Tag: αναδιάρθρωση

Προβλέψεις (1)

Δευτέρα 18 Ιούλη>> …«Οι επιχειρηματίες θα πρέπει να προετοιμάζονται για αύξηση των περιστατικών κοινωνικής διαμαρτυρίας καθώς η κρίση του κόστους ζωής ακολουθεί κατά πόδας την πανδημία της covid.» Αυτό είναι το μήνυμα ενός άρθρου που δημοσιεύτηκε στο επιχειρηματικό site της Allianz, της μεγαλύτερης ασφαλιστικής εταιρείας του κόσμου, με περιουσιακά στοιχεία πάνω από 1,1 τρισεκατομύρια ευρώ. Αντανακλά τις εντεινόμενες ανησυχίες μεταξύ των ceo του χρηματοπιστωτισμού, του ασφαλιστικού τομέα και των ακινήτων για τους κινδύνους κοινωνικής κατάρρευσης. Σύμφωνα με τον Srdjan Todorovic, επικεφαλής του λονδρέζικου γραφείου διαχείρισης κρίσεων της Allianz, οι κοινωνικές εξεγέρσεις είναι τώρα μεγαλύτερη απειλή για τις παγκόσμιες επιχειρήσεις σε σχέση με την τρομοκρατία:

Οι κοινωνικές εξεγέρσεις όλο και πιο έντονα αντιπροσωπεύουν μια περισσότερο κρίσιμη έκθεση των εταιρειών σε σχέση με την τρομοκρατία. Η φύση της απειλής εξελίσσεται καθώς μερικές δημοκρατίες γίνονται ασταθείς, και συγκεκριμένα αυταρχικά καθεστώτα υποφέρουν από τους διαφωνούντες. Οι εξεγέρσεις μπορεί να γίνουν ταυτόχρονα σε πολλά διαφορετικά σημεία καθώς τα social media επιτρέπουν την γρήγορη κινητοποίηση των διαμαρτυρόμενων. Αυτό σημαίνει ότι οι μεγάλες λιανεμπορικές αλυσίδες, για παράδειγμα, θα έχουν πολλαπλές απώλειες εξαιτίας ενός τέτοιου γεγονότος.

Στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα δεν περιμένω ότι τα περιστατικά κοινωνικής εξέγερσης θα μειωθούν σχετικά γρήγορα, με δεδομένα τα μεθεόρτια της covid-19, την εντεινόμενη κρίση του κόστους ζωής και τις ιδεολογικές αντιθέσεις που συνεχίζουν να διαιρούν τις κοινωνίες σ’ όλο τον κόσμο. Βλέπουμε αυξανόμενο ενδιαφέρον από risk managers ειδικευμένους στην ασφάλιση έναντι πολιτικής βίας, την ίδια ώρα που παραδοσιακές επιχειρήσεις ασφάλισης ακίνητης περιουσίας αποχωρούν από συμβόλαια που σχετίζονται με τέτοιου είδους περιστατικά…

Αυτά γράφει εισαγωγικά σ’ ένα άρθρο στο site “naked capitalism” στις 15 Ιούλη με τίτλο οι τράπεζες αρχίζουν ανησυχούν για τον κίνδυνο κοινωνικών αναταραχών ο freelancer δημοσιογράφος Nick Corbishley. «Κομίζει γλαύκα ες Αθήναν» θα σχολιάζαμε, αλλά είναι «χαριτωμένο» να βγάζει κανείς συμπεράσματα περί κοινωνικής ειρήνης παρακολουθώντας την κίνηση των … ασφαλιστικών εταιρειών!

Συνεχίζει:

Ο Todorovic δεν είναι ο μόνος που ανησυχεί για την εντεινόμενη απειλή εκτεταμένης κοινωνικής αναταραχής. Η Kristalina Georgieva, εκτελεστική διευθύντρια του ΔΝΤ, είπε πρόσφατα: «Αντιμετωπίζουμε μια κρίση πάνω στην κορυφή μιας κρίσης», αναφερόμενη στις συνδυασμένες συνέπειες την πανδημίας covid και του πολέμου στην Ουκρανία. Η Georgieva χαρακτήρισε τον αυξανόμενο πληθωρισμό σαν «έναν καθαρό και παρόντα κίνδυνο» για πολλές χώρες και προειδοποίησε ότι αν δεν αναληφθεί δράση για να εξασφαλιστεί η διατροφική ασφάλεια, «η εναλλακτική θα είναι απελπιστική: περισσότερη πείνα, περισσότερη φτώχια, και περισσότερη κοινωνική αναταραχή – ειδικά για χώρες που πάλεψαν να ξεφύγουν απ’ την ευθραυστότητα και τις συγκρούσεις επί πολλά χρόνια»…

Πρόκειται για το γνωστό δυτικό, πρωτοκοσμικό τροπάρι, για το κακό που κρέμεται πάνω απ’ τον «τρίτο κόσμο»… Βέβαια αν τελικά το Κίεβο αρχίσει να εξάγει το στάρι του όλη αυτή η ρητορική της επερχόμενης έλλειψης αλευριού και ψωμιού στον «τρίτο κόσμο» θα εξατμιστεί. Αλλά προς το παρόν το γνήσιο ανθρωπιστικό ενδιαφέρον του λευκού χριστιανού καλά κρατεί.

Υπάρχουν όμως και κάτι «άλλοι» που εκτιμούν διαφορετικά το κοντινό μέλλον – σίγουρα από γεωγραφική και γεωπολιτική άποψη: το κακό παραμονεύει και υπονομεύει την Δύση… Ο Corbishley συνεχίζει το άρθρο του:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Προβλέψεις (2)

Δευτέρα 18 Ιούλη>> Είναι αρκετοί (αν και με διαφορετικούς έως αντίθετους ιδεολογικούς προσανατολισμούς) που θα θεωρούσαν τέτοιες προβλέψεις «εξαίσια νέα»! Πράγματι: αν δεν είναι οι εξεγέρσεις «ευχάριστα νέα» στους καιρούς της γενικευμένης κατάθλιψης, τότε ποια θα μπορούσαν να είναι; Μόνο που η κατάσταση είναι ολοφάνερα πιο περίπλοκη, και το φάσμα ανάμεσα στην διαχειρίσιμη εκτόνωση και στην συστημική ακροδεξιά στροφή δείχνει τους κυνόδοντές του μπροστά στα μάτια μας∙ εν πάσει περιπτώσει μπροστά στα μάτια όσων θέλουν να βλέπουν και να καταλαβαίνουν.

Πρέπει να θυμίσουμε πως όταν άρχισε να ξεδιπλώνεται το πραξικόπημα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας εκείνο που στις δυτικές κοινωνίες παραδοσιακά ονομαζόταν «αριστερά» (και τραβήξτε τον χαρακτηρισμό όσο πιο «ακραία» θέλετε…) όχι μόνο το αποδέχτηκε, όχι μόνο το στήριξε, αλλά συχνά απαίτησε και την ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίησή του! Αν και για την αυτόνομη εργάτρια ασταμάτητη μηχανή αυτό δεν ήταν καθόλου «πρωτότυπο», είχε διεθνώς μια πολύ σοβαρή συνέπεια: το κοινωνικό εκείνο τμήμα που αντέδρασε στο πραξικόπημα παίρνοντας, ουσιαστικά, την πρωτοβουλία της υπεράσπισης ιστορικών εννοιών όπως το «ατομικό δικαίωμα» ή η «ελευθερία» ήταν «δεξιό» και μικροαστικό. Στο ελλαδιστάν αντιληφθήκαμε έγκαιρα τον κίνδυνο και με σκληρή πολιτική δουλειά, κόντρα σ’ όλους τους θεούς και τους δαίμονες της κρατικο/καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, κόντρα στην άπειρη βλακεία και κακοήθεια πολλών και διάφορων, καταφέραμε, μια χούφτα άνθρωποι εδώ, μια χούφτα εκεί και μια χούφτα παραπέρα, να σηκώσουμε τις κόκκινες και τις μαυροκόκκινες σημαίες της κριτικής και της αντίστασης δημόσια. Αλλά το ελλαδιστάν αποδείχθηκε εξαίρεση (ως προς το αποτέλεσμα στο πεζοδρόμιο) και έτσι στο φωτεινό ταμπλό του πρώτου κύματος «κατάστασης εξαίρεσης / κατάστασης έκτακτης ανάγκης», την διετία 2020 – αρχές 2022, στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες, το σκορ ήταν βαρύ σε βάρος μας, από πολιτική άποψη.

Ο απολογισμός της αντίστασης στο «πρώτο κύμα έκτακτης ανάγκης» ως μέσου βίαιης αναδιάρθρωσης των κοινωνικών σχέσεων προς όφελος των αφεντικών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, ο απολογισμός της ποιότητας της αντίστασης στο «υγιεινιστικό κύμα», δεν είναι εκείνος που θα έπρεπε, λαμβάνοντας στα σοβαρά την ένταση και το εύρος της «μετάβασης». Εν τω μεταξύ η ασταμάτητη μηχανή («δουλειά της» είναι…) παρακολουθούσε και παρακολουθεί τις επόμενες «στρώσεις έκτακτης ανάγκης», μεθοδευμένες και με τον ίδιο γενικό στόχο όπως η πρώτη, που απλώνονται πάνω στον υγιεινιστικό φόβο∙ χωρίς αυτός ο τελευταίος να έχει «ξεχαστεί» (απ’ τα αφεντικά).

Όταν διαδοχικά στρώματα «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» επικάθονται το ένα πάνω στο άλλο (πάνω στην «υγιεινιστική» η «ενεργειακή», η «διατροφική», και ποιος ξέρει τι ακόμα…) τότε η καθεστωτική πίεση είναι τέτοια που τα κοινωνικά υποκείμενα έχουν κάθε δίκιο να …αλλοφρονήσουν! Αν τα αφεντικά δείχνουν να «ανησυχούν» για τέτοια ενδεχόμενα στις δυτικές κοινωνίες είναι επειδή κάνουν ότι μπορούν για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις τους, έχοντας (κι αυτό απαιτεί μεγάλη προσοχή) το αναγκαίο know how της διαχείρισής τους.

Είναι, λοιπόν, αυτό που θέλουμε; Πρέπει να χαρούμε αν η δολιότητα της καθεστωτικής κοινωνικής μηχανικής αποδειχθεί αποτελεσματική ως το σημείο του κοινωνικού βρασμού; Ή θα έπρεπε να θέλουμε, να επιδιώκουμε, πολύ περισσότερα;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Προβλέψεις (3)

Δευτέρα 18 Ιούλη>> Υπάρχει μια άποψη διατυπωμένη από ορισμένους διανοούμενους που μιλάει για controlled demolition («οργανωμένη κατεδάφιση»…) του συστήματος όπως αυτό ήταν ως τις αρχές του 21ου αιώνα, απ’ τα ίδια τα αφεντικά (κυρίως, αν και όχι μόνο, του χρηματοπιστωτισμού) έτσι ώστε να διευκολυνθεί η μετάβαση στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Αν και αυτή η άποψη κουβαλάει μαζί της διάφορα στοιχεία ως αποδείξεις, δεν μας πείθει. Μαζική βία έχει ασκηθεί και στις δυο προηγούμενες αναδιαρθρώσεις του κοινωνικού, του πολιτικού, του εργασιακού, του παραγωγικού, του καταναλωτικού μοντέλου, την 1η βιομηχανική επανάσταση, και το πέρασμα απ’ την 1η στην 2η∙ αλλά δεν μιλάμε για μια αλυσίδα … controlled demolitions! Κυρίως όμως υπάρχει μια σοβαρή αδυναμία σε τέτοιου είδους παραλληλισμούς, ανάμεσα στην εκτεταμένη καπιταλιστική αναδιάρθρωση και στην όντως controlled demolition των ουρανοξυστών στο WTC τον Σεπτέμβρη του 2001: υπονοεί την ύπαρξη κάποιου «κέντρου» που ελέγχει τα πάντα∙ ή σχεδόν. Τον Σεπτέμβρη του 2001 υπήρχε πράγματι προσχεδιασμός, αλλά η «δημιουργική καταστροφή» ήταν περιορισμένης έκτασης και άρα εύκολο να μεθοδευτεί. Ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος (και η πορεία προς την διαρκή όξυνσή του) είναι εντελώς διαφορετικής τάξης ζήτημα.

Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ δύσκολο για οποιαδήποτε εξέγερση-σαν-εξέγερση να διαπεράσει την ένταση και τις αναγκαιότητες της στιγμής (της) και να δει / μελετήσει ολόκληρο τον ορίζοντα που έχει μπροστά της (και πίσω, και γύρω της). Γι’ αυτό το λόγο οι όποιες ανησυχίες των αφεντικών σχετικά με τις επερχόμενες social unrests στις δυτικές κοινωνίες ΔΕΝ αφορούν το ενδεχόμενο να χάσουν την διεύθυνση αυτών των κοινωνιών, την εξουσία τους δηλαδή, αλλά ΜΟΝΟ τις οικονομικές / χρηματικές συνέπειες των όποιων αναταραχών… Θα είναι ανοικτά τα πολυκαταστήματα; Δεν θα είναι; Τι συνέπειες θα έχουν οι αναταραχές στα χρηματιστήρια: εκεί αρχίζουν και τελειώνουν οι ανησυχίες τους…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μπρρρρ…

Δευτέρα 11 Ιούλη>> Χρειάζονται, άραγε, προσόντα ντετέκτιβ για να εντοπίσει κανείς την τρέχουσα σκηνοθεσία της «ενεργειακής κρίσης στην ευρώπη» που οφείλεται, που αλλού;, στον μοχθηρό της Μόσχας;

Οι διακοπές παροχής αερίου μέσω αγωγών για λόγους συντήρησης και επισκευών είναι χρόνια πρακτική. Γίνονται καλοκαίρι, οι πελάτες έχουν γεμίσει τα καζάνια τους, διαρκούν λίγο, κι έτσι κανείς δεν καταλαβαίνει έλλειψη.

Όχι πια! Το γεγονός ότι από αύριο και για δέκα μέρες θα διακοπεί η παροχή γκαζιού απ’ τον nord stream 1 έχει μετατραπεί στο Θέαμα του Επερχόμενου Θανάτου από Κρύο σε κράτη και κοινωνίες που θέλουν να θεωρούνται πολιτισμένες. Γερμανοί και γάλλοι αξιωματούχοι διαγωνίζονται σε προειδοποιήσεις ότι οι (μοχθηροί) ρώσοι μπορεί να μην ξανασυνδέσουν την παροχή όταν τελειώσει η συντήρηση∙ ή μπορεί να προφασιστούν έλλειψη ανταλλακτικών (λόγω των κυρώσεων) για να την παρατείνουν. Επ’ αόριστον.

Το ενδιαφέρον είναι ότι σ’ αυτές τις «ώριμες» (μέχρι σαπίλας) καπιταλιστικές κοινωνίες, με την αφθονία media, κανείς δεν ρωτάει την gazprom «πως βλέπει την φετεινή συντήρηση», αν έχει τα ανταλλακτικά που χρειάζεται, αν προβλέπει προβλήματα λόγω κυρώσεων!!! Όχι μόνο οι «μοχθηροί» είναι ανύπαρκτοι, αλλά επιπλέον η ανυπαρξία τους, το γεγονός ότι δεν τους ρωτάνε για τίποτα, είναι η βάση για να τρομοκρατεί ο καθένας κατά βούληση.

Έτσι η 22η Ιούλη έχει ήδη ανακηρυχτεί, περίπου, σαν η μέρα-που-όλα-θα-κριθούν! Είναι η ημέρα κατά την οποία, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, θα γίνει η πρώτη δοκιμή λειτουργίας του nord stream 1 μετά την συντήρηση.

Τρέμετε! Μπορεί να γίνει, μπορεί να μην γίνει – ζήτω η μεταφυσική!!!!

(φωτογραφία: ο γάλλος υπουργός οικονομικών Bruno Le Maire δεν έχει το πόστο για να φροντίσει να τρέχει κανονικά το γκάζι, ούτε καν για να συνεννοηθεί έγκαιρα με τους τεχνικούς της gazprom για το αν υπάρχει μηχανικό πρόβλημα, λόγοι καθυστέρησης, κλπ.

Είναι υπουργός για να μαδάει μαργαρίτες και να κάνει προφητείες…. Ακόμα καλύτερα: για να τρομοκρατεί.)

 

Πυρ κατά βούληση;

Δευτέρα 11 Ιούλη>> ….Το Νοέμβρη του 2015 – όπως μπορεί να μάθει κανείς απ’ την επίσημη ανακοίνωση της αγροβιομηχανίας Cargill – “65 διεθνείς διαμορφωτές πολιτικής, ακαδημαϊκοί, ηγέτες επιχειρήσεων και διαμορφωτές κοινής γνώμης συγκεντρώθηκαν στα γραφεία του WWF [«παγκόσμιο ταμείο για την φύση»] στην Ουάσιγκτον, για να κάνουν άσκηση του πως θα μπορούσε να αντιδράσει ο κόσμος σε μια μελλοντική κρίση τροφίμων”. Σε δύο μέρες οι συμμετέχοντες σ’ αυτήν την προσομοίωση της “Κρίσης στην Διατροφική Αλυσίδα” έπαιξαν τις κινήσεις τους σ’ ένα σενάριο καταστροφών που συγκλίνουν μεταξύ τους, αλληλοκαλύπτονται και συμβαίνουν στη δεκαετία του 2020. Σ’ αυτές περιλαμβάνονταν “δύο σοβαρές κρίσεις τροφίμων, με τις τιμές να ανεβαίνουν κατά 400% μακροπρόθεσμα· η διάσωση από ακραία καιρικά φαινόμενα οφειλόμενα στην κλιματική αλλαγή· η ανατροπή των κυβερνήσεων στο Πακιστάν και στην Ουκρανία· και λιμός και μεταναστευτική κρίση στο Μπαγκλαντές, την Μιαμάρ, το Τσαντ και το Σουδάν”.

Ανάμεσα στις αναμενόμενες επιχειρηματικές κοινοτοπίες και βλακείες του είδους “να είμαστε ένα βήμα μπροστά” με σκοπό “να αντιδράσουμε σωστά”, το WWF τονίζει ένα βασικό συμπέρασμα αυτής της άσκησης: “Μόνο με τον τερματισμό της επέκτασης της αγροτικής παραγωγής, την επαύξηση της αγροτικής απόδοσης, την αύξηση της αποδοτικότητας των πηγών και την μείωση της σπατάλης φαγητού, μπορούμε να προσφέρουμε το φαγητό και την διατροφή που χρειαζόμαστε, ενόσω θα εξασφαλιστεί ότι προστατεύουμε τη φύση για τις επόμενες γενιές”.

… Το σενάριο είχε διάφορες συγκεκριμένες προβλέψεις που μοιάζουν να γίνονται τώρα σκληρή πραγματικότητα, όπως για παράδειγμα “μια έντονη και απότομη αύξηση τιμών οφειλόμενη σε ελλείψεις τροφίμων το 2022” που θα οδηγήσει τους ηγέτες της ε.ε. να βάλουν έναν ειδικό φόρο στο κρέας. Αλλά εδώ είναι η έκπληξη: αυτό το “παιχνίδι” τελείωσε με την επιβολή ενός παγκόσμιου φόρου άνθρακα.

 Ω ναι, οι κύριοι του κόσμου δεν μπορούν να περάσουν ούτε τρία λεπτά χωρίς να φωνάξουν τον μπαμπούλα, την Κλιματική Κρίση, για να επιβάλλουν ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο στην ανθρωπότητα, και η συγκεκριμένη “πολεμική άσκηση” απλά επιβεβαίωσε τον κανόνα. Σ’ αυτήν την περίπτωση ο John Podesta (επικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας της Clinton το 2016), σαν ένας απ’ τους “Βασικούς Παί-κτες και Ελεγκτές της άσκησης” συνέβαλε στο να οδηγηθεί η αγέλη των σωτήρων του κόσμου – συμπεριλαμβανόμενων εκπροσώπων πολυεθνικών οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, η Διεθνής Χρηματοπιστωτική Συνεργασία και το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ, όπως επίσης και ceo επιχειρήσεων όπως η Louis Dreyfus Commodities, η MARS και η Thomson Reuters – στο προαποφασισμένο συμπέρασμα ότι ο μόνος τρόπος για να εξευμενιστούν οι θεότητες του καιρού είναι η επιβολή ενός παγκόσμιου φόρου.

Αν αυτά μοιάζουν οικεία, αυτό οφείλεται στο ότι είναι! Στην πραγματικότητα, ολόκληρο το αχρείο σενάριο της άσκησης αντανακλά εκείνο που κι άλλες πρόσφατες “προσομοιώσεις” και ”σενάρια” των παγκόσμιων ελίτ υποδεικνύουν, όπως το “Reset the Table” του ιδρύματος Rockefeller που απαιτεί την διασφάλιση του ελέγχου πάνω στις παγκόσμιες αλυσίδες τροφίμων και η εκστρατεία “Καθάρισε το πιάτο σου” του Xi, που έχει στόχο να φέρει την τεχνοκρατική διαχείριση της οικονομίας μέσα στην κουζίνα κάθε σπιτιού μέσω του ελέγχου και της τιμωρίας της “σπατάλης τροφίμων” και του πιο αποπνικτικού ελέγχου της διαδικασίας παραγωγής τροφίμων.

Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες (και πολλές ακόμα σαν αυτές) δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση: να χρησιμοποιηθούν κρίσεις (αδιάφορο με το αν είναι πραγματικές ή ψευδείς) για να “μετασχηματιστεί” η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων, απ’ το χωράφι ως το πιάτο, με την συμπίεση των μικρών παραγωγών υπέρ της παγκόμιας βιομηχανίας, μετατρέποντας τον πλανήτη σ’ ένα μέρος όπου οι μόνες δυνατότητες φαγητού θα είναι οι GMOs (γενετικά μεταλλαγμένοι οργανισμοί), τα έντομα, “κρέας” εργαστηρίου και άλλα τρόφιμα φραγκενστάιν.

Το χειρότερο είναι ότι αυτές οι “κρίσεις τροφίμων” που τόσο καιρό προβλέπουν τέτοιες “προσομοιώσεις” αρχίζουν να γίνονται πραγματικότητα….

Αυτά γράφαμε ανάμεσα σ’ αρκετά άλλα τον Δεκέμβρη του 2021, στο Sarajevo.pdf 167, με θέμα την «κρίση τροφίμων». Τα πιο πάνω δεν ήταν δικά μας λόγια. Ήταν απόσπασμα από άρθρο του James Corbett (αν δεν τον ξέρετε φροντίστε να τον μάθετε στο corbettreport.com) της 8ης Νοέμβρη εκείνης της χρονιάς (2021), με τίτλο Άλλη μια προσομοίωση των οπαδών της παγκοσμιοποίησης επαληθεύεται.

(Δεν υιοθετούμε τα περί παγκοσμιοποιητικής σκευωρίας, αλλά ο Corbett ερευνά και τεκμηριώνει. Το ίδιο και η ασταμάτητη μηχανή).

Και λοιπόν; Ναι, μας σπρώχνουν στο κατώφλι μιας ακόμα κατασκευασμένης στα μέτρα τους «κρίσης», όπως η «υγιειονομική», όπως η «ενεργειακή»… έτσι και η «διατροφική»…. Ναι, αφού δεν κρύβονται (γιατί να το κάνουν;) όποιος ερευνά μπορεί να βρει την γενεαλογία, τις προπαρασκευές, την (καπιταλιστική) «λογική» και τις επιδιώξεις της μιας και της άλλης «κρίσης… σίγουρα μέσα απ’ τις «ασκήσεις» τους….

Οι κοινωνίες πάνω στον πάγκο του χασάπη

Δευτέρα 11 Ιούλη>> Πού βρισκόμαστε; Μια αλυσίδα παράξενων (ή όχι) συμπτώσεων (εντός ή εκτός εισαγωγικών) τα 2 – 3 τελευταία χρόνια, σε πλήρη και αρμονική σχέση με μια σειρά προπαγανδιστικών εκστρατειών για την απειλή απ’ τις πορδές των μοσχαριών και την υψηλή διατροφική αξία των κατσαρίδων, συγκλίνουν στην επιβολή του αξιώματος ότι «υπεύθυνος πολίτης σημαίνει μυγοχάφτης»! Ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, αφού προώθησε τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής (και τα κονόμησε χοντρά, όχι μόνος του βέβαια…) προωθεί φιλότιμα από πέρυσι εταιρείες σαν την «imposible foods» ή «beyond meat» που παράγουν και πουλάνε γενετικά τροποποιημένα σκουπίδια με διάφορες «γεύσεις κρέατος».

Θα μπορούσαν να απωθηθούν κι αυτά όπως όλα τα υπόλοιπα που επιβάλουν κατηγορηματικά την καπιταλιστική αναδιάρθρωση… μέχρι την στιγμή που το ολλανδικό κράτος ανέλαβε να καταστρέψει το ίδιο την βιομηχανία κρέατος στην επικράτειά του, δίνοντας ένα καλό παράδειγμα! Το ανώτατο ολλανδικό δικαστήριο διέταξε πρόσφατα την καταστροφή του 30% του ζωϊκού κεφαλαίου ως το 2030… για να σωθεί ο πλανήτης από το άζωτο και την αμμωνία που σχετίζονται με την κτηνοτροφία. (Φανταστείτε τι καταστροφή πέρασε ο πλανήτης όταν έτρωγαν και έχεζαν κοπάδια δεινόσαυρων…)

Η κτηνοτροφική βιομηχανία της ολλανδίας, όπως οπουδήποτε αλλού, είναι ένας μεγάλος καπιταλιστικός κλάδος. Και σαν τέτοιος βαρύνεται με τα μικρότερα ή μεγαλύτερα εγκλήματά του. Αλλά θα είναι φρικτή τυφλότητα αν οι κρατικές απαγορεύσεις και μεθοδεύσεις (μαζί με την προώθηση των μενού εντόμων και των βιο-τεχνολογικών πρωτεϊνών / «κρεάτων») θεωρηθούν, έστω και στο ελάχιστο, φροντίδα-για-το-καλό-των-ζώων!!! Πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο, για κάτι πολύ χειρότερο: για την επιβολή της απόλυτα βιομηχανικής / γενετικής «διατροφής» (ακόμα καλύτερα: των φαρμακοτροφίμων) σε κάθε «μορφή», ζωϊκή ή φυτική… (Σε μελλοντική αναφορά θα γίνουμε πιο αναλυτικοί…)

Ο «πόλεμος στο κρέας» είναι μόνο η εισαγωγική φάση αυτής της εκστρατείας, και οι έξυπνοι vegetarians ή/και vegans δεν έχουν κανένα λόγο να χαρούν ή να την υποστηρίξουν! Είναι άλλωστε γνωστό πως οι «καθιερωμένες μεταλλάξεις» έχουν επιβληθεί ήδη σε φυτικές πρώτες ύλες, όπως η σόγια και το καλαμπόκι∙ κι εκεί δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία «βασανισμού των ζώων»….

Ουσιαστικά, και χωρίς δεύτερη κουβέντα, δεν βρισκόμαστε μπροστά στην αντίθεση «κρέας που καταστρέφει τον πλανήτη εναντίον μη κρέατος που τον σώζει»! Αυτό είναι το ψευτοδίλημα που κατασκευάζουν οι μπηχεβιοριστές των αφεντικών ελπίζοντας (όχι άδικα…) ότι θα έχουν την άμεση υποστήριξη όσων έχουν ήδη απορρίψει το κρέας (ή/και τα ζωϊκά παράγωγα) απ’ την διατροφή τους και ότι, κατά συνέπεια, θα έχουν τα αφεντικά έναν έτοιμο στρατό προθύμων στις δυτικές κοινωνίες∙ όπως ακριβώς επιστράτευσαν τους σκληροπυρηνικούς υγιεινιστές υπέρ των πλατφορμών γενετικής τροποποίησης των κυττάρων…

Όχι!!! Η πραγματική και η μοναδική αντίθεση (σχετική μ’ αυτό το θέμα) στο κατώφλι της 4ης βιομηχανικής επανάστασης είναι γενετική βιομηχανία / βιοτεχνολογίες εναντίον όλων των υπόλοιπων – όλων των έμβιων ειδών, συμπεριλαμβανόμενου οπωσδήποτε και με στρατηγική σημασία του ανθρώπινου. Θα είναι αυτοκτονικό αν οποιοσδήποτε πιστέψει, «φάει» το παραμύθι, ότι οι «beyond meat» διακηρύξεις έχουν έστω και στο ελάχιστο σα στόχο μια ισορροπημένη σχέση ανάμεσα στο είδος μας και την υπόλοιπη φύση… Το ακριβώς αντίθετο μεθοδεύεται: η γενικευμένη μηχανοποίηση / βιοτεχνολογικοποίηση οποιουδήποτε ζωϊκού είδους, συμπεριλαμβανόμενων φυτών, δέντρων, εντόμων, ιών – και, στο κέντρο, του ανθρώπινου.

Μεθοδεύεται η καθολική και πλήρης υπαγωγή των πάντων στο κεφάλαιο, για πάντα! Μπροστά σ’ αυτήν την πλήρη και καθολική υπαγωγή οποιασδήποτε μορφής ζωής στο κεφάλαιο, της αιχμαλωσίας κάθε είδους κυττάρων οποιουδήποτε είδους και της μικρομοριακής δουλείας στις καπιταλιστικές νόρμες παραγωγής και κατανάλωσης χωρίς δυνατότητα έστω και αντάρτικης διαφυγής, η βιομηχανία κρέατος του 20ου αιώνα και τα μικρά ή μεγάλα εγκλήματά της, είναι …. παιδική χαρά! Και θα είναι ασυγχώρητη συνηγορία σ’ ένα υπερέγκλημα αν η αντίθεση στην δεύτερη γίνει συνηγορία στην πρώτη.

Στον δύσκολο, μακρύ, αβέβαιο αλλά και ζωογόνο αγώνα κατά των σφετεριστών της ζωής κανείς δεν πρέπει να βρεθεί απ’ την δική τους μεριά!

Εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε συνέχεια…

Crisis 1

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Τι είναι αυτό που κάνει τις «κρίσεις» τόσο αγαπητές απ’ τα αφεντικά και τους πολιτικούς λακέδες τους έτσι ώστε, στην αφετηρία της 4ης βιομηχανικής επανάστασης τα δυτικά τέτοια να έχουν μεθύσει χάνοντας κυριολεκτικά το μυαλό τους και να συναγωνίζονται μεταξύ τους σε βλακεία και αναισχυντία;

Προς μεγάλη λύπη των εύπιστων και των ignorants υπάρχει μια σαφής απάντηση σ’ ένα κείμενο ηλικίας… χμμ… μόλις 174 χρόνων… Υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να είναι εκατομμύρια εκείνοι κι εκείνες που θα έπαιζαν στα δάκτυλα αυτή την απάντηση, επικαιροποιημένη όπου χρειάζεται – δεν είναι εκατομμύρια στη δύση οι «μαρξιστές», οι «μαρξίζοντες», όσοι και όσες πέρασαν τέλος πάντων κάποια φάση της νεότητάς τους τσαλαβουτώντας στα ρηχά ενός κάποιου επαναστατισμού; Είναι… αλλά τρέχα γύρευε…

… Τον καιρό που ξεσπούν οι εμπορικές κρίσεις καταστρέφεται κανονικά ένα σημαντικό μέρος όχι μόνο από τα έτοιμα προϊόντα μα κι απ’ τις δημιουργημένες κιόλας παραγωγικές δυνάμεις. Μια κοινωνική επιδημία ξεσπά, που σε όλες τις περασμένες εποχές θα φαινότανε παραλογισμός – η επιδημία της υπερπαραγωγής. Η κοινωνία έξαφνα βρίσκεται πισωδρομημένη σε μια κατάσταση στιγμιαίας βαρβαρότητας. Νομίζει κανείς πως της κόπηκαν όλα τα μέσα της διατροφής από καμιά πείνα ή από κανένα εξολοθρευτικό πόλεμο. Η βιομηχανία και το εμπόριο φαίνονται νεκρωμένα. Και γιατί: Γιατί η κοινωνία έχει πάρα πολύ πολιτισμό, πάρα πολλά μέσα διατροφής, πάρα πολλή βιομηχανία, πάρα πολύ εμπόριο…

Με ποιόν τρόπο ξεπερνά η μπουρζουαζία τις κρίσεις; Απ’ τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά ένα σωρό παραγωγικές δυνάμεις και απ’ την άλλη με το να κατακτά νέες αγορές και να εκμεταλλεύεται πιο εντατικά, πιο πλατιά όλες τις παλιές αγορές…

Συγχωρείστε αυτούς τους δύο γερμανούς (τον Ένγκελς και τον Μαρξ) που το 1848, στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο τους, δεν ήξεραν ότι το 2022 ένας άλλος γερμανός, πρώην μέλος της κεντρικής τράπεζας και νυν ομοσπονδιακός υπουργός οικονομικών ονόματι Christian Lindner, θα έφτυνε στα μούτρα τους υπηκόους του λέγοντάς τους σαν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο «φέτος τον χειμώνα θα παγώσετε»… Πού θα παγώσουν; Στο κέντρο του ευρωπαϊκού καπιταλισμού!!! Συγχωρείστε τους που δεν ήξεραν πόσο άθλιος είναι ο Putin, πόσο σημαντική η «απεξάρτηση», πόσο σημαντικό είναι το ότι «η πατρίς θέλει θυσίες»∙ εδώ ούτε για τον τσαχπίνη δεν είχαν ιδέα…

Συγχωρείστε τους. Αυτοί οι δύο τότε υπέδειξαν την καπιταλιστική παραγωγή των καπιταλιστικών κρίσεων – μόνον αυτό! Αλλά τώρα ο αποπροσανατολισμός και η άγνοια προσφέρουν ηρεμιστικά σε χούφτες: την αδράνεια και την μοιρολατρεία…

Crisis 2

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Στις 20 Απρίλη του 2020, ενόσω όλα στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες τα έσκιαζε η φοβέρα και η σκλαβιά της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας (στην Wuhan σφύριζαν τη λήξη…), κι ενόσω οι κατ’ οίκον φυλακίσεις είχαν γενικευτεί (στη δύση) σαν η «σωτηρία», συνέβη κάτι πρωτοφανές, τρομακτικό, απίστευτο, συνταρακτικό, ανεπανάληπτο στην καπιταλιστική ιστορία δύο αιώνων. Ένα σοκ με όλη τη σημασία της λέξης! Εκείνη την ημέρα η τιμή του αργού πετρελαίου που εξάγεται απ’ το Τέξας (ο ένας απ’ τους δύο τύπους πετρελαίου πάνω στους οποίους καθορίζονται οι διεθνείς τιμές) έπεσε στα μείον 37,6 δολάρια το βαρέλι!!! Επαναλαμβάνουμε: – 37,6 ΔΟΛΑΡΙΑ ΤΟ ΒΑΡΕΛΙ!!!

Τι στην ευχή σημαίνει «μείον» στην τιμή ενός εμπορεύματος; Σημαίνει πως εκείνη την ημέρα όποιος πετρελαιο-έμπορος ήθελε να πουλήσει την παραγωγή του, θα έπρεπε να πληρώσει (αντί να πληρωθεί) 37,6 δολάρια για κάθε βαρέλι πετρελαίου που θα έπαιρνε ο πελάτης!

Φυσικά κανείς δεν θα πλήρωνε για να πουλήσει∙ αλλά τα μηχανήματα δούλευαν και έπρεπε να δουλέψουν για να μην καταστραφούν… Ακολούθησαν, τις επόμενες μέρες, δραματικά γεγονότα, τα οποία φυσικά δεν «έγραψαν» στις εντυπώσεις των υπηκόων αφού αυτοί προσπαθούσαν να μείνουν fit (όπως τους έλεγαν οι influencers του σκοινιού και του παλουκιού) φυλακισμένοι στα σπίτια τους: εκατοντάδες τάνκερς γέμιζαν με πετρέλαιο που δεν ήθελε να αγοράσει κανένας, έγιναν απλά αποθήκες, και έμεναν αγκυροβολημένα αρόδου, χωρίς προορισμό∙ τα αποθηκευτικά καζάνια γέμισαν και, επειδή δεν υπήρχαν άλλα (στις ηπα) το πετρέλαιο χυνόταν στο χώμα αμέσως μετά την εξόρυξή του, φτιάχνοντας όλο και μεγαλύτερες «τεχνητές λίμνες μαύρου χρυσού»∙ εκατοντάδες μικρομεσαίες πετρελαϊκές χρεωκόπησαν ακαριαία∙ προς στιγμήν προκλήθηκε ένας κάποιος θυμός κατά της Μόσχας που δεν ήθελε να μειώσει την παραγωγή της μπας και συνέλθουν οι τιμές (το δέχτηκε λίγο αργότερα)∙ και διάφορα άλλα…

Εγκαταλειμμένα πετρελαιοπήγαδα στην αμερικανική countryside την άνοιξη του 2010

Ήταν, άραγε, εκείνο που είχαν προβλέψει οι ακατονόμαστοι το 1848, δηλαδή μια τυπική κρίση υπερπαραγωγής και μάλιστα σ’ ένα στρατηγικής σημασίας εμπόρευμα όπως το πετρέλαιο; Όχι ακριβώς. Η τυπική κρίση υπερπαραγωγής διαδραματιζόταν ήδη τους προηγούμενες μήνες, και με τιμές ανάμεσα στα 45 και στα 60 δολάρια το βαρέλι οι περισσότερες εταιρείες σχιστολιθικής εξόρυξης στις ηπα βρίσκονταν στο χείλος της χρεωκοπίας, ενώ ακόμα και «θηρία» σαν την shell με ανησυχία έβλεπαν αναιμικά κέρδη…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Crisis 3

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Θα είναι άραγε πρωτοτυπία αν θυμίσουμε ότι αυτή η «ενεργειακή κρίση» που αποδίδεται παραπλανητικά στη Μόσχα και θα οδηγήσει τους γερμανούς υπηκόους και όχι μόνο σε «δελτίο ρεύματος» αφορά σχεδόν αποκλειστικά τον δυτικό καπιταλισμό – όπως ακριβώς συμβαίνει με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία;

Γιατί εδώ; Επειδή εδώ η καπιταλιστική αναδιάθρωση σ’ όλο το εύρος της είναι πολύ πιο επείγουσα από οπουδήποτε αλλού – εξαιτίας και του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού μεταξύ κρατών. Οι κινέζοι ή οι ινδοί υπήκοοι (για παράδειγμα) δεν φαίνεται να απειλούνται με διπλά και τριπλά παλτά φέτος τον χειμώνα – όσο για το νότιο ημισφαίριο, έχει καλοκαίρι όταν το βόρειο κρυώνει…

Υπάρχει όμως (σίγουρα για την ασταμάτητη μηχανή) ένα επιπλέον ζήτημα. Η «ενεργειακή κρίση» κατασκευάζεται δόλια και σκόπιμα, σε βάρος των υπηκόων, είτε με την μορφή του ακριβού ρεύματος και φυσικού αερίου είτε με την μορφή των πειθαρχικών μέτρων («δελτίο», έλεγχος κατανάλωσης, διάφορες απαγορεύσεις) – ως εδώ κατανοητή η καπιταλιστική μηχανική. Τι είναι όμως εκείνο που κάνει τις δήθεν «πράσινες» πηγές ενέργειας, φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, απλά ένα μεταβατικό άλλοθι; Γιατί τα αφεντικά της ενεργειακής αναδιάρθρωσης προσβλέπουν στα πυρηνικά (είτε τις τρέχουσες τεχνολογίας σχάσης, είτε στην ερευνώμενη και πολλά υποσχόμενη τεχνολογία σύντηξης) κι όχι σε «ανεμογεννήτριες παντού»;

Η πρώτη δόση απάντησης οφείλεται στα μειονεκτήματα των (καθόλου!) «πράσινων» πηγών ενέργειας. Ανάμεσα στα υπόλοιπα είναι η αστάθεια στην παραγωγή (: χρειάζεται άνεμος ή ήλιος κι αυτά δεν είναι πάντα δεδομένα) και το μεγάλο κόστος της αποθήκευσης (: μπαταρίες). Παρότι ένα μέρος της ηλεκτροπαραγωγής στα καπιταλιστικά κράτη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης θα μπορούσε να μείνει «εναλλακτικό» (κυρίως για ιδεολογικούς λόγους), οι διαδικασίες σταθερής ροής είναι περισσότερο απαραίτητες και αξιόπιστες αν μιλάμε για το σύνολο των αναγκών ενός καπιταλιστικού σχηματισμού.

Η δεύτερη δόση απάντησης βρίσκεται στις προβλέψεις για την αύξηση των αναγκών σε ηλεκτρικό ρεύμα τις επόμενες δεκαετίες – οπωσδήποτε και στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες. Αυτές οι προβολές μιλούν για μια αύξηση της ζήτησης από 8% έως 12% τα επόμενα χρόνια εξαιτίας της γενίκευσης της χρήσης ηλεκτρικών αυτοκινήτων, και γύρω στο 3% εξαιτίας του πολλαπλασιασμού των ενεργοβόρων data centers. (Αυτοί οι υπολογισμοί μπορεί να αποδειχθούν μετριοπαθείς).

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Προσωρινή ανακεφαλαίωση: αμάρτησα για το παιδί μου!

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Ήδη απ’ την εποχή της «λευκής βίβλου», στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο ευρωπαϊκός (κυρίως ο γερμανο-γαλλικός) καπιταλισμός προσδιόρισε την «οικολογία» σαν στοιχείο εμπορικού προστατευτισμού έναντι των ανταγωνιστών του, που τότε ήταν κυρίως ο αμερικανικός.

Συν τω χρόνω το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» που κάποια στιγμή άλλαξε όνομα και έγινε «κλιματική αλλαγή» για να συμπεριλάβει οποιαδήποτε «διαταραχή» του κλίματος, είτε προς το θερμότερο είτε προς το ψυχρότερο, έγινε ταυτόχρονα εμπορικό όπλο (πλέον και εναντίον της κίνας) και σχέδιο αναδιάρθρωσης της οργάνωσης της εργασίας στις μητροπόλεις. Με δυο λόγια: η «ενεργειακή κρίση» ποτέ δεν ήταν το μεταφυσικό φαινόμενο που πουλάνε με τον τόνο οι δημαγωγοί. Πάντα ήταν ένα απ’ τα ψευδώνυμα μιας ενδοκαπιταλιστικά ανταγωνιστικής παραγωγικής / καταναλωτικής αναδιάρθρωσης.

Κι ενώ η «κλιματική αλλαγή» έπλεε μόνη της, εμπνέοντας μεγάλα, φιλόδοξα σχέδια εμπορικού πολέμου με σημαία το «κλίμα» αλλά και ελάχιστο ενδιαφέρον ή/και πειθαρχία στους υποτελείς, τα δυτικά αφεντικά (στα οποία περιλαμβάνεται πλέον και τμήμα του αμερικανικού κεφάλαιου) αποφάσισαν να αξιοποιήσουν την ρωσική εισβολή στην ουκρανία, για να σκηνοθετήσουν μια κατάσταση «έκτακτης ενεργειακής ανάγκης». Μ’ άλλα λόγια στον κλιματικό Αρμαγεδώνα και τις όποιες μεταφυσικές προδιαγραφές του προστέθηκε ένα ζήτημα πεζής γεωπολιτικής αντιπαλότητας.

Το πράγμα περιπλέκεται. Το προσόν της «ρωσικής κακίας» (δηλαδή των εμπορικών τιμωριών κατά της Μόσχας…) είναι ότι μπορεί να νομιμοποιήσει άμεσα πειθαρχικά, περιοριστικά μέτρα∙ μια ασκητική προτεσταντική στάση “νηστείας, μετάνοιας και προσευχής” των υποτελών, την οποία έχουν ανάγκη τα αφεντικά. Το μειονέκτημα όμως είναι ίσως ακόμα μεγαλύτερο: πρόκειται για ένα επιχείρημα (η «ρωσική κακία»…) που μπορεί να ελεγχθεί, χειροπιαστά, άμεσα, σε αντίθεση με την μεταφυσική της «κλιματικής αλλαγής». Με άλλα λόγια κρίνουμε ότι η συμπαράθεση ενός μεταφυσικού σετ απειλών και ενός ιστορικογεωπολιτικού μάλλον προκαλεί σύγχυση παρά οτιδήποτε άλλο: κι αν σε δυο, τρεις, τέσσερεις μήνες τελειώσει ο πόλεμος στην ουκρανία;

Ενώ η μεταφυσική του κλίματος έμοιαζε να πλέει απρόσκοπτα προς τον παράδεισο των «ανανεώσιμων πηγών» (αφήνοντας τη νομιμοποίηση της πυρηνικής ενέργειας σε κάποιο ασαφές τρικ στο μέλλον), η γεωπολιτική της «εξάρτησης απ’ τις ενεργειακές πηγές των εχθρών» βοηθάει μεν την «ηθική της περήφανης – ενεργειακής – φτώχιας» για τους πρωτοκοσμικούς, ξαναβάζει όμως στον ντορβά όλες τις καταραμένες, καταστροφικές, «μολυσματικές» πρώτες ύλες. Απ’ το πετρέλαιο και το (υγροποιημένο) φυσικό αέριο κι-ας-είναι-από-όπου-νάναι, κι-ας-κάνει-όσο-κάνει, μέχρι τους λιγνίτες. Ας μας επιτραπεί: πρέπει να είναι κάποιος οικολόγος με τον κώλο μπροστά για να φάει το ότι ο ευρωπαϊκός (και γενικότερα ο δυτικός) ιμπεριαλιστικός σχεδιασμός στην ουκρανία δικαιολογεί περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα!!!! Αν είναι έτσι, τότε πριν ασχοληθεί κάποιος με την «κλιματική κρίση» ας φάει την ζωή του υπέρ της «παγκόσμιας ειρήνης και του αφοπλισμού»!

Δύο βήματα πίσω για να γίνει ένα άλμα μπροστά λοιπόν; Κάπως έτσι φαίνεται να το σκέφτονται τα δυτικά αφεντικά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, θεωρώντας ότι οι υπήκοοι είναι οριστικά βλαμμένοι, και δεν καταλαβαίνουν. Είναι; Είναι όλοι;

Η ασταμάτητη μηχανή δεν ξέρει ακόμα την απάντηση. Αλλά θα ήθελε να είναι ΌΧΙ!