Tag: ισραήλ

B’Tselem…

Κυριακή 17 Γενάρη. Πρόκειται για την μεγαλύτερη οργάνωση υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσα στην επικράτεια του ισραηλινού ρατσιστικού καθεστώτος. Και πριν 5 ημέρες «επισημοποίησε» με τον πιο καθαρό και κατηγορηματικό τρόπο, αν μπορεί κανείς να το πει έτσι, εκείνο που οι παλαιστίνιοι, οι συμπαραστάτες τους, δεκάδες χιλιάδες αντεθνικιστές και αντιφασίστες εβραίοι της διασποράς, φωνάζουν εδώ και χρόνια. Η οργάνωση δημοσιοποίησε την έκθεσή της με τίτλο: Ένα καθεστώς εβραϊκής κυριαρχίας απ’ τον Ιορδάνη ως την Μεσόγειο: αυτό είναι απαρτχάιντ.

Ο Hagai El-Ad, διευθυντής της B’Tselem, δεν μασάει τα λόγια του. Σ’ έναν άρθρο του στον αγγλικό καθεστωτικό guardian (στο μήντιο που, δεν το ξεχνάμε, σε συνεργασία με τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες, πολέμησε με λύσσα τον πρώην επικεφαλής των εργατικών Jeremy Corbyn κατηγορώντας τον σαν «αντι-σημίτη» επειδή υποστηρίζε τον αγώνα των παλαιστινίων…) την ίδια ημέρα με την δημοσιοποίηση της έκθεσης:

… Δεν υπάρχει ούτε μια τετραγωνικό εκατοστό στην περιοχή που ελέγχει το Ισραήλ όπου ένας Παλαιστίνιος και ένας Εβραίος είναι ίσοι. Οι μόνοι πρώτης κατηγορίας άνθρωποι εδώ είναι οι Εβραίοι πολίτες όπως εγώ, και απολαμβάνουμε αυτό το καθεστώς τόσο μέσα απ’ τα σύνορα του 1967 όσο και έξω απ’ αυτά, στη Δυτική Όχθη. Χωρισμένοι απ’ τις διαφορετικές καταστάσεις της προσωπικής τους ζωής και απ’ τις πολλές παραλλαγές της κατωτερότητας που τους επιβάλει το Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι που ζουν κάτω απ’ τον ισραηλινό νόμο είναι όλοι ενωμένοι σ’ αυτήν την ανισότητα…. Πρακτικά, μια κυβέρνηση ελέγχει τους πάντες και τα πάντα ανάμεσα στο ποτάμι και στη θάλασσα, ακολουθώντας τις ίδιες οργανωτικές αρχές παντού όπου ασκεί αυτόν τον έλεγχο, δουλεύοντας για να βελτιώσει και να διαιωνίσει την κυριαρχία της μιας ομάδας ανθρώπων – των Εβραίων – πάνω στην άλλη – τους Παλαιστίνιους. Αυτό είναι απαρτχάιντ.

Σε διαφορά με το ΝοτιοΑφρικανικό απαρτχάιντ, η εφαρμογή της δικής μας εκδοχής – απαρτχάιντ 2.0 αν θέλετε – αποφεύγει συγκεκριμένα είδη βαρβαρότητας. Δεν θα βρείτε ταμπέλες «μόνο για λευκούς» στα παγκάκια. Εδώ, η «προστασία του Εβραϊκού χαρακτήρα» μιας κοινότητας – ή του κράτους του ίδιου – είναι ευφημισμοί που σαν λεπτό πέπλο έχουν σκοπό να κρύψουν την αλήθεια. Αλλά η ουσία είναι η ίδια. Το ότι οι ορισμοί του Ισραήλ δεν εξαρτιούνται απ’ το χρώμα του δέρματος δεν κάνει κάποια υλική διαφορά: είναι η κυριαρχική πραγματικότητα που βρίσκεται στην καρδιά του ζητήματος – και είναι αυτή που πρέπει να ηττηθεί.

Συμφωνούμε απόλυτα! Ο παλαιστίνιος Omar Βarghouti, απ’ τις ηγετικές φυσιογνωμίες και τους δημιουργούς του διεθνούς κινήματος BDS, που αγωνίζεται για την επιβολή κυρώσεων και οικονομικών αποκλεισμών στο απαρτχάιντ ισραηλινό κράτος όπως είχε γίνει και εναντίον του απαρχάιντ νοτιοαφρικανικού, έστειλε ηλεκτρονικά στην B’Tselem ένα γράμμα αμέσως μετά την δημοσιοποίηση της έκθεσης, γράφοντας μεταξύ άλλων ότι «… Βοηθάει στο να τελειώσουν τα βίαια και βαθιά ρατσιστικά ψέμματα για την όχι-και-εντελώς-τέλεια Ισραηλινή δημοκρατία, που ένα πρόβλημα έχει μόνο, αυτό που λέγεται ‘κατοχή’»…

Πράγματι, η βοήθεια της B’Tselem είναι καίρια. Μέσα στο απαρτχάιντ κράτος τα πράγματα μπορεί να μοιάζουν «μπετοναρισμένα» και παγωμένα, καθώς όλο και περισσότεροι νεολαίοι αντιφασίστες φεύγουν από εκεί, απελπισμένοι (το λιγότερο) απ’ τον κρατικό και τον κοινωνικό φασισμό. Αλλά ο αγώνας για την απελευθέρωση όλης της Παλαιστίνης, απ’ τη θάλασσα ως το ποτάμι, είναι ένας παγκόσμιος αγώνας. Σ’ αυτή την διεθνή αρένα, βασικά στην δύση, είναι που το φασιστικό ισραηλινό κράτος προσπαθεί να υπονομεύσει και να προβοκάρει την όλο και πιο διαυγή και επεκτεινόμενη συνείδηση του ποιος είναι ο χαρακτήρας του – και του τι πρέπει να γίνει. Το Τελ Αβίβ, οι διεθνείς σύμμαχοί του αλλά και οι κάθε είδους πρόθυμοι λακέδες του έχουν επενδύσει πολλά στη φίμωση της αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους, προωθώντας έναν βρώμικο ορισμό του αντισημιτισμού, εξισώνοντας την κριτική στο ισραηλινό απαρτχάιντ με τον ναζισμό…

Ελεύθερη Παλαιστίνη!

Κυριακή 17 Γενάρη. Τώρα η B’Tselem, ενώνοντας θαρραλέα την φωνή της με το διεθνές αντιφασιστικό κίνημα υπέρ των Παλαιστινίων, μεταφέρει σ’ όλους εμάς τους υπόλοιπους την ευθύνη για την συνέχεια. Και ξέρουμε ποιος είναι (ποιός πρέπει να είναι!) ο τελικός σκοπός.

Ο γνωστός εβραιο-αμερικάνος δημοσιογράφος Peter Beinart έσπασε το ταμπού των καθεστωτικών φιλο-απαρτχάιντ απόψεων στις ηπα το περασμένο καλοκαίρι μ’ ένα άρθρο του στο Jewish Currents, και ένα δεύτερο στους καθεστωτικούς new york times. Είναι κάποιος που δηλώνει ότι “άλλαξε γνώμη”:

… Δεν πιστεύω πια σ’ ένα Εβραϊκό κράτος… Η λύση των δύο κράτων είναι αδύνατη πια, και ο πλήρης έλεγχος του Ισραήλ πάνω σε εκατομμύρια Παλαιστινίων που στερούνται βασικά δικαιώματα θα οδηγήσει σε πόλεμο, ίσως ίσως και σε εθνοκάθαρση. Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι πρέπει τώρα να εργαστούν για να δημιουργήσουν ένα πλήρως δημοκρατικό διε-εθνικό κράτος που να αντιπροσωπεύει και την Εβραϊκή και την Παλαιστινιακή ταυτότητα, όπως το Βέλγιο ή η Βόρεια Ιρλανδία μετά την συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής…

Πιθανόν να πρόκειται για πρόταση συμβιβασμού απ’την μεριά του, μπροστά τον κίνδυνο της κατάρρευσης, αργά ή γρήγορα, του απαρτχάιντ. Πιθανόν, επίσης, οι συσχετισμοί δύναμης παγκόσμια και τοπικά δεν μην υπόσχονται ένα λαμπρό μέλλον σ’ ένα τόσο βάρβαρα αντιμουσουλμανικό κράτος σαν το ισραηλινό. Το δημοκρατικό (έστω, σύμφωνα με τα γνωστά δυτικά πρότυπα) διεθνικό κράτος μπορεί να φαίνεται δύσκολος στόχος, όχι όμως δυσκολότερος απ’ τον ίδιο στόχο που επιτεύχθηκε στη νότια αφρική.

Αρκετοί, με την συνηθισμένη βιασύνη των καφενείων, θα πουν ότι ακόμα κι αν όλη η ιστορική Παλαιστίνη απελευθερωθεί απ’ την ρατσιστική βία, η ταξική πραγματικότητα και διαστρωμάτωση θα παραμείνει ισχυρή – όπως έγινε μετά την δημιουργία του νέου νοτιοαφρικανικού κράτους. Ναι, αυτό είναι το πιθανότερο ενδεχόμενο – ωστόσο οι Παλαιστίνιοι (και μαζί τους όλοι όσοι υποστηρίζουν τον αγώνα τους) δεν παλεύουν για μια όαση κομμουνισμού και αταξικής κοινωνίας στην άκρη της ανατολικής Μεσογείου! Ούτε οι ένοπλες οργανώσεις τους, άσχετα απ’ την ιδεολογία τους, υποσχέθηκαν ή υπονόησαν ποτέ κάτι τέτοιο εδώ και πάνω από 40 χρόνια. Συνεπώς θα ήταν προτιμότερο αν οι “μελαγχολικοί προφήτες” αυτού του είδους φρόντιζαν να κάνουν κάτι της προκοπής στα μέρη που ζουν, αντί να αμπελοφιλοσοφούν πρακτικά υπέρ του απαρτχάιντ.

Είναι βέβαιο ότι τόσο η υποκειμενική όσο και η αντικειμενική θέση της αραβικής και της ισραηλινής εργατικής τάξης στην απελευθερωμένη Παλαιστίνη θα είναι καλύτερη χωρίς τον στρατό παντού, τα τείχη παντού, την ρατσιστική βία παντού, τις φυλακές / κάτεργα. Και θα είναι ευκολότερο (ευκολότερο, όχι εύκολο!) να αποσαφηνιστούν οι αντίπαλοι, οι καπιταλιστικές και οι προσοδικές ελίτ – άσχετα απ’ την εθνικότητα ή την θρησκεία τους.

Είναι καιρός που η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία απορρόφησε τις δυνάμεις μας – και φυσικά αυτός ο πόλεμος του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα συνεχιστεί και θα ενταθεί τους επόμενους μήνες, ίσως και χρόνια. Ας διπλασιάσουμε λοιπόν την διαθεσιμότητά μας, για να χωρέσει στη σωστή τους θέση κι όλα όσα μπήκαν σε δεύτερη μοίρα.

Απ’ το ποτάμι ως τη θάλασσα ελεύθερη Παλαιστίνη!

Φαρμακομαφίες και μαφιόζικος νεοκρατισμός

Τετάρτη 6 Γενάρη. Αν πετύχαμε να εξηγήσουμε τι υπάρχει πίσω απ’ το νεολογισμό «φαρμακοεπαγρύπνηση» (ελπίζουμε «ναι»…), ας πάμε στο «υγιειονομικό διαβατήριο».

Έχει ξεκινήσει διεθνώς η τρομοκρατική προπαγάνδα για την επιβολή του πλατφορμιασμού· υποθέτουμε ότι μια  σχετική απόφαση του βραζιλιάνικου ανώτατου δικαστήριου θα χαροποίησε όλους τους ντόπιους caradinieri. Απ’ την άλλη μεριά ο ρημαδοΚούλης έχει δηλώσει εγώ δεν θα κυνηγάω να κάνω εμβόλιο σε όσους δεν θέλουν… Θα το κάνει η αγορά… Εννοώντας ότι αυτός δεν θα βάψει τα χέρια του με πραξικοπηματικό, φασιστικό χρώμα, αλλά τα αφεντικά θα φροντίσουν να επιβάλουν το ψηφιακό φακέλωμα, τόσο στους μισθωτούς τους όσο και στους πελάτες του. Η αυστραλιανή Qantas χρησιμοποιείται κατά κόρον. Ό,τι ήταν το Bergamo για το στήσιμο της τρομοεκστρατείας την περασμένη άνοιξη, είναι η Qantas για την επιβολή του ψηφιακού φακελώματος!

Αλλά τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Τουλάχιστον στον «δυτικό» κόσμο καμμία επιχείρηση και κανένα αφεντικό δεν μπορεί να επιβάλει «δικές του» υγιειονομικές απαιτήσεις, αποδείξεις, νόρμες και «πιστοποιητικά», αν αυτό δεν προβλέπεται απ’ την κρατική νομοθεσία! Ο κάθε Κρέτσος μπορεί να είναι ηλίθιος ή όχι, αλλά καμμία «εμπορική πολιτική» ΜΟΝΗ ΤΗΣ δεν μπορεί να απαιτεί «πιστοποιητικά υγείας» κατά βούληση! Είναι η κρατική νομοθεσία (ακόμα και κατά κλάδους επιχειρηματικών δραστηριοτήτων…) που ρυθμίζει τι επιτρέπεται και τι επιβάλλεται απ’ αυτήν την άποψη (π.χ.: εστίαση). Διαφορετικά, αν κάθε αφεντικό μπορούσε να ζητάει ό,τι θέλει, θα μπορούσε, π.χ., να ζητήσει «πιστοποιητικό ψυχικής υγείας» ή «πιστοποιητικό σεξουαλικής υγείας» – και πάει λέγοντας. Όμως υποτίθεται ακόμα ότι η υγεία και η φροντίδα της είναι «δημόσιο αγαθό» και υπηρετείται από γενικούς και απρόσωπους κανόνες…

Τα κράτη, λοιπόν, και τα νομοθετικά τους συστήματα δεν μπορούν να αποφύγουν την ευθύνη για μια ακόμα παραβίαση των συνταγμάτων τους, νομοθετώντας που και πως θα είναι απαιτητό το «υγιεινομικό διαβατήριο»! Η Qantas σκοπεύει να το απαιτήσει για τις πτήσεις προς και από την αυστραλία – αλλά θα μπορέσει να το κάνει μόνο αν το αυστραλέζικο κράτος κάνει το ψηφιακό φακέλωμα υγείας απαραίτητη προϋπόθεση για όσους μπαίνουν στην επικρατειά του (κάτι που θα βοηθήσει εξαιρετικά την «απώθηση» των ασιατών μεταναστών, όπως πάντα δια της βίας…) Οπότε η ερώτηση: γιατί τα κράτη δεν λένε ανοικτά ότι αυτό ακριβώς σκοπεύουν να κάνουν και προσπαθούν να πετάξουν την μπάλα «στην αγορά» και στις «εμπορικές πολιτικές»;

Ο λόγος είναι (θεωρούμε) απλός. Την περασμένη άνοιξη τα δυτικά «φιλελεύθερα» κράτη της δύσης έκαναν τα συντάγματά τους χαρτί τουαλέτας – αλλά δεν είχαν αντίπαλο! Εκείνη η αρχική, εξτρεμιστική, τρομοκρατική φάση του blitzwar σμπαράλιασε σε πρώτο χρόνο τις όποιες τεκμηριωμένες αντιδράσεις θα μπορούσαν να προκύψουν από κάτω· ενώ στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι “ειδικοί”, οι “συνταγματολόγοι”, απέδειξαν πόσο λακέδες είναι (το ελλαδιστάν είναι κορυφαίο παράδειγμα…).

Αυτά ίσχυαν τότε. Όχι τώρα! Τώρα υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό των πληθυσμών (στις περισσότερες περιπτώσεις είναι πλειοψηφικό) που απορρίπτει ή δεν εμπιστεύεται τις fast track πλατφόρμες… Αν, με τέτοιους εις βάρος τους συσχετισμούς, τα κράτη προχωρήσουν σε μια ακόμα πραξικοπηματική ενέργεια, την κατάργηση δηλαδή του συνταγματικά κατοχυρωμένου ατομικού δικαιώματος και της ελευθερίας απόφασης για τα εμβόλια (εντός ή εκτός εισαγωγικών) τότε απλά θα δώσουν ακόμα περισσότερα επιχειρήματα στους αντιπάλους τους· και θα ξεβρακωθούν! Συνεπώς προς το παρόν πετάνε την μπάλα … στην αγορά! Γι’ αυτό και η Qantas έχει γίνει σημαία!!! Είναι η σ.δ.ι.τ.-οποίηση της τρομοεκστρατείας!

Ξέρουν βέβαια οι νομικοί σύμβουλοι των πολιτικών βιτρινών ότι οποιαδήποτε «εμπορική πολιτική» που θα επιβάλει μόνη της τον πλατφορμιαμό θα καταλήξει στα δικαστήρια πληρώνοντας σοβαρές αποζημιώσεις· εφόσον, βέβαια, βρεθούν δικηγόροι που δεν είναι εξαγορασμένοι ή είναι, απλά, φιλόδοξοι. Οπότε τι; Οπότε θέλουν να δημιουργήσουν μια ομιχλώδη «γκρίζα ζώνη», ανάμεσα στις αναπόδραστες κρατικές αποφάσεις και στις αδύνατες επιχειρηματικές, που να λειτουργήσει τρομοκρατικά στους υποτελείς – οι οποίοι δεν «πιάνουν» (επειδή δεν θέλουν ή επειδή βαριούνται…) αυτές τις λεπτές τακτικές των psyops! Θέλουν, δηλαδή, να αρχίσει ο καθένας που δεν έχει πειστεί για τον πλατφοριασμό να σκέφεται κάπως έτσι: «…ρε γαμώτο, δεν θα μπορώ να ταξιδέψω, δεν θα μπορώ να κάνω το ένα ή το άλλο, ε, δεν γαμιέται, ας μπω κι εγώ στο σωρό…» Αυτό χωρίς να υπάρξει νομοθεσία σε πρώτο χρόνο, και για όσο καιρό οι συσχετισμοί είναι σαν τους σημερινούς.

Αυτό είναι το νόημα της αινιγματικής έκφρασης του Κρέτσου «…δεν υπάρχει τέτοια κρατική πολιτική … αυτή την στιγμή»…. Αν μ’ αυτόν τον βρώμιμο ψυχο-τρομοκρατικό τρόπο τα κράτη καταφέρουν να αλλάξουν τους συσχετισμούς, να πάνε κάποια στιγμή τους επόμενους μήνες απ’ το 50-50 (και ούτε) σε ένα 70-30 υπέρ των πλατφορμιασμών, τότε θα εξαπολύσουν αυτήν την επιπλέον πραξικοπηματική τους ενέργεια, την οποία άλλωστε επιδεικνύουν! Τότε πράγματι θα προχωρήσουν στη νομοθέτηση του εξαναγκασμού, επιβάλλοντας το υγιειονομικό απαρτχάιντ (που έχει σχεδιάσει το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα) το οποίο γρήγορα θα γίνει γενετικό απαρτχάιντ!

Σ’ αυτήν την διαχείριση είναι βασικό οι υπήκοοι να νομίζουν ότι το «ψηφιακό πιστοποιητικό» είναι κάτι σαν το χάρτινο, αλλά (εεεε, έλα μωρέ…) πιο «μοντέρνο»! ΔΕΝ θα πρέπει να τους περάσει απ’ το μυαλό ότι πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό, ότι πρόκειται για προσωπικά δεδομένα, ατομικά data που αποθηκεύονται, γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας και διάφορων χρήσεων… – και ότι μαζί με το “πιστοποιητικό” υπάρχει κάπου μια βάση δεδομένων, κάποιοι αλγόριθμοι και κάποιοι χειριστές τους (: εταιρείες…), πάνω στα οποία (οι υπήκοοι) δεν έχουν ούτε λόγο ούτε – κυρίως – πρακτικό, αποτελεσματικό έλεγχο!!! Είναι βασικό εργαλείο της παγίδευσης το να πέρασει σαν “φυσικό πράγμα” το “ψηφιακό πιστοποιητικό που ανοίγει πόρτες”, σουσάμι άνοιξε ένα πράμα – ενώ είναι κάτι για το οποίο άλλες εποχές όχι πολύ παλιές (σαν αυτές που θυμίσαμε χτες) θα έπεφταν κορμιά! Από συνειδητούς πολιτικούς αντιπάλους του συστήματος, και όσους θα χαμπάριαζαν εξαιτίας της δουλειάς αυτών των αντικρατιστών / αντικαπιταλιστών αντιπάλων…

Είναι μαφιόζικη αυτή η πρακτική; Ή είναι απλά μια ακόμα μορφή κρατικής χειραγώγησης; Είναι και τα δύο, κυρίως επειδή τα αφεντικά μεθοδεύουν την ριζική αποσάρθρωση του “τυπικού συντάγματος” με σκοπό να την κάνουν υπερ-όπλο αναδιάρθρωσης του πραγματικού συντάγματος των ταξικών σχέσεων! Όταν (και αν) καταφέρουν να κάνουν “υποχρέωση έναντι ποινών για τους παραβάτες” το προσκύνημα σ’ αυτήν την πρώτη νόρμα / διαταγή του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, θα έχουν πετύχει πολύ περισσότερα!

Φυσικά ο εργατικός / κοινωνικός ανταγωνισμός δεν θα εξαφανιστεί απ’ το προσκήνιο της Ιστορίας… Αλλά κάποτε στο μέλλον, τα καινούργια ανταγωνιστικά υποκείμενα, σε άλλες συνθήκες και με διαφορετικά χαρακτηριστικά, θα ρίξουν μια ματιά στη δεκαετία του ’20, και θα σκεφτούν: πόσο δειλοί, πόσο συμβιβασμένοι, πόσο ανόητοι ήταν οι πρόγονοί μας εκείνη την εποχή!!…

(φωτογραφίες από κάτω προς τα πάνω: Ποιός θα ήταν ο πιο αρμόδιος να βγει μπροστά στο υγιειονομικό απαρτχάιντ αν όχι ο ειδικός στο θέμα, το ρατσιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ;… Αλλά, χάρη στην καπιταλιστική εξέλιξη, το παράδειγμά του δεν θα μείνει μόνο του. Οι πρώην «φιλελευθέρες δημοκρατίες» της δύσης ακονίζουν τα μαχαίρια τους, προς το παρόν απειλώντας. Αν δεν πάρουν την απάντηση που πρέπει, κάποια στιγμή όχι αργά θα αρχίσουν να κόβουν φέτες…)

Η μισή αλήθεια είναι πάντα μισή…

Παρασκευή 11 Δεκέμβρη. Ο επί δεκαετίες επικεφαλής του διαστημικού προγράμματος του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος στρατηγός Haim Eshed, πλήρης ημερών σήμερα, αποφάσισε να αποκαλύψει το μυστικό: η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ έχουν επικοινωνία με «εξωγήινους»…. ενώ η πρώτη έχει και συμμαχία μαζί τους, και κοινή βάση «στα έγκατα του Άρη»… (Ερωτήσεις του είδους πότε και πως πήγαν οι αμερικάνοι στον «κόκκινο πλανήτη» καταγγέλονται σαν διασπορά ψευδών ειδήσεων, συνωμοσιολογία κλπ!!!) Αλλά (συμπλήρωσε) οι «εξωγήινοι» έχουν ζητήσει (απ’ τις συμμαχικές τους κυβερνήσεις) να μην ανακοινώσουν τίποτα ακόμα, αφού οι γήινοι δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν τόση και τέτοια αλήθεια. Και μπορεί να πανικοβληθούν (και να φύγουν απ’ τον πλανήτη άραγε;)

Μάλιστααααα… Αυτό σημαίνει ότι ο άξονας είναι παντοδύναμος επί γης – τρέμε Πεκίνο, Μόσχα και λοιποί!!…. Εκείνο, πάντως, που κράτησε επτασφράγιστο μυστικό ο Eshed είναι το ποιοί είναι αυτοί οι εξωγήινοι! Ποιοί είναι, λοιπόν;

Η ασταμάτητη μηχανή οφείλει να το αποκαλύψει. Αλλά όχι… Καλύτερα να το καταλάβετε μόνοι σας. Για προσπαθήστε λίγο, για προσπαθήστε!..Χμμμμ… Ένα άλλο μέλος του άξονα μήπως;…. Η «χρυσή βίδα» του σύμπαντος… που οι πάντες του χρωστάνε… Ε;

(Μα ελάτε πια! Μην κάνετε σαν παιδιά!!)

Αλλαγές…

Τρίτη 8 Δεκέμβρη. Γράφαμε χτες (νυσταλέοι σε αγρυπνία) ότι το 2021 δεν είναι 2015· ούτε στη μέση Ανατολή ούτε πουθενά αλλού στον πλανήτη. Πέντε ή έξι χρόνια στη ζωή του καθενός και της καθεμιάς είναι «μεγάλωσα λίγο». Πέντε ή έξι χρόνια (και μάλιστα τέτοια χρόνια!), χρόνια επιτάχυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και όξυνσης των αντιθέσεων, δεν είναι «λίγα». Είναι «πολλά»!

Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια, και χάρη στις επιτυχίες (όχι ολικές, αλλά οπωσδήποτε επιτυχίες) του μπλοκ της Αστάνα, η πολιτική γεωγραφία της ανατολικής Μεσογείου και της μέσης Ανατολής έχει αλλάξει· σχεδόν εντελώς. Ιμπεριαλιστικά σχέδια και φιλοδοξίες που πριν 5 ή 6 χρόνια έμοιαζαν εφικτά έχουν καταρρεύσει. Αλλά είναι συνηθισμένο ακόμα και μεταξύ των «ειδικών»: η συνειδητοποίηση των αλλαγών και η προσαρμογή στα καινούργια δεδομένα αργεί. Συχνά αργεί τόσο όσο χρειάζεται για να προκύψουν συντριβές.

Να ένα παράδειγμα που αφορά το μακρινό ιράν (και έμμεσα την πιο κοντινή τουρκία). Υποτίθεται ότι το «πρόβλημα» των δυτικών αφεντικών (αλλά όχι των ανατολικών) είναι το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Θα καταφέρει να φτιάξει ή όχι ατομική βόμβα; Αν υπολογίσει κανείς ότι το ιρανικό καθεστώς έχει συμμαχικές ή πολύ καλές φιλικές σχέσεις με το πακιστανικό, το βορειοκορεατικό, το κινεζικό και το ρωσικό καθεστώς (όλα με πυρηνικά όπλα και, κατά συνέπεια, το σχετικό know how), και με δεδομένο ότι το απαρτχάιντ αποικιοκρατικό καθεστώς του Τελ Αβίβ έχει εδώ και δεκαετίες τέτοια όπλα, το ρεαλιστικό ερώτημα δεν θα έπρεπε να είναι αν ΘΑ τα αποκτήσει και η Τεχεράνη, αλλά γιατί δεν τα έχει ήδη!

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, εκείνο που έχει αλλάξει τους συσχετισμούς στην περιοχή απ’ την άποψη του μιλιταρισμού και των πολεμικών τεχνολογιών δεν είναι το ερώτημα περί πυρηνικής ή μη Τεχεράνης. Αλλά το γεγονός ότι το καθεστώς της έχει αναπτύξει σε ικανοποιητικό βαθμό τις πυραυλικές τεχνολογίες, καθώς και εκείνες σε σχέση με τα drones. Αν χρειάζεται κάποια απόδειξη, υπάρχουν δύο. Πρώτον η επίθεση ακριβείας με drones στις 14 Σεπτέμβρη του 2019, απ’ τους Houthis, εναντίον των διυλιστηρίων της σαουδαραβικής aramco στο Abqaiq και στο Khurais, την οποία κανένα αντιαεροπορικό σύστημα του Ριάντ δεν πήρε χαμπάρι για να εμποδίσει. Και, δεύτερον, η πυραυλική επίθεση (επίσης ακριβείας) εναντίον δύο αμερικανικών βάσεων στο ιράκ στις 4 Γενάρη του 2020, σαν «αντίποινα» για την δολοφονία του Soleimani, την οποία επίθεση επίσης δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει, έστω και συμβολικά, κανένα (αμερικανικό) αντιαεροπορικό σύστημα.

Η ανάπτυξη των συγκεκριμένων τεχνολογιών ταιριάζει μια χαρά στη «φιλοσοφία» των ασύμμετρων απαντήσεων που έχει υιοθετήσει και το Πεκίνο (στην προοπτική μιας αναμέτρησης με την Ουάσιγκτον). Η σοβαρή απειλή του ιρανικού ιμπεριαλισμού που επιχειρεί να απαντήσει στον ισραηλινό, τον αμερικανικό, τον γαλλικό και τον αγγλικό στη μέση Ανατολή δεν είναι το «μεγάλο μπαμ»! Είναι τα χιλιάδες «μικρά μπαμ» για τα οποία έχει ήδη τεχνική επάρκεια…. Για παράδειγμα: δεν έχει ούτε αεροπλανοφόρα ούτε φρεγάτες η Τεχεράνη. Έχει όμως χιλιάδες μικρά ταχύπλοα που μπορούν να γίνουν από «σμήνος αυτοκτονίας» (κάτι σαν τους παλιούς «μπουρλοτιέρηδες»…) που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί απ’ τα υπερόπλα του αμερικανικού ναυτικού, μέχρι «σμήνος μελισσών» με πολλά μικρά «τσιμπήματα» που έχουν το ίδιο αποτέλεσμα μ’ ένα μεγάλο.

Ο «πολύς» Thomas Friedman, των καθεστωτικών new york times, δηλωμένος εχθρός της Τεχεράνης και όχι μόνο, το έθεσε ως εξής στις 29 Νοέμβρη, μετά την δολοφονία του Fakhrizadeh:

… Όλα έχουν να κάνουν με την λέξη «ακρίβεια». Στον πόλεμο του 2006 στον λίβανο, η proxy πολιτοφυλακή του ιράν, η Χεζμπ’ αλλάχ, έπρεπε να εκτοξεύσει μέχρι και 20 κακής ποιότητας, μη καθοδηγούμενες ρουκέτες εδάφους – εδάφους, περιορισμένου βεληνεκούς, με την ελπίδα να προκαλέσει ζημιά σ’ έναν και μόνον έναν ισραηλινό στόχο. Με τους πυραύλους ακριβείας που φτιάχνει το ιράν η Χεζμπ’ αλλάχ – θεωρητικά – μπορεί να εκτοξεύσει μια ρουκέτα για κάνε έναν από 20 διαφορετικούς στόχους στο ισραήλ με μεγάλη πιθανότητα να τους καταστρέψει όλους….

Παρά τις τέτοιες τεχνικές αδυναμίες της η Χεζμπ’ αλλάχ νίκησε στον πόλεμο του 2006! Απ’ το 2015 και μετά, χάρη στην άμεση εμπλοκή της Μόσχας στο συριακό πεδίο μάχης, η λιβανέζικη οργάνωση απέκτησε (όχι δωρεάν, με πολλά φέρετρα…) στην αναμέτρησή της με τους σκληραγωγημένους και όχι υποδεέστερους ένοπλους που χρηματοδοτεί το Ριάντ, μεγάλη εμπειρία μαχών στο έδαφος, ορθόδοξων και ανορθόδοξων· εμπειρία που σε καμμία περίπτωση δεν έχει το ισραηλινό πεζικό. Το ίδιο ισχύει για τους αξιωματικούς των ιρανών «φρουρών της επανάστασης», τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ.

Δεν είναι, λοιπόν, θέμα μόνο “ακρίβειας”. Είναι και θέμα “εμπειρίας”. Κάνοντας πολέμους με εργολάβους διάφοροι μεσανατολικοί ιμπεριαλισμοί γλύτωσαν τα “πολιτικά έξοδα”… Αλλά βρέθηκαν τελικά σε χειρότερη θέση…

15χρονοι…

Δευτέρα 7 Δεκέμβρη. Η δολοφονία ενός 15χρονου μπορεί να είναι ρουτίνα – για έναν κατοχικό στρατό. Ο νεαρός παλαιστίνιος Ali Ayman Nasr Abu Aliya που δολοφονήθηκε με μια σφαίρα στην κοιλιά την περασμένη Παρασκευή, ανήμερα των γενεθλίων του, δεν είναι ο πρώτος ανήλικος που “καθαρίζει” ο ισραηλινός στρατός φέτος. Όχι στην αντάρτικη λωρίδα της Γάζα, αλλά στην γεμάτη μπαντουστάν δυτική Όχθη.

Ναι, κάμποσοι νεαροί παλαιστίνιοι πετούσαν πέτρες στον στρατό που περιφρουρεί έναν καινούργιο οικισμό αποίκων έξω απ’ το χωριό τους. Οι άποικοι παιρνούν καθε μέρα απ’ την al Mughayyir και σπάνε αυτοκίνητα παλαιστινίων ή παράθυρα των σπιτιών· κανονικές, καθημερινές φασιστικές παρελάσεις.

Ναι, το να πετάς πέτρες στους κατοχικούς θεωρείται έγκλημα απ’ όλους τους συμμάχους του απαρτχάιντ καθεστώτος. Ο Ali δεν συμμετείχε, απλά παρακολουθούσε. Τι μ’ αυτό; Την επόμενη φορά θα ήταν κι αυτός στο «μπούγιο».

Ναι: με ιούς και εμβόλια ή χωρίς η Παλαιστίνη αντιστέκεται – και δολοφονείται…

(φωτογραφίες: al Mughayyir, Νοέμβρης και Δεκέμβρης 2020)

Νυσταλέοι σε αγρυπνία

Δευτέρα 7 Δεκέμβρη. Το ότι η Τεχεράνη δεν αντέδρασε (ακόμα) στη δολοφονία του Fakhrizadeh ερμηνεύεται απ’ τους επιτήδειους σαν «πίστωση χρόνουc μέχρι ο νυσταλέος Jo να έρθει εν τη βασιλεία του. Περίεργη ερμηνεία: η Τεχεράνη δεν κατηγόρησε την Ουάσιγκτον αλλά ο Τελ Αβίβ για την δολοφονία· οποιαδήποτε απάντηση θα στραφεί εναντίον του· ποιά πίστωση χρόνου λοιπόν;

Το Joνυσταλεάν σκοπεύει να τραβήξει Βερολίνο, Παρίσι και Λονδίνο με την μεριά του, παριστάνοντας ότι «θέλει να γυρίσει στην συμφωνία 5 + 1» αλλά με πολλούς όρους: εκτός απ’ το πυρηνικό πρόγραμμα να μπει χέρι και στο πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης· να σταματήσει το ιρανικό καθεστώς να στηρίζει την Χεζμπ’ αλλάχ στον λίβανο, τον Άσαντ στη συρία, τις «λαϊκές πολιτοφυλακές» στο ιράκ και τους Houthis στην υεμένη…. Είναι πιθανό ότι Παρίσι και Λονδίνο είναι έτοιμα να δεχτούν μια τέτοια «αμερικανική επιστροφή»· το Βερολίνο επίσης την συζητάει, θέλοντας να παίξει και ρόλο μεσολαβητή… Με άλλα λόγια: με αντάλλαγμα τον τερματισμό των τιμωριών που επέβαλλε το ψόφιο κουνάβι ο νυσταλέος θέλει ένα ιράν που θα κάνει χαρακίρι.

Γίνονται αυτά τα πράγματα; Όχι φυσικά. Παρά τις υποσχέσεις τους και τις «δεσμεύσεις» τους στην συμφωνία 5 + 1, οι τρεις ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί έκαναν ελάχιστα ως τίποτα για να τιμήσουν τις υπογραφές τους, κρυβόμενοι πίσω απ’ τις απειλές του ψόφιου κουναβιού για τιμωρίες και εναντίον τους αν δεν τηρούσαν τις δικές του τιμωρίες! Οι άλλοι δύο συμβαλλόμενοι, η Μόσχα και το Πεκίνο αγνοήσαν την Ουάσιγκτον, και έκαναν περισσότερο από πολλά. Για ποιον λόγο του κόσμου η Τεχεράνη θα ξαναγυρίσει στο μαγγανοπήγαδο συζητήσεων και διαπραγματεύσεων με τύπους που είτε επειδή έτσι τους βολεύει είτε επειδή λένε ότι φοβούνται βάζουν και βγάζουν τις υπογραφές τους κατά βούληση; Ο μόνος λόγος είναι «για τα μάτια του κόσμου»…

Το 2021 δεν είναι σε τίποτα 2015. Αυτά τα 5,5 – 6 χρόνια άλλαξαν πολλά στην ευρύτερη μέση Ανατολή. Στο συριακό πεδίο μάχης φάνηκε ότι μόνο με τα όπλα αλλάζουν πραγματικά οι συσχετισμοί. Ευρωπαίοι και αμερικάνοι έχουν ενοχληθεί απ’ την ταχύτητα με την οποία προχωρούν (σε βάρος τους) είτε το μπλοκ της Αστάνα, είτε το Πεκίνο σαν κράτος / κεφάλαιο, είτε η Μόσχα σαν πολεμική τεχνολογία, όχι μόνο στη μέση Ανατολή αλλά και στην Αφρική, στην Ασία, ακόμα και στη νότια Αμερική. Ο νυσταλέος Jo έχει την απαίτηση να βάλει στο χέρι (και) το πυραυλικό πρόγραμμα του ιρανικού καθεστώτος (το οποίο, ωστόσο, δεν έχει σοβαρή αεροπορία, οπότε οι πύραυλοι είναι το μέσο που ανέπτυξε εγχωρίως για να καλύψει αυτήν την έλλειψη) – αλλά φυσικά δεν θα μαζέψει τον στρατό του απ’ το ιράκ και το αφγανιστάν. Έχει την απαίτηση να σταματήσει η Τεχεράνη την υποστηρίξη στον Άσαντ, αλλά δεν δώσει πίσω στο συριακό καθεστώς το 1/3 της συριακής επικράτειας που κατέχει, μαζί με τους μισθοφόρους των ypg. Έχει την απαίτηση να σταματήσει η ιρανική υποστηρίξη στην Χεζμπ’ αλλάχ αλλά δεν θα επιβάλει στο απαρτχάιντ Τελ Αβίβ να αφοπλιστεί απ’ τα ατομικά του όπλα.

Με δυο λόγια το Joνυσταλεάν, σαν διάδοχη κατάσταση του ψοφιοκουναβιστάν, έχει ελάχιστα να δώσει και απαιτεί πολλά. Το πραγματικό συνδετικό του με τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς / ιμπεριαλισμούς είναι πια ο κοινός φόβος τους απέναντι στο ευρασιατικό project.

Κι αυτό δεν είναι μυστικό.

(φωτογραφία: Άσχετο και σχετικό μαζί: ο χασάπης του Καΐρου θέλει “στρατηγική σχέση” με τον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης… Μπορεί να του προσφέρει και μερικές εκατοντάδες απ’ τους φονιάδες μπάτσους του, για την περίπτωση που οι ραβδούχοι του βασιλιά κουραστούν…)

Προβοκάτσια νο…;

Παρασκευή 4 Δεκέμβρη. Ξόδεψαν χρόνο, χρήμα και (ανθρώπινους) πόρους. Το σχέδιο ήταν απλό, κάποιος θα το έλεγε έως και πρωτόγονο: μια γερή προβοκάτσια σε βάρος του ιρανικού καθεστώτος που θα το αναγκάσει να απαντήσει κάνοντας “κάτι” που, με τη σειρά του, θα “δικαιολογούσε” μια ξεγυρισμένη πυραυλική επίθεση / καταστροφή διάφορων πυρηνικών εγκαταστάσεών του.

Η εκτέλεση / δολοφονία του Mohsen Fakhrizadeh είχε όλα όσα χρειάζονταν για μια τέτοια προβοκάτσια. Εκτός από ένα: δεν ήταν βέβαιο ότι θα αναγκάσει την Τεχεράνη να αντιδράσει άμεσα (και άγαρμπα). Κι έτσι έγινε: το ιρανικό καθεστώς κατάλαβε αμέσως περί τίνος πρόκειται, και κράτησε την ψυχραιμία του. Υποτίθεται ότι περιμένει την (και ποντάρει στην) ενθρόνιση του νυσταλέου Jo.

Η δολοφονία του Fakhrizadeh αποδίδεται στο ρατσιστικό, πολεμοκάπηλο καθεστώς του Τελ Αβίβ. Όμως δεν θα ήταν σοφό να αφήσουμε εκτός άλλες μυστικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανόμενων των αμερικανικών και των σαουδαραβικών (ή των υπηρεσιών των εμιράτων). Γι’ αυτό ακριβως θεωρούμε ότι υπάρχει ένα “κενό ερμηνειών” σ’ αυτήν την προβοκάτσια. Τόσος κόπος, τέτοια επένδυση, για μηδέν αποτέλεσμα;

Το ότι η δολοφονία του Fakhrizadeh δεν είχε και δεν θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες στο όποιο (φανερό ή κρυφό) πρόγραμμα της Τεχεράνης, αυτό μόνο ηλίθιοι δεν το καταλαβαίνουν. Ο επικεφαλής του δεν ήταν ο Fakhrizadeh αλλά (είναι) ο Ali Akbar Salehi, πτυχιούχος του Μ.Ι.Τ…. Όπως, επίσης, ηλίθιοι αγνοούν την σημαντική σχέση που έχει αποκτήσει (μέσω μπλοκ της Αστάνα και όχι μόνο) η Τεχεράνη με την Μόσχα και με το Πεκίνο. Όποιος κάνει προβοκάτσιες σε ιρανικό έδαφος στέλνει, θέλοντας και μη, μια προειδοποίηση (ή απειλή;) και προς την μεριά της Μόσχας. Και του Πεκίνου. Ο καιρός που “κτυπάω το ιράν” σήμαινε μόνο “κτυπάω το ιράν” έχει περάσει προ πολλού…

Έτσι τα πράγματα γίνονται πιο σύνθετα. Υποτίθεται ότι η διοίκηση του νυσταλέου Jo θα είναι κάπως πιο «μετριοπαθής» απέναντι στην Τεχεράνη, ενόσω παράλληλα θα είναι ακόμα πιο «σκληρή» απέναντι στη Μόσχα. Θα διαλυθεί έτσι (και) αυτή η συμμαχία του ευρασιατικού project; Θα ήταν δύσκολο ακόμα και για σενάριο ταινίας· αγκαλιάζει το αδύνατο στην καπιταλιστική πραγματικότητα.

Υποτίθεται επίσης ότι η Τεχεράνη προσβλέπει στην «ηπιότητα» της νέας αμερικανικής διοίκησης, την ώρα που: η Μόσχα (και το Πεκίνο) ανασκουμπώνονται, η Άγκυρα ανανεώνει τους ελιγμούς της, ενώ Δαμασκός, Βαγδάτη και Καμπούλ σκέφτονται τα χειρότερα. Προφανώς πρόκειται για αστείο: αρκεί που άδειασε τη γωνία το ψόφιο κουνάβι και όλες οι συμμαχίες του ευρασιατικού project θα γίνουν φύλλο και φτερό;; Ούτε η Washington Post δεν θα υποστήριζε τέτοιο ενδεχόμενο!!

Τι σημαίνουν τα πιο πάνω; Σημαίνουν ότι η (ανολοκλήρωτη;) προβοκάτσια σε βάρος της Τεχεράνης, με την δολοφονία του Fakhrizadeh, θα μπορούσε να βολεύει ΚΑΙ το Joνυσταλεάν. Αν συνέβαινε – να – ολοκληρωθεί, θα χρεωνόταν στον απερχόμενο (: ψόφιο κουνάβι) ενώ θα είχε κάποια πρακτικά αποτελέσματα για τον επερχόμενο: του είδους πως ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο θα καταφέρουν να εδραιωθούν στην περιοχή.

Μακάρι να κάνουμε λάθος. Μακάρι. Ωστόσο δεν είμαστε βέβαιοι ότι «έληξε η ιστορία» και πως όλοι, τώρα, κάθονται σταυροπόδι περιμένοντας την ορκομωσία του νυσταλέου…

Παλαιστίνη

Δευτέρα 30 Νοέμβρη. Το 1977 ο οηε κήρυξε την 29 Νοέμβρη (κάθε χρονιάς) “ημέρα διεθνούς αλληλεγγύης” στον αγώνα των Παλαιστινίων. Σαν διεθνής θεσμός έκανε ό,τι μπορούσε: το 1977 το ρατσιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ κατείχε το 3% της παλαιστινιακής δυτικής Όχθης. Στην φετεινή επέτειο έχει καταλάβει το 43%, έχει κτίσει άπειρους οικισμούς, έχει μετατρέψει την υπόλοιπη δυτική Όχθη σε μια αλυσίδα από μπαντουστάν· και εκκρεμεί η κατάληψη μεγάλου μέρους απ’ ότι έχει απομείνει…

Μπορεί η κινηματική διεθνής συμπαράσταση στην Παλαιστινιακή αντίσταση να έχει πέσει θύμα της τρομοεκστρατείας και των πραξικοπημάτων, αλλά δεν έχει λήξει· όπως ελπίζουν και εύχονται οι φίλοι και οι οπαδοί του ισραηλινού φασισμού. Είμαστε στριμωγμένοι, αυτό είναι αλήθεια. Αλλά με διάφορους τρόπους, κάτω απ’ αυτά τα πραξικοπήματα, κατ’ οίκον αιχμάλωτοι και με κινούμενα check points στους δρόμους, είμαστε τώρα περισσότερο Παλαιστίνιοι παρά ποτέ!

Μακάρι να γίνουμε κι αντάξιοι…

Μέση Ανατολή…

Κυριακή 29 Νοέμβρη. Ποντάροντας στην “αλλαγή φρουράς” στο άσπρο σπίτι, το ιρανικό καθεστώς ανακοίνωσε ότι θα είναι υπομονετικό στην απάντηση που θα δώσει στο Τελ Αβίβ για την δολοφονία του Mohsen Fakhrizadeh. …Το έθνος του ιράν είναι πολύ έξυπνο για να πέσει σ’ αυτήν την παγίδα… δήλωσε χτες ο ιρανός πρόεδρος Hassan Rouhani. … Θα απαντήσουμε γι’ αυτό το έγκλημα την κατάλληλη στιγμή… Οι εχθροί του ιράν προσπαθούν να κάνουν την μέγιστη αξιοποίηση … αυτών των λίγων εβδομάδων, με στόχο να προκαλέσουν χάος στην περιοχή…

Περιμένει κάτι ουσιαστικό απ’ το Joνυσταλεάν το ιρανικό καθεστώς; Υποθέτουμε ότι ενδιαφέρεται για κάποιου είδους μείωση της «στρατιωτικής διαθεσιμότητας» εναντίον του, τουλάχιστον επίσημα. Ίσως και για το «σπάσιμο» της πετροχούντας του Ριάντ, με την έννοια της εγκατάλειψης αυτής της προνομιακής σχέσης Ουάσιγκτον – Ριάντ που είχε προωθήσει το ψοφικουναβιστάν και το σόι του. Ωστόσο, παρότι αυτά δεν είναι αμελητέα, δεν θα πρέπει να υποτιμάει κανείς το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς, ειδικά όταν βρίσκεται σ’ ένα είδος «υπαρξιακής» παρακμής.

Εν τω μεταξύ υπάρχουν ενδιαφέρουσες εξελίξεις σε ότι αφορά την τύχη του κεφαλιού του τοξικού του Ριάντ. Γράφαμε πριν 3 ημέρες (Πέμπτη 26 Νοέμβρη, Μέση Ανατολή), σαν εκτίμηση με βάση τις αναλύσεις μας, ότι μπορεί η Άγκυρα να σώσει τον τοξικό και το σόι του, έναντι εύλογων ανταλλαγμάτων… Φαίνεται πως αυτό γίνεται όλο και πιο πιθανό: η Άγκυρα θέλει κατ’ αρχήν λεφτά απ’ το θησαυροφυλάκειο του Ριάντ, και το Ριάντ θέλει σιωπηλή «συγχώρεση» για την δολοφονία του Khashoghi και κάποιου είδους «ειρήνη». Φυσικά βρίσκεται σε θέση αδυναμίας…

Η σχετική διαπραγμάτευση έχει ξεκινήσει ήδη (φωτογραφία πάνω, απ’ την ειδησειογραφία της Hurriyet). Προφανώς το Ριάντ δεν θα προσχωρήσει στο μπλοκ της Αστάνα (ποιος σοβαρός θα ήθελε εκεί την παρακμιακή πετροχούντα;), αλλά το να μαζέψει τα μακριά του χέρια από διάφορα σημεία της εύφορης ημισελήνου και την υεμένη θα είναι ένα μη δολαριακό αντάλλαγμα που θα πρέπει να πληρώσει για να μην γίνει καμμένη γη. Το αν και πότε θα συμβεί αυτό θα φανεί τόσο στο συριακό πεδίο μάχης όσο και στο ιρακινό: σε μια τέτοια περίπτωση το μπλοκ της Αστάνα θα ξεπεράσει τα εμπόδια που έχει ως τώρα σε ότι αφορά τους πρακτικούς συσχετισμούς εντός μέσης Ανατολής. (Ο bin Zayed – ο τοξικός των εμιράτων – είναι αρκετά έξυπνος ώστε να μην παραδοθεί εντελώς στον άξονα και ειδικά στο Τελ Αβίβ, απ’ την στιγμή που δεν θα έχει δίπλα του, σαν buffer zone, το Ριάντ).

Με τέτοιες εξελίξεις υποψιαζόμαστε ότι το ρημαδογκουβέρνο έχει βάλει πλερέζες. Ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, με την πλούσια συλλογή γκρεμοτσακισμένων «συμμάχων» (Guaido, Haftar, Pashinyan…), μπορεί να το ρίξει στην ποίηση ενόσω θα τους αυξήσει (για όσο μείνει στο πόστο του). Αλλά μιλώντας γενικά για τους ελληνικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, φαίνεται πως η ένταξη στον άξονα γίνεται όλο και πιο «ακριβή» επιλογή, με μεγαλύτερο κόστος προοπτικά.

Θα πείτε: Τι πάει να πει «κόστος»; Ποιοί θα πληρώσουν; Ε, αυτό μπορείτε να το βρείτε και μόνοι σας…