Tag: νόμοι σχέσεις

Η υπερπαραγωγή…

Δευτέρα 6 Απρίλη. Είναι πρόστυχο να θεωρούν τον καθένα και την καθεμιά μας ηλίθιο. Είναι πολλές φορές πιο πρόστυχο να μας επιβάλλουν την ηλιθιότητα – αξιοποιώντας την.

Επειδή “δεν είμαστε γιατροί” έχουν αμολύσει τους μπατσογιατρούς τους και τους “αλήτες – ρουφιάνους – δημοσιογράφους” να κάνουν καθημερινές δόσεις βλακείας και φόβου· ως την τελική παράλυση σωμάτων και σκέψεων.

Ένα απ’ τα “κόλπα” που ανέμιζαν οι ντόπιοι επαγγελματίες και οι ερασιτέχνες τρομοκράτες ως πρόσφατα ήταν η ιταλική περίπτωση. Σοφές (και σαδιστικά διατυπωμένες) φράσεις του είδους “βρισκόμαστε μία ή δύο βδομάδες πριν την ιταλία” (που εννοούσαν ότι το ίδιο θα γίνει κι εδώ – οπότε “βγάλτε τον σκασμό και κλειστείτε στα καβούκια σας αδιαμαρτύρητα”) έγιναν σημαία. Τώρα η ίδια δουλειά γίνεται με την αμερικανική περίπτωση – αφού η ιταλική δείχνει να έχει στερέψει….

Η ιταλική περίπτωση έγινε ο “μπαμπούλας”… Ενώ ήταν φανερό πως στον ιταλικό βορρά, και μάλιστα σε τρεις ή τέσσερεις επαρχίες αλλά όχι παντού, υπήρχε «κάτι ιδιαίτερο», η «ιταλία που πεθαίνει κατά χιλιάδες» έγινε η κοινοτοπία της παραγωγής τρόμου. Το μαγείρεμα των αριθμών ήταν παιχνιδάκι…

Σιγά σιγά τώρα (και φυσικά όχι στα μέρη μας!!!) βγαίνουν αναλύσεις και περιγραφές που αποδεικνύουν όχι μόνο το ότι ο «ιταλικός μπαμπούλας» είχε και έχει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αλλά επιπλέον (κι αυτό είναι εγκληματικά σοβαρό) ότι οι ελλείψεις αληθινών και έντιμων δεδομένων, οι λαθροχειρίες στο body counting, οι ιατρικές, επιδημιολογικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες, και, κυρίως, οι «αδυναμίες» του ιταλικού συστήματος δημόσιας υγείας ΗΤΑΝ ή/και ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΕΣ απ’ τους «ειδικούς», άσχετα από εθνικότητα. Άρα και απ’ τους ντόπιους τρομοκράτες. Εάν, βέβαια, συνειδητά και αποφασιστικά, επέλεγαν να μην παίξουν το «παιχνίδι» της τρομοκρατίας και της στρατιωτικοποίησης της καθημερινής ζωής… Αλλά η εντιμότητα δεν βγάζει λεφτά· το έγκλημα είναι που πληρώνει!

Είδατε (αν είδατε…) χτες τον Ιωαννίδη να εξηγεί σε μια πολύ πρόσφατη (αλλά όχι ελληνική!) συνέντευξή του τουλάχιστον μια χούφτα αιτίες για την ιταλική «ιδιαιτερότητα» – στις οποίες δεν περιλαμβάνεται η ιδέα του «φονιά covid-19» που μας πουλάνε με τον τόνο… Το αγγλικό καθεστωτικό bbc στο site του είχε τις προάλλες ένα μάλλον ισορροπημένο ρεπορτάζ για το θέμα της θνησιμότητας του covid-19, με ιδιαίτερη εστίαση στα «παράξενα» της ιταλικής περίπτωσης.

Ανάμεσα στα άλλα θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει και το εξής (ο τονισμός στο πρωτότυπο):

… Υπάρχει η υποψία ότι ένας απ’ τους παράγοντες των μεγάλων αριθμών στην Ιταλία θα μπορούσε να μην είναι ο ιός ο ίδιος, αλλά βακτηρίδια. Η χώρα έχει τα μεγαλύτερα νούμερα θανάτων λόγω αντίστασης των μικροβίων στα αντιβιοτικά στην Ε.Ε. – πρακτικά, το ένα τρίτο όλων των θανάτων στην Ε.Ε. από αντίσταση στα αντιβιοτικά συμβαίνει στην Ιταλία. Αν και τα αντιβιοτικά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να αντιμετωπίσουν έναν ιό, μια ιική μόλυνση μπορεί συχνά να ανοίξει τον δρόμο για δευτερογενείς λοιμώξεις ή επιπλοκές όπως η βακτηριδιακή πνευμονία. Αν αυτή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί πετυχημένα με αντιβιοτικά εξαιτίας της αντίστασης του βακτηριδίου, τότε αυτό είναι που σκοτώνει τον ασθενεί, και όχι ο ιός ο ίδιος…

«Αυτό είναι ένα απίστευτα σημαντικό κομμάτι της όλης ιστορίας» λέει ο Heneghan [Carl Heneghan, διευθυντής του κέντρου «ιατρικής στηριγμένης σε αποδείξεις» του πανεπιστημίου της Οξφόρδης). «Και είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο στους ηλικιωμένους».

… και η αντιηρωϊκή πραγματικότητα

Δευτέρα 6 Απρίλη. Πώς σας φαίνεται αυτό; Αν το ιταλικό δημόσιο σύστημα είναι το πρώτο στην ε.ε. στις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις που οφείλονται, ακριβώς, στην αντίσταση των μικροβίων (δηλαδή: στην υπερκατανάλωση αντιβιοτικών, που κάνει ιδιαίτερα χαρούμενες της φαρμακοβιομηχανίες…) το ελληνικό είναι το αμέσως πιο κάτω, δεύτερο στη σειρά, πολύ μακριά απ’ το τρίτο (το ρουμανικό) – δείτε τον πίνακα. Ειδικά στις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις απ’ το klebsiella pneumoniae (και άλλα δύο: τα acinetobacter baumannii και pseudomonas aeruginosa – το πράσινο χρώμα στον πίνακα – στοιχεία του 2015 αν δεν κάνουμε λάθος), το ελληνικό σύστημα υγείας είναι μακράν το χειρότερο στην ε.ε.!

Αυτό είναι γνωστό χρόνια… Και είναι η αλήθεια ότι γίνονται κάποιες προσπάθειες (στο ελλαδιστάν) να αντιμετωπιστεί / περιοριστεί… Αν, όμως, είναι αυτό (ή και αυτό) που «φοβίζει» τους ντόπιους «υπεύθυνους δημόσιας υγείας», αν δηλαδή φοβούνται ότι τα σοβαρά προβλήματα ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων που έχει το ντόπιο δημόσιο σύστημα υγείας θα αυξήσουν σημαντικά τους θανάτους όσων νοσηλευτούν στα ελληνικά νοσοκομεία με υποκείμενα σοβαρά προβλήματα υγείας + μόλυνση απ’ τον covid-19, απο πού ως πού “φορτώνουν” αυτόν τον φόβο τους πάνω μας, μετατρέποντας τον σε γενικευμένο υγιεινιστικό τρόμο, και σε όλο και πιο αφηνιασμένες απαγορεύσεις της καθημερινής ζωής; Απο πού ως πού οι ζωές μας πρέπει να γίνουν η χωματερή των δικών τους τρομακτικών αποτυχιών ή της ακόμα πιο τρομακτικής αδιαφορίας τους; Απο πού ως πού τους χρωστάμε οτιδήποτε για τις άοκνες προσπάθειές τους, φανερές και υπόγειες, ιδιωτικοποίησης της δημόσιας υγείας;

Έχουμε γράψει πολλά για το πως αξιοποιείται μια ήσσονος «φονικότητας» επιδημία, υπέρ του νεοκρατισμού και της γενικευμένης (καπιταλιστικής) αναδιάρθρωσης· υπέρ του άλματος προς τις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Υπάρχουν όμως και ειδικά κεφάλαια σ’ αυτήν την ιστορία. Και ένα απ’ αυτά αφορά όχι απλά την κατάσταση των δημόσιων συστημάτων υγείας· αλλά και τις ΑΙΤΙΕΣ που αυτή είναι από κακή ως άθλια σε διάφορα μέρη του «αναπτυγμένου καπιταλιστικά κόσμου».

Σ’ αυτό το ειδικό και συγκεκριμένο πεδίο, η covid-19 τρομοεκστρατεία και οι προαγωγοί της προσπαθούν συστηματικά και άγρια να μεταθέσουν (διαστρέφοντας με κάθε μέσο και όλα την πραγματικότητα!) τις ευθύνες των κυκλωμάτων εκμετάλλευσης της υγείας στις πλάτες των … «κοινωνικά ανεύθυνων»: εκείνων, για παράδειγμα, που θέλουν να βγάλουν τα παιδιά τους βόλτα· των παρεών που θέλουν να αράξουν κάπου μαζί και να περάσουν την ώρα τους· εκείνων που θέλουν να βγουν απ’ τα ανήλιαγα διαμερίσματα μπας και τους δει ο ήλιος… Βάφτισαν (και η μάζα των ηλιθίων που είναι μόνιμα υγιεινιστικά τρομοκρατημένη το τρώει…) την καθημερινή ζωή «αρρώστια»! Κι έτσι, αντί να μαζεύουν τις δίκαιες κλωτσιές απολαμβάνουν φήμη και αναγνώριση σαν «σωτήρες»!

Όσο κι αν σας απασχολεί μην «κολλήσετε», αυτή η μεταχείριση σε βάρος σας δεν σας θυμώνει; Το να κτυπάτε κάρτα για να μπείτε και να βγείτε απ’ τα σπίτια σας (έτσι ώστε οι «ειδικοί» να συνεχίσουν να δωροδοκούνται απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες…) δεν σας εξαγριώνει;

Η υγεία έχει αποικιοποιηθεί, σχεδόν ανεπανόρθωτα. Τα επόμενα χρόνια θα συμβούν πολλά.

Την αξιοπρέπεια πώς την βλέπετε;

Γενική ανοσία πληθυσμού

Δευτέρα 6 Απρίλη. Όταν τα αφεντικά του τρόμου θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον Θάνατο όχι σαν άμεση αλλά σαν έμμεση απειλή, μουρμουρίζουν ότι ο στρατιωτικός νόμος είναι απαραίτητος για να μην επιβαρυνθούν τα νοσοκομεία από μεγάλους αριθμούς σοβαρών κρουσμάτων. Έχουμε υποστηρίξει ήδη πως αυτό το «επιχείρημα» απλά κουκουλώνει τις περιορισμένες δυνατότητες του δημόσιου συστήματος: αλί και τρισαλί («κούφια η ώρα»…) αν ένας μεγάλος καταστροφικός σεισμός προκαλούσε την επείγουσα ανάγκη για νοσηλεία σε εντατικές μερικών εκατοντάδων σοβαρά τραυματιών… Τι θα απαγόρευαν τότε; Τον γήινο φλοιό; (H ιταλία διαθέτει 12,5 κλίνες εντατικής ανά 100.000 άτομα, το ελλαδιστάν τις μισές: 6… Οι δημόσιες δαπάνες υγείας στην ιταλία είναι 7,4% του αεπ, στο ελλαδιστάν 5,8%… )

Πέρα, όμως, απ’ αυτό το συγκεκριμένο «κουκούλωμα» είναι, κατά τα υπόλοιπα επιδημιολογικά σωστή η υποτιθέμενη ανάσχεση μιας ιικής μόλυνσης, από ιό που μεταδίδεται (και) απ’ τον αέρα, μέσω απαγορεύσεων τύπου χούντας; Μήπως, για καλύτερα αποτελέσματα, θα έπρεπε να απαγορευτεί η αναπνοή; Ή μήπως ήδη μας κόβουν την ανάσα και ζούμε με αόρατους (και δηλητηριασμένους) αναπνευστήρες;

Αυτό που ονομάζεται «ανοσία» είναι η δυνατότητα ενός οργανισμού, μέσω αντισωμάτων, να εμποδίζει την μόλυνση ή την ανάπτυξη ενός ιού στο εσωτερικό του. Αυτό που ονομάζεται «ανοσία αγέλης» (και εμείς το λέμε «γενική ανοσία πληθυσμού» επειδή η λέξη «αγέλη» έχει προκαλέσει λάθος και επιπόλαιους συνειρμούς) είναι η «ανοσία» όχι των μεμονωμένων ατόμων, αλλά ενός μεγάλου πληθυσμού, εννοημένου σαν «συλλογικό σώμα». Η γ.α.π. είναι βασικό στοιχείο της προέλασης ή της ανάσχεσης μιας ιογενούς μόλυνσης.

Η γ.α.π. εξαρτιέται απ’ την αναλογία του «ποσοστού» των ατόμων ενός πληθυσμού που έχουν (αναπτύξει) ανοσία, σε σχέση με το αντίστοιχο όσων δεν έχουν. Ενδεικτικά: αν το 80% των ατόμων ενός πληθυσμού έχει ανοσία στον Χ ιό (και το 20% δεν έχει) τότε ακόμα κι αυτό το 20% έχει μικρότερες πιθανότητες να αρρωστήσει. Γιατί; Επειδή ο ιός δεν βρίσκει «φιλόξενο έδαφος» (στο 80%) να αναπτυχθεί και να πολλαπλασιαστεί, οπότε εξασθενεί σημαντικά. Αντίθετα αν το 80% δεν έχει (ανοσία) και το 20% έχει, ο ιός έχει άφθονο χώρο κίνησης, ακόμα και ενίσχυσης. Οπότε μπορεί όχι μόνο οι 80% αλλά ακόμα και κάποιοι απ’ το 20% να αρρωστήσουν, από μια «βελτιωμένη εκδοχή» που έφτιαξε ο Χ για πάρτη του, γυρνώντας από κορμί σε κορμί…

Αυτά είναι στάνταρ. Θεωρείται ότι αν τα 2/3 ενός συγκεκριμένου πληθυσμού έχει (αναπτύξει) ανοσία κατά του Χ, τότε η γ.α.π. είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο. Πώς, όμως, επιτυγχάνεται αυτή η γ.α.π.; Με δύο τρόπους. Είτε με μαζικό εμβολιασμό (που ενισχύει τα αντισώματα των εμβολιαζόμενων)… είτε, αν δεν υπάρχει κατάλληλο εμβόλιο και πρόκειται για έναν ιό «ήπιο» (όπως ο τσαχπίνης covid-19…), με ….υπομονή! Ο ιός θα εξαπλωθεί στον πληθυσμό (ο covid-19 είναι πολύ σβέλτος!), το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος όσων προσβληθούν είτε δεν θα εμφανίσουν συμπτώματα είτε αυτά θα είναι ήπια, θα αναπτύξουν όμως αντισώματα, οπότε η γ.α.π. θα επιτευχθεί de facto.

Και αυτά είναι στάνταρ· δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Αφού έχουν έτσι τα πράγματα, και εφόσον δεν υπάρχει εμβόλιο, η κοινωνική απομόνωση / αποξένωση (: social distancing…) βοηθάει στην απόκτηση της γ.α.π.; Ή την εμποδίζει;

Ας δώσουμε βάση στην απάντηση που έδωσε πριν λίγες ημέρες ο δήμαρχος Ιωαννίνων. Ο Μωϋσής Ελισάφ (Moses Elisaf) είναι ταυτόχρονα δήμαρχος και γιατρός (εκτός από καθηγητής παθολογίας στην ιατρική σχολή της πόλης έχει διατελέσει και διευθυντής παθολογικής κλινικής στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ιωαννίνων). Συνεντευξιαζόμενος ραδιοφωνικά στα μέσα της περασμένης εβδομάδας σ’ έναν απ’ τους μεγάλους δημαγωγικούς ρ/σ, και σ’ έναν μεγαλοδημαγωγό δημοσιογράφο, για όση ώρα ο κυρ Μωϋσής μιλούσε σαν δήμαρχος, επαινούσε τις απαγορεύσεις κι όλα τα τα αντικοινωνικά μέτρα του ρημαδογκουβέρνου.

Όταν, όμως, άρχισε να μιλάει σαν γιατρός, είπε τα εξής ενδιαφέροντα (η μεταφορά δεν είναι κατά λέξη, το νόημα είναι ακριβές): Τα διαπιστωμένα κρούσματα είναι μικρό ποσοστό των πραγματικών…. Θα ευχόμουν τα πραγματικά να είναι 100.000… Στην έκπληξη του μεγαλοδημαγωγού «μα γιατί εύχεσθε τέτοιο πράγμα;» ο γιατρός Ελισάφ απάντησε ήρεμα: Γιατί αν τα πραγματικά κρούσματα είναι 100.000, τότε πλησιάζουμε γρήγορα στο να γίνουν 1.000.000, έτσι ώστε να επιτευχθεί η «ανοσία αγέλης»! (Κόκκαλο ο μεγαλοδημαγωγός· άλλαξε θέμα…)

Πουθενά και κανένας δεν έχει υποστηρίξει στα σοβαρά ότι το να εμποδίζεται η εξάπλωση μιας (γενικά) τόσο αβλαβούς ίωσης όπως αυτής του covid-19 (ειδικά όταν δεν υπάρχει εμβόλιο για την «τεχνητή» πρόκληση γ.α.π….) είναι η σωστή τακτική από επιδημιολογική άποψη! Αντίθετα είναι πολλοί εκείνοι (και υποθέτουμε πως και ο κυρ Μωϋσής ανήκει σ’ αυτούς) που υποστηρίζουν (άλλοτε έξω και άλλοτε μέσα απ’ τα δόντια) πως αν εμποδιστεί η εξάπλωση με μαζικές απαγορεύσεις και κατ’ οίκον αποκλεισμούς, τότε αυτή θα ξαναρχίσει / συνεχιστεί μόλις αρθούν αυτά τα στρατοαστυνομικού τύπου μέσα, και ο καιρός θα ευνοεί και πάλι τον ιό. Δηλαδή απ’το φθινόπωρο και μετά, που είναι η φυσιολογική περίοδος εξάπλωσης γριποειδών ιώσεων. Κάποιοι, μάλιστα, ανησυχούν για το ενδεχόμενο να συμπέσουν δύο εύκολα μεταδιδόμενες ιώσεις (της εποχικής γρίπης και του covid-19) το ερχόμενο φθινόπωρο, και για τις συνέπειες του συνδυασμού των μολύνσεων που θα προκαλούν (παρότι είναι διαφορετικά ιικά μοντέλα).

Προκύπτει λοιπόν ότι ο στρατιωτικός νόμος και οι απαγορεύσεις (που υποτίθεται «διασώζουν» τα λίγο ή πολύ ανεπαρκή δημόσια συστήματα υγείας…) όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην προφύλαξη της δημόσιας υγείας, αλλά, αντίθετα, μέσα απ’ την «παράταση», δίνουν νέο ραντεβού με την μόλυνση, σε λίγο καιρό – και μάλιστα υπό δυσμενέστερες (για την δημόσια υγεία) συνθήκες. Γι’ αυτό ακριβώς ο γιατρός Ελισάφ ευχήθηκε, στα τέλη Μάρτη, αυτό που ευχήθηκε: με τα εμβόλια να είναι μακρινά στον ορίζοντα, το μόνο διαθέσιμο μέσο επίτευξης γενικής ανοσίας πληθυσμού έγκαιρα, είναι η ελπίδα ότι οι απαγορεύσεις ΘΑ ΑΠΟΤΥΧΟΥΝ στον περιορισμό της εξάπλωσης του covid-19!

Είναι, πράγματι, μια καλή ελπίδα! Αλλά ο στρατιωτικός νόμος θα πετύχει αλλού: θα νομιμοποιήσει (το έχει κάνει ήδη σε μεγάλο βαθμό) την αστυνομική / χουντική διαχείριση των κοινωνικών συμπεριφορών και σχέσεων συνολικά! Κι αν, παρά τις ελπίδες, ο covid-19 ξαναξεμυτίσει το ερχόμενο φθινόπωρο, τότε η αστυνομική / χουντική διαχείριση θα επαναληφθεί· αναγκαστικά!

Προσέξτε τώρα σε τι κινδύνους βάζουν τις κοινωνίες οι μανατζαρέοι και λοιποί «σωτήρες με τον γύψο»! Θα χτικιάσουν αυτές οι κοινωνίες, και ειδικά τα κατώτερα επίπεδα της πυραμίδας, θα αλλοτριωθούν, θα παραδοθούν ολοκληρωτικά στις «χάρες» της γενικευμένης ψηφιακής μεσολάβησης / μηχανοποίησης των πάντων, θα λαδώσουν δια της βίας την γρήγορη εξέλιξη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης· και ταυτόχρονα διακινδυνεύουν να ξαναβρεθούν μπροστά στις ίδιες απειλές και στον ίδιο τρόμο πολύ σύντομα!

Κι αυτά συμβαίνουν ενόσω ο covid-19 σαν τέτοιος (και όχι σαν διαχείριση των σοβαρών περιστατικών απ’ τα συστήματα υγείας….) α) δεν αρρωσταίνει τις νεαρές ηλικίες, και β) αναλογικά αρρωσταίνει λίγο τις γυναίκες (μήπως είναι φεμινιστής;). Συγκρινόμενος με τις εποχικές γρίπες που δεν κάνουν καθόλου τέτοιες διακρίσεις και εξαιρέσεις, ο covid-19 ενδεχομένως πέφτει πάνω σε «ανοσολογικούς παράγοντες» ήδη υπαρκτούς στους πληθυσμούς!

Μέχρι να τους εντοπίσουν βέβαια οι «ειδικοί» και οι «επιστήμονες» η ψηφιακή επιτήρηση και η αλγοριθμική φυλακή θα έχουν καθιερωθεί. Σαν μορφές «ελευθερίας» και «ασφάλειας»!…. Και ίσως, ίσως λέμε, να έχει μιαν «αξία» παραπάνω το να «ξανακυλήσει» ο covid-19 προς το τέλος της χρονιάς, πέρα απ’ την ακόμα καλύτερη εμπέδωση της υγιεινιστικής αστυνομίας… Ας πούμε το να πουληθεί το εμβόλιο κάποιας δυτικής φαρμακοβιομηχανίας· αν, φυσικά, δεν έχουν προλάβει αυτοί οι δαιμόνιοι κινέζοι να το φτιάξουν…

(Έχει κι άλλα τέρατα αυτό το έργο!!!)

Covid-19: φονικότητα και ιταλική περίπτωση

Κυριακή 5 Απρίλη. Μιας και είναι Κυριακή και, κατά τα φαινόμενα, δεν θα πάτε ούτε στην εκκλησία ούτε για ψάρεμα (ή θα πάτε;) η ασταμάτητη μηχανή σκέφτηκε να σας προτείνει δύο video. To πρώτο είναι αποσπάσματα από μια πρόσφατη συνέντευξη του γνωστού πια Γ. Ιωαννίδη στο offguardian (στις 29 Μάρτη 2020). Για να διασκεδάσουμε, μάλιστα, την σύγκρουση των αστυνομικών «ειδικών» γιατρών με άλλους που είναι αντίθετοι στην τρομοεκστρατεία, την οποία τόσο αυτοί οι αστυνομικοί με άσπρες μπλούζες όσο και δημαγωγοί «αλήτες – ρουφιάνοι – δημοσιογράφοι» οξύνουν όλο και πιο αφιονισμένα (ακολουθώντας πιστά τις διαταγές των αφεντικών τους), προτάσουμε ένα άλλο μικρό video απόσπασμα, από μια συνέντευξη που είχε δώσει ο Ιωαννίδης στο «κρήτηtv» στα μέσα του Δεκέμβρη του 2017… Όταν δεν υπήρχε ούτε κορονοϊός ούτε στρατωτικός νόμος στον ορίζοντα…

Απολαύστε, λοιπόν, την εντόπια δημοσιογραφική αποθέωση του Ιωαννίδη τότε που δεν στοίχιζε τίποτα… Και κάντε μια σκέψη με αυτά που λέει στη συνέχεια, για το που θα έβρισκε την θέση του σήμερα, ανάμεσα στους διάφορους τωρινούς «ειδικούς», που έχοντας ενσωματωθεί στην κρατική πολιτική του τρόμου και των απαγορεύσεων βομβαρδίζουν τα μυαλά σας / μας αλύπητα…

Σας το λέμε από τώρα, σαν γρίφο, για να το σκεφτείτε: αυτά που λέει ο Ιωαννίδης (και όχι μόνον αυτός άλλωστε…) δεν έχουν καμμία θέση τώρα! Θα αποκτήσουν όμως, πιθανότατα, μια κεντρική θέση κάποια στιγμή στο μέλλον…

(Για το άλλο video πιο κάτω…)

Covid-19: φονικότητα και ιατρικά λάθη;

Κυριακή 5 Απρίλη. Δεν πρέπει να κατηγορείται η επιστημονική άγνοια. Όμως ΠΡΕΠΕΙ να κατηγορείται η επιστημονική άγνοια που κρύβεται, που μασκαρεύεται, που φτιασιδώνεται επικίνδυνα για να εμφανιστεί στις πασαρέλες του Θεάματος σαν “γνώση” διανθισμένη με νούμερα ανυπόστατα μεν αλλά που η “μάζα” δεν μπορεί να ελέγξει… Εν τέλει ΠΡΕΠΕΙ να κατηγορείται η επιστημονική άγνοια που γίνεται σύμβουλος της αστυνομίας, κάνοντας πλάτες και νομιμοποιώντας το μεγαλύτερο αντικοινωνικό πραξικόπημα εδώ και δεκαετίες.

Μέσα στους αριθμούς όσων πεθαίνουν από λοιμώξεις στα πνευμόνια που πραγματικά προκαλούνται απ’ τον covid-19 μπορεί να κρύβεται και μια αιτία επιστημονικής άγνοιας / λάθους: η χρήση κορτικοστεροειδών σαν θεραπευτικής αγωγής.

Τα κορτικοστεροειδή χρησιμοποιήθηκαν σαν φάρμακο σε αρκετές περιπτώσεις σοβαρών λοιμώξεων τόσο απ’ τον φονικό SARS όσο και απ’ τον φονικότερο MERS (χωρίς, πιθανότατα, να γίνει καν ένας εκ των υστέρων έλεγχος για την επίδρασή τους). Χρησιμοποιούνται και τώρα, σαν «επιλέξιμη θεραπεία», στις βαριές περιπτώσεις του covid-19.

Ωστόσο απ’ τις 12 Γενάρη ο π.ο.υ. (καθόλου «ηθικός» οργανισμός γενικά…) όταν ακόμα ο πλανήτης βρισκόταν στην πολύ αρχή αυτής της ιστορίας, είχε εκδόσει ιατρική οδηγία να μην χρησιμοποιούνται κορτικοστεροειδή για τις πνευμονικές λοιμώξεις λόγω covid-19, παρά μόνο αν το απαιτούν άλλες παθήσεις των ασθενών. Στις 7 Φλεβάρη το γνωστό (και θεωρούμενο παγκόσμια «έγκυρο») ιατρικό περιοδικό Lancet, δημοσίευσε τα αποτελέσματα μιας καινούργιας έρευνας, που συνηγορούσε εναντίον της χρήσης κορτικοστεροειδών, λόγω της ισχυρής πιθανότητας να κάνουν κακό αντί για καλό. Όντως, πρόκειται για μέθοδο ανοσοκαταστολής που χειροτερεύει τις δυνατότητες του οργανισμού να αντιμετωπίσει ακόμα και απλές προσβολές· πόσο μάλλον αν είναι ήδη επιβαρυμένος από άλλες αρρώστιες…

Λίγο μετά, στις 17 Φλεβάρη, το site Contagion Live, αναφερόμενο στην έρευνα του π.ο.υ. που οδήγησe στην έκδοση της σχετικής ντιρεκτίβας, σχολίαζε το περιεχόμενό της. Ανέφερε μεταξύ άλλων (κάτω κίτρινο κομμάτι της δεύτερης φωτογραφίας):

… Οι συγγραφείς μελέτησαν επίσης την θεραπεία με κορτιοστεροειδή σε άλλους πληθυσμούς, όπως οι ασθενείς από γρίπη. Μνηνομεύουν μια συστηματική έρευνα και μετα-ανάλυση του 2019, σύμφωνα με την οποία παρατηρήθηκε μεγαλύτερη θνησιμότητα σε ασθενείς στους οποίους δίνονταν κορτικοστεροειδή, μαζί με επιμήκυνση του χρόνου παραμονής τους στην εντατική και, ακόμα, του ποσοστού δευτερογενών λοιμώξεων…

Σ’ αυτό το σημείο το συμπέρασμα είναι σαφές ακόμα και για άσχετους: τα κορτικοστεροειδή σε πολλές περιπτώσεις ιογενών λοιμώξεων σκοτώνουν· δεν θεραπεύουν.

Όμως να τι συμβαίνει πρακτικά. Τα κορτικοστεροειδή εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται (ή ήταν σε χρήση ως πολύ πρόσφατα) σαν μέθοδος θεραπείας στις σοβαρές περιπτώσεις πνευμονικών λοιμώξεων που αποδίδονται στον covid-19.

Εδώ είναι η σχετική αναφορά από μια έρευνα του «ιταλικού εθνικού ινστιτούτου υγείας», με στοιχεία ως τις 20 Μάρτη: στο 31% των περιπτώσεων χορηγούνταν και κορτικοστεροειδή…

Κι εδώ είναι η σχετική αναφορά από μια έρευνα κινέζων γιατρών, που δημοσιεύτηκε στο Lancet στις 11 Μάρτη, και αφορούσε την μελέτη 191 περιπτώσεων (135 απ’ το νοσοκομείο της Jinyintan και 56 απ’ το πνευμονολογικό νοσοκομείο της Wuhan). Όπου και πάλι χορηγήθηκαν στο 30% των περιπτώσεων και κορτικοστεροειδή…

Προφανώς δεν είμαστε αρμόδιοι για να βγάλουμε «επιστημονικό συμπέρασμα»! Δεν μπορούμε όμως να μην δείξουμε την αντίθεση ανάμεσα στις ασκούμενες ιατρικές πρακτικές (χορήγηση… από άγνοια; από βιασύνη; δεν το ξέρουμε) απ’ την μια μεριά και απ’ την άλλη τα συμπεράσματα επιτούτου ερευνών (μην δίνετε αυτά τα φάρμακα!). Θα αποδειχθεί άραγε στο μέλλον πως εκτός απ’ τις υπόλοιπες αιτίες ΚΑΙ ιατρικά λάθη συνέβαλαν σ’ έναν απροσδιόριστο αριθμό θανάτων – που αποδόθηκαν όμως στον covid-19; Θα τα αξιολογούσε κάποιος με διαφορετικό τρόπο τέτοια ιατρικά λάθη αν δεν συνέβαινε εκτός από θανάτους να ενισχύουν μια εκστρατεία κοινωνικής αποξένωσης και, τελικά, γενικευμένης και χωρίς προηγούμενο ιατρικοποίησης από αστυνομικό έλεγχο των κοινωνικών σχέσεων!

Έχουν γίνει λοιπόν, πέρα απ’ όλα τα υπόλοιπα «λάθη» και ιατρικά (χωρίς εισαγωγικά προς το παρόν…) σ’ αυτό το κοντέρ του θανάτου; Αν δεν μας τσακίσει αυτός ή ο επόμενος στρατιωτικός νόμος (υγιεινιστικός ή οτιδήποτε άλλο γουστάρουν τ’ αφεντικά και οι λακέδες τους) μπορεί να το μάθουμε κάποτε κι εμείς…

Αργά, όπως πάντα…

Ιατρικά λάθη, φαρμακοβιομηχανίες – και οργανωμένο έγκλημα

Κυριακή 5 Απρίλη. Να τι έλεγε πριν 5 χρόνια (την 1η Απρίλη του 2015) για τους θανάτους από ιατρικά λάθη (και για πολύ περισσότερα!) ο δανός γιατρός, βιολόγος και ιατρικός ερευνητής Peter Gotzche. Ο Gotzche έχει υπάρξει συνιδρυτής το 1993 του «κέντρου Cochrane» στην Κοπενγχάγη. Πρόκειται για το δανέζικο τμήμα ενός διεθνούς ιατρικού οργανισμού αγγλικής προέλευσης, που πήρε το όνομά του προς τιμήν του σκωτσέζου αντιφασίστα γιατρού Archibald Leman Cochrane (1909 – 1988).

Παρ’ όλα τα σύμβολα «οι καιροί άλλαξαν». Ο Cochrane ο ίδιος, με την εμπειρία του σαν αιχμάλωτος στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης (τον έδεσαν στην Κρήτη το 1941…), υπήρξε πρόδρομος της επιβολής αυστηρών πρωτοκόλλων στην «επιστημοσύνη» των ιατρικών ερευνών, για να τις απελευθερώσει από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα… Αλλά οι φαρμακοβιομηχανίες γιγαντώθηκαν εν τω μεταξύ. Το δανέζικο τμήμα του οργανισμού που έχει το όνομά του δεν έχει πια σαν διευθυντή καν και καν έναν εξειδικευμένο γιατρό ερευνητή – αλλά έναν δημοσιογράφο. Και οι δημοσιογράφοι ασχολούνται με τις «δημόσιες σχέσεις»· τι άλλο;

Λοιπόν το 2018 αυτός ο οργανισμός «απέβαλε», «διέγραψε», «ξεφορτώθηκε» τον Gotzche – είχε γίνει υπερβολικά αποκαλυπτικός για τα εγκλήματα της σύγχρονης ιατρικής και φαρμακευτικής βιομηχανίας… Παρέμενε υπερβολικά προσηλωμένος στην κληρονομιά του Cochrane… Ο Γ. Ιωαννίδης έστειλε τότε μια ανοικτή επιστολή καταγγελίας της «διαγραφής» στον δανό υπουργό υγείας, γράφοντας μεταξύ άλλων: «Ο Peter είναι αναμφίβολα ένας γίγαντας, ένας απ’ τους μεγαλύτερους επιστήμονες της εποχής μας… Πιστεύω ότι ο στοιχειώδης σεβασμός στον επιστημονικό διάλογο επιβάλει ότι δεν θα εξαφανίζετε τους αντιπάλους σας μέσα από διοικητικές μεθοδεύσεις». 3.500 χιλιάδες γιατροί και σχετικοί με την φροντίδα υγείας υπέγραψαν ένα κείμενο καταγγελίας της μεταχείρισης του Gotzche – αλλά ούτε οι φαρμακο-ιατρικές μαφίες ούτε οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι συγκινήθηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο.

Αυτά στη δανία του βορρά. Σκεφτείτε τι γίνεται στην παραλίγο “δανία του νότου”!…

(Ευχαριστούμε τον Σ. για την επιλογή, την δουλειά του υποτιτλισμού, και όλα τα υπόλοιπα…).

Υγεία και εγκληματοποίηση….

Κυριακή 5 Απρίλη. Καλπάζει η αστυνομική «υγιειονομία»! Είναι μια μοναδική, ιστορική (και φρικαλέα μαζί) περίοδος, όπου πολλά κράτη σαν «συλλογικοί καπιταλιστές» δεν έχουν την συνηθισμένη εξουσία. Δεν αυτοπεριορίζονται – το αντίθετο: ξεχύνονται με λύσσα… Κι αυτός ο αιφνιδιασμός (λυπούμαστε στ’ αλήθεια: κάναμε ό,τι ήταν ανθρώπινα δυνατόν έγκαιρα για να μην υπάρξει αιφνιδιασμός!) έχει «χαζέψει» πολλούς που θα έπρεπε να είναι «ετοιμοπόλεμοι» (εναντίον της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και του στρατιωτικού νόμου που σέρνει και νομιμοποιεί).

Στη νότια κύπρο ο υπουργός (αστυνομικής) υγείας «μελετάει τον τρόπο να επιβάλλεται ηλεκτρονική κατ’ οίκον επιτήρηση» – αυτό που στην αργκώ έχει ονομαστεί «βραχιολάκι» – για όσους βρίσκονται σε καραντίνα λόγω covid-19…. Αυτό που είχε εμφανιστεί σαν «υπό όρους αποφυλάκιση» τώρα γίνεται αλγοριθμική φυλακή… Εξουσιαστική θρασύτητα; Μα όχι, τι λέτε; Για το καλό της δημόσιας υγείας γίνεται: υπάρχουν δραπέτες της κατ’ οίκον απομόνωσης, υγειονομικές βόμβες, εχθροί του λαού, τρομοκράτες / πράκτορες του covid-19…

Θα προκαλέσει το κυπριακό «βραχιολάκι» κάποια αφύπνιση στους «αντικρατιστές και λοιπούς εξτρεμιστικούς κύκλους» που έσπευσαν να γονατίσουν και να προσκυνήσουν τον Βασιλειά Υγεία, αμέσως μόλις τον εμφάνισε καλοστολισμένο η μορφή-κράτος; Δεν ξέρουμε, και δεν έχει σημασία…. Σημασία έχει ότι προωθούνται κι άλλα «μέτρα» (πάντα με τον ίδιο καλό σκοπό) που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμα χειρότερα· δεν υπάρχει πάτος σ’ αυτήν την αφηνιασμένη κρατική «υγιεινιστική» εκστρατεία / καταστολή.

Και πάλι η Λευκωσία πρωτοπορεί – αλλά και η Αθήνα κοντοζυγώνει. Στη νότια κύπρο, λοιπόν, η αστυνομία μόλις απέκτησε το δικαίωμα να κτυπάει τις πόρτες (ή να τις σπάει αν χρειαστεί) για να κάνει ελέγχο αν μέσα στο σπίτι βρίσκονται μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι, ή έχουν κάνει επίσκεψη φίλοι, συγγενείς… Υποθέτουμε ότι (θα) ψάχνει ντουλάπες, (θα) ανοίγει τις πόρτες στις τουαλέτες, (θα) κοιτάει με τα όπλα προτεταμένα κάτω απ’ τα κρεβάτια και στα πατάρια και στα υπόγεια… Βαγδάτη 2004, 2005, 2006! Γιατί στη νότια κύπρο δεν απαγορεύονται μόνο οι «δημόσιες συναθροίσεις» – απαγορεύονται και οι ιδιωτικές, απ’ τις 9 το βράδυ ως τις 6 το πρωΐ!!! Τα σπίτια και η ιδιωτική ζωή «κρατικοποιούνται»!!! Έτσι, ωμά και απλά… (Η ερώτηση: μα καλά, τις νύχτες κολλάει ο τσαχπίνης; είναι αφελής… Ο στρατιωτικός νόμος ΔΕΝ έχει σχέση με τον covid-19! Το έχει για πρόσχημα· και τον ξεπερνάει. Τί δεν καταλαβαίνετε;)

Μεγάλο το πανηγύρι για τους ρουφιάνους!!! Στη νότια κύπρο λέγονται «παρατηρητές της γειτονιάς»… Είναι ένας κανονικός παρακρατικός στρατός από χιλιάδες «εθελοντές» (συγγνώμη, «κοινωνικά υπεύθυνους» έπρεπε να πούμε), που είναι επίσημα συνεργάτες της αστυνομίας, απ’ το 2011… Και φυσικά είναι «ευαίσθητοι»:

«Φίλε Παρατηρητή της Γειτονιάς. Η δική σου συμβολή στον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού είναι σημαντική. Ως ευαισθητοποιημένος πολίτης, σε παρακαλώ όπως ενημερώσεις αμέσως το 1460 εάν αντιληφθείς να γίνεται παραβίαση των διαταγμάτων»…

Αυτό το μήνυμα έλαβαν οι 112 χιλιάδες Παρατηρήτες της Γειτονιάς παγκύπρια, είτε από την Αστυνομία είτε από τις τοπικές αρχές, και ανταποκρίθηκαν πλήρως στο κάλεσμα (μαθαίνουμε από χθεσινό ηλεκτρονικό δημοσίευμα του νοτιοκυπριακού «πολίτη», η ορθογραφία του πρωτότυπου…). Σύμφωνα με τον Πέτρο Πατούρα, υπεύθυνος του γραφείου πρόληψης εγκλημάτων της Αστυνομίας και σύνδεσμο με τους Παρατηρητές της Γειτονιάς, η τηλεφωνική γραμμή 1460 πήρε φωτιά κυριολεκτικά με δεκάδες πληροφορίες να καταφθάνουν!… Δέχτηκε, όπως είπε ο κ. Πατούρας, αρκετά τηλεφωνήματα από Παρατηρητές της Γειτονιάς που με ζήλο ζήτησαν ειδική άδεια για να κάνουν περιπολίες και να συνδράμουν στο έργο της Αστυνομίας. Κάτι που όπως είπε δεν γίνεται δεκτό, διότι η πρώτη μέριμνα είναι η υγεία των ίδιων των Παρατηρητών...

Σωστά. Μην κολλήσουν κιόλας και ξεμείνει το κράτος από παρακρατικούς!

Στην Αθήνα οι πολιτικές βιτρίνες και οι επιστήμονες σύμβουλοί τους τρώγονται για κάτι ανάλογο. Εν όψει πάσχα έβγαλαν φιρμάνι για τις «πυλωτές» των πολυκατοικιών… Πρόκειται, ωστόσο, για ιδιωτικούς χώρους, που εμπίπτουν στη νομοθεσία για τον ιδιωτικό άσυλο: μόνο αν διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα που απειλούν την ζωή ή την ακεραιότητα κάποιου έχει δικαίωμα να επέμβει «αυταπάγγελτα» η αστυνομία. (Γι’ αυτό συχνά έχουν κάγκελα, πόρτες, κλειδιά…) Διαφορετικά, για να μπουν μπάτσοι σε ιδιωτικό χώρο, χρειάζεται συγκεκριμμένη εισαγγελική εντολή, με συγκεκριμένες κατηγορίες, κλπ κλπ… Αλλά αυτά ίσχυαν «παλιά». Τώρα, αυτό το «διάταγμα» (;) για τις πυλωτές, είναι ελάχιστα πιο πίσω από ένα αντίστοιχο για τις αυλές (επίσης ιδιωτικοί χώροι)· και ένα μόνο βήμα πριν το ντου στο εσωτερικό των σπιτιών…

Η ένταση και η έκταση με την οποία διάφορα δυτικά κράτη καταργούν στην πράξη – υγιεινιστικώ δικαίω – όλες τις «νομικές» / «συνταγματικές» ρυθμίσεις και έννοιες «ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελευθεριών, κλπ», η ένταση και η έκταση με την οποία οι δήθεν «ορκισμένοι νεοφιλελεύθεροι» (μα δεν υπήρχαν ποτέ τέτοιοι στα μέρη μας!) κάνουν γαργάρες με χλωρίνη για να τραγουδάνε τον καινούργιο ύμνο της εξουσίας, θα έπρεπε να έχει πείσει ήδη ακόμα και τους πιο φοβισμένους-μην-πεθάνουν-από-έναν-ιό-της-πλάκας ότι εδώ ξεδιπλώνεται κάτι πολύ πολύ πιο χοντρό και με πολλές φονικές προεκτάσεις, πολύ μακριά απ’ την … «προστασία της δημόσιας υγείας»!!… Εδώ η 4η βιομηχανική επανάσταση ανοίγει τους άσσους της – και το πόπολο τζογάρει για το πως και αν θα βγει απ’ το σπίτι του…

Ακόμα κι αν όλος αυτός ο χείμαρρος της «έκτακτης νομοθεσίας» τέλειωνε μεθαύριο, έχει κρατήσει ήδη πολύ· και η «πρώτη φορά» έχει πετύχει σε μεγάλο βαθμό.

Αλλά δεν θα τελειώσει μεθαύριο: η υγιεινιστική τρομοκρατία, ομηρία, αιχμαλωσία θα κρατήσει καιρό. Με κυμαινόμενους ρυθμούς ίσως. Αλλά θα κρατήσει… Γιατί, το ξαναλέμε, δεν αφορά μια όποια “επιδημία” που θα περάσει. Αφορά πολύ πολύ περισσότερα.

Να ανασκουμπωθούμε και να οργανωθούμε!

Ο γυμνός βασιλιάς

Σάββατο 4 Απρίλη. Ο Wolfgang Wodarg είναι γερμανός γιατρός και στέλεχος του SPD. Σαν προεδρεύων της κοινοβουλευτικής συνέλευσης της επιτροπής υγείας του συμβουλίου της ευρώπης, συνυπέγραψε στα μέσα Δεκέμβρη του 2009 μια πρόταση / έκκληση (που κουβεντιάστηκε με την διαδικασία του επείγοντος τον Γενάρη του 2010) για να γίνει έρευνα για την επιρροή που άσκησαν οι φαρμακοβιομηχανίες στην εκστρατεία του Π.Ο.Υ. για την πανδημία της γρίπης του Η1Ν1…

Οι απόψεις του είναι ευρύτερα γνωστές στη γερμανία απ’ τις αρχές του 2020. Μετά από μια τηλεοπτική συζήτηση όπου υποστηρίξε ότι δεν υπάρχει καμμία απόδειξη ότι ο covid-19 έχει σοβαρή φονικότητα, τα γερμανικά μήντια τον περιποιήθηκαν, κατηγορώντας τον για ανακρίβειες….

Το ενδιαφέρον όσων λέει βρίσκεται στο ότι από ένα σημείο και μετά δεν μιλάει σαν γιατρός, αλλά σαν πολιτική βιτρίνα: κατηγορεί αυτό που στα ελληνικά θα λέγαμε «κυκλώματα ειδικών» ότι πάνε να βγάλουν λεφτά απ’ την τρομοκρατία του covid-19… (Και να σκεφτεί κανείς ότι το SPD συγκυβερνά!)

Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στη γερμανία; (Γιατί αλλού συμβαίνουν…)

Γιατί η μορφή-κράτος ΠΡΕΠΕΙ;

Σάββατο 4 Απρίλη. Κατά την ταπεινή άποψη της ασταμάτητης μηχανής τα πρώτα καρφιά στο φέρετρο του νεο-φιλελευθερισμού (όχι ως ιδεολογίας για γενική κοινωνική χρήση, αλλά στην καρδιά του: ως οικονομικού manual) μπήκαν φανερά και δημόσια εκείνον τον όχι μακρινό χειμώνα του 2008 – 2009, μετά την χρεωκοπία της Lehman bros, όταν εφευρέθηκε το too big to fail… Όταν, δηλαδή, τα κράτη, σαν «κεντρικοί οικονομικοί παράγοντες» ανέλαβαν την «διάσωση» ιδιωτικών επιχειρήσεων που διαφορετικά θα χρεωκοπούσαν. Πουθενά στις οικονομικές «οδηγίες χρήσης» είτε του νεο-φιλελευθερισμού (είτε και του παραδοσιακού φιλελευθερισμού) δεν θα βρει κανείς κάτι του είδους «ναι μεν η αγορά έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για τις οικονομικές σχέσεις και τις επιχειρήσεις… αλλά αν κάποιες είναι too big, τότε η αγορά πρέπει να βγάζει τον σκασμό!..». Πρακτικά η διαχείριση εκείνου του κύματος κρίσης σ’ όλον τον αναπτυγμένο καπιταλιστικό βορρά, με τον ρόλο των κρατών και των κεντρικών τραπεζών, ήταν διαζύγιο με τα οικονομικά ήθη και έθιμα του νεο-φιλελευθερισμού. Η μορφή – κράτος εγκαινίασε την «επιστροφή» της πριν μια δεκαετία· και κανείς δεν έδωσε σημασία…

Δεν ήταν μόνο πολλές (ιδιωτικές) τράπεζες που διασώθηκαν τότε απ’ τους κρατικούς προϋπολογισμούς και το «φτηνό χρήμα» που άρχισαν να παράγουν με τον τόνο οι όποιες κεντρικές τράπεζες. Ήταν και μια σειρά άλλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, οι οποίες, δίπλα στο «too big to fail» απέκτησαν μερικά ενδιαφέροντα υποκοριστικά. Στρατηγικής σημασίας ή εθνικοί πρωταθλητές για παράδειγμα. Αν αναγνώριζε κανείς την πραγματική θέση αυτών των χειρισμών, την παγκόσμια όξυνση, δηλαδή, του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, θα καταλάβαινε τι σήμαιναν: η μορφή-κράτος, σαν «συλλογικός καπιταλιστής» αναλάμβανε ανοικτά την ευθύνη να «προστατέψει» συγκεκριμένους κλάδους (ή/και συγκεκριμένα μαγαζιά μέσα σ’ αυτούς) απ’ τα δεινά της (παγκόσμιας) ελεύθερης αγοράς… Να τους «περιθάλψει» όταν ηττώνται σ’ αυτήν την αρένα· να τους «ενισχύσει» με διάφορους τρόπους (από φορολογικές εξυπηρετήσεις ως επιδοτήσεις διαφόρων ειδών), κλπ κλπ.

Αν αυτή η διαδικασία πέρασε απαρατήρητη (οπωσδήποτε απ’ την εργατική κριτική – αλλά τι λέμε τώρα;) η ενθρόνιση του ψόφιου κουναβιού στον προεδρικό θρόνο στις ηπα, και οι σαφέστατα προστατευτικές επιλογές του εναντίον όσων θεωρούνται επίσημα απ’ την Ουάσιγκτον οικονομικοί ή/και γεωπολιτικοί ανταγωνιστές, τράβηξαν την προσοχή… για να λοιδωρηθούν. Βλακώδες! Ο νεο-φιλελευθερισμός ΔΕΝ ήταν ποτέ ένα «δόγμα παντός καιρού»!!! Ήταν μια «οικονομική ορθοδοξία» που εξυπηρετούσε τους αρχικούς εμνευστές του (τις ηπα και την αγγλία) μόνο στο βαθμό που θα είχαν το πάνω χέρι στον παγκόσμιο καπιταλισμό! Ήταν πολιτικό δόγμα· με «οικονομικά περιεχόμενα» βέβαια (και όχι μόνον «οικονομικά», αλλά και «κοινωνικά» – βιοπολιτικά!), οπωσδήποτε όμως εντελώς πολιτικό. Στο βαθμό που ορισμένοι καπιταλισμοί (και σίγουρα οι «γονείς» της νεο-φιλελευθέρης ορθοδοξίας) θα συναντούσαν σοβαρά εμπόδια έως και επικίνδυνες απειλές από ανταγωνιστές τους, το δόγμα θα πήγαινε στα σκουπίδια. Σε μια βδομάδα, σε ένα μήνα ή σε ένα χρόνο – αλλά θα πήγαινε!!!

Ξέρουμε ότι αυτός ο ανταγωνιστής όχι μόνο αναδύθηκε (κι αυτό ήταν πρακτικά αναπόφευκτο!) αλλά και ότι διαθέτει όλα τα καπιταλιστικά εχέγγυα ηγεμονίας. Εκείνο, ωστόσο, που σόκαρε σχεδόν το σύνολο των δυτικών αφεντικών (νεο-φιλελεύθερων με τον turbo αγγλοσαξονικό τρόπο ή ορντο-φιλελεύθερων με τον κεντροευρωπαϊκό) ήταν η ταχύτητα αυτής της ανάδυσης! Την οποία δεν πρόλαβαν να σταματήσουν… Το έχουμε ξαναπεί, αλλά η ιστορική ακρισία δεν βοηθάει στην εκτίμηση των πραγμάτων: μέσα σε μόλις μια δεκαετία, απ’ το 2009 ως το 2019, ο κινέζικος καπιταλισμός εκτινάχτηκε στην κορυφή κάθε επιμέρους καπιταλιστικού κλάδου, τόσο με ποιοτικά όσο και με ποσοτικά κριτήρια – και δεν βρίσκεται καν στο τέλος, στο υψηλότερο σημείο, αυτής της ανοδικής τροχιάς… Ενόσω τα κράτη του δυτικού (ημιξεπερασμένου πια) νεο-φιλελευθερισμού προσπαθούσαν να μερεμετήσουν τις ζημιές απ’ την πιο πρόσφατη όξυνση της κρίσης / αναδιάρθρωσης, το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο απέδειξε πρακτικά (προκαλώντας σοκ και δέος) ότι το κράτος-κόμμα, ο «κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας» και τα «πενταετή πλάνα», που είχαν συνδεθεί με την κατάρρευση του σοβιετικού παραδείγματος, όχι μόνο παρήγαγαν αξιόλογη «ανάπτυξη» και «κοινωνική ευημερία» αλλά ξεπερνούσαν κατά πολύ τις «παραγωγικές δυνατότητες» του καπιταλισμού της κλασσικής φιλελεύθερης αγοράς…

(φωτογραφία: Αφίσα μιας αμερικάνικης ταινίας, του 2011. Μία απ’ τις αξιοπρόσεκτες ικανότητες της κινηματογραφικής βιομηχανίας των ηπα ήταν ότι μπορούσε να βγάζει λεφτά πουλώντας, σαν θέαμα, ακόμα και τις αμερικανικές κωλοτρυπίδες. Αυτό, φυσικά, υπό την προϋπόθεση ότι επρόκειτο για τα οπίσθια της αυτοκρατορίας. Αν χάσει αυτό το status, αυτή την αναγνώριση; Θα ενδιαφέρεται μελλοντικά κανείς για το τι συμβαίνει στο αμέρικα;)

Επειδή σε μια τουλάχιστον εκδοχή του μπορεί!

Σάββατο 4 Απρίλη. Όταν ο «αυτοκρατόρας» Xi ανήγγειλε, τo 2015, υπό τα χειροκροτήματα μιας «κεντρικής επιτροπής» ενός υποτιθέμενου «κομμουνιστικού κόμματος» (που, για τα νεο-φιλελεύθερα ιδεώδη, έπρεπε να σαπίζει κάτω απ’ το βαρύ χώμα του 20ου αιώνα…) το 5 χρόνια + 5 χρόνια πλάνο “made in china 2025” οι πάντες πάγωσαν στη δύση. Είτε το είπαν ανοιχτά, είτε όχι. Η μορφή-κράτος, στην κινέζικη εκδοχή της, αναλάμβανε μέσα σε 2 μόνο πενταετίες (η μία έχει περάσει ήδη…) να μετατρέψει τον κινέζικο καπιταλισμό από “παγκόσμιο εργοστάσιο φτηνών ειδών χαμηλής προστιθέμενης αξίας” σε νο 1 μηχανή, πρώτης γραμμής, σε όλους τους τομείς αιχμής: πληροφορική τεχνολογία, ρομποτική, πράσινη ενέργεια, αεροδιαστημική, εκμετάλλευση των βυθών των ωκεανών, σιδηροδρόμους υπερταχείας κυκλοφορίας, νέα υλικά, ιατρική και φαρμακευτική, αγροδιατροφικό τομέα…

Tο ψόφιο κουνάβι εκλέχτηκε λίγο μετά, στα τέλη του 2016, και μπήκε στο άσπρο σπίτι στις αρχές του 2017. Μπορεί να μην ήταν (και να μην είναι) το καλύτερο δυνατόν· αλλά δεν πρέπει να περιμένει κανείς πολλά απ’ τον εκπρόσωπο ενός καπιταλισμού (και μιας καπιταλιστικής κοινωνίας) που χάνει γρήγορα (από ιστορική άποψη) όλα τα οφέλη της «μόνης υπερδύναμης» και νοιώθει την καυτή ανάσα ενός γρήγορου, ευκίνητου και αποτελεσματικού καπιταλιστικού κράτους XXXXL μεγέθους… Παρακμή λέγεται αυτό, και είναι αδυσώπητη.

Το σίγουρο είναι πως όσο καραγκιόζης κι αν είναι ο τωρινός αμερικάνος πρόεδρος, ο προστατευτισμός που εγκαινίασε πανηγυρικά δεν ήταν/είναι η εμμονή ενός τύπου που κελαηδάει νυχθημερόν. Οι κυρώσεις, τα εμπάργκο, οι δασμοί και η αποχώρηση από πολλές διεθνείς συμφωνίες (οικονομικές ή/και στρατιωτικές) έγιναν ο μονόλογος της άλλοτε ηγέτιδας δύναμης της «παγκοσμιοποίησης» την ίδια στιγμή που το Πεκίνο εμφανιζόταν, πια, σαν υπερ-παγκοσμιοποιητική δύναμη! Shit! που θα έλεγε και ο Fukuyama, αν είχε την έμπνευση να γράψει κανά καινούργιο βιβλίο για το «τέλος της ιστορίας»….

Μέσα σ’ αυτές τις σε εξέλιξη ανατροπές όχι απλά στις ισορροπίες του 20ου αιώνα αλλά και σε 3 ή 4 αιώνες δυτικής υπεροψίας (τεχνολογικής, ιδεολογικής, πολιτικής) ήταν που, πολύ πριν εμφανιστεί αυτός ο καταραμένος (;) covid-19, o επαναπροσιορισμός του ρόλου και της θέσης της μορφής – κράτος άρχισε να διατυπώνεται ανοικτά… Όχι πια (ή όχι μόνο) σαν σωτήρας εταιρειών «στρατηγικών» και «εθνικών πρωταθλητών» αλλά ακόμα και σαν συνιδιοκτήτης τους!

Έτσι, ακριβώς, έχουν τα πράγματα: το κινέζικο παράδειγμα, σαν μοντέλο καπιταλιστικής οργάνωσης, προκαλούσε φθόνο και ζήλεια πολύ πριν εμφανιστεί ο τσαχπίνης ιός. Θυμίζουμε ένα μικρό απόσπασμα απ’ αυτά που γράφαμε πριν ένα χρόνο και βάλε, στις 8 Φλεβάρη 2019, κάτω απ’ τον τίτλο ποιά παγκοσμιοποίηση είπατε (και το θυμίσαμε πρόσφατα, στις 19 Μάρτη – αλλά μέσα στην παράνοια των ημέρων χρειάζεται φρεσκάρισμα);

…Το γερμανικό δημόσιο είναι έτοιμο να αγοράσει μερίδιο σε βασικές βιομηχανίες της χώρας, ώστε να τις προστατέψει από ενδεχόμενη εξαγορά από ξένες εταιρείες, δήλωσε χθες ο υπουργός οικονομίας της γερμανίας Πέτερ Αλτμάιερ, παρουσιάζοντας τη νέα βιομηχανική πολιτική της χώρας.

Πρόκειται για σημαντική αλλαγή, την ώρα που ενισχύεται παγκοσμίως ο οικονομικός προστατευτισμός, ενώ η γερμανική οικονομία βρίσκεται σε φάση στασιμότητας. Η νέα στρατηγική είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία της ευημερίας της γερμανίας, είπε ο Αλτμάιερ και άφησε να εννοηθεί ότι θα ακολουθήσει η δημιουργία επενδυτικού ταμείου, ώστε να υποστηριχθούν σημαντικές εταιρείες, όπως οι αυτοκινητοβιομηχανίες, η Siemens, η Thyssen-Krupp και η Deutsche Bank…

Αυτή δεν ήταν «προσωπική άποψη». Ήταν και είναι η «εθνική βιομηχανική στρατηγική 2030» του γερμανικού κράτους. Κι όταν το γερμανικό κράτος έχει στρατηγική, την εννοεί:

… Η κρατική υποστηρίξη ενδέχεται να φτάσει μέχρι το σημείο να αναλάβει [σ.σ.: το κράτος] προσωρινά μερίδιο στις εταιρείες. Όχι για να τις εθνικοποιήσουμε και να τις διοίκησουμε μακροπρόθεσμα, αλλά για να αποτρέψουμε την πώληση βασικών τεχνολογιών και την φυγή τους από τη χώρα…

Ο επικίνδυνος «αγοραστής» των γερμανικών επιχειρηματικών διαμαντιών είναι, βέβαια, κινέζικες εταιρείες… Όσο για τους ιδιωτικούς καπιταλιστικούς τομείς που χρειάζονται το κράτος (τους) στη γερμανία; Ο κυρ Αλτμάιερ τους κατονόμασε: χάλυβα και αλουμινίου, χημικών, κατασκευής εργαλειομηχανών, ενέργειας, οπτικών, αυτοκινήτων, ιατρικού εξοπλισμού, πράσινων τεχνολογιών, άμυνας, αεροδιαστημικής, τρισδιάστατων εκτυπώσεων.

Εντελώς συμπτωματικά είναι οι κλάδοι αιχμής για τους οποίους φυσάει ένας πολύ δυνατός άνεμος απ’ την ανατολή…. Και καθόλου συμπτωματικά η τωρινή κεντρική πολιτική βιτρίνα του γερμανικού κράτους / κεφάλαιου δεν έχει καμμία σχέση ή ομοιότητα με το ψόφιο κουνάβι…