Tag: covid19

Τρίτη 26 Μάη. Πώς γίνεται αντιληπτή η (πρόσφατη) υγιεινιστική ανεργία; Η πιο εύκολη και διαδεδομένη απάντηση είναι: σαν αναπόφευκτη παράπλευρη συνέπεια της «προστασίας της δημόσιας υγείας» (μέσω γενικής απαγόρευσης κυκλοφορίας και ζωής). Αν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις χρεωκοπούσαν (ή δήλωναν σοβαρά οικονομικά προβλήματα) λόγω κάποιας «οικονομικής κρίσης» του είδους εκείνης που εμφανίστηκε διεθνώς απ’ το 2008 – 2009 και μετά, τότε η ανεργία θα θεωρούνταν η «αναπόφευκτη» συνέπεια της δυσπραγίας των αφεντικών… Τώρα, και πάλι, η δυσπραγία αυτή ξαναφωτίστηκε σαν το κύριο γεγονός. Με την σημαντική διαφορά ότι ήταν η μορφή – κράτος ο γενναίος πρωταγωνιστής που, προκειμένου να προστατέψει την υγεία – του – λαού, αναγκάστηκε να «κλείσει» ένα μεγάλο μέρος των καπιταλιστικών δραστηριοτήτων…

Είναι πολλοί που κοιτώντας τα μαγαζιά εντυπωσιάστηκαν απ’ αυτήν την κρατική γενναιότητα! Εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ ώστε θεώρησαν πως το «lockdown» σαν τέτοιο ήταν υπερ-επαρκής απόδειξη της δραματικότητας των περιστάσεων… και ότι (αφού δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι η μορφή – κράτος στρέφεται κατά των αφεντικών!) θα έπρεπε να γίνει αποδεκτή όλη η ρητορική περί επικινδυνότητας, φονικότητας, «έκτακτης ανάγκης» κλπ. Το ότι όλη αυτή η διαχείριση θα μπορούσε να στρέφεται κυρίως εναντίον της εργασίας (εναντίον της σύγχρονης εργατικής τάξης) θεωρήθηκε, περίπου, «συνωμοσιολογία»… Δεν πέρασε απ’ το μυαλό κανενός φίλου των εργατών… (Τόσο έξυπνα, τόσο καλά…)

Κι όμως: υπάρχει ένα τουλάχιστον γεγονός «δημιουργικής καταστροφής» που θα έπρεπε να διαφωτίσει για την πραγματικότητα· πολύ περισσότερο που οι πολιτικές βιτρίνες διάφορων κρατών χρησιμοποίησαν και τώρα την χαρακτηριστική λέξη από «π»: πόλεμος! Ο πόλεμος (ας πούμε: ο «κλασσικός» πόλεμος) έχει το ίδιο καταστροφικά αποτελέσματα και για το κεφάλαιο και για την εργασία (και την εργατική ζωή); Ο πόλεμος (ο «κλασσικός» τέτοιος) στρέφεται το ίδιο εναντίον του κεφάλαιου και εναντίον της εργασίας (και της εργατικής ζωής); Η γενική δυστυχία που προκαλεί ο πόλεμος στα πληβειακά κοινωνικά στρώματα είναι «παράπλευρη συνέπεια» αγνότερων, ηθικά ανώτερων, καθολικά αποδεκτών σκοπών; Κι αν όλα τα προηγούμενα είναι σωστά και ισχύουν τότε μήπως η εργατική αντι-πολεμική στάση και δράση είναι απλά “ανεύθυνη”, “αντικοινωνική” και τελικά «συνωμοσιολογική»; (Κάπως έτσι θα πρέπει να είναι … “Αν”…)

Ξέρουμε δυστυχώς ότι αυτή η στοιχειώδης κριτική συσχέτιση ανάμεσα σε πόλεμο και πόλεμο δεν έγινε… Αν είχε γίνει, τότε η ιστορική εργατική άρνηση «δεν θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια σας» θα είχε εξελιχθεί σε «δεν θα γίνουμε κρέας για την αναδιάρθρωσή σας». Θα είχε δημιουργηθεί, δηλαδή, μια σταθερή (και ταξικά πολωτική!) βάση για να αντιμετωπιστεί όχι μόνο η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία αλλά (κυρίως) οι συνέπειές της στην σύγχρονη εργατική τάξη σα σύνολο. Οι άμεσες συνέπειες· οι μεσοπρόθεσμες· οι μακροπρόθεσμες…

Ξέρουμε το χειρότερο: ότι (σε διάφορες περιπτώσεις στον καπιταλιστικό βορρά) θεωρήθηκε «συνδικαλιστικό καθήκον» η απαίτηση απ’ το κράτος (: το κόμμα των αφεντικών…) να κλείσει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις – για να προστατευτεί έτσι η υγεία των εργατών / εργατριών… Κανείς δεν σκέφτηκε πως αν γίνει έτσι τότε απ’ την μια μεριά οι εργάτες και οι εργάτριες παραιτούνται από κάθε απαίτηση αποζημίωσης απέναντι στ’ αφεντικά και δέσμευσης απ’ την μεριά τους… ενώ απ’ την άλλη όλοι αυτοί κι αυτές εμπιστεύονται την μορφή – κράτος και όχι την δική τους συλλογική συνείδηση, οργάνωση και ανταγωνιστική δράση για το πως θα κατανεμηθούν οι «ζημιές» απ’ την καπιταλιστική αργία…

Έχει ξανασυμβεί αυτό στην (εργατική) ιστορία, κι όχι μόνο μια φορά: κατάπαυση πυρός στον εργατικό / ταξικό ανταγωνισμό εξαιτίας των αναγκών και της σοβαρότητας ενός πολέμου… Κάθε φορά που έγινε, γίνεται τώρα ή θα γίνει μελλοντικά, οι συνέπειες είναι συντριπτικές. Σε βάρος μας. Και δεν είναι καθόλου «συνωμοσιολογικό» ή αναπάντεχο: ό,τι συμβαίνει εμφανιζόμενο σαν «καταστροφή κεφαλαίου» είναι πρώτα και κύρια καταστροφή σε βάρος της εργατικής τάξης. Για τα αφεντικά πάντα προ-υπάρχουν λύσεις ταιριαστές με τα συμφέροντά τους. Η δική μας πλευρά είναι που ξεχνάει τα δικά της συμφέροντα, παραιτείται απ’ αυτά – και καταλαβαίνει τι έκανε όταν είναι αργά…

Ξανά, λοιπόν, η απαγορευμένη ερώτηση, η ερώτηση που δεν έγινε: για ποιούς λόγους θα έπρεπε να αποδεχθούμε την «ευγένεια» και τον «ανθρωπισμό» κρατών και αφεντικών υπέρ της υγείας μας – με όλες τις εναντίον μας συνέπειες – και να μην θεωρήσουμε ότι έγινε / γίνεται ένα καλά «συσκευασμένο» lock out των αφεντικών, με σκοπό τα πιο δυναμικά και με προοπτικές ανάμεσά τους να επαναδιευθετήσουν με ακόμα πιο ευνοϊκούς όρους την απόσπαση της υπεραξίας;

Θα έπρεπε να αποδεχτούμε το πρώτο επειδή, απλά, αυτό μας είπαν; Τόσο έξυπνα; Τόσο συμμορφωμένα; Επειδή ο καπιταλισμός κοιμήθηκε;

Δευτέρα 25 Μάη. Καθώς η διαχείριση του τσαχπίνη covid-19 φεύγει (στον καπιταλιστικό βορρά…) σταδιακά απ’ το πρώτο στάδιο, αυτό των υγιεινιστικών πραξικοπημάτων, για να περάσει στο δεύτερο, αυτό της «λυτρωτικής σωτηρίας» με την μορφή εμβολίου (υποθέτουμε), θα πρέπει να είστε έτοιμοι για να δείτε την ενδοκαπιταλιστική σύγκρουση να οξύνεται.

Σαν «δυτικοί» (έστω κατά φαντασίαν…) ζούμε υπό την επιρροή της δυτικής δημαγωγίας για το θέμα. Σ’ αυτό το μέρος του πλανήτη η κεφαλαιοποίηση του τρόμου δεν μπορεί παρά να εξυπηρετεί το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. (Για λογαριασμό του άλλωστε δουλεύουν όλα). Στην προσπάθειά του όχι μόνο να κερδοφορήσει (με κάθε δυνατό τρόπο) αλλά να αποκτήσει μια τέτοια ηγεμονία εκτός καπιταλιστικού βορρά ώστε να ανασχέσει, όσο περισσότερο μπορεί, την κινεζική καπιταλιστική επέκταση.

Αλλά υπάρχουν ήδη εσωτερικά προβλήματα. Οι δυτικές big pharma μαζί με τις δυτικές big tech έχουν ξεχυθεί σ’ έναν αγώνα δρόμου αφενός για να εφαρμοστούν μόνιμα πια τα πρώτα μέτρα του καθολικού ψηφιακού πανοπτικού· και αφετέρου για την κατασκευή ενός αποτελεσματικού εμβολίου πριν οι πληθυσμοί αποκτήσουν φυσική ανοσία. Ωστόσο οι διάφορες μορφές καχυποψίας έως και εχθρότητας και προς τα δύο είναι κάτι παραπάνω από ορατές. Ειδικά σε ότι αφορά το εμβόλιο, τα παπαγαλάκια θα προσπαθήσουν να τσουβαλιάσουν όσους είναι εξαιρετικά επιφυλακτικοί απέναντι σε κάτι που θα εμφανιστεί (αν…) μέσα στους επόμενους λίγους μήνες στο γνωστό «αντι-εμβολιαστικό κίνημα», συνωμοσιολογικό ήδη, πολύ πριν τον covid-19.

Αλλά όχι! Οι σοβαρές επιφυλάξεις οφείλονται αλλού και είναι καλά θεμελειωμένες. Πρώτον, παρότι γίνονται έρευνες εδώ και πολλά χρόνια, οι δυτικές φαρμακοβιομηχανίες δεν έχουν καταφέρει να φτιάξουν κανένα εμβόλιο έναντι κορονοϊών. Είτε ήπιων (όπως οι ρινοϊοί) είτε σοβαρών (όπως ο sars). Γενικά μιλώντας υπάρχει ακόμα σημαντική άγνοια στους ειδικούς τους για το πως δρουν αυτοί οι ιοί και για το πως τους αντιμετωπίζει το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Δεύτερον, κι αυτό είναι σοβαρότερο απ’ το προηγούμενο, η μεθοδοδολογία έρευνας – και – εφαρμογής που χρησιμοποιούν ήδη οι δυτικές big pharma έχει πολλή απ’ την τεχνική που λέγεται «ψηφιακή προσομοίωση» – για να κερδίσουν χρόνο αποφεύγοντας χρονοβόρες δοκιμές πεδίου. Έχει πολύ συνεργασία με τις big tech… Όμως αυτές οι δοκιμές δεν είναι πολυτέλεια που μπορούν να την ξεφορτωθούν. Είναι απαραίτητες για κάθε φάρμακο. Και είναι ακόμα περισσότερο απαραίτητες για κάτι που θα είναι εντελώς καινούργιο και, αν έχει δυτική προέλευση, θα είναι βιοτεχνολογικό προϊόν, με κάμποση γενετική στη «δικαιολόγησή του». (Αναφερόμαστε στην mRNA τεχνολογία που δοκιμάζεται τώρα…)

Υπάρχει όμως, πια, σοβαρός ανταγωνιστής και σ’ αυτόν τον τομέα: ο κινεζικός καπιταλισμός. (Το γεγονός ότι ο covid-19 πρωτοεμφανίστηκε σε κινέζικο έδαφος και αντιμετωπίστηκε κατ’ αρχήν εκεί ήταν μαχαιριά στην καρδιά των δυτικών επιχειρηματικών σχεδιασμών…). Οι ειδικοί του κινέζικου κράτους έχουν μια σειρά πλεονεκτήματα. Πρώτον, ένα χρονικό προβάδισμα, εφόσον είχαν τη δυνατότητα να κάνουν έρευνες και δοκιμές σε πραγματικά κρούσματα τουλάχιστον 1,5 μήνα πριν τους δυτικούς. Δεύτερον, τα ινστιτούτα και οι επιχειρήσεις τους δεν βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους· συνεπώς ο παράγοντας «ανθρώπινο κεφάλαιο» μπορεί να συνεργαστεί, να συγκεντρωθεί και να αξιοποιηθεί πολύ καλύτερα απ’ ότι στη δύση. Τρίτον δείχνουν να προτιμούν παλιότερες και πιο δοκιμασμένες και «βατές» τεχνολογίες, για ένα εμβόλιο που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί σ’ όλον τον πλανήτη. Οι δικές τους έρευνες κινούνται στην κλασσική μέθοδο πρόκλησης αντισωμάτων και T ανοσοκυττάρων.

Ως εδώ το ζήτημα θα φαινόταν σαν τυπικός τεχνολογικός ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός. Βγάλτε το «τεχνολογικός» γιατί υπάρχουν πολύ περισσότερα. Μιλώντας μέσω video πριν μια βδομάδα στην «world health assemply», την συνέλευση των μελών του «παγκόσμιου οργανισμού υγείας» δηλαδή, ο «αυτοκράτορας» Xi δήλωσε ότι αν η κίνα βρει ένα αποτελεσματικό εμβόλιο, θα το θεωρήσει «παγκόσμιο δημόσιο αγαθό». Global public good (στα αγγλικά).

Ουπς; Τί είναι αυτό;

(φωτογραφίες: Ιταλοί και κίνα με διαφορά 6 αιώνων. Πάνω, πίνακας με το καραβάνι των Niccolo και Maffeo Polo να διασχίζει την ασία. Κάτω ο ιταλός πρωθ. Conte υποδέχεται τον περασμένο Μάρτη την κινεζική βοήθεια ειδικών για την αντιμετώπιση του covid-19…)

Δευτέρα 25 Μάη. Αν οι ντόπιοι δημαγωγοί αγνόησαν το θέμα όντας “χαμένοι στη μετάφραση”, έχουν τους λόγους τους. Γιατί είναι ένα ζήτημα το όποιο εμβόλιο (ισχύουν τα πιο πάνω) και είναι διαφορετικό αν και παρεπόμενο το ποιάς εταιρείας το φάρμακο – ποιάς εταιρείας τα κέρδη! Στον δυτικό καπιταλισμό (και στην δυτική κοινωνική αντίληψη για την «πνευματική ιδιοκτησία») το να φτιάξει οποιαδήποτε απ’ τις big pharma το «λυτρωτικό» συνεπάγεται αυτοδίκαια ότι θα πρέπει να αποζημιωθεί για τις προσπάθειες / έρευνές της, πατεντάροντας την συνταγή. Ώστε να έχει μονοπωλιακή κερδοφορία για πολύ πολύ καιρό!

Το ζήτημα δεν είναι καθόλου καινούργιο. Όταν κάποια τριτοκοσμικά κράτη τόλμησαν, πριν αρκετά χρόνια, να αρχίσουν να παράγουν γενόσημα, αντίγραφα δηλαδή ακριβών φαρμάκων δυτικών φαρμακοβιομηχανιών που «καλύπτονταν» από πατέντες / πνευματική ιδιοκτησία, έγινε σχεδόν παγκόσμιος πόλεμος… Με τον ΠΟΥ να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχανιών φυσικά… (Ακόμα κι όταν τέθηκε το ζήτημα των γενόσημων στο ελλαδιστάν, πριν κάποια χρόνια, ο διάσημος πανελλήνιος ιατρικός σύλλογος και ο διασημότερος πρόεδρός του, μαζί μ’ όλους τους πληρωμένους δημαγωγούς, ζώστηκε τα φυσεκλίκια του – υπέρ των ίδιων συμφερόντων φυσικά…)

Τώρα το ζήτημα είναι κάπως διαφορετικό. Ενώ «όλος ο κόσμος κτυπιέται» απ’ τον covid-19 δεν έχει «όλος ο κόσμος» την ίδια δυνατότητα να πληρώσει για φάρμακα – εμβόλια. Φυσικά οι δυτικές big pharma έχουν ήδη έτοιμη την ανθρωπιστική τους συνταγή, κι άλλωστε τι δουλειά κάνει ο κυρ Βασίλης, Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, σαν εκπρόσωπος του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος; Η συνταγή πάει ως εξής: όποια εταιρεία εφεύρει το εμβόλιο κρατάει ακέραια τα δικαίωματα πατέντας / πνευματικής ιδιοκτησίας… Αλλά, επειδή «νοιάζεται για το καλό της ανθρωπότητας», έχει μια ευέλικτη τιμολογιακή πολιτική: τα πλούσια κράτη πληρώνουν 20, 30 ευρώ την δόση και τα «φτωχά» με έκπτωση…

Σ’ αυτό το σημείο είναι που έσκασε ο «αυτοκράτορας», μιλώντας για global public good. Η ορολογία δεν είναι δική του. Αν κάτι αναγνωριστεί σαν τέτοιο, τότε ούτε οι κανόνες για την πατέντα / πνευματική ιδιοκτησία είναι ιεροί, ούτε η κερδοφορία του «εφευρέτη»…

Πολλές δεκάδες κράτη μπήκαν πριν μια βδομάδα υπό την «σκέπη» του αυτοκράτορα – κυρίως απ’ αυτά που λέγονται «του τρίτου κόσμου». Η συνέλευση του ΠΟΥ έβγαλε μια απόφαση / συμβουλή, αόριστη στην διατύπωσή της, που αφήνει ωστόσο να εννοηθεί – χωρίς καμμία λεπτομέρεια – ότι αν βρεθεί εμβόλιο «θα πρέπει να είναι εύκολα προσιτό και στις αναπτυσσόμενες χώρες». Το ψοφιοκουναβιστάν έτρεξε φυσικά να διαχωρίσει την θέση του, έστω κι απ’ αυτήν την χλωμή, άνευρη, ευχολογική προτροπή. Η απόφαση αυτή δήλωσε κάποιος εκπρόσωπος απ’ την Ουάσιγκτον, είναι μια προσέγγιση που παραβιάζει τα δικαίωματα πνευματικής ιδιοκτησίας, κι έτσι εμποδίζει την γρήγορη εξέλιξη της έρευνας, της ανάπτυξης και της διάθεσης προϊόντων σχετικών με την αντιμετώπιση του covid-19.

Λογικό. Μόνο που ο “αυτοκράτορας” έχει στη διάθεσή του μια nuclear option για το θέμα. Και δεν χρειάζεται να βασιστεί σε ευχολόγια· ούτε, επίσης, τρομάζει με τους καϋμούς των δυτικών big pharma…

(φωτογραφία: Έτσι την βάλαμε. Επειδή ο plus one, ο γνωστός φίλος κι αδελφός του ελλαδιστάν Πομπηίας, είναι έτοιμος να ξεκινήσει “αντι-κομμουνιστικό” αγώνα…)

Δευτέρα 25 Μάη. Ο κινεζικός καπιταλισμός έχει το μέγεθος και το βάθος να κάνει πραγματική επίδειξη του τι σημαίνει soft power στον 21ο αιώνα. Και πως μπορεί να εννοήσει το global, το public και το good μια αναδυόμενη καπιταλιστική υπερδύναμη, με ηγεμονικές φιλοδοξίες, που ωστόσο βρίσκει συνέχεια αμερικανικά χαλίκια στα παπούτσια της: μπορεί να παραχωρήσει δωρεάν σε κάθε ενδιαφέρομενο την συνταγή του εμβολίου, ώστε να το παράξει και να το διαθέσει με «τιμή κόστους», χωρίς ανταμοιβή για τον πνευματικό κόπο. Αυτό, φυσικά, αν οι χιλιάδες κινέζοι ειδικοί που αυτή τη στιγμή δουλεύουν πάνω στο θέμα «εμβόλιο» τερματίσουν έγκαιρα…

Μπορείτε να φανταστείτε τι θα σήμαινε το να βγει η κεντρική πολιτική βιτρίνα του κινέζικου καπιταλισμού και να δηλώσει το φτιάξαμε, το τσεκάραμε, και για το καλό της ανθρωπότητας το δίνουμε δωρεάν; Ο γάλλος Pasteur, εφευρέτης των εμβολιασμών, και ο άγγλος Φλέμινγκ, εφευρέτης της πενικιλίνης, αληθινοί θρύλοι εφευρετικότητας και ανθρωπισμού, δεν διανοήθηκαν να πατεντάρουν οτιδήποτε· κάλιστα, λοιπόν, θα έβγαιναν απ’ τον τάφο τους για να αγκαλιάσουν τον γενναιόδωρο αυτοκράτορα σαν άξιο εγγονό τους!!!

Γενναιόδωρος ο αυτοκράτορας; Και ναι και όχι. Πέρα απ’ το καλό της ανθρωπότητας και την soft power ο κινεζικός καπιταλισμός αντιμετωπίζει έναν πόλεμο εξόντωσης (ακόμα με «οικονομικά» μέσα…) που του έχει κηρύξει ο αμερικανικός. Πρόκειται για μάχες στις αιχμές των νέων τεχνολογιών, που για την αμερικανική καθυστέρηση συμπυκνώνονται στο «καταστρέψτε την Huawei!» Αντίστροφα, στην χημική / φαρμακευτική βιομηχανία το ψοφιοκουναβιστάν νοιώθει ότι έχει το πάνω χέρι· ή, έστω, ότι μπορεί να το παλέψει. Όταν, για παράδειγμα, το ψόφιο κουνάβι κατηγορεί τον ΠΟΥ για «φιλο-σινισμό» (πρόκειται για τον ίδιο οργανισμό που έχει αγοράσει ο κυρ Βασίλης, Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων!…) είναι επειδή εκφράζει έτσι τις ανησυχίες που δεν θέλει να εκφράσει ο ίδιος ο κυρ Βασίλης και όσοι εκπροσωπεί: ότι, δηλαδή, ο ΠΟΥ «αφήνει παράθυρα» για να εισβάλει ορμητικά ο κινεζικός καπιταλισμός και στην παγκόσμια βιομηχανία της υγείας… Πράγμα που είναι σωστό: έχει ήδη εισβάλει, με τον σχεδιασμό και την εφαρμογή των «δρόμων του μεταξιού για την υγεία»! (Αν δεν έχετε ακούσει τίποτα και γι’ αυτό τί να κάνουμε;… )

Θα ήταν λοιπόν μια βαθιά (αλλά σιωπηλή!) απόλαυση για το κινεζικό καθεστώς να αναγγείλει την ελεύθερη παγκόσμια διάθεση ενός αντιcovid-19 εμβολίου και, ύστερα, να παρακολουθήσει τις μετοχές των αμερικανικών (και άλλων δυτικών) big pharma να κατρακυλάνε στα χρηματιστήρια! Θα ήταν μια κίνηση συνεπής και με την Τέχνη του Πολέμου – την οποία οι δυτικοί διδάσκονται σε διάφορες πολεμόκαβλες σχολές αλλά δεν μπορούν να εφαρμόσουν…

Θα γίνει έτσι; Η ασταμάτητη μηχανή δεν το ξέρει… Εκείνο που ξέρει είναι ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να γίνει· και ότι τα χαρτιά έχουν ανοίξει πάνω στον πάγκο. Τα υπόλοιπα είναι η Ιστορία…

Κυριακή 17 Μάη. Τι γράψαμε χτες; Ότι είναι “πιθανό”; Όχι, καθόλου πιθανό δεν είναι – είναι γεγονός! Οι δειγματοληψίες στις ηπα δείχνουν πως και οι φασίστες οπαδοί του ψόφιου κουναβιού που θέλουν “ελευθερία” και οι δημοκρατικοί οπαδοί της καραντίνας που θέλουν “ασφάλεια” συγκλίνουν, σ’ ένα ποσοστό 66%, στο να θεωρούν το Πεκίνο εχθρό. Αυτό ίσχυε και πριν τον covid-19: η τεχνολογική πρόοδος και η οικονομική δύναμη του κινεζικού καπιταλισμού είχε αρχίσει να θορυβεί τους αμερικανους υπηκόους. Αλλά με τον covid-19, και παρά την νεκροπολιτική του δικού τους καθεστώτος, τα 2/3 όσων ρωτήθηκαν θυμώνει με την κίνα… Κι ένα θαυμαστό 83% θεωρεί ότι οι ηπα είναι το πιο ισχυρό στρατιωτικά κράτος στον κόσμο (έναντι ενός 59% που πιστεύει ότι είναι ΚΑΙ η πιο ισχυρή οικονομική δύναμη…).

Και τι μπορεί να κάνει η άλλοτε υπερδύναμη για να δικαιολογήσει τις προσδοκίες και τα αισθήματα των υπηκόων της; Τι μπορεί να κάνει εναντίον του Πεκίνου που «άφησε τον ιό να διαφύγει απ’ την επικράτειά του»; Το ψόφιο κουνάβι κεντάει: λέει ότι θα κόψει κάθε εμπορική σχέση, κι έτσι θα κερδίσει (λέει) 500 δισεκατομύρια δολάρια τον χρόνο… Τόσο είναι το εμπορικό έλλειμμα των ηπα απέναντι στην κίνα… Συνεπώς η ιδέα ότι αν κόψεις κάθε εμπόριο κάνεις οικονομία θα πρέπει να διδάσκεται μαζί με το άλλο, το δήθεν ιατρικό δόγμα, ότι άμα κλειδωθείς μέσα σ’ μια ντουλάπα θα μείνεις υγιής…

Η εποχή (και η τρομοεκστρατεία) προσφέρεται για την συγκρότηση «εθνικών μετώπων». Αλλά ειδικά για κράτη με την ιμπεριαλιστική ιστορία των ηπα αυτό είναι το εύκολο κομμάτι της ιστορίας. Τί μπορεί πραγματικά να κάνει το αμερικανικό καθεστώς (άσχετα απ’ το ψόφιο κουνάβι) έστω για να επιβραδύνει την «εθνική» παρακμή του; Το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακές του, κάτι Πομπηίας και σία, μοιράζουν απειλές. Αλλά το Πεκίνο έχει δηλώσει ότι θα απαντάει σημείο το σημείο – και έχει ικανούς τρόπους. Εν τω μεταξύ συνεχίζει να μοιράζει υλικά, ειδικούς και συνταγές ιατρικής διαχείρισης του covid 19 σε οποιονδήποτε αναξιοπαθούντα του πλανήτη – που σημαίνει ότι ενισχύει τις διεθνείς εμπορικές του σχέσεις.

Το «intelligence unit» του γνωστού καθεστωτικού economist προέβλεπε πριν 1,5 μήνα:

Η πανδημία του κορονοϊού δεν θα καταλήξει σε μια εντελώς διαφορετική παγκόσμια τάξη, αλλά θα αλλάξει τα πράγματα με τρεις σημαντικούς τρόπους. Θα βγάλει στην επιφάνεια εξελίξεις που μέχρι πρόσφατα είχαν περάσει απαρατήρητες, όπως για παράδειγμα τον τρόπο με τον οποίο η Κίνα έχει αποκτήσει ήδη σφαίρες επιρροής σε μέρη του κόσμου που τραβούν ελάχιστα την προσοχή [σ.σ.: αφρική…] Θα λειτουργήσει σαν επιταχυντής των ήδη υπαρκτών γεωπολιτικών τάσεων, ειδικά στην αυξανόμενη αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα, και στην μετακίνηση της ισορροπίας οικονομικής δύναμης απ’ την Δύση στην Ανατολή. Εν τέλει, είναι πιθανό ότι θα είναι καταλύτης για αλλαγές που προς το παρόν είναι δύσκολο να προβλεφτούν, τόσο στον αναπτυγμένο όσο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο, απ’ το μέλλον της ΕΕ ως τον ρόλο της Ρωσίας και άλλων μεσαίων δυνάμεων…

Αλλά στις ηπα, με την βαθιά γνώση (;) του καπιταλισμού που απέκτησαν μετά από τόσες δεκαετίες «ανάπτυξης» και «κυριαρχίας», απειλούν ότι προς το παρόν θα βάλουν κι άλλα πρόστιμα στο Πεκίνο – για να ρεφάρουν αυτοί και να φρενάρουν τον αντίπαλο…

Κυριακή 17 Μάη. Έχουμε υποστηρίξει (και συνεχίζουμε) ότι σε μεγάλο βαθμό η “αντίδραση της δύσης” σε έναν υγιεινιστικό μύθο που οι δημαγωγικοί μηχανισμοί της είχαν δημιουργήσει κατά του Πεκίνου προσδιορίστηκε απ’ αυτόν τον εξελισσόμενο και οξυνόμενο ανταγωνισμό. Ωστόσο σ’ έναν τέτοιο ανταγωνισμό πολλών επιπέδων δεν είναι δεδομένο ανά πάσα στιγμή ποιο μπλοκ αφεντικών έχει το πάνω χέρι.

Για παράδειγμα είναι πολλοί που θεώρησαν ότι η αρχική αντίδραση σε σχέση με τον covid-19 τόσο του Βorduk (Johnson) στο Λονδίνο όσο και του ψόφιου κουναβιού (Τrump) στην Ουάσιγκτον oφειλόταν στο ότι είναι «δεξιοί», και άρα νοιάστηκαν πρώτα για τις επιχειρήσεις και μετά για την δημόσια υγεία. Επιφανειακή, επιπόλαιη, στα όρια της βλακείας ερμηνεία: δηλαδή ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης (Μacron) ή ο Σάντσες (Μαδρίτη) ή το ρημαδοΚούλης ονειρεύονται κράτη που θα είναι απέραντα λιβάδια γεμάτα με ροδαλά βοσκόπουλα και χαριτωμένες βοσκοπούλες; Όχι!!! Όλοι τον καπιταλισμό τους σκέφτονται, και την τωρινή και μελλοντική θέση του στον παγκόσμιο καταμερισμό!

Ο Βorduk, αναγνωρισμένος νεο-εθνικιστής, με δηλωμένη πρόθεση την «αναβίωση» (;) του άλλοτε βρετανικού αυτοκρατορικού μεγαλείου (;;;) δεν έχει μόνο – και δεν έχει τόσο – σαν αντίπαλο τον κινέζικο καπιταλισμό. Ο κύριος αντίπαλος του βρετανικού καπιταλισμού βρίσκεται στην ηπειρωτική ευρώπη (γερμανία κατά κύριο λόγο, γαλλία κατά δεύτερο, με τις «επιρροές» τους). Επιπλέον οποιαδήποτε εικαζόμενα μελλοντικά «οφέλη» του Λονδίνου στην παγκόσμια καπιταλιστική αρένα θα οφείλονται σε ικανό βαθμό και απ’ την αξιοποίηση της αμερικανικής παρακμής (η σχέση Λονδίνου – Ουάσιγκτον ήταν / είναι συνήθως συγκεκαλυμένα ανταγωνιστική, κάτω απ’ το πέπλο της «ειδικής συμμαχίας»). Το πιθανότερο είναι ότι ο Borduk θεώρησε ότι το υγιεινιστικό πρόβλημα θα είναι ελέγξιμο με ήπια μέσα, και ότι ταυτόχρονα θα μπορέσει να αξιοποιήσει τα παραγωγικά pause στην ηπειρωτική ευρώπη. (Θα πρέπει να θυμάστε ότι άλλαξε γραμμή μετά τον εκβιασμό της παρανοϊκής πρόβλεψης του Imperial College και του σαφώς αρθρωμένου με τα συμφέροντα του αμερικανοκεντρικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος Ferguson, που δημοσιοποιήθηκε μέσω media βεβιασμένα, χωρίς να βρει ποτέ τον δρόμο της σε κάποια απ’ αυτές τις «επιστημονικές επιθεωρήσεις» που φιλοξενούν τέτοιου είδους «επιστημοσύνες»…) To πιθανότερο είναι ότι ο Βorduk θα προτιμούσε να ακολουθήσει τον σουηδικό δρόμο…

Περίπου ανάλογα θα πρέπει να ήταν τα αρχικά κίνητρα και του ψόφιου κουναβιού. Με την διαφορά ότι για την Ουάσιγκτον το Πεκίνο (και η Μόσχα) είναι βασικοί αντίπαλοι. Συνεπώς η αρχική διαφορά στάσης μεταξύ των πολιτικών βιτρινών της μισής «αγγλόσφαιρας» (αγγλία και ηπα) και των ανάλογων κυρίως του ευρωπαϊκού νότου, δεν οφείλεται βέβαια στον ανομολόγητο «αντικαπιταλισμό» των δεύτερων (όπως βολεύονται να υπονοούν πολλοί και διάφοροι) αλλά μάλλον στην εκτίμηση των πρώτων ότι δεν χρειάζονταν επείγουσες ανορθόδοξες μεθόδους για να πετύχουν την όποια αναδιάρθρωση που θα τους επιτρέψει να κρατήσουν τις ελπίδες τους εναντίον των αντιπάλων τους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο φιλελευθερισμός (εντός ή εκτός εισαγωγικών) είναι κυρίως αγγλο-αμερικανική παραγωγή…

Εκ των υστέρων μπορεί να τους καταλογήσει κανείς όχι περισσότερο «φιλοκαπιταλισμό» σε σχέση με άλλους, αλλά ότι υποτίμησαν την δύναμη της παραγωγής μαζικού φόβου… Και υπερτίμησαν, πιθανότατα, την δυνατότητά τους να ελέγξουν την βιασύνη του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…

Οι ειδικοί αυτού του μπλοκ κατηγορούν το ψόφιο κουνάβι ότι άργησε για δυο βδομάδες να κηρύξει τον «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού»· κι ότι αν το είχε κάνει έγκαιρα τα αποτελέσματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Έχουμε αμφιβολίες γι’ αυτό το «αν», έχοντας καταλάβει το πως δημιουργούνται αυτά τα «αποτελέσματα» in any case. Αλλά σε κάθε περίπτωση οι ίδιοι ειδικοί (ή αυτοί των οποίων τα συμφέροντα εκφράζουν) δεν έχουν ιδιαίτερες αντιρρήσεις για τον «πόλεμο κατά του ορατού εχθρού» (του Πεκίνου) με αρχιστράτηγο τον ψοφιοκούναβο – αρκεί να είναι κάπως ευέλικτος…

Κυριακή 17 Μάη. Για όποιον θέλει να αντιμετωπίσει τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό ποδοσφαιρικά, με τον covid 19 στο ρόλο του κριτή, τότε:

– στην αναμέτρηση δύση / ανατολής κέρδισε αναμφισβήτητα η ανατολή·

– στην αναμέτρηση ηπα / κίνας, κέρδισε αναμφισβήτητα η κίνα·

– στην αναμέτρηση γαλλίας / γερμανίας, κέρδισε αναμφισβήτητα η γερμανία. Εδώ η αριθμητική διαφορά είναι εντυπωσιακή. Με περίπου τον ίδιο αριθμό εντοπισμένων κρουσμάτων (χτες: 179.506 στη γαλλία, 175.900 στη γερμανία) η πρώτη δήλωσε πάνω από τριπλάσιους νεκρούς λόγω covid, 27.625 έναντι 8.018 της γερμανίας, και σχεδόν διπλάσιους σε σοβαρή ή κρίσιμη κατάσταση, 2.132 έναντι 1.294 της γερμανίας…

– στην αναμέτρηση γαλλίας / αγγλίας κέρδισε η γαλλία, αλλά είναι μια μακάβρια νίκη σχεδόν πολεμική μεταξύ των ιστορικών αντιπάλων (στην επικράτεια της her majesty η κοινή δεξαμενή έχει ως τώρα 34.466 νεκρούς)·

– στην αναμέτρηση αγγλίας / γερμανίας κέρδισε αναμφισβήτητα η γερμανία…

Μια τέτοια ποδοσφαιρική προσέγγιση είναι, φυσικά, απάνθρωπη. Μήπως δείχνει, τουλάχιστον, ότι τα πραξικοπήματα και οι γενικευμένες απαγορεύσεις κυκλοφορίας είχαν, έστω, κάποιο ιαματικό αποτέλεσμα, ότι δεν ήταν τελικά απάνθρωπα; Αν λάβετε υπόψη ότι η «γερμανική σχολή» ήταν πιο χαλαρή σ’ αυτά τα μέτρα και ότι απ’ όλα τα ευρωπαϊκά κράτη ήταν στη γερμανία που η φωνή των «αιρετικών ειδικών» ακούστηκε καθαρά και δυνατά, μπορείτε να βγάλετε τα συμπέρασματά σας…

Το ότι ο γερμανικός καπιταλισμός είναι στην καλύτερη κατάσταση μεταξύ των ευρωπαϊκών, και ότι θα απευχόταν μια ένοπλη «επίλυση των διαφορών» στην παγκόσμια αρένα, σίγουρα δεν έχει σχέση με τις ιατρικές επιδόσεις του…. Ίσως έχει σχέση με τον τρόπο τα αφεντικά του θέλουν ή μπορούν να κάνουν τις αναγκαίες μεταβάσεις προς την 4^η βιομηχανική επανάσταση. Αν η ασταμάτητη μηχανή ξέρει σωστά, είναι οι γάλλοι και οι γερμανοί υπήκοοι που έχουν, σε μεγάλο μέρος τους, απορριπτική στάση απέναντι στις νέες τεχνολογίες επιτήρησης· και σοβαρή ανησυχία για την τύχη των «προσωπικών δεδομένων» τους. Αλλά μόνο οι δεύτεροι έδειξαν δημόσια σοβαρή ανησυχία και για τα υγιεινιστικά άλλοθι των «παλιών» τεχνολογιών ελέγχου… Θυμίζουμε τον Wolfgang Wodarg, και οπωσδήποτε τον Sucharit Bhakdi (εξ οικείων τα βελη ξανά, Τετάρτη 1 Απρίλη), έναν απ’ τους πιο γνωστούς παγκόσμια γερμανούς ερευνητές μικροβιολογίας, πρώην διευθυντή του ινστιτούτου κλινικής μικροβιολογίας και υγιεινής, που είχε προκαλέσει δημόσια και ανοικτά την Μerkel απ’ την αρχή των “μέτρων”. (Μήπως είναι κρυφός θαυμαστής του ψόφιου κουναβιού; Ή μήπως είναι “χρστιανοταλιμπάν”; Η ντόπια ένωση φίλων της καραντίνας ας το ψάξει…):

… Φοβούμαστε ότι 1 εκατομμύριο μολύνσεις απ’ το νέο ιό μπορεί να οδηγήσουν σε 30 θανάτους κάθε μέρα για τις επόμενες 100 μέρες. Αλλά δεν λαμβάνουμε υπόψη ότι 20, 30, 40 ή 100 ασθενείς που είναι θετικοί σε συνηθισμένους κορονοϊούς πεθαίνουν ήδη κάθε μέρα.

Τα κυβερνητικά μέτρα είναι γκροτέσκα, παράλογα και πολύ επικίνδυνα (…) Το προσδόκιμο ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων θα μικρύνει εξαιτίας τους. Οι τρομακτικές συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία απειλούν την ζωή αναρίθμητων ανθρώπων. Οι συνέπειες στην ιατρική φροντίδα είναι προφανείς. Ήδη η παροχή υπηρεσιών σε ανθρώπους που τις έχουν ανάγκη έχει μειωθεί, εγχειρήσεις αναβάλλονται, θεραπείες σταματούν, το προσωπικό των νοσοκομείων μειώνεται. Όλα αυτά θα επηρεάσουν πολύ το σύνολο της κοινωνίας.

Όλα αυτά τα μέτρα οδηγούν στην αυτοκαταστροφή και στην συλλογική αυτοκτονία, με επιχείρημα τίποτα περισσότερο από ένα σκιάχτρο…

Δόξα στον μεγαλο-αδύναμο στο ελλαδιστάν δεν έχουμε τέτοιους τύπους. Έχουμε απ’ τους άλλους…