Ηθικά πλεονεκτήματα και εξουσία

Τετάρτη 28 Φλεβάρη. Το ότι η υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία του Levy Economics Institute of Bard College αναγκάζεται να εγκαταλείψει το φαιορόζ γκουβέρνο εξαιτίας 12 ψωροχιλιάρικων το χρόνο, είναι το ίδιο (για να καταλάβετε την τραγωδία) ως εάν ο κλόουν της φιλοσοφίας Zizek να αναγκαζόταν να πει “μην κάνετε τίποτα αφού δεν ξέρετε τι σας γίνεται” επειδή πάτησε μια πινέζα! Θέλουμε να πούμε: δεν είναι απώλεια μόνο για τον λαό και τον τόπο. Είναι συντριβή: οι άνθρωποι αυτοί ήθελαν να σώσουν την ευρώπη απ’ τον σίγουρο χαμό! Και το ελλαδιστάν δεν έχει τη γενναιοδωρία να πει: μωρέ μόνο δώδεκα; Εκατόν δώδεκα για πάρτη σας!

Ο κύριος Παπαδημητρίου δεν είναι Μάρδας. Η κυρία Αντωνοπούλου δεν είναι Ζγουρίδης. Είναι ντροπή τέτοιες συγκρίσεις! Πρόκειται για “μεταγραφές απ’ το εξωτερικό” – και όχι απ’ το κάτω ράφι… Εν τέλει το ελλαδιστάν, που εξανίσταται για 12 ψωροχιλιάρικα (νομιμότατα και από ηθική άποψη: ποιος έλληνας, μικροαστός ή μεσοαστός, δεν είναι πλεονέκτης;) θα έπρεπε να τύχει της ίδιας αντιμετώπισης με τον παναθηναϊκό, την εποχή που ο ιδιοκτήτης του καταγγελόταν σαν “καβούριας”: Τσίπρα πούλα!!!

Όμως δυστυχώς όχι. Ξαφνικά έπεσε επιδημία προτεσταντικής ηθικής!…

Στο μέρος που έχουν λατρευτεί ο Βγενόπουλος και ο Σώρρας, ο Κοσκωτάς, ο Κόκκαλης και ο Σαββίδης, στο μέρος που έχει γίνει σουξέ το “γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια” (…να παίρνω με τη σέσουλα να γράφω ραβασάκια…), δώδεκα χιλιάρικα στον χρόνο είναι “το σκουπιδάκι στο μάτι” στο γνωστό σκίτσο του Altan…

(Να και μια απόδειξη της αχαριστίας. Ένα νόθο παιδί του κυρίου Παπαδημητρίου – διασταύρωση του Levy Institute και των επεξεργασιών του για την σωτηρία του ελλαδιστάν μέσω “παράλληλου νομίσματος” και των προσωπικών φιλοδοξιώνν του – με δύο “ν” -, ο γίγας Γιάνης, πριν γίνει υπουργός, ίδαλμα και εξολοθρευτής, είχε φτιάξει μια “μετριοπαθή πρόταση για την σωτηρία της ευρωζώνης”. Ήταν το πόνημα ενός μέτριου οικονομολόγου και παντελώς άσχετου από πολιτική – πλην φιλόδοξου, στα όρια του “εγώ ειμί Κύριος ο Θεός σου – ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλήν εμού“.

Αν είχε στοιχίσει κι αυτός 6 χιλιάρικα το εξάμηνο της δόξας του όλα κι όλα, θα έπρεπε να έχουμε συνέχεια αναμένα καπνογόνα…)

Νομισματικοί βαλλιστικοί πύραυλοι

Πέμπτη 30 Νοέμβρη. Αν το χρήμα είναι το “γενικό ισοδύναμο” των συναλλαγών στις ανθρώπινες κοινωνίες τουλάχιστον τους τελευταίους αιώνες· κι αν λειτουργεί σαν “μέτρο της αξίας”, τότε το bitcoin (η ναυαρχίδα των «κρυπτονομισμάτων») είναι ένα υπερπυρηνικό όπλο: δεν καταστρέφει την αξία· θα καταστρέψει, για άλλη μια φορά αλλά με διαφορετικό τρόπο, τους πιστούς του θεωρήματος «το χρήμα γεννάει χρήμα» – τους εχθρούς της αξίας…

Είναι εύκολο να βρει κάποιος μια αξιοπρεπή ιστορία του χρήματος. Και εκεί θα ανακαλύψει, μάλλον με έκπληξη, πως οτιδήποτε θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του «γενικού ισοδύναμου», αρκεί να έχει μια κάποια σπανιότητα. Από βότσαλα μέχρι τσιγάρα (στις φυλακές)· από όσπρια (σίγουρα στην χαρτοπαιξία) μέχρι εργόχειρα…

Τα κρυπτονομίσματα κρατούν τον όρο της σπανιότητας στην κατασκευή τους· αλλά αυτός είναι ο μόνος κανόνας τους σε μια εποχή (διαρκής κρίση / αναδιάρθρωση στον 21ο αιώνα) που έχει μεγάλη προϊστορία στην κατασκευή και στη διαχείριση νομισμάτων. Το αποτέλεσμα; Μαφιόζοι και τζογαδόροι «παίζουν» με την ισοτιμία του bitcoin (καθώς δεν υπάρχει ένα μηχανισμός που να προσαρμόζει «προσφορά» και «ζήτηση» του «νομίσματος» σε λογικά όρια), όπως ακριβώς συμβαίνει στα χρηματιστήρια. Όπως συνέβαινε στα μέρη μας με τα «χαλυβδόφυλλα» και τον «τασόγλου – delongi»· θυμάστε εκείνες τις επικές εποχές που το χρήμα γεννούσε χρήμα και οι μετοχές ήταν χρυσάφι;

Φούσκα το bitcoin; Απάτη; Μην το πείτε! Να δούμε πως θα φυλαχτούν οι οπαδοί του καπιταλισμού του 21ου αιώνα απ’ τα «παιδιά» του…

(Τον περασμένο Γενάρη, του ’17, η ισοτιμία του bitcoin ήταν 1 προς 700 δολάρια ηπα. Τώρα είναι 1 προς 11.000 δολάρια. Όχι, δεν υποτιμήθηκε το δολάριο σχεδόν 16 φορές – 1570%!! Απλά κάποιοι θα κάνουν την αρπαχτή της ζωής τους· και πολύ περισσότεροι θα κλαίνε…)

Εμπόριο τρέλας, χοντρική λιανική

Παρασκευή 19 Μάη.Ιδιαίτερα μετά τη νίκη των Χριστιανοδημοκρατών τη προηγούμενη Κυριακή στις τοπικές γερμανικές εκλογές, μοιάζει περισσότερο δικαιολογημένη η αισιοδοξία του πρωθυπουργού, που όπως δήλωσε χθες, θα αναγκαστεί , λόγω των θετικών εξελίξεων, να φορέσει γραβάτα: με τη νίκη σχεδόν εξασφαλισμένη στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, Μέρκελ και Σόιμπλε μπορούν τώρα να κάνουν περισσότερες παραχωρήσεις για το χρέος, χωρίς το φόβο του πολιτικού κόστους…

Μάλιστα! Αυτή είναι η τελευταία εξυπνάδα των ροζ “think tank” – σκέτοι ντενεκέδες δηλαδή, άδειοι από οτιδήποτε θα άξιζε να ονομαστεί “thought”. Πρόκειται για τους ίδιους ακριβώς τύπους (μα ακριβώς τους ίδιους!) που το τελευταίο εξάμηνο έχουν υποστηρίξει διαδοχικά ότι α) αν «ανέβουν» οι φασίστες στην ολλανδία, στη γαλλία και στη γερμανία, τότε η Μέρκελ και ο Σόιμπλε θα στριμωχτούν και «θα κάνουν παραχωρήσεις στην Αθήνα» για τα χρέη της, και β) αν «βγει» ο σοσιαλδημοκράτης Σουλτς στις γερμανικές εκλογές του Σεπτέμβρη, αυτό θα σημαίνει “παραχωρήσεις στην Αθήνα”.

Είναι ψυχοπαθείς; Έτσι δείχνουν. Ό,τι και να γίνει στον πλανήτη δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε «παραχωρήσεις για το χρέος». Είτε το Α, είτε το –Α, είτε το Β, είτε το –Β, όλα ερμηνεύοναι (στα σοβαρά…) και εκτιμώνται μ’ αυτό σαν μέτρο: το ελληνικό χρέος και τις «παραχωρήσεις».

Πρόκειται για έκφραση του βαθιά ενσωματωμένου πολιτικού προσοδισμού σε διεθνή κλίμακα. Έχει ποτίσει ως το μεδούλι άρχοντες και αρχόμενους, έτσι ώστε δεν θέλουν και δεν μπορούν να ακούσουν εκείνο που τους έχουν πει, όχι μόνο απ’ το Βερολίνο αλλά απ’ την πλειοψηφία των κρατών μελών της ευρωζώνης: δεν πρόκειται να σας χαρίσουμε ούτε σέντσι, ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ (τσακιστείτε και) ξεκουμπιστείτε απ’ το club. (“Τουλάχιστον τότε θα μπορούμε να πούμε στους δικούς μας πληθυσμούς ότι μας στοίχισε κάτι παραπάνω αλλά σας ξεφορτωθήκαμε!…”)

Δεν είναι ο γερμανικός εκλογικός κύκλος που «εμποδίζει», τάχα, το να χαριστούν λεφτά στην Αθήνα. Αυτά που λέγονται σχετικά είναι για ηλίθιους (και υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι). Είναι τα σκληρά γεγονότα που το απαγορεύουν. Πρώτον, στις αρχές του 2012, έγινε η μεγαλύτερη διαγραφή δημόσιου χρέους ever στην καπιταλιστική ιστορία του πλανήτη, προς όφελος της Αθήνας: πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ… Ένα ποσό ιλιγγιώδες, και μάλιστα «εθελοντικά»: Μέρκελ και Ζαρκοζί έβαλαν το μαχαίρι στο λαιμό των ιδιωτών δανειστών, κάτι funds και κάτι τράπεζες, μια επιλογή που επίσης ήταν πρωτοφανής (αλλά και σκληρά αναγκαία) στην ιστορία της ευρωζώνης. Και δεύτερον, πολλά απ’ τα κράτη μέλη της ευρωζώνης δανείζονται (απ’ τις «αγορές») ακριβότερα απ’ ότι δανείζουν (μέσω esm) την Αθήνα. Πολύ απλά: χάνουν λεφτά μ’ αυτό το νταραβέρι.

Να χαρίσουν κι άλλα λεφτά λοιπόν; Γιατί; Επειδή το δντ λέει…; Σιγά! Δεν υπάρχει καμία περίπτωση «καθαρής» μείωσης αυτών που η Αθήνα χρωστάει στα ευρωπαϊκά κράτη. Η μόνη τέτοια περίπτωση, που είναι η «προσφορά» του γερμανικού κράτους και όχι του εσθονικού, του μαλτέζικου ή του πορτογαλικού, είναι: αν φύγετε απ’ την ευρωζώνη μπορούμε να σας χαρίσουμε (σαν γερμανία, και μόνο σαν τέτοια) καμιά 40αριά δις.

Ηθικό δίδαγμα; Ας μην αγοράσει γραβάτες ο εξοχότατος. Αν χρειαστεί, κάποιος θα τον δανείσει. Ας βάλει μπαντάνα στη τελική! Ή κελεμπία.

Όμως μπορεί και να μην χρειαστεί. Μπορεί να μην τον αναγκάσουν να κάνει τέτοια «παραχώρηση»…

(Το έχει σίγουρο ότι δεν τα έχουν πάρει στο κρανίο οι δανειστές που θέλει να χαρίσει 38 μύρια απ’ τα δημόσια έσοδα στο καινούργιο φιλαράκι του; Νόμιζει ότι οι καταραμένοι είναι ίδια φάση με το πόπολο που δεν πήρε χαμπάρι καν και καν τι πάει να πει «σας χαρίζω τα πρόστιμα για λαθρεμπόριο», όχι μόνο στο φιλαράκι του αλλά και σε κάθε άλλον μελλοντικά, που απλά θα αλλάξει ιδιοκτησία στο μαγαζί του αν πιαστεί με την γίδα στην πλάτη… λοιπόν αυτό νομίζει ο εξοχότατος;)

(φωτογραφία: Βγαί-νου-με μω-ρό μου βγαί-νου-με! Α-πο το τού-νελ!!!)