Tag: εξωτερική πολιτική

Kαθεστωτικές επιτόπιες τρίπλες…

Σάββατο 20 Οκτώβρη. Όταν έγινε το δημοψήφισμα στη δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας στα τέλη του περασμένου Σεπτέμβρη, η ιαχή “απέτυχε!” απλώθηκε στο πανελλήνιο: ήταν η μασκαρεμένη ιαχή του αυτοί φταίνε· καθυστερημένη όμως κάτι μήνες, και αφού εν τω μεταξύ είχε υπογραφτεί η συμφωνία…. Όλα τα λαμόγια “ειδικοί” του ελληνικού βαθέος κράτους βγήκαν στο μεϊντάνι για να “ερμηνεύσουν την αποτυχία” και να αναγγείλουν, όλο συγκρατημένη χαρά, την επικείμενη διάλυση του “κρατιδίου”…

Όπως η θεία Λίτσα έτσι κι όλοι οι πορωμένοι εθνικιστές δεν καταλαβαίνουν από πολιτική, εκτός αν πρόκειται για βία. Δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει “πριν” και “μετά”. Για εσωτερική κατανάλωση η βεβαιότητα περί “αποτυχίας του δημοψηφίσματος” και κατά συνέπεια (αυτό έλεγαν) “άκυρης συμφωνίας” ήταν γλυκόξυνη. Κανείς άλλος στο ηλιακό σύστημα δεν την δέχτηκε…

Ήρθε, έτσι, η επόμενη φάση (κατά τα προβλεπόμενα απ’ την “συμφωνία των Πρεσπών”): η αλλαγή συντάγματος στη δημοκρατία της μακεδονίας, ώστε να προστεθεί το “βόρεια” στο επίσημο όνομα. Αν ο κρυφός σύμμαχος του ελληνικού εθνικισμού / ιμπεριαλισμού, το vmro, στριμώχτηκε στο δημοψήφισμα και δεν τόλμησε να προπαγανδίσει το “όχι” (αφού, αν το έκανε, απλά θα έχανε…), στο κοινοβούλιο θα έπρεπε να κάνει επιτέλους την δουλειά του: να εξασφαλίσει ότι ο Zaev και οι σύμμαχοί του, με τις 71 έδρες, δεν θα βρουν άλλους 9 ή 10 βουλευτές / αποστάτες, για να προσθέσουν το «βόρεια»…

Τότε άρχισαν απ’ την Αθήνα κάτι περίεργες σέντρες προς το vmro. Η πρώτη σέντρα ήταν η αποκάλυψη ότι η ελληνική δεη αγόρασε μια μακεδονική εταιρεία ενέργειας που ήταν σαπάκι, ιδιοκτησίας ενός πολύ κοντινού του Zaev, έναντι 5 μυρίων ευρώ. Καραμπινάτη περίπτωση κουκουλωμένης δωροδοκίας, που προοριζόταν να συμπληρώσει την ρητορική του vmro πως ο Zaev προσπαθεί να εξαγοράσει βουλευτές του, για να ψηφίσουν υπέρ της αλλαγής του ονόματος…

Η δεύτερη σέντρα έχει πριν 2 μέρες. Στην τελική φάση της αναζήτησης απ’ τον Zaev των επιπλέον (απ’ το vmro) ψήφων… Άλλη μια αποκάλυψη: το ελληνικό υπ.εξ. εξαγόρασε αλβανικά και, κυρίως, μακεδονικά μήντια, υπέρ της «συμφωνίας των Πρεσπών»…

Άλλη μια γερή δόση βούτυρο στο ψωμί του vmro, να φωνάζει για δωροδοκίες και εξαγορές, για να μπετοναριστεί, και να βγάλει στη σέντρα τους όποιους “αποστασίες”…

Ομορφιές.

Τυχαίνουν και καθεστωτικά αυτογκόλ;

Σάββατο 20 Οκτώβρη. Δεν θα πούμε ότι “ενέσεις χρήματος” δεν έγιναν… Το ερώτημα είναι άλλο: ποιος απ’ τα μέρη μας έκανε τις “αποκαλύψεις”, δηλαδή τέτοιες βαθιές μπαλιές προς το vmro σε μια κρίσιμη στιγμή της επικύρωσης της «συμφωνίας των Πρεσπών» απ’ το μακεδονικό κράτος;

Οι πρώτες υποψίες θα έπεφταν στην αντιπολίτευση, αξιωματική ή μη, και στην ακροδεξιά στροφή της στο θέμα «μακεδονία». Είναι ενδιαφέρον όμως ότι αφού πέρασαν οι μια-δυο υποχρεωτικές ημέρες δημοσιότητας, ο κυρ Κούλης δεν κράτησε το θέμα με την δεη. Ένδειξη ότι δεν ήταν δική του δουλειά η πρώτη αποκάλυψη. (Υποθέτουμε ότι το ίδιο ισχύει και για την δεύτερη. Θα κάνει τον σύντομο θόρυβό της και θα χαθεί στα βάθη του σύμπαντος σαν κομήτης…).

Απομένει ένας υποψήφιος για τις βαθιές μπαλιές στο vmro. Κι αυτός είναι ο ψεκασμένος. Για την ακρίβεια ούτε καν ο ίδιος· παλιάτσος των υπηρεσιών ήταν πάντα, τέτοιος παραμένει. Μάλλον τα αφεντικά του είναι που συνέχισαν να εκβιάζουν μια «αποτυχία της συμφωνίας στα Σκόπια», δηλαδή το εθνικά υπερήφανο blame game. Kαι το προσπάθησαν ξανά προχτές δίνοντας επιχειρήματα στο vmro.

Εκεί, όμως, τα πράγματα μπερδεύονται. Ο ψεκασμένος είναι αυτός που φαίνεται… Είναι, όμως, ο μόνος που μετά την υπογραφή της «συμφωνίας των Πρεσπών» εξακολουθεί να προτιμάει μια «αποτυχία» έγκρισής της απ’ τα Σκόπια;

Δεν θα βάζαμε το χέρι στη φωτιά πως το βαθυκρατικό κύκλωμα πίσω του είναι τόσο αδύναμο ώστε να έχει ένα μόνο άλογο (και μάλιστα ψεκασμένο) στην αρένα. Ειδικά επειδή ο ψεκασμένος είναι «ελαφριά προσωπικότητα», για να το πούμε κομψά. Για παράδειγμα, δεν παρέλειψε να καρφωθεί ότι ήταν βασικός «πασαδόρος» στις βαθιές ελληνικές μπαλιές στο vmro. Μετά την χθεσινή κατ’ αρχήν έγκριση της αλλαγής συντάγματος στη δημοκρατία της μακεδονίας από τους 71 βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού συν 9 της αντιπολίτευσης, έτρεξε να υιοθετήσει λαχανιασμένος τις «καταγγελίες» των επικεφαλής του vmro περί χρηματισμού των 9… Και μάλιστα, ενώ το vmro μίλησε για ποσά από 250.000 μέχρι 2.000.000 μύρια ευρώ, ο ψεκασμένος, απ’ την «στεναχώρια» του, υιοθέτησε το ανώτερο ποσό. Τα 2 μύρια…. Τόσο vmro μόνο ηλίθιος έλληνας πολιτικός θα δήλωνε. Ε, ο ψεκασμένος είναι ένας τέτοιος – αλλά με γερές πλάτες.

Ούτε για να ποτίζει τις γλάστρες του στις διακοπές δεν θα έπρεπε να τον εμπιστευτεί κανείς… Αλλά παίζει το αυτόματο πότισμα έτσι κι αλλιώς, οπότε δεν τρέχει τίποτα…

Όχι… Λένε ότι ήταν (καθεστωτικό) οφσάιντ…

Σάββατο 20 Οκτώβρη. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο (ποιός είναι αφελής;) ο Zaev βρήκε χτες τους 80 βουλευτές που χρειαζόταν. Πρέπει να θυμήσουμε ότι τέτοια ήταν η πρόβλεψή μας αμέσως μετά το δημοψήφισμα (αν και είχαμε γράψει και για διάσπαση του vmro – που δεν έχει γίνει ακόμα επίσημα…).

Μετά απ’ αυτό, απ’ τον τενεκεδένιο πρωθυπουργό ως τα εξαπτέρυγά του, όλοι βγήκαν να συγχαρούν τον Zaev για την επιτυχία του, και να ορκιστούν στη «νέα εποχή ειρήνης που ανατέλει στα βαλκάνια». Το εννοούν; Με όλο της το θράσος η ασταμάτητη μηχανή απαντάει «όχι»!

Ποιά είναι η απόδειξη που μπορεί να πετάξει αβίαστα αυτή η κωλομηχανή στον πάγκο των εύλογων ενστάσεων; Αυτό το απλό: τόσο καιρό που ο Zaev βολόδερνε (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ψάχνοντας τα 2/3 της μακεδονικής βουλής τι έκανε δημόσια ο τενεκεδένιος και το συνάφι του για να τον βοηθήσουν; Τί-πο-τα!!! Α-πο-λύ-τως τί-πο-τα!!! Θα μπορούσε (για παράδειγμα…) ο τενεκεδένιος, αν ήθελε να βοηθήσει τον Zaev κατά του vmro, να κανονίσει μια συνέντευξη στο πιο mainstream κανάλι της μακεδονίας, για να πει αναλυτικά ότι «δεν κάνετε μόνο εσείς παραχωρήσεις αλλά κι εμείς, αυτές κι αυτές…» και «τα λοιπά». Θα μπορούσε και άλλα – σιγά!… Κι αν τα αγγλικά του είναι της συμφοράς και ντράπηκε να το κάνει, θα μπορούσε να το κάνει ο ογκόλιθος. Αλλά “δεν”! Καθόμαστε και κοιτάμε… Πρακτικά, η στάση εκείνων που σήμερα παριστάνουν ότι χαίρονται για την έγκριση της αλλαγής συνταγματικού ονόματος, ήταν μέχρι χτες: αφήνουμε τον Zaev να ψηθεί σε δυνατή φωτιά – και ελπίζουμε να καεί.

Δεν κάηκε, οπότε γέμισε η ντόπια πολιτική / δημαγωγική σκηνή με κουνέλια…

Δυστυχώς γι’ αυτά / αυτούς είναι πια πολύ πιθανό ότι ως τα μέσα Δεκέμβρη το κοινοβούλιο της μακεδονίας θα έχει τελειώσει το δικό του μέρος απ’την «συμφωνία των Πρεσπών». Και θα απομένει το ελληνικό μέρος, η απόφαση της ελληνικής βουλής, το γρηγορότερο.

Το blame game θα επιστρέψει έτσι, με ταρατατζούμ, εκεί που το σχεδίασαν. Και τότε θα δούμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος…

Εν τω μεταξύ η θεία Λίτσα έχει ανεβάσει καινούργιο πυρετό. Αρνείται ότι είναι «η». Θέλει να την λένε «το»: Το Όνομα λέει… Στην κατάστασή της δικαιολογείται – είναι παθολογικό…

Φανερά καντήλια για μυστικά κοντύλια

Παρασκευή 19 Οκτώβρη. Αν τα «κονδύλια» και οι «κονδυλοφόροι» έχουν ετυμολογική συγγένεια (ναι, έχουν) τότε το γκουβέρνο θα έπρεπε να αντιδράσει φλεγματικά στη δημοσιοποίηση / επισημοποίηση του «διαισθητικά» γνωστού γεγονότος ότι τα media, δηλαδή οι κατάλληλοι / ες σ’ αυτά (παλιά και νέα media…) «τα πιάνουν». Κι όχι με ένα μόνο τρόπο…

Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να τονώσει την εθνική υπηρηφάνεια θυμίζοντας ότι τέτοια «λαδώματα» ευρωπαίων δημοσιογράφων (ή εφημερίδων) γίνονταν σχεδόν απ’ την έναρξη της θρυλικής επανάστασης του ’21. Από πλούσιους έλληνες της διασποράς ή ευρωπαίους φιλέλληνες, στις πρωτεύουσες της εσπερίας με πολιτικό βάρος. Ο γνωστός ευρωπαϊκός «φιλελληνισμός» είχε κατά ένα μόνο μέρος ρομαντική έως οριενταλιστική προέλευση. Κατά τα υπόλοιπα ήταν κατά παραγγελία και καλοπληρωμένος.

Γιατί να στάξει, λοιπόν, η ουρά του γαϊδάρου αν χρηματίζονται από έλληνες (απ΄ το υπ.εξ. ή την «ιδιωτική πρωτοβουλία») μήντια στην αλβανία ή στη μακεδονία, για να είναι φιλελληνικά; Ο μόνος, ίσως, λόγος είναι ότι θα ενισχυθεί η υποψία ότι συμβαίνει και το ανάποδο – δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι οι ντόπιοι δημαγωγοί, μικροί και μεγάλοι, είναι υπεράνω χρημάτων! Οπότε δικαιώνεται η εντύπωση, για παράδειγμα, ότι η προσπάθεια να ενισχυθεί η ιδέα περί «φιλοαμερικανικού εθνικού συμφέροντος» είναι καλά πληρωμένη. Ή, άλλο παράδειγμα, ότι η ντροπαλή σιωπή για τα διαρκή εγκλήματα του συμμαχικού απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ ή της αιγυπτιακής χούντας είναι επίσης κατα παραγγελία, αγορασμένη σε καλή τιμή.

Εντάξει. Ας παραδεχθεί το γκουβέρνο πως έτσι έχουν τα πράγματα, ότι «ναι και χρηματισμοί», «ναι και μαύρο χρήμα», κι ας καλέσει τους υπηκόους να κάνουν μερικές θυσίες ακόμα: αν δεν έχουμε σαν κράτος και έθνος γεμάτο ταμείο για να δωροδοκήσουμε, τότε θα μας δωροδοκούν… Οπότε δεν θα δούμε πρωτάθλημα ποτέ!!!

Αυτό το καταλαβαίνει (και συμφωνεί) ακόμα και η τελευταία οπαδική ψυχή στην πιο μακρινή γωνία της επικράτειας…

(Υπάρχει περίπτωση τα «κονδύλια» να έχουν ετυμολογική συγγένεια και με τα «κονδυλώματα»; Αν ναι, μπλέκουν τα πράγματα…)

Τα κεφάλια στην άμμο

Παρασκευή 19 Οκτώβρη. Η αντί-δραση των πρωτοκοσμικών (χωρίς εξαιρέσεις!!) είναι «ψυχαναγκαστική»: απώθηση. «Αν κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τι συμβαίνει, τότε αυτό δεν συμβαίνει».

Παράδειγμα οι όλο και πιο «θερμές» συμμαχικές σχέσεις του ελλαδιστάν, τόσο με την Ουάσιγκτον όσο και με το Τελ Αβίβ. Η μαζική εθνική απώθηση συμβουλεύει καταπραϋντικά πως αυτές οι σχέσεις θα είναι αναίμακτες, όσο κι αν τραβήξουν στο χρόνο. «4ος παγκόσμιος πόλεμος»; Μα όχι, τι λέτε; Δεν γίνεται – δεν γίνεται – δεν γίνεται!!! Ίσως «μπορεί» να γίνει…. κάποτε στο μακρινό μέλλον… Κι αυτό ενόσω το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο σχεδόν εκλιπαρεί τόσο την Ουάσιγκτον όσο και το Τελ Αβίβ να «βοηθήσει»…

Σε τι να βοηθήσει και πως; Αν όλες αυτές οι «βοήθειες» εγγράφονται στην εξέλιξη (και στην «θέρμανση») του 4ου παγκόμιου (όπως υποστηρίζουμε) τι είναι αυτό που προσφέρει το ελλαδιστάν στους «συμμάχους» του; Τον φοβερό και ανίκητο στρατό του; Όχι… Τα τρομερά και ακαταμάχητα όπλα του; Ούτε γι’ αστείο… Την στρατηγική του σκέψη; Εδώ γελάνε όλοι μέχρι δακρύων… Τότε τι;

Αυτό που προσέφερε σ’ όλους τους προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους, τον 1ο, τον 2ο, τον 3ο (τον επονομαζόμενο: ψυχρό): την γεωγραφική θέση του! Ξηρά, θάλασσα, αέρα. Σε κανέναν απ’ τους προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δεν είχε κάτι άλλο να «καταθέσει στην αρένα» εκτός απ’ την γεωγραφία του. Και, φυσικά, τους λαιμούς των υπηκόων του, μάχιμων ή άμαχων, σαν «μπάζα». Γι’ αυτήν την προσφορά που (ποτέ, ποτέ, ποτέ!) δεν ήταν «αναίμακτη», ο ελληνικός ιμπεριαλισμός ανταμοιβόταν στις διεθνείς μεταπολεμικές συμφωνίες και μοιρασιές· αφού συνέβαινε να βρίσκεται πάντα με την μεριά των νικητών… Χάρη σ’ αυτήν την προσφορά τα ντόπια αφεντικά έγιναν αυτά που είναι σήμερα, από οικονομική, ιδεολογική και ηθική άποψη: η γεωπολιτική πρόσοδος ήταν και παραμένει το «επιχειρησιακό μοντέλο» του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου / ιμπεριαλισμού. Όπως η πολιτική πρόσοδος, σαν «ιμπεριαλισμός εσωτερικού», είναι η ποτισμένη ως το μεδούλι, κυρίαρχη «αντίληψη για τα καλά και συμφέροντα»…

Τόσο η πολιτική όσο και η γεωπολιτική πρόσοδος απ’ το αίμα έχουν βγει, κι εκεί επιστρέφουν όταν τα πράγματα ζορίζουν. Οι νεκροί, φυσικά, δεν μιλάνε ούτε διεκδικούν το δίκιο τους. Όμως αυτούς ακριβώς τους νεκρούς (της τάξης μας) κουβαλάμε για να μας υποδεικνύουν να μην χαζεύουμε, να μην ξεγελιόμαστε, να μην παραμυθιαζόμαστε. (Τίποτα ευκολότερο όμως απ’ το να τους ξεφορτωνόμαστε και να τους πουλάμε κι αυτούς και την πείρα τους…)

Μπορεί όλα αυτά να είναι εξαιρετικά δυσάρεστα. Ίσως, όμως, το πραγματικά δυσάρεστο να είναι ένα και μόνο ένα: κανείς δεν διαλέγει ούτε πότε ούτε σε ποιο μέρος θα γεννηθεί! Μπορεί όμως να διαλέξει (ή να μην διαλέξει) αν θα αντισταθεί..

Το σίγουρο είναι πως καμία απώθηση δεν έσωσε ποτέ κανέναν απ’ τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των αφεντικών «που του έτυχαν»…

Γαμήλια έθιμα 1

Πέμπτη 18 Οκτώβρη. «Φυσιολογικά» ο γάμος μιας τηλεπαρουσιάστριας και ενός ηθοποιού θα έπρεπε να είναι στις ρουτίνες του Θεάματος. Ίσως αλλού – όχι, όμως, στην αυτοαποκαλούμενη «μόνη δημοκρατία στη μέση Ανατολή». Δεν είναι «αντιθεαματική δημοκρατία» – είναι ρατσιστικό καθεστώς.

Όχι, λοιπόν, τέτοιες ερωτικές σχέσεις δεν επιτρέπονται, στο ρατσιστικό, απαρτχάιντ κράτος του Τελ Αβίβ. Όχι, επί ποινή κατακραυγής, όταν η νύφη (Lusy Aharish) είναι υπήκοος μεν του ισραήλ αλλά παλαιστίνια και μουσουλμάνα· και ο γαμπρός (Tzahi Halevy) ισραηλινός υπήκοος κι αυτός· αλλά εβραίος.

Οι δυό τους είχαν «παράνομη» σχέση επί τρία χρόνια – για να αποφύγουν την κατακραυγή της καθώς πρέπει κοινωνίας της «μόνης δημοκρατίας…». Δεν είναι μια σύγχρονη εκδοχή «Ρωμαίου και Ιουλιέτας»… Επειδή, απλά, στη «μόνη δημοκρατία», ο έρωτας εγκρίνεται ή απαγορεύεται με βάση το εθνικό / φυλετικό / ρατσιστικό συμφέρον· και όχι απ’ τις συγκρούσεις μεταξύ «οίκων».

Ο συγκεκριμένος γάμος έγινε σε μια παραλία· και δεν αναγνωρίζεται απ’ το ισραηλινό κράτος. Δεν είναι οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι «ψευτοπαντρεμένοι»: οι απαγορευμένοι γάμοι στην «μόνη δημοκρατία» γίνονται κάπου / κάπως για τους συγγενείς και τους φίλους… Και ύστερα κανονικά εκτός ισραήλ. Αλλά ούτε αυτό δεν είναι αρκετό.

Αρκετές (με την έννοια του ποια είναι η «γραμμή») ήταν αντίθετα οι δηλώσεις αξιωματούχων του καθεστώτος μόλις έγινε γνωστός ο γάμος Aharish-Halevy. Ο κοτζάμ υπουργός εσωτερικών (και μέλος της επιτροπής εθνικής ασφάλειας) Aryeh Deri (ένας απ’ τους πολλούς που είναι χωμένοι στις λοβιτούρες των πολιτικών προσόδων / “σκανδάλων”) είπε την καλή εθνική / ρατσιστική κουβέντα του:

… Ο πόνος της παγκόσμιας αφομοίωσης τρώει τον εβραϊκό λαό. Είναι προσωπική τους υπόθεση. Αλλά, σαν Εβραίος, πρέπει να σας πω ότι είμαι αντίθετος με τέτοια πράγματα, γιατί πρέπει να διατηρήσουμε τον Εβραϊκό λαό. Τα παιδιά τους θα μεγαλώσουν, θα πάνε στο σχολείο και αργότερα θα θέλουν να παντρευτούν, και θα έχουν να αντιμετωπίσουν δύσκολα προβλήματα. Αν η Aharish θέλει να ενταχθεί στον Ιουδαϊσμό, υπάρχουν διαδικασίες γι’ αυτήν την μεταστροφή…

Ο βουλευτής του κυβερνώντος likud Oren Hazan ήταν πολύ πιο προσβλητικός στις αναρτήσεις του στο facebook και στο twitter:

… Δεν κατηγορώ την Lucy Aharish που αποπλάνησε την ψυχή ενός Εβραίου με σκοπό να βλάψει το κράτος μας και να εμποδίσει περισσότερους Εβραίους απογόνους να συνεχίσουν την Εβραϊκή γενεαλογική γραμμή. Αντίθετα, είναι καλοδεχούμενη να προσηλυτιστεί στον Ιουδαϊσμό. Κατηγορώ τον Tzahi που πήγε το show όπου παίζει (Fauda) πιο πέρα απ’ ό,τι έπρεπε. Αδελφέ, κόφτο. Lucy, δεν έχω κάτι προσωπικά μαζί σου, αλλά να ξέρεις ότι ο Tzahi είναι αδελφός μου και ο λαός του Ισραήλ είναι αδέλφια μου. Όχι άλλη αφομοίωση.

Και να σκεφτεί κανείς ότι η παλαιστινιακής καταγωγής τηλεπαρουσιάστρια κάθε άλλο παρά «αντάρτικο στοιχείο» είναι! Μάλλον το αντίθετο. Δηλώνει υπερήφανη που είναι «ισραηλινή». Αλλά τέτοιες πολιτικές «δηλώσεις πίστης» δεν είναι αρκετές για όσους αγρυπνούν υπέρ της φυλετικής καθαρότητας.

Αν σας θυμίσουν τη ναζιστική ρητορική περί «καθαρότητας του αίματος και του σπέρματος» δεν κάνετε λάθος. Απλά πρόκειται για την «μόνη δημοκρατία», στον 21ο αιώνα…

Της οποίας οι διεθνείς υποστηρικτές / τσατσορούφιανοι έχουν απύθμενο θράσος…

Γαμήλια έθιμα 2

Πέμπτη 18 Οκτώβρη. Στη νομοθεσία της «μόνης δημοκρατίας» (που, κατά άλλα, μπορεί να πουλάει διάφορους “φιλελευθερισμούς”…) δεν υπάρχουν πολιτικοί γάμοι. Όλοι οι κρατικά αναγνωρίσιμοι γάμοι στο ισραήλ είναι θρησκευτικοί. Και αρμόδιοι να τους κάνουν είναι οι αντίστοιχοι παπάδες. Οι ραβίνοι για τους γάμους μεταξύ εβραίων, οι παπάδες για τους γάμους μεταξύ χριστιανών, και οι ιμάμηδες για τους γάμους μεταξύ μουσουλμάνων. Υπάρχουν και δρούζοι παπάδες για τους γάμους μεταξύ δρούζων.

Κατά συνέπεια γάμος μεταξύ ατόμων με διαφορετικό θρήσκευμα είναι αδύνατος, ειδικά αν ο ένας απ’ τους δύο είναι εβραίος. Για να αναγνωριστεί επίσημα τέτοιος γάμος πρέπει ο άλλος (ή η άλλη) να αλλάξει θρήσκευμα, να ενταχθεί στην ιουδαϊκή θρησκεία. Αν δεν θέλει ή αν το ζευγάρι δεν γουστάρει θρησκευτικό γάμο, η πιο εύκολη λύση είναι γάμος στη νότια κύπρο· όπου ανθεί μια βιομηχανία τέτοιων «απαγορευμένων» τελετών. Η τσεχία επίσης είναι μια δημοφιλής επιλογή.

Φυσικά, αν μετά τον γάμο το ζευγάρι θέλει να ζήσει στη «μόνη δημοκρατία» πρέπει να επισημοποιήσει την σχέση του στα κρατικά κατάστιχα. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις θρησκευτικής επιμειξίας, η ισραηλινή γραφειοκρατία κάνει τα στραβά μάτια. Χριστιανοί, μουσουλμάνοι, βουδιστές, άθεοι, τελικά θα πάρουν τα χαρτιά, εφόσον δεν υπολογίζονται στη γενεαλογική συνέχεια και καθαρότητα…. Αν, όμως, το ένα απ’ τα δύο μέλη του ζευγαριού είναι εβραίος / εβραία, η υπόθεση περνάει στην αρμοδιότητα του υπουργείου εσωτερικών. Αν το ταίρι του / της εβραίου / εβραίας τύχει να μην έχει επίσημη ισραηλινή υπηκοότητα, κάθε προσπάθεια επίσημης αναγνώρισης του γάμου θα καταλήξει στην απέλασή του / της «αλλόθρηκου» στοιχείου… Δεν χρειάζεται να επιχειρήσει το ζευγάρι τέτοια κρατική αναγνώριση· καλύτερα να μετακομίσει…

Ακόμα, όμως, κι αν κάποιος ή κάποια εκτός ιουδαϊσμού αποπλάνησε την ψυχή ενός εβραίου / μιας εβραίας αλλά έχει την ισραηλινή υπηκοότητα και θέλει να επανορθώσει προσχωρώντας στην μόνη σωστή θρησκεία, τα πράγματα είναι ζόρικα. Αν μεταπηδήσει σε κάποια μη-ορθόδοξη φράξια του ιουδαϊσμού τότε θα φτύσει αίμα μέχρι να αναγνωριστεί η «προσχώρηση». Αλλά κι αν διαλέξει την μόνη επίσημη και κρατικά αναγνωρισμένη εκδοχή, του ορθόδοξου εβραϊσμού, η αίτηση αναγνώρισης της μεταστροφής θα απορριφθεί αν αυτός / αυτή που την κάνει παραδεχτεί πως η αιτία της είναι ο έρωτας και ο γάμος. Ακόμα κι αν δοθεί η έγκριση κι αργότερα οι ισραηλινές υπηρεσίες ανακαλύψουν ότι τόσο ταπεινός και ιδοτελής ήταν ο λόγος της θρησκευτικής προσχώρησης, μπορούν να ανακαλέσουν την αναγνώριση.

Τελικά αυτές οι καφκικές συνθήκες εξυπηρετούν τα ειδικευμένα δικηγορικά γραφεία που ασχολούνται με τέτοιες υποθέσεις…

Γαμήλια έθιμα 3

Πέμπτη 18 Οκτώβρη. Είναι στο αλφάβητο του ρατσισμού (και της «ευγονικής») των τελευταίων δεκαετιών του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα η απαγόρευση της γαμήλιας «φυλετικής επιμειξίας». Με σκοπό την διατήρηση ενός φυλετικά «ισχυρού έθνους», το οποίο κυριαρχεί πάνω στους κατώτερους και τους μπάσταρδους. Εν προκειμένω πάνω σ’ εκείνους κι εκείνες που βρίσκονται υπό κρατική / στρατιωτική κατοχή στην Παλαιστίνη.

Η ρατσιστική απαρτχάιντ κρατική ιδεολογία του ισραηλινού κράτους κάνει έναν μοναδικό συνδυασμό του «μοντέρνου» ιστορικά ρατσισμού / φασισμού του αίματος και του σπέρματος με τον «μεταμοντέρνο» ρατσισμό / φασισμό της πολιτιστικής ανωτερότητας. Όπως όλες οι μονοθεϊστικές θρησκείες στην ευρύτερη περιοχή έτσι και ο ιουδαϊσμός δεν είναι φυλετικός· το αποδεικνύει η ύπαρξη αφρικανών, έγχρωμων εβραίων. Μάλιστα ο φυλετισμός και η φυλετική καθαρότητα ήταν ανέκαθεν ανάθεμα για τον πυρήνα των μονοθεϊστικών θρησκειών, είτε την ιουδαϊκή, είτε την χριστιανική, είτε την μουσουλμανική, είτε οποιαδήποτε άλλη εμφανίστηκε κατά καιρούς. Όλες είχαν global φιλοδοξίες, «αδελφοποίησης των πάντων»· και δεν έκαναν διακρίσεις πιστών, με κανένα εδαφικό ή φυλετικό κριτήριο.

Αλλά γι’ αυτό υπάρχουν οι ιδεολογίες: για να φτιάχνουν και να επιβάλουν τέρατα. Η εθνικιστική / ιμπεριαλιστική ιδεολογία του ισραηλινού κράτους έχει κάνει πειρατεία πάνω στον ιουδαϊκό μονοθεϊσμό, μετατρέποντάς τον σε κρατική θρησκεία. Σαν τέτοια οφείλει να υπακούει σ’ αυτό το κράμα παλιού και νέου εθνικισμού / ρατσισμού / φασισμού: την «θρησκευτική καθαρότητα» σαν εγγύηση, σαν φύλακα της «καθαρότητας του αίματος και του σπέρματος». Ο πολιτιστικός ρατσισμός αφομοιώνει και αξιοποιεί τον ρατσισμό του αίματος / σπέρματος…

Και τι έγινε, λοιπόν, που μια τηλεπαρουσιάστρια κι ένας ηθοποιός παραβίασαν την εθνικιστική νόρμα; Σαν περσόνες του Θεάματος θα το τακτοποιήσουν. Σωστά. Το γεγονός, όμως, ότι ένα κράτος (και οι χιλιάδες λακέδες του) παρακολουθεί το κρεβάτι ακόμα κι όσων είναι επίσημα υπηκοοί του σημαίνει πολλά για τους πληβείους και τις πληβείες εκεί.

Το διεθνές πρωτοκοσμικό «απελευθερωτικό» κίνημα θα αναλάβει δράση – ε; Ακούμε ήδη τις οργισμένες αντιρατσιστικές / αντισεξιστικές ταξιαρχίες να συγκλίνουν γύρω απ’ το Τελ Αβίβ, οπλισμένες ως τα δόντια…

Ε;

Καθαρίζοντας τους ανυπότακτους

Τρίτη 16 Οκτώβρη. Ο συγκεντρωμένος κόσμος είναι παλαιστίνιοι, κάπου στην ακτή της λωρίδας της Γάζας. Ένα άλλο μέρος της “μεγάλης πορείας της επιστροφής”: 25 ψαρόβαρκες (και αρκετός κόσμος στην ακτή) συμμετείχαν χτες στην 12η ναυτική διαδήλωση. Ενάντια στον θαλάσσιο αποκλεισμό της λωρίδας, και στην σχεδόν απαγόρευση ακόμα και του ψαρέματος απ’ τους παλαιστίνιους. Όσο για τα άσπρα ίχνη είναι ισραηλινά δακρυγόνα.

Αλλά ο ισραηλινός στρατός δεν ρίχνει μόνο δακρυγόνα. Ρίχνει, κυρίως, για να σκοτώσει. Τουλάχιστον 24 διαδηλωτές τραυματίστηκαν χτες από σφαίρες – που έπεφταν από ισραηλινά πολεμικά πλοία. Στο ψαχνό.

Άλλοτε οι ινδιάνοι γίνονταν θρύλος και παράδειγμα αντίστασης στον πρώτο κόσμο. Τώρα αυτός ο σε παρακμή κόσμος, ακόμα και στo δήθεν «εξτρεμιστικό» θέαμά του, δεν θέλει ούτε αντίσταση ούτε παραδείγματα.

Θέλει, μόνο, να θαυμάζει τα είδωλά του στους καθρέφτες.

Χριστέ και παναγία!

Τρίτη 16 Οκτώβρη. Το ότι διάφορα αρχιτραγάτα τα σπάνε μεταξύ τους, θα μπορούσε να είναι αδιάφορο θέμα· τουλάχιστον για την επι γης κόλαση. Ωστόσο το γεγονός ότι το αρχιτραγάτο Istanbul αποφάσισε να δώσει υπόσταση στην ακροδεξιά ουκρανική παπαδοδιάσπαση αφού πρώτα συμβουλεύτηκε το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο (υπό την εμβληματική διεύθυνση του ογκόλιθου) live, στην Αθήνα, κάνει de facto το ελλαδιστάν συνένοχο σε εξελίξεις (στην ουκρανία) που μυρίζουν αίμα. Και η επι γης κόλαση δεν χορταίνει ποτέ…

Η αντίδραση του αρχιτραγάτου Μόσχας (που ως τώρα είχε το επίσημο εκκλησιαστικό μονοπώλιο στους χριστιανούς της ουκρανίας) ήταν αναμενόμενη. Προηγήθηκε, εννοείται, σύ-σκεψη με το Κρεμλίνο. Η δήλωση του πρώην καγκεπίτη Putin ότι «θα προστατέψει τους ορθόδοξους» είναι πολιτική· καθόλου θρησκευτική.

Όπως πολιτικά είναι τα αμερικανικά πανηγύρια για την έγκριση του αρχιτραγάτου Istanbul στην «αυτοκεφαλία» της εθνικιστικής ουκρανικής εκκλησιαστικής φράξιας (φωτογραφία επάνω).

Τι σύμπτωση!!! Στην ίδια πόλη, την Istanbul, έγιναν με μικρή χρονική απόσταση μια δολοφονία με διαμελισμό του πτώματος και ένας «θρησκευτικός» διαμελισμός ενός τίγκα στην πτωμαΐνη failed state…

Cui bono?

Κι ακόμα: όταν το μικρό και ασήμαντο αλλά πάντα πρόθυμο για θελήματα πανούργο ελληνικό βαθύ κράτος κληθεί να πληρώσει αυτά τα χρέη που φτάχνει τώρα (γιατί θα κληθεί, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, “δωρεάν γεύματα” δεν υπάρχουν στον καπιταλισμό!), θα κάτσουμε να ξαναπληρώσουμε σαν γνήσιοι μαλάκες; Ή θα έχουμε διαχωριστεί έγκαιρα και αδιαπραγμάτευτα;

Έλα ντε…