Το νόμισμα

1/2/2017. Επί της ουσίας δεν είναι απρόβλεπτο. Έχει, όμως, ενδιαφέρον το timing· δείγμα σοβαρού σφιξίματος. «Με το καλημέρα» το επιτελείο του ψόφιου κουναβιού συμπλήρωσε το μικρό αλλά περιεκτικό κάδρο των εχθρών του αμερικανικού καπιταλισμού: μαζί με το γουάν το ευρώ. «Χονδροειδώς υποτιμημένο» το χαρακτηρίσε ένας κάποιος Peter Navarro (ε, όχι και «κάποιος»! Επικεφαλής του «εθνικού συμβουλίου εμπορίου» διορισμένος απ’ το ψόφιο κουνάβι είναι ο άνθρωπος!) τραβώντας το όπλο του: η γερμανία είπε χρησιμοποιεί αυτό το grossly undervalued ευρώ, για να έχει πλεονεκτήματα σε βάρος των ηπα, αλλά προσέθεσε και των εταίρων της στην ε.ε.
Άρα; Θα πρέπει να διαλυθεί το ευρώ (η ευρωζώνη), η γερμανία, ή και τα δύο· για να ξαναγίνει μεγάλη η αμερική… Μαζί, φυσικά, με την κίνα: κι αυτή θα πρέπει να διαλυθεί. Σε γενικές γραμμές και για να το πούμε απλά, όποιος πηγαίνει κόντρα στις ηπα (από καπιταλιστική άποψη), πρέπει να διαλυθεί. Αυτό εννοούσε ο κυρ Navarro. Απομένει να δούμε με ποιον ακριβώς τρόπο θα τα καταφέρει το ψοφιοκουναβιστάν να διαλύσει τους αντιπάλους του. Θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά; Ή θα τα καταφέρει με “συμβατικά”; Ή δεν θα τα καταφέρει καθόλου; (Ωραία ερώτηση, αρκεί να βρίσκεται κανείς στο Δ του Κενταύρου!).
Η αλήθεια είναι πάντως ότι το ευρώ δεν είναι «χονδροειδώς υποτιμημένο». Σε κάθε περίπτωση η ε.κ.τ., με την «ποσοτική χαλάρωση» (βασικό εργαλείο ελεγχόμενης υποτίμησης) δεν έκανε τίποτα άλλο, και μάλιστα με μερικά χρόνια καθυστέρηση, απ’ αυτό που ξεκίνησε απ’ το 2010 η αμερικανική fed. Εννοείται πως παρόμοια κάνουν όλες οι κεντρικές τράπεζες όταν τα νομίσματά τους ανατιμώνται· ή όταν θέλουν να τα υποτιμήσουν.
Εξίσου αλήθεια είναι ότι δεν ωφελήθηκαν μόνο οι γερμανικές εξαγωγές (εκτός ευρωζώνης) απ’ την ισοτιμία περίπου 1:1 δολαρίου – ευρώ. Οφελήθηκαν οι πάντες. Γάλλοι, πορτογάλλοι, ισπανοί, ιταλοί , ολλανδοί, όλοι. Ακόμα και οι έλληνες (λέμε τώρα, γιατί δεν έχουν πολλά ποιοτικά να εξάγουν…)
Εν τέλει το γελοίο αυτής της αγχωμένης αντίδρασης είναι η αντινομία της υπονοούμενης «πρότασης» που κουβαλάει. Τι λέει ο εμπορικός boss των ηπα στα ευρωπαϊκά κράτη; Βρε χαζά! Σας εκμεταλλεύεται η παλιογερμανία ρεεε, με το «χοντροειδώς υποτιμημένο» ευρώ… Ενώ αν γυρίσετε στα εθνικά σας νομίσματα; Ε, αυτά θα είναι λεπτεπίλεπτα υποτιμημένα – οπότε πάλι θα έχετε εμπορικά πλεονάσματα απέναντι στις ηπα.
Εκεί πάει ο «ιδιοφυής» συλλογισμός του ανδρός. Οπότε, κάθε εθνικιστικός αμερικάνος σκύλος θα πρέπει να δαγκώσει τον εμπορικό boss στο αυτί, και να του ψιθυρίσει: ρε Navarro, είπαμε να ανατιμηθούν τα νομίσματά τους για να πουλάμε φτηνότερα εμείς με το δολάριο. Τι μαλακίες είναι τώρα αυτές που λες;
Επίσης (θα έλεγε αυτό το σκυλί) μην λες για το ευρώ πράγματα που δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε με το γουάν. Ποια ένωση θα διαλύσουμε εκεί ρε μπάρμπα;

(φωτογραφία: δεν είναι του γούστου μας οι πρώτες 100 μέρες των αμερικάνων προέδρων. Αλλά δεν θα πρέπει να έχει υπάρξει άλλος εδώ και πολλά χρόνια που να έχει φωτογραφηθεί και προβληθεί τόσο υπογράφοντας διαταγές με το που έστρωσε τον κώλο του στην προεδρική καρέκλα. Κόμπλεξ; Ανασφάλεια; Σύνδρομο αυτοκρατορικού μεγαλείου; Δεν ξέρουμε.
Πάντως ο δεξιά είναι ο «fuck euro» Navarro. Ευελπιστούμε ότι οι έλληνες σύμμαχοι και ομοϊδεάτες του – you know who – θα μπουν στα έξοδα να του στείλουν μια ανθοδέσμη).

Ένας αληθινός άντρας της εξουσίας!

30/1/2017. Ποιος αμερικάνος πρόεδρος στην πρόσφατη ιστορία κατάφερε τόσα πολλά τόσο γρήγορα; Ο ψόφιος κουνάβις (δηλαδή το επιτελείο του) αναδεικνύεται σε μετρ της προβοκάτσιας· αν και είναι δύσκολο να συνεχίσει για καιρό σε τέτοιο καταιγιστικό ρυθμό, με τέτοιο λίγο πολύ συμβολικό ρεπερτόριο. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να περάσει στο “ζουμί”.
Με μια του μόνο υπογραφή, απαγορεύοντας την είσοδο στις γιουνάιτεντ στέιτς σε υπηκόους άλλων (μουσουλμανικών) κρατών που είχαν κανονική βίζα, ακόμα κι αν είναι τουρίστες, κατάφερε:
Α) Να κάνει καινούργιους, προσωπικούς “φίλους” σ’ όλον τον μουσουλμανικό κόσμο·
Β) Να αποδείξει ότι η “χώρα της ελευθερίας” δεν υπάρχει πια ούτε καν σαν μύθος·
Γ) Να κάνει τις ηπα “πύργο Trump”·
Δ) Να ξεπλύνει διάφορους light φασίστες καθεστωτικούς στην ευρώπη, που το παίζουν τώρα εχθροί της “συλλογικής ενοχοποίησης” (των μουσουλμάνων εν προκειμένω), αν και κατά βάθος (ή όχι και τόσο βάθος) πιστεύουν τα ίδια με το ψόφιο κουνάβι.
Εν τω μεταξύ, δεν πα να κάνει κηρύγματα υπέρ των βασανιστηρίων και να οργανώνει μεθοδικά τον θεσμικό ρατσισμό του; Δεν πα να σχεδιάζει παραγγελίες για ακόμα περισσότερα όπλα και να δείχνει τον υπόλοιπο πλανήτη σαν “υπο προθεσμία”; Το ψόφιο κουνάβι έχει σταθερούς φίλους στα μέρη μας. Ορισμένοι μάλιστα, “αριστεροί” κατά τα λεγόμενά τους, δεν μπορούν να κρύψουν την χαρά τους που θα “διαλύσει το 4ο ράιχ”. Υποθέτουμε ότι θα θαύμαζαν οποιονδήποτε εξασφάλιζε ότι τελικά το κόμμα της δραχμής θα κερδίσει και ότι, άρα, το “κομπόδεμά” τους σε ευρώ σε ευρωπαϊκές τράπεζες θα πολλαπλασιάσει την ανταλλακτική του αξία…
Έχουμε αρχίσει την συλλογή των ντοκουμέντων της ξεφτίλας. Και όχι, δεν θα τους θεωρήσουμε πληρωμένους δημαγωγούς, εκτός αν εντοπίσουμε αδιάσειστες αποδείξεις. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι υπάρχουν άφθονοι λακέδες τόσο εθελοντικά διατειθεμένοι να φιλίσουν κατουρημένες ποδιές ώστε δεν αξίζουν ούτε μια χούφτα (αμερικανικά) σεντς. Και θα ήταν λογικό αυτούς να μην τους πληρώνει κανείς… Ή να τους έχει στο “έναντι”.

Ανοικτή επιστολή στο πουθενά

29/1/2017. Ανοικτή επιστολή στο πουθενά* (παρακαλούνται οι εν ελλάδι «ανθρωπιστές» να μην κάνουν τον κόπο να την παραλάβουν…)

Ο Donald Trump είπε την περασμένη βδομάδα ότι “τα βασανιστήρια δουλεύουν”, σχολιάζοντας την αποτελεσματικότητά τους. Είχα από πρώτο χέρι την εμπειρία των βασανιστηρίων για τα οποία μιλάει. Τον Φεβρουάριο του 2003, στο Camp Echo, στην στρατιωτική φυλακή των ηπα στο Guantanamo, υπέγραψα μια ομολογία παραδεχόμενος ότι είμαι μέλος της al-Qaida. Το έκανα σαν αποτέλεσμα βίας και βασανιστηρίων.
Είχα περάσει την προηγούμενη χρονιά σε φυλακές, στην Kandahar και στο Bagram, στο Αφγανιστάν, όπου μεταφέρθηκα δια της βίας από αμερικάνους στρατιώτες, που με συνέλαβαν, με το όπλο στο κεφάλι, στο σπίτι μου, στην Islamabad, στο Πακιστάν, στη διάρκεια επιχείρησης της cia και των πακιστανικών μυστικών υπηρεσιών.
Όταν με πήγαν στην Kandahar με κτυπούσαν πεσμένο κάτω, και έσκισαν τα ρούχα μου με μαχαίρια. Αμερικάνοι στρατιώτες έκατσαν ύστερα πάνω μου, και άρχισαν να μου στρίβουν τα χέρια και τα πόδια τόσο πολύ που τα σημάδια έμειναν για μήνες. Έπειτα με έσυραν γυμνό, με έστησαν γονατιστό, με φωτογράφησαν, με ξύρισαν δια της βίας, με κλώτσαγαν, με σήκωναν όρθιο και με ξανάριχναν κάτω, και άρχισαν να με ανακρίνουν. Ύστερα με έβαλαν σε ένα σάκο, και με έριξαν σε ένα κλουβί με αυτόματα όπλα να με σημαδεύουν μέρα νύχτα. Το ακόμα χειρότερο αυτής της μεταχείρισης ήταν το να είμαι αναγκασμένος να βλέπω να κάνουν το ίδιο και σε άλλα ανθρώπινα πλάσματα.
Ήταν σ’ εκείνη τη φάση που ήρθαν άγγλοι πράκτορες της ΜΙ5 και με είδαν πρώτη φορά, άλλοτε να κρέμομαι, άλλοτε να είμαι στα γόνατα. Φαίνεται ότι αυτό το θέαμα τους ενόχλησε, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να με ανακρίνουν τις επόμενες τρεις ημέρες.
Βδομάδες μετά με έστειλαν στο Bagram, όπου οι συνθήκες ήταν ακόμα χειρότερες. Επειδή μιλούσα αγγλικά με ανέκριναν περισσότερο, διάφορες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανόμενων των αγγλικών. Τον Μάη του 2002 με έριξαν στην απομόνωση και η cia με απειλούσε ότι θα με στείλει στην Αίγυπτο ή στην Συρία αν δεν συνεργαστώ, όπως είχαν κάνει ήδη σε έναν ονόματι Ibn al-Sheikh al-Libi. Μου έλεγαν ότι αυτός μίλησε μέσα σε λίγες ημέρες αφότου τον έστειλαν στο Κάιρο.
Η cia με κρατούσε δεμένο, με τα γόνατα δεμένα μαζί με τους καρπούς μου και μια κουκούλα μόνιμα στο κεφάλι, καμιά φορά επί μέρες. Στέρηση ύπνου, οδυνηρές στάσεις του σώματός μου με την βία, ξύλο και δυνατοί θόρυβοι ακολουθούσαν. Οι μόνες στιγμές που μπορούσα να πάρω μια ανάσα ήταν όταν με ανέκριναν. Σε μερικές απ’ αυτές τις ανακρίσεις που έδειξαν φωτογραφίες των παιδιών μου την ώρα που τα συνελάμβαναν έξω απ’ το σπίτι μας, και με ρωτούσαν που νομίζω ότι είναι τώρα. Ταυτόχρονα άκουγα γυναικείες κραυγές που μου πάγωναν το αίμα από ένα διπλανό δωμάτιο. Με διέλυαν. Το fbi, που επίσης συμμετείχε, έλεγε ότι ήθελαν να ομολογήσω. Οτιδήποτε.
Μόλις με πήγαν στο Guantanamo ξαναείδα τους πράκτορές τους. Έφτιαξαν ένα χαρτί που ήθελαν να υπογράψω, απειλώντας ότι αν δεν το έκανα θα μου έκαναν μια σύντομη δίκη και θα με εκτελούσαν. Υπέγραψα επειδή είχα την ελπίδα ότι τα βασανιστήρια θα σταματήσουν (πράγματι μειώθηκαν) και ότι, όταν θα έφτανα στο δικαστήριο, θα μπορούσα να πω την αλήθεια για όσα είχα περάσει. Τελικά με άφησαν ελεύθερο το 2005 χωρίς δίκη ή ποινή, και από τότε κάνω εκστρατεία κατά των βασανιστηρίων.
Στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας ο Trump είπε ότι «θα φορτώσει» το Guantanamo με ακόμα περισσότερους φυλακισμένους, και ότι θα ξαναγίνονται εικονικοί πνιγμοί και «πολλά περισσότερα». Την τελευταία βδομάδα σκέφτεται να ξανανοίξει τα κάτεργα της cia που ο προκάτοχός του είχε διατάξει να κλείσουν. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αυτή την άποψη, αν λάβει υπόψη ότι τα βασανιστήρια οδήγησαν στον πόλεμο στο ιράκ, που τώρα αυτός καταδικάζει.
Εξαιτίας των βασανιστηρίων, αυτός ο al-Libi που μου είχαν πει οι της cia έδωσε ψεύτικη κατάθεση στους αμερικάνους ανακριτές του στην αίγυπτο ότι η al-Qaida συνεργαζόταν με τον Saddam Hussein για να αποκτήσει χημικά όπλα. Δεν υπήρχε al-Qaida στο Ιράκ. Αλλά μετά την εισβολή η βαρβαρότητα που ξεδιπλώθηκε στις αμερικανικές φυλακές όπως το Abu Ghraib και το Camp Bucca έγινε το καύσιμο για την φωτιά του ισλαμικού κράτους. 17 απ’ τους κορυφαίους διοικητές του είχαν βασανιστεί σ’ αυτές τις φυλακές. Τα βασανιστήρια δεν έσωσαν ζωές. Τις κατέστρεψαν και στη θέση τους δημιούργησαν τέρατα. Ο άγγλος δημοσιογράφος και πρόσφατα κρατούμενος του Isis John Cantlie υπέστη εικονικούς πνιγμούς απ’ τους απαγωγείς τους. Ενώ ο δολοφόνος “Jihadi John” λέγεται ότι έκανε το ίδιο βασανιστήριο στον αμερικάνο υπήκοο James Foley πριν τον αποκεφαλίσει.
O αμερικάνος πρόεδρος George W. Bush χρησιμοποίησε συστηματικά βασανιστήρια, αλλά δεν το παραδεχόταν. Ζήτησε απ’ τους νομικούς συμβούλους του να βρουν άλλα ονόματα. Οι «αναβαθμισμένες ανακριτικές τεχνικές» δεν θεωρούνταν βασανιστήρια αν δεν προκαλούσαν «βλάβες στα όργανα ή θάνατο» είπαν. Κάπως έτσι φυλακισμένοι στο Guantanamo όπως ο Abu Zubaydah και ο Khalid Sheikh Mohammed υπέστησαν το βασανιστήριο του εικονικού πνιγμού εκατοντάδες φορές χωρίς συνέπειες για την cia.
Σήμερα ξέρουμε περισσότερα απ’ ότι το 2002 για το τι κάνουν τα βασανιστήρια, τα διαλυτικά τους αποτελέσματα και τις συνέπειές τους. Αν ο καινούργιος ηγέτης του «ελεύθερου κόσμου» θέλει ακόμα να προωθήσει αυτή την βάρβαρη πρακτική, επαφίεται στον υπόλοιπο ελεύθερο κόσμο να φροντίσει να μην μπορέσει να το κάνει.

Moazzam Begg

Ο Moazzam Begg είναι αγγλο-πακιστανός. Εξαιτίας μιας εκτεταμένης εκστρατείας που έγινε στην αγγλία για την απελευθέρωση των άγγλων υπηκόων που βρίσκονταν αιχμάλωτοι στο Guantanamo, η αγγλική κυβέρνηση αναγκάστηκε να διαπραγματευτεί με την κυβέρνηση Μπους την περίπτωσή τους. Ο Begg απελευθερώθηκε τελικά στις 25 Γενάρη του 2005. Αργότερα, μαζί με άλλους άγγλους υπηκόους που είχαν κρατηθεί και βασανιστεί σε διάφορα κάτεργα έκανε μήνυση στο αγγλικό κράτος, για την συμμετοχή του στα βασανιστήρια. Το Νοέμβρη του 2010 το αγγλικό κράτος συμφώνησε σε μια εξωδικαστική αποζημίωση για 16 κρατούμενους, συμπεριλαμβανόμενου του Begg.
O Begg έχει πρωτοστατήσει σε διάφορες προπαγανδιστικές δράσεις εναντίον των βασανιστηρίων: εκδόσεις, ντοκιμαντέρ, συνεντεύξεις. Το 2014 η αγγλική αστυνομία τον ξανάδεσε με την κατηγορία ότι είχε συμμετοχή σε «τρομοκρατικές δραστηριότητες» στη συρία. Λίγο αργότερα οι κατηγορίες αποσύρθηκαν.

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους άπειρους (στον αριθμό) ντόπιους φίλους του αγγλικού και αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που φυσικά νοιώθουν ιδιαίτερα «ανθρωπιστές» για την προφύλαξη των 8 πραξικοπηματιών της τουρκίας απ’ τα εκεί βασανιστήρια• όταν, φυσικά, τους μένει χρόνος και αισθήματα απ’ τον φουλ «αντιευρωπαϊσμό» τους.

(*απ’ τον αγγλικό καθεστωτικό guardian, 27/1/2017)

Ανοικτή επιστολή προς τον Ύψιστο – νο 3

29/1/2017.

Πανεξυπνότατε Κύριε Ψόφιε Κουνάβι.
Με όχι αδικαιολόγητη ανησυχία παρατηρούμε ότι ίσως δεν σκοπεύετε να μας δώσετε την δεύτερη θέση στον πλανήτη, αμέσως μετά την America First. Παρακολουθούμε τα, ας μας επιτρέψετε, «σαλιαρίσματά» σας με μια κυρία που τώρα μεν ηγείται του brexit, όμως πριν ένα χρόνο ήταν φανατική του bremain… “Ασταθής χαρακτήρας», το λιγότερο που θα μπορούσε να πει κανείς για την περίπτωσή της.
Ωστόσο δεν σκοπεύουμε να κάνουμε σκηνή στη Μεγαλειότητά Σας. Πολλώ μάλλον που με το Ηνωμένο Βασίλειο μας συνδέουν τα ποτάμια του αίματος των κοινών μας εχθρών, ειδικά απ’ τον Δεκέμβρη του ’44 και μετά. Έστω, λοιπόν, θα καταπιούμε την πίκρα μας, και θα το δεχτούμε: μας δίνετε την τρίτη θέση στον κόσμο; Μας την δίνετε; Greece Third; Να το κλείσουμε εκεί; Θα το δεχτούμε. (Greece Third!! Τελικά δεν είναι τόσο άσχημο… Σε διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού θα ήταν super!)
Όμως παρακαλούμε: πείτε στην καινούργια σας φίλη να μην μας «πηδάει» (μεταφορικά μιλώντας πάντα, με όλη την έννοια του «μεταφορικά», «μεταφορές», κλπ: πετώντας απ’ την Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα…). Καταλαβαίνετε: δημιουργούνται άσχημες εντυπώσεις, και πάντα υπάρχουν κακόβουλοι να χύσουν το δηλητήριό τους.
Έχουμε κι εμείς μεγάλο αεροδρόμιο. Κερνάμε τσαγάκι, συκαλάκι γλυκό του κουταλιού… Και εν πάσει περιπτώσει δεν είναι λάθος η Δεύτερη Δύναμη του πλανήτη (η παγκόσμια βρετανία) να λέει πέντε κουβέντες με την Τρίτη (την παγκόσμια ελλάδα).
Καταλαβαίνουμε ότι ενδεχομένως υπάρχει μια κάποια πίκρα στην αγγλία. Από μια κουβέντα που είχε πει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 κάποιος πολιτικός μας άνδρας που περνούσε για έξυπνος. Ότι, τάχα, «τέλος η αγγλία, τώρα είναι η ελλάδα», εννοώντας το μεγαλείο των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Σύμφωνοι, αυτό ειπώθηκε, αλλά δεν θα έπρεπε να δίνει κανείς σημασία. Άλλωστε ο ίδιος κουφιοκεφαλάκης εξυπνάκιας είχε πει ότι «η γερμανία είναι γίγαντας με μυαλό νάνου». Εννοώντας ότι αυτός έχει περισσότερο (μυαλό). Πράγμα που έχει αποδειχθεί, έτσι δεν είναι; Θέλουμε να πούμε: στην ελλάδα οι γνώμες είναι σαν τις κωλοτρυπίδες και τις πορδές. Never mind…
Ζητώντας Σας εκ των προτέρων κατανόηση, ευελπιστούμε ότι θα τακτοποιήσετε αυτό το θεματάκι μεταξύ second και third. Για να μην θυμώσουμε κι υστέρα τρέχουν στο νησί – και δεν φτάνουν… Ειλικρινά δικοί Σας, οι άπειροι (στον αριθμό) και έμπειροι (στα μεγάλα κόλπα) Έλληνες θαυμαστές Σας.

Ιστορικές στιγμές

28/1/2017. Στις 3 Σεπτέμβρη του 1783, στο (ακόμα τότε αυτοκρατορικό) Παρίσι, υπογράφτηκε μια συνθήκη ειρήνης. Μ’ αυτήν το (ακόμα αυτοκρατορικό) Λονδίνο αναγνώριζε την στρατιωτική του ήττα απ’ τις επαναστατημένες αποικίες του στη “νέα γη”, και, σαν συνέπεια, την ανεξαρτησία τους. Ο “πόλεμος της ανεξαρτησίας” των λευκών αγγλοσαξόνων προτεσταντών αμερικάνων αποίκων κόντρα στην μητρόπολη έληξε νικηφόρα (εμπνέοντας αντίστοιχες απελευθερωτικές κινήσεις και αλλού στην κόσμο).
Η ιστορία υπήρξε αμείλικτη για τις σχέσεις της πρώην μητρόπολης με την πρώην αποικία. Στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, ειδικά με τους δύο παγκόσμιους πολέμους και ακόμα ειδικότερα με τον δεύτερο, το Μπάκιγχαμ είδε το βασίλειό του να συρρικνώνεται ραγδαία· σε όφελος της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής επιρροής των ηπα. Αν και η αγγλία τοποθετείται στους νικητές του β παγκόσμιου, στην πραγματικότητα ανήκει στους βαριά ηττημένους.
Τώρα, η αγγλίδα πρωθυπουργός είναι η πρώτη επίσημη αξιωματούχος που επισκέπτεται στο φρεσκοεκλεγμένο ψόφιο κουνάβι. Τα δύο καθεστώτα τα ενώνουν κοινές ανησυχίες: απέναντι στην κίνα, απέναντι στην ε.ε. (και την ευρωζώνη), ακόμα απέναντι στην πιθανότητα (ποιος ξέρει;) μιας στρατιωτικής σύμπραξης ανάμεσα στην ηπειρωτική ευρώπη (ή του βορρά της) και την Μόσχα.
Ο Emmanuel Macron, ευρωπαϊστής “ανεξάρτητος υποψήφιος” για την γαλλική προεδρία (ένα outsider που, κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι καθόλου τέτοιο), σχολίασε αυτόν τον ξαναζεσταμένο έρωτα του Λονδίνου προς την Ουάσιγκτον με καθόλου κολακευτικό αν και μάλλον ακριβή τρόπο:
…Η βρετανία ζούσε σε μια ισορροπία με την ευρώπη. Αλλά τώρα γίνεται ένα κράτος / υποτακτικός (“vassal state”), με την έννοια ότι γίνεται ο μικρός συνεταίρος των ηπα…
Δεν είναι ασυνήθιστο γάλλοι και άγγλοι να ανταλλάσσουν μεταξύ τους πικρόχολα σχόλια. Ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση το αγγλικό ακροβατικό νούμερο “brexit” δίνει μια θέση υπεροχής στο Παρίσι. (Άκου “vassal state”! Θα την σκοτώσουν την Ελισάβετ, πάνω στο άνθος της ηλικίας της!!!)

(φωτογραφία: -αν αυτό πάνω στο κεφάλι σου δεν είναι βασιλικό ζαρκάδι παράνομα σκοτωμένο τι σκατά είναι;)

Ιστορικό λαχάνιασμα

28/1/2017. Η Theresa May ελπίζει σ’ ένα προνομιακό οικονομικό / εμπορικό deal με τις ηπα, για λογαριασμό του καπιταλισμού που εκπροσωπεί. Ελπίζει, ίσως και σε ψίχουλα απ’ τις όποιες αμερικανικές ζώνες επιρροής στον πλανήτη. Μόνο που συμβαίνει το εξής: στην 11άδα των κυριότερων εμπορικών εταίρων της αγγλίας, οι ηπα είναι η μόνη περίπτωση που (η αγγλία) έχει σοβαρό εμπορικό πλεόνασμα 1,3 δις. λιρών (απέναντι στην ιρλανδία έχει ένα πολύ μικρό πλεόνασμα επίσης). So what? Ελπίζει το Λονδίνο ότι η νεομερκαντιλιστική Ουάσιγκτον θα του κάνει την χάρη να το αυξήσει αυτό το πλεόνασμα, και μάλιστα τόσο ώστε να καλύψει την χασούρα που θα έχει απ’ την απώλεια των αγορών της ε.ε.;
Μετά την Ουάσιγκτον θα πετάξει (απ’ όσο ξέρουμε) στην Άγκυρα. Κι εκεί θα αναζητήσει μια “ειδική σχέση”· ίσως πάρει (στα λόγια…) κάτι λιγότερο αλλά όχι ασήμαντο.
Μόνο που, σε κάθε περίπτωση, από εμπορική / οικονομική άποψη το Λονδίνο είναι υποχρεωμένο να περιμένει. Μέχρις ότου υπάρξει (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο) μια συμφωνία αποχώρησής του απ’ την ε.ε. (δηλαδή σε δύο χρόνια – έτσι λένε) θα ανήκει εκεί και θα δεσμεύεται. Πολύ απλά δεν θα μπορεί να συνάψει χωριστές συμφωνίες. Εκτός αν σκοπεύει να ρισκάρει πρόστιμα και αντίποινα. Ή να το ρίξει στην πειρατεία.
Δύο χρόνια; Μπορεί να είναι λίγα. Όμως μπορεί να είναι και πολλά: σε μια εποχή που πολλά γίνονται σε υπερυψηλές ταχύτητες, τα εμπορικά deal δεν μπορούν να περιμένουν. Καιροφυλακτούν οι ανταγωνιστές. Ή, αν αυτό είναι πιο ακριβές όνομα: οι αντίπαλοι.

(Το τι περιθώρια διαπραγμάτευσης έχουν απομείνει, πια, στο Λονδίνο έναντι της Ουάσιγκτον φαίνεται στο θέμα “νατο”. Αν το αμερικανικό καθεστώς επρόκειτο να πάει για παλιοσίδερα την “άχρηστη” συμμαχία ρίχνοντάς το στις “διμερείς συμμαχίες”, τότε το Λονδίνο δεν θα άφηνε μόνο τα πυρηνικά εξοπλισμένα υποβρύχια του στον αμερικανικό έλεγχο, όπως συμβαίνει εδώ και δεκαετίες. Αλλά ίσα ίσα και με το ζόρι θα κατάφερνε να μείνει η έφιππη φρουρά των ανακτόρων έξω απ’ τις αρμοδιότητες του αμερικανικού πενταγώνου. Στην περίπτωση αυτή το Λονδίνο πεθαίνει για την “πολυμέρεια” του νατο· μπας και βρίσκει και κανέναν, μόνιμο ή ευκαιριακό σύμμαχο, να ενώνουν τα “ειδικά βάρη” τους, απέναντι στην Ουάσιγκτον…)

Ιστορική πυγμή

28/1/2017. Είναι καιρός για δύναμη. Είναι καιρός για δράση… Θα δώσουμε αξία στον οηε, και ο τρόπος που θα δώσουμε αξία στον οηε είναι δείχνοντας την δύναμή μας… με τις πλάτες των συμμάχων μας, σιγουρεύοντας ότι και οι συμμαχοί μας θα έχουν τις πλάτες μας… Όσο γι’ αυτούς που δεν θα μας υποστηρίζουν; Σημειώνουμε τα ονόματά τους… Και θα φροντίσουμε να τους αντιμετωπίσουμε ανάλογα…
Τάδε έφη Nikki Haley, η νέα πρεσβευτής των ηπα στον οηε. Είναι σα να λέει “είτε θα τον αγοράσουμε τον οηε, είτε θα τον βουλιάξουμε”. Αλλά αυτό δεν είναι καινούργιο! Κρατάει απ’ τις υπερήφανες εποχές των Μπους Β, Ράμσφελντ, Πάουελ, κλπ… Τι είχαν πει τότε; Ή μαζί μας ή εναντίον μας. Το ίδιο λέει και η κυρά Nikki, με δικά της λόγια.

Υπάρχει ένα άλλο “καλό παιδί και άξιο παληκάρι”, ονόματι Ted Malloch, που είναι ο υποψήφιος για “πρεσβευτής των ηπα στην ε.ε.”. Είναι χρηματιστής. Και τον σύστησε στο ψόφιο κουνάβι σαν κατάλληλο για το πόστο ο άγγλος φασίστας Nigel Farage, πρώην αρχηγός του “κόμματος της ανεξαρτησίας του ενωμένου βασiλείου”.
Αυτός (ο ακόμα υποψήφιος τυπικά) σε συνέντευξή του στο bbc τα ξέρασε όλα όσα ορέγεται, και όλα όσα έχει αναλάβει να κάνει… Δήλωσε βέβαιος ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει ε.ε., ότι το Λονδίνο έχει εραστή τώρα (την Ουάσιγκτον) και ο σύζυγος (η ε.ε.) καλύτερα να μην ανακατεύεται, ότι το ευρώ θα γκρεμοτσακιστεί κι αυτός στοιχηματίζει σ’ αυτό (αλλά μια μεγάλη υποτίμηση του ευρώ δεν είναι καλή για τα αγγλικά και τα αμερικανικά συμφέροντα, έτσι δεν είναι κυρ Ted;)…
Είπε κι αυτό: “Είχα μια σταδιοδρομία παλιότερα σε μία διπλωματική θέση, απ’ όπου βοήθησα στην πτώση της σοβιετικής ένωσης και μπορεί τώρα να υπάρχει άλλη μία ένωση που χρειάζεται λίγο τιθάσεμα”.
Δηλαδή ο χρηματιστής είπε: “συνέβαλα στη διάλυση της σοβιετικής ένωσης, τώρα θα δουλέψω για την διάλυση της ευρωπαϊκής ένωσης.” Χμμμ… Για ταλαντούχος μοστράρεται. Και ακόμα δεν έχει πάρει επίσημα την εργολαβία. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στην περίπτωσή του; Την έπαρση; Την φιλαυτία; Ή την κτηνώδη άγνοια ενός επαγγελματία αεριτζή;
Αλλά τζογαδόρος είναι, σα τζογαδόρος μιλάει. Που νομίζει ότι έχει το εξάσφαιρο στην κωλότσεπη, για να “πείσει” ότι το αφεντικό του έχει 5 άσσους στο χέρι.
Μέχρι να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει πράσινο τραπέζι…

Ιστορικά καθάρματα

28/1/2017. Τι σχολιάζαμε χτες; Ότι το ελληνικό βαθύ κράτος (μέσω της “ανεξάρτητης δικαιοσύνης” του) δεν γουστάρει τα βασανιστήρια… τα οποία μπορεί να υποστούν οι 8 τούρκοι χουντικοί αν παραδοθούν στο καθεστώς Ερντογάν; Αυτό λέγαμε; Ότι η ελληνική ευαισθησία σπαράζει όταν βασανίζονται άνθρωποι;
Χμμμ… Με τους “αμερικάνους που είναι φίλοι τους” τι γίνεται; Δεν είναι μόνο το Γκουαντανάμο και όλες οι υπόλοιπες γνωστές ή άγνωστες “τρύπες” όπου οι αμερικάνοι αυτοπροσώπως ή μέσω outsourcing βασανίζουν. Είναι και ο καινούργιος ήρωας των ελλήνων πατριωτών, το ψόφιο κουνάβι, που δήλωσε ότι μια χαρά είναι τα βασανιστήρια, δουλεύουν…
Να περιμένουμε ότι ο άρειος πάγος, ή η φαιορόζ κυβέρνηση, ή ο υπ.εξ. Κοτζιάς θα απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα οποιουδήποτε αμερικάνου αξιωματούχου μιας κυβέρνησης που υποστηρίζει ανοικτά τα βασανιστήρια;
Ναι, αυτό θα γίνει! Μετά την φροντίδα των 8 τούρκων χουντικών, η ελληνική ευαισθησία έχει αναθέσει στον εαυτό της την ευθύνη για την πιο σκληρή καταδίκη οποιουδήποτε κράτους κάνει βασανιστήρια κρατουμένων / αιχμαλώτων.
Αμερικάνοι φονιάδες των λαών ως εδώ και μη παρέκει!!!

Ανοικτή επιστολή προς τον Ύψιστο – νο 2.

27/1/2017

Εξοχολογιώτατε Κύριε Ψόφιε Κουνάβι.
Πολύ καλά κάνετε που δεν θέλετε να δείτε ούτε ζωγραφιστό αυτόν τον “πρόεδρο” (πιπέρι στο στόμα μας! “έπαρχο” θέλαμε να πούμε) του Μεξικό (σιγά μην είναι κράτος της προκοπής αυτό…. εντελώς failed Κύριε! ξέρουμε απ’ αυτά!!) αφού δεν θέλει να πληρώσει για να ξανακατακτήσετε τα σύνορά Σας.
Ακόμα καλύτερα θα κάνατε αν τον αναγκάζατε να πληρώσει σε είδος, αντί να μαζεύετε dollar – dollar τα έξοδα απ’ τους δασμούς στις εισαγωγές μεξικάνικου κακάο και κρασιού (αλλά, κυρίως, μηχανικών και οπτικών εξαρτημάτων…) Να το κτίσει με τα χεράκια του, δηλαδή, ο δήθεν “πρόεδρος”. Να φορέσει το σομπρέρο του και να πιάσει το μυστρί. Τι είναι 3.200 χιλιόμετρα για έναν αξιωματούχο; Ούτε 3.300 καλά καλά.
(Μήπως, για να έρθει φτηνότερα η κατασκευή, να κάνετε διαγωνισμό με συμμετοχή ελληνικών κατασκευαστικών; Δίνουν πολύ μεγάλες εκπτώσεις, πιστέψτε μας!)
Ειλικρινά δικοί Σας, οι άπειροι (στον αριθμό) και έμπειροι (στα μεγάλα κόλπα) Έλληνες θαυμαστές Σας.