Tag: ηπα

“Βιοασφάλεια”

Σάββατο 16 Μάη. Μόλις η προσοχή (και κατά συνέπεια οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση) φύγει απ’ την μικροκλίμακα και απ’ την λούμπεν χριστιανική ηθικολογία, ο ορίζοντας γίνεται επικίνδυνα ανεξερεύνητος. Σ’ αυτό που για την συνηθισμένη μικρόνοια είναι το άγνωστο (και καλύτερα να αποφεύγεται) κενό είναι όμως που τα αφεντικά κτίζουν τα κάστρα τους. Μέρα μεσημέρι! Κι ύστερα…

Αντιγράφουμε (χρειάζεται η υπογραφή για να δώσει «εγκυρότητα»; Όχι, εγγυόμαστε: δεν είναι απ’ τα σκουπίδια):

… Στο βιβλίο του «Θύελλες Μικροβίων» (Tempetes Microbiennes) του 2005, ο Patrick Zylberman, καθηγητής ιστορίας της υγείας στο Παρίσι, περιέγραψε με λεπτομέρειες την σύνθετη διαδικασία μέσω της οποίας η ασφάλεια της υγείας, που ήταν για πολύ καιρό στο περιθώριο των πολιτικών στρατηγικών, άρχισε να σέρνεται προς το κέντρο της σκηνής στις αρχές των ‘00s. Ο Π.Ο.Υ. είχε ήδη φτιάξει ένα δεδικασμένο το 2005, όταν προειδοποιούσε για “50 εκατομμύρια νεκρούς” σ’ όλο τον κόσμο που θα τους προκαλούσε η επεκτεινόμενη γρίπη των πτηνών. Μέσα απ’ αυτό το χειρότερο worst-case σενάριο που είχε ποτέ παρουσιαστεί για μια επιδημία, ο Ζylberman προέβλεψε ότι «ο υγιεινιστικός τρόμος» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο διακυβέρνησης.

Αυτό το worst-case σενάριο ανακαινίστηκε τώρα που μιλάμε. Η ιδέα ενός υποχρεωτικού γενικού αποκλεισμού δεν έχει καμμία ιατρική δικαιολόγηση ούτε στηρίζεται σε οποιαδήποτε επιδημιολογική έρευνα σε ότι αφορά την αντιμετώπιση μιας πανδημίας. Κι όμως αυτό ήταν που κατοχυρώθηκε σαν ηγεμονική πολιτική – με αναπόφευκτη συνέπεια μια ατέλειωτη μάζα ανέργων. Όλα αυτά βασισμένα σε αποτυχημένα, παραληρηματικά μοντέλα του είδους του Imperial College, που επιβλήθηκαν από πανίσχυρες ομάδες πίεσης, απ’ το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ ως το συμβούλιο ασφαλείας του Μονάχου.

Δείτε για παράδειγμα τον δρ. Richard Hatchett, πρώην μέλος του εθνικού συμβουλίου ασφαλείας στη διάρκεια της πρώτης κυβέρνησης του Μπους του Β, που προωθούσε τον υποχρεωτικό εγκλεισμό του συνόλου του πληθυσμού ήδη απ’ το 2001. Τώρα ο Hatchett διευθύνει την Συμμαχία Καινοτομιών Επιδημικής Ετοιμότητας (CEPI), έναν πολύ ισχυρό οργανισμό που συντονίζει παγκόσμια τις επενδύσεις σε εμβόλια, και είναι πολύ κολλητός με τις μεγάλες φαρμακευτικές. Ο CEPI τυχαίνει να είναι παιδί της γονιμοποίησης του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ από το ίδρυμα του Bill και της Melinda Gates.

Ο Ηatchett θεωρεί τον αγώνα κατά του covid-19 σαν «πόλεμο». Η ορολογία – υιοθετημένη απ’ τους πάντες, απ’ τον πρόεδρο Trump ως τον πρόεδρο Μacron – βάζει τους όρους του παιχνιδιού. Θυμίζει – τί άλλο; – τον παγκόσμιο πόλεμο στην τρομοκρατία, όπως κηρύχτηκε τον Σεπτέμβρη του 2001 απ’ τον Donald Rumsfeld.

O Rumsfeld έχει διατελέσει πρόεδρος της πολύ μεγάλης βιοτεχνολογικής εταιρείας Gilead. Μετά την 11η 9ου, όντας στο Πεντάγωνο, ήταν πολύ απασχολημένος με το να θολώσει την διάκριση ανάμεσα σε πολίτες και στρατό σε σχέση με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Εκεί ήταν που διαμορφώθηκε το concept του «γενικευμένου υποχρεωτικού εγκλεισμού», με τον Hatchett σαν βασικό παράγοντα του σχεδιασμού.

Καθώς επρόκειτο για δημιούργημα των στρατιωτικοποιημένων Big Farma, αυτός ο εγκλεισμός δεν είχε τίποτα να κάνει με την δημόσια υγεία. Αυτό που ενδιέφερε ήταν η στρατιωτικοποίηση της αμερικανικής κοινωνίας ώστε να είναι διαχειρίσιμη στην περίπτωση βιολογικού πολέμου – που εκείνη την εποχή αποδιδόταν αυτόματα σε κάποια τρισάθλια αλλά τεχνολογικά ικανή al-Qaeda.

Η τωρινή εκδοχή αυτού του project – βρισκόμαστε σε «πόλεμο» και κάθε πολίτης πρέπει να μείνει σπίτι του – παίρνει την μορφή που έχει ονομαστεί «ιατρο-στρατιωτική δικτατορία»…. Ο Agamben κατάφερε να τετραγωνίζει τον κύκλο: σημειώνει ότι δεν είναι πια δικαίωμα των υπηκόων στη δύση η ασφάλεια της υγείας τους· τώρα είναι υποχρεωμένοι με δικαστική απόφαση να είναι υγιείς. Αυτό, με μια κουβέντα, είναι η βιοασφάλεια (biosecurity)…. H κοινωνική αποξένωση (social distancing) είναι ο πολιτικός κανόνας, όπου ένα ψηφιακό matrix αντικαθιστά την ανθρώπινη αλληλεπίδραση η οποία, εξ ορισμού, από τώρα και στο εξής θα θεωρείται θεμελιωδώς ύποπτη και πολιτικά «μολυσματική»…

Aν σ’ αυτόν τον σκληρό δρόμο προς την «βιο-ασφάλεια» πετύχετε πουθενά τα τροφο-φάρμακα, ρωτείστε είτε τους φίλους του ψόφιου κουναβιού είτε τους φίλους του κυρ Βασίλη, του άρχοντα Θυρών και Παραθύρων, αν ξέρουν να σας πουν κάτι γι’ αυτά…

Αν όχι λογιστική θανάτου τότε τι;

Παρασκευή 15 Μάη. Τί είναι αυτό που χωρίζει – στον “πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού” – τα δυτικά (ευρωπαϊκά και τις ηπα) κράτη από ασιατικά; Στις ηπα αναφέρονται ήδη 80.787 νεκροί, στην αγγλία 31.855, στην ιταλία 30.560, στην ισπανία 26.621 και στην γαλλία 26.380… Κι στην άλλη μεριά του κόσμου: στην κίνα αναφέρονται 4.633, στην ιαπωνία 624, στη νότια κορέα 256, στη σιγκαπούρη 20… Φταίνε οι διαφορές πληθυσμού; Όχι. H ιαπωνία έχει πληθυσμό όσο η γαλλία και η αγγλία μαζί… Απ’ την μια μεριά (Παρίσι και Λονδίνο μαζί…) σχεδόν 60.000 νεκροί, απ’ την άλλη (Τόκιο) 624… Εκατονταπλάσιοι… H ισπανία έχει κατά 5 μύρια μικρότερο πληθυσμό απ’ τη νότια κορέα και πενταπλάσια έκταση (που σημαίνει ότι η πυκνότητα πληθυσμού στη νότια κορέα είναι κατά μέσο όρο 5πλάσια απ’ της ισπανίας – επειδή ο συγχρωτισμός και η μεταδοτικότητα παίζουν ρόλο…)· κι ωστόσο η Μαδρίτη αναφέρει 26.621 νεκρούς έναντι 256 της Σεούλ… Εκατονταπλάσιοι…

Υπάρχει μήπως κάποια “διαφορά φάσης” λόγω κλίματος; Μα όλα είναι κράτη του βόρειου ημισφαιρίου!..

Μήπως υπάρχει αξιόλογο πλεονέκτημα ηλικιακής διαστρωμάτωσης στην ασία σε σχέση με τον δυτικό κόσμο; Οι παρακάτω πίνακες δείχνουν ότι στις ηλικίες πάνω από 60 (εκείνες που αναμένεται να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο θανατηφόρων πνευμονικών επιπλοκών) τα μεγέθη είναι αυτή τη στιγμή το ίδιο επιβαρυντικά στην ιαπωνία όσο και στην ιταλία…

Υπάρχει μήπως διαφορά timing στο «ξέσπασμα της επιδημίας»; Μήπως, δηλαδή, στην ασία ο κακός covid-19 άργησε να πάει, οπότε είναι ακόμα «πίσω»; Στη νότια κορέα το πρώτο κρούσμα εντοπίστηκε στις 20 Γενάρη, έντεκα μέρες πριν το πρώτο κρούσμα στην ισπανία, που καταγράφτηκε στις 31 Γενάρη… Στην ιαπωνία καταγράφτηκε στις 16 Γενάρη, σχεδόν 1,5 μήνα πριν την καταγραφή του πρώτου κρούσματος στην αγγλία (28 Φλεβάρη).

Λοιπόν; Αυτές οι τεράστιες διαφορές σας φαίνονται “λογικές”; Ή, για να το πούμε αλλιώς: πώς σας φαίνεται ότι διάφορα ασιατικά κράτη δεν πουλάνε το τρομοθέαμα του μαζικού κορονοθανάτου; Πώς σας φαίνεται ότι (μιλώντας για τον αναπτυγμένο βορρά) το τρομοθέαμα του covid-19 είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό της δύσης; Πώς σας φαίνεται ότι ζούμε εδώ και μερικούς μήνες σ’ έναν εφιάλτη που είναι ιστορικά και γεωγραφικά τόσο προσδιορισμένος;

Yπάρχει μια σχεδόν απόλυτη σιωπή στη δυτική δημαγωγία γι’ αυτήν την ανεξήγητη από πρώτη και δεύτερη ματιά τεράστια διαφορά στους αναφερόμενους (το τονίζουμε: στους αναφερόμενους) θανάτους σ’ αυτές τις δυο μεριές του κόσμου. Πολιτικές βιτρίνες και δημαγωγοί στη δύση εύκολα θα κατηγορούσαν το κινεζικό καθεστώς ότι “κρύβει πτώματα” – χωρίς φυσικά να έχουν οποιαδήποτε απόδειξη… Αλλά δεν τολμούν να κάνουν το ίδιο κατά του ιαπωνικού ή του νοτιοκορεάτικου καθεστώτος… Απλά σιωπή…

Απ’ την άλλη μεριά είναι πλέον όχι απλά γνωστό αλλά θεωρείται σχεδόν “φυσιολογικό” ότι αν όχι όλα σίγουρα τα περισσότερα δυτικά κράτη “φουσκώνουν” τους αριθμούς συνυπολογίζοντας στα “θύματα του covid-19” οποιονδήποτε – κατά βούληση… Επιπλέον συμβαίνουν άγνωστης έκτασης ιατρικά λάθη, όχι μόνο με τα φάρμακα μέχρι κάποιο χρονικό σημείο σίγουρα, αλλά και σε σχέση με την τεχνητή αναπνοή: φαίνεται ότι σε αρκετές περιπτώσεις είναι λάθος αγωγή και, τελικά, σκοτώνει… Ενώ για δύο τουλάχιστον κράτη (ηπα και αγγλία) έχουν διατυπωθεί υπαινιγμοί ότι το «φούσκωμα των θυμάτων» σχετίζεται με την χρηματοδότηση των νοσοκομείων – σ’ αυτή τη φάση.

Θα νόμιζε κάποιος που θα ερχόταν τώρα απ’ τον Δ του Κενταύρου ότι δεν πρόκειται για μία, κοινή επιδημία αλλά για δύο εντελώς διαφορετικές. Κι όμως: ο ένοχος, ο «αόρατος εχθρός», είναι ακριβώς ο ίδιος!

Θα ακούγαμε οποιαδήποτε λογική εξήγηση γι’ αυτήν την τεράστια διαφορά – αν έχετε κάποια… Εν τω μεταξύ δείτε μια μακροσκοπική σύμπτωση. Ενώ εδώ και λίγα χρόνια διάφοροι δυτικοί «ειδικοί» μοιρολογούν ότι το κέντρο του καπιταλιστικού πλανήτη πάει στην Ασία, πίσω του – στην μετακόμισή του – αφήνει μερικές χιλιάδες «περίεργους» νεκρούς. Τί πάει να πει «το κέντρο πάει στην Ασία;». Πάει να πει ότι ο δυτικός κόσμος βρίσκεται σαφώς πιο πίσω στην τεχνολογική καπιταλιστική αναδιάρθρωση… Ή, αν το θέλετε διαφορετικά, ο ασιατικός κόσμος είναι πιο μπροστά στην 4η βιομηχανική επανάσταση… That’s why the center…

Σας περνάει απ’ το μυαλό ότι αυτή η (δυτική) τεχνολογική καθυστέρηση, που είναι τόσο πολιτική και γεωπολιτική όσο δεν πάει, θα χρειαζόταν μια ορισμένη νεκροπολιτική για να αναδιαρθρώσει το (δυτικό) κοινωνικό εργοστάσιο (τόσο σαν καθημερινές σχέσεις και πρακτικές όσο και σαν εργασιακή οργάνωση) και να κερδίσει έτσι ένα τουλάχιστον μέρος απ’ το χαμένο έδαφος; Σκεφτήκατε τέτοιο πράγμα;

Όχι, όχι, μην γίνουμε «συνωμοσιολόγοι»!!!.. Για καθαρή σύμπτωση πρόκειται: στη δύση πεθαίνουν 100 φορές περισσότεροι, αλλά όχι απο μελαγχολία για την “μετατόπιση του καπιταλιστικού κέντρου του πλανήτη”…

Ο κόλπος των χοιριδίων

Πέμπτη 14 Μάη. Στις 15 Απρίλη του 1961 οκτώ αμερικανικά βομβαρδιστικά κτύπησαν στρατιωτικά αεροδρόμια της κούβας, προετοιμάζοντας μια “απελευθερωτική” εισβολή. Πράγματι, δυο μέρες μετά, στις 17 Απρίλη, περίπου 1500 παραστρατιωτικοί φασίστες κουβανοί εξόριστοι στις ηπα, εκκινώντας απ’ την γουατεμάλα και τη νικαράγουα (τότε με χουντικά καθεστώτα), με αμερικανικά όπλα και εκπαίδευση (: cia), αποβιβάστηκαν σε μια νοτιοδυτική ακτή της κούβας (στην playa Giron), για να ανατρέψουν την επαναστατική κυβέρνηση στην Αβάνα – ηλικίας μόλις 2,5 χρόνων… Μέσα σε δύο ημέρες ο επαναστατικός στρατός της κούβας είχε «καθαρίσει». Όσοι απ’ τους «απελευθερωτές» επέζησαν έμειναν πολλά χρόνια στις φυλακές. Η Ουάσιγκτον και τα επιτελεία τους δάγκωσαν τις γλώσσες τους και έμειναν να μετράνε τις συνέπειες μιας τόσο κραυγαλέας ήττας. Η αμερικανική αποτυχία έμεινε στην ιστορία σαν «απόβαση στον κόλπο των χοίρων»· ήταν αρκετά πριν την παταγώδη ήττα στο βιετνάμ· και έδειξε πως ακόμα και στην κορύφωση του στρατιωτικού, οικονομικού και πολιτικού τους ιμπεριαλισμού οι ηπα δεν ήταν καθόλου ανίκητες, Εννοείται πως ο Κάστρο, o Tσε και η κουβανική επανάσταση έγιναν παγκόσμια σημεία αναφοράς…

Η προσπάθεια εισβολής στη βενεζουέλα πριν καμμιά δεκαριά μέρες από μερικές δεκάδες μισθοφόρους του γνωστού αγαπημένου του ρημαδογκουβέρνου Guaido, υπό την αιγίδα των αμερικανικών υπηρεσιών, δεν μπορεί καν και καν να διεκδικήσει κάποια ομοιότητα με το 1961! Από καμμία μεριά. Είναι κάτι σαν την φάρσα της “18ης Μπρυμαίρ”! Ο Μaduro σε καμμία περίπτωση δεν είναι ο επαναστάτης Κάστρο· ο Guaido είναι ένας προ πολλού αποτυχημένος καραγκιόζης· και η Ουάσιγκτον βρίσκεται σ’ έναν κατήφορο ισχύος που το αμερικανικό καθεστώς δεν έχει ξαναζήσει· σ’ έναν κατήφορο του οποίου το τέλος δεν έχει φανεί ακόμα. Εν τέλει η αντιμετώπιση των εισβολέων δεν χρειάστηκε καν μέρες· μερικές ώρες ήταν αρκετές – ίσως και η βοήθεια των συμμάχων από μακρυά. Άλλωστε το Καράκας ήξερε έγκαιρα τα πάντα γι’ αυτήν· ακόμα και τα ονόματα των αμερικάνων μισθοφόρων που συμμετείχαν…

Έτσι η εισβολή αυτή απέκτησε το κοροϊδευτικό όνομα “ο κόλπος των χοιριδίων”. Δεν είναι η πρώτη αποτυχία του ψοφιοκουναβιστάν κατά του βενεζουελάνικου καθεστώτος. Αποτυχία ήταν οι υποτίθεται «σεισμικές διαδηλώσεις» που θα έκανε η αντιπολίτευση στο Καράκας, για να ρίξει το καθεστώς Maduro μ’ ένα φύσημα… Αποτυχία ήταν οι “ασφαλείς πληροφορίες” ότι ο στρατός ετοιμάζεται να ρίξει τον Μaduro – ως και φωτογραφίες είχε κυκλοφορήσει η απελπισμένη Ουάσιγκτον απ’ τους «ετοιμοπόλεμους λιποτάκτες»… Αποτυχία ήταν η προσπάθεια «ανθρωπιστικής εισβολής» στη βενεζουέλα, απ’ την μεριά της κολομβίας, τον Φλεβάρη του 2019… Αποτυχία ήταν όλες οι διεθνείς τουρνέ του Guaido… Αποτυχία ήταν η αμερικανο-αγγλο-ευρωπαϊκή προσπάθεια για “διεθνή απομόνωση” του Μaduro… Aποτυχία ήταν το εμπάργκο πετρελαίου σε βάρος του Καράκας….

Μετά από τόσες αποτυχίες, διαδοχικές, επίμονες, και αδύνατο να κρυφτούν, θα άξιζε ίσως μια απάντηση σ’ αυτό: γιατί το ψοφιοκουναβιστάν επιμένει να σπάει τα μούτρα του στη βενεζουέλα; Γιατί; Όταν οι πάντες ξέρουν ότι εκεί υπάρχουν και ρώσοι στρατο-τεχνοκράτες και κινέζοι, γιατί το ψοφιοκουναβιστάν ελπίζει ότι μπορεί να ξεμπερδέψει χωρίς να κάνει κανονικό και ωμό πόλεμο;

Ίσως μια απάντηση βρίσκεται στον ανορθολογισμό που συναντάει κανείς σε πράξεις και επιλογές των «αρχόντων» στην ιστορία, πάντα όταν προσπαθούν να φρενάρουν την παρακμή τους χωρίς να έχουν πια τέτοιο περιθώριο.

Απομένει στον φίλο του Guaido, το γνωστό πολιτικό άστρο που λέγεται ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας και είναι ο τωρινός υπ.εξ. του ένδοξου ελλαδιστάν, να βρει έναν τρόπο να του προσφέρει άσυλο… αν το ψοφιοκουναβιστάν αδυνατεί…

(φωτογραφία πάνω: το γρήγορο άδοξο τέλος μιας αμερικανικής εκστρατείας στην “πίσω αυλή”…

φωτογραφία κάτω: βοήθησαν και οι ρώσοι σύμμαχοι…)

Όλα του covid δύσκολα…

Πέμπτη 14 Μάη. Το ομοσπονδιακό μοντέλο οργάνωσης του αμερικανικού κράτους μοιάζει να ζορίζεται σοβαρά εξαιτίας της “πανδημίας”. Διαφορετικές πολιτείες με διαφορετικής πολιτικής προέλευσης κυβερνήτες, διαφορετικά είδη επιχειρήσεων κι άρα συμφέροντα… Όλα αυτά συν ιδεοληψίες πάγιες και ιδεοληψίες έκτακτες λόγω προεδρικών-εκλογών-στον-ορίζοντα.

Η ανατολική πολιτεία της Τζώρτζια έxει άρει τις αντι-covid-19 απαγορεύσεις απ’ το τέλος Μάρτη. Αντίθετα η Καλιφόρνια ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει τα αυστηρά μέτρα … ως τον Αύγουστο! Με το καλοκαίρι να έρχεται γρήγορα, απ’ τους βιομήχανους του τουρισμού μέχρι τους σέρφερς μια γκάμα καλιφορνέζων υπηκόων βρίσκονται σε «προ-εξερσιακή περίοδο»…

Το σημερινό ενδιαφέρον μας βρίσκεται πάντως κάπου πίσω απ’ την σκηνή. Ό,τι και να γίνεται αυτήν την εποχή, στο όνομα του covid-19 και της αντιμετώπισής του, κερδισμένες βγαίνουν οι εταιρείες πληροφορικής: μαζεύουν (και “προσφέρουν” ή πουλάνε) τα data μετακινήσεων των αμερικάνων, απ’ τα κινητά τους. Παράνομα μεν – αλλά μπροστά στις έκτακτες ανάγκες τι είναι πιο σημαντικό; Η «προστασία των προσωπικών δεδομένων» ή η «προστασία της δημόσιας υγείας»; Αν γίνεται υπεξαίρεση είναι για καλό σκοπό…

Αν διακρίνετε διάφορες μορφές πειρατείας να καθιερώνονται στο ψοφιοκουναβιστάν δεν κάνετε λάθος. Προκαλούν γέλιο… αλλά…

(Ας ελπίσουμε ότι δεν θα μας κοπεί απότομα… )

“Παράπλευρες απώλειες;”

Πέμπτη 14 Μάη. Τα ιατρικά λάθη σε ποιά υποκατηγορία θανάτου απ’ τον covid-19 μπαίνουν; Στους θανάτους ΑΠΟ; Στους θανάτους ΜΕ; Στους θανάτους «έλα μωρέ»;

Υπάρχει ένα ζήτημα για το οποίο υπάρχουν διεθνώς συχνά αγωνιώδεις εκκλήσεις σποραδικά για πάνω από μήνα. Είναι το ζήτημα της xρήσης χλωροκίνης και της υδροξυχλωροκίνης (hydroxychloroquine) ως φαρμάκου εναντίον κορονοϊών· εν προκειμένω του covid-19. H ασταμάτητη μηχανή δεν έχει τις γνώσεις για να ελέγξει αυτό το “alarm!” που έχει ακουστεί εδώ και καιρό· όμως είναι εντυπωσιακή η επιμονή έμπειρων επιδημιολόγων πεδίου, που έχουν δουλέψει στην αφρική, στην αναφορά του ίδιου ακριβώς φαινομένου: την εμφάνιση θανατηφόρας αιμόλυσης σε ασθενείς που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία ως ασθενείς του covid-19. Περί τίνος πρόκειται;

Πληθυσμοί οι οποίοι έχουν ιστορικό ζωής (ακόμα και πριν δεκαετίες) σε περιοχές με ελονοσία, όπως είναι οι περιοχές γύρω απ’ την Μεσόγειο ή τροπικές ζώνες του πλανήτη, έχουν αναπτύξει μια γενετική εξέλιξη σαν άμυνα απέναντι στην ελονοσία. Πρόκειται για το ένζυμο “γλυκοζη-6-δεϋδρογενάση” που παράγεται από ένα «εξελιγμένο» γονίδιο που έχει ονομαστεί G6PD. Η ενζυμική παραγωγή του G6PD ενισχύει τα ερυθρά αιμοσφαίρια και την άμυνα των οργανισμών κατά των παρασίτων που προκαλούν την ελονοσία. Εάν όμως αυτή η παραγωγή διαταραχτεί, αυτό οδηγεί σε δυσλειτουργία της παραγωγής ερυθρών αιμοσφαιρίων, και από ένα σημείο και μετά στη «διάλυσή» τους. Αυτό λέγεται αιμόλυση. Συνεχιζόμενη αιμόλυση σημαίνει «σκουπίδια» απ’ την διάλυση των ερυθροκυττάρων στο αίμα, που οδηγεί σε μικροεμβολές σε διάφορα όργανα (ακόμα και καρδιακή εμβολή), επιδεινούμενα αναπνευστικά προβλήματα· και, τελικά, θάνατο.

Τί μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα (ή να εντείνει υπάρχουσα δυσκολία) στη λειτουργία του G6PD έχοντας αυτές τις αλυσιδωτές συνέπειες; Κάποια ελάχιστα τρόφιμα (π.χ. τα μπιζέλια ή η σταφίδα), και ορισμένα χημικά συστατικά φαρμάκων. Ένα απ’ αυτά είναι η υδροξυχλωροκίνη. Κι αυτό είναι γνωστό, εφόσον παλιότερες (προ cοvid-19) έρευνες / δοκιμές της χλωροκίνης / υδροξυχλωροκίνης προέβλεπαν την εξαίρεση όσων έχουν προβληματική λειτουργία του G6PD.

Τα στοιχεία «φονικότητας» του covid-19 απ’ τη Ν. Υόρκη δείχνουν διπλάσιους θανάτους (που καταχωρούνται σαν covid-19) στον έγχρωμο πληθυσμό της πόλης σε σχέση με τους λευκούς. Οπωσδήποτε μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που περιθωριοποιημένοι urban πληθυσμοί, χωρίς καν σταθερή πρόσβαση στη δημόσια υγεία, είναι πιο ευάλωτοι σε επιπλοκές από κορονοϊό. Είναι όμως εξίσου πιθανό ότι καταγόμενοι από διάφορες περιοχές της Αφρικής με ιστορικό ελονοσίας, έχουν κληρονομημένη την γενετική τροποποίηση εναντίον της – άρα το «φάρμακο» που δίνεται προσβάλει το ιδιαίτερο γονίδιο που διαθέτουν και την ενζυμική λειτουργία του, σκοτώνοντάς τους τελικά…. Το ίδιο ισχύει και για ένα μέρος των πληθυσμών γύρω απ’ την Μεσόγειο: παλιότερες μελέτες στην ιταλία έχουν δείξει μια σταδιακή «παρακμή» της λειτουργίας του G6PD εφόσον επί γενιές έχει αντιμετωπιστεί η ελονοσία, πράγμα όμως κάνει ιδιαίτερα ευαίσθητους αυτούς τους πληθυσμούς σε μια χημική «καταστολή» της όποιας λειτουργίας του. Άρα και στην χλωροκίνη.

Το επαναλαμβάνουμε: η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει γνώσεις για να ελέγξει την ακρίβεια όλων αυτών. Τα γεγονότα είναι: οι επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις γιατρών να μην χρησιμοποιείται η χλωροκίνη / υδροξυχλωροκίνη σαν φάρμακο· επαναλαμβανόμενες αναφορές για συμπτώματα αιμόλυσης και δύσπνοιας που δεν αντιστοιχούν στον cοvid-19, και τελικά θανάτους· και οι δοκιμές της ουσίας που έγιναν στην βραζιλία και στην κίνα, και σταμάτησαν λόγω των πολλών θανάτων…

Αν έχει νόημα αυτή η αναφορά εδώ, είναι επειδή όταν τσουβαλιάζονται οι νεκροί στην «κοινή δεξαμενή», δεν είναι καμμία «επιστήμη» που δρα· και κανένας σεβασμός δεν αξίζει σε οποιονδήποτε εμφανίζεται σαν «ειδικός», «επιστήμονας» κλπ, όταν εγκρίνει τον «άμορφο σωρό». Είναι η νεκροπολιτική του κράτους και του κεφάλαιου που διαμορφώνουν την “πραγματικότητα” – και οι “επιστήμονες” που σεγοντάρουν απλά διαπραγματεύονται την θέση τους μέσα σ’ αυτήν την νεκροπολιτική.

Τα ιατρικά λάθη, πολλές φορές μαζικά, έχουν την δική τους ιστορία· όσο για τα «λάθη» των φαρμακοβιομηχανιών, ας μην αρχίσουμε την εξιστόρηση…

Ο αμερικανικός πόλεμος…

Τετάρτη 13 Μάη. Όλοι κάνουν “πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού”, ο αμερικανικός στρατός όμως το πήρε πολύ πάνω του! Μ’ έναν ενδιαφέροντα τρόπο όμως. Οι γραφίστες του δεν έβαλαν σύγχρονους πεζοναύτες να εξοντώνουν τον covid-19 με drones, λέιζερ και ό,τι άλλα καλούδια διαθέτει το αμερικανικό πεντάγωνο… Το γύρισαν στην «αναβίωση» και μάλιστα πήγαν πολύ πίσω: στον Α παγκόσμιο…

Γιατί έτσι; Άβυσσος το μυαλό του μιλιταρισμού. Σκέφτηκαν (εκείνοι που οργάνωσαν αυτήν την προπαγάνδα) ότι οι σούπερ μάτσο αμερικάνοι πεζοναύτες μπορεί να θυμίζουν περισσότερο κατοχή του ιράκ και του αφγανιστάν παρά «λαϊκό ηρωϊσμό»; Ήθελαν να παραπέμψουν σε μια εποχή όπου δεν υπήρχαν τόσες και τόσο έντονες εσωτερικές αντιθέσεις στις ηπα όπως σήμερα, σαν έκφραση ιστορικής, μιλιταριστικής νοσταλγίας, όταν άρχιζε ο αμερικανικός 20ος αιώνας;

Ή φοβούνται ότι τελικά οι ηπα θα γυρίσουν πίσω, στην εποχή του τηλέγραφου, λόγω παρακμής, και απλά προετοιμάζουν τον πληθυσμό;

(μεσαία φωτογραφία: Όταν βλέπει κανείς τον συνδυασμό της “ισοπέδωσης της καμπύλης” (το Let’s flatten the curve είναι η σύγχρονη εκδοχή του Let’s go west;) και μιας φάτσας με στολή Α παγκόσμιου α λα Forrest Gump, δεν μπορεί παρά να υποκληθεί στη γελοιότητα όλης αυτής της “εκστρατείας”. Δεν είναι η μόνη· αλλά δυστυχώς έχει πείσει…)

Απολύμανση Τώρα!

Τετάρτη 13 Μάη. Εν τω μεταξύ, και για το κοινό καλό, θα πρέπει να γίνονται … εεεε… γκουχ γκουχ… καταλαβαίνετε τώρα… τέλος πάντων: θα γίνονται αεροπορικοί βομβαρδισμοί. Όχι, λάθος! Αεροπορικοί ψεκασμοί… Από drones… Ντάξει;

Αυτό στη φωτογραφία απολυμαίνει ένα γήπεδο στο αμερικανικό Buffalo. Υπάρχουν όμως πολύ περισσότερα και καλύτερα μοντέλα εν δράσει. Όχι μόνο στην Ασία (κίνα, νότια κορέα) αλλά και στην ευρώπη (ιταλία, ισπανία, γερμανία).

Είναι γνωστή η προκατάληψη… Βασανίζει πολλούς συνανθρώπους μας… Αλλά (με τα ως τώρα δεδομένα) αυτά τα συγκεκριμένα αντισηπτικά ψεκαστικά (χλωρίωση;) δεν χρησιμοποιούνται κατά πλήθους (άλλα είναι που παίζουν για τέτοιες δουλειές, με δακρυγόνα, ασφυξιογόνα, κλπ – έχουν δοκιμαστεί στη Γάζα…). Προορίζονται για απολύμανση χώρων.

Κι όλα αυτά γιατί; Επειδή είστε βρωμιάρηδες και κουβαλάτε ένα κάρο ιούς και μικρόβια!!! Γι αυτό! (Πάει ο καπιταλισμός να σας αποστειρώσει, να σας κάνει ανθρώπους, και σεις τσινάτε…. Αμάν πια!!!)

Κόσμος, χάρτες, κυριαρχία 3…

Τρίτη 12 Μάη. Ο αυτοκράτορας Yong Le είχε κι άλλα φιλόδοξα σχέδια. Χρηματοδότησε την κατασκευή του «μεγάλου καναλιού» γυρνώντας ένα μεγάλο μέρος του νερού του κίτρινου ποταμού προς τις πεδιάδες της Yangtze. Και έφτιαξε το ανακτορικό σύμπλεγμα που ονομάστηκε «απαγορευμένη πόλη». Έργα μεγαλεπήβολα – και πανάκριβα.

Μόλις η κατασκευή της «απαγορευμένης πόλης» τελείωσε, το 1421, έπιασε φωτιά και καταστράφηκε μεγάλο μέρος της. Για την κομφουκιανή αντίληψη του κόσμου αυτό έδειχνε δυσαρμονία ανάμεσα στον ουρανό και την κοσμική εξουσία. Οι ευνούχοι του παλατιού βρέθηκαν κατηγορούμενοι γι’ αυτήν την δυσαρμονία. Ο επόμενος αυτοκράτορας της δυναστείας Zhu Gaozhi (1424 – 1425) άρχισε να αναρωτιέται τι αξία έχουν οι πανάκριβες ναυτικές / εμπορικές αποστολές όταν η αυτοκρατορία παράγει όλα τα αγαθά που χρειάζεται. Ο Zhu Zangi που τον διαδέχτηκε (1426 – 1435) είχε να αντιμετωπίσει δυσκολίες στα αυτοκρατορικά ταμεία, εισβολές νομαδικών φυλών απ’ τον βορρά, και επιπλέον την αυξανόμενη αντιπαλότητα της αυτοκρατορικής γραφειοκρατείας προς την αναπτυσσόμενη κινεζική εμπορική ελίτ που ευνοούσε τα εξερευνητικά ταξίδια, τις διεθνείς εμπορικές αποστολές και αντιπροσωπείες σε διάφορα μέρη της νότιας ασίας και της αφρικής, και την αίγλη του Zheng He. (Θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για την ανάδυση μιας κινεζικής αστικής τάξης αιώνες νωρίτερα απ’ την αντίστοιχη ευρωπαϊκή…)

Με διαδοχικές διαταγές του ο Zhu Zangi αρχικά επέβαλε περιορισμούς και στη συνέχεια απαγόρευσε εντελώς το διεθνές εμπόριο και τα μεγάλα ναυτικά ταξίδια. Ο Zheng He πέθανε (το 1433 ή το 1435), τα πλοία του στόλου καταστράφηκαν, όπως και όλα τα αρχεία και τα ντοκουμέντα σχετικά με εκείνες τις εξερευνήσεις. Η δυναστεία των Ming εγκατέλειψε οριστικά τους δρόμους της θάλασσας, επιστρέφοντας στις παραδόσεις του αγροτικού κονφουκιανισμού και στην προσπάθεια προστασίας των βόρειων χερσαίων συνόρων. (Η οχύρωση που ονομάζεται «σινικό τείχος» αν και ξεκίνησε πολύ νωρίτερα σαν επιμέρους οχυρά, ήταν έργο κυρίως της δυναστείας των Ming, για την αντιμετώπιση των μογγολικών εισβολών, ένα τείχος που έγινε επιτακτικό μετά την ήττα του αυτοκράτορα της δυναστείας των Ming Ying Zong και ενός στρατού 500.000 ατόμων απ’ τις μικρότερες δυνάμεις των Oirat τον Σεπτέμβρη του 1449…)

Οι «νότιες θάλασσες» άδειασαν απ’ το σαφέστατα υπέρτερο κινεζικό ναυτικό την «κατάλληλη στιγμή»… Ο πλανήτης άρχισε να καταλαμβάνεται από ευρωπαίους τυχοδιώκτες, για λογαριασμό ευρωπαίων βασιλιάδων και εμπόρων. Οι λεηλασίες των κατακτήσεων αποδείχθηκαν η άγρια, πρωταρχική συσσώρευση που γέννησε στη συνέχεια το πιο επιθετικό αλλά και παραγωγικό μοντέλο εκμετάλλευσης και εξουσίας που είχε εμφανιστεί ποτέ στον πλανήτη: τον καπιταλισμό. Το κινεζικό αυτοκρατορικό μοντέλο (που δεν επεδίωκε κατακτήσεις εδαφών αλλά εμπορικές συναλλαγές και φόρου υποτέλεια) παρέμεινε εσωστρεφές και συντηρητικό. Στις αρχές του 15ου αιώνα το κινεζικό καθεστώς ήταν τεχνολογικά πολύ πιο μπροστά απ’ τα ευρωπαϊκά. Τους επόμενους άρχισε να χάνει σταθερά έδαφος σ’ αυτόν τον κρίσιμο τομέα. Ώσπου απ’ το 1839 ως το 1860 ο «αφέντης του κόσμου», η αγγλική αυτοκρατορία, με δύο εκστρατείες («πόλεμοι του οπίου») απ’ την άλλη άκρη του κόσμου, επέβαλε στην κινεζική αυτοκρατορία ταπεινωτικούς, σχεδόν αποικιοκρατικούς όρους.

Τον αιώνα αυτόν, απ’ το 1840 ως το 1949, ένα διάλειμα παρακμής σε 50 αιώνες συνεχούς ύπαρξης, η επίσημη κινεζική ιστορία τον θυμάται. Τον ονομάζει αιώνα της ταπείνωσης…

 

Κόσμος, χάρτες, κυριαρχία 4…

Τρίτη 12 Μάη. Οπωσδήποτε δεν είναι (ακόμα λιγότερο στα μέρη μας) γνωστή η ιστορία της ασίας. Ο κόσμος, οι χάρτες και η ιστορία που συνήθως μαθαίνουμε είναι αφόρητα δυτικο-κεντρικά. Αυτό, με τη σειρά του, διαμορφώνει απόψεις, πεποιθήσεις, «διανοητικούς αυτοματισμούς», που πολύ δύσκολα αλλάζουν.

Τα μυαλά μπορεί να μένουν ακίνητα – οι ενδοκαπιταλιστικοί συσχετισμοί όχι! Κάποιοι (οι χαμένοι) ασυνήθιστοι εντελώς στην ήττα και την παρακμή τρελλαίνονται· ή έτσι λένε (φωτογραφία επάνω). Εν τω μεταξύ οι χαρτογράφοι συνεχίζουν να τοποθετούν στους χάρτες τους το κέντρο-του-κόσμου, όπως το εννοούν…

Ο πιο κάτω χάρτης είναι επίσημος, κινεζικός – του 2013…

 

Πόσο ασφαλείς είμαστε από υγιεινιστική άποψη;

Δευτέρα 11 Μάη. Ήταν Οκτώβρης του 2019. Κοιμόμασταν τον ύπνο του αφελούς, κι εμείς και εσείς. Κάπου στα μέσα εκείνου του μήνα έγινε η προπαγανδιστική εκστρατεία που παρουσιάστηκε σαν “άσκηση” με τίτλο Event 201. (Αλλά έχει ερμηνευτεί λάθος – επιμένουμε…)

Εκείνον τον μακρινό Οκτώβρη, ενώ οι αφελείς ασχολούμασταν με την μικροκαθημερινότητά μας, κάποιοι αγνοί και αλτρουϊστές δημοσιοποίησαν τα αποτελέσματα μιας κρίσιμης έρευνάς τους. Ήταν το team του global health security index (GHS Index) που αφού μελέτησε ενδελεχώς και επιστημονικά την κατάσταση των συστημάτων υγείας όλων των κρατών του πλανήτη σε σχέση με την προοπτική μιας μολυσματικής φονικής πανδημίας, τα κατέταξε σε μια λίστα με βάση συγκεκριμένα (και πάντα επιστημονικά) κριτήρια.

Επρόκειτο, αναμφίβολα, για μια τεράστια συνεισφορά στο ανθρώπινο είδος και στην υγεία του! Διότι αν οι «ειδικοί» βρουν, πάντα με επιστημονικό τρόπο, τα αδύνατα και τα ευάλωτα σημεία κάθε συστήματος υγείας χωριστά (ένα πραγματικά απίστευτο έργο!) εκείνο που απομένει είναι… τι; Να διορθωθούν τα προβλήματα… Έτσι ώστε το ανθρώπινο είδος να γίνει άτρωτο απέναντι σε ιούς, σε γυιούς, σε παραγυιούς και σε παραμάνες…

Η έρευνα εκείνη έγινε με την ευθύνη πολύ γνωστών φιλάνθρωπων. Απ’ την «πρωτοβουλία για την πυρηνική απειλή» (nuclear threat initiative, NTI) ένα από εκείνα τα αμερικανικά think tanks που πάντα, επειδή σπάει ο διάολος το ποδάρι του, έχουν διαγώνιες σχέσεις με το αμερικανικό βαθύ κράτος. Και απ’ το πολύ γνωστό (ακόμα περισσότερο στις μέρες μας) Johns Hopkins Center for Health Securiry, στα λαμπρά επιτεύγματα του οποίου (δες Sarajevo 148a) περιλαμβάνεται και η ίδρυση της BARDA, της «βιολογικής» DARPA – σα να λέμε μιας ερευνητικής βιτρίνας του αμερικανικού στρατοβιομηχανικού συμπλέγματος βιολογικού πολέμου.

Χρηματοδότες της έρευνας; Ωωωωω… Θα σας τους πούμε αφού πρώτα ορκιστείτε σ’ ό,τι έχετε ιερό ότι δεν θα εξοκείλετε σε φτηνές συνωμοσιολογίες! Μην βιαστείτε πριν διαβάσετε όλα τα σημερινά σχόλια! Προσέξτε! Ο πειρασμός είναι μεγάλος!

Λοιπόν, χρηματοδότες αυτής της τόσο σωτήριας για την υγεία του ανθρώπινου είδους έρευνας ήταν:

– το Robertson foundation, έργο του κυρ Julian Robertson, ο οποίος εκτός από φιλάνθρωπος είχε διατελέσει αξιωματικός του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, και είναι ιδιοκτήτης μιας απ’ τις πιο μεγάλες «ύαινες» του χρηματοπιστωτισμού, με σπουδαία δράση στην πιο πρόσφατη έκρηξη της παγκόσμιας κρίσης / αναδιάρθρωσης, του γνωστού παγκόσμια tiger fund…

– το Bill @ Melinda Gates foundation, του viral κυρ Βασίλη, Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων… και:

– το Open philanthropy project, του κυρ George Soros…

Ξέρουμε! Μόλις ακούτε «Soros» αναπηδάτε απ’ την καρέκλα σας γιατί πέφτουν οι καρτέλες της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» και τα λοιπά… Κάνετε λάθος (σίγουρα ως προς το αποτέλεσμα…) και θα το καταλάβετε στη συνέχεια. (Κι ίσως ξεφορτωθείτε τα κατάλοιπα «συνωμοσιολογίας» που μπορεί να κουβαλάτε..)