Tag: δημόσια τάξη

Ελληνική φιλοξενία

Τρίτη 15 Αυγούστου. Ένα σύντομο video, τραβηγμένο από πρόσφυγα, που δημοσιοποίησε η «εφημερίδα των συντακτών»

αποδεικνύει αυτό που είναι γνωστό εδώ και χρόνια, μέσα από διηγήσεις προσφύγων / μεταναστών αλλά και μαρτυρίες διάφορων διεθνών μ.κ.ο.: την τακτική διάφορων φασιστών του λιμενικού (είτε με την κάλυψη είτε με εντολές του αρχηγείου τους) να προσπαθούν να βουλιάξουν βάρκες φορτωμένες με ανθρώπους, σηκώνοντας δίπλα τους κύματα με τα ταχύπλοα της «υπηρεσίας». Το περιπολικό που φαίνεται στο video είναι μεσαίου μεγέθους. Υπάρχουν και μεγαλύτερα, και μπορεί να φανταστεί εύκολα ο καθένας τι έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια.

Πρόκειται για επίσημα και διεθνώς ορισμένο έγκλημα, είτε πετυχαίνουν τον σκοπό τους (να πνίξουν κόσμο) είτε όχι. Το να προκαλείται εσκεμμένα κίνδυνος για την ζωή ανθρώπων που βρίσκονται στη θάλασσα ισοδυναμεί, με βάση τη διεθνή ναυτική νομοθεσία, με απόπειρα δολοφονίας ανθρώπων που είναι σε αδυναμία. Εν προκειμένω μαζική απόπειρα, σε βάρος ενηλίκων και ανηλίκων, ανδρών και γυναικών.

Αυτά συνέβαιναν επί των ημερών της γαλαζοπράσινης διοίκησης, συμβαίνουν και απ’ την φαιορόζ. Εθνική γραμμή, σκληρή και αδιάλλακτη – και εδώ.

Shoot…

Τετάρτη 5 Ιούλη. Εκτός αν κάνουμε λάθος τραγικό: οι 16 σφαίρες στο «ύποπτο» (και τουρκικό) πλοίο ήταν ένα πρώτο παράδειγμα! Με «εθνική» επένδυση, ώστε να γίνει εύπεπτο. Σιγά σιγά να συνηθίζουμε στην ιδέα ότι οι «ύποπτοι» που δεν σηκώνουν τα χέρια θα πυροβολούνται. Όχι μόνο (ή τόσο) στη θάλασσα, αλλά και στην ξηρά. Κυρίως στην ξηρά. «Έγινε ανώνυμη τηλεφωνική καταγγελία» ότι το τάδε αμάξι, το τάδε δίκυκλο, η τάδε τσάντα πλάτης «μετέφερε ναρκωτικά». Του είπαμε να σταματήσει, δεν, γαζώσαμε (με προειδοποιητικές βολές), ε, καθαρίσαμε…

Τραβηγμένο ίσως. Αλλά πάλι, σ’ αυτούς τους ζοφερούς καιρούς, ποιος ξέρει;

Δημόσια τάξη 2

Πέμπτη 29 Ιούνη. Η (ας την πούμε) αντιπαράθεση ανάμεσα στους συνδικαλιστές της αστυνομίας και την πολιτική τους ηγεσία, σε σχέση με την ελευθερία του συνέρχεσθαι (και στην πλατεία Εξαρχείων) θα άφηνε σπουδαία περιθώρια δράσης, αν υπήρχε το απαραίτητο χιούμορ.

Πως θα φαινόταν, άραγε, μια τέτοια αστυνομική εκδήλωση στο κέντρο της πλατείας περιφρουρούμενη αυστηρά και αποτελεσματικά από αναρχικούς; Περιφρουρούμενη, σα να λέμε, απέναντι σε πιθανές προβοκάτσιες (της υπόλοιπης) αστυνομίας, σε βάρος μιας ειρηνικής συγκέντρωσης – πως θα φαινόταν αυτό;

Σουρεαλιστικό, οπωσδήποτε!!! Επειδή, πάντως, δεν θα ήταν το μοναδικό στους μετα-μοντέρνους υπερ-θεαματικούς καιρούς μας, η αναβίωση ενός συνθήματος που φωνάζαμε ειρωνικά στα ‘80s στις διαδηλώσεις του “χώρου”, θα γινόταν viral:

Αστυνομικός / συνδικαλισμός / θα είναι η απάντηση / από δω και μπρος!

(Η «απάντηση» στην καταστολή, ωωω!!!: τότε απαγορευόταν ακόμα ο συνδικαλισμός στα σώματα ασφαλείας, συνεπώς τα όργανα που ζητούσαν τη νομιμοποίησή του ήταν «αγωνιστές»… Ωωωω!).