάτους λόγω covid» σε σχέση με κράτη θεωρούμενα «υπανάπτυκτα» (π.χ. αφρικανικά) ή με το κινεζικό: απλά, πολύ απλά, σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν έβαλαν μπροστά την μηχανή του διανοητικού κιμά και της υγιεινιστικής τρομοκρατίας… Είτε επειδή αυτά δεν θα «πούλαγαν», είτε επειδή ήταν άχρηστα.

Για το πρώτο όμως σκέλος της πιο πάνω εξίσωσης, το πόσοι είναι δηλαδή οι θάνατοι / δολοφονίες και τα σακατέματα απ’ τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής που πλασσάρονται σαν «εμβόλια», εκεί η διαχείριση είναι η ακριβώς αντίθετη: «εξαφάνιση». Το σε ποιο βαθμό και σε ποια κλίμακα γίνονται αυτές οι εξαφανίσεις, έχει σχέση (και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά) με τις ειδικές, τις ιδιαίτερες καπιταλιστικές συνθήκες κάθε κράτους / κοινωνίας, και με τα ειδικά, ιδιαίτερα συμφέροντα που ικανοποιούνται απ’ την βίαιη επέλαση του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Σε τέτοιο σημείο ώστε αυτή η δημιουργική λογιστική θανάτου – και – «αθανασίας» θα μπορούσε να αξιοποιηθεί, σε συνδυασμό με τα βασικά καπιταλιστικά και κρατικά χαρακτηριστικά εδώ ή εκεί, σαν ποιοτικός δείκτης της όποιας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης… Για παράδειγμα, η ελληνική εκδοχή αυτής της δημιουργικής λογιστικής δεν θα μπορούσε να αποσυνδεθεί ούτε απ’ τις αγωνιώδεις προσπάθειες για «επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας» (εκ μέρους του συμπλέγματος), ούτε όμως, απ’ την άλλη μεριά απ’ τον εξαιρετικά υψηλό βαθμό διαφθοράς / χρηματισμού απ’ τις φαρμακομαφίες μεγάλου μέρους των εντόπιων γιατρών, δημαγωγών και όχι μόνο…

Ο καθηγητής καρδιολογίας Κ. Αρβανίτης στα μέσα του περασμένου Ιούνη έκανε την παρακάτω ανάρτηση:

ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ (ΓΙΑΤΡΟΥ) Ο ΤΡΑΧΗΛΟΣ ΚΙΤΡΙΝΗ ΚΑΡΤΑ ΔΕΝ ΥΠΟΦΕΡΕΙ…

Είναι πασίγνωστο, ότι ο μέσος Ελληνας γιατρός δεν τα πάει καλά με την συμπλήρωση κίτρινων καρτών, για παρενέργειες φαρμάκων και εμβολίων.

Αυτό το γνωρίζει ο καθένας. Αλλά με τούτα τα “εμβόλια” το κακό έχει παραγίνει. Το έχουμε φτάσει σε άλλο επίπεδο!

Μου έχουν έρθει αμέτρητες καταγγελίες από διάφορους, που έκαναν εμβόλιο είτε οι ίδιοι, είτε κάποιος δικός τους και που εμφάνισαν παρενέργειες, που όμως ΚΑΝΕΙΣ δεν τους έδωσε σημασία, όταν πήγαν να την αναφέρουν.

Υπάρχουν και περιστατικά που νοσηλεύτηκαν και παρόλο που  νοσηλεύτηκαν, ουδείς συμπλήρωσε κίτρινη κάρτα για αυτούς!

Ίσως, εκτός από την παροιμιώδη βαριεστημάρα και τον ωχαδερφισμό, να έχουν δοθεί και εντολές, να αγνοούν όσους μπορούν, εκτός αν οι συγγενείς είναι ιδιαίτερα επίμονοι…

Όμως, τα λόγια αυτά αν δεν συνοδεύονταν από αριθμούς, θα ήταν μόνο για να περνάει η ώρα.

Πάμε λοιπόν σε αριθμούς, χωρίς άλλες καθυστέρηση.

ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΙΝΑΚΑΚΙΑ ΠΟΛΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ

Στα παρακάτω 4 πινακάκια, φαίνονται οι παρενέργειες των νέων εμβολίων, όπως τις έχουν δηλώσει οι χώρες της Ευρώπης, στην υπηρεσία EudraVigilance.
Το κάθε ένα πινακάκι αφορά ένα μόνο εμβόλιο, ξεχωριστά.

Πήρα σαν χώρα σύγκρισης με την Ελλάδα, την Ολλανδία, επειδή:

1) Οι δύο χώρες έχουν χρησιμοποιήσει και τα 4 εμβόλια

2) Έχουν παραπλήσιο ποσοστό πλήρως εμβολιασμένων.
(Ελλάδα 28,4%,  Ολλανδία 27,6%)

3) Έχουν χορηγήσει παραπλήσιο αριθμό ενέσεων, ανά χίλιους κατοίκους
(Ελλάδα 710 δόσεις/1000 κατ.  Ολλανδία 750 δόσεις/1000 κατ.)

ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΠΟΥ ΔΗΛΩΣΑΝ

1) PFIZER
Ολλανδία:  30.247
Ελλάδα :  2.288  ( 13 φορές λιγότερες)

2) ASTRA–ZENEKA
Ολλανδία: 32.937
Ελλάδα : 1.059  ( 31 φορές λιγότερες)

3) MODERNA
Ολλανδία: 10.049
Ελλάδα :  110 ( 91 φορές λιγότερες)

4) Johnson & Johnson
Ολλανδία: 5.957
Ελλλάδα:  36 ( 165 φορές λιγότερες)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Δύο είναι τα πιθανά συμπεράσματα:

1) Η Ελλάδα είναι χώρα υπερανθρώπων.

2) Οι Ελληνες γιατροί αποφεύγουν τις κίτρινες κάρτες, όπως ο διάολος το λιβάνι.

Ενα από τα δύο αληθεύει. Ποιο από τα δύο;
Που να ξέρουμε;
Δεν έχει αποφανθεί ακόμη η ακαταδίωκτη επιτροπή.
_______________________________________

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Πηγή: EudraVigilance
Αποτελέσματα:  ως 19 Ιουνίου 2021.

ΣΥΝΟΛΙΚΑ
Ολλανδία:  79.190
Ελλάδα:  3.493 (23 φορές λιγότερες)

Για να λέμε όμως και του στραβού το δίκιο, σε απόλυτα νούμερα, η Ελλάδα έχει χορηγήσει το 60% των δόσεων της Ολλανδίας.

Θα περίμενε κανείς να έχουμε δηλώσει το 60% των παρενεργειών της Ολλανδίας.  Όμως οι 3.493 της Ελλάδας, σε σχέση με τους 79.190 της Ολλανδίας, δεν είναι το 60%, αλλά μόλις το 4,4% ( 14 φορές λιγότερες του αναμενομένου).

Το καϋμένο το ολλανδικό κράτος δεν προηγείται όμως παντού του ελληνικού στο δίπολο δημιουργικής λογιστικής θανάτου / αθανασίας. Αν και έχει 70% παραπάνω πληθυσμό, έχει ως χτες δηλωμένους μόνο 25% παραπάνω θανάτους χρεωμένους στον covid: 18.114 έναντι 14.466 στο ελλαδιστάν. Υστερεί – κι έτσι όπως το πάει η διαφορά θα μικρύνει το επόμενο διάστημα…

Δεν έχουμε όμως την σύγκριση ανάμεσα σ’ έναν ειλικρινή καπιταλισμό και σ’ έναν ψεύτη, ένα κράτος τίμιο απέναντι στους πολίτες του απέναντι σ’ ένα άτιμο. Έχουμε μάλλον δύο διαφορετικούς «βαθμούς αξιοποίησης» της τρομοεκστρατείας, που παραπέμπουν υποχρεωτικά σε μια διαβάθμιση συμφερόντων αλλά και εναρκτήριας, αφετηριακής θέσης σε σχέση με την μετάβαση στις νόρμες της 4ης καπιταλιστικής επανάστασης: όσο πιο «πίσω» είναι ένας φιλόδοξος κρατικο/καπιταλιστικός σχηματισμός σε σχέση με τους στόχους του, τόσο περισσότερο «σκοτώνει» (χρεώνοντας τον τσαχπίνη) και τόσο περισσότερο «ανασταίνει» (χάρη στις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής)… Είναι, πράγματι, “θαύμα”!

Οπωσδήποτε υπεισέρχονται και διάφοροι επιμέρους αλλά όχι ασήμαντοι παράγοντες. Για παράδειγμα το ποσοστό δωροδοκιών των γιατρών και, κυρίως, των «ειδικών» απ’ τις φαρμακομαφίες μπορεί να διαφέρει στην ολλανδία απ’ ότι στο ελλαδιστάν. Δεν έχουμε ωστόσο στοιχεία, οπότε δεν μπορούμε να γίνουμε συγκεκριμένοι.

Επιπλέον το άρθρο 11 του ολλανδικού συντάγματος κατοχυρώνει την ελεύθερη αυτοδιάθεση του σώματος των υπηκόων και, κατά συνέπεια, απαγορεύει οποιονδήποτε πλατφορμιακό καταναγκασμό. Η ολλανδική κυβέρνηση ωστόσο δεν κάθεται εντελώς με σταυρωμένα χέρια: απ’ τις 25 Σεπτέμβρη θα απαιτούνται είτε πλατφορμιασμός είτε αρνητικό τεστ για να μπει κάποιος σε μαγαζί φαγητού ή ποτατζίδικο. Απομένει στο πόπολο να δράσει κατάλληλα ώστε να δείξει στην κυβέρνηση του Rutte την απερισκεψία της.

(φωτογραφία επάνω: Όταν το αυστραλέζικο κράτος δεν κλείνει παραγγελίες υποβρυχίων, κλείνει παραγγελίες λογισμικού «αναγνώρισης προσώπου». Εν προκειμένω οι δύο πιο πολυπληθείς επαρχίες της αυστραλίας, η South Wales και η Victoria (όπου και το Sydney) έχουν ξεκινήσει ήδη το ψηφιακό φακέλωμα των υπηκόων τους και την χρήση αλγορίθμων τεχνητής νοημοσύνης ώστε να αναγνωρίζονται αν βρίσκονται στη σωστή θέση. Ο λόγος; Απλός, κατανοητός, και στην υπηρεσία της «κοινωνικής ευθύνης»: για να μην τολμάνε να βγαίνουν απ’ τα σπίτια τους άμα βρίσκονται σε υγιεινιστική κατ’οίκον φυλάκιση – κοινώς καραντίνα…

Το σχέδιο είναι αυτό: οι αιχμάλωτοι θα καλούνται απ’ το «σύστημα» σε τυχαίες ώρες / στιγμές να βγάζουν και να του στέλνουν «selfie», όπου να φαίνεται κάπως και ο περιβάλλον χώρος. Ύστερα το «σύστημα» θα ελέγχει μέσω «αναγνώρισης προσώπου» αν είναι όντως αυτοί, στο σπίτι τους. Αν δεν είναι θα αναλαμβάνει η αστυνομία την εξυχνίαση της υπόθεσης…

Θα πρέπει, λοιπόν, να καταλάβουμε ότι το αυστραλέζικο καθεστώς έχει μεγάλη βιασύνη να πηδήξει στα πρώτα βαγόνια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Επίσης θα πρέπει να καταλάβουμε ότι το “πανοπτικό” του Bentham έχει εξελιχθεί πολύ…)

Μετά τις ν δόσεις, η ν+1 δωρεάν στον ύπνο σας!!

Δευτέρα 20 Σεπτέμβρη>> Κι έτσι, με μια αξιοσημείωτη αδιαφορία και κυνισμό, οι πλατφορμιασμένοι καλούνται να ξαναδώσουν μπράτσο. Είναι η «τρίτη δόση», απλά η προηγούμενη της τέταρτης και της πέμπτης (είχαμε ενημερώσει έγκαιρα πως η ε.ε. έχει κάνει τόσο μεγάλες παραγγελίες που αναλογούν σε 5 ή και παραπάνω δόσεις για κάθε ψυχή στην ε.ε….)

Αλλού η αναγγελία του καταναγκασμού (είτε λέγεται ρητά είτε όχι, με το ζόρι θα προωθηθεί κι αυτή, ή τέτοιες είναι οι προθέσεις των αρχόντων – δεν γίνεται αλλιώς…) μιας ακόμα «δόσης», μετά το «ένα εξάμηνο και πολύ είναι» (στην πραγματικότητα ένα τετράμηνο…) της υποτιθέμενης τεχνητής ανοσίας που απλά ξεχαρβαλώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, ομολογημένο επίσημα πια απ’ τις φαρμακομαφίες (με πρώτη της phizer…), θεωρήθηκε, εύλογα, κοροϊδία. Εξαπάτηση απ’ την αρχή. Πολλοί απ’ όσους απ’ την περασμένη άνοιξη και μετά είτε πείστηκαν είτε εκβιάστηκαν «να κερδίσουν την ελευθερία τους» μέσω πλατφορμών, καταλαβαίνουν τώρα πως είναι απλά όμηροι ενός πλάνου κοινωνικής κατοχής, που δεν έχει καμμία σχέση με καμμία «υγεία»! Νεαροί και νεαρές, για παράδειγμα, εξαναγκάστηκαν να υποκύψουν για να κάνουν καλοκαιρινές διακοπές – τώρα πως εκβιαστούν;

Ταυτόχρονα ενώ το καθεστώς κυνηγάει κάθε έναν και κάθε μία που απορρίπτει τις πλατφόρμες, όσοι μπήκαν στον κουβά μέχρι και τον περασμένο Απρίλη ξαναείναι «ανεμβολιάστοι» – και ο αριθμός μεγαλώνει κάθε μέρα που περνάει. Πρακτικά πολύ σύντομα τα θρυλικά «ποσοστά εμβολιασμού» θα είναι άλλο ένα διακοσμητικό νούμερο στη δημιουργική λογιστική της τρομοεκστρατείας, χωρίς καμμία πρακτική σημασία – καταγέλαστο στην όποια προπαγανδιστική χρήση του.

Και, φυσικά, καθόλου βέβαιο δεν πρέπει να θεωρείται πως εκείνοι που έδωσαν μία ή δύο φορές μπράτσο θα τρέξουν να ξαναδώσουν, έτσι για τις «αναμνήσεις». Παρά την διατεταγμένη αποσιώπηση οι φονικές παρενέργειες γίνονται όλο και πιο συχνά γνωστές, και είναι λογικό να σκεφτούν ακόμα κι εκείνοι που το απώθησαν ως τώρα ότι η ρώσικη ρουλέτα της γενετικής τροποποίησης των κυττάρων έχει πάντα μια σφαίρα στη θαλάμη. Για την τρίτη δόση; Για την τέταρτη; Για την πέμπτη; Όχι «υγεία» αλλά ούτε καν απλή επιβίωση δεν μπορεί να ονομαστεί αυτό!

Όλα αυτά είναι ανύπαρκτα για την καθεστωτική δημαγωγία, που εξακολουθεί να ζει στην βίαιη, εμετική ευτυχία της εικονικής πραγματικότητάς της. «Αν δεν μιλάμε για κάτι τότε αυτό δεν υπάρχει»: να ένας παλιός εντόπιος μικροαστικός κοινωνικός κανόνας που έχει γίνει καθεστωτική νόρμα. Αλλά αυτή η εικονική πραγματικότητα φυραίνει διαρκώς. Ενώ οι «διαδοχικές δόσεις» ταιριάζουν απόλυτα στο επιχειρησιακό σχέδιο των φαρμακομαφιών και των βαρώνων της πληροφορικής και της αλγοριθμικής φυλακής, επιβαρύνουν αισθητά τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Τι θα κάνουν τα κράτη, ας πούμε το ελληνικό; Θα ζητήσουν προσεχώς απ’ τα μπράτσα να βάζουν το χέρι τους στην τσέπη για να πληρώνουν την γενετική αλυσίδα τους, δηλαδή τις «δόσεις»; Πόσοι θα έχουν γίνει βιο-εξαρτημένοι με σύνδρομα στέρησης χωρίς αυτές έτσι ώστε να τις πληρώνουν;

Υπάρχουν κάποια αδιόρατα ίχνη ότι ο κανιβαλικός «μήνας του μέλιτος» μεταξύ συμπλέγματος και κρατών έχει φάει τα ψωμιά του. Η εξυπηρέτηση των δεύτερων στο πρώτο ήταν και παραμένει οργανική και αναπόφευκτη. Όμως τα τρέχοντα συμφέροντα των πολιτικών βιτρινών δεν μπορούν να σηκώσουν την θηριώδη αύξηση της κερδοφορίας των αμερικανικών κατά κύριο λόγο φαρμακομαφιών απλά επειδή έτσι – γίνονται – οι – δουλειές.

Αν δεν εφευρεθεί σύντομα κάποια καινούργια «μεγα-απειλή»…

(Video: Οι λακέδες χαριεντίζονται μεταξύ τους τον περασμένο Ιούλη. Χοροστατεί ο ένας Άρης, ο δεξιός: να τους την κάνουμε την ένεση στον ύπνο τους, όπως τα ζώα…)

The αντι-surge

Δευτέρα 13 Σεπτέμβρη>> Καθώς το γκουβέρνο και όλοι οι πολιτικοί του εταίροι (όλου του δημοκρατικού φάσματος) επιχειρεί από σήμερα μια ακόμα κλιμάκωση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και των εγκληματικών / καταναγκαστικών πλατφορμιασμών, το ελλαδιστάν τείνει να μετακινείται στον χάρτη, αναζητώντας σύνορα με την αυστραλία – και πάντως έχοντας βγει εκτός βαλκανίων. Οι βαλκάνιοι δεν χαμπαριάζουν, άσχετα με (και κόντρα σε) τις όποιες συμβουλές ή νομοθετήσεις των κρατών τους. Και είναι υγιέστατοι, σας διαβεβαιώνουμε…

Επί τη ευκαιρία αυτής της πιο πρόσφατης surge στη νοτιοανατολική πτέρυγα του συμπλέγματος (είναι το ελλαδιστάν, μήπως, “the 6th eye”;) ας ξεκαθαρίσουμε άλλη μια φορά την γνωστή θέση μας.

Ο χαρακτηρισμός «αντιεμβολιαστές» δεν μας αφορά! Οι ειδικοί στην κατασκευή «κοινών δεξαμενών» θανάτου, υποτίμησης και εξουδετέρωσης έχουν δείξει προ πολλού την προσήλωσή τους στις προβοκάτσιες. Και χιλιάδες υποτελών ακολουθούν πιστά. Όχι, δεν είμαστε «αντιεμβολιαστές», αφού δεν πρόκειται καν και καν για «εμβόλια»! Πρόκειται για πλατφόρμες γενετικής επέμβασης / διόρθωσης / μετάλλαξης – τελεία και παύλα. Πρόκειται για γενετική μηχανική. Και είναι μόνον η αρχή.

Ο ορίζοντας της αναμέτρησης που μας αφορά (πολλούς και πολλές…) ξεπερνά κατά πολύ την «φάση covid» της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Οφείλουμε να εμποδίσουμε τα δάκτυλα και τα χέρια των φαρμακομαφιών και της βιομηχανίας της υγείας στο να ορίζουν αυτές και να επιβάλουν τους ορισμούς της «υγείας» και της «αρρώστιας» κατά τα συμφέροντά τους. Οφείλουμεε να εμποδίσουμε τα δάκτυλα και τα χέρια των εταιρειών πληροφορικής μεσολάβησης και ελέγχου στο να φακελώνουν και να προσδιορίζουν τις «ορθές και υπεύθυνες» κοινωνικές συμπεριφορές κατά τα συμφέροντά τους! Οφείλουμε να εμποδίσουμε τα δάκτυλα και τα χέρια των κρατών και των υπηρεσιών τους στο να κατευθύνουν τις κοινωνικές σχέσεις με «καρότα» ή «μαστίγια» προς όφελος της υποτέλειας στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης! Πρέπει να εμποδίσουμε την απαλλότριωση και την μηχανική μεσολάβηση των σωμάτων, των αισθήσεων, των αισθημάτων, των σκέψεων απ’ τους βιοτεχνολόγους, τους γενετιστές, τους μπηχεβιοριστές κι όλο το σκυλολόι των αφεντικών των ψηφιακά μεσολαβημένων επικοινωνιών! Πρέπει να εμποδίσουμε την επέκταση της καπιταλιστικής κυριαρχίας…

Με δυο λόγια είμαστε αντι-καπιταλιστές και αντι-κρατιστές στον 21ο αιώνα! Δεν χωράει κουβέντα: διαχωριζόμαστε απόλυτα με κάθε παλιό φασισμό (που προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει τις ενστικτώδεις αρνήσεις στην τρομοεκστρατεία) και κάθε νέο φασισμό που προσπαθεί να αξιοποιήσει τον παλιό για να μπετοναριστεί.

Είμαστε σ’ αυτή τη φάση λίγοι; Αριθμητικά ναι. Ποιοτικά όχι! Ποιος, όμως, έκανε ή κάνει συναισθηματικούς εκβιασμούς για να ποδηγετήσει τις «μάζες»; Ποιος στηρίζεται στην άγνοια και την ευπιστία για να γίνει «πολύς»; Μακριά από εμάς! Η εργατική γνώση και αξιοπρέπειά μας δεν μας επιτρέπει τίποτα άλλο πέρα αυτό: η τάξη μας, έστω κάποια τμήματά της, ή θα έχει πλήρη επίγνωση του αντιπάλου και των μεθόδων του ώστε να σηκώσει το ανάστημά της στο ύψος της Ιστορίας της και της πραγματικότητας, ή είναι καταδικασμένη να ζητιανεύει λίγη καθεστωτική ανθρωπιά και καλωσύνη…

Μ’ αυτή την έννοια καταλαβαίνουμε την αξία των κινητοποιήσεων κατά των εργασιακών εκβιασμών / αναστολών / απολύσεων, καθώς και την αξία των όποιων μποϋκοτάζ κατά της «υγιειονομικής» κατανάλωσης. Αλλά οι δικές μας αρνήσεις, ο δικός μας πόλεμος, δεν τελειώνει εκεί. Πάει πολύ μακρύτερα και βαθύτερα. Είναι ένας μακρόχρονος πόλεμος, που θα έχει πολλές επιμέρους μάχες, με το καθήκον να κρατάμε και να εμπλουτίζουμε την συνοχή και την συνέπεια στα θεμέλια της εργατικής κριτικής. Εξ ου και οι συνηθισμένοι συνδικαλιστικοί ελιγμοί μας προκαλούν απέχθεια. Όπως και το ψευτοδίλημμα «ναι στους μαζικούς εμβολιασμούς, όχι στους καταναγκαστικούς». Είναι ισοδύναμο με κάτι του είδους «ναι στον μαζικό ευνουχισμό των συνειδήσεων, όχι στον καταναγκαστικό»…

Αυτά για όσους / όσες καταλαβαίνουν. Για τους άλλους; Δεν θα μπορέσουμε…