Tag: ηπα

Ford

Σάββατο 1 Σεπτέμβρη. Η ίδια ακριβώς διαδικασία που έχει πυροδοτηθεί απ’ την αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων, δηλαδή η υποτίμηση κρατικών και εταιρικών ομολόγων, κτυπάει αυτή την στιγμή ένα απ’ τα διαμάντια στο στέμμα του αμερικανικού καπιταλισμού: την αυτοκινητοβιομηχανία ford.

Η ford έχει εδώ και χρόνια προβλήματα κερδοφορίας (και σχέσης ανάμεσα στην κερδοφορία της και στα δάνεια για την αναδιάρθρωσή της)· προφανώς ανήκει σ’ έναν απ’ τους αμερικανικούς καπιταλιστικούς κλάδους που έχει αναλάβει να «προστατέψει» η συντηρητική κυβέρνηση με επικεφαλής το ψόφιο κουνάβι. Το θέμα είναι όμως ότι το «γιατρικό» τείνει να σκοτώσει τον «ασθενή». Για παράδειγμα οι δασμοί στις εισαγωγές χάλυβα έχουν επιβαρύνει τα κόστη παραγωγής των αμερικανικών αυτοκινητοβιομηχανιών· και της ford.

Το κυρίως πρόβλημα, ωστόσο, βρίσκεται αλλού. Η ford σκόπευε να μεταφέρει τμήμα της παραγωγής της στο μεξικό (για να εκμεταλλευτεί την αισθητά φτηνότερη εργασία των μεξικάνων εργατών), αλλά η σημαία «america first» της το απαγορεύει. Σχεδίαζε, επίσης, να εγκαταστήσει στην κίνα την γραμμή παραγωγής του νέου επιβατηγού focus active· αλλά οι δασμοί που βάζει το ψοφιοκουναβιστάν στις εισαγωγές αυτοκινήτων απ’ την κίνα αχρηστεύει το όφελος που θα είχε η επιχείρηση αν έφτιαχνε τα αμάξια στην κίνα και τα εισήγαγε στο αμέρικα. Έτσι χτες ανακοίνωσε ότι ματαιώνει το «κινέζικο σχέδιο» αφού, λόγω της αυξημένης (εξαιτίας των δασμών 25%) τιμής, δεν προβλέπει να πουλάει στην πατρίδα περισσότερα από 50.000 κομμάτια τον χρόνο…

Έχοντας ήδη σοβαρά προβλήματα ανταγωνιστικότητας έναντι των ευρωπαϊκών και ασιατικών αυτοκινητοβιομηχανιών, η ford σχεδίαζε το outsourcing ενός καλού τμήματος της παραγωγής της σαν βασικό σκέλος της αναδιάρθρωσής της, υπέρ της οποίας είχε αυξήσει τα τελευταία χρόνια τον δανεισμό της. Η ακύρωση των σχεδίων για το μεξικό και την κίνα, σε συνδυασμό με την «ασφάλεια» των αμερικανικών κρατικών ομολόγων, έχει ρίξει τα δικά της (εταιρικά) ομόλογα μια μόλις βαθμίδα πάνω απ’ την κατηγορία «σκουπίδια»…. Σε συνδυασμό με τους πάντα παρόντες τζογαδόρους του χρηματοπιστωτισμού (που περιμένουν να βγάλουν λεφτά με ουρά στοιχηματίζοντας έγκαιρα σε αναμενόμενες ηχηρές καταρρεύσεις) η θρυλική αυτοκινητοβιομηχανία ford βρίσκεται πια μόνο μισό βήμα πριν την χρεωκοπία… Το χρέος της είναι πάνω από 80 δισεκατομύρια δολάρια, και η προοπτική ανάκαμψης φαίνεται όλο και πιο μακρυνή.

Η Moody’s έχει ήδη μπει στο κόλπο, προειδοποιώντας για επερχόμενη καταιγίδα χρεωκοπιών “ομολόγων σκουπίδα”… Η κωμική λεπτομέρεια αυτής της προαναγγελίας (σε ότι αφορά την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία και όχι μόνο) είναι ότι αφού οι Βρυξέλες πρότειναν στην Ουάσιγκτον να καταργηθούν εντελώς και αμοιβαία οι δασμοί στις εισαγωγές αυτοκινήτων στις δύο μεριές του Ατλαντικού, το ψόφιο κουνάβι απάντησε: Μπαααα… δεν είναι αρκετό αυτό… Γιατί; Επειδή αυτοί (οι ευρωπαίοι δηλαδή) θα συνεχίζουν να αγοράζουν τα δικά τους αυτοκίνητα και όχι τα δικά μας, γιατί έτσι την βλέπουν…

Χωματερές

Σάββατο 1 Σεπτέμβρη. Η αμερικανική «αγορά» των επιχειρηματικών ομολόγων σκουπιδιών υπολογίζεται σε πάνω από 1 τρισεκατομύρια δολάρια: αφού δεν υπήρχαν μετά το 2008/09 subprime στεγαστικά δάνεια σαν ορίζοντας “αρπαχτών” απ’ τους δανειστές χρήματος, το κενό έχει καλυφθεί από subprime bonds, κρατικά ή/και εταιρικά… Αν, τελικά, χρεωκοπήσει ένα μαγαζί σαν την ford (ή κάποιο ανάλογου μεγέθους) όλοι καταλαβαίνουν ότι θα πυροδοτηθεί η «μεγάλη φυγή», αφού σαν «ασφαλές καταφύγιο» θεωρούνται (και) τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα. «Μεγάλη φυγή»; Ένας εύσχημος τρόπος για να διασκεδαστεί η αλυσίδα των νέων χρεωκοπιών.

Ένας χρηματιστής, ceo της αμερικανικής πολυεθνικής «επενδυτικής» τράπεζας Moelis, το περιέγραψε πρόσφατα ως εξής: Νομίζω ότι νοιώθουμε σα να επιστρέφουμε στο 2007· υπήρχε και τότε μια μυρωδιά στον αέρα· γίνονταν τρελά deal… Το καταλάβαινες ότι είναι ζήτημα χρόνου…

Ακριβώς… Ζήτημα χρόνου!

Κορέες

Σάββατο 1 Σεπτέμβρη. Ενώ ένα «τικ τακ» ακούγεται σε σχέση με ένα ακόμα ξέσπασμα της μόνιμης κρίσης / αναδιάρθρωσης με «οικονομικά χαρακτηριστικά» (χωρίς κανένας να βλέπει την πλάκα του ρολογιού και την θέση των δεικτών), ένα άλλο «ζήτημα χρόνου» ξεδιπλώνεται σε ότι αφορά τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, στο πιο «θερμό» απ’ τα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου: την ανατολική ασία.

Συνεντευξιαζόμενος σε ένα αμερικανικό καθεστωτικό περιοδικό, το Atlantic, πριν 2 ημέρες, ο νοτιοκορεάτης Moon Chung-in, ειδικός σύμβουλος του προέδρου Moon Jae-in για την εξωτερική πολιτική, την ασφάλεια και την ενοποίηση της χερσονήσου, δημοσιοποίησε ένα μέρος της τακτικής της Σεούλ σχετικά με το τυπικό τέλος του πολέμου στην κορεατική χερσόνησο: θα τεθεί στη γενική συνέλευση του οηε, προς τα τέλη Σεπτέμβρη, σαν «πρόσκληση» στη βόρεια κορέα, την κίνα και τις ηπα… Να υπογράψουν από κοινού αυτό το ρημαδοέγγραφο της ειρήνης….

Ο σύμβουλος Moon δεν παρέλειψε να καθησυχάσει τους αμερικάνους αναγνώστες του Atlantic, ότι η ειρήνη στη κορεατική χερσόνησο δεν σημαίνει αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ τη νότια κορέα, ούτε θα συνδεθεί με ζητήματα σχετικά με την συμμαχία της Σεούλ με την Ουάσιγκτον. Έτσι κι έτσι: αν η Ουάσιγκτον υπογράψει ειρήνη με την Πγιονγκγιάνγκ δεν θα μπορεί να έχει την αρχηγία του νοτιοκορεατικού στρατού!

Ούτε θα μπορεί να κάνει προβοκατσιούλες σαν αυτήν που έκανε στις 22 Αυγούστου, αλλά ανακοινώθηκε μόλις χτες: η αμερικανική διοίκηση της «δύναμης του οηε» που βρίσκεται στην ενδιάμεση, ουδέτερη ζώνη ανάμεσα στις δύο κορέες (καθόσον δεν έχει υπογραφεί ακόμα η ειρήνη…) σταμάτησε ένα τραίνο που πήγαινε απ’ τη νότια στη βόρεια κορέα. Στο τραίνο επέβαιναν αξιωματούχοι του νότου, που ήθελαν να ελέξγουν την κατάσταση των γραμμών ως την βορειοκορεατική πόλη Shinuiju.

Με δεδομένο ότι βασικό σχέδιο των Moon και Kim είναι η σιδηροδρομική ένωση των δύο κράτων, το γεγονός ότι ο αμερικάνος στρατηγός Vincent Brooks (με οδήγιες απ’ την Ουάσιγκτον προφανώς…) σταμάτησε αξιωματούχους του νότου, έγινε αντιληπτό στη Σεούλ όπως θα έπρεπε: σαν προσπάθεια της Ουάσιγκτον να εμποδίσει την εφαρμογή της κοινής δια-κορεατικής Διακήρυξης του Panmunjeom· και σαν επίδειξη των περιορισμών εξουσίας της νοτιοκορεατικής κυβέρνησης.

Δεν άρεσε καθόλου στον Moon αυτή η επίδειξη δύναμης… Μια επίσημη διακήρυξη του τέλους του κορεατικού πολέμου: αυτό βρίσκεται επειγόντως στην ημερήσια διάταξη του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ· και στα «απορρίπτεται» της Ουάσιγκτον…

Συρία 1

Παρασκευή 31 Αυγούστου. …Το να αποφευχθεί η πιθανότητα χρήσης χημικών όπλων είναι κάτι πραγματικά σημαντικό. Ανησυχούμε επειδή τόσο η κυβέρνηση όσο και η al-Nusra έχουν την δυνατότητα να παράγουν χλωρίνη σαν όπλο…

Αυτά δήλωσε ο ειδικός αποσταλμένος του οηε για την συρία Staffan de Mistura. O θεσμικός κυνισμός σε νέα ύψη: η χλωρίνη γίνεται (εδώ και πολύ καιρό) όπλο στο συριακό πεδίο μάχης ΟΧΙ όταν ρίχνει κάποιος μια τέτοια «βόμβα» στο ψαχνό, αλλά ΜΟΝΟ όταν έρχονται μερικές δεκάδες πύραυλοι για να «τιμωρήσουν» τον συνηθισμένο ένοχο. Πράγμα που σημαίνει: η χλωρίνη – σαν – όπλο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί «εν δυνάμει» και απ’ τις δύο πλευρές. Μόνο απ’ την μία. Για πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Το προπαγανδιστικά πετυχημένο και διαβρωτικό είναι ότι η κουβέντα περί «χρήσης χημικών όπλων» (και, στη συνέχεια, των συνεπειών που θα έχει…) γίνεται σαν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Κανείς με στοιχειώδη λογική δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το καθεστώς Άσαντ (και, σε κάθε περίπτωση, οι συμμαχοί του) θα είχε/αν το παραμικρό όφελος ρίχνοντας μία ή δύο «βόμβες χλωρίνης» στο Idlib. Never mind. Την ίδια στιγμή που κοτζάμ εκπρόσωπος του οηε αναγνωρίζει ότι μέσα στο θύλακα βρίσκονται 10.000 ένοπλοι αντικαθεστωτικοί (αυτοί που ως πρόσφατα χαρακτηρίζονταν “τρομοκράτες”) τους εξισώνει με το συριακό καθεστώς (και τους συμμάχους του), με την χλωρίνη στη μέση, σαν θεώρημα και σαν κριτήριο – λες και δεν πρόκειται για πόλεμο αλλά αμφίρροπο τελικό του champions league.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε με σιγουριά αν, τελικά, θα επιβεβαιωθεί το «χρονικό προαναγγελθείσης προβοκάτσιας». Εξαιρετικά αντίρροπες δυνάμεις «δουλεύουν» αυτή τη στιγμή σχετικά με το Idlib ή, πιο σωστά, με αφορμή το Idlib.

Το μπλοκ της Αστάνα δείχνει να υπολογίζει πως το ζητούμενο απ’ τον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ (και Ριάντ ακόμα;) δεν είναι να βομβαρδίσει μερικά αεροδρόμια του Άσαντ. Ειδικά για το Τελ Αβίβ ο υπαρξιακός (παρανοϊκά «υπαρξιακός») φόβος λέγεται «φρουροί της επανάστασης». Μόνο που ο ιρανικός στρατός δεν συμμετέχει (ούτε πρόκειται να συμμετάσχει) σε οποιαδήποτε επιχείρηση στο Idlib… Πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνουν (αν, τελικά, δοθεί η σκηνοθετημένη αφορμή) επιθέσεις αλλού, στο εσωτερικό της συρίας…

(φωτογραφία: Ο ισραηλινός πρωθ. Netanyahu μιλάει στις εγκαταστάσεις πυρηνικών όπλων στη Dimona, προχτές. Για να δώσει έμφαση στο ότι το Τελ Αβίβ μπορεί να εξαφανίσει την Τεχεράνη… )

Συρία 2

Παρασκευή 31 Αυγούστου. Αν ευσταθεί είναι μια σαφής ένδειξη αυτών των αντίρροπων δυνάμεων που συγκρούονται ήδη στο Idlib: ο διοικητής της Tahrir al-Sham στην πόλη Jabal και οι ένοπλοί του (καμμιά 800αριά «κάνες») αποχώρησαν απ’ την οργάνωση για να ενταχθούν σε μια άλλη, μικρότερη.

Η αποχώρηση αποδίδεται στην πίεση που ασκούν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες στους επιμέρους οπλαρχηγούς της υπό σαουδαραβική χρηματοδότηση Tahrir al-Sham, να δεχτούν μια συμβιβαστική «κατάθεση των όπλων». Σύμφωνα με ρωσικές καθεστωτικές «ειδήσεις» η Άγκυρα έχει ζητήσει απ’ την Δαμασκό να αναβάλει οποιαδήποτε επίθεση στο Idlib ως τις 4 Σεπτέμβρη, μήπως και καταφέρει να διαλύσει τους proxies του Ριάντ. Μέρος αυτής της «πίεσης» εναντίον της Tahrir al-Sham είναι η διαρκής ενίσχυση των πάνω από 10 «φυλακίων» του τουρκικού στρατού, στην περίμετρο του θύλακα: δεν πρόκειται να προστατέψουν τους σκληροπυρηνικούς αντικαθεστωτικούς από μια συριακή επίθεση, αλλά μάλλον προσπαθούν να τους πείσουν ότι δεν ελέγχουν καν αυτά που νομίζουν ότι ελέγχουν, για να τους αναγκάσουν να συνθηκολογήσουν κατ’ αρχήν με το τουρκικό καθεστώς.

Ανατολική Μεσόγειος

Πέμπτη 30 Αυγούστου. Μια ντουζίνα (και βάλε) ρωσικά πολεμικά πλοία έχουν μαζευτεί στην ανατολική Μεσόγειο, έξω απ’ τα συριακά παράλια. Έχουν μαζευτεί (υποτίθεται) επειδή η Ουάσιγκτον τρώγεται για πυραυλική επίθεση στη συρία, μόλις γίνει ξανά «επίθεση με χημικά» απ’ τον συριακό στρατό, στο Idlib αυτή τη φορά. Η Μόσχα έχει καταγγείλει ετοιμαζόμενη προβοκάτσια, η Ουάσιγκτον (και μαζί Λονδίνο και Παρίσι) έχει αναγγείλει ετοιμαζόμενη τιμωρία…. Déjà vu.

Αλλά τι θα κάνει ο ρωσικός στόλος στην περίπτωση που…; Θα αρχίσει κανονίδια με τον αμερικανικό; Όχι – λέμε. Θα κάνει μια ακόμα άσκηση, με πραγματικά δεδομένα, σε «θερμά νερά». Επι του πρακτέου θα είναι τα αντιαεροπορικά (του συριακού στρατού, με ρωσικές βοήθειες) που θα αναλάβουν να αποκρούσουν τους tomahawk, αν και εφόσον εκτοξευτούν.

Ωστόσο τόσα ρωσικά πολεμικά σ’ αυτήν την περιοχή θα πρέπει να φέρνουν σε δύσκολη θέση την Αθήνα. Και τα όνειρά της για «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου». H ιδέα στηριζόταν σε εντελώς διαφορετικούς συσχετισμούς, και – για να το πούμε κομψά – έχει χρεωκοπήσει.

Φυσικά έχει απομείνει η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Οι έλληνες είναι σημαντικός και φυσικός στρατηγικός εταίρος… Κάποιος έπρεπε να γεμίσει το κενό όταν σταματήσαμε να κάνουμε ασκήσεις με τους τούρκους δήλωσε ισραηλινός καραβανάς στην καθεστωτική Jerusalem Post με αφορμή την άφιξη στη Χάιφα του ελληνικού πολεμικού συνοδείας «Προμηθέας» πριν σχεδόν 10 ημέρες – για ασκήσεις φυσικά.

Είπε τους έλληνες «γλάστρα» ο ισραηλινός καραβανάς ή μας φάνηκε;

Μέση Ανατολή

Πέμπτη 30 Αυγούστου. Αν ο στόχος του Lavrov στο Ριάντ χτες ήταν να «πείσει» την πετροχούντα να μαζέψει τους proxies της στο Idlib, τότε ήταν σίγουρα μια ενδιαφέρουσα αποστολή. Το μόνο στοιχείο που έχουμε προς το παρόν είναι η δήλωση του ρώσου υπ.εξ., παρόντος του σαουδάραβα υπ.εξ. (της παρέας του τοξικού, φωτογραφία πάνω) Adel al-Jubeir, στην κοινή συνέντευξη τύπου:

… Για εύκολα κατανοητούς λόγους το Idlib είναι το τελευταίο βασικό σημείο για τους τρομοκράτες που προσπαθούν να τζογάρουν με το κράτος αξιοποιώντας την ζώνη απο-κλιμάκωσης και κρατώντας αμάχους σαν ανθρώπινες ασπίδες. Έτσι προσπαθούν να γονατίσουν άλλους ένοπλους σχηματισμούς που θέλουν να διαπραγματευτούν με την συριακή κυβέρνηση… Συνεπώς, απ’ όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, αυτό το απόστημα πρέπει να σπάσει…

Το να ονομάζει κανείς «απόστημα» τους μισθοφόρους του σαουδαραβικού χουντοπαλατιού μέσ’ τα μούτρα των εργοδοτών τους, δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει. Είτε ότι αυτοί οι εργοδότες πείστηκαν να μαζέψουν τους proxies τους, είτε ότι η Μόσχα έχει ράματα και για την δική τους γούνα, και δεν το κρύβει. Με δεδομένο ότι στη γύρα είναι και η Ουάσιγκτον, αν ο Lavrov μετέφερε στους άρχοντες του Ριάντ «μια πρόταση που δεν μπορείτε να αρνηθείτε» θα πρέπει να είναι στ’ αλήθεια πρόταση – game changer! (Συνυπολογείστε τις ενδο-οικογεναικές διαφωνίες του οίκου των Salman…)

Λογικό θα ήταν το πρώτο: να συνετιστεί το σαουδαραβικό αφεντικό. Όλη η «αντίσταση» στο Idlib έχει να κάνει με τα λεφτά, και μόνο μ’ αυτά: έναντι ποιας τιμής θα παραδοθεί η Hayat Tahrir al-Sham. Όσοι βρίσκονται κοντά στη διαδικασία σημειώνουν ότι η Άγκυρα έχει κάνει ειλικρινή προσπάθεια να τους πείσει να αφοπλιστούν· όχι, όμως πετυχημένη. Προκύπτει ότι το ταξίδι του Lavrov στο Ριάντ ήταν πιθανά το «αν δεν τα καταφέρεις εσύ θα το πάρω εγώ πάνω μου» της πρόσφατης συνάντησης Lavrov και Cavusoglu.

Αλλά υπάρχουν αντίρροπες δυνάμεις! Οπότε δεν είναι εύκολο να βγουν (ακόμα) συμπεράσματα….

Κορεατική χερσόνησος

Πέμπτη 30 Αυγούστου. Κατά το νοτιοκορεατικό καθεστώς (και τις μυστικές του υπηρεσίες) η πρόσφατη ακύρωση του ταξιδιού του αμερικάνου υπ.εξ. Pompeo στην Πγιονγκγιάνγκ οφείλεται στο ασυμβίβαστο ανάμεσα στις αμερικανικές απαιτήσεις («πρώτα η καταστροφή των πυρηνικών») και τις βορειοκορεατικές αντίστοιχες («πρώτα η κήρυξη του τέλους του πολέμου»).

Αν είναι έτσι, τότε το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ έχει λόγο να πανηγυρίζει. Σε διεθνές ακροατήριο η συνέχιση του «εμπόλεμου» στην κορεατική χερσόνησο απ’ την δεκαετία του 1950 είναι, απλά, παράλογη. Φυσικά για την Ουάσιγκτον (αλλά και για το Τόκιο) έχει νόημα: διατηρώντας το καθεστώς (τυπικά) εμπόλεμης κατάστασης με το βορειοκορεατικό καθεστώς, επιτρέπονται κάθε είδους στρατιωτικές ασκήσεις εναντίον του. Ωστόσο, μετά από τόσες δεκαετίες και όσα έχουν μεσολαβήσει, είναι αδύνατο για την Ουάσιγκτον να βάζει το κάρο μπροστά απ’ το άλογο: επειδή θέλω να κάνω πολεμικές ασκήσεις, γι’ αυτό κρατάω παράταση σ’ έναν πόλεμο που τέλειωσε πριν πάνω από μισό αιώνα.

Όλο το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ ξέρει καλά γιατί η Πγιονγκγιάνγκ έχει επικεντρώσει στην απαίτηση για την (και) τυπική λήξη του «κορεατικού πολέμου»: θα ξεδοντιάσει την αμερικανική στρατιωτική στρατιωτική μεθόδευση δεκαετιών στην κορεατική χερσόνησο, βάζοντας υπό αμφισβήτηση έναν βασικό κόμβο της, τον έλεγχο δηλαδή του νοτιοκορεατικού στρατού.

Κι αφού η Ουάσιγκτον προσπαθεί να την αποφύγει, όντως πέφτει στους ώμους του Moon, σαν “ηγέτη της νότιας κορέας”, να την υπογράψει αυτήν την (τυπική) λήξη με τον Kim στο ραντεβού τους τον Σεπτέμβρη. Θα αφήσει έτσι την Ουάσιγκτον στο κρύο, με όλα τα δίκαια του κόσμου υπέρ του. Θα την κάνει αυτή την κίνηση; Κοντός ψαλμός αλληλούια.

Εν τω μεταξύ φήμες θέλουν τον κινέζο πρόεδρο Xi να παρευρίσκεται στην Πγιονγκγιάντκ στην γιορτή για την δημιουργία του βορειοκορεατικού κράτους (αποτέλεσμα του πολέμου που δεν έχει λήξει ακόμα για τους αμερικάνους) στις αρχές Σεπτέμβρη. Δεν θα πάει μόνος του – λένε οι φήμες. Αλλά παρέα με κινεζικό στρατιωτικό άγημα, που θα παρελάσει μαζί με τον βορειοκορεατικό στρατό.

Και μόνο σαν φήμη είναι much από συμβολική άποψη… Too much…

Παλιές (και καινούργιες) ιστορίες

Πέμπτη 30 Αυγούστου. Όταν οι κουβανοί επαναστάτες ξεμπέρδεψαν με την χούντα του Μπατίστα, στις αρχές του 1959, γνωρίζοντας πολύ καλά και την γεωγραφία και την ιστορία της λατινικής αμερικής, δεν είχαν σκοπό να κηρύξουν πόλεμο στις ηπα. Μάλλον το αντίθετο. Ωστόσο η Ουάσιγκτον είχε την δική της άποψη για την εκθρόνιση του εκλεκτού της δικτάτορα. Με δεδομένο ότι το βασικό εξαγώγιμο εμπόρευμα (τότε) της κούβας ήταν η ζάχαρη, το αμερικανικό καθεστώς έριξε τα τεράστια κρατικά αποθέματά του σε ζάχαρη στη διεθνή αγορά, για να βουλιάξουν οι τιμές, και να γονατίσει η επαναστατική κυβέρνηση στην Αβάνα.

Η αμερικανική ενέργεια θα πετύχαινε… αν δεν έμπαινε στο πλευρό των επαναστατών η ε.σ.σ.δ. Η Μόσχα αποφάσισε να αγοράζει όλη την εξαγώγιμη ζάχαρη της κούβας στις παλιές τιμές, δίνοντας κρίσιμη οικονομική ανάσα και χρόνο στον Κάστρο, στον Τσε και στους συντρόφους τους για να διαχειριστούν τα προβλήματα της μετεπαναστατικής κούβας.

Γιατί να θυμίζουμε αυτά; Επειδή η Ουάσιγκτον προσπαθεί να κάνει το ίδιο κόλπο κατά του ιράν, «εξαφανίζοντας» τις πωλήσεις του ιρανικού πετρελαίου. Φυσικά δεν πρόκειται, τώρα πια, σχεδόν 40 χρόνια μετά, για επαναστατική διαδικασία στην Τεχεράνη. Ούτε θα συσχετίζαμε την κούβα του 1959 με το ιράν του 1979! Αλλά η αμερικανική τακτική είναι ακριβώς η ίδια: θα σε γονατίσω απαγορεύοντάς σου την βασική σου εξαγωγή.

Τώρα δεν είναι η Μόσχα αλλά το Πεκίνο που εμφανίζεται σαν «λευκός ιππότης»: αγοράζει όλο και περισσότερο ιρανικό πετρέλαιο, μειώνοντας (σε κάποιο βαθμό) τις αγορές σαουδαραβικού. Κι όχι μόνο σχετικά με το ιράν, αλλά και για οποιοδήποτε άλλο κράτος που συμπεριλαμβάνεται στον σχεδιασμό των «δρόμων του μεταξιού», το Πεκίνο έχει την οικονομική επιφάνεια (και την διάθεση) να αντιστρέψει τις συνέπειες του αμερικανικού οικονομικού πολέμου.

Ωστόσο τώρα δεν είναι η φάση των «δύο μπλοκ» και της «ισορροπίας τρόμου»…

Και το Πεκίνο; Όχι μόνο η Μόσχα;

Τετάρτη 29 Αυγούστου. Να που η εικόνα των κακόβουλων (και προφανώς εχθρών) συμπληρώνεται. Σύμφωνα με αμερικανικές δημοσιογραφικές αποκαλύψεις μια εταιρεία «βιτρίνα» του κινεζικού κράτους, με έδρα τα προάστια της βόρειας Βιρτζίνια στην Ουάσιγκτον, «έκλεβε» συστηματικά όλα τα mail που η τότε υπ.εξ. των ηπα Hilary Clinton λάμβανε ή/και έστελνε απ’ τον προσωπικό της υπολογιστή· σε πραγματικό χρόνο. Σύμφωνα με τα στοιχεία (όπως εμφανίζονται ανεπίσημα ακόμα) πάνω από 30.000 mail της Clinton «διέρρευσαν» μ’ αυτόν τον τρόπο· και μόνο 4(!) την γλύτωσαν… Και δεν ήταν για ψώνια: μέσα σ’ αυτά υπολογίζονται τουλάχιστον 100 κομμάτια αλληλογραφίας μεταξύ Clinton και Obama.

Επιτέλους! – θα έλεγε κάποιος… Όχι «σκέτη Μόσχα» αλλά το δίδυμο των «αναθεωρητών»… Ωστόσο η αποκάλυψη δείχνει να έχει εσωτερικές παρενέργειες: αξιωματούχοι των αμερικανικών υπηρεσιών είτε ήξεραν και αδιαφόρησαν είτε προτίμησαν να κάνουν ότι δεν ξέρουν· για τον διαρρηγμένο υπολογιστή της Clinton. Μειωμένη “εθνική συνείδηση”; Γραφειοκρατική τεμπελιά και βαρεμάρα;

Να μια ανέλπιστη ευκαιρία για το ψόφιο κουνάβι: να πάρει την πύρινη ρομφαία του και να…