Δευτέρα 20 Νοέμβρη>> Η ισραηλινή Orly Noy (μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων της είναι απ’ τους επικεφαλής της οργάνωσης B’Tselem) έγραψε πριν 10 μέρες στο διεθνικό αντιαπαρτχάιντ site +972 (αποσπάσματα):
Έξι χρόνια πριν ο Bezanel Smotrich, τότε νεαρό μέλος της Knesset [: βουλή] στην πρώτη του θητεία, δημοσιοποίησε το «Αποφασιστικό Σχέδιό» του, ένα είδος «τελικής λύσης» για την σύγκρουση Ισραήλ – Παλαιστίνης. Σύμφωνα με τον ακροδεξιό βουλευτή, που τώρα είναι υπουργός οικονομικών του Ισραήλ και το κυβερνητικό αφεντικό της Δυτικής Όχθης, η εγγενής αντιπαλότητα μεταξύ των επιδιώξεων των Εβραίων και των Παλαιστινίων δεν επιτρέπει κανενός είδους συμβιβασμό, συμφιλίωση ή μοιρασιά. Αντί για την συντήρηση της ψευδαίσθησης ότι μια πολιτική λύση είναι πιθανή, ισχυρίστηκε ότι το θέμα πρέπει να λυθεί οριστικά και μονομερώς.
Το σχέδιό του έκανε σποραδικές μόνο αναφορές στη Γάζα, με τον Smotrich να δείχνει ικανοποιημένος με τον ισραηλινό αποκλεισμό του θύλακα, σαν ιδανική λύση σ’ αυτό που αποκαλεί «δημογραφική πρόκληση» που προέρχεται απ’ αυτή καθ’ αυτή την ύπαρξη των Παλαιστινίων. Αντίθετα, σε ότι αφορούσε την Δυτική Όχθη, το σχέδιο Smotrich προέτρεπε στην πλήρη προσάρτησή της στο Ισραήλ.
Σε ότι αφορά την Γάζα, οι δημογραφικές ανησυχίες θα αντιμετωπίζονταν προσφέροντας στους Παλαιστίνιους μια επιλογή: είτε να ξεχάσουν τις επιδιώξεις τους και να ζήσουν φρόνιμα στη γη τους σαν πολίτες β διαλογής, είτε να μεταναστεύσουν. Αν, ωστόσο, επέλεγαν να πάρουν τα όπλα εναντίον του Ισραήλ, θα θεωρούνταν τρομοκράτες και ο ισραηλινός στρατός θα αναλάμβανε «να σκοτώσει αυτούς που χρειάζεται να σκοτωθούν». Όταν ρωτήθηκε σε μια συνάντηση, όπου παρουσίασε το σχέδιό του σε θρησκευτικές σιωνιστικές προσωπικότητες, αν εννοούσε ότι θα έπρεπε να σκοτωθούν οικογένειες, γυναίκες και παιδιά, ο Smotrich απάντησε: «Ο πόλεμος είναι πόλεμος».
Το σχέδιο δεν τράβηξε ιδιαίτερη προσοχή. Αλλά απ’ την δημοσίευσή του πριν έξι χρόνια ως πρόσφατα θεωρούνταν παραληρηματικό και επικίνδυνο, ακόμα και ανάμεσα στους mainstream ισραηλινούς πολιτικούς σχολιαστές. Ωστόσο, αν δούμε την τωρινή κατάσταση των ισραηλινών media και του πολιτικού διαλόγου, θα διαπιστώσουμε πως σε ότι αφορά την τρέχουσα στρατιωτική επίθεση στη Γάζα, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού έχουν εσωτερικεύσει εντελώς την λογική του σχεδίου του Smotrich.
Ουσιαστικά η ισραηλινή κοινή γνώμη για την Γάζα, όπου εφαρμόζεται το όραμα του Smotrich με μια βαρβαρότητα που ίσως ούτε κι ο ίδιος είχε προβλέψει, είναι ακόμα πιο ακραία σε σχέση με το ίδιο το σχέδιο. Κι αυτό επειδή, στην πράξη, το Ισραήλ έχει βγάλει απ’ την μέση την πρώτη επιλογή – το να ζήσουν οι παλαιστίνιοι απο-παλαιστινιοποιημένοι, σαν ένα είδος κατώτερων όντων – που ως τις 7 Οκτώβρη ήταν η προτίμηση των περισσότερων ισραηλινών.
Η απόλυτη έκπληξη απ’ την βάναυση επίθεση της Χαμάς και η άρνηση να κατανοηθεί στο πλαίσιο δεκαετιών καταπίεσης συνθέτουν μια ισραηλινή θέση που αναρωτιέται στ’ αλήθεια γιατί οι Παλαιστίνιοι δεν αποδέχτηκαν το καθεστώς τους ως φυλακισμένοι στη Γάζα, γιατί δεν λένε ευχαριστώ για την γενναιοδωρία του Ισραήλ να επιτρέπει σε λίγες χιλιάδες απ’ αυτούς να δουλεύουν με τον ελάχιστο μισθό στη γη απ’ όπου διώχτηκαν οι πρόγονοί τους, γιατί δεν προσφέρουν λουλούδια στους κατακτητές τους.
Πράγματι, πόσοι Ισραηλινοί ενδιαφέρονται για την κατάσταση στη Γάζα όταν οι Παλαιστίνιοι δεν ρίχνουν ρουκέτες ή δεν σπάνε τον φράκτη για να μπουν στις δικές μας κοινότητες; Ποιος νοιάζεται να αναρωτηθεί πως είναι η «ηρεμία» μέσα στον πολιορκούμενο θύλακα; Στο βαθμό που έχουν γνώμη για το θέμα, οι περισσότεροι Ισραηλινοί Εβραίοι έχουν την άποψη ότι οι πάνω από 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι της Γάζα θα έπρεπε να βγάλουν τον σκασμό και να αγαπήσουν τις στερήσεις τους. Αλλά σήμερα, ούτε καν μια τέτοια εκδοχή δεν θεωρείται ικανοποιητική, οπότε οι Ισραηλινοί στηρίζουν ένα καινούργιο τελεσίγραφο στη Γάζα: μετανάστευση ή εξόντωση.
Σύμφωνα με τον τρέχοντα σχετικό διάλογο, η μετανάστευση παρουσιάζεται ως ανθρωπιστική προσέγγιση, επειδή επιτρέπει με γενναιοδωρία στους άμαχους Παλαιστίνιους να φύγουν απ’ τις περιοχές των συγκρούσεων…. Επειδή αυτό δείχνει βολικό για τους περισσότερους Ισραηλινούς, η άρνηση των Παλαιστινίων να υποταχθούν στην ισχύ του ισραηλινού καθεστώτος εκλαμβάνεται ως υπαρξιακή απειλή και επαρκής λόγος για την εξόντωσή τους. Είναι αλήθεια ότι οι σφαγές σε κοινότητες πολιτών στις 7 Οκτώβρη ξεπέρασαν εκείνο που θα μπορούσε να εννοηθεί ως πεδίο νόμιμης αντίστασης στην καταπίεση∙ αλλά η συντριπτική πλειονότητα των Ισραηλινών ήταν μια χαρά με τους ελεύθερους σκοπευτές που σκότωναν και ακρωτηρίαζαν Παλαιστίνιους που διαδήλωναν άοπλα και μαζικά στον φράχτη της Γάζας στη διάρκεια της Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής. Στα μάτια τους καμιά μορφή διαμαρτυρίας κατά της κατοχής δεν επιτρέπεται.
… Η τρομακτική Smotrich-ποίηση της ισραηλινής κοινωνίας έχει ενσωματωθεί με την μορφή της πλήρους επιθυμίας της για την εξόντωση έως και του τελευταίου Παλαιστίνιου στη Γάζα, ως την τελική νίκη που υποσχέθηκε ο ακροδεξιός υπουργός με το σχέδιό του… Αυτή η διαδικασία δεν θα σταματήσει, και δεν μπορεί να σταματήσει στον φράχτη της Γάζας. Η λογική του Smotrich ποτίζει ήδη την στάση του κράτους απέναντι και στους δικούς του Παλαιστίνιους πολίτες, που αντιμετωπίζουν συνθήκες διώξεων και καταστολής παρόμοιες με εκείνες του στρατιωτικού καθεστώτος από το 1949 ως το 1966. Δεν είναι τυχαίο ότι οι φωνές αυτής της κοινότητας εντός του Ισραήλ έχουν εξαφανιστεί εντελώς απ’ την δημόσια σφαίρα. Είναι στόχος συλλήψεων και τιμωριών απλά επειδή δείχνουν ότι είναι Παλαιστίνιοι.