Tag: φασισμός

Ανοιχτομάτα μυωπία…

Δευτέρα 15 Οκτώβρη. Εδώ βρίσκεται η μαύρη γραμμή που συνδέει το «θάψιμο» της παλαιστινιακής αντίστασης με το «θάψιμο» των κάτεργων εξόντωσης προσφύγων / και μεταναστών εδώ ή εκεί: είναι η μικροαστική κουλτούρα της «επαρκούς ταυτότητας», ατομικής και μικρο-συλλογικής…. Η κουλτούρα του πρωτοκοσμικού εγωϊσμού, που έχει χίλιες μορφές, η μία πιο άθλια απ’ την άλλη. Η κουλτούρα που «δίνει κάτι για να πάρει κάτι» – κι αυτό μπορεί να το λέει από νταραβέρι μέχρι «πολιτική»…

Το δηλητηριώδες δώρο του νεοφιλελευθερισμού ήδη απ’ τα ‘80s…

Το σιχάθηκα από τότε (αν επιτρέπεται ένας πρώτος ενικός στην ασταμάτητη μηχανή).

Ο νεοφασισμός στις δόξες του

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Το να κατηγορεί κανείς το ισραηλινό κράτος ότι είναι ρατσιστικό είναι αντι-σημιτισμός (!!). Αυτό είναι το δόγμα που προσπαθεί να επιβάλει το ισραηλινό καθεστώς σε συνεργασία με τους ακροδεξιούς πρωτοκοσμικούς συνεργάτες του, κατά κύριο λόγο στις ηπα και στην αγγλία. Τα «ιερά κράτη», τα «κράτη υπεράνω κριτικής» για τον ιμπεριαλισμό, τον μιλιταρισμό και τον ρατσισμό τους, ενώνουν τις δυνάμεις τους στον 21ο αιώνα.

Η επιβολή αυτού του δόγματος τόσο στην αγγλία όσο και στις ηπα έχει ορισμένες επιτυχίες, κυρίως εκεί που υπάρχουν διοικήσεις, εξουσίες, με ακροδεξιά στελέχωση και προσανατολισμό. Η βασική μέθοδος είναι το λόμπινγκ, για τη νομοθέτηση του δόγματος, έτσι ώστε όσοι κάνουν κριτική στο ισραήλ να διώκονται επίσημα με βάση τις υπάρχουσες νομοθεσίες για «εγκλήματα σκέψης», «διασπορά μίσους», κλπ. Όπου δεν έχει γίνει τέτοια νομοθέτηση, οι υποστηρικτές του δόγματος χρησιμοποιούν άλλες μεθόδους: προβοκάτσιες, ψευδολογία, παραπληροφόρηση, κλπ. Όλα αυτά με πλούσια χρηματοδότηση…

Εννοείται πως αυτό το δόγμα έχει προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερες αντιδράσεις εναντίον τόσο του ρατσιστικού, απαρτχάιντ Τελ Αβίβ όσο και κατά των υποστηρικών του στον πρώτο κόσμο. Ωστόσο, όπως συμβαίνει με κάθε φασιστικό ρεύμα, το ισραηλινό κράτος δεν πολυνοιάζεται γι’ αυτές τις αντιδράσεις όταν κατοχυρώνει νομοθετικά την ευχέρεια να μπορεί να τις καταστείλει.

Είναι, λοιπόν, το ισραηλινό κράτος ρατσιστικό; Την άποψή μας την ξέρετε και θα συνεχίσετε να την μαθαίνετε τεκμηριωμένα. Όμως τώρα θα δώσουμε τον λόγο σ’ έναν ισραηλινό ιστορικό. Τον Ilan Pappe.

O Pappe (64 χρονών σήμερα), γεννημένος και μεγαλωμένος στη Haifa, ιστορικός και καθηγητής στο πανεπιστήμιο της γενέτειράς του μέχρι το 2008, ανήκει σε μια μικρή ομάδα ισραηλινών ιστορικών που ονομάστηκαν Νέοι Ιστορικοί. Αυτοί μελέτησαν έναν όγκο αγγλικών και ισραηλινών εγγράφων που ήταν απόρρητα ως την δεκαετία του 1980 αλλά ύστερα αποχαρακτηρίστηκαν (με βάση σχετικούς νόμους) – επίσημα κρατικά έγγραφα σχετικά με την δημιουργία του ισραηλινού κράτους. Μέσα απ’ αυτά τα ντοκουμέντα ο Pappe (και ως ένα βαθμό και οι υπόλοιποι) τόλμησαν να αμφισβητήσουν τεκμηριωμένα την επίσημη κρατική εθνικιστική ιδεολογία του Τελ Αβίβ και όλα τα ψέμματα και τις διαστρεβλώσεις που παράγει. Με βάση αυτά τα έγγραφα ο Ilan Pappe απέδειξε, για παράδειγμα, ότι το 1947, και προκειμένου να δημιουργηθεί το ισραηλινό κράτος, έγινε οργανωμένη / σχεδιασμένη απ’ τα πριν εθνοκάθαρση, σε βάρος 700.000 παλαιστινίων αυτοχθόνων… Έγινε έτσι αντι-εθνικιστής, και υποστηρικτής της λύσης του ενός ενιαίου δι-εθνικού κράτους, κοινού για εβραίους και άραβες…

Με τέτοιες καλά θεμελιωμένες απόψεις δεν μπορούσε να σταθεί στο ισραηλινό καθεστώς… Άρχισε να δέχεται απειλές δολοφονίας, μια εφημερίδα κυκλοφόρησε με την φωτογραφία του μέσα σ’ ένα στόχαστρο, ενώ το ισραηλινό κοινοβούλιο καταδίκασε τις απόψεις του (η “μόνη δημοκρατία στη μέση Ανατολή”, ε;). Μετά απ’ αυτά ο Pappe αναγκάστηκε να φύγει (το 2008) και έκτοτε ζει στην αγγλία, όπου δουλεύει σαν καθηγητής πανεπιστημίου.

Ιδού, λοιπόν, τι λέει ο Ilan Pappe (στα τέλη Μάρτη του 2017) στο διάρκειας 14 περίπου λεπτών βίντεο απ’ το αμερικανικό real news. (Σιγά σιγά ή γρήγορα θα απαγορευτούν κι αυτά. Οπότε όσο προλαβαίνουμε.)

Ελπίζουμε ότι τα αγγλικά σας θα σας επιτρέψουν να παρακολουθήσετε.

 

Απαγόρευση και overdose

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Η εντυπωσιακή επιστροφή της βίαιης λογοκρισίας (αυτό επιχειρεί το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς αλλά και το κυβερνοφασισταριό διεθνώς), αυτού του παλιού, «μοντέρνου» τρόπου ελέγχου των σκέψεων και των συνειδήσεων, ασφαλώς θα εντυπωσίαζε όσους (και δεν είναι ούτε λίγοι ούτε ασήμαντοι) είχαν εκτιμήσει ότι τα καπιταλιστικά καθεστώτα βρήκαν άλλους τρόπους, «μεταμοντέρνους», για να κάνουν την δουλειά τους, μετά την δεκαετία του 1970. Η ισραηλινή περίπτωση ωστόσο, ειδωμένη σαν αυτό που είναι, δηλαδή σαν η πρωτοκοσμική κυριαρχία σε φάση κρίσης / αναδιάρθρωσης, είναι διδακτική: δεν πρόκειται για απλή «επιτροφή στα παλιά». Αλλά για ένα συνδυασμό παλιών («μοντέρνων») και μεταγενέστερων («μεταμοντέρνων») τακτικών.

Η σκέτη απαγόρευση, η κλασσική λογοκρισία, ήταν αποτελεσματική στο βαθμό που υπήρχε μονοδιάστατος έλεγχος των «πληροφοριών». Έχανε την αποτελεσματικότητά της όμως όταν υπήρχαν εναλλακτικές δυνατότητες αντι-πληροφόρησης· συνήθως «εκτός νόμου», με όλους τους κινδύνους που σήμαινε κάτι τέτοιο.

Γι’ αυτό ακριβώς η κλασσική λογοκρισία δεν επανέρχεται πια μόνη της. Η βίαιη απαγόρευση απόψεων που μπορεί να απειλούν την όποια «αλήθεια» ή/και «ευστάθεια» των σύγχρονων καπιταλιστικών καθεστώτων εμφανίζεται μαζί με την εντατικοποίηση της παραπληροφόρησης, της οργανωμένης διασποράς φημών και ψεμμάτων· αυτό που έχει χαρακτηριστεί βομβαρδισμός. Για παράδειγμα οι «θεωρίες συνωμοσίας» που 99 φορές στις 100 δεν είναι καθόλου «αυθόρμητες» αλλά δουλειά συγκεκριμένων μηχανισμών (που ωστόσο δεν φαίνονται) ανήκουν στη δεύτερη μεθοδολογία χειραγώγησης.

Το σχέδιο ελέγχου για τον 21ο αιώνα δεν είναι σκέτη η απαγόρευση. Αλλά η συμπλήρωσή της με έναν εντατικό σχετικισμό (μέσω ψευδολογιών) ώστε να υπερκαλυφθεί , να βραχυκυκλωθεί η πιθανότητα να υπάρχουν ακόμα ζωντανές (έστω και υπόγειες) δυνατότητες αυθεντικής αντιπληροφόρησης, εδώ ή εκεί. Κι αυτή είναι η περίπτωση της χρήσης του όρου «αντισημιτισμός» απ’ το ισραηλινό καθεστώς και τους συμμάχους του, εναντίον όσων τους κάνουν θεωρητική και πρακτική κριτική για τα εγκλήματά τους. Πολύ περισσότερο απ’ το να «πείσει», η σχεδιασμένα παρανοϊκή εκστρατεία αυτού του είδους επιδιώκει να σχετικοποιήσει το τι είναι τι, απονευρώνοντας έτσι («ξενερώνοντας» στην αργκώ) οποιονδήποτε αντιπαλεύει την κρατική / καπιταλιστική βία. Στην παλαιστίνη ή οπουδήποτε αλλού.

Έχει γι’ αυτό σημασία να προσέξετε αυτά που λέει ο Pappe για το θέμα «μετανάστες» και μάλιστα «μουσουλμάνοι μετανάστες»…

«Αντισημιτισμός» είπατε;

Δευτέρα 13 Αυγούστου. Αν οποιοσδήποτε στον κόσμο κατηγορήσει το ρατσιστικό, μιλιταριστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτά που κάνει, είναι (σύμφωνα με τις οδηγίες των υπηρεσιών του και τις εκδουλεύσεις των κατά τόπους συνεργατών αυτών των υπηρεσιών) «αντισημίτης». Η καραμέλα αυτή κοντεύει να λιώσει (γι’ αυτό και όπου μπορεί δίνει τα ρέστα της), υπάρχουν όμως και χειρότερα! Φαίνεται ότι αυτός ο δήθεν «αντισημιτισμός» απλώνεται ήδη και μέσα στην ισραηλινή επικράτεια, και μάλιστα όχι μόνο απ’ την μεριά των αράβων / παλαιστινίων β διαλογής υπηκόων του καθεστώτος.

Η πάνω φωτογραφία είναι από μεγάλη διαδήλωση που έγινε στο Τελ Αβίβ το περασμένο Σάββατο, ενάντια στον καινούργιο «Βασικό Νόμο» (γράφαμε την περασμένη Πέμπτη). Στην αρκετών χιλιάδων ανθρώπων διαδήλωση συμμετείχαν όχι μόνο άραβες / παλαιστίνιοι αλλά και μεγάλο μέρος της κοινωνικής αριστέρας στο ισραήλ, που βλέπει ότι η φασιστοποίηση του καθεστώτος δεν είναι πια ένα ενδεχόμενο αλλά πραγματικότητα.

Αυτή ήταν η δεύτερη διαδήλωση. Πριν μια βδομάδα είχαν διαδηλώσει εναντίον του νόμου χιλιάδες δρούζοι (μια φράξια του σιιτισμού) που θεωρούνται γενικά «νομοταγείς πολίτες» (κάτω φωτογραφία).

Ποια ήταν η απάντηση του κανονικά-θα-έπρεπε-να-είναι-σε-μπουντρούμι (αλλά και φίλος του ελληνικού κράτους / παρακράτους) Netanyahu σ’ αυτές τις διαδηλώσεις; Η εξής: είναι η καλύτερη απόδειξη για το πόσο αναγκαίος είναι για το κράτος αυτός ο νόμος. Με άλλα λόγια: όλοι εσείς είστε ο εσωτερικός εχθρός…

Το εγκληματικό καθεστώς και οι ελεεινοί του συνήγοροι θα καταρρεύσουν, αργά ή γρήγορα. Μόνο που θα χύσουν πολύ αίμα μέχρι εκείνη την στιγμή…

(Όλο και πιο δυνατά, οι πολλές χιλιάδες των εβραίων, είτε εντός είτε εκτός ισραήλ, που είναι αντίθετοι με το κρατικό απαρτχάιντ, μιλούν για τον αληθινό, επίσημο και mainstream αντισημιτισμό: το πως τους αντιμετωπίζει το ισραηλινό κράτος…)

Τα καθάρματα έχουν να λένε

Πέμπτη 17 Μάη. Αν νομίζετε ότι ο ισραηλινός στρατός γάζωσε παλαιστίνιους διαδηλωτές πριν 3 ημέρες, αν νομίζετε ότι ο ισραηλινός στρατός είναι κατοχικός στην παλαιστίνη, αν νομίζετε ότι ο ισραηλινός στρατός και το κράτος του Τελ Αβίβ καταστρέφουν συστηματικά εδώ και δεκαετίες την καθημερινή ζωή των παλαιστινίων, αν νομίζετε ότι ο αγώνας κατά του απαρχάιντ δεν τέλειωσε στη νότια αφρική, αν νομίζετε ότι η λωρίδα της Γάζας είναι η μεγαλύτερη φυλακή / κάτεργο (σε μέγεθος και σε διάρκεια) στον πλανήτη, αν… αν… αν… κάνετε λάθος… Τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύει!!! Αντίθετα, εκείνο που έγινε στις 14 Μάη, ήταν η μαζική αυτοκτονία μελών και οπαδών της Χαμάς!!! Ναι!!! Και ξέρετε γιατί αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν μαζικά τόσες χιλιάδες (αιχμάλωτοι) παλαιστίνιοι; Επειδή (λέει…) αυτό συμβαίνει συχνά σε «φυλές και πολιτισμούς που καταλαβαίνουν ότι έχει έρθει το τέλος τους», κι ότι ξεπερνιούνται… Οπότε αποφασίζουν να δώσουν στους εαυτούς τους ένα τέλος τελετουργικό…

Αυτά τα λέει ένας αμερικάνος φασίστας ανοικτά… Θα ήταν εύκολο να τον αγνοήσουμε, αλλά άθελά του είναι μια σημαδούρα του πόσο μακρυά μπορεί να πάει αυτό που υποτίθεται «ηττήθηκε» στον β παγκόσμιο πόλεμο (καμμία σχέση: αφομοιώθηκε και έγινε καπιταλιστική σταθερά!), δηλαδή ο φασισμός και οι οπαδοί του. Είναι μια «παραλλαγή» του επιχειρήματος που χρησιμοποιούν τακτικά οι βιαστές: «μα κι εκείνη τα ήθελε» ή «με προκάλεσε»…

Πρόκειται για διαστροφή; Ναι, αλλά δεν είναι εξαίρεση. Παρόμοιου τύπου διαστροφές (της σκέψης αλλά και της ηθικής) μπορεί να συναντήσει κανείς οπουδήποτε και, σχεδόν για οτιδήποτε. Π.χ.: το να κατηγορεί κανείς το ισραηλινό κράτος σαν φασιστικό, μιλιταριστικό, ρατσιστικό, απαρτχάιντ, είναι …. «αντισημιτισμός»!!!… (παρ’ όλο που όλο και περισσότεροι εβραίοι παγκόσμια στρέφονται εναντίον του: πιθανόν κι αυτοί / αυτές να ετοιμάζονται να αυτοκτονήσουν τελετουργικά, αφού «δεν αξίζει η ζωή χωρίς την ισραηλινή κρατική φασιστική μπότα»…) Πρόκειται για διαστροφή που βρίσκει «περιθώριο» να ακουστεί (και, γιατί όχι; οπαδούς και υποστηρικτές) επειδή είναι μια διαστροφή εκ του ασφαλούς, μια καλά προστατευμένη πρωτοκοσμική διαστροφή: δεν κινδυνεύουν «να αυτοκτονήσουν τελετουργικά» οι οπαδοί της, επειδή είναι καλά προφυλαγμένοι απ’ τα σφαγεία των πολέμων που κάνουν…

Όμως να από που προέρχεται αυτή η «σοφία», να ποια είναι η ανομολόγητη καταγωγή της: τι θέλουν και απεργούν (στα σοβαρά) αυτοί οι εργάτες; Δεν ξέρουν ότι θα χάσουν τα μεροκάματά τους και θα φτωχύνουν; Δεν ξέρουν ότι θα συλληφθούν και θα φυλακιστούν; Δεν ξέρουν ότι θα πυροβοληθούν απ’ τις κάνες του νόμου και της τάξης; Δεν ξέρουν ότι θα απολυθούν, να μείνουν άνεργοι / ες, και ότι σίγουρα θα ηττηθούν; Άρα; Άρα τί είναι η απεργία τους αν όχι μια πράξη συλλογικής αυτοχειρίας; That’s it!!!

Η «σοφία» για την «μαζική αυτοκτονία των παλαιστίνιων» διατρέχει από άκρη σε άκρη την νεκροφιλία του κεφάλαιου: οτιδήποτε εναντιώνονται σε κάθε έκφρασή του («οικονομική», «γεωπολιτική», “αισθητική”, κλπ) είναι κάλεσμα στον θάνατο (λέει αυτή η σοφία…) επειδή μόνο το κεφάλαιο και το κράτος είναι η «ζωή»!!! Ή, διατυπωμένο κάπως διαφορετικά, η «ζωή» μια μονάχα αξία έχει: σαν ενεργούμενο, σαν υποχείριο, σαν εξάρτημα κάθε θανατερής κατοχής της! Από κάποιον στρατό ή, εναλλακτικά (αυτό που λέγεται «ειρήνη»), απ’ την παναστρατιά του εμπορεύματος. Πράγματι: αν το κεφάλαιο σαν σχέση εκμετάλλευσης και θανάτου είχε φωνή, τι διαφορετικό θα έλεγε απ’ το Εγώ ειμί ο Κύριος και Θεός σου, ουκ έσονται νοήματα ζωής έτερα πλην εμού;

Ω τι ωραία που θα φιλοσοφούσαν όλα αυτά τα καθάρματα πέντε λεπτά πριν πέρασει το λαιμό τους η αγχόνη!!!

(φωτογραφίες στη μέση και κάτω: Σαν φιλάνθρωπος ο ισραηλινός στρατός βοηθάει την μαζική αυτοκτονία των παλαιστίνιων. Πάνω drones ρίχνουν δακρυγόνα…. Κάτω οι ελεύθεροι σκοπευτές σημαδεύουν αραχτοί…. Προσέξτε το οπλοπολυβόλο στα αριστέρα: “παροχή υπηρεσιών ευθανασίας” το λένε το ισραήλ και οι φίλοι του… )

Ο καψοκαλύβης στον Δ του Κενταύρου

Παρασκευή 27 Απρίλη. Το ελλαδιστάν, μακριά απ’ όλα αυτά τα ασήμαντα (;;; όχι το βαθύ κράτος, σίγουρα!) ετοιμάζεται να εκτοξευτεί στο διάστημα, όπου είναι και η φυσική του θέση. Ο καινούργιος πρόεδρος του «ελληνικού διαστημικού οργανισμού» είναι αυτός ακριβώς που ταιριάζει να αντιπροσωπεύει αυτήν την ανάδελφη χώρα στο παγωμένο απέραντο άγνωστο. Η ερώτηση «μα που τους βρίσκουν;» είναι λαθεμένη. Υπάρχουν παντού στα μέρη μας, είναι πολλοί, κι έχουν όλοι την ευλογία του μεγάλου αφεντικού (ένα είναι!)

Ο διάδοχος αυτού του μηνπουμετίποτα Κριμιζή έχει όλες τις προδιαγραφές να αφήσει εποχή. Και στο διάστημα – φυσικά. Είναι θρήσκος, είναι φασιστάκος, τι άλλο χρειάζεται το σύμπαν για να μάθει όλη την αλήθεια για το ελλαδιστάν;

Να σας πούμε τι χρειάζεται: τον κύριο 600 δις Σώρρα! Αυτόν χρειάζεται!! Κι αν υπάρχει θεός (που κατά τον νέο διευθυντή του ε.δ.ο. υπάρχει και παραϋπάρχει…) θα πρέπει να φροντίσει ο Αρτέμης να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της χώρας. Για πάντα – for ever.

Όσο για τον αντ’ αυτού; Ας γίνει υπασπιστής του Σώρρα. Τα ταλέντα τα έχει.

(Αυτός ο «άγιος της τεχνολογίας» που ανακάλυψε και προσκυνάει ο κύριος Χριστόδουλος (άλλος ένας δούλος…) Πρωτοπαππάς, ο καινούργιος πρόεδρας, που έχει το προσωνύμιο «καυσοκαλιβίτης», τι δουλειά έκανε πριν αγιάσει; Έκαιγε καλύβες; Ήταν υποτακτικός, μπράβος κανενός φεουδάρχη;

Και τι φάση έπαιζε με τις δέκα καλόγριες που «είχε μαζί τους πολύ κέφι», και δεν τις άφηνε να φύγουν απ’ το τσαρδί του, κι ύστερα έκανε για πάρτη τους συστολή του χρόνου για να μην φάνε ποινή που καθυστέρησαν να γυρίσουν στο μοναστήρι τους, κι έπαθε την πλακάρα του ο κυρ πρόεδρας όταν διάβασε για το νταραβέρι μετά το κέφι με τις καλόγριες, επειδή δείχνει την δύναμη της ορθοδοξίας να συστέλει τον χώρο και τον χρόνο… τι φάση ήταν; Με ναρκωτικά ή χωρίς;

Αυτές οι γαργαλιστικές λεπτομέρειες δεν πρέπει να κρύβονται απ’ το φιλοθεάμον κοινό…)

(φωτογραφία: Αυτή είναι η άποψη του νέου πρόεδρα του ελληνικού διαστημικού οργανισμού για ένα μικρό μόνο μέρος του πλανήτη γη. Αποτελεί εγγύηση ότι ακόμα κι αν τολμήσουν τίποτα εξωγήινοι να πλησιάσουν – τον κυρ πρόεδρα – θα τους βάλει στη θέση τους. Τις κουφάλες…)

Πριν απ’ όλα σεβασμός…

Παρασκευή 16 Μάρτη. Σεβασμός στις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, αλλοίμονο…  Το ότι ένας αρχιφασίστας αρχιτράγος “καθάρισε” δικαστικά τον διανοητικό, συναισθηματικό και ηθικό ομοεγκληματικό βόθρο του, έχει πολιτικό νόημα. Για την ακρίβεια θα το είχε (για τους καθεστωτικούς) αν ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας ήταν Μονάχου και πέριξ – και δικαζόταν στην γερμανία: νάτοι, νάτοι οι γερμανοί ναζί θα έλεγε με μια φωνή η εθνική δημαγωγία.

Είναι, λοιπόν, τα ελληνικά δικαστήρια αστικά με την ιστορική έννοια της λέξης; Ή δικάζουν με βάση τους συσχετισμούς (όταν δεν παίρνουν εντολές ή δεν χρηματίζονται), ε; Από χτες, επίσημα, χάρη στον δούλο του θεού και στο μονομελές πλημμελειοδικείο του Αιγίου (της ενορίας του δούλου..), δεν υπάρχει “αντιρατσιστικός νόμος” – παρά σαν κορνίζα. Φυσικά μπορεί να γίνει έφεση· αλλά τι περιμένει κανείς; Να πάει ο Αμβρόσιος (όνομα, ε;) φυλακή; Εδώ δεν πήγε ο Μπέος…

Όμως δεν είναι κάτι καινούργιο· και θα ήταν δειλία εκ μέρους οποιουδήτοτε να παριστάνει τον ξαφνιασμένο. Στη δεκαετία του ’90 τα ίδια δικαστήρια αθώωναν τον έναν μετά τον άλλο τους μικροαστούς της ελληνικής επαρχίας που εκτελούσαν εν ψυχρώ μετανάστες (απ’ την αλβανία), την μία “επειδή φοβήθηκα”, την άλλη “επειδή πήγαν να μου κλέψουν ένα καρπούζι”, την τρίτη “επειδή κοιμόταν κρυφά στον στάβλο μου”. Ο αριθμός των δολοφονιών μεταναστών που αθωώθηκαν δικαστικά είναι διψήφιος· και πάντα υπό τα χειροκροτήματα των ντόπιων.

Το πολιτικό νόημα της επιβράβευσης, λοιπόν, του αρχιφασίστα τραγοκαθάρματος (και μπίζνεσμαν, μην ξεχνιόμαστε…) είναι ότι θυμίζει εκείνο που τόσοι πολλοί προσπαθούν να ξεχάσουμε: το ελληνικό σύμπλεγμα μικροαστισμού / κεφάλαιου / κράτους / οργανωμένου εγκλήματος ΔΕΝ παίρνει αλλαγή!

Η μόνη αλλαγή του είναι η καταστροφή του. Όσοι για την δική μας καταστροφή; Αυτή συμβαίνει ήδη καθημερινά, και λέγεται “μιθριδατισμός”…

(φωτογραφία: η συμμορία με τα μαύρα σε “προ-συλλαλητήριο” – όπως λέμε “προ-συγκέντρωση” – στο Αίγιο, στις 18 του περασμένου Γενάρη…)

… και οι κουραδότρυπες του μυαλού του…

Σάββατο 13 Γενάρη. Άλμα γοητείας απ’ το ψόφιο κουνάβι και το κράτος του. … Γιατί αφήνουμε όλους αυτούς από χώρες κουραδότρυπες να έρχονται εδώ; αναρωτήθηκε κουβεντιάζοντας με βουλευτές στο άσπρο σπίτι. Εννοούσε το ελ σαλβαντόρ, την αϊτή και όλη την αφρική – την οποία γεμίζει με τον στρατό του, για να την “καθαρίσει”…

Μεγάλη γλώσσα: κάνει ό,τι μπορεί ώστε ο επόμενος στην καρέκλα του, που θα σκέφτεται τα ίδια αλλά θα προσέχει σε ποιους τα λέει, να περνάει για “κύριος”…

(φωτογραφία: Όχι φίλε, εσύ δεν είσαι shithole! Στην αρχή νόμιζα ότι είσαι ένας διαβολικός αριστερός, αλλά τώρα που σε γνώρισα σε βρίσκω καλούλη…)

Ένοπλος «ανθρωπισμός»

Τρίτη 26 Δεκέμβρη. Ο φασιστογιάπης πρωθ. της αυστρίας έχει τα απαραίτητα προσόντα. Αν είχε γεννηθεί πριν έναν αιώνα ξέρουμε που θα είχε διαπρέψει… Τώρα θέλει να «υποστηρίξει στρατιωτικά η ε.ε. τους πρόσφυγες». Δημιουργώντας στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσα στις χώρες τους. Να νοιώθουν ασφαλείς στη σκιά των πρωτοκοσμικών όπλων.

Οι άλλοι αυστριακοί καταλαβαίνουν τι λέει η πολιτική βιτρίνα;

Θα προτιμούσαν να το έχουν φάει…

Πέμπτη 24 Αυγούστου. Μικρό κουΐζ: πού θα περιμένατε να διαβάσετε τα πιο κάτω;

Το μίσος που χωρίζει τις ιδεολογίες της Άκρας Δεξιάς και της Άκρας Αριστεράς δεν είναι μίσος πολιτικό, ούτε ταξικό. Είναι μίσος θρησκευτικό. Προκύπτει μάλιστα περισσότερο από τις ομοιότητες και λιγότερο από τις διαφορές τους. Οι ιδεολογίες τους στην πραγματικότητα είναι “κοσμικές” θρησκείες. Οι παλιές θρησκείες είχαν στο κέντρο τους τον Θεό, οι νέες θρησκείες του φασισμού και του σταλινικού κομμουνισμού είχαν στο κέντρο τους το κράτος.

… Η άκρα δεξιά ιδεολογία πιστεύει ακράδαντα στο μεγάλο και δυνατό κράτος, και ιδιαίτερα στο εθνικό κράτος. Το εθνικό κράτος πάει αγκαζέ βέβαια με το εθνικό νόμισμα, την εθνική οικονομία και την… αυτάρκεια, τον εθνικό στρατό, τα εθνικά σύνορα και τον αμόλυντο εθνικό πολιτισμό.

… Η άκρα Αριστερά υποκαθιστά τον Θεό στην ιδεολογία της με το κράτος που θα εφαρμόσει την κοινωνική (ταξική) δικαιοσύνη… Αυτή η παιδαριώδης ταξική δικαιοσύνη ναυάγησε στα ρηχά και το μόνο που κατόρθωσε ήταν να δημιουργήσει νέες ανίκανες κυρίαρχες τάσεις, την κρατική και την κομματική νομενκλατούρα που λεηλατούσε τον πλούτο που παρήγαγε ο λαός και οι εργαζόμενες τάξεις. Έτσι οδήγησαν τη Σοβιετική Ένωση στη διάλυση, ενώ πρόσθεσαν στα εκατομμύρια θύματα του ναζισμού και του ιμπεριαλισμού και τα εκατομμύρια θύματα του σταλινισμού.

… Το μίσος για τη δημοκρατία, εξάλλου, είναι το πεδίο όπου συγκλίνουν πρακτικά και οι δύο ακραίες ιδεολογίες, αλλά και το σημείο που προκαλεί την αβυσσαλέα έχθρα μεταξύ τους. Η κάθε ακραία ιδεολογία επιδιώκει την καταστροφή της δημοκρατίας για λογαριασμό της, για να επιβάλει το δικό της καθεστώς: το φασιστικό ή σοβιετικό κράτος. Επειδή ήταν τόσο όμοια μεταξύ τους στη μεταχείριση των λαών, γι’ αυτό είχαν τόσο αβυσσαλέο μίσος μεταξύ τους. Ήθελαν τις εργαζόμενες τάξεις να τις μετατρέψουν σε υπηκόους του δικού τους κράτους! Η κατάργηση της δημοκρατίας ήταν το μέσον για τη δημιουργία του σοβιετικού ή του φασιστικού κράτους…

Που θα το διαβάζατε αυτό; Πιθανότατα στην πρόσκληση για το διάσημο πια (τόση διαφήμιση στην ελλάδα μόνο ηλίθιοι θα την έκαναν!) “συνέδριο” που έκανε χτες η εσθονική προεδρία της ε.ε…

Αμ δε!!! Πρόκειται για αποσπάσματα άρθρου που δημοσιεύτηκε στην κομματική εφημερίδα του συ.ριζ.α., και νυν κυβερνητική, “αυγή”. Πολύ πρόσφατα. Μόλις πριν 1,5 μήνα. Στις 15 του περασμένου Ιούλη. Υπό τον τίτλο “οι ακραίες ιδεολογίες ονειρεύονται μεγάλο, όχι ανεπτυγμένο κράτος”.

Θα πουν κάποιοι: ντάξει, αλλά ήταν ενυπόγραφο άρθρο, “γνώμης”. Σωστά. Από πρώην “σύντροφο” και πρώην αρχισυντάκτη της αυγής, του “κλίματος δημ.αρ.” πια (γι’ αυτό και έχει “πνιγεί” διακομματικά…). Σωστά. Άρα δεν εκφράζει ούτε την εφημερίδα της κυβέρνησης ούτε την ροζ πλευρά της. Μμμμ… αυτό δεν το ξέρουμε.

Όμως ακόμα και στην καλύτερη των περιπτώσεων, η δημοσίευση τέτοιων απόψεων στην “αυγή” σημαίνει αυτό: ότι βρίσκονται μέσα στο “όριο ιδεολογικής και πολιτικής ανοχής” του ροζ κόμματος. Οπότε τις δημοσιεύει επειδή “τις κουβεντιάζει”. (Αν τις υπογράφουν και οι δεξιοί; Και με τα δύο χέρια!)

Τότε γιατί (παριστάνουν ότι) τρώγονται;

Ίσως γι’ αυτό: πριν 5 σχεδόν χρόνια, ο ψεκασμένος επικεφαλής του ακροδεξιού κυβερνητικού συνεταίρου, είχε αποκαλυφθεί. Συνεντευξιαζόμενος στο (φιλοσυριζιακό τότε) unfollow (τ. 10, Οκτώβρης του 2012) το είχε πει έξω απ’ τα δόντια: είμαστε όλοι κομμουνιστές!

Καταλαβαίνετε τώρα: όταν ένας πυλώνας του ελληνικού κράτους / βαθέος κράτους (υπ.αμ., μην το ξεχνάτε) είναι «ακροδεξιός» plus «κομμουνιστής» το ποια πλευρά του είναι (από ιστορική άποψη) «εγκληματική» και ποια όχι, μπορεί να προκαλέσει καυγάδες.

Δεν είναι τόσο απλό…