Tag: εξωτερική πολιτική

Σάββατο 31 Μάρτη.

Σάββατο 31 Μάρτη. Έχει το ενδιαφέρον του (καθαρά από σκηνοθετική άποψη…) ότι ο βασικός “δημόσιος” διαχειριστής των ελληνικών ιμπεριαλιστικών και παρανοϊκών απαιτήσεων απέναντι στη δημοκρατία της μακεδονίας, ο ογκόλιθος υπ.εξ. Nick the greek, εμφανίζεται να δηλώνει ένα είδος «αισιοδοξίας» ενώ έχει καταλάβει ότι πέρα απ’ την ευγένεια στις διατυπώσεις η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση των Σκοπίων δεν πρόκειται να φάει ούτε τους ελληνικούς ελιγμούς ούτε την ελληνική απαίτηση για «αλλαγή συντάγματος».

Ας πούμε: με το πιο αθώο ύφος του κόσμου, το ελληνικό κράτος / παρακράτος απαιτεί το καινούργιο όνομα να είναι «για όλες τις χρήσεις». Να χρησιμοποιείται όχι μόνο σαν διεθνές αλλά και εσωτερικά στη δημοκρατία της μακεδονίας. Με άλλα λόγια να αλλάξει και το όνομα, και την εθνικότητα, και τον χαρακτηρισμό της γλώσσας… Αυτό είναι, απλά, η απαίτηση για αλλαγή του μακεδονικού συντάγματος διατυπωμένη με άλλο τρόπο…

Και ποιος τα λέει αυτά; Ο εκπρόσωπος ενός κράτους που έχει άλλο όνομα για διεθνή χρήση και άλλο για εσωτερική! Ως γνωστόν, διεθνώς, το κράτος λέγεται “Γραικία», και ο πληθυσμός «Γραικοί». (Έχει κι άλλα ονόματα, αλλά το κατατεθειμένο στον οηε είναι αυτό). Αυτός ήταν ο «εθνικός χαρακτηρισμός» αρκετών το 1821, εκτός αν ο Διάκος και το «εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός θε να πεθάνω» ήταν άλλης εθνικότητας… Στην πραγματικότητα μάλιστα το «έλληνες» και το «ελλάδα» επιλέχτηκε για εσωτερική χρήση για καθαρά ιδεολογικούς λόγους απ’ την ιδεολογική ελίτ του καινούργιου κράτους στην άκρη της βαλκανικής χερσονήσου: για να καλλιεργηθεί η ιδέα της «ιστορικής συνέχειας» με τις ένδοξες πόλεις – κράτη του 4^ου π.χ. αιώνα… Διαφορετικά εδώ έμεναν Γραικοί, Αρβανίτες, Βλάχοι, Τούρκοι, Εβραίοι, Αρμένηδες…

Θα έχει την πλάκα του να γυρίσει κάποια στιγμή ο μακεδόνας υπ.εξ. στον έλληνα ογκόλιθο και να του πει Ρε συ, δεν αφήνετε τις απαιτήσεις και τις πονηρές υποδείξεις; Γιατί δεν αλλάζετε κι εσείς το σύνταγμά σας να χρησιμοποιείτε και στο εσωτερικό σας το «γρεκία» και το «γρεκοί»; GR δεν είσαστε;

Ε;

Παρασκευή 30 Μάρτη. Με μόλις 92% (!) όσων ψήφισαν στις 3ήμερες “προεδρικές εκλογές” ο χουντοκαραβανάς Sisi θα συνεχίσει να είναι ένας «εκλεγμένος» πρόεδρος. Ο «αντίπαλός» του (και οπαδός του!…) Moussa Mostafa Moussa, που σα λαγός της τελευταίας (κυριολεκτικά) ώρας νοστίμησε με την παρουσία του αυτές τις «ελεύθερες εκλογές», πήρε ένα ταπεινό 3%. Μια χαρά είναι. Αν το βάλει στον τόκο μπορεί να το αυγατίσει…

Η αντίσταση των αιγυπτίων στη χούντα και τις εκλογές εκφράστηκε με την αποχή τους. Απ’ τα σχεδόν 60 μύρια ψηφοφόρων στις κάλπες πήγαν γύρω στα 25, ένα ποσοστό κοντά στο 42%. Το 2014, όταν μετά το πραξικόπημα ένα χρόνο πριν ο Sisi αποφάσισε να νομιμοποιηθεί μέσω (αντίστοιχου τύπου) «εκλογών», είχε πάρει το 97% των ψήφων σε λιγότερο απ’ τους μισούς ψηφοφόρους (η αποχή ήταν 52,5%). Το ότι τώρα η αποχή πήγε στο 58% δείχνει ότι “το βασίλειο του Καΐρου” έχει όλα τα προσόντα να βουλιάξει.

Πάντως τώρα η αιγυπτιακή χούντα έχει «νομιμοποιημένα» 4 χρόνια μπροστά της, για να σκοτώνει, να βασανίζει, να φυλακίζει τους εχθρούς της· υπό τα διακριτικά χειροκροτήματα των διεθνών συμμάχων της. Μεταξύ των οποίων και το ελλαδιστάν (και των φαιορόζ).

Εκτός αν η κοινωνική πλειοψηφία των αιγύπτιων ανδρών και γυναικών βρει την δύναμη να ξανακάνει – κι αυτή τη φορά ακόμα καλύτερα – εκείνο που έκανε τέτοια εποχή πριν 7 χρόνια…

(φωτογραφίες: ελάχιστη υπενθύμιση για το πως «ψηφίζουν» οι αιγύπτιοι πληβείοι όταν αποφασίσουν ότι «αρκετά!!»… Απ’ την επανάσταση της 25^ης Γενάρη του 2011…)

Πέμπτη 29 Μάρτη. … Διαπραγματευόμαστε με αίσθημα εθνικής ευθύνης και με στόχο να πετύχουμε μια λύση που θα διασφαλίζει την ιστορία και τη κληρονομιά μας και ταυτόχρονα θα ακυρώνει κάθε αλυτρωτισμό από την άλλη πλευρά… Θέλουμε μια λύση που θα αντέξει στο χρόνο και όχι μια λύση που θα διακινδυνεύει να καταρρεύσει πολύ σύντομα, γι’ αυτό και βάλαμε ως προϋπόθεση μεταξύ άλλων και την αλλαγή του Συντάγματος της γείτονος… Θα κάνουμε όχι αυτό που ορίζει το κομματικό συμφέρον αλλά αυτό που ορίζει το εθνικό συμφέρον…

Τάδε έφη ψόφιος κοριός στο “11o περιφερειακό συνέδριο για την ανάπτυξη” (της κεντρικής μακεδονίας). Ανάβουμε πυροτεχνήματα: A μπράβο – θεία Λίτσα!!! Για την ακρίβεια: α μπράβο εσύ, το λαμπρό, εντυπωσιακό, φλύαρο, αριστερόστροφο ολόγραμμα της θείας Λίτσας, που πληρώνεσαι για πρωθυπουργός! Α μπράβο!!! Πες τα!!!!

Διότι αν δεν θέλεις να αλλάξεις το σύνταγμα (και γιατί όχι; τα φώτα!) της “γείτονος”, τίνος το σύνταγμα θα ήθελες να αλλάξεις; Δεν υπάρχει άλλο πρόχειρο! Και – για να μην ξεχνιόμαστε – αν εμφανιστείς στο πόπολο του “το όνομά μας είναι η ψυχή μας” και πεις Τι ζητήσαμε; Να αλλάξουν σύνταγμα τους ζητήσαμε! Κι αυτοί αρνούνται! Λες και τους είπαμε να σκάψουνε! – αν τα πεις αυτά στο πόπολο, αυτό θα σε αποθεώσει! Αφού νομίζει ότι το σύνταγμα είναι πλατεία…

Κατά τα άλλα, όλοι οι οπαδοί και οι κολαούζοι των φαιορόζ βιτρινών του ελληνικού βαθέος κράτους, καλό θα ήταν να ψάξουν και να βρουν αν υπάρχει άλλη περίπτωση (παγκόσμια) που ένα κράτος απαίτησε την αλλαγή του συντάγματος ενός άλλου… “για να διασφαλίσει την ιστορία του”…

Αν βρουν και πόσο “εθνικό συμφέρον” του ελλαδιστάν είναι η συνταγματική αποικιοποίηση του κράτους της μακεδονίας, θα έχουν κερδίσει το τζακ ποτ. Διότι, σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί η Άγκυρα , ακολουθώντας αυτό το “εθνικά συμφέρον παράδειγμα”, να ζητήσει αλλαγές μεθαύριο στο ελληνικό σύνταγμα (όλο και κάτι αλυτρωτικό θα περιλαμβάνει, έτσι δεν είναι;). Και τότε, αυτοί οι οπαδοί και κολαούζοι, θα πρέπει να σφίξουν το χέρι του καθεστώτος Ερντογάν: μια συνταγματική αλλαγή θα έπρεπε να έχει γίνει προ πολλού – αλλά οι ντόπιοι πολιτικοί όλο στις αναβολές είναι…

(φωτογραφία: Όσο εχθρικοί κι αν είμαστε στην προσωποποίηση της εξουσίας, δεν αντέχουμε να αποφύγουμε την ερώτηση: Πόσο ντενεκές μπορεί να είναι ο καθε φορά εκπρόσωπος του ελληνικού βαθέος κράτους;

Ξέρουμε, βέβαια, την απάντηση: όσο ακριβώς χρειάζεται!)

Πέμπτη 29 Μάρτη. Αφού ο εξοχότατος πρωθυπουργός επιμένει δεν έχουμε λόγο να τον αμφισβητήσουμε. Προφανώς το γκουβέρνο έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι απαιτώντας κάτι που είναι “ανήθικο και παράνομο” (η διεθνής νομοθεσία προστατεύει τα συντάγματα των κρατών από έξωθεν “πιέσεις” – διαβάστε προσεκτικά το Sarajevo .pdf 126b, όσες / όσοι το έχετε) θα βουλιάζει τις όποιες «διαπραγματεύσεις» – αλλά με τρόπο που το εθνικό πόπολο θα το αποθεώσει σαν «πατριώτη»! Μπορεί το “blame game” να έχει αποτύχει διεθνώς. Αλλά άμα δεν ξέρεις άλλο “game” συνεχίζεις να το παίζεις περιμένοντας, έστω, το ζεστό χειροκρότημα των εθνοπαραφρόνων σου.

Τι σημασία έχει που κανείς στον πλανήτη δεν υποστηρίζει την «αλλαγή συντάγματος» σαν απαίτηση άλλου κράτους; Τι σημασία έχει που τα λεγόμενα του εξοχότατου είναι ήδη απαντημένα όχι μόνο απ’ την τωρινή κυβέρνηση της δημοκρατίας της μακεδονίας αλλά και από διεθνείς οργανισμούς (που, π.χ., έχουν αναγνωρίσει ήδη την «μακεδονική γλωσσα»), ε; Τι σημασία έχει, τέλος, που ο εξοχότατος κορδώνεται επί σκηνής σαν «ηγέτης» ενώ παντού εκτός της εθνικής σκηνής όλοι καταλαβαίνουν ότι κι αυτός, όπως οι προηγούμενοι, όπως και οι επόμενοι, είναι απλά οι φτηνές μαριονέτες ενός failed state;

Καμία σημασία δεν έχει. Νάσαι πρώτος στο χωριό σου· αυτή είναι η κινητήρια ιδέα. Όμως η αλήθεια είναι πως είναι πια τόσο εξαρτημένος («πολιτικός πρεζάκιας» σα να λέμε…) απ’ τα μαφιόζικα κυκλώματα του βαθέος κράτους ώστε ούτε για κοινοτάρχης στα Άνω Τζούτζουλα της Μάλτας δεν θα έκανε…

Καμμία λύπηση. Εδώ καλοπληρώνεται…

Πέμπτη 29 Μάρτη. Μπροστά σ’ αυτά που διακηρύσσει το ντόπιο εθνικιστικό γκουβέρνο, τα λεγόμενα των καθεστωτικών της δημοκρατίας της μακεδονίας είναι όαση λογικής και ιστορικής ακρίβειας.

Είμαστε μακεδόνες που μιλάνε την μακεδονική γλώσσα είπε ανάμεσα σε άλλα ο υπ.εξ. Dimitrov σε τηλεοπτική συνέντευξή του. Επιπλέον θύμισε ότι δέχεται ένα επίθετο αυτοκόλλητο στο επίσημο όνομα (για διεθνή χρήση), όχι ενιαίο και όχι «αμετάφραστο», για να υπάρχει διαχωρισμός από την περιοχή Μακεδονία της Ελλάδας και όχι για την παραμόρφωση της μακεδονικής γλώσσας, του λαού και του κράτους.

Σωστά – και πολύ είναι! Αλλά τα ελληνικά αφεντικά αυτήν την παραμόρφωση επιδιώκουν! Κιαν δεν μπορούν να την πετύχουν (όπως συμβαίνει πια) θέλουν τουλάχιστον να έχουν εξασφαλίσει ότι τα κουκιά τους πιστεύουν ότι προσπαθούν (υπέρ της παραμόρφωσης). Γιατί δεν σε εκλέγει ούτε σε πληρώνει η λογική ή η ιστορική ακρίβεια!!! Ο μικροαστισμός ψηφίζει!

(Η θεία Λίτσα έχει πέσει σε κάτι σαν πασχαλινή νάρκη. Κουράστηκε προσωρινά, μάλλον, απ’ το ανέβα / κατέβα στα κεραμίδια. Άκουσε και τον ψεκασμένο που πρόταξε τα στήθη του, και χαλάρωσε για λίγο. Χάρηκε ακόμα περισσότερο όταν έμαθε ότι άλλος λατρεμένος της, ο ογκόλιθος, παρουσίασε χτες το βιβλίο ενός φασίστα στο οποίο ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι γείτονές μας, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, είναι πολιτικά νήπια λόγω παιδείας, ολοκληρωτικής θητείας και ιδεολογήματος. “Αυτό λέω!” θριαμβολόγησε. “Είναι μπέμπης!!!” Τι να της πεις τώρα; Ότι είναι 27 χρονών και λέγεται Παναγιώτης;

“Ξυπνήστε με όταν έρθει η ώρα” είπε όταν σωριάστηκε στον καναπέ. Ποια “ώρα”; Όλοι στη γειτονιά συμφωνούν ότι πρόκειται για παγίδα. Και ότι η θεία Λίτσα έχει εσωτερικό αυτορρυθμιζόμενο εθνικό ελατήριο, όποτε θα πεταχτεί μόνη της· βρίζοντάς μας, φυσικά, που δεν την ξυπνήσαμε ενώ είχε “έρθει η ώρα”.

Πρέπει να παίζει ασύρματη επικοινωνία με το υπ.εξ. και το υπ.αμ. Αλλά κανείς δεν θέλει να ψάξει την θεία Λίτσα για κρυφά τσιπάκια· γιατί κανείς δεν είναι σίγουρος ότι πράγματι κοιμάται και δεν κοροϊδεύει. Όπως επίσης κανείς δεν είναι σίγουρος ότι δεν διαθέτει κβαντική επικοινωνία με το πατριωτικό πανελλήνιο… Ή, όπως σχολίασε ο ίδιος ο Παναγιώτης, ότι δεν είναι μια κβαντική παραμόρφωση του συμπαντικού χωροχρόνου.

Κατά τα άλλα είναι γνωστό ότι η θεία Λίτσα βρίσκεται σε μόνιμη υπνοβασία…)

Τετάρτη 28 Μάρτη. Υπάρχει κάποιος πρακτικός υπολογισμός εκ μέρους του αγγλο-αμερικανού άξονα στην κήρυξη αυτού του «πολέμου απελάσεων» με πρόφαση μια όλο και λιγότερο πειστική αφορμή;

Είναι, για παράδειγμα, μέρος του ασύμμετρου οικονομικού πολέμου κατά της Μόσχας εν όψει του μουντιάλ του 2018 τον ερχόμενο Ιούνη; Ή μήπως μέρος του ίδιου οικονομικού πολέμου απέναντι στην επιταχυνόμενη χειραφέτηση της Μόσχας, του Πεκίνου και μιας σειράς άλλων κρατών απ’ το δολάριο στο μεγαξύ τους εμπόριο; Μήπως είναι τμήμα μιας ασύμμετρης «ποινικοποίησης» του ρωσικού καθεστώτος μετά την επίδειξη μέρους των καινούργιων ρωσικών όπλων απ’ τον Πούτιν; Είναι εκδήλωση ανησυχίας για την συνεχιζόμενη (αν και αναμενόμενη) παραμονή του στο κέντρο της σκηνής στη Μόσχα και όχι μόνο; Είναι απάντηση στην αποτυχία του να γίνουν πυραυλικές επιθέσεις (με αφορμή, τι ειρωνική σύμπτωση; τις υποτιθέμενες επιθέσεις με «χημικά όπλα» του Άσαντ κατά των αντικαθεστωτικών στην ανατολική Ghouta); Ή μήπως είναι μια σπασπωδική αντίδραση στη σοβαρή «πίεση» που δέχεται ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και οι σύμμαχοί του σ’ όλη την γραμμή αντιπαράθεσης ανατολική Μεσόγειος – Ειρηνικός (του 4^ου παγκόσμιου πολέμου);

Ή μήπως, εντέλει, είναι κάτι γελοίο, όπως υποστηρίζουν κάποιοι: ότι, δηλαδή, η Μay, αιωρούμενη πρωθυπουργός των κτήσεων της αυτού μεγαλειότητας, αποφάσισε ότι βρήκε «κάτι» για να δείξει ότι έχει πυγμή και «παγκόσμια επιρροή»;

Δυστυχώς θα μπορούσε να είναι και το τελευταίο! Αν όχι μόνο του, σίγουρα σε μεγάλο ποσοστό: τα φαινόμενα της παρακμής πυκνώνουν – σ’ έναν καπιταλιστικό κόσμο που βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίση / αναδιάρθρωση, σε εσωτερική σύγκρουση, όπου «οι τελευταίοι γίνονται πρώτοι»… Και όπου ο τακτικισμός (του κεφάλαιου και, άρα, των πολιτικών βιτρινών του) γίνεται όλο και περισσότερο οππορτουνισμός…

(φωτογραφία: Όταν είναι υπουργός ένας άγγλος Boris τι μπορεί να περιμένει κανείς; Πως το είπε; «Η ρωσία να σκάσει και να πάει να χαθεί;» Ίσως αντιγράφει έναν ψεκασμένο που πρόσφατα προειδοποίησε – την Άγκυρα – με «επανάληψη του 1821».

Και του 1822. Και του 1823…)

Δευτέρα 26 Μάρτη. Η λεζάντα της πιο πάνω φωτογραφίας είναι η περίληψη του άρθρου, για την «ιταμή τουρκική πρόκληση στο Αιγαίο». Γράφει επί λέξει (κρατάμε την ορθογραφία του πρωτότυπου):

Στο ελικόπτερο Σινούκ της Αεροπορίας Στρατού που παρενόχλησαν δύο τουρκικά F-16 εν μέσω θυελλωδών ανέμων επέβαιναν ο αρχηγός ΓΕΣ Αλκιβιάδης Στεφανής, ο διοικητής ΑΣΔΕΝ και όλοι οι άρτι ορισθέντες διοικητές των σχηματισμών των Δωδεκανήσων.

Για να μην σας ζαλίσουν οι θυελλώδεις άνεμοι συγκρατείστε τους άρτι διορισθέντες διοικητές των σχηματισμών των Δωδεκανήσων. Των στρατιωτικών σχηματισμών – εννοείται! Συγκρατείστε επίσης ότι η «τουρκική παρενόχληση / πρόκληση» έγινε προχτές στον, ας το πούμε έτσι, «εναέριο χώρο των Δωδεκανήσων»: μεταξύ Ρόδου και Στρογγύλης.

Αίσχος! Για τον παλιοΕρντογάν… Ή, μήπως, όχι; Πάμε σ’ έναν πατριώτη που κανείς δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει τον εθνικό του οίστρο (και επαγγελματισμό). Τον κύριο Νίκο Λυγερό (υποστηρίζει «πάμε για διαμελισμό της τουρκίας», σήμερα – για να καταλάβετε το ποιόν του… – είναι σα να κάνει την προσευχή του, όπως εδώ και δεκαετίες…). Σε μια έκδοση που έκανε πριν κανά δυο χρόνια με τίτλο «στρατηγική ανάλυση της Συνθήκης των Παρισίων» σημειώνει περιληπτικά (ο τονισμός δικός μας):

Στη συνδιάσκεψη ειρήνης των Παρισίων στην οποία συμμετείχαν οι νικήτριες Μεγάλες Δυνάμεις και τα υπόλοιπα κράτη που μετείχαν στον πόλεμο κατά των δυνάμεων του Άξονα, μεταξύ άλλων ρυθμίστηκε και το καθεστώς των Δωδεκανήσων. Σύμφωνα με το Άρθρο 14 της Συνθήκης Eιρήνης των Παρισίων (10 Φεβρουάριου 1947), η Ιταλία παραχώρησε στην Ελλάδα την κυριαρχία των Νησιών Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψοί, Σύμη, Κώ και Καστελόριζο, καθώς και τις παρακείμενες σε αυτές νησίδες.

Μετά από αίτηση της Σοβιετικής Ένωσης, στα Νησιά των Δωδεκανήσων επιβλήθηκε αποστρατικοποίηση (Παράρτημα ΧΙΙΙ της Συνθήκης)…

Όχι ότι δεν το ξέραμε, το ξέραμε: κατά τις διεθνείς συμφωνίες της διάσκεψης των Παρισίων και της συνθήκης που υπογράφτηκε, με βάση τις οποίες τα Δωδεκάνησα πέρασαν απ’ την ιταλική κυριότητα στην ελληνική, απαγορεύεται να έχουν στρατό!

Φυσικά είχαν εδώ και δεκαετίες – κάποια μεγάλα νησιά των Δωδεκανήσων… Σιγά μην το ελλαδιστάν σέβεται την υπογραφή του! Σε διεθνείς συνθήκες και οπουδήποτε αλλού!! Σιγά!!! Απλά ήταν κάπως undercover. Παρουσιάζονταν σαν «χωροφύλακες», σαν «τουρίστες», ό,τι τέλος πάντων κατέβαζε η φαντασία του ελληνικού πενταγώνου. Και, φυσικά, δεν είχαν φανερά «βαριά όπλα», τα οποία εύκολα εντοπίζονται από δορυφορικές φωτογραφίες.

Έλα, όμως, που η συνθήκη των Παρισίων εξακολουθεί να ισχύει! Έλα που την σέβεται ακόμα και το παλιοΝατο και αποφεύγει να παρκάρει τα πολεμικά του στα Δωδεκάνησα, ακόμα και για λίγο, (παρότι ο ψεκασμένος επιμένει ότι στη Ρόδο υπάρχει χώρος για μια ωραιότατη αμερικανική βάση…).

Και να που τώρα, οι «άρτι διορισθένες διοικητές των σχηματισμών των Δωδεκανήσων», οι στρατιωτικοί διοικητές των στρατοπέδων στα συγκεκριμένα νησιά δηλαδή (που απαγορεύονται να υπάρχουν…), μαζί με τον αρχηγό γεσ (που δεν έχει με βάση τις διεθνείς συνθηκες κανένα λόγο να πετάει εκεί, εν ώρα υπηρεσίας…), δεν πήγαν να κάνουν επιθέωρηση ντυμένοι ασιάτες τουρίστες, αλλά φόρεσαν τα λιλιά τους, μπήκαν στο στρατιωτικό ελικόπτερο, και έκαναν κωλοδάκτυλο. Και στην συνθήκη των Παρισίων, και στην διάδοχο της ε.σ.σ.δ. (την ρωσία δηλαδή) και στην τουρκία – φυσικά…

Κατόπιν αυτών, δύο ερωτήματα, καθόλου φιλοσοφικά: α) Τι άλλο θα έκανε ο τουρκικός στρατός εκτός απ’ το να «παρενοχλήσει, ακόμα και εν μέσω θυελλωδών ανέμων» τους «γράφω στα γεννητικά μου όργανα τις διεθνείς συμφωνίες που έχω υπογράψει» – αφού τους πήρε για τα καλά χαμπάρι; β) Την επόμενη φορά που έλληνες θα αρχίσουν να σκούζουν για το ενδεχόμενο να αμφισβητεί η Άγκυρα την συνθήκη της Λωζάνης αναρωτηθείτε αν υπάρχει καμία διεθνής συμφωνία που να την έχουν υπογράψει και να την σέβονται οι ίδιοι. (Μάλλον όχι…)

Και γ) αν κάποια επόμενη φορά την “παρενόχληση” την κάνουν ρωσικά πολεμικά θα είναι ο.κ.;

(Έχει και το Sarajevo 126 b μερικά επί άλλης διεθνούς συμφωνίας που “σέβεται” το ελλαδιστάν…)