Tag: ιράν

4/2/2017. Χτες η Ουάσιγκτον επέβαλε νέες “κυρώσεις” κατά της Τεχεράνης. Αυτό είναι το φανερό μέρος της ιστορίας. Το όχι και τόσο φανερό είναι ότι πριν τις ανακοινώσεις ο “σύμβουλος εθνικής ασφάλειας” του ψόφιου κουναβιού Michael Flynn (για να θυμήσουμε: είναι αυτός που υποδέχτηκε τον έλληνα υπ.εξ. στις αρχές Γενάρη – καλό παιδί…) διαβουλεύτηκε με τον υπ.αμ. James Mattis (άλλο καλό παιδί, που έχει διατελέσει διοικητής της αμερικανικής στρατιωτικής διοίκησης στην Doha του κατάρ). Ο οποίος Mattis συνεννοήθηκε τηλεφωνικά με την υπ.αμ. και «αντιβασιλιά» του Ριάντ Mohammad bin Salman, γνωστό για το πόσο μισεί το ιράν. Αυτά μόλις είχε τελειώσει μια τριήμερη ναυτική άσκηση των ηπα στα ανοικτά του ιράν, με προσομοιώσεις επιθέσεων σε ιρανικά αεροπλάνα, πλοία και παράκτια αεροδρόμια. Στις επίσημες ανακοινώσεις του λευκού οίκου και του σαουδαραβικού παλατιού για το τηλεφώνημα υπήρχε ένας πανηγυρικός τόνος: ο Salman ζήτησε (και η Ουάσιγκτον δέχτηκε ντροπαλά) να ηγηθούν οι ηπα της δημιουργίας «ζωνών ασφαλείας» στη συρία και στην υεμένη. «Ζώνες ασφαλείας» στη συρία; Ρώτησαν τη Μόσχα και την Άγκυρα;
Όλα αυτά δείχνουν ότι η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού, αφού πρώτα (ανεπίσημα αλλά καθαρά) αποσύρεται απ’ την συμφωνία 5 + 1 (που είναι υπό την αιγίδα του οηε – πφφφφφ!..) συγκεντρώνει δυνάμεις, δίνοντας έναν καθαρό σκοπό ύπαρξης και στόχο στους παρακμιακούς δικτάτορες της αραβικής χερσονήσου. Και φυσικά στο πάντα ετοιμοπόλεμο (ειδικά κατά του ιράν) Τελ Αβίβ.
Το «συγκεντρώνει δυνάμεις» δεν σημαίνει ότι θα επιτεθεί αύριο. Γιατί το 2017 δεν είναι 2003 ή 2004.

4/2/2017. Στην ανακοίνωση του ο Flynn δεν περιορίστηκε να κατηγορήσει την Τεχεράνη για την πυραυλική δοκιμή. Φροντίζοντας να δώσει το ευρύτερο περίγραμμα της επικινδυνότητάς της, βγαλμένο απ’ τα high lights της εποχής του Μπους του Β: την κατηγόρησε ότι υπονομεύει την ασφάλεια, την ευημερία και την σταθερότητα σ’ όλη τη μέση Ανατολή και πέρα απ’ αυτήν, βάζοντας σε κίνδυνο ζωές αμερικάνων.
Αλλά η Τεχεράνη δεν είναι πλέον παρίας· και θα είναι δύσκολο για την διοίκηση του ψόφιου κουναβιού να την κάνει, με συμμάχους του είδους σαουδική αραβία και ενωμένα αραβικά εμιράτα· άντε και ισραήλ. Απ’ την μεριά της Τεχεράνης βρίσκεται το Πεκίνο (που ήδη έχει υποδειχθεί σαν νο 1 εχθρός) και η Μόσχα. Η οποία δεν τρώει και δεν πρόκειται να φάει τον υποτιθέμενο (και όψιμο) «φιλορωσισμό» της Ουάσιγκτον. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις και το Παρίσι δεν θα γούσταρε (έχει παλιά «συνεννόηση» με το ιρανικό καθεστώς) – ούτε και το Βερολίνο.
Ο τακτικός στόχος της Ουάσιγκτον είναι, ίσως, να απονομιμοποιήσει την παρουσία των ιρανών «φρουρών της επανάστασης» και της λιβανέζικης Χεζμπ’ Αλλάχ στη συρία· είναι κάτι που ενοχλεί σφόδρα και το Τελ Αβίβ και τις πετροδικτατορίες της αραβικής χερσονήσου. Αλλά αυτοί ακριβώς είναι (μαζί με τα ρωσικά όπλα και το ρωσοτουρκικό deal) παράγοντες μιας πιθανής αποκλιμάκωσης της βίας στη συρία. Αν το ψόφιο κουνάβι συνεχίσει να λέει ότι δεν ενδιαφέρεται για την πτώση του Άσαντ αλλά, απ’ την άλλη, ψάχνει ευκαιρία να πυροβολήσει τα στηρίγματά του, θα βάλει σίγουρη υποθήκη σαν διεθνώς αναγνωρισμένος απατεώνας.
Αφού, για παράδειγμα, μέχρι και οι πέτρες της ερήμου ξέρουν πια ότι το Ριάντ είναι βασικός σπόνσορας της «ισλαμικής τρομοκρατίας»…